Pi
I@©
De Nassau's eer
bewezen
Defensie wil Waalhaven
niet hebben
Radioprogramma
DOOR
edgar r i c e
burroughs
No. 82.
Abdoel Kamak reed op de karavaanweg, die
naar het Noorden naar het dichtstbijzijnde
Franse garnizoen leidde. Achter hem kwamen
de soldaten van de Sheik, die echter al spoedig
de achtervolging opgaven en naar huis terug
keerden. Het geluid van hun galoperende paar
den klonk in de oren van een eenzame, blanke
man, die zijn weg zocht over de vlakte. Zwak
van de lange uren in de boom, liep Morison
Baynes ver van de plek, waar Korak hem had
achtergelaten en trachtte een spoor van de aap
man te vinden. Te laat om zich te verbergen,
zag Baynes, dat hij ontdekt was. De Arabieren
kwamen naar hem toe, stelden hem allerlei
vragen in hun eigen taal, die hij niet verstond.
Ze ontwapenden hem, hun aanvoerder tilde
hem op een paard en weg galoperden ze naar
het dorp van de Sheik. Dat zijn soldaten in-
plaats van met Abdoel Kamak met een ge
wonde en onbruikbare Engelsman terugkwa
men, deed de oude Sheik in woede ontsteken.
Maar een ogenblik later bedacht hij, dat de
Engelsman misschien toch niet zo helemaal
waardeloos was. De Sheik schold vreselijk
tegen Baynes. „Wie ben je?" vroeg hij in het
Frans. „Ik ben de Hor. Morison Baynes van
Londen", antwoordde de gevangene. De titel
beloofde wat en opeens kreeg de oude dief vizi-
oenen van rijkdom. Zijn houding veranderde. Hij
wilde een verder onderzoek instellen. „Wat
doet U in mijn land?" vroeg hij. Baynes besloot
zo weinig mogelijk te vertellen. „Ik zocht een
jonge vrouw, die van haar volk gestolen is",
antwoordde hij. De Sheik keek hem doordrin
gend aan en bracht hem bij een tent. „Is dit
het meisje?" vroeg hij. Baynes keek in de aan
geduide richting en was verbaasd. „Meriem",
riep hij uit, terwyl hij naar haar toe wilde
gaan. Doch hij werd ruw teruggetrokken. Me
riem sprong op, toen ze haar naam hoorde
noemen. „Zo-, dus jij bent de Christenhond, die
mijn dochter stal?" riep de Sheik uit. „Dat zal
je met de dood bekopen, Engelsman, maar als
je voor je leven kunt betalen, zal ik het je
schenken".
5Ï,
De grafkelder der laatste leden
van de geslachten van Nassau
en Oranje-Nassau gesloten.
Een daad van piëteit.
In het gerestaureerde gedeelte van de
Groote of Onze Lieve Vrouwe-kerk op dé
Markt te Breda heeft gisteren een bijzon
dere plechtigheid plaatsgehad.
De grafkelder van de laatste leden
der geslachten van Nassau en
Oranje-Nassau is in tegenwoordig
heid van verschillende autoriteiten
gesloten met oen nieuwen sluitsteen,
welke thans duidelijk de plaats
aangeeft, wahr de stoffelijke resten
van de laatste Nassau's zijn bijge
zet.
Men zal zich herinneren, hoe het zoeken
naar onderaardsche gangen en gewelven
nei in de Groote Kerk leidde tot de ontdekking
van een grafkelder, waarin drie groote en
een kleine kist werden aangetroffen. Deze
110, kelder bevond zich onder het grafmonument
van. Engelbrecht III en diens gemalin, doch
ia uitgebreid historisch en anatomisch on
derzoek bleek, dat in den ontdekten kelder
niet de overblijfselen van Engelbrecht en
zijn gemalin waren ter aarde besteld.
Toen eenmaal de toegangstrap tot den
[kelder was blootgelegd, vond men, dat de
keider bestond uit twee gedeelten: een
groote kelder en een kleine, op welken laat-
iten het grafmonument was opgericht.
Dc plaats, waar de trap zich bevond, was
aangegeven zoo ontdekte men later
door oen vloertegel, waarin een kruis was
ft ^uitgehouwen. In den eersten kelder lagen
^op ijzeren rekken de kisten met de stoffe
lijke overblijfselen van Hendrik III, graaf
van Nassau en een vriend van Karei V,
die in 1538 is overleden, en van Reneé van
Chalon, prins van Oranje, graaf van Nas-
sau, die in het jaar 15-1-4 is ontslagen.
