RADIO
EJlet huwelijk in de
Sovjet Unie
Ij
't Is goed om Duitsch
soldaat te zijn
Ree
DOOR
edgar r i c e
burroughs
No. 77.
De aapman schold de leeuw beneden hen
uit, die niet in staat was in de bomen te klim
men. Hg sprak tegen hem in de taal der grote
apen. Baynes, die er naar luisterde, was er
van overtuigd, dat een gorilla hem gevangen
genomen had. Hij zocht voorzichtig naar zijn
revolver, toen een stem hem in volmaakt
Engels vroeg: „Wie bent U?" Baynes viel
bijna uit de boom van schrik. „Mijn hemel!"
zuchtte hij. „Bent U een mens?" Hij trachtte
de eigenaar van de stem te zien. „Wees niet
bang", lachte Korak, „ik ben een mens een
blanke, net als U. Ze noemen mij de doder",
dat is de Engelse vertaling van de naam, die
de apen mij gegeven hebben. Toen na een
pauze begon hij Baynes uit te vragen. Bij
horten en stoten hoorde hij wat er gebeurd
was, totdat Baynes in de handen van de aap
man gevallen was. Voordat hij uitverteld was,
werd het weer dag. Korak haalde water uit
de rivier en wat vruchten voor Baynes als
voedsel. „Ik ga naar liet kamp van de Zweed",
zei hij, „om het meisje te redden, waar U over
sprak. Ik zal met haar terugkomen". En zo
verdween Korak snel naar het Noorden en liet
de man achter, die te zwak en gewond was
om hem te vergezellen. Enige uren later
kwam Korak aan de oever van de rivier, pre
cies over het kamp van Malbihn. Hij kon de
mensen langs de tenten zien lopen, maar hoe
kon hij daar komen? Hij dacht er even over
na, spoedde zich toen weer naar de jungle,
waar hij ec.i LpéCicue kreet Uit-C, scnrii en
schel. Eindelijk vernamen zijn oren het geluid,
waarop hij wachtte het getrompet van een
olifant. Tantor kwam door het kreupelhout
aanlopen en stond met opgeheven slurf voor
zijn heer en meester. Een zacht commando en
het grote, logge dier sloeg voorzichtig zijn
slurf om het middel van Korak en zette hem
op zijn nek, waarna hij zich liet leiden door
de blote voeten van de ar oman achter zgn
flaporen.
„Een vrije vereeniging van ge
lijkgerechtigde mannen en vrou
wen."
|SE SOVJETBRUID, DE SCHOONSTE
&IUID TE WERELD"
In Bolsjewik, het orgaan van het
centrale comité van de Communis
tische Partij, bespreekt W. Swetlow
het wezen van huwelijk en gezin
in de sowjetmaatschappij. Het huwe
lijk wordt in de sowjetwetgeving
van ouds omschreven als een vrije
overeenstemming van de huwenden
zelf, wanneer zij meerderjarig zijn
en afgezien van hun nationaliteit of
onderdaanschap. Registratie van het
huwelijk bij de staatsorganen is niet
noodzakelijk, een niet-geregistreerd
huwelijk staat gelijk met een juri
disch, maar een kerkelijke voltrek
king geldt niet als een juridische
handeling. Het begrip „buitenechte
lijk kind" is de sowjetgemeenschap
vreemd. De echtgenooten zijn volko
men gelijkgerechtigd. Ieder heeft het
recht zijn eigen beroep te kiezen.
De vrouw behoeft den man niet
te voI9en
j1™ Verandering van woonplaats van den
don enen echtgenoot dwingt de andere niet de-
to volgen. Swetlow omschrijft het hu-
rclijk in de sowjetmaatschappij als een vrije
leeniging van een gelijkgerechtigden man
vrouw, onderling vereenigd door liefde^
foderkoerige hoogachting, vriendschap, de
eten. ipvoccling van do kinderen en de algemee-
*en zorg voor het welzijn des lands.
