DE LAMP
Wij lazen voor U
ITARZAN
EN IBE
I yiüi©SD)i!Ni
SIIO
Radioprogramma
in de Woestijn
j DOOR
i edgar ric-
BURROUGHS
58.
Toen Tarzan het plan opperde om de krij
gers te achtervolgen, die Helen gevangen
hadden genomen, sprak Lavac: „ik ga ook
mee". In de dagen, die achter hen lagen,
was hy veel van Helen gaan houden, hy wilde
alles doen om haar uit de handen der Athai-
rianen te redden. De koning van de jungle
riep zgn troep apen in het bos. Zij zcuden
hem van onschatbare hulp kunnen zijn in dit
berglandschap. Thetan keek naar de gewel
dige dieren, die naar Tarzan toekwamen en
hy was verbaasd niet over de apen zelf,
maar over den man, die hen onder zgn con-
tröle had! Thetan had de moeilijkheden en de
gevaren van de weg niet overdreven. Het pad
liep om hoge rotsen en over scherpe pieken,
steeg en daalde langs diepe afgronden. Hier
betekende de leinste misstap een val in de
diepte met onverbiddelijk de dood als ge
volg... Intussen werd de bark door de Athai-
rianen de rivier op geroeid. De kapitein van
de krijgers keek op Helen neer. „Een mooie
priesteres voor de tempel onder water," dacht
hy. „Morgen zullen wij opnieuw tegen de
indringers optrekken en Tarzan meevoeren,
voordat wg hen doden."
„HERMAN GOERING WERKE", DE
GROOTE POLIEP.
Aan een artikel van oud-minister Mar-
chant in „Ons Noorden" ontleenen wij:
In Het Derde Rijk hebben de leiders for
meel de sociaal-democratische en de com
munistische organisaties vernietigd. En niet
alleen deze, doch alle vrije maatschappe
lijke organisaties. Dit wil niet zeggen, dat
zo de sociaal-democraten en de communis
ten hebben vernietigd. Men kan wel aan
organisaties het leven benemen, doch niet
aan overtuigingen. De heer Goebbels heeft
het zelf eens in een openhartige bui er
kend: als wij vandaag onze dwangmiddelen
prijsgaven, zouden morgen „de marxisten"
aan alle kanten weer te voorschijn komen;
als ratten uit alle hoeken en gaten.
Dat is de positie van de revolutionnaire
arbeidersklasse.
Hoe is het onderwijl gegaan met de ka
pitalistische klasse?
Hier heeft, met een reusachtige snel
heid. gewerkt het verschijnsel van de eco
nomische poliepen. Het werkt nog dagelijks
ónder leiding van de staatsmacht. De klei
neren werden opgezogen door de grootoren.
en de grooteren door de grootston. Zelfs
wat vroeger zelf poliep* is geweest, wordt
door een groot ere poliep met zijn nog ster
kere zuignappen aangepakt. De sterkste
poliep, de Fermann Goering-Werke, zuigt
ten slotte alle andere op.
Leefden Marx en de zijnen nog, dan zou:
den zij verrukt zijn en opgetogen over het
verloop van de maatschappelijke ontwikke
ling, dat zij hebben voorspeld. Zij konden
liet niet mooier wenschen.
Nergens kon dat verloop dan ook zoo
gunstig zijn voor do marxisten, als in Het
Derde Riik. Hier mechaniseeren cn automa-
tiseeren de leiders alles wat in hun handen
is. Ook de menschen maken zij tot auto
maten; tot menschenmateriaal. Niet alleen
lichamelijk, ook geestelijk. De leiders, de
„Köpfe". denken voor hen. Zij stellen liet
menu vast van het geestelijk voedsel, dat
wordt opgediend. Andere geestelijke kost
wordt verboden; het opdienen wordt on
mogelijk gemaakt.
Germannsch is dit niet, maar 't is Derdc-
rijksch. En de leiders verbeelden zich, dat
zóó een volk kan leven.
Llovd George heeft in den wereldoorlog
don Duitsrher eens een dieselmotor ge
noemd Hij zal zich toen niet hebben voor
gesteld, dat het nog heel wat erger of
volmaakter, in de Pruisische gedachten-
gang zou worden. De gemechaniseerde
automatische mensch komt de volmaakt
heid nabij.