De kleine grafkelder onder het monument
bevatte de overblijfselen van Anna van Eg-
jnond, gravin van Buren, eerste gemalin
1 Van prins Willem van Oranje, die in 1558
[overleed, en van haar dochtertje Maria, het
eerste jong gestorven kind van prins Wil
lem I.
Met de uiterste zorg heeft men deze bei-
3 kelders gerestaureerd, in zooverre dit
;li noodig was, want omdat de kelder inder-
_|daad hermetisch gesloten was, is alles bui
tengewoon gaaf bewaard gebleven.
Om de iooden kisten met de stoffelijke
resten der overleden voorouders van ons
Vorstenhuis waren eikenhouten sierlcisten
gemaakt. Deze bleken echter hij de opgra
ving totaal vergaan. Men heeft thans om
„.leze oude looden kisten nieuwe laten ma-
e, ken van gebronsd rood-koner, waarop in
geel-koperen plaatjes de namen der begra-
venen zijn gegraveerd. Op deze wijze zijn
de stoffelijke resten der vorstelijke personen
voor het nageslacht geconserveerd.
De kisten worden geplaatst zooals op het
nieuwe grafschrift staat aangegeven. Op
dezen steen, uit een stuk hardsteen gehou
wen, staat als opschrift:
Sluitsteen van den grafkelder van
de laatste leden der geslachten van
Nassau en Oranje-Nassau, die te
Breda zijn bijgezet,
waarop de namen volgen-.
De royale vrijer
Om zijn meisje geschenken te
kunnen geven, leegde hij de
muntmeters!
De Haagsche politie heeft den 27-jarigen
loodgieter H. W. B. gearresteerd, die van
een reeks muntmeter- en keukcndiefstallen
verdacht wordt.
B. is recidivist en zonder werk. Het had
de aandacht getrokken, dat hij den laat-
sten tijd zijn meisje en toekomstige schoon
ouders met nogal prijzige geschenken ver
blijdde. De politie heeft hem eens gevolgd
op zijn fietstochtjes door de stad. Het bleek
de politie toen, dat B. gewoonlijk een brand
gang naast een huis binnenging en zoo
den tuin bereikte. Als hij aan de keuken
deur gehoord werd verzon hij een smoesje
om zijn aftocht te dekken. Hij vroeg dan
bijvoorbeeld: „Woont hier mijnheer A
Als hij niet te woord werd gestaan sloeg hij
zijn slag.
In een keuken van een villa in den Ja-
cob de Graafflaan nam hij eens vier gul
den weg. Het dienstmeisje zag hem later
door den tuin wandelen en heeft toen de
politie haar B.'s foto toonde, hem herkend.
Hij is op het hoofdbureau opgeslotenen
zal heden voor den officier van Justitie
worden geleid. B. blijft ontkennen.
Hij kon alle concurrentie
slaan 1
Zijn luerkgever voor honderden
gulderis bestolen.
In een rijwielzaak te Amsterdam is een
achttienjarige knecht er in geslaagd in den
loop van de laatste maanden uit het maga
zijn rijwielonderdeelen tot een bedrag van
eenige honderden guldens mee te nemen.
Hij verkocht deze aan een twintigjarig jong
mensch, die er op zijn beurt een handeltje
mee dreef in West.
De politie van het bureau Linnaeusstraat
heeft 't tweetal thans aangehouden en inge
sloten. Een groot deel van liet gestolene
heeft de politie in tweedehandszaakjes te
ruggevonden.
Rotterdam werkte onvoldoende
mede.
B. en W. van Rotterdam hebben den ge
meenteraad in kennis gesteld van een twee
tal ministerieele brieven met betrekking
tot den verkoop van het vliegveld Waalha
ven en de stichting van een nieuw vlieg
veld.
In den brief van den minister van defen
sie van 20 Juli j.1. deelt deze mede, dat
hij zich niet meer gebonden kan achten
aan het aankoopen van het vliegveld Waal
haven, zooals in beginsel was overeengeko
men. Defensie had belang bij het zoo spoe
dig mogelijk beginnen met den bouw van
hangars en Rotterdam wilde daarvoor geen
toestemming geven, zonder dat het Rijk
vergunning had verleend voor de stichting,
van een nieuw burgervliogveld in den Zes-
tienhovenschdn polder.