ELE'/
ichJ
)en|
he|
scn
Kon»
g vs
liet
erfm:
)ratij
Uitdrukkelijk wordt gezegd, dat het
sowjetliuwelijk eerst dan echt en
Werkelijk hecht wordt, wanneer het
kinderen heeft, deze liefderijk vcr7
zorgt en in den communistischen
geest opvoedt. Zonder het geluk van
het vader- en moederschap heeft, de
persoonlijkheid voor de maatschap
pij niet haar volle waarde.
Wat de kwestie van de monogamie (één
écn vrouw} betreft, schrijft Smet-
ow, aldus de N. R. Ct. dat de vrijheid van
.(jeel ichtscheiding niet gelijk staat met de pre-
Aa liking van de theorie van ongeregelde sexc-
)f0nl le'e betrekingen. Integendeel: „Hoe vrijer
man en vrouw zich in het huwelijk gevoe
len, hoe hechter hun band is. De vrijheid
van echtscheiding moet niet in dien zin wor
den uitgelegd, dat de menschen onder het
socialisme om een willekeurige nieuwe af
fectie den huwelijksband verbreken. Tegen
menschen, die de vrijheid van echtscheiding
als vrijheid tot bandeloosheid gebruiken, tre
den sowjetstaat en gemeenschap hardhan
dig op." De sowjetmacht veroordeelt losban
digheid op sexueel gebied ten sterkste en
beschouwt haar als een vorm van prostitu
tie.
De zorg voor de kinderen.
Met nadruk wordt nog eens opgekomen
tegen de opvatting, dat de consolidatie van
het socialisme de ouders op den duur zal
ontheffen van de zorg voor hun kinderen,
theorie, welke in het begin van dc revolu
tie door Kollontaj cn ook later nog wel eens
verkondigd is. De opvoedende rol van de ou
ders ten aanzien van hun kinderen is geen
particuliere, maar een maatschappelijke aan
gelegenheid. On samenwerking met de kin
derinrichtingen (crèches, bewaarscholen,
kinderclubs, scholen enz.) moeten zij bewus
te en actieve arbeiders van de socialistische
maatschappij, strijders voor de revolution-
naire zaak van het proletariaat, voor dc
zaak van Lenin en Stalin cn voor het we
rd dcom m u n i s m e opvoeden.
In dit verhand levert de Komsomolskaja
Prawda een aardige illustratie, waar zij zich
keert, tegen de losse zeden van sommige
meisjes-leden van de Komsomol. Als oude
ren iien vermanen om zich netjes te gedra
gen, antwoorden zij: „Wil je me soms de
bruid maken?" Het woord „bruid", aldus de
Komsomolskaja Prawda, wordt door sommi
ge meisjes als een scheldwoord beschouwd.
„Het sowjetmeisje moet zuiver, fijngevoelig
cn eerzaam zijn. Of zij nu vliegt, tractoren,
combines en locomotieven bestuurt, het ge
weer hanteert, het sowjetmeisje moet cn zal
de zuiverste cn schoonste bruid ter wereld
zijn. Ja, een bruid voegt het blad eraan toe,
waarom bang te zijn voor dit woord?"
HET TEEKEN DES KRUISES IN POMPEI.
Onlangs ontdekten werklieden, die bezig
waren met opgravingswerk in Pompei, de
duidelijke afbeelding van een christelijk
kruis. Deze belangrijke ontdekking werd,
aldus de Msb., gedaan in de gang van een
oude villa.
Het werk werd terstond onderbroken cn
professor Amedeo Majuri, hoofd van den
raad van toezicht van oude kunst werd on
middellijk naar de vindplaats ontboden.
Onder diens persoonlijke leiding werd het
werk voorzichtig voortgezet, totdat de gn-
heelc oude muur was blootgelegd. Het tee-
ken des kruises is duidelijk cn onmiskenbaar
waar te nemen en, volgens professor Ma
juri zelf, bestaat er geen twijfel meer, of
slechts 79 jaren na den dood van Christus
werd Zijn Evangelie reeds in Pompei ge
predikt.
