lazen voor U
S.C
De ambtenaar mag zich
niet vermoeien
reinigt alles!
Radioprogramma
door
edgar ric_
burroughs
No. 28.
In de overtuiging, dat het blanke meisje
alleen was, waren de wilden niet al te voor
zichtig by hun aanval. Lang voordat het no
dig was, sprongen ze op en renden, luid
schreeuwend met hun speren zwaaiend, op
haar af. Een ogenblik was Helen als verlamd
van schrik. Toen, ondanks haar moeheid,
werd ze als het ware geëlectriceerd, ze keer
de zich om en vluchtte. Licht en getraind
scheen het een ogenblik dat haar voorsprong
zich vergrootte. Als ze het bos kon bereiken,
kon ze hen misschien ontkomen, maar ook
de wilden renden, wat ze konden. Juist toen
het leek, alsof Helen zou winnen, werd haar
de weg versperd door een grote leeuw, die
uit het kreupelhout te voorschijn kwam. De
wilden maakten groot misbaar. Het dier,
dat door al dat geschreeuw verwonderd om
zich heen keek, bleef een ogenblik stil staan
en de arme Helen zat nu in de val. Ze *on
niet voor- en niet achteruit. Ze keerde zich
naar rechts een moedige maar nutteloze
poging om zichzelf te redden. De leeuw
volgde haar. De drie krygers, die niet bang
schenen te zijn, renden naar het dier toe, mis
schien konden ze het neervellen, maar op dat
ogenblik struikelde Helen en viel.
Uit de Pers van heden
Lol-
EEN „KANS" GEMIST
uitzondering is het Nationale Dagblad
SB.) van meening, dat de Daviusster, 't
ilsche embleem ergens gemist werd waar
aanwezig had behooren te zijn. Dat is
ct Avro-schaaktournooi.
Nationaal-socialistische orgaan schrijft:
wapperde een serie vlaggen in de zaal
lie zullen dus ook wel meereizen en
ren wapperen. Ook de roode Russische
idvlag met de sikkel en hamer ter eere
meest er Botwinnik. Eén vlag hebben
werkelijk gemist: de Davidsster, het-
welhaast onbegrijpelijk is als men be
kt, dat Fine en Reschewski tot de zonen
het oude Volk behooren. En hier zou
st niemand zich er aan ergeren, omdat
oen internationaal tournooi is. Echt
omer van die mooie kans.
N VLAG, DIE DE LADING NIET DEKT.
icht- 'e Nederlander (chr. hist.) is van mee-
fj, dat de strijd op politiek terrein open-
gevoerd dient te worden en kant zich fel
on het kerkelijk maandblad „Evangelie
Volk", dat naar men weet van nationaal-
1 de rialisfisclie smetten wordt verdacht. De
nen. slerlander schrijft:
het niet noodig is zich al te be
id te maken over het aantal door het.
A'/ftUonaal-socialisme ee'in fee teerden de
tijdwijze der N.S.B. zorgt wel voor beper-
van dat aantal is het toch goed alle
"rallen te signaleeren, waarin op bedekte
ne voor de verderfelijke beginselen pro-
rdnda wordt gemaakt. Want in die ge
ilen kan 't gevaar bestaan, dat argeloozc
den erin loopen en, verblind door een
ponen schijn, de kern niet meer kunnen
nne
■el.
iroe
oeps
Temeer is dat noodzakelijk als die kern
der! 'IU^ 'n godsdienstig; kleed.
tts
DE JUISTE WEG IS NIET STEEDS
DE KORTSTE.
Dr. Kortenhorst beëindigt een artikel over
»t adres der negen mannen in de „R.K.
OIV erkgever" met deze vergelijking.
Wanneer een drenkeling aan onze West-
ust door den stroom zeewaarts wordt ge-
okken, dan doet hij verstandig, al is hij
eJog zoo'n voortreffelijk zwemmer, niet te
c ogen tegen stroom en getij in, de kust te
f 'reiken, hij zou zijn krachten tevergeefs
tmitten en zijn redding in de waagschaal
ellen. De eenige methode is in zoo'n geval
et den stroom mee te gaan om bij opko-
'en|iend water een eind verder het vaste land
naderen.
Onder de tegenwoordige omstandigheden
loet een Minister van Financiën niet al-
ecn een goed zwemmer zijn, maar ook een
:oed kenner van eb en vloed. Laat hij daar
om niet te veel luisteren naar de raadgevers
op het strand, die vanuit de verte hem toe
roepen, dat hij langs den koristen weg zijn
badkoetsje weer moet trachten te naderen.
Het zou hem toch niet lukken en het zou
levensgevaarlijk zijn!
RIJKSUITGAVEN EN -INKOMSTEN:
GEEN ROTSBODEM.
Het Volk is zeer tevreden over bet con
gres van S.D.A.P. en N.V.V. over de sociale
verzekering, Zondag te Amsterdam gehou
den. Speciaal roemt het de rede van den
heer van de Kieft die met groote overtui
ging de financiering der sociale maatrege
len besprak.
En wie naar hem luisterde, moest wel
tot de overtuiging komen, lezen wij. dat
daar waarlijk reden voor bestaat! De waar
borg voor de uitbetaling van dc arbeiders-
pensioenen, de fondsen, staan bloot aan een
hardnekkige aanval van bet grootkapitaal,
van de banken en de particuliere verzeke
ringsmaatschappijen. Deze willen de fond
sen binden aan de rijksuitgaven, inplaats
van ze te baseeren on oen gezonde verzeke-
ringsgrondslag. De rijksuitgaven en inkom
sten wie daarop bouwt, doet het niet op
rotsbodem-
Het was een noodzakelijk congres. En
oen zeer belangrijk congres. De moderne ar
beidersbeweging wees er de weg mee naar
een afdoende verbetering van de sociale
verzekering. Zij gaat daarop niet prat en
is niet hoovaarig. Het is haar plicht. Laten
wij er ons over verheugen, dat zij haar
plicht zoo diep voelde en hem zoo goed ver
vulde, aldus besluit het hoofdblad der so
ciaal democratische beweging in Nederland.
NIET DOOR DWANG, MAAR DOOR
DRANGI
Een van de onderdeelen van de nieuwe
plannen onzer regeering tot bestrijding der
werkloosheid is het bevorderen van het
deelnemen aan de verschillende vormen van
cuRureele zorg zooals de arbeid in werk
kampen, centrale werkplaatsen gemeente
lijke werk-objecten en herscholing.
Als middel hiertoe wil de regeering onder
meer overgaan tot de invoering van een
Staat-van-Dienstboekje voor icderen leer
plicht vrijen minderjarigen jongen. Een
dergelijk boekje zal zoowel de werkgevers
als dc overheidsinstanties in staat stellen,
zich een duidelijk beeld er van te vormen,
op welke wijze de toekomstige deelnemer
aan het normale arbeidsproces zijn ledigen
tijd heeft doorgebracht. In plaats van
zooals van zekere zijde geschiedt hierin
een ringelooren der jeugdige toekomstige
arbeiders te zien, gelooft het Handelsblad,
dat hierin veel meer een belang van werk
nemers en werkgevers beide wordt gediend.
Ongetwijfeld kan in dit boekje een vorm
van drang liggen om den jeugdigen werk-
looze te nopen zijn ledigen tijd goed en
nuttig te besteden. Maar hiertegen kan toch
nauwelijks bezwaar bestaan. Wie meent
dat voor Nederland verplichte arbeidsdienst,
met dwang dus, onnoodig is, moet aantoo-
nen dat met Zachten drang inderdaad kan
worden volstaan. Dat deze laatste niet
ontbeerd kan worden heeft de op geheel
vrijwillige deelneming gerichte practijk ge
leerd, die met het werk der arbeidskampen
enz. slechts ongeveer 16% der jeugdige
werkloozen wist te bereiken.
De regeering wil het nu met drang pro-
beeren. Mislukt dit, dan zal de dwang niet
kunnen uitblijven. De proef, is belangwek
kend en wij gelooven, dat men haar een
eerlijke kans moet geven, maar dat men
dan ook, wanneer mocht blijken dat de
stimulans uit dit systeem onvoldoende is,
niet zal aarzelen tot een vorm van arbeids-
leerplicht over te gaan. In elk geval, en
welke methode men ook kiest, zal er spoed
betracht moeten worden. Elke dag dien onze
jeugd langer leegloopt, verzwakt haar mo
reel.
Nicuive bepaling omtrent het
voorlezen van akten door amb
tenaren van den burgerlijken
stand.
De minister van Binnenlandsche Zaken
heeft ten vervolge op zijn rondschrijven van
12 Juli j.1. op verzoek van den minister van
Justitie het volgende ter kennis van bur
gemeesters en wethouders gebracht.
Bij genoemd rondschrijven werd er op ge
wezen, dat aan liet voorschrift van artikel
21 van het. Burgerlijk Wetboek nopens voor
lezing van akten van den burgerlijken
sland aan verschijnende partijen, mitsga
ders aan de getuigen, stopt de hand dient
te worden gehouden.
Intusschen is gebleken, dat bij
voltrekking van meerdere huwelij
ken achtereenvolgens, van de amb
tenaar moeilijk kan worden ge
vergd. dat bij de akten zelf voor
leest. Met het oog hierop kan er in
worden berust, dat de ambtenaar
van den burgerlijken stand, indien
hieraan dringende behoefte bestaat,
de huwelijksakten in zijn tegenwoor
digheid en onder zijn verantwoor
delijkheid doet voorlezen door con
assistent.
Hiertegen schijnt, gelet op artikel 21 van
het burgerlijk wetboek, geen overwegend
bezwaar te bestaan, daar de met voorlezing
belaste persoon, dan geen zelfstandige rol
vervult, maar geacht kan worden te zijn
het instrument van den dienstdoenden amb
tenaar.
In alle andere gevallen zullen de ambte
naren de akten zelf dienen voor te lezen.
Noodlottige fooi
De Gooi-Express moest het
gratis vervoer weer sloppen!
De pret van korten duur.
Sinds gistermorgen half twaalf is het
weer afgcloopen met het gratis vervoer op
het traject AmsterdamHilversum v.v. per
Gooi-Express. Toen de bus, die om elf uur
geheel bezet met gratis-meerijdende passa
giers uit Amsterdam vertrok, in Hilversum
aankwam, heeft de politie geconstateerd,
dat er reizigers waren, die den chauffeur,
na uitgestapt te zijn, een fooi gaven. En dat
mag niet.
Ook liet geven van een fooi aan den
chauffeur wordt beschouwd als een geca
moufleerde vergoeding.
Op verbod van de politie beeft de exploi
tant van dc Gooi-Express den dienst stopge
zet. Zooals bekend, werd Dinsdagmiddag
het verbod van gratis vervoer, dat tegen
dezen wilden busdienst was uitgevaardigd,
opgeheven.
Trouwlustige
^puzz'ekoning"
Maximum straf geëischt.
Het Amsterdamsche gerechtshof zette gis
teren de behandeling voort van de strafzaak
tegen een man, die zich „puzzlekoning"
noemt, doch die tegelijkertijd expert is in
het aanknoopen van relaties met dames.
Hij maakt zijn slachtoffer wijs, dat hij
trouwplannen heeft, weet haar geld af te
troggelen en van trouwen komt niets. Dit
maal was, zooals wij onlangs uitvoerig ge
meld hebben, een goedgeloovige dienstbode
de dupe geworden.
Dc man, die reeds 16 vcroordeelingen
achter den rug heeft, hield vol, dat nij
nooit geld van het dienstmeisje ontvangen
had.
De procureur-generaal eischte den maxi
mum-straf tegen den puzzlekoning, n.1. drie
jaar gevangenisstraf.
De verdediger achtte de feiten niet bewe
zen en pleitte vrijspraak.
Arrest 23 November.
OP ELKE BUS EEN BON
VOOR GESCHENKEN
VRIJDAG 11 NOVE3IBER 19S8.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
Algemeen Programma, verzorgd door de
KRO.
g OO9.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.15 Ber.),
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Bijbelsche causerie.
12.00 Berichten.
12.15 KRO-orkest.
I.20 KRO-orkest en solist.
2.053.00 Gramofoonmuziek.
3.05 Orgelconcert.
4.00' Berichten en gramofoonmuziek.
4.15 KRO-Melodisten en solist.
(5.005.15 Gramofoomuziek).
6.00 and- en tuinbouwcauserie.
6.20 Vervolg concert.
7.00 Berichten.
7.15 Luchtvaartcauscrie.
7.35 Letlands programma.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Rotterdamsch Philharmonisch orkest en
soliste.
9 15 Programma, gewijd aan Neerlands' Weer
macht.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Lajos Veres en zijn Hongaarsch orkest.
II.0012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II, 301,5 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA.
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 VARA-Kalender.
8.15 Gramofoonmuziek. (Om 8.16 Berichten).
10.00 Morgenwijding.
10.20 Gramofoonmuziek.
10.40 Declamatie.
11.00 Piano-voordracht.
11.30 Orgelspel.
12.00 De Palladians.
(Om 12.15 Berichten).
12.45 Gramofoonmuziek.
I.20 AVRO-Amusementsorkest m.m.v.
de AVRO-girls en solist, (gr.opn.).
2.00 Gramofoonmuziek.
2.30 Herdenking van de Wapenstilstand.
3.00 AVRO-Dansorkest en solisten, bericht.
4.00 Gramofoonmuziek,
5.00 Voor de kinderen.
5.30 Esmeralda.
6.00 De Ramblers.
6.30 Literaire causerie.
6.50 Orgelspel.
7.00 Causerie „Opvoeding tot democratie".
7.20 Berichten ANP.
7.30 Berichten.
7.35 Causerie „Wat en hoe gelooven wy?"
8.00 Trioconcert.
8.30 Causerie „Film ak. maatschappelijk ver
schijnsel".
9.00 Voor schakers.
9.01 Radiotooneel met muziek.
9.30 Fantasia.
10.00 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Avondwijding.
II.00 Vioolduetten.
11.30 Jazz-muziek (gr.pl.).
11.5512.00 Gramofoonmuziek.
FEUILLETON
maurice walsh
35.
VIERDE HOOFDSTUK.
1.
Paddy joe Long's wit geschilderde huisje
piet de groene .ialoesieën keek neer op de wijde
50- bocht, meer dan een halve mijl lang, van het
„Ladies Strand" van Ballybwingan. Aan de
eene zyde verhieven zich zwarte en roode rot
sen kaarsrecht op tot zachte glooiende toppen
vol zeegras; aan de andere zyde stak een met
gras begroeide kaap /er in zee uit, met op
zijn uiterste punt een oude Noormannentoren.
Daartusschen strekte de schitterende, blauw
groene zee zich als een vloer uit tot waar de
verre horizon een strakke lijn leek, getrokken
tusschen de hooge zwarte muren van Loop
Head en Kerry Head, meer dan twaalf mijl
i, r lang. Een trage branding, in zachte schuim-
'j randen brekend op het goudgele strand zong
j f een slaperig lied; de zon, vol en mild deze
iel heiige herfstdagen, strooide haar gouden
jjri schijnsel overal in het rond.
Voor het huisje strekte zich een groen
I grasveld uit met ten groote rotspartij in het
midden; Norrey, Paddy Joe's mooie, rijzige
jonge vrouw, wandelde om die rotspartij rond
en hekeek met berusting in het hart de
schade, die de herfst onherroepelijk in de
Planten had moeten aanrichten. Zij had één
van Paddy Joe's havelooze hoeden over haar
lichtblonde haar getrokken en droeg een lan
gen prikkelsteker in haar gehandschoende
rechterhand.
Het kleine groene poortje van het strand-
pad kraakte achter haar open en de lande
lijke brievenbesteller kwam sukkelig over het
grasveld aansloffen.
„Morgen, Tade!"
„Goeden morgen, mevrouw! Wat een weer
tje hebben we toch, de hemel zij geprezen
en dan nog wel, nu alles op apegapen ligt
om een droppeltje regen. Niet één ei is er
deze week gelegd in het heele dorp."
„Goed dat je het zegt, Tade Als je langs
Willie Carroll omt, wil je hem dan zeggen,
dat hij me vier en twintig van z'jn beste
eieren stuurt en een paar syphons spuit
water."
„Graag, mevrouw. Hij hïeft vaut wel een
partytje voor u achtergehouder dat kunt u
gelooven."
Aan de eene zijde van het grasveld stond
een naar alle kantei. open tuinhuisje, met
uitzicht op zee en vandaar klonk een nadruk
kelijk gebrul.
- „Maak, dat jullie weg komt! En vertei
hem niet, dat ik gezegd heb, dat hij een glas
bier moest hebben."
„Een glas bier? Graag, Paddy Joe. God
zal je zegenen!" En nadat hij Norrey een
bundeltje brieven en een courant in omslag
in de hand geduwd had, schuifelde Tade vlug
uit het gezicht.
Norrey wandelde over het gras het tuin
huis binnen; bij haar komst gingen haar
mans voeten van hun rustplaats op zijn
schrijftafel naar beneden.
„Wijf!" protesteerde hij. „Weet je niet hoe
druk ik het vanmorgen heb?" Hij was bezig
zijn pijp te stoppen, terwijl hij een sohrijfbloc
op de knieën hield, waarop ;.og geen letter
te lezen stond.
Norrey keek naar de verzameling brieven
in haar hand. „Allemaal je gewone troep be
wonderaars," zei ze, met een vernietigenden
blik. „Voor het meerendeel van allerlei malle
wichten. Ik begin haast te denken, dat je
grootste publiek uit dames en niets meer dan
dames bestaat, Paddy Joe, mijn schat!"
,.Ik moet tenminste de vrouw nog tegen
komen. bij wie ik niet een potje breken
mocht," zei Paddy Joe pedant.
Zij gaf hem een klap on zijn met grijs
doorspikkeld zwarte haar met een dubbel ge
vouwen krant. „Daar heb je je „Kerryman"
ik zal je brieven wel even door kijken."
Paddy Joe stak zijn pijp in de brand, Nor
rey ging op een ^oek van de schrijftafel zit
ten en stak een sigaret op en een tijd lang
he?rsehte er stilzwijgen in de zonnigi ruim
te, enkel onderbroken door het openscheuren
van een envelop en het geritsel van papier.
Plotseling stiet Paddy Joe een forschen
vloek uit. „Gerechte goden! luister eens even:
Vandaag zijn voor het politiegerecht van
Castleinch, ten overstaan van den politie
rechter McEnri veroordeeld tot resp. één en
drie naanden, Rogue McCoy, naar zijn zeg
gen ketellapper en Shamus Og Coffey, ker
misreiziger, ter zake va. ernstige mishandeling
bij gelegenheid van de groote jaarlijksche
paardemarkt van Castleinch „ik was er
al bang voor, dat het op zooiets tusschen
Shamus Og en Rogue zou uitloopen, ik
wil c wat oin verwedden, dat ik weet, wie
daar met haar rooden ko^. achter zit
„Uit de getuigenis, die voornamelijk afge
legd werd door den bekenden en alom bemin
den reizenden koopman Jamesy Coffey, vader
van een van de beklaagden, is gebleken, dat
mevrouw Elspet Trant van Dounberg
„S-s-s-s-t!" Norrey bracht hem tot zwijgen
met een ongeduldig handgebaar. De brief,
dien ze aan het lezen was, interesseerde haar
blijkbaar hevig.
Paddy Joe doorliep haastig de kolom politie
berichten. „Zoo!" riep hij uit. „Ik had het mis.
Het had heelemaal niets met Julie Brien te
maken. Jongens! Ik had een pink willen geven
om dat te hebben kunnen bijwonen."
Norrey las haar brief uit en keek op. „Ga
verder," zei ze rustig, „lees het me maar eens
voor!"
„Het moet een allemachtig aardige knok
partij geweest zijn," zei Paddy Joe met een
stem, waarin de spijt, dat hij er niet bij had
kunnen zijn, nog na klonk.
„Je herinnert je alles,, wat ik je van Rogue
McCoy verteld heb Rogan Stuart, zooals
hij eerst heette. Daar heb je het dan, er staat
boven: De ketellapper als vechtersbaas
de Zwarte Hoofdman delft het onderspit." En
hij ging verder met het levendig verslag van
alles, wat er zich in het gerechtsgebouw van
Castleinch had afgespeeld.
„Kapitein Butler is nog niet zoover hersteld,
dat hij het ziekenhuis heeft mogen verlaten,"
las hij tot besluit, „maar hij verkeert niet
meer in levensgevaar. Dat zal hem een goede
les zijn die allang voor hem in het vet lag."
„De rechter was wel heel streng," vond
Norrey.
„Een maand is het allerminste wat ze een
zigeuner geven, verdiend of onverdiend," zei
Paddy Joe luchtig, „en Shamus Og heeft meer
op zijn kerfstok."
Norrey hield den brief op. die haar zoo zeer
m beslag genomen had. „Luister nu eens hier,"
zei ze ernstig en bedaard. „Hy is gedateerd
van Kampeerterrein Owenglass Brug, Cast
leinch, den morgen van de groote paarden
markt verder niet. Hij komt van Rogue
McCoy."
„De morgen van de markt!" Paddy Joe ging
er eens recht bij zitten. „Vooruit, meid, lees
op dan!"
„Beste Paddy Joe Long,
Ze hebben de naald in den hooiberg gevon
den en ik dacht, dat het maar wijzer was, je
daarvan even op de hoogte te brengen. Het
gebeurde gisteravond. Shamus Og Coffey, die
tusschen twee haakjes alleen hierheengeko-
men is, om zeker iemand te laten zien dat hy
een schoon blaadje omgeslagen heeft
Shamus Og en ik waren dan op weg om ons
met tamelijk droge kelen naar den herberg
van Mickeen te begeven, toen een zekere jonge
weduwe toevallig van het terras van het hotel
„het Wapen van Desmond" naar beneden keek
met een onmiskenbare uitdrukking van her
kenning in haar oogen; en dat, terwijl ik zon
der dat er sprake van eenige twijfel was, als
bonafide ketellapper was aanvaard door een
paar van de meest doorgewinterde jongens van
den weg.
Ze was op dit moment niet in goed gezel
schap, maar wonderlijk genoeg, voornoemd ge
zelschap scheen my niet te herkennen..."
Paddy Joe sloeg met zijn vuist op de tafel
voor hem. Dat was Eudmon Butler. „Ga voort,
alsjeblief."
Ze heeft toen niets gezegd, maar dienzelf
den avond, een heelen tijd later heeft ze me
op den weg naar het kamp opgewacht. Ze
was alleen en ze was redelijk. We hebben
een tijdje loopen praten en, daar ik wel wat
aangeschoten was, heb ik allerlei uitge
kraamd, wat ik op dat oogenblik voor hooge
wijsheid hield, maar wat me dezen morgen,
nu ik weer bij mijn positieven ben, en niet vrij
van haarpijn daarbij, om met Jamesy Coffey
te spreken, een hopeloos gedaas ljjkt.
Zeg me nu, wat ik verder moet doen. Maar
één ding moet ik je smeeken, mijnheer mijn
beschermer, tracht niet me uit gezelschap te
verwijderen als een slak uit zijn huisje. Nog
niet. Ik pas hier zoo bizonder goed, en al
snauwt hij me dan ook voortdurend af, toch
geeft Jamesy Coffey mij een gevoel, wat
heel bevredigend voor mijn ijdelheid is dat
de troep zonder mij niet meer bestaan kan.
O, wat ben ik je dankbaar.
Vanmorgen hebben wij het druk. Daheen,
onder ons gezegd een juweel van een jongen,
en ik gaan samen naar de markt om te zien
of we Copaleen Rua aan den man kunnen
brengen. Onderweg zal ik dezen brief op de
bus doen. Misschien loopen we wel weer tegen
de jonge dame aan. want Copaleen Rua is
geen verkeerd beestje, geboren voor de groote
jacht en zonder een kwade stee aan zich. We
denken hier nog een week te blijven en gaan
dan naar het eiland Tarbert, waar Jamesy
een oude ijzeren schuit voor de sloop gekocht
heeft. Daar zul je me te allen tijde kunnen
vinden.
Wat jammer, dat ze nog altyd in zulk ver
keerd gezelschap is! Steeds gaarne,
je Rogue (Ketellapper).
Wordt vervolgd.)
