RADIO
Wij lazen voor U
1^tRV£^lyEGtN
J
EDGAR RICE.
BURROUGHS
No. 1. Oesha, de wind naar hem toe had gedreven, schap van een blanke bwana. Hij wil Tarzan te stralen. „Tarzan zal komen," riep hij uit.
Tarzan, de koning van het Afrikaanse oer- De aapman zag met verwondering een ogen- spoedig spreken in Loango." Onmiddellijk ant- Hij wist, dat deze oproep een teken was voor
woud, zat rustig op de brede rug van Tantor, blik later Ogabi het oerwoud uitkomen. „Wat woordde Tarzan: „Neen!" Doch Ogabi drong spannende avonturen,
de olifant, toen zijn scherp reukorgaan de doe jjj hier in plaats van in je eigen land te aan: „Bwana Lavac vraagt U bij hem te
lucht opving van een Gomangani, welke zijn?" vroeg Tarzan. „Ogabi heeft een bood- komen." Het gezicht van den aapman begon
MUSSERT AAN ZIJN GROOTEN HEER
Mussert sprak in de Apollo-hal op een
„wederbijeenkomst." Welk een scherpen
en volkomen onpartijdigen kijk onze Nazi
leider heeft op de verdiensten van Hitier
voor den wereldvrede, zegt de Maasbode,
blijkt wel het best uit het telegram, dat
hij naast telegrammen aan andere lei
dende staatslieden zond aan den Führer.
Het luidt als volgt: „Duizenden Nederland-
sche Nationaal-Socialisten, in vergadering
bijeen te Amsterdam en te Rotterdam, zijn
zeer verheugd, dat Uwe Excellentie de be
vrijding van drie en een half millioen Uwer
volksgcnooten tot stand hebt gebracht en
zijn dankbaar, dat Gij ook dit rechtsherstel
hebt kunnen verwezenlijken, zonder dat die
krachten hun doel konden bereiken, die het
grove onrecht aan de Sudetenduitschers ge
durende twintig jaren aangedaan, in stand
wilden houden door het ontketenen van
een Europccschen oorlog.
GELD DAT NIET VERSPILD IS
Was het toch maar mogelijk, verzucht
Majoor de Bie in de Nieuwe Rotterdamsche
Courant, de ouders te overtuigen, dat voor
hetzelfde geld, dat voor duur speelgoed als
drie-wieier, glijder, kinderfiets wordt uitge
geven, hun kinderen kunnen worden ge
stuurd naar cursussen voor gymnastiek on
der alleszins bevoegde leeraren, die zelf
loopen te zoeken om hun verworven kennis
tot ontplooiing te brengen. De ouders zou
den dan zien, dat hun kinderen gedurende
de geheele week al verlangen naar de
gymnastiekles.
Majoor de Bie acht het van het grootste
belang, dat onze kinderen een goed, stevig
en gezond lichaam krijgen, want, zegt hij
verder, de volksgezondheid zal als gevolg
daarvan met sprongen vooruit gaan en de
weermacht krijgt de beschikking over krach
tige, vlotte jonge mannen, terwijl de be
schikbare oefentijd geheel kan worden be
steed aan hun militaire opleiding om hen
te vormen tot goede soldaten. Zoodoende
wordt beschikt over een krachtige weer
macht, ter verdediging van ons vaderland
met zijn Oranjehuis.
„HET VOLK" ACTIEF, STRIJDVAARDIG.
Het Volk komt tot de conclusie dat de
luchtbescherming in Nederland niet gereed
was, toen de nood aan den man was, en
vindt het een ietwat beschamend verschijn
sel, dat nog in het uur van het gevaar
moest worden getwist over do vraag, of
het rijk dan wel de gemeenten de benoodig-
de gelden zou verstrekken.
Het blad acht de tijd voor gemoedelijke
beschouwingen voorbij, en zegt:
Wij hebben vernomen, wat in landen als
Engeland en Frankrijk voor de luchtbescher
ming kon geschieden, dank zij een goede
voorbereiding. De Nederlandsche regeering
heeft ervoor te zorgen, dat wij, althans op
dit gebied, in de toekomst wél gereed zijn.
Uit de Pers van beden
SPANNENDE DAGEN VOOR ROOD
ROTTERDAM,
In het roode Rotterdam is een burgemees
tersvacature. Rotterdam is rood, zegt Het
Volk, omdat met twintig raadszetels de so
ciaal-democratie alleen sterker is dan anti-
revolutionnairen, katholieken, christelijk-
historischen, liberalen en vrijzinnig-demo
craten te zamen. Het dagelijksch bestuur der
gemeente ligt in handen van vier sociaal
democratische wethouders. Als er één ge
meente in het land is, waar men van een
overwegende positie der sociaal-democratie
mag spreken, dan is het deze tweede stad
des lands.
Als in een gemeente, waar twintig van de
vijf en veertig raadszetels bezet zijn door
anti-revolutionnairen, een burgemeestersva
cature ontstaat, dan behoeft men alleen
maar nieuwsgierig te zijn naar de vraag
welke anti-revolutionnair de opengevallen
plaats zal bezetten.
Er is een ongelooflijk gerucht, vervolgt
het blad, dat men overweegt een vrijzin
nig-democraat, mr. P. J. Oud, Red.) te be
noemen.
Deze oplossing zou ongetwijfeld de zon
derlinge verdienste hebben, dat zij in een
raad zonder vrijzinnig-democraten aan de
ze partij althans één plaats in de raadszaal
zou verzekeren maar daarmee ware toch
de grove onrechtvaardigheid jegens de so
ciaal-democratie niet goedgemaakt, besluit
Het Volk.
In de Rotterdamsche burgemcestersvaca-
ture dient te worden voorzien door de. be
noeming van een sociaal-democraat en
slechts een zoodanige benoeming besluit
Het Volk zal kunnen voorkomen, dat de
grootstegroep der Rotterdamsche bevol
king en met haar heel de sociaal-democratie
in Nederland zich grievend voelt miskend.
ALS HITLER OM SUMATRA VRAAGT
Het Nationale Dagblad is er zeker van,
dat Hitier geen zooals het dit noemt
dwaze dingen zal vragen, als bijv. een deel
van onze koloniën. Men heeft kunnen le
zen, dat een Engelsch parlementslid Chani-
berlain vroeg, wat deze zou doen, als Hitlcr
eens om Sumatra vroeg
„Kijk", zegt het N. D„ ,dat is de humane,
democratische, mcnschlievcndc en oprechte
methode: „wat zou als".
Als Mussolini eens om de maan vroeg,
wat dan?
Als Baladicr eens Venus wilde verove
ren?
Of als Chamberlain zijn zinnen op Cas
siopeia had gezet?
Ja, wat dan?
Noch Hitlcr, noch Daladier of een van de
anderen zullen deze dwaze dingen vragen.
Maar dat was ook de bedoeling van onze
rechtschapen vrager niet. Die bedoelde
maar één ding: „Sla dood de nazi's".
En dat was zijn bijdrage tot de vredesge-
dachte, die nu Europa eindelijk ook buiten
Duitschland schijnt te gaan bezielen, aldus
het N. Dagbl.
HET GROOTE GEZIN EEN REDELIJK
BESTAANI
De Maasbode (Kath.) maakt een verge
lijking tusschen het jaar 1898 en het jaar
1938.
In 1898 werden er in Rotterdam, hoewel
de bevolking de helft minder was, nog
meer kinderen geboren dan in 1938.
Aan de hand van grafieken toont het
blad een oorzakelijk verband aan tusschen
gezinsbeperking, daling van het geboorte
cijfer en de werkloosheid. Het blad maakt
zich hierover zeer ongerust en wijst er
anderzijds op, dat wie nagaat, welke levens
middelen zooal door indirecte belastingen,
crisisheffingen en accijnzen worden getrof
fen, tot de conclusie moet komen, dat aan
het groote gezin in dezen tijd dergelijke
belasting-politiek het leven vrijwel onmo
gelijk wordt gemaakt.
Een sluitend budget, hetwelk noodzake
lijk is, zal nooit mogen gaan ten koste van
de toekomst van ons volk, besluit de Msb.
Dit inzicht zal eerst algemeen moeten door
dringen, vooraleer ook in de groote stad het
groote gezin een redelijk bestaan zal zijn
verzekerd.
Nasleep van den bom
aanslag te Rotterdam
Hel proces tegen Bora
Verdachte weer niet verschenen.
Gisterochtend zou in hooger beroep voor
het Haagsche Gerechtshof behandeld wor
dende strafzaak togen Jarislaw Baranowskv,
die wegens het gebruik van een valschen
reispas door den Rotterdamschen politie
rechter tot 2 maanden gevangenisstraf is
veroordeeld.
Naar men zich zal herinneren was
Baranowsky een vriend en partij
genoot van den bij den bom-aanslag
op den Coolsingel te Rotterdam om
het leven gekomen Oekraïner Eugen
Ivonovalec en in verband met deze
zaak is Baranowsky langen tijd door
de politie vastgehouden. Hij gaf
toen op Ladislaw Bora te heeten,
welken naam ook zijn pas vermeld
de.
Op 20 Juli zou deze zaak verhandeld wor
den, doch er werd uitstel verleend tot gis
teren Verdachte is evenwel weer niet ver
schenen. De deurwaarder deelde mede, dat
de verdediger gaarne enkele mededeelingen
wilde doen, doch dit kon niet worden toe
gestaan, daar de verdachte niet aanwezig
was.
Er werd verstek verleend en de advocaat
generaal, zeide in zijn requisitoir, dat ver
dachte het verweer voerde, dat zijn reispas
echt was, doch dat deze op een anderen
naam, dan de zijne stond. Spr. vopd het
daarom van belang de echtheid van den
pas te onderzoeken en verzocht de zaak
terug te wijzen naar den rechtercommissa
ris opdat een deskundigen-onderzoek zou
kunnen plaats hebben.
Het gerechtshof zal hierover op 19 October
beslissen.
Dienstmaagd met geld
er van door
En met een jongeman..
Op het bureau Pieter Aertszstraat te Am
sterdam werd dezer dagen aangifte gedaan
door een dame, wonende in de Jekerstraat,
van het feit, dat haar dienstmeisje vijftig
gulden had ontvreemd.
Het 20-jarige meisje, dat in dagdienst
was, kwam Dinsdagochtend op den norma
len tijd op haar dienst. Zij heeft in den
loop van den dag kans gezien twee bil
jetten van 2p gulden weg te nemen ën
keerde 's avonds niet in de ouderlijke wo
ning terug. De diefstal was spoedig ont
dekt, doch van de tladeres was geen spoor.
Vermoedelijk heeft zij, in gezelschap van
een jongeman, die wel eens bij haar ouders
aan huis kwam, de plaat gepoetst.
Britsebe tarwe voor Duifschland
Groote voorraden worden aan
gevoerd.
De laatste twee weken is te Triest, ruim
12.000 ton graan uit Australië en Canada
in Duitsche schepen aangekomen, en per
trein naar Duitschland doorgevoerd. Men
verwacht, dat de komende maanden nieu
we groote voorraden graan men spreekt
van 40.000 ton via Triest naar Duitsch
land zullen worden vervoerd. De Deutsche
Australische Dampfschiff Gesellschaft, ge
vestigd te Hamburg, heeft besloten, haar
schepen op de reis van Hamburg naar
Australië, geregeld in Triest te doen aan
leggen. Sedert het bezoek van Mussolini
aan Triest, is men doende de havenwer
ken uit te breiden.
Het moet uit zijn!
zegt president Roosevelt en dringt
aan op rust in de arbeiderswereld.
President Roosevelt heeft een beroep ge
daan op de werknemers een einde te ma
ken aan de splitsing in de vakorganisatie,
welke reeds drie jaren duurt.
Eenigc uren later heeft William Green,
voorzitter van 'de American Federation of
Labor, verklaard, dat het bondsbestuur een
definitief voorstel tot beëindiging van den
strijd met de C.I.O., de organisatie van
John Lcwis, gunstig zou ontvangen.
PROGRAMMA
VRIJDAG 7 OCTOBER 1938.
Hilversum I, 1875 en 301,5 m.
Algemeen programma, verzorgd door dt
NCRV.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek (9.30—9.45
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Vioolvoordracht met pianobeg..—
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
I.00 „Quintolia" en gramofoonmuziek.
2.30 Christ. lectuur.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.20 Rotterdamsch pianokwartet en solist. (Ct
3.55 Berichten). (3-554.00 Pauze).
4.50 Gramofoonmuziek.
5.30 Orgelspel.
6.30 Voor tuinliefhebbers.
7.00 Berichten.
7.15 Literaire causerie.
7.45 Reportage, eventueel gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Ber.
8.15 NCRV-orkest, solisten en declamatie
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 Berichten ANP. 10.05 NCRV-orkest.
10.45 Sportpraatje.
II.00 Gramofoonmuziek.
11.50—12.00 Schriftlezing.
Hilversum n, 415,5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.»
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VA Al
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Gramofoonmuziek (Om ca. 8.16 Ber.).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Viool en piano.
11.10 Vervolg declamatie.
11.30 Orgelspel.
12,00 Gramofoonmuziek. (Om 12.15 Ber.)
12.30 AVRO-Amusementsorkest en soliste.
I.15 De Palladians.
2.00 Causerie: „De tuin in October".
2.30 Zang met pianobegeleiding.
3.00 Ensemble Bartho Decker.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Esmeralda en soliste.
5.50 Causerie „Oome Jan van Zuthpen 75
jaar!"
6.00 „The Ramblers".
6.30 Orgelspel.
7.00 Causerie „Opvoeding tot democratie".
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Causerie: „De kerk nu aan het werk".
8.00 Pianovoordracht.
8.30 Causerie „Onze vrienden in Amerika".
9.00 Fragmenten uit „Grafin Maritza", ope-
rette.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.35 Dam-nieuws.
10.40 Avondwijding.
II.00 Pianovoordracht.
11.30 Jazzmuziek (gr.pl.).
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON
MAURICE WALSH
5.
Maar nu trok de jonge vrouw Rogan's aan
dacht weer tot zich. en dat met klem. Ook zij
was knap, hoewel allesbehalve onverschillig en
slungelig de duivel zelf keek uit haar
vlammende oogen. Eén stijf uitgestrekte arm
wees naar de tent daar beneden.
„Kom eens met uw vergunning voor den
dag of haal die tent daar oogenblikkelyk
weg!"
O, verdraaid nog aan toe! Dat werd toch al
te mal die film ging te ver. Het was maar
beter, tot de nuchtere werkelijkheid te keeren.
„Weest u toch verstandig," maande hij haar
kalm aan, „ik weet heelemaal niet, wat voor
recht u hebt, die tent hier te verbieden!"
„Kijkt u dan maar eens goed!" zei ze kortaf.
Zij vroeg met geen blik om hulp by haar
metgezel.
Van het begin af aan had ze gedaan of hjj
niet bestond: zij was de baas over het land,
zy gaf de bevelen: hij was eenvoudig lucht.
Meteen was ze bij de tent en bukte zich naar
de scheerlynen voor dat Rogan een bewe
ging had kunnen maken. Maar ze had het
tweede touw nog niet van de haring, voor een
vaste hand haar bij den schouder gegrepen had,
waardoor ze zich overeind getrokken voelde.
Een ademtocht lang speet het Rogan, dat ze
geen jongen was; zooals ze daar over de
scheerlijnen gebogen stond, was de gelegen
heid haast te mooi geweest om te verzuimen
maar je kunt een dame toch niet dwars
door een tentzeil laten vliegen; daarenboven
was de tent niet eens van hem.
Ze probeerde zich los te rukken, maar
Rogan hield haar in zijn stevige mannen-
greep. Haar hoed viel af. Oogenblikkelijk
wrong ze zich, lenig als een kat om en gaf
hem een stevigen tik in het gezicht met haar
gehandschoende linkerhand.
„Zeg eris!" zei Rogan en hij had in den
terugzwaai meteen haar hand te pakken.
„Jou leelijkerd!" blafte ze alleronredelykst
en met de vlugheid van een jongen wierp ze
zich op hem.
Maar ze was in den greep van een man.
die in meer dan één schermutseling op de
been was gebleven en zij slaagde er niet in
hem beentje te lichten. Hij klemde vast ie
armen om haar heen en keek haar recht in
haar vlammende blauwe oogen; met een half
oor luisterde hij, of de man op het paard niet
op hem af kwam sukkelen. Hij verlangde
niets beters dan dat die knul ook eens een
oogenblikje beneden kwam. Maar van boven
kwam geen kik.
Daar stond nu Rogar Stuart met een frisch
jong meisje in zyn armen maar Jon
gens. dat was to*,h al te mal! Waar liep dat
op uit? Op niets! Wat moest hy nu doen?
Haar zoo vasthouden, tot ze gekalmeerd was?
Drommels toch! Plotseling keek hij haar
glimlachend in de oogen. ..Jou arm schaap!"
fluisterde hij, liet haar los. liet haar rechts
omkeert zwaaien en duwde haar zachtjes
naar de tent toe.
„Vooruit dan maar met de geit!"
Hij keerde haar den rug toe. was met een
paar stappen weer boven bij zijn beschaduwd
plekje achter het rotsblok, en liet zich daar
in de hei zakken. Hij hief zijn oogen op naar
den luien ridder -te-paard, die onverholen
grinnikte.
„Jy bent geen knip voor den neus waard,"
zei Rogan heftig, want dat was zijn over
tuiging op dat oogenblik.
Maar de ruiter ging niet op de uitdaging in.
Hy bleef vriendelijk grinniken. Hij grinnikte
gewoonlijk vriendelyk. „Die goal is je door
den neus geboord, broer," lysde ïy.
„Je bent een juweel van een scheidsrechter!"
„Niks te vertellen! ik ben alleen haar man
maar!"
„Jou onfortuinlijk ongeluk!" zei Rogan
Stuart.
Wat lager dan hy, stond de jonge vrouw
een oogenbl'k naar de tentharings te kijken.
Haar eerste wilde drift was door Rogan's
woorden gekalmeerd, hoe, dat wist ze eigen
lijk niet, maar nu bruiste er een tweede golf
van toorn door haar heen. Weg vlogen de
scheerlynen, de tentpaal begon te zwaaien en
en kwam geheel scheef te staan en het in
elkaar gezakte doek hobbelde over de bedden
heen. Zy slapte achter dien scheeven knobbel
vandaan, bukte zich met één vlugge bewe
ging naar haar hoed en keek naar boven, de
helling op, waar Rogan lag.
„Die tent moet daar weg zyn, als ik weer
hier langs kom," gebood ze beslist.
„Wat een leelijke opschepster!" lachte Ro
gan haai zachtjes uit.
Zij bleef voor hem staan, de beenen stevig,
wijduit op den grond geplant; en hij bleef
haar glimlachend liggen aankijken. Die roode
halsdoek kleurde prachtig bij hao.r bruine
wangen, de zon had haar werk welwillend
gedaan, en de wilde verwardheid van haar
zwarte haar flatteerde haar. Maar wat man
keerde haar in vredesnaam, dat ze zóó razend
geworden was. Er was bepaald iets niet in
den haak met haar, haar leven was bezig te
dérailleeren het gaf haar niet datgene, waar
op ze gehoopt had indien het leven dan al
wat te geven heeft.
Zij van haar kant stond Rogan nieuwsgie
rig op te nemen. Er was afkeuring in haar
blik, maar ook belangstelling. Zijn oogen, zoo
diepliggend onder het gewelfde voorhoofd, ke
ken zoo rustig, zoo kalm verstandig, ver
draagzaam op een afstand, alsof zy en haar
booze luim hem koud lieten. Zijn armen wa
ren om haar heen geweest en ze wist, hoe
weinig haar kracht had vermocht tegen de
stalen hardheid van zijn spieren; toen had hij
haar zoo maar weer losgelaten, gedreven
door medelijden en hij had verder gedaan
alsof zij niet bestond. Zy was in de stemming,
zoo dikwyls komt na een driftbui, waarin
een mensch maar al te goed begrijpt, hoe
n- ^lottig het is. om zich te laten gaan, en
eigenlijk was het haar gewoonte niet, om
zich te laten gaan... Maar dat kon die man
niet weten.
Maar die man wist dat wèl. Hoe goed
kende hij die inwendige, knagende woede, die
soms ineens niet meer te beteugelen is, maar
losbarst boven het eerste het beste ongeluks
ding, dat iemand in den weg komt. Als in
een boek las hij de beteekenis af van haar
gevoelig geteekenden mond, van de schaduw,
die over haar oogen schoof. En meteen stond
hij rechtop voor haar, zijn hoed in de hand.
„Het spijt mij heel erg. schoone brunette,"
zei hij, ,,'t was heelemaal alleen mijn schuld."
Haar lippen trilden, maar zij keerde zich
zoo vlug om, dat hij dat niet meer kon zien.
Zy stapte naar haar paard, slingerde de teu
gels over den naar beneden hangenden kop,
greep de zadelpunt vast, en zwaaide zich met
één lenige beweging in het zadel; het vol
gend oogenblik was het paard weer weg
met zijn ouden, wonderlijken gang, half stap,
half telgang. Nog nimmer werd ter wereld
een man zoo volkomen genegeerd als de jonge
ruiter, die zich als „alleen maar haar man"
voorgesteld had,
Rogan keek eens naar hemzooals hij
daar op zijn dooie gemak in het zadel hing,
rook uitblazend door zijn neus, alsof er niets
aan de hand was en om de één of andere
onnaspeurlijke reden voelde hy iets van weer
zin bij zich opkomen.
Maar de ruiter bleef stilletjes doorgrinnl- I
ken, gooide zyn ééne been over de zadelpunt
en dreef met een onmerkbare beweging van
zijn knie zijn paard aan. „Je moest maar li*
ver verdwijnen, vrind," riep hij achterom met
een gebaar naar de tent.
„Jou moet ik niet," mompelde Rogan, ter
wijl hij met één voet in de hei rondwoelde. En
toen drong het tot hem door, dat hij vijf mi
nuten lang een levend wezen geweest was,
vervuld met woede, minachting, vechtlust,
zooals hij ze niet gekend had sinds hij in den
afgrond beland was, zooals hij nooit gedacht
had ze ooit weer te kennen; en he£ was een
vrouw, die dat alles bij hem had opgewekt.
„De duivel zal de heele rommel halen!"
vloekte Rogan Stuart, terwijl hy zijn aan
dacht aan de gevallen tent ging schenken.
„Complete idioot!" schold hy zichzelf.
„Weet je, wat je gedaan hebt? Twee fat
soenlijke lui in de nesten gebracht." En wat
nu gedaan? Hij wreef zich eens over zijn
hoofd, keek uit over den groenen vrede van
de baai, beschouwde aandachtig de rotsige
ribben van den Slievemoal. De eenige raad,
die dat tafreel hem gaf, was een kortston
dige verleiding. Hij moest maken, dat hij weg
kwam, zoolang dat nog ging! Wat was een
voudiger dan de tent weer op zetten,, de
pl' te poetsen en den volgende storm t*
la neer komen, waar hij wou?
Wordt vervolgd.)
