ij lazen voor U
Rijstoogst mislukt
Radioprogramma
edgar ricl.
burroughs
No. 22.
Eerst was Magra heimelijk verheugd toen
ze hoorde, dat ze in een gevaarlijke landstreek
waren. Nu zouden ze misschien langzamer
vooruit komen en dus Thome niet ontmoeten.
Maar in tegenstelling met haar verwachting
verlangzaamde hun gids het haastige tempo
niet. En Magra voelde haar onrust weer
groeien. Ze hield van den groten, blanken
reus, die voor haar uit liep. Ze wist, dat als
hij het pad van Thorne kruiste, om strijd op
leven en dood onvermijdelijk zou zgn. En ze
wist eveneens, dat Atan Thome een geweten
loze schurk wasOp datzelfde ogenblik
bereikte Thome triomfantelijk de plaats van
bestemming met Helen als zijn gevangene.
,,Zo lang U mij vasthoudt," zei ze, „zal mijn
vader mg blijven zoeken." „Hm," gromde de
man, „die spillebeen zal mij nooit vinden."
„Maar Tarzan wel," verklaarde Helen. Thome
verbleekte. „Tarzan!" zei hij, „is Tarzan bij
hen?" Helen knikte. Opgewonden wendde
Thome zich tot Lal Taask. „Laat een paar
mannen hen tegemoet gaan en als zij vreem
delingen tegen komen, schieten ze hen dood."
Pi
i;| DC ONTHULLINGEN DER NEGEN
MANNEN.
[Het-drijven van negen vooraanstaande
uiers aan den Minister van Staat,
onder ernstige critielc op de wijze
samenstelling der Millioenennota, de
hSe toestand der openbare financiën werd
Wiuld (zie ons blad van Zaterdag j.1.)
rft in de pers veel weerklank gevonden.
Jet Handelsblad (lib.) schrijft:
s" ie positie van onze overheidsfinanciën is
I zwaar geworden de negen mannen
fcgijfcren 't werkelijk tekort op de bcgroo-
1939 niet op 61 millioen, zooals de
ecring doet, maar op 198 millioen, naast
toeneming van overwegende improduc-
staatsschuld van bijna 1V? milliard se
het crisisjaar 1929 en dit kan onze
reeds moeilijke positie nog slechts
der benauwen.
'oc steeds, niettegenstaande alle z.g. be-
Tmiringsnoodzaak, is het overheidsappa-
]t noz ingericht op een voet en een basis
in de goede jaren 19251930. Aan de
lid van hetgeen dè voorzitter van de
el itrale van Rijkspersoneel over bezuini-
et [«werk geschreven heeft, berekende
ar wij in de „Ned. Werkgever" lezen
deskundige onlangs nog, dat er jaar-
s ongeveer f 22 millioen zouden kunnen
-4 den bespaard door een betere organisa-
van den staatsdienst mits ten minste de
43 de wil er voor aanwezig is. Zal men dien
ca l.in het belang van onze staats- en volks
monding, nog tijdig ontdekken en in
len omzetten?
Nationaal verval.
Jit de Telegraaf:
De negen mannen voorspellen dat onver-
f iderd voortzetten van het tegenwoordig
leid het land naar den afgrond moet
19 eren. Wat daaronder is te verstaan is
ai ideliik. Het is de algemeene verarming
S- talrijkste klasse, de vernietiging van
ia: spaarpenningen van honderdduizenden,
is noodgedwongen beëindiging van wat
thans tot hulp dier klasse onderneemt.
cbaos en ontbinding on het gebied van
p n Staat en op het gebied der Koloniën.
Wanneer de geldmiddelen van den
Staat, de Koloniën en de Gemeen
ten ontstellende tekorten vertoonen,
indien die tekorten niet door be
sparingen, maar zoolang als het
gaat door leeningen, en wan
neer het niet meer gaat door be
drukt. papier worden gedekt, dan
ligt daarin de meest, zeker werken
de factor van nationaal verval.