Het is deze „volksvreemde" ontwikkeling
waarvoor wij het Nederlandsche volk moe
ten bewaren.
- Uit de Pers van heden
Onder het hoofd
KOUDE EN NOOD
schrijft het Volk na%op die gevolgen van de
vorst voor de armen te hebben gewezen:
Daarbij gaan «onze gedachten ni«t minder
naar het platteland dan naar de stad uit.
Niet., dat in de steden geen zorgelijke toe
standen zouden bestaan. Men behoeft, zijn
oogen maar eens de kost te geven om hot
tegendeel te kunnen waarnemen. Doch,
over het geheel genomen, is de werkloos
heids- en armenzorg in de steden toch
stukken heter dan op het land.
Bovendien ligt ons nog versch in het ge
heugen het onlangs verschenen rapport
voor de kleine boerenbedrijven, met de
schrijnende bijzonderheden, die daarin zijn
vervat over de nood onder de kleine boeren
Daar wordt een nijpend gebrek over de ge
heel linie geconstateerd. Kleeding dekking,
voeding, verwarming alles is daar der
mate in verkommering, dat bij de lezing
van de gruwzame bijzonderheden, in solwie
ambtelijke taal medegedeeld, men een
gevoel van heklemming in de keel krijgt.
Zakjes van binnenvoer, die als kinderklee
ding moeten dienst doen. aardappelen, ge
kookt in karnemelk, anders bestemd voor
de varkens, nu voer voor de magen der
menschen. gebrek aan vet, tekort aan huis
brand in één woord: ellende.
Wij spraken dezer dagen een man. die. na
een langdurig verblijf in Indonesië, in Ne
derland was teruggekeerd. Hij raakte maar
niet uitgepraat over de liier heerschende
weelde: het goud groeide, maar hij meende
tusschen de straatsteencn. Ziedaar het
beeld, dat onze volkshuishouding vertoont
aan de oppervlakkige blik van den waar
nemer, die van buiten komt. Men behoeft
niet diep te graven om achter deze gulden
schijn de bittere werkelijkheid te ontwaren.
Maar toch zit er in deze schijn een groot
gevaar, omdat zij zoo licht kan verleiden
tot de ineen ing, dat alles toch redelijk wel
gaat. Ook in dit opzicht wordt de befaamde
stoépjesz in de 1 ij k h e id druk beoefend. Het
is daarom zaak, dat wij, wat de sociaal-eco
nomische ontwikkeling in ons land betreft,
voortdurend schijn cn wezen van elkaar
honden gescheiden.
Goede vangst
Dc Haagsche recherche heeft gedurende
eenige dagen gezocht naar een man, die
oude dames oplichtte door haar geld te
vragen, waarvoor zij een Kerstgnvc zou-', u
ontvangen. Gisteren probeerde de man de
zelfde truc op de Prinsegracht. De juf
frouw waarschuwde evenwel de politie
zoodat de 33-jarige werklooze schilder L. D.
V. kon worden gearresteerd. Hij bekende
de oplichting te hebben gepleegd en werd
ingesloten.
Gevangeniskommies
thans zelf in de cel!
Stak geld om gevangenen vrij te
koopen, in eigen zak.
In de strafgevangenis te Scheveningen
bevindt zich een afdeeling, de z.g. cellen
barak, waar personen worden ingesloten,
die een principale hechtenis of een ver
vangende hechtenis moeten ondergaan. Het
komt vaak voor, dat familieleden van hen,
die vervangende hechtenis uitzitten, geld
sturen om de straf af te koopen.
