RADIO
Onze mislukte
fruitoogst
DOOR
EDG AR R I C E
iBURROUGHS
No. 36.
„Kom langzaam mee, Korak", fluisterde
Akoet. „Doe mij precies na". Terwijl zy hun
weg door de bomen vervolgden, stonden zij
opeens op een overhangende tak van het
amphitheater. Toen uitte Akoet een eigen
aardige kreet. Onmiddellijk sprongen enkele
apen op. De nieuwe apenkoning was de eerste,
die de beide figuren op de tak zag. Hij gromde
onheilspellend. Zyn haren stonden overeind en
zyn poten verstrakten, terwijl hij met een
hortende beweging naar de beide indringers
toewaggelde, gevolgd door een aantal grote
apen. Akoet wenste niet te vechten. Hij was
met de jongen gekomen om opgenomen te
worden in de troep. „Ik ben Akoet", riep hij
naar beneden. „Dit is Korak. Hij is de zoon
van Tarzan, die de Koning der Apen was.
Ook ik was Konig der Apen aan de andere
kant van het grote water. Wij waren machtige
vechters. Laat ons in vrede met jullie mee
trekken." De kleine oogen van den koning
kregen een sluwe uitdrukking. Hij was bang
voor deze twee vreemde apen. Het slanke,
bruine, onbehaarde lichaam van dejjongen zei
„mens" en mensen haatte hij. „Ga weg",
gromde hij, ,(of ik zal je doden!" De onstui
mige jongen, die achter de grote Akoet stond,
was vervuld geweest met blijdschap. Hij wilde
naar beneden springen en de harige monsters
zyn vrienden verwelkomen. Maar de
vatorden van de aapkoning maakten hem be
droefd en neerslachtig. De grote apen waren
zijn laatste hoop geweest. Bij hen had hy op
kameraadschap gehoopt, die de mensen hem
geweigerd hadden. Plotselinge woede overviel
hem. De apen onder hem hadden een halve
cirkel rond hun koning gevormd en wachtten
vol belangstelling op hetgeen er zou gebeuren.
Voordat Akoet zyn voornemen kon vermoeden
of het kon verhinderen, sprong de jongen op
de grond, midden op het pad van de koning,
die daar stond als een woeste, jaloerse furie.
il
Het Prinsesje op reis
Vacantietocht met Haar Ouders.
Men meldt ons van officieele zijde:
HH. KK. HH. Prinses Juliana en
Prins Bernhard zijn gisteren per
auto naar het buitenland vertrok
ken om in Heiligendam in één der
villa's van den groothertog van
Mecklenburg voor een vacantiever-
blijf van enkele weken aan de oost-
teerkust te vertoeven. Prinses Bea
trix gaat op deze reis met Hare ver
zorgster, jonkvrouw© Feith, met
Hare Ouders mede. Dit is dus de eer
ste groote reis van het Prinsesje.
Het jacht „Piet Hein" is reeds in
de haven van Warnemünde aange
komen, teneinde aan HH. KK. HH.
de gelegenheid te openen bij gun
stige weersomstandigheden kleine
tochtjes langs de kust te maken.
Ronselarij in Drente
Brie jongemannen naar Spanje.
De wervingsactie voor vrijwilli
gers voor de internationale brigade
der Spaansche regeeringstroepen
heeft thans ook in de Drentsche
veenstreek succes gehad.
Zondagochtend verdwenen uit Emmer-Erf
scheidenveen de jonge arbeiders Haak, Wol
iers en De Jong, nadat zij hun ouders had
den gezegd, dat zij in Groningen een verga
dering wilden bijwonen. Toen zij des avonds
niet weerkeerden en familieleden een on
derzoek instelden, bleek, dat zij niet in
Groningen waren geweest; Maandag kreeg
naar de N.R.Crt., meldt, een der gezinnen
een kaart uit Amsterdam en Dinsdag kwam
er een brief uit Antwerpen met de mededee-
ling, dat de jongemannen op weg waren
naar Spanje. „Als je dezen brief ontvangt,
zitten wij waarschijnlijk al in Spanje"
zoo stond er in. De politie werd van een
en ander in kennis gesteld, maar het on
derzoek leverde tot dusverre geen enkele
aanwijzing op, door wier bemiddeling de
avontuurlijke jongens zich hadden laten
aanwerven. Zij zijn de communistische rich
ting toegedaan.