Op 24 Augustus is gevolgd een schrijven
van den minister van Waterstaat, Deze
herinnert er aan. dat de toezegging om de
toestemming tot aanlee van een lucht
vaartterrein bii Overschïe niet langer te
onthouden indien mocht worden afgezien
van den aaleg van een Centraal vliegveld,
was gegrond on de overneming van Waal
haven door Defensie.
Nu die grondslag ontbreekt acht
de minister zich niet meer ver
plicht, hoe ook de beslissing om
trent het Centrale vliegveld moge
uitvallen, mede te werken aan het
verleetien van toestemming tot over
plaatsing van de burgerlijke lucht
vaart van Waalhaven naar een
door Rotterdam te stichten vlieg
veld.
Valsche munter gearresteerd
Op heeterdaad betrapt.
Op aanwijzing van een sigarenwinkelier
heeft de Haagsche politie den 34-jarigen
timmerman II. A. K. gisternacht gear
resteerd. De winkelier betrapte K. toen
deze met valsche kwartjes sigaretten uil
de automaat haalde. Bij fouilleering vond
de politie op K. 2 valsche kwartjes. 10
doosjes sigaretten, een hoeveelheid koekjes
en chocolade, een nijptang en een looper.
In de automaat zaten nog 13 valsche
kwartjes.
Ook arresteerde de politie nog den 32-
jarigen C. W. uit Voorburg, boschwachter
van beroep die als K. 's medeplichtige
werkte. Ten huize van W. vond de politie
twee matrijzen en een lepel voor het gieten
van lood en een voorraad valsche kwartjes.
Beide arrestanten hebben bekend.
Rupsen een goed volksvoedsel
Althans in Indi'ê, ter afwisse
ling van het sago-menu.
Ter verdere Oriëntatie op het gebied dei-
volksvoeding bereisden de doktoren Post
mus en van Veen liet eiland Ceram (Ned.
Indie) waar de bevolking sago als lioofd-
voedsel bezigt.
De gezondheidstoestand, ook bij
de jeugd maakt een gunstigen in
druk, doch het menu wordt regelma
tig aangevuld met groenten, wild,
rupsen, larven, torren (die ook een
marktwaarde hebben) en slangen,
uit welk feit het voedingsevenwiclit
wordt verklaard.
Nauwkeuriger waarnemingen zijn thans
plaatselijk georganiseerd, waardoor het in
stituut voor volksvoeding langzamerhand
zal beschikken over gegevens betreffende de
voeding in de bergstreek van den Preanger
de vischstreek bij Grissee en het Ketella-
centrum bij D.jokja.
Binnenkort zal ook een bezoek worden
gebracht aan Sumatra, ter bestudeering van
het menu der lnheem%che kolonisten, het
welk volgens ingekomen inlichtingen, spoe
dig substantieele veranderingen met het
oorspronkelijk menu op Java aantoont.
Momenteel is nog een onderzoek gaande
in Patjet, teneinde ook een volksmenu in
een zeer welvarende streek nauwkeurig te
observeeren.
Bij Wijntje en Trijntje
Vechtpartij in verdacht huis.
Een dame van lichte zeden te Den Haag
gaf gisternacht een partijtje te haren huize
in de Griftstraat. De gastvrouw tapte bier
en wilde daarvoor geld hebben. Drie hee-
ren wenschten niet te betalen en werden
er uit gewerkt. Dat beviel hun niet en na
dat zij eenige ruiten vernield hadden kwa
men zij weer binnen om het meubilair
kort en klein te slaan. De bewoonster belde
de politie op die de vernielers arresteerde.
Het waren den 27-jarigen koopman J. TI.
C. de W., den 20-jarigen grondwerker TI.
T). en den 28-jarigen loodgieter P. J. van
D. Behalve deze drie gasten, die naar het
hoofdbureau zijn gebracht, namen aan het
partijtje deel 3 dames en nog een heer. De
vernielers hadden eenige snij wonden ge
kregen. Op het hoofdbureau van politie
kregen zij een verband en een proces-ver
baal.
De bewoonster werd geverbaliseerd we
gens overtreding van de drankwet.