Hot beroep aantrekkelijker ge
maakt. Nieuwe wet op sociale
zorg voor den oud-beroeps sol
daat.
In het gister verschenen nummer van het
„Reichsgezetzblatt" is de nieuwe wet betref
fende de sociale voorzong voor het Duitsche
leger gepubliceerd, aldus het Hsb. In de
volgende vier punten kan de bcteekenis
van deze we>t bet best worden sanuemrevat:
1. Het principe, d<at de soldaat door de
vervulling van zijn actievcn dienstplicht
geen nadeel mag ondervinden.
2. De zorg voor den beroepssoldaat: a.
voor den onderofficier, door den overgang
in de amfiDtenarcndiemepen of door een
schadeloosstclin.g in geval van overgang tot
een ander beroep; en b. voor den officier,
zoo het jongere krachten betreft, eveneens
door er ambtenaren van te maken of door
hun middelen te verschaffen oun tot een
ander beroep te komen, of zoo het oudere
krachten betreft door het toekennen van
pensioen naar de stelregels, die voor amb
tenaren gelden.
3. De zorg voor degenen, die in den
dienst invalide geworden zijn, financieel
cn door werkverschaffing.
4. De zorg voor de nabestaanden, naar
dezelfde stelregels, die voor aunlbtenaren
gelden.
Met deze wet is de posiiie van den Duit-
selion soldaat, die in 'den na-oorlogstijd,
als hij uit den dienst kwam, van een karig
pensioen moest rondkomen, zonder dat er
verder van staatswege iets voor hem werd
gedaan, belangrijk verbeterd.
Diegenen, die er de voorkeur aan geven
een onafhankelijke positie in te nemen, of
die als „Wehrmachtssiedl'er" zich op het
land als boer willen vestigen, krijgen een
bedrag in geld uitbetaald, dat zoo groot
zal zijn, dat het hem een zekeren existentie-
grondslag voor de toekomst biedt. Dit be
drag zal zijn in normale gevallen 9200
mark, indien een boerenbedrijf wordt, over
genomen 11.200 mark en indien nieuw ont
gonnen gebied wordt overgenomen 13.200
mark, hetgeen in grensgebieden zelfs tot
16.200 mark stijgt. De bedoeling dezer wet
geving is, het so'ldatenbcroep aantrekkelijk
te maken.
OOM SAM LEENT 700 MILLIOEN DOLLAR
Oom Sarn heeft geld noodiq!
Dc Amerikaansche minister van Financiën
Morgenthau, deelt mede, dat per 15 Septem
ber een leening van 700 "millioen dollar
wordt uitgeschreven, waarvoor ook de nog
af te lossen obligaties, die in December
a.s. zouden komen te vervallen, aanvaard
zullen worden. Doel der leening is dekking
der schatkistbiljetten tot 1 Januari 1939.
De operaties vinden hun oorzaak niet in
den toestand der begrnoting noch in den
internationalen toestand.
Niet alle Saartjes zijn
jodinnen
Sara, Lea, Rachel, eu Suzanna
„gewone" ZeeuwschVlaamscbe
namen!
Zooals men weet, zullen in liet. Duitsche
rijk voortaan alle Joden en Jodinnen als
eersten voornaam Sara of Israël moeten
heeten.
De Nederlandsche Saartjes, zullen dus
leelijk in den Duitschen kijker loopon, zegt
de N.R.Ct..
Maar zij niet alleen!