De wijd verbreide wanhoop om
het stoffelijk bestaan zal dan doen
haken naar verandering, welke ook,
en staatkundige ontreddering, ja po-
- Uit de Pers van heden
litieke schokken, zijn bijna onvermij
delijk, als eenmaal aan bedrijfsleven
en geldwezen hun vaste grondslagen
ontvallen zijn.
Moge dit alles overdacht worden door
allen wier oogen thans door dit gezagheb
bend stuk vor den werkelijken staat van
zaken geopend zijn.
„Schaamtelooze rondborstigheid".
In het „Volk" (S.D.A.P.) lezen wij: De
heeren (bedoeld worden de negen opstellers
v.d. brief) zijn stuk v. stuk aanpassers van
het zuiverste water en, wanneer wij nu zien
hoe hun gansche verhandeling een doorloo-
pende jammerklacht vormt over de tot dus
ver gevolgde bezuinigingspolitiek, dan zou
men, als redelijk denkond mensch eer een
schroomvallige schuderkenning van hen
verwachten dan het, met begeleidend trom
petgeschal, uitspreken van een aanmatigend
laatste oordeel.
Hoe men dit (de bezuiniging) tot
stand zal brengen zonder een alge-
heele ontwrichting te bewerkstelli
gen is de heeren een zorg. Daarover
breken zij zich de hoofden niet. Met
een schaamtelooze rondborstigheid,
die alleen haar verklaring kan vin
den in een vol ledigen staat van ver
bijstering, bekenden deze financiers,
dat ook zij geen program van con
crete maatregelen bezitten. Dat moet
de regeering tezijnertijd maar op
knappen.
Verder schrijft het Volk:
Ir. Mussert mag deze financiers wel in
eere houden. Indien hij ooit in Nederland
een kans mocht krijgen, dan zal het zijn,
indien het advies van dit gezelschap mocht
worden opgevolgd, of zelfs maar in een
eenigszins aanmerkelijke mate mocht door
werken. Het is weer het oude lied: men
kijkt uitsluitend naar de staatshuishouding
cn heeft onvoldoende oog voor het wijdere
verband van de volkshuishouding Men ziet
naar dorre cijfers cn vergeet den levenden
mensch.
„Het einde der democratie na
dert!"
Het Nationaal Dagblad (N.S.B.) geeft het
volgende commentaar:
De negen mannen, de regeering de poli
tieke partijen, zij zijn het allen oneens
onder elkaar. Er lioerscht kapitalistische
broedertwist en radeloosheid.
Het einde der democratie nadert!
Het nationaal-socialisme slaat met
gekruiste armen dat ergerlijke
schouwspel gade. De N.S.B. heeft
haar plannen gereed. Zij is bereid,
do taak van dit ineenstortende be
wind over te nemen.
Haar interesseeren deze boekhoudkun
dige debatten over begrootingstekorten niet;
deze leiders der democratie denken alleen
maar in geld, geld, geld.
De N.S.B. denkt in arbeid!
De democratie heeft afgedaan! Het na
tionaal-socialisme komt!, zoo besluit de
Mussert-krant
Geen opzichter,
maar oplichter
Met een nieuw colbertje, doch
zónder typiste naar het politie
bureau.
Een nieuw colbertje, een overhemd, een
das en een paar schoenen, dat was de buit,
die een ongeveer vijf en twintigjarige Arn-
hemsche jongeman in enkele dagen tijds in
Tiel wist te maken, door zich uit te geven
voor opzichter bij den Rijkswegenbouw.
Daarenboven wist ln'j op zijn eerlijk gezicht
en niet in het minst door het noemen van
zijn functie en den naam van zijn pension,
bij twee groote garages auto's op rekening
te huren cn hij een horlogemaker twee, ove
rigens goedkoope, armbandhorloges op zicht
te krijgen.
De jongeman, een zekere S. G. van der
Horst, die zich niet alleen eens goed in de
nieuwe spullen gestoken heeft, maar ook
een advertentie voor een typiste in een
Tielsch blad geplaatst had en zelfs met een
makelaar een huis aan het uitzoeken, was
voor zijn kantoor, zou ongetwijfeld zijn rol
van opzichter nog verder voortgezet hebben
als de Tielschc politie niet zoo snel ingegre
pen had. De politie liet zich door de perti
nente ontkenningen van den opzichter niet
van de wijs brengen en wist hem zoodoende
tenslotte tot een bekentenis te brengen. De
rijksopzichter, die naar achteraf gebleken is
ook nog getracht heeft, een schrijfmachine
te gakken te krijgen, is ter beschikking van
de justitie gesteld en naar Arnhem overge
bracht.
Wilde dienst Alkmaar-
Amsterdam verboden
Een tegenvaller voor de Noord-
Holland Express.
De president van de Amsterdam-
sche rechtbank heeft gisteren weder
om uitspraak gedaan in twee korte
gedingen, door de spoorwegen aan
hangig gemaakt tegen wilde auto
busdiensten. Hij verbood den dienst
Amsterdam-Arnhem, die onderhou
den wordt door de Universeele
Automobielhandel „Unah" en de
Noordholland Express, die den
dienst Amsterdam-Alkmaar onder
houdt.
Onze Oost
Verruiming werkgelegenheid
door verbetering vliegveld.
In de ondcrafdeelingen Seulimeum en
Koetaradja is plaatselijk de padi-aanplant
1937/1938 in vrij sterke mate mislukt. In
totaal bedroeg de oogstderving naar schat
ting 2000 tons rijst.
I-Ioowcl oogstderving in Groot-Atjeh, spe
ciaal in de XXVI Moekims, een veel voor
komend euvel is en bevolking daarop voor
een groot deel is ingesteld, kan deze oogst
derving een meer bijzondere worden ge
noemd.
Waar de Moekims weinig inkomstenbron
nen heeft, werd zekerheidshalve verruiming
van de arbeidsgelegenheid noodzakelijk ge
acht.. In verhand hiermede heeft het be
stuur aan de regeering financicele steun
verzocht voor werkgelegenheid, c.q. ver
betering van het vliegveld Lhonga nabij
Koetaradja.
De regecring ging, naar de N. R. Ct.,
meldt, met dit voorstel accoord en stelde
oen bedrag van f 10.000 beschikbaar waarme
d.- worrit geacht dat aan de maatregelen in
verband met de plaatselijk min of meer
ongunstige economische situatie in vol-
docnr,', wordt tegemoetgo'"rmcn.
Aanmaak van 5000 gasmaskers
Order binnenkort te wachten.
De Soerabajasche rubberfabriek te Nga-
gel verwacht binnenkort een order van den
dienst voor luchtbescherming voor den aan
maak van 5000 volksgasmaskers.
Verder worden, aldus de N.R.Ct., nog be
sprekingen gevoerd over de levering van
15.000 gasmaskers.
Ten slotte kan nog worden medegedeeld
dat in het laboratorium proeven worden
genomen met een nieuw type masker.
DONDERDAG 8 NOVEMBER 1988.
Hilversum I. 1875 en 415,5 m.
8.009.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO,
2.00—12.00 NCRV.
8.009.15 Gramofoonmuziek (Om 8.15 Ber.)
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstige causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 KRO-orkes' (1.15—1.30 Gramofoon
muziek).
2.002.55 Handwerkuurtje.
3.00 Voor de vrouw.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Berichten, hierna: Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Cursus handenarbeid voor de jeugd.
5.30 Orgelspel.
6.40 Causerie: „Wat doet het Leger des Hells
in Nederlandsch-Indië?"
7.00 Berichten.
7.15 Journalistiek weekoverzicht.
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP. Herhaling SOS-Ber.
8.15 Dankstond voor het Gewas.
9.45 Gramofoonmuziek.
1 00 Berichten ANP, hierna: Actueele uit
zending.
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Pianovoordracht.
11.25 Gramofoonmuziek.
11.50^-12.00 Schriftlezing.
Hilversum II. 801,5 m-
AVRO-uitzending.
8.00 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gewjjde muziek (gr.pl.),
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Omroeporkest en soliste (In de pauze:
Declamatie. Om ca. 12.15 Belichten).
12.30 AVRO-Amusementsorkest.
I.15 Bert van Dinteren's ensemble.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 Vervolg concert.
3.00 Cursussen voor de vrouw
3.45 Berichten. Gramofoonmuziek.
4.00 Ziekenhalfuur.
4.30 Pianospel.
5.00 AVRO-Weekkaleidoscoop.
5.20 Gelukwenschen.
5.30 AVRO-Aeolian-orkest.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 De Staalmeesters.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP. Radiojournaal en mede-
deelingen.
8.20 AVRO-Vaudeville-orkest en solist.
9.00 Radiotooneel.
9.30 Concertgebouw-orkest en solist.
10.30 Ensemble Goulesco.
II.00 Berichten ANP.
11.10 Canaro-Tango-orkest.
11.30—12.00 Eddy Oliver's orkest.
FEUILLETON
MAURICE WALSH
2*.
Hij had het gevoel, dat hij naast zijn eigen
iwsoonlijkheid stond en zichzelf bestudeerde
pt een soort van medelijden, dat los van ai
het aardsche was en hoewel hij zich eigenlijk
fieti egocentrische dwaas vond, voelde hij on
willekeurig een soort van bewondering voor
den man, die hij was. Hij begreep best, dat hij
winder dan niets beteekende op dit wervelend
Werekldalooin, maar toch moest hij blijven
doen alsof hij 't middelpunt ervan was Op aan
raden van een verstandig mensch, dien hij
riet langer dan één dag gekend had, had hij
fcich voor een jaar onder een bepaald juk be
gaven en dat juk was best te verdragen. Hij
'kon nu praten als een zigeuner, drinken als
een zigeuner, komen in den gedachtengang
van een zigeuner en hij kon vechten als een
zigeuner ook... En in het kamp telde hij mee.
[Dat vond hij het prettigst van alles.
Het kon hem tegenwoordig gebeuren, dat
bij het gevoel had een levensdoel te hebben
gevonden. Hij wist dat hij niet te kort schoot,
jfliet enkel uit plichtsgevoel, maar omdat hij
het graag deed. Jamesy Offey werd al een
Qagje ouder en steunde graag op zijn oordeel
hoewel hij dat onder scherpe woorden verborg
h-aag Carty stelde vertrouwen in hem en
hoefde zich dus nergens mee te bemoeien,
hiaar kon haar oogen gericht houden op de
htwikkeling van de gebeurtenissen, die zij
op een of andere bovenmenschelijke manier
on zien aankomen; Daheen had een veelzij
den aanleg van hart zoowel als van verstand.
et was mogelijk hem op te voeden tot een
begrip van allerlei dingen, die hem later van
dienst zouden kunnen zijn. En Julie Brien
dan?
Julie Brien, het slanke roodharige meisje
met haar gemengde oloed! Wat kon hg doen
voor haar? Niets? Wat wist hij van vrouwen,
en wat zij verlangden? Er was een tijd dat
hij gedacht had een vrouw te kennen, maar-
Kapitein Butler had hem wel anders geleerd.
Hier liever niet over denken... Blijf bij Julie
Brien. Julie zou haar eigen weg gaan, zou
n annen kunnen maken en breken zou hg
een van die mannen .zgn, die zij niét zou kun
nen makm en breken? Om eerlijk te blijven
zij wou het niet. Er zat veel in haar ja, was
dat zoo? In haar hart leefden hartstochtelijke
gevoelens genoeg, ze was bang van zichzelf, ze
was bang voor Shamus Og alleen als zijn
naam maar genoemd werd. begon dat adertje
in haar hals te kloppen. Met, hemzelf ging ze
Losjes en vriendschappelijk om en zij wasch-
te zijn hemd aan flarden. Een lieve meid, fgn
in haar opvattingen. Ofschoon, wat wist hij
er eigenlijk van? Maar hij zou blijven probee-
ren, haar gevoel van eigenwaarde te verster
ken; verder zou hij haar laten gaan waar het
lot haar voerde.
En hijzelf zon verder eraan. Hij zou niet
langer in de toekomst zitten turen, hoewel hij
dat tegenwoordig kon doen zonder wild van
wanhoop te worden.
En op den duur zou hg weer leeren slapen,
zonder die droomen! Kom, vooruit, hij zou
het pak weer opnemen. En achterom kijken
zou hij ook niet meer, want als hij achterom
keek, voelde hij zgn hart weer vergaan van
verlangen naar zijn klein meisje, dat zoo'n
vreeselijken dood gevonden had... Maar van
daag was gebleken, dat er nog iets in hem
pgn kon doen, zooals zoo pas in Dounbeg. Een
paar momenten daar voor het hotel was hij
dol geweest, letterlijk dol. Maar dat kwam.
omdat alles zoo onverwachts was toen was
er een oud instinct uit het verleden weer
boven gekomen. Op dit oogenblik zou hij tegen
over Éudmon Butler kunnen staan en hem
kalmweg taxeeren voor den schoelje die hg"
was... Wonderlijk om Elspeth Trant ineens
weer tegen het lijf te loopen! Zou ze het ge
merkt hebben. Er was een plotselinge schrik
in haar oogen geweest. Als dat zoo was, dan
was hg de gevonden speld in Paddy Joe's
hooiberg, dan was zijn baantje bg de landloo-
pers niets waard. Hij moest vandaag nog een
woordje aan Paddy Joe schrijven. Neen, van
avond had hij te veel op. Morgen, voor de
markt begon. Wat zou ze doen? Wat had ze
al gedaan? Er waren vier maanden voorbij,
de moord leek wel vergeter door de politie
en door haar! Misschien werd ze te veel in
beslag genomen door Eudmon Butler, om zich
druk te maken over dingen die allang dood
waren of menschen. Hij zag Butler nog
met dat air van bezitter naar haar toe gebo
gen staan, hij hoorde den vleienden klank van
zijn stem maar al te goed kende hij dat
alles van vroeger. Pas op je tellen, kind! Je
speelt met vuur. Vier maanden geleden was
je alleen maar niet heel gelukkig en de dood
verbrak je boeien. Maar nu, is het lot nu
bezig, je in gevaarlijker webben in te spin
nen? Zoo doet het lot gewoonlijk. Het lot laat
zijn slachtoffers nooit los... hij was zelf één
van die slachtoffers....
Verdraaid zonde. Iets was er in haar, waar
hij zich mee verwant voelde iets in haar
bloed, haar afkomst. Denk maar eens aan die
nacht in Dounbeg, toen een oud Keltisch
klaaglied hen in staat gesteld had elkander
diep in het hart te zien. Toen waren zij heel
even samen innig verbonden en van de bui
tenwereld geïsoleerd geweest, gehuld in een
mantel van geestelijke en lichamelijke warm
te. Hg had invloed op haar. Zij was als een
harp, waarop hij zgn eigen wgs zou spelen
zgn eigen wijs,
Wijdbeensch bleef hij staan, midden op den
weg, lichtzwaaiend op beide voeten; met de
bittere helderziendheid, die alcohol geven kan,
zag hij zichzelf dien invloed aanwenden, hij
zag zich haar weglokken van Eudmon Butler,
haar gebruiken als werktuig van zgn gerechte
wraak... Wat een kostelijke, duivelsche mop!
Hg wierp het hoofd achterover en begon te
lachen, om zichzelf, om haar, om Eudmon
Butler om het heele leven. Want te midden
van zijn bitter-ironische beschouwingen had
hij een wonderlijken gloed over zich voelen
komen, en in zijn hart had zich iets bewogen...
Naar de maan konden ze loopen met zijn
allen. Het ging hem alles niets verder aan.
Het leven van landloopers en zigeuners was
een zuiverder leven, met grove, simpele harts
tochten, waar harde, maar eenvoudige pro
blemen aan de orde van den dag waren.
Een landlooper. Dat was hij immers! Een
landlooper, die naar zijn «tampement terug-
zwaait, onbezwaard door de kleine dagelijk-
sche zorgen, fleurig vervuld van de vroolijke
plannen voor morgen. En waarom zou hij er
dan maar niet eens een liedje bjj zingen, om
zijn lastige voeten op het rechte pad te hou
den, Hij wierp het hoofd achterover en zgn
zuivere, volle bariton verbrak de rustige stilte
om hem heen:
Och, had ik maar een goede hand
Met zilver in mijn zak,
Dan liep ik hier niet op den weg
Naar huis op mijn gemak.
Ik ging weer t'rug vanwaar ik kwam
En kocht me nog een slok
En zong een liedje met mgn maats,
Dat klonk gelijk een klok!
Maar 't loopt nu nergens meer op uit,
Want ik bezit geen rooien duit!
Stil, daar kwam iemand van den anderen
kant. En een vrouw nog wel. Misschien Julie
Brien wel, die half wenschte, half vreesde, dat
hij Shamus Og zov meebrengen. Maar Shamus
was allang in zijn eigen wagen aan den ande
ren kant van Catleinch en Shamus Og was
nu niet bepaald frisoh. Toch zat er wel wat
goeds in Shamus Og, als het er maar uitge
haald werd. Neen, dat was Julie Brien niet,
hoewel ze tven slank en licht leek als Julie.
Dit was een dame in het zwart met een klein
zwart hoedje en een klein stukje zwarte
voile tot even over haar neus. Ja, die dame
was Elspeth Trant, op haar eentje bjj den
weg en een beste weg ook, maar of ze dat
wist?
Hg zwaaide op zij om haar te laten passee-
ren, maar zg zwenkte naar den zelfden kant
en bleef vlak voor hem staan. Hij hield met
een ruk stil, plantte zijn voeten stevig op den
grond en hief een hand tot groet. Hij was
heelemaal nuchter, o, heelemaal, maar hg
voelde een lichte neiging om achterover te
zwaaien. Zjj keek hem met gefronste wenk
brauwen aan; en hoewel zgn gezicht niets ver
ried, bleven zijn oogen waakzaam. Zg was er
du niet ingeloopen. Ze was even elegant en
slank als ooit te voren en in het halve licht
zag hij, voor zoover de voile het toeliet, hoe
fijn, teer, ja haast breekbaar de lijnen van
haar gezicht waren.
Ze maakte geen omwegen.
„Bent u Rogan Stuart?" Ze dacht er niet
aan, om er „meneer" aan toe te voegen, maai
hg begreep, dat ze met die vrije manieren geen
grootschigheid bedoelde. Weer hief hij de hand
op. „Neen, dame in 't zwart. Ik ben Rogan
McCoy, landlooper op weg naar elders."
„Maar ben je Rogan Stuart geweest?"
Ze liet dus niet los! Hij glimlachte en zonder
dat hij het wist, vertelde die verdraagzame,
wijze glimlach haar alles wat zij weten wilde.
„Ik ben de speld in den hooiberg... Rogan
McCoy. ketellappersmaat. Wat bent u verder
van plan?"
Zij schudde ongeduldig het hoofd. „Is dat
daarginds uw kamp?
„Dat is een vraag, waarbg me 't antwoord
in den mond gegeven wordt, dame!"
„Waar dat knappe meisje met het roode haar
aan den weg zit?"
„Meisjes met rood haar zijn er hier evenvee
als bramen langs den weg, gelukkig!" zei h
dwars.
(Wordt vervolgd.)