Hoe fietsers een tjalk
dwars zaten 1
Brug hing verbogen boverf het
water
De tjalk „Verwisseling", schipper W.
Smook, uit Meeden, is Woensdag
avond bij het binnenvaren van de
sluis aan het Verbindingskanaal te
Groningen in aanraking gekomen
met de brug, doordat deze niet tijdig
kon worden opengedraaid.
De brug werd geheel ontzet en hing verbo
gen boven het water. Wonder boven wonder
is het incident zonder ongelukken afgeloo-
pen. Het verkeer, zoowel te water als te
land, was gedurende twee uren gestremd.
De oorzaak moet worden toegeschreven
aan het feit, dat vier wielrijders op het laat
ste oogenblik de brug nog wilden passeeren.
Proces-verbaal is opgemaakt.
Een voorwereldlijke bladluis
Fossiel ontdekt.
Op het zoo juist afgeloopen congres der
palacontologie (kennis der fossiele wereld)
in Bayreuth, waaraan ook een 50-1 al bui
tenlandei's, onder wie Nederlanders, deel
namen, demonstreerde Dr. Voigt uit Haile
zijn lakfilmprocédé, met behulp waarvan
het gelukt is, bij ongeveer een DOZIJN IN
SECTEN uit het oudste deel van het ter
tiaire tijdperk van het Geisendal de weekc
deelcn vast te steilen, tot zelfs het door ke
vers afgescheiden darmsecreet, waarin men
een jonge voorwereldlijke bladluis van 0.12
m.m. lengte, vond, wat het kleinste tot
dusverre ontdekte fossiele dier is.
Auto over den kop
Dame gewond.
Gistermorgen te ongeveer elf uur is een
auto uit Heemstede, waarin de lieer en me
vrouw P. waren gezeten, op den Haarlem
merweg ter hoogte Aan het Kruithuis tegen
een boom gereden en daarna .over den kop
geslagen.
Mevrouw E. P. liep vcnvondingen aan
hoofd en beencn op. Zij is per ambulance-
auto van den G. D. naar het Wilhelmina-
Gasthuis vervoerd.
Haar zoon, die aan het stuur zat, had
enkele snij wonden bekomen en kon, na ver
bonden te zijn, naar huis terugkecren.
De auto werd ernstig beschadigd.
Opperman mishandelde arbeiders
Maar hij ontliep zijn straf niet.
De rechtbank te 's-Hertogenbosch heeft
gistermorgen de zaak behandeld tegen den
39-jarigen gedelineerden opperman M. van
G., wonende te Nistelrodc, die aldaar in den
avond van 29 Mei tijdens een vechtpartij
den arbeider J. Zecgers met een mes in liet
rechter bijbeen heeft gestoken, waarbij een
slagader is geraakt, tengevolge waarvan Zee-
gers is doodgebloed.
De Officier van Justitie bad tegen van G.
drie jaar gevangenisstraf geëischt.
De rechtbank heeft hem gisteren wegens
mishandeling, den dood tengevolge hebben
de, veroordeeld tot een gevangenisstraf van
een jaar en zes maanden, met aftrek van de
voorloopige hechtenis.
Pleidooi voor verlaging van mo
nopolieheffing op versch buiten
lands ch fruit.
De Kamer van Koophandel en
Fabrieken te Rotterdam heeft zich
met een schrijven tot den minister
van Economische Zaken gewend
met het verzoek een spoedige en in
grijpende verlaging van de nionopo-
lieheffing op versch buitenlandsch
fruit in ernstige overweging te wil
len nemen.
De Kamer grondt dit verzoek op de vrees,
dat het Nederlandsche volk in de eerstvol
gende maanden gedwongen zal zijn het ge
bruik van vruchten zeer te beperken, omdat
de vooruitzichten voor het zachte Neder
landsche fruit dit jaar buitengewoon onbe
vredigend moeten worden geacht.