Het Fransehe Protestantisme had de ge
woonte echt Oud-Testamentische voornamen
aan zijn kinderen te geven. Wie dat erva
ren wil, ga maar eens naai' bet land van
Caclzand, waar van den hervormingstijd
bijna af tot over dc helft der achttiende eeuw
een sterke Waalsche cn Fransehe Protes-
tantsche immigratie was. Daar heeten dc
mannen nog bij tientallen Abraham, Izak,
Jacob, David, Jozias (Jozua) on nog wel
eens Salomon. En dc meisjes Sara en Ra
chel,' Suzanna cn ook nog wel Lea. We her
inneren ons daarover eens verteld té hebben
op een lezing in het midden des lands,
waarop een homerisch gelach uit do zaal
opkwam: een der dorpsintelleclueelen heet
te Abraham Izak Jacobmaar bij kwam
clan ook uit Zecuwsch-Vlaandcren. En Is
raël- is in het Zceuwsclic een familienaam.
Deze allen zijn van zuiver „Arischen" bloe
de, in bet gcbcele Cadzandsche land woont
geen enkele Isracliel.
Hoe zullen die voortaan argwanend be
keken worden, als zij met hun pas aan de
Duitsche grens komen.
PROGRAMMA
STAKING TE SAN FRANCISCO.
Gisteren zijn in 27 groote warenhuizen
der stad 6.00Ó man personeel in staking ge
gaan in verband niet. een geschil over de
arbeidsvoorwaarden. Voorlf hebben 120
groote pakhuizen moeten sluiten.
Felle brand te Rotterdam
Twee personen gewond.
Gisternacht liecft een felle brand gewoed
in de opslagplaatsen van de firma W. van
Driel, handel in theekisten, te Rotterdam.
Er waren ongeveer 1000 theekisten opgesla
gen met veel houtwol.
Een bewoner van de eerste étage boven
het pakhuis heeft om 2 uur den brand ont
dekt. Toen dc deuren van het pakhuis wer
den geopend, sloegen dc vlammen fel naar
buiten. De bewoners van de étages boven
het pakhuis werden geholpen hun wonin
gen te verlaten. Bij het breken van dc ruit
van een tochtdeur hebben twee buren diepe
snijwonden opgeloopen. Het pakhuis brand
de geheel uit. De firma van Driel is niet te
gen brand verzekerd.
ZATERDAG 10 SEPTEMBER 19S8.
Hilversum I. 1875 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.80—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek (Om 8.16 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Programma voor Arbeiders in de Con-
tinubedrijven.
12.001.45 Gramofoonmuziek (Om ca. 12.15
Berichten)
2.00 Filmpraatje.
2.15 „Fantasia".
3.00 Reportage.
3.30 VARA-Orkest.
4.30 Causerie „Tsjecho-Slowakije, het demo
cratische eiland in Midden-Europa". (Met
gr.pl.),
5.05 Gramofoonmuziek.
5.30 Filmland.
6.00 Orgelspel.
6.30 VARA-Kinderkoortjes „De Krekeltjes",
en „De Merels'". In de pauze gramofoonmuz.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 Bijbelvertellingen.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Varia.
8.15 VARA-orkest.
9.30 Korte toespraak. Hierna gramofoonmuz.
9.45 Gevarieerd programma xn.m.v. solisten
en Esmeralda.
11.00 Berichten ANP.
11.05 Cor Steyn's Accordeonorkest,
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301,5 en 415,5 m.
KRO-uitzending.
8.009.15 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Ber.)
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest. (Om 1.00 Gramofoonmuz.;
om 1.15 Berichten).
2.00 Voor de rijpere jeugd. Tusschen 2.30 en
5.45 Flitsen van de nationale Hulde in het
Stadion te Amsterdam).
2.30 Vervolg concert.
3.00 Kinderuurtje.
4.00 De KRO-Melodisten m.m.v. solist, en
gramofonomuziek..
5.45 De KRO-Nachtegaaltjes.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „30 jaar Nationaal Katholiek
studentenleven".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP. Mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale illustratie.