De 37-jarige kommies bij de strafgevan
genis, C. B. S., die belast was met dc ad
ministratie van deze cellenbarak, heeft
gedurende geruimen tijd deze gelden ver
duisterd. I-Iij eigende zich de gestuurde be
dragen toe en liet de menschen vrij. Daar
toe moest hij natuurlijk ook trucs in de
boekhouding toepassen. Deze oplichting zou
niet uitgekomen zijn, wanneer niet een
vrouw hij het kantongerecht in Amsterdam
vertelde, dat zij naar de strafgevangenis in
Scheveningen geld had gestuurd, opdat
haar man vrij zou komen van zijn vervan
gende hechtenis. Het kantongerecht meende
evenwel, dat de man zijn straf geheel had
uitgezeten. Toen deze twijfel was gerezen,
ging men onderzoeken, waarbij bleek, dat
de kommies reeds f lóOO.—telkens met
kle'ne bodracen, te eigen voordeele had ge
bruikt. De man heeft bekend en is inge
sloten.
Kruimeld even voor den
rechter
13 diefstallen op hun geweten.
Twee iongclui van het gilde der
kruimeldieven, dat pleegt te operee-
-on op voetbal velden in consumptie-
tenten en kleedkamers hadden zich
gisteren voor d^n Haagschen rechter
te verantwoorden.
Niet minder dan 13 diefstallen hadden zij
op hun geweten. De buit was in vele ge
vallen koek, limonade, ijs, soms wet geld.
Ten slotte braken ze op 3 September in
een woning in de Laan van Poot. waar ze
een ring. een paarlmoeren steen cn een
geldkist ie weghaalden.
De beid? jeugdige verdachten legden een
volled'ge bekentenis af. Het bleek voorts
dat zij heiden nog nooit eerder veroordeeld
waren. Een reclasseeringsropport over hen
uitgebracht, luidde evenwel niet zeer
gunstig.
De officier van Justitie, mr. Colien Ter--
vaert, achtte dan ook geen termen voor
een voorwaardelijke straf aanwezig en vor
derde tegen K. een gevangenisstraf van
lien maanden en tegen B. een tuchtschool-
straf voor denzelfden tijd.
De verdediger pleitte clementie. Uitspraak
3 Januari.
Een Koninklijk gebaar van ons
Prinselijk gezin!
Schilderij geschonken voor de
uitgeweken kinderen.
Het comité van organisatie voor de kunst
veiling ten bate van de uitgeweken kinde
ren, ontving de mediedeeling, dat H.H.K.K.
H.H. Prinses Juliana en Prins Bcrnhard bij
een hekend kunstenaar een schilderij heb
ben doen aankoopen, om dat in de zelfde
veilingzitting als het door H.M. de Koningin
ter beschikking gestelde schilderij, te laten
verkoopen.
Het ijs in Noord-Hollani wordt
niet gebroken
liet bestuur dor vereen, lot ijsbeetrijding in
Nrd.-Holland benoorden liet Noordzeekanaal
„IJsstirijd", gevestigd te Alkmaar, heeft gis
terochtend beraadslaagd over het openbre
ken van dc kanalen in het ressort der vcr-
ceniging, in overleg met den rijkswater
staat en besloten, dat bij de thans heer
schende strenge voi-st geen ijs gebroken
zal worden, daar dit geen nut heeft zoo
lang deze strenge vorst aanhoudt. Vooral
ook met het oog op de beperkte middelen
der vereeniging kan van lokale ïjsbreking
geen sprake zijn. Bij invallende dooi zal
direct overwogen worden hoe ten spoedig
ste maatregelen genomen kunnen worden
voor het openbreken der kanalen.
Hevige boerderijbrand
Gistermorgen omstreeks zeven uur ont
stond door het stoken van een electrisch
verwarmingsapparaat brand in een poter
bewaarplaats, staande naast de groote boer
derij van den hoer D. Stallinga te Westcr-
nijkerk, gemeente Ferwerderadecl.
De aardeppelbcwnnrplaats stond spoedig
in lichter laaie cn het duurde niet lang of
het vuur, dat werd aangewakkerd door den
Oostenwind, sloeg over op de boerderij,
welke ook in vlammen opging.
Met eigen brandslangen werd onmiddel
lijk op dc waterleiding water gegeven. Wel
dra waren ook de brandweren van Ferwerd
en Hal hun op 't terrein van den brand. Dc
strenge vorst het vroor dertien graden
C. was oorzaak, dat de snuiten geen
water konden geven. Door de hevige von
kenregen was gevaar voor do omliggende
perceelen niet uitgesloten. De storing van
een der motorspuit-en was evenwel niet van
langen duur en weldra bond ook deze den
strijd tegen het vuur aan.