De heffingen leggen tezamen mot de in
voerrechten op den invoer van fruit een
last van tientallen procenten van de waar
de van het product. Hierdoor is de invoer
in de laatste jaren binnen zekere grenzen
beperkt gehouden. Door begunstiging van
den invoer zal ten dcele een vergoeding
worden geboden voor de nadcclcn welke
verbruikers, kooplieden, vervoerders, arbei
ders en de Nederlandsche telers onmiddel
lijk en later zullen ondervinden van do
mislukking van de fruitoogst 1938.
Bovendien zou door verlaging van de
monopolieheffingen de Rotterdamsche inter
nationale fruitmarkt weer eenigen steun
worden geboden.
UIT ONZE OOST
Een wrak als woonplaats
Inlanders maken zich meester
van de overblijfselen der „Baud".
Naar de „Indische Courant" verneemt,
heeft de bevolking van 't eiland Tengah in
de Banda-zee, in de nabijheid van Avelk ei
land het wrak van het Nederlandsche s.s.
de „Baud" ligt, het verzoek ingediend bij het
binnenlandsch bestuur om dit wrak te mo
gen bewonen.
Het bestuur heeft hiertegen geen bezwaar
gemaakt, zoodat de bevolking van Tengah
zich thans op het wrak heeft geïnstalleerd.
Het Indische elftal
weer thuis
Wedstrijd tegen Egyptisch team
gaat voorloopig niet door.
Het Indisch elftal is met de „Christiaan
Huygens" te Batavia aangekomen. Door de
welwillendheid van de maatschappij „Neder
land" werden aldus de N. R. Ct., verschillen
de voetbal-officials in staat gesteld aan
boord te komen reeds voordat het schip ge
meerd was, zoodat de vooraanstaanden uit
de voetbalwereld de spelers op rustige wij
ze konden begroeten. De spelers, in de be
kende bruine sportjasjes gestoken, zagen er
allen even opgewekt uit. Zij verklaarden een
goeden overtocht te hebben gehad.
De leider, de heer Van Bommel,
deelde mede, dat de voorgenomen
wedstrijd te Cairo tegen een Egyp
tisch team niet kon doorgaan daar
het momenteel in Cairo uiterst warm
is en zeervele spelers zich in ver
hand daarmede te Alexandrië be
vinden.
De spelers van Bandoeng afkomstig heb
ben gisteren hun reis nog voortgezet, die
van andere plaatsen gaan heden verder
huiswaarts.
EEN HUWELIJK VAN KINDEREN.
De bruid was twaalf; de bruide
gom 14 jaar.
Twee rijke families in den Staat Arizona
(Amerika) zijn door het huwelijk hunner
kinderen aan elkander verwant geworden.
Dat is niets bijzonders; maar als wij erbij
vertellen, dat de bruid ien leeftijd heeft
van twaalf jaar en de bruidegom niet ouder
is dan veertien, dan woedt liet toch een
eenigszins ander geval; lezen wij in de
Daily Express.
De vader van den jongen gaf aan de moe
der van'do bruid drie koeien, twee paarden
en een Kralenketting in ruil voor haar toe
stemming tot het huwelijk.
PROGRAMMA
ZATERDAG 23 JULJ 1988.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.8(k—
8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.16 Berichten).
10.00 Morgenwyding.
10.20 Voor Arbeiders in de Continubedrijven.
12.001.45 Gramofoonnuziek.
2.00 De Ramblers en gramofoonmuziek.
3.00 Reportage.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.30 Esperanto-uitzending.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.40 Letterkundig overzicht
6.00 Orgelspel.
6.30 Gramofoonmuziek.
7.0C Filmland.
7.30 Cursus „Wondergeloof en wonderver*
halen."
8.05 Herhaling SOS-Berichten.
8.07 Berichten ANP. V-' RA-Varia.
8.20 VARA-orkest en solist
4.00 Declamatie.
9.15 Gevarieerd programma.
10 30 Berichten ANP.
10.35 Populair concert.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.4512.00 Zang en orgel.
Hilversum n. 801,5 m<
KRO-uitzendlng.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.15
Berichten).
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest.
1.00 Gramofoonmuziek.
ca. 1.15 Berichten.
1.20 Vervolg concert.
2.00 Voor de rijpere jeugd.
2.30 Vervolg concert.
3.00 Kinderuur.
4.00 Berichten, gramofoonmuziek.
4.30 KRO-Melodisten en solist.
5.30 Esperanto-nieuws.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „Uitzending van kinderen naar
koloniehuizen".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Accordeontric Den Held, declamatie, het
Kilima-Hawaiian-Trio en de KRO-Melodis
ten m.m.v. solist.
10.30 Berichten APN.
10.40 Internationale sportrevue.
10.5512.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON.
door Jan W. Jacobs
24.
..Je kan gerust ophouden", had Lettie ge-
„het eenige wat ze in het midden brengt
18> ..het kan wel zijn!" Je bent heelemaal vex--
&eten dat ze een échte Ribourdin en geen
tooneel-Ribourdin is! Echt een exemplaar van
de massa, die leeft uit het laat-maar-waaien-
printipe, als mijn leventje maar rolt, als je
m'J maar niet beleedigt, als je mij maar niet
te kort doet... Zij is een lid van de machtige
partij der Leslies en Ribourdins... jvat kan
het hun schelen, hoe het de menschen gaat
fian wie zij hun gezondheid, hun 'genot, hun
ontwikkeling... haha! ontwikkeling!... te
danken hebben... Goeje, beste collega, al9 je
tegen mevrouw Ribourdin zou zeggen: weet
U, dat Einstein moest vluchten voor onze
beschaving, dan zou ze in staat zijn te zeg
gen: heeft die man zijn geld niet ontvangen
voor zijn werk? of: dan had hy maar niet
zoo dicht bij de beschaving moeten komen...
baha!... Wie met vuur speelt, die brandt
zich... Of Erich Mühsam: waarom zouden nu
juist de Ribourdins moeten eischen om de
bioordenaars van zoo'n Mühsam te berech-
®n— Ten slotte heeft niemand de Einsteins
1 de Mühsams geroepen... niemand heeft
en gevraagd iets voor de beschaving te
oen... Waarom wilden ze de menschen toch
biet alle geweld het oorlogvoeren afleeren...
s ze elkaar wilden uitmoorden, laat ze dan
gaan... Dat moeten ze zelf weten... Maar zoo
ou mevrouw Ribourdin niet gesproken heb-
n want als ze zoo gesproken had, dan
d ueen verheugend blijk zijn, meer van
dingen af te weten dan men veronderstel
len mocht. Ze had een uitstekende opvoeding
genoten, was op kostschool geweest, had
oefeningen van Monti leeren spelen, wist hoe
lang de Tachtigjarige oorlog had geduurd en
dat Nederland zegenrijk bestuurd werd. Toen
was ze gehuwd met Ribourdin, nam de hon
neurs aan de theetafel allervoorbeeldigst waar
was abonnee op twee modetijdschriften en een
hartstochtelijk bewonderaarster van de film,
welk zwak haar noodlottig werd... want voor
een andere rol dan die van mevrouw Ribour
din die ze niet spelen wilde, omdat ze...
die niet kende deugde ze niet... Een nüs-
bruik maken van het feit, dat ze tóch die toi
had gespeeld, dé.t wilde Al Leslie niet... Ten
slotte werd de beschaving duidelijk genoeg
gedemonstreerd door de Ribourdins en de
Leslies; de modekoningin kon beter verstar
ren tot een levende étalagepop, die in den val
der Ribourdin-beschaving werd medege*
sleept...
Zoo werd het project dus gewijzigd en zou
niemand meer verbaasd geweest 7.yn dan
Clara wanneer ze de film ooit zou gezien
hebben... Ja, misschien voelde ze zich toch
meer teleurgesteld dan beleedigd, als het
bleek, dat ze niet eens gebruik hadden w i I-
1 e n maken van haar medewerking. i.Iaar om
zich vei'der te verdiepen in wat mevrouw
Ribourdin zou doen of zeggen... déér had
den Al Leslie en Lettie Fieberman geen tyd
voor!
Er moest dubbel hard gewerkt worden. De
samenwerking tusschen teekenaars en foto
graven viel in dit gedeelte niet mee. De Ri
bourdins en Leslies waren verstard tot cir
kelronde dikbuiken en paal-lange voornaam
heden, by de ineenstorting van hun mode
republiek grepen ze zicht bij duizenden
als vluchtende wandluizen vast aan de slip
pen van hun modepop... maar niet3 hielp...
uit de holen en gangen marcheerden van alle
kanten de bevrijde troepen der vernieuwing
aan, zij waren als het ware de schoonmakers,
de opru'mers van de maatschappij, niets
spaarden ze en ze waren niet eerder tevreden
dan toen met donderend geweld de modepop
met heel zyn Ribourdin-aanhang over het
randje der wereld kieperde... Schaterend we
zen de sterrenkundigen op Mars hun collega's
de astrologen, op een klein, onoogelijk hondje,
dat eenzaam jankend achterbleef.
Een ding was zeker: mevrouw Ribourdin
behoefde niet geblameerd te worden en „De
Machten der Wereld" zou een succes zijn!
29.
Ribourdin en MacLeslie waren na hun
eerste kennismaking in het museum van het
Sint Jansziekenhuis te Brugge, een kennis
making. die zij denzelfden avond nog in het
hotel van Leslie hadden voortgezet en die
bezegeld was met een paar glazen goeden
wijn, de beste vrienden geworden. Met ka
meraadschappelijke warmte vertelden ze
elkaar hoe ze hun ongedachte rol hadden ge
speeld ii. de filmhistorie. En het onaange
name van de heele zaak was, dat er ergens
in Amsterdam een stelletje op hol geslagen
fantasten er zijn voordeel mee deed, terwijl
de ondernemingen van Edmond Ribourdin en
MacLeslie reeds lang in andere handen wa
ren overgegaan. Natuurlijk was er geen
sprake van, dat zooiets succes zou hebben.
Voor een goede filmindustrie had je gedegen
zakenmenschen noodig en een solieden, finan-
cieelen grondslag. Bovendien hield het publiek
niet van dit soort werkelijkheid, waarheid en
liefde Het publiek had beho,fte aan verstrooi
ing, aan verbeelding, aan fantasie een ar
tistieke onderneming, die wilde slagen moest
daar op welk gebied ook rekening mede
houden: het publiek wilde in zijn vrijen tijd
een andere rol spelen dan die van slager,
mrikboer. bakker, kantoorbediende, schillen
boer of glazenwasscher; de man uit de straat
wilde de held zien: d.w.z. zich verbeelden,
dat hij dien held was, die daar op het witte
doek de schoonste jonkvrouw uit de klauwen
der afschuwelijke roovers redde; d.w.z. hij
wilde de detective zijn, die den moordenaar
ontmaskerde, die den millioenendiefrial op
helderde; kortom dè held. dat moest de toe
schouwer zich kunnen indenken... maar niet
het eenvoudige ondergeschikte deeltje uit de
maatschappij machinerie... dat hij in werke
lijkheid was. Dat waren Ribourdin en Mac
Leslie roerend eens en zij zouden zich niet
meer met de film ophouden, ofschoon er
wel iets aardigs in zou zitten om voor geza
menlijke rekening een maatschappij te stich
ten, b.v. onder den naam „RibouLes", maar
dan moesten anderen er in gezet worden en
dat voor hen opknappen... Wat henzelf be
trof. nu ze zoo aangenaam kennis hadden ge
maakt, allebei eigenlijk losloopende vogels,
zoo reizende zonder eenig st doel, geen van
beiden naar veel nieuwe connecties verlan
gend, hadden ze zich by elkaar aangesloten
en een aardig reisje georganiseerd. Zuch
tend herinnerde Ribourdin zich de angst en
zorg, die hij had uitgestaan.
Daar aan het heerlijke meer van Lugano,
juist de dag, dat ze samen een bezoek aan
het graf van den grooten d'Albert zouden
brengen, had hem des morgens by het open
maken van de post den slag getroffen... Het
was of de heele wereld om hem ronddraaide...
Groeneveld, zijn procuratiehouder, de man die
hij twintig jaren als zichzelf had vertrouwd...
Groeneveld die meer van zijn privézaken wist
dan zijn eigen vrouw... toen zij nog zijn eigen
vrouw was geweest... ooit had geweten...
Groeneveld, hoe was het mogelijk, daar had
hij nooit iets van gemerkt... dat die man zoo
in moeilijkheden had gezeten ,zoo geknoeid
had, dat het te bezien zou wezen of er nog
wat te redden viel! Gerrits, de eerste boek
houder, deelde het hem voorzichtig-omslachtig
mede... De procuratie-houder had sinds jaren
speelschulden gemaakt en het eene gat met
het andere gestopt tot... ze hem 's morgens
gevonden hadden, opgehangen... Ontzettend!
En het huis Ribourdin stortte ineen...
Edmond was zoo in de war geweest, dat
MacLeslie eerst dacht, dat zijn vriend plotse
ling ziek was geworden. Er was geen woord
uit hem te krijgen, hij zag heelemaal grauw,
of hij tien jaar ouder was geworden. En
eindelijk... had hij hem verteld, dat hij niet
langer blijven kon. dat hij weg moest... arme
kerel; dat hij... geruïneerd was ...alles, élles
kwijt, dat het huis Ribourdin, de trots van
veel geslachten, roem van zijn vaderland...
binnenkort uit de geschiedenis weggevaagd
zou zijnAls een man was hij zijn reis
begonnen en als een bedelaar zou hij terug-
keeren... En toen het er eenmaal uit was, had
zich een groot medegevoel van MacLeslie
meester gemaakt en hij had getracht zijn
vriend te troosten. En toen had hij hem ver
teld, hoe ook hij eenmaal alles, alles kwijt was
geraakt, en... dat die slag veel grooter was
geweest... Want hij had zijn zoon... d.w.z.
den man dien hij als zijn zoon had lief gehad,
verloren... Want Al Leslie was het kind van
zijn huishoudster en met de vrouw had hy"
zich aan den jongen gehecht... zelf had hy
nooit kinderen gehadlater had hij de
vrouw getrouwd en den jongen geëcht... En
met hun drieën waren zij gelukkig geweest
tot...... de jongen later op de universiteit
kennis maakte met revolutionnaire mede
studenten, bij een staking in een vechtpartij
met de politie was geweest... ja, ja, een
staking notabene bij de fabriek van zijn
éigen vader... en... Och, hy was er nu over
heen. Maar als hij grijze haren had, dan kwam
dit niet door ouderdom. Alles met dien jongen
was hem tegengeloopen en hij had hem meer
vertrouwd dan... Edmond Ribourdin zijn pro
curatiehouder... Later was de jongen bij de
film gegaan, even leek het, dat alles weer
goed zou worden, maarhoe het inderdaad
geloopen was, kon Ribourdin zelf het beste
beoordeelen... Gemeenschappelijk leed bracht
de nieuwe vrienden, zoo mogelijk, nog dichter
bij elkaar... Het graf van d'Aibert werd niet
bezocht en weldra was het tafeltje tusschen
de beide heeren overdekt met papieren en
zaten zij te cijferen, want één ding stond vast,
zei MacLeslie: hy zou geen Amerikaan zijn als
hy, nu het er op aan kwam. Ribourdin niet
hielp! Een tegenstander bevechten, met ge
lijke wapenen een vriend helpen, met eigen
middelen
Zoo reisden ze samen naar Amsterdam en
beredderden samen de zaken van bet wereld
beroemde porcelein en aardewerk-huis Ri
bourdin.
En zoo kwam de firma Ribourdin aan 'n Co.,
zonder dat iemand op de club ooit de ware
redengiste.
Wordt vervolgd.)