De drie arrestanten beweerden, dat de
U-jarige kellner J. van der G., die ook van
de partij was. hen met een bierflesch en
een hamer had mishandeld. Ook van der
G. kreeg een proces-verbaal.
VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1988.
Hilversum I, 1875 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VAA.
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8,00 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Gramofoonmuziek.
11.00 Orgelspel.
11.30 Esmeralda.
12.00 Gramofoonmuziek.
(Om 12.15 Berichten).
12.30 Het Amusementsorkest.
I.30 Orgelspel.
2.00 Zang met pianobegeleiding.
2.30 Declamatie.
3.00 Gevarieerd programma.
4.005.00 Gramofoonmuziek.
5.05 Voor de kinderen.
5.30 Orgelspel en gramofoonmuziek.
6.30 Literaire causerie.
7.00 Causerie „Stad en platteland".
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Causerie „Het Westland, een tuinbouw
streek".
8.00 Pianovoordracht.
8.30 Causerie „De ontwikkelingsgang van on9
nationaal landbouwvereenigingsleven".
9.00 Esmeralda m.m.v. solisten.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
II.00 Gramofoonmuziek.
11,30 Jazzmuziek, (gr.pl.).,
11.55—12.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301.5 en 415.5 m.
Algemeen Programma,v verzorgd door de KRO.
8.009.15 Gramofoonmuziek. (Om ca. 8.15 Be
richten).
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Bijbelsche causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Melodisten en solist. (1.001.20
Gramofoonmuziek)
2.00 Orgélconcert en gramofoonmuziek.
3.00 Gramofoonmuziek.
4.15 KRO-orkest en solist, (e.o.).
4 45 Gramofoonmuziek.
5.15—6.00 KRO-orkest.
6.05 Land- en tuinbouwcauserié.
6.25 KRO-Melodisten en solist.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „Het verloop der werkloosheid
in dezen Zomer"
7.35 Musica Catholica.
8.00 Berichten ANP.
8.15 KRO-orkest.
8.45 Matrozenkoor „Hofstads Koorknapén" m,
pianobegeleiding.
9.00 Vervolg orkestconcert.
9.20 .Vervolg koorconcert.
9.35 Vervolg orkestconcert.
10.00 KRO-Melodisten en solist.
10.30 Berichten ANP.
10.40 John Kristel en zgn orkest.
11.2012.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON
ETHEL M. DELL
HOOFDSTUK XXXVI.
;|I De herinnering aan het visioen was nog
steeds bij haar, toen ze langzaam terugkeerde.
Oh, kon ze het maar met zich meenemen in
haar droomen! Niets voelde ze nu voor een
onderhoud met een vreemde.
Maar ze had het zelf voorgesteld en ze kon
er zich dus niet aan onttrekken. Ze liep langs
het tuinpad, waarop het zilveren maanlicht
scherpe schaduwen afteekende van de bladeren
der boomen.
Dicht bij huis gekomen meende ze iemand in
e veranda te zien ze kon toch niet te laat
zyn. Verbaasd riep ze plotseling uit: „Rollo,
hen jij dat?"
vo*eir>ancl me^ een S^em> die dieper was dan die
van Rollo, antwoordde: „Neen, het is Craven
errars u bent Lady Aubreystone?"
TVe met uitgestoken hand op hem toe.
Lfi r me niet kwaliJk! Men kan zich in
moeder'hCht ver^ssen- Ja» ik ben Rollo's
mA'^et do,et me gedegen kennis met U te
n maken, Lady Aubreystone," zei Ferrars
op Koelen, eenigszins afgemeten toon.
achïï? ,VT°Gg zich waarom hij zoo ver-
haA vormelijk deed. Terwille van Rollo
wen<!f>Vit 6 kennismaking met dezen man ge-
weinig n[!aar onwillekeurig huiverde ze en,
mg op haar gemak, zei ze: „Kom, laten we
naar binnen gaan. Het is kouder dan ik dacht;
het schijnt da» nr mist komt opzetten."
Ze ging hem voor in de kamer, draaide het
licht aan en keek hem toen onderzoekend aan.
Dit was dus c-eoffrey Asterby's meesterwerk.
Haar eerste indruk was. dat ze tegenover een
beeld stond een prachtig beeld, weliswaar,
maar zonde* riel zonder menschelgkheid. Maar
toen ze in <|n oogen keek. wist ze niet meer
wat ze van h*m denken moest Het leek wel of
hg midden in haar ziel zag met een alles door
dringenden. «talen blik. Ze was geheel verbijs
terd door di»e blik en, een beetje haperend, zei
ze* ,,U bent heeJ goed voor mijn jongen ge
weest, Vóór nies wil ik U daarvoor bedanken."