Door snel ingrijpen kon het hoornvee,
een vijftigtal dieren,'in veiligheid worden
gebracht.
De boerderij brandde geheel af. De voor
behuizing bleef behouden.
DONDERDAG 22 DECEMBER 1938.
Hilversum I, 1875 en 415,5 m.
8.00—9.15 KRO. 10.00 NCRV. 11.00 KRO.
2.00—12.00 NCRV.
8.00—9.15 Gramofoonmuziek. (Ca. 8.15 B®r.)
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15 Morgendienst.
10.45 Gramofooonmuziek.
11.30 Causerie „Schept moed en vreest niet
langer".
12.00 Berichten.
12.15 KRO-Orkest. (1.90—1.20 Gramofoon
muziek).
2.002.55 Handwerkuurtje.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Handenarbeid voor de jeugd.
5.30 De Vedelaars en gramofoonmuziek.
6.45 Causerie „Kerk en Zeeman".
7.00 Berichten.
7.15 Boekbespreking.
7.45 Causerie „Volharden hg het ideaal".
8.00 Berichten ANP, he.haling SOS-Berichten
8.15 Ko..inkiyke Zangvereen ging „Excelsior",
Residentie-orkest en solisten.
8.45 Causerie „Rondom te kribbe".
9.15 Orgelconcert.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50— 12.00 Schriftlezing.
Hilversum II, 301,5 m.
AVRO-Uitzending.
S.00 Gramofoonuitzending. (Om 8.15 Bericht.)
10.CO Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 AVRO-Amusementsox-kest,
(Opnamen).
11.20 Orgelspel.
12.00f Winia Farberow's ensemble.
(Om 12.15 Berichten).
12.45 Omroeporkest en gramofoonmuziek.
2.00 Voor de vrouw.
2.30 AVRO-Aeolian-orkest.
3.00 Cursussen voor de vrouw.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Voor zieken en thuiszittenden.
4.30 AVRO-Dansorkest en. soliste (opn.).
5.00 AVRO-Weekkaleidoscoop,
5.25 Gelukwenschen.
5.30 ARVO-Amusementsorkest.
6.25 Berichten.
6.30 Sportpraatje.
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Pianovoordracht.
7.30 Engelsche les.
8,00 Berichten ANP, Radiojou.. '.e-
deélingen.
8.20 Omroeporkest en solisten.
9.15 Radiotooneel.
9.45 Vervolg concert.
10.30 AVRO Dansorkest.
11.00 Berichten ANP, hierna- Ensemble Pali.
11.4012.00 Gramofoonmuziek
Feuilleton
door Ethel M. Dell
7.
„Moge de zon u altijd beschijnen, Mem-
Sahib" zeide hg. Later besefte Stella dat
hy haar als zijn meesteres beschouwde, wat
een onderdanige trouw voor het heele leven
beteekende.
Ze stapte in het rytuig met een warm gevoel
ln haar hart, wat veel verschilde met de Ijzige
kilheid die ze had gevoeld toen ze, nauwelijks
een half uur geleden, met Tommy de kerk in
ging.
Toen ze wegreden .sloeg haar echtgenoot
den arm om haar heen en drukte haar tegen
zich aan.
„Lieveling, wat ben je toch mooi," zei hg.
..Ik voel me alsof ik een koningin heb ge
trouwd en je was zelfs niet eens zenuwachtig!"
Ze boog het hoofd, maar keek hem niet
aan.
„Arme Tommy wél," zei ze.
Hij glimlachte medelijdend. „Tommy is nog
zoo'n jong broekje!"
Ze glimlachte ook. ,Hij is toch maar een
jaar jonger dan ik."
Hg drukte haar nog inniger en verslond
baar met de oogen. „Jij, Stella, hebt de
eeuwige jeugd!"
Ze lachte flauwtjes en, ofschoon ze gèen
Weerstand bood, liet ze toch duidelgk merken
dat al te groote aanhaligheid haar niet aange
naam was. „Dat is een nette manier om te
Men-Sahib=Mