Naar het heilige Wij lazen voor U.,.. s Onze zuivelhandel met Sudetenland „Linkscbe kinderen" Diefachtig keurmeester Menschen waden door de nevelzee mi# wad wy •leur, n ea id dj niet mooi l zit- maal 1 ft taiii rts ndt er:- M 1.1 zet ONAFZIENBARE STOETEN VAN VOET GANGERS EN RUITERS. OP EEN BERGPAARDJE LANGS STEILE HEL LINGEN. PASAROEAN. Geen mensch" sliep in het dorpje Nga- 'disari, toen ik daar oni ongeveer drie uur 'snachts aankwam. Uit alle huizen steeg rook op. Men stookte er, want het was vin nig koud daar, op 1940 meter hoogte. Van alle zijden kwamen Tengereezen opzetten, die op weg waren naar den Bromo ter bij woning van het groote offerfeest. Hurken de vrouwen en mannen verkochten pi sangs (bananen), kippen,-toebereide rijst, thee en koffie. De „toko" in het dorp was, niettegenstaande het nachtelijk uur, ge opend en de eigenaar (natuurlijk weder een Chinees) had de handen vol met de bediening van klanten. Koffie, thee, rijst, sigaretten, sandalen, katoenen stoffen, suiker, zout, limonade, gedroogde visch, Imais en nog honderden andere dingen «varen daar te verkrijgen. Hier en daar brandden vuurtjes, waarom jBraenschen zich verwarmden. Een., groepje Sjtond bij een soort altaar van bloemen, mvaartusschen kaarsen met kleine vlamme- Ijes "een vaag licht, verspreidden. Onder ■leiding van den bejaarden Hindoe-priester •werd daar een godsdienstoefening gehou den, alvorens de menschen verder trokken naar den heiligen vulkaan van den Bromo. Niet de minste luidruchtigheid. Er heerschte een levendige, eenigsizins feestelijke drukte, maar nergens gingen luide stemmen op of werd gezongen. Er niet de minste luidruchtigheid. Kalm en rustig waren de menschen, die te voet of te paard op weg waren naar het heilige Hindoe-feest. Allen hadden zich gehuld in doeken en de meesten hadden ook het ge laat gedeeltelijk bedekt tegen de koude. Aan den wolkeloozeh hemel stond hoog de volle maan en schitterden duizenden sterren en daaronder strekte zich ver het fantastische landschap uit. Blauw-grauwe bergmassa's verhieven zich, maar ook was ergens nabij Ngadisari een diep dal, waar in een beekje ruischte onder groene hoo rnen. In Ngadisari kon de automobiel niet verder en zou hij op mij wachten tot ik terug kwam van den Bromo, die nog vijf, zes kilometer verder lag. Loven en bieden. In ïïet clorp stonden mannen met berg- paardjes, die zich aanboden als gids en de paardjes verhuurden. Ik was, voor zooverre ïk kon opmerken, de eenige Europeaan daar, dus kon ik me tot niemand wenden met het verzoek als tolk voor me te dienen bij de onderhande lingen met- de gidsen, die zich allen om me verdrongen, daar ze wel wisten, dat aan een Europeaan meer te verdienen is dan aan een inlander. Een der gidsen doorzag al spoedig den toestand: daar was een Europeaan, die noch Javaansch, noch Maleisch kende. Hij ging voor me staan, wees op zichzelf en op zijn paardje en stak één vinger in de hoogte en nu ontspon zich het volgende korte gesprek: „Roepi?" (gulden)', vroeg ik 'den man miet één vinger in de hoogte. Hij schudde ontkennend het hoofd en zeide: „Ringit" (rijksdaalder). Dat was te veel en ik" stak nogmaals één vinger in de hoogte en zeide ..Roepi". .Weder schudde de man ontkennend zijn hoofd, stak twee vingers in de hoogte en zeide: „Roepi". Voor twee gulden wilde hii me 'dus ziin paard verhuren en tevens als gids dienen. Ik vond het nog te veel en herhaalde met één vinger in de lucht: Roepi." De Tcgerees weigerde echter halsstarrig op mijn aanbod in te gaan en stak telkens weder twee vingers op. In maakte aan de onderhandelingen een Pinde door 'te voet op weg te gaan. Verdwa len kon ik niet: ik had slechts den stroom van voetgangers en ruiters naar den Bromo te volgen. Er was echter een ander bezwaar het pad naar de Bromo ging sterk stijgend en ik, die dien middag mijn dutje niet had gedaan en ook mijn nachtrust miste, ge voelde me eenigszins vermoeid. De gids volgt me De gids, met wien ik op zoo'n merkwaar dige wijze zonder veel woorden onderhan- De zandzee, die een nevelzee was. de'ld had, volgde me echter met zijn paard je aan de hand Hij hoopte blijkbaar, dat de moeilijkheden van den weg me wel spoedig murw zouden maken. Maar ik hield vol, toonde geen spoor van de vermoeidheid,, die ik toch voelde, en zwaaide nu en dan eens opgewekt met den bergstok, dien ik had medegenomen op den tocht Na ruim een kwartier gaf de gids toe. Hij haalde me in en stak één vinger in de hoogte en zeide: „Roepi". Vijf seconden later zat ik op den rug van het bergpaardje en ging de gids voor me, met veel gewicht 'n weg banend door de menigte. Ik was nog steeds de eenige Europeaan temidden van de honderden Tenge- reezen, Madoereezen en Javanen, want ook vele Javanen trokken op naar den Bromo, hoewel de Javanen toch officieel Mohammedanen, die geen anderen God mogen erkennen dan „Allah, den Barmhartige, den Erbarmende, den Eeuwige." Hierover verbaasde ik the niet te' zeer, daar ik me reeds gewend heb aan het men gelmoes van geloof en bijgeloof, dat men op Java de Islam noemt. Mijn paardje was een kordaat dier en ging met vroolijken moed hellingen van bijna vijf-en-veertig graden op en af. waar bij ik me aan den knop van het zadel vast hield. Steeds hooger kwamen we, hier groeiden geen boomen meer, hoogstens' eenige ar moedige struiken. Doordringender werd de koude en telkens wikkelde ik de wollen das steviger om mijn hals. De Bromo zond witte wolken uit Voor me waren hooge bergtoppen, die bij het heldere maanlicht duide lijk afstaken tegen den blauwen nachthemel. Een der lagere bergen zond groote witte wolken uit. Dat was de vulkaan de Bromo, waar heen de onafzienbare stoet van voet gangers en ruiters trok. Heel dicht bij leek die vulkaan, maar dat was gezichtsbedrog. Door de nevelzee. Na een goed kwartier rijden kwam ik voor een nevelzee die gevuld scheen met watten. Het was de „zandzee", een lager gelegen woestijnachtige vlakte van eenige kilome ters breedte, waardoor ik heen moest De zandzee was voor het oog verborgen door een witte mist, waarin we moesten afdalen. Ruim tweehonderd meter ging het hier omlaag langs een zeer steile helling. Uiterst voorzichtig liep hier mijn verstandig paardje, dat ik nu volkomen vrij lief, be seffend, -dat onder dergelijke omstandighe den een paarden- of muilezelverstand boven menschen verstand gaat. In de mist van de zandzee verliep de menigte plotseling. Ieder scheen hier zijn eigen weg te zoeken en in den dichten nevel ontwaardde ik alleen nu en dan enkele schimmen van menschen, die zich tegen de koude stevig hadden ingepakt. Ook de bergtoppen voor ons waren niet meer zichtbaar. Er was niets dan de kille, wattige nevel. v Mijn gids ging met snelle; veerkrachti- gen tred vorouit, zonder aarzelen. Hij was zeker van de richting en hier volkomen „thuis." Het paardje, dat mij droeg, volgde opgewekt en liet met korte tusschcnpoozen een blij gehinnik hooren, dat dan vanuit de verte, van de andere zijde dft1 zandzee, be antwoord werd. Wij naderen. Tweemaal kwamen we op korten afstand voorbij een groepje menschen, die om bran dende kaarsen stonden. Ik zag ook hoen ders en vruchten, die daar door een pries ter gewijd werden alvorens ze als offers werden gebracht aan den rokenden vulkaan Na een klein half uur begonnen we we der te stijgen en voor ons, maar nu heel nabij, doemden weer sombere massa's van bergen op. We kwamen uit de zandzee, die op dat oogenblik eerder den naam van ne velzee zou hebben verdiend. Hier zagen we de menigte van voetgan gers en ruiters weder die we in de mist uit het oog hadden verloren. Een nieuwe bergbestijging begon. Voorop ging steeds met stevigen tred, zonder aarze len, mijn gids en rustig volgde het paardje. De vulkaan was nu dicht bij en we konden zelfs al de trap onderscheiden, die daar door de overheid gebouwd is. Aan den voet van die trap zou ik mijn paardje moeten achterlaten om de twee-hon derd-en-zestig treden te beklimmen tot aan den vulkaantrechter. J. K. BREDERODE. tiüi Niet abnormaal. In de Fransche academie der wetenschap pen heeft professor Gosset een studie van juffrouw Vera Kovarsky voorgelezen, over de „linkschheid" bij kinderen. Op grond van onderzoekingen bij 2500 kinderen is ze tot de slotsom gekomen, dat linkschheid niet als een gebrek moet worden be schouwd noch als een gevolg van een ver keerde opvoeding. Het kind, dat gemakke lijker met de linkerhand, bij het spel met den linkervoet, overweg kan, is niet abnor- maler dan de kameraadjes. Een verbod zich van de linkerhand te bedienen lokt altijd belangrijke zielsstoornissen uit en brengt het op school achteruit, maar deze troebelen zijn volkomen te genezen als de oorzaak bekend is. Linksche kinderen kun nen leeren ,als ze heel schrander zijn, zich van de rechterhand te bedienen, maar hun geestelijk- karakter- en gevoelseven- wicht lijdt er onder. En Vera Kovarsky heeft, aldus de N.R.Crt. opgemerkt, dat alle kinderen, die stotteren of moeite hebben met het uitspreken van zekere letters, op enkele uitzonderingen na, linksch waren en daarbij tegengewerkt wer den. "Wie wordt leverancier van het geannexeerde gebied? Met de afscheiding van het Sude tenland van Tsjecho-Slowakije naar Duitschland zullen er ook op het punt der levensmiddelenvoorziening van dit gebied nog verschillende vraagstukken te regelen zijn en dit zullen zeker niet de minst belang rijke ziin. Het Sudetenland is een vrij dicht bevolkt en in hoofdzaak industrieel gebied, waar de meeste levensmiddelen van elders moeten worden aangevoerd. Dit geldt o.m. voor de zuivelproducten. Tot vóór de afscheiding kwam deze voor namelijk uit andere streken van den Tsjechischen staat, Moravië en Slowakije en voor eén gedeelte uit het buitenland. Tot voor enkele jaren was Tsjecho-Slowa- kije voor Nederlandsche boter en ook voor Nederlandsche kaas een afnemer van be- teekenis en deze producten waren voor een groot zoo niet het grootste deel be stemd voor bet thans afgescheiden Noord- Boheemsche industriegebied, waar in het bijzonder de Nederlandsche Brood-Edammer en de Nederlandsche boter een goede repu tatie genieten. In de laatste jaren heeft de ze import het niet gemakkelijk gehad met de beschermingsmaatregelen ten behoeve van het binnenlandsche zuivelbedrijf, maar desalniettemin is er dank zij ons han delsverdrag met dit land nog steeds sprake gebleven van een behoorlijke han del in Nederlandsche zuivel- en melkpro ducten met dit land. In 1937 bedroeg de uitvoer naar Tsjecho-Slowakije volgens on ze handelsstatistiek 84.000 Kg. kaas, 41.300 Kg. melkproducten en 103.800 Kg. caseïne. Wat de b^terexport uit Nederland naar Een jaar gevangenisstraf ge- eischt, waarvan 6 maanden voor waardelijk. Voor de Zutfensche rechtbank stond gis teren terecht een keurmeester van den keu ringsdienst van waren, uit Zutfen, die op 5 Juli j.1. te Barchem een gulden had weg genomen uit de lade van een winkel, wel ke hij ambtshalve had bezocht. Er was een zielkundig rapport over verd. uitgebracht, waarmede de officier van ju stitie in zijn requisitoir rekening hield. In vertyand hiermede eischte hij een gecombi neerde gevangenisstraf van één jaar, waar van zes maanden voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar en zes maanden on voorwaardelijk. Het O. M. vond het gepleegde feit van hoogst ernstigen aard, omdat verd. het pres tige van den keuringsdienst door zijn han delwijze had verlaagd en van het in hem gestelde vertrouwen op schromelijke wijze misbruik had gemaakt. Chauffeur van trailer sliep En merkte niets van de botsing Motorrijder te Apeldoorn gedood. In den vorigen nacht is de heer J. W. uit Apeldoorn, toen hij per motor de Loo- laan passeerde, door' tot nu toe onbekende oorzaak op een aldaar geparkeerde trailer gereden. De trailer stond onder een bran dende lantaarn en was goed zichtbaar. De chauffeur van den wagen, zekere D. uit Haren (Gr.) die in de cabine was gaan slapen, heeft van het ongeluk niets gemerkt. Later heeft een passeerende auto mobilist den verongelukten motor rijder aangetroffen. Het slachtoffer moet bij de botsing on middellijk zijn gedood. ER MOET HARD GEDUWD WORDEN „Ouden-van-dagen vergeten-" klaagt het Volk (S.D.A.P.) en schrijft: Bij de behandeling van de begrooting van Sociale Zaken in het najaar van 1937 heeft de sociaal-democraat Kupers een -no tie ingediend, waarbij de Kamer de regee ring zou uitnoodigen, de wettelijke maat regelen voor te bereiden, die een uitkee- ring zouden inhouden voor hen, die thans van uitkeeringen krachtens ouderdoms- of invaliditeitswet verstoken zijn. Wij zijn thans een jaar verder; de toe stand van de menschen, over wier lot moet worden heslist, is, zegt het blad, even on houdbaar; uit niets blijkt echter, dat de rogeering ten deze wil optreden. Er moet hard geduwd worden, wil men er in slagen, deze regeering tot uitgaven voor zulke sociale doeleinden te bewegen; maar het doel is een krachtige poging ten volle waard. CRITIEK OP K.UM.-DIRECTIE. In den loop der volgende week wordt de aanbesteding verwacht van het nieuwe hoofdkantoor der K.L.M. te Den Haag. Op het oogenblik worden reeds grondbo ringen verricht. Tn verband hiermee vraagt De Telegraaf: ..Waarom zoo'n haast?" en merkt verder op: Wij kunnen ons niet onttrekken aan den indruk, dat er haast ach ter dit bouwwerk wordt gezet, om, ongeacht den loop der besprekin gen over de aanwijzing van Schip hol als Nationaal Centraal Vlieg veld, de vestiging van het hoofd kantoor der K.L.M. in de residentie onafwendbaar te maken. - Uit dc Pers van heden Wij betwijfelen, of deze geste van de directie der K.L.M. in regee- ringskringen wel die waardeering zal vinden, welke noodig is voor een vruchtbare samenwerking, te meer daar reeds ontstemming ge wekt is door de uitlatingen van den directeur bij de jongste persconfe- rente. Daarin toch werd critiek ge oefend op het beleid .der regeering en wel in een toon, die men van de leiding' eener gesubsidieerde in stelling niet had verwacht. MEN BLUSSCHE DEN GEEST NIET UIT! Het Handelsblad (lib.) toont sympathie voor. de actie van den hoofdinspecteur van het lager onderwijs in de vier Noordelijke provinciën, den heer L. Welling, die het onderwijs wil vernieuwen en daartoe een „Leidraad" heeft samengesteld. In anti-revolutionnairen kring is over deze actie, aldus het blad, eenige bezorgd heid ontstaan. De „Standaard" (anti-rev.) schrijft: „Maar bedenkelijker achten wij het, dat deze zelfde hoofdinspec teur, naar wij vernamen, reeds een eenhcidsleerplan gereed heeft, en dit met de onderwijzers en school besturen ook van scholen met den bijbel wil behandelen. Hier hebben wij reeds een ongeoorloofd ingrij pen der inspectie, dus van den arm der Overheid..." „De Standaard" meent verder, dat hier ,rto als geen dwang, dan toch oen drang van overheidswege aanwezig is, en waar schuwt tegen het vermeende gevaar van een staatspaedagogiek. De christelijke school handhave toch vooral haar eenmaal verkregen „vrijheid van onderwijs". Wij meenen, aldus het Hsb., dat „De Standaard" spoken ziet Het inzicht, dat het onderwijs vernieuwd en verfrischt moet. wor den, leeft in alle kringen van ons volk... De samenstellers van de leidraad verklaren in hun „Voorwoord" geens zins iets te willen voorschrijven of opleggen, maar alleen het onderwij zend personeel te verzoeken, dat het er kennis van neemt en een proef neemt als het er iets voor gevoelt. Met geestelijke vrijheid heeft dit in werkelijkheid niets te maken, en wie zich daarover noodeloos be zorgd maakt, houdt het nieuwe ook noodeloos tegen. Men blussche den geest niet uit! MR. OUD EEN GEBOREN „PARLE- MENTARIëR." Naar aanleiding van het feit, 'dat mr. Oud, wegens zijn benoeming als burge meester van Rotterdam, zijn parlementaire loopbaan beëindigt, schrijft de Haagsche Post: Daarmede neemt een der voortreffe lijkste Kamerleden afscheid, na vele ja ren (eerst van 1917 tot 1933 en daarna weer sinds 1937) op zeer eervolle wijze zijn taak te hebben vervuld. „Het is een zware beslissing voor mij ge weest," zei mr. Oud ons, „maar ik kwam tot de slotsom dat er in Rotterdam veel mooi werk te doen is en daarom ga ik." Zoo is het. Doch dit neemt niet weg dat er "uit het parlement iemand verdwijnt, dien wij niet aarzelen te noemen een geboren parlemen tariër, d.w.z. een knap man, een scherp- critische geest met een groote voorliefde voor constructief, opbouwend werk; een dicp-overtuigd en diepgodsdienstig mcnsch, zijn partij trouw toegedaan, maar tevens met een sterke neiging tot samenwerking, en bovenal met een zuiver gevoel voor de werkelijkheid: een idealistische realist. Tsjecho-Slowakije betreft, deze is in ver band met de protectionistische maatrege len sinds 1932 practisch kernen te verdwij nen, al wijzen de bij tijden belangrijke boterimporten uit andere landen er op, dat Tsjecho-Slowakije ook op dit gebied nog niet zelfgenoegzaam was geworden.. Hoe het zal gaan? Nu wordt het, zoo schrijft het orgaan van de FJS'.Z. de vraag hoe het Sudetenland met zijn pl.m. 3 mill.inwoners voortaan met deze producten zal worden voorzien. Erg onwaarschijnlijk is het, dat Tsjechoslowakije op dit terrein nog als leverancier zal kunnen blijven optreden, zelfs indien er eens wat door sommigen voor -mogelijk wordt gehouden een soort tolu- nie tusschen de beide landen tot stand zou komen. Tsjecho-Slowak/'e heeft, wat de boter en de melkpro ducten betreft, geen surplus; vooral dit jaar niet na het mond- en klauwzeer; terwijl het voor zijn aan den Duitschen smaak weinig- beantwoordende kaassoorten geen afnemers meer zal vinden. De vetvoorziening van Sudetenduitschland is intusschen reeds door Duitschland zelf ter hand genomen en m.n. wordt, dit feit als een der voornaamste redenen aangegeven, waarom met ingang van 3 October j.1. in Duitschland zelf de boterrantsoenen op nieuw met 20% zijn gekort. Het is echter moeilijk aan te nemen, dat, gezien Duitsch- land's eigen tekort aan zuivelproducten,, op deze wijze opnieuw door Berlijn gedemonstreerd, de voorziening van Sude tenduitschland door andere landen niet kan voortduren. Daarbij komt, dat het Duitschland straks t.a.v. het buitenland niet aan deviezen zal ontbreken om de levensmiddelenvoorzie ning aan derden over te dragen. En dan komt de vraag, op welke wijze er in aanvullende handelsverdragen ook met ons land, met deze nieuwe kaartindeeling van Middel-Europa rekening gehouden zal worden, opdat onze handel op Sudeten land er niet minder op worde. Brandkast interesseerde de inbrekers niet Amsterdamsche kantoorhouders bestolen. Gisternacht is ingebroken in de Spuistraat 245247 te Amsterdam, waar de kantoren van een vijftal firma's zijn gevestigd. De dieven hebben de deuren met breek ijzers geopend en een strooptocht door de verschillende lokalen ondernomen. Een groote brandkast in het kantoor van de NV. H. P. A. Eberwein lieten zij echter onge moeid. zoodat hier waarschijnlijk leden van het gilde, dat zich meer op klein werk spe cialiseert, aan den arbeid is geweest. De buit was dan ook betrekkelijk gering, mee- rendeels geldbedragen uit de kleine kas worden vermist. De dieven hebben echter danig huisgehou den en de materieele schade aan deuren en meubilair is aanzienlijker dan de waards van het ontvreemde. Nachtelijk hamsteraar. Voorts is in een grossierderij aan den Oude Schans een nachtelijk bezoek gebracht door een persoon, die nog niet in den vrede gelooft. Hij hamsterde vijf en twintig kilo gram thee en nam tevens nog een klein bedrag aan geld mee. Duitschers in Denemarken eischen! Eigen cultureel beheer. Volgens de „Politiken" heeft Schmidt, Duitsch afgevaardigde van Noord-Sleeswij k, de Deensche Volkskamer verklaard, dat de Duitsche bevolkingsgroep haar eigen cultu reel beheer moest hebben naast een uitstel van schuldbetalingen in verband met econo mische moeilijkheden, terwijl maatregelen behooren te worden genomen, opdat de Duitschers hun eigendom kunnen behou den. Alle nationale problemen, aldus zeide hij, kunnen niet worden ge regeld als in Oostenrijk en het Sude- tenduitsche gebied, maar het cul- tureele zelfbeheer kan verwezenlijkt worden. Deze kwestie en die van een nieuwe wet geving voor den grond zijn zoo belangrijk, dat aldus Schmidt men zou afzien van het indienen van andere eischen der Duitsche minderheid. 478e STAATSLOTERIJ (Niet officieel) 6de klasse, 17de lUst Trekking van Vrijdag: 14 October 1938 Hooge Prijzen 16432 1000.— met premie van 30.000.—J 11300 met premie van 3000. 400.— 15006 16683 Prijzen van 70. 2002 2394 3525 3706 4237 4594 4844 5048 5134 5422 '6709 7818 7924 8268 9092 9288 9508 10131 11066 12126 12177 14348 14404 14436 15611 15733 16189 17013 17051 17702 18670 19155 19403 19832 20181 20202 20980 21729 21895 Nieten 2501 3886 4129 4602 4806 5307 5462 5554 7287 7543 7700 8153 8225 8534 8723 8956 9437 9520 9556 10076 10274 10505 HOOI 11008 11789 12780 13086 13608 13820 14322 14766 15294 15690 15838 16081 16243 16328 16389 16592 16732 16939 16945 17258 17524 17841 17868 18273 19033 19180 19185 19386 19517 20161 20385 20559 20998 21456 Verbeteringen 5e klasse, 16e lijst: 4255 m, z. 4255 70.—; 17978 m. z. 17998; 19403 70.— m. Z. 20403 70.—.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1938 | | pagina 11