8.35 Gevarieerd programma.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Filmpraatje.
10.5512.00 Gramofoonmuziek,
ethel m. dell
Daar boog hg zich over haar heen. „Blijf
iiiaar stil zoo liggen, Molly, lieveling. Ik heb
iiier iemand meegebracht, die eens naar je
I L 'vuioiiu iiitcgcui ai-in., uic roi,
et 1 komt kijken een goede vriend."
liC' Met tegenzin deed ze haar oogen open en
lif toen keek ze in het kalme, vriendelijke ge-
Zicht van Geoffrey Asterby.
„Jij!" riep ze uit.
Hij glimlachte tegen haar. „Je bent me dus
if/V nie?" v?roeten? Jk ben hier gekomen om te zien
ilUII of ik iets voor je doen kan.'
Rollo had zich bescheiden teruggetrokken
en nu waren deze twee oude vrienden alleen.
Molly had Geoffrey Asterby haar hand ge
reikt en hij hield deze rustig en stevig vast.
Een weldadig gevoel begon haar te doorstroo
men, alsof ze gered was uit een woelige zee,
waarin ze juist dreigde te verdrinken. Het
werd wonderlijk rustig en vredig in haar.
„Jij helpt altijd," zei ze. „Ik herinner me
hoe je me, nu jaren geleden, ook eens gehol
pen hebt."
„Ik dacht dat jij het was, die mg toen hielp,"
®l. Geoffrey. „ik hek jou n0oit kunnen ver-
8 eiU je was zoo heel anders dan alle andere
Vrouwen."
Hij sprak eenvoudig en ernstig, juist zooals
en ze voelde dat de tijd niet aan hun
vriendschap had kunnen knagen.
sP'.it me zoo dat ik met schrijven ben
ÏSÏ'eh°Viden" zei ze. „Maar ik had het zoo
hJ! lelijk druk met babies krijgen ik
nu zes kinderen, Rollo niet meegerekend."
Wtm r?eP c'at," zei Geoffrey. „Het vergde
Jd en je krachten, is het niet? Het moet
niet gemakkelijk geweest zijn ze allen groot te
brengen. En nu is je man ziek, naar ik hoor.
Dat spijt me."
„Maar hij gaat goed vooruit. De dokter
zegt, dat ik me heelemaal niet ongerust be
hoef te maken en ik geloof dat het dat ook
niet is, wat me zoo slap maakt. Ik ben alleen
maar zoo verschrikkelijk moe."
„Je moet eens goed uitrusten," zei Geof
frey. „Anders ben je niet eens in staat hem
behoorlijk te verplegen, zoodra hg herstel
lende is."
„Ja, ik wil het probeeren," stemde ze toe.
„Ga nu zitten en neem een cigaret. Ik kan hier
werkelijk niet zoo rustig blijven liggen, als je
dat niet doet.'
Hij liet zich voorzichtig neer op een stoel
naast de rustbank en ze zag dat hij zich nog
altijd even moeilijk bewoog als vroeger. Ze
vond hem niet ouder geworden, alleen was de
trek van lijden iets dieper gegroefd in zijn ge
zicht. Hg was een van de weinige menschen,
die een werkelijk goed kameraad kunnen zijn
„Rooken doe ik liever niet," zei hij. „Ik rook
maar een enkele keer een cigaret. En denk
nu alsjeblieft niet dat je met me moet praten.
Het is heerlijk om zoo rustig bij elkaar te zit
ten, is het niet?"
„Maar met jou praten vermoeit mrj heele
maal niet," protesteerde Molly. „Ik vind het
juist prettig en ik wil van je hooren wat er in
al die jaren allemaal gebeurd is."
„Och, ik heb niet veel anders gedaan dan
werken," antwoordde hij.
„En veel succes gehad. Die arme man, dien
je uit Frankrijk mee naar Amerika had ge
nomen, heb je volkomen genezen."
„Maar dat ging heel, heel langzaam en
eigenlijk is zooiets toch het werk van God."
„Maar jij was Zijn instrument," zei Molly.
„Dat zijn we allen, of we het beseffen of niet.
En wat Craven Ferrars betreft dat was een
dankbare taak. Hij is een van de fijnste men
schen, die ik ooit ontmoet heb."