„U behoeft mij niet te bedanken," klonk het
antwoord. ..De jongen heeft talent en ik heb
het nu eenmaai in mijn hoofd gezet dat hij het
ver zal brengen."
„Bent U er werkelijk van overtuigd dat hij
talent heeft?" vroeg Molly.
Hij glimlachte even, maar het was een vreug-
delooze glimlach. „Natuurlijk ben ik er van
overtuigd! Het spreekt vanzelf dat hij nog ge
heel gevormd moet worden en ik ben heel blij
dat nooit iemand eerder getracht heeft dit te
doen."
Een plotseling wantrouwen besloop haar.
Was de man een speculant, die Rollo's talent
wenschte te exploiteeren ten eigen bate?
Waarom had ze aan deze mogelijkheid niet
eerder gedacht? Nu voelde ze er zich plotse
ling tegenover geplaatst en wist niet-wat te
doen. En deze man, met een gelaat als een
ivoren masker, bracht haar heejemaal in de
war.
Zenuwachtig zei ze: „Er is zooveel, waar
over ik eens met U zou willen praten. Neemt
U toch plaats! Een sigaret? Ik zal even om
wijn bellen." Ze schoof hem eén doos sigaret
ten toe en drukte daarna, op de bel, trachten
de dat ellendige gevoel van nervositeit den
baas te worden.
Met een kort woord van dank nam Craven
Ferrars een sigaret, doch hij bleef staan.
„Rookt U niet?" vroeg hg.
„Neen, dank U. Ik rook zelden van
avond in ieder geval niet. Wilt U werkelijk
niet gaan zitten?"
Zonder hierop te antwoorden, schoof hij een
stoel voor haar aan en met een vreemd ge
voel van uitputting liet ze zich hierin neer
vallen. Ze begon in allen ernst spijt te krijgen
van dit tête-è,-tête, dat ze toch zelf had ge-
wenscht. Was Rollo nu maar hier hij toch
zou met zijn vroolgkheid de spanning wel ver
drijven.
Ze voelde det hg haar, ofschoon hg haar
niet rechtstreeks aankeek, nauwkeurig stono
op te nemei en dit verhoogde nog het gevoel
van nervositeit. Vergeefs zocht ze naar een
luchthartige opmerking, die een eind aan
deze ondragelijke, situatie moest maken. Toen
begon ze zich af te vragen of hij ook in
dezelfde spanning verkeerde. Het scheen
vreemd voor een beroemd man als hij
n.aar toch ze zag hoe zijn vingers, die de
sigaret vasthielden, beefden.
„He*, is aardig van U heelemaal hierheen
te kouien." vond ze eindelijk. „Ik hoorde van
Rollo dat U druk aan het werk bent."
Hij stond bij het open raam en toen hij
antwoordde, was het alsof zijn stem van heel
ver kwam. „Mijn werk bestaat op het oogen-
blik hoofdzakelijk uit het voorbereiden van
Uw zoon op de taak, die hem wacht. Voor de
repetitie van aanstaanden Maandag moet hij
in de perfectie zijn moedertaal spreken."
Molly leunde achterover in haar stoel en
keek strak naar die lichtelijk bevende, ge
voelige hand, met de lange, fijn gevormde
vingers zooals die van Rollo zooals die
van Roy. Uit zijn gezicht, dat door sigaret
tenrook omhuld was, kon ze niet wijs worden
het was uitdrukkingloos, met iets hau
te ins. Maar die smalle vingers spraken een
taal hoewel ze die nog niet kon verstaan.
„Ik ben blij, dat het U gelukt is hem aan
het werk te zetten." zei ze. „Dat is juist wat
hij noodig heeft. Hij is zoo vol energie te
veel energie vaak."
De man bg het raam knikte, ten teeken
dat hg haar begreep.
Daar ging de deur van de kamer open en
op den drempel verscheen Awkins met een
blad, waarop karaffen en glazen stonden.
Dit zette hij op een hoek van de tafel, dicht
bg Molly, m>t de woorden: „De oude tuin
baas en zgn vrouw zijn naar bed gegaan, my
lady. Maar, indien U nog iets noodig mocht
hebben, ben ik in ieder geval bij de hand."
Bij het hooren van die stem keerde Craven
Ferrars zich plotseling naar hem toe. „U en
ik hebben elkaar al eens eerder ontmoet,"
zei hj. „Het is al jaren geleden dien dag
dat de jongen van zijn paard viel."
„Dat klopt, air," antwoordde Awkins. „Ik
was het die hein leefde rijden."
„Dat Tad ik begrepen.zei Ferrars. „Nu,
hij maakte een behoorlijke buiteling, maar
gelukkig zonder schadelijke gevolgen.
„Ik vraag U w excuus, sir," zei Awkins.
„Maar ik heb gevoel dat ik U voordien
ook al eens gez..<=n ';eb. U vindt misschien
dat ik wat al te ver zeek maar ik heb
gehoord, dat U er leelijk afgekomen bent in
den o rlog. Was U misschien bij de Cambri-
sche Lichte Infanterie? Vergeeft U het me
als ik het mis heb, maar er is iets aan U, dat
me heel sterk doet denken aan een jongen
kerel, wiens gezicht stukgeschoten werd."
„Goeie hemel, man!" Ferrars leunde tegen
de raampost en lachte een korte, harde
lach. „Vraag me niets over den oorlog! Al
direct tgdens de eerste ronde was ik uitgeteld
en ik kan me er niets meer van herinneren
ook niet waarbij ik ingedeeld was."
„Ik begrgp het, sir," zei Awkins beleefd,
maar in zgn stem had ongeloof geklonken.
„Ik hoop, dat U het mij niet kwalijk zult ne
men, dat ik er naar gevraagd heb."
Waarom vertel je niet aan Mr. Ferrars
dat je het V.C. gewonnen hebt, Awkins?"
vroeg Molly. „Het zal ons beiden zeer inte
resseeren daar meer van te hooren."
Awkins keek haar dankbaar aan, doch hij
zei: ,Over zulke dingen spreekt men niet, my
lady. Is er nog iets dat ik voor U kan doen?"
„Niets, dank je, Awkins, Maar wil je wer
kelijk niet wat blijven en ons er over ver
tellen?"
Beslist schudde Awkins zgn hoofd. „Ik
moet Uw ladyship vragen mij te excuseeren,"
zei hij. „Ik zal nazien of alles goed gesloten
is en ik wensch Uw ladyship goedennacht."
„Goeden nacht," zei Molly en nu waardig
verliet de sergeant-majoor het vertrek. „En
nu, Mr. Ferrars, schenk Uzelf in, alstublieft.
Wilt U citroen?"
Ferrars bleef aan het raam staan, rijn ge
zicht den nacht toegekeerd. „Ik zal eerst
mijn sigaret oprooken, ais ik mag," zei hij.
Ze liet hem begaan, bang dat door dit ge
sprek met Awkins de spanning weer was
teruggekeerd.
Eindelijk wierp hij het einde van rijn siga
ret in den tuin; hij draaide zich om en keek
haar opnieuw aan met dienzelfden doordrin
genden blik.
Langzaam en met diepe stem sprak hij:
„Ik vraag mij af wat U eigenlijk van mij
denkt."
Ze dacht dat zijn woorden betrekking had
den op hetgeen tusschen hem en Awkins was
voorgevallen en snel zei ze: „Ik vrees dat de
sergeant-majoor zooals Rollo hem altijd
noemt een beetje te vrijpostig was. Ik
vermoed dat hij, als oud-soldaat, vond dat hij
daartoe het recht had en ik hoop dat het U
niet bezeerd heeft."
„Dat is niet wat ik bedoel," zei hij scherp.
„Ik vraag mij af voor wat voor soort avon
turier U mij houdt."
Ze bloosde. „Oh, nu begrijp ik U U
denkt dat ik U wantrouw. Nu, daar heb ik ze
ker geen reden voor en ik ben U zeer dank
baar dat U zooveel voor Rollo doet.."
„Mijns inziens hebt U wel degelgk redenen
om mij te wantrouwen. Alles wat U van mij
weet is dat ik door Geoffrey Asterbey gevon
den werd als een wrak en dat ik door hem als
het ware ben opgebouwd. Wie en wat ik
daarvoor was weet U niet. Hebt U dan geen
redenen te wantrouwen?"
f Wordt vervolgd.)