„Dat interesseert me," zei Molly. „Rollo is
eenvoudig door hem betooverd. Ik ben blij dat
je zoo gunstig over hem denkt, want, om je de
waarheid te zeggen, heb ik me over mijn jongen
erg ongerust gemaakt."
„Dat kan ik me best begrijpen," zei Geoffrey.
„Maar ik geloof niet dat je in dit geval bang
behoeft te zijn. Ferrars is een zeer hoogstaand
mensch. Hij heeft groote belangstelling voor
den jongen en hg wil hem zooveel mogelijk
helpen. Of je zoon iets zal bereiken, zal natuur
lijk van hemzelf afhangen. Maar het zou mijns
inziens verkeerd zijn hem deze kans niet te
gunnen."
„Ja, in dien geest heb ik ook gedacht," zei
Molly en op droevigen toon vervolgde ze: „Hij
heeft een uitstekende opvoeding genoten en is
in dat opzicht in niets bjj de andere kinderen
ten achter gesteld maar nooit eerder heeft
iemand hem een vriendschappelijke hand toe
gestoken."
„Je moet Ferrars toestaan hem te helpen,"
drong Geoffrey aan. „Als hg werkelijk aanleg
heeft voor het tooneel, zal deze man hem veel
kunnen leeren. Nooit zal hg een gunstiger ge
legenheid hebben."
„Ik begrijp je," zei Molly, „en ik zal hem
niet tegenwerken. Maar ik ben er vrij zeker
van dat zijn stiefvader dat wel zal doen. En
dan, het beteekent dat hij Cambridge zal
moeten opgeven."
Geoffrey Asterby glimlachte bij deze woor
den. „Met alle respect voor je zoon geloof ik
dat di' voor hem weinig verschil zal uitmaken.
Hij moet leeren werken en Ferrars is precies
de man, die hem eens flink aan den gang kan
zetten. Geloof je zelf niet dat je te veel be
zwaren maakt? Zelfs, indien hij als acteur een
mislukking zou blijken, is hij nog jong genoeg
om iets anders te beginnen. En clan, als student
zou hij wel eens een mislukking kunnen worden
en dit laatste is volgens mijn opinie lang
niet onwaarschijnlijk."
„Ik geloof dat je gelijk hebt," stemde Molly
toe. „Ik ben heel blij dat je hierover eens met
me spreekt. Maar ik weet zoo heelemaal niets
van dezen Mr. Ferrars. Heeft hij later zijn ge
heugen weer terug gekregen?"
„Ja, de herinnering is weergekeerd," ant
woordde Geoffrey. „Maar hij denkt liefst niet
te veel aan het verleden. Na onderzoek bleek
dat alle oude banden in dien tijd verbroken
waren en hij gaf er de voorkeur aan opnieuw
te beginnen. Hij heeft zijn leven weer geheel
opgebouwd, iets wat naar mijn meening iets
buitengewoons is, vooral wanneer men in aan
merking neemt wat hij er van heeft weten te
maken."
„Ja, hij schijnt een zeer bewonderenswaardig
mensch," zei. Molly. Een tijdje bleef ze stil lig
gen, toen sprak ze weer. „Het heeft me een
heeleboel goed gedaan dat je naar mij toe ge
komen bent, Geoffrey. Het was zeker Rollo, die
je hierheen heeft gebracht? De arme jongen
maakte zich verschrikkelijk ongerust over me."
Geoffrey lachte. „Ik ben in ieder geval blij
dat je je nu wat beter voelt," zei hij hartelijk.
„Ik moet nu terug naar mijn hotel, maar eerst
moet ik je nog iets geven, dat ik voor je heb
meegebracht. Het is een medicijn, dat mij altijd
helpt als ik erg moe en overspannen ben. Wil
je het aannemen om een oud vriend een
genoegen te doen?"
„Van jou zou ik alles kunnen aannemen," zei
Molly eenvoudig. „Ik dank je hartelijk."
„Je zult hierop heerlijk slapen," zei hij.
Moeilijk kwam hij uit den stoel overeind. Hij
bleef een oogenblik over haar heengebogen
staan. „Als ik mag zal ik je nog eens komen
opzoeken; ik hoop dat je je clan beter zult
voelen.-Maak je over Rollo vooral niet onge
rust Ferrars en ik waken over hem. En als
er iets is, dat ik voor je kan doen, laat het me
dan alsjeblieft weten."
„Wanneer ik iemand noodig heb. zal ik me
zeker het allereerst tot jou wenden," zei Molly
hartelijk. „Je hebt me geheel gerustgesteld.
Daar dank ik je voor!"
„Bedank me niet, voor je een rustigen nacht
hebt gehad daar heb je vóór alles behoefte
aan," zei Geoffrey opgewekt. „Tot ziens!"
HOOFDSTUK XXXII.
Een Herinnering.
Ivor ging slechts langzaam vooruit. Maar hij
had nooit iets snel gedaan en er deden zich
geen complicaties voor. Men zei Molly dan ook
dat met hem alles naar wensch verliep.
Tegen het einde van de zomervacanties ging
ze twee dagen naar Aubreystone Castle; ze
wilde de kinderen nog eens zien, voor ze allen
weer teruggingen naar hun verschillende
scholen.
Hoewel ze zich heelemaal niet blij toonden
met haar komst, gaven ze haar stuk voor stuk
te verstaai, dat haar afwezigheid hun veel
last en onaangenaams veroorzaakt had. Al-
dyth, een slank meisje van vijftien jaar, ver
telde haar zonder omwegen dat, indien het zoo
zou doorgaan, ze er niet aan dacht met de
Kerstvacantie thuis te komen; ze wilde deze
dan veel liever met een vriendin in Zwitser
land doorbrengen. Vivian en Oswald beklaag
den zich wel, maar ze waren vol van de ope
ning van het jachtseizoen. De drie jongste
kinderen echter waren erg ontevreden over de
manier, waarop ze weigerden haar uit het oog
te verliezen. Molly wist dat ze haar niet wer
kelijk noodig hadden, dat ze zich even geluk
kig voelden zonder haar; maar ze verwachtten
nu eenmaal van haar dat ze om hen heen was
en steeds voor hen zorgde.
En Molly vroeg zich af of deze kinderen van
Ivor en haar zich over de gezondheid van hun
vader ongerust gemaakt zouden hebben, in
dien ze van te voren van de operatie hadden
geweterr. Het scheen hen absoluut niet te in
teresseeren dat zgn herstel vorderde; ze na
men het eenvoudig als vanzelfsprekend aan,
dat hij binnenkort weer geheel genezen bij
hen terug zou keeren. Hoewel ze hem, wat
hun karakter en aanleg betrof, veel nader
stonden dan haar, was hun sympathie voor
nem niet bijzonder groot. Het was zijn zaak
zoo spoedig mogelijk te herstellen, opdat Hij
zijn plichten als gezinshoofd weer zou kunnen
vervullen. Of hij hiertoe de kracht bezat was
iets, waarover ze zich geen zorgen maakten
daarvoor hadden ze het vee1 te druk met
hun eigen aangelegenheden. Als excuus voor
hen moest ze echter aanvoeren, dat Ivor nooit
getracht had de liefde van zijn kinderen te
winnen; ook hij was te veel vervuld van zijn
eigen werk en zijn ambities. Het eenige, wat
hij wenschte, was dat zijn vier zonen een goede
positie in het leven zouden verwerven en eer
lijke, rechtschapen menschen zouden worden.
Het was haar nooit gelukt hun kinderen te
leeren hem lief te hebben hij wenschte dit
immers zelf niet. Het was dan ook misschien
niet fair ze nu te beschuldigen van gebrek aan
medeleven met hem.
(Wordt vervolgd.)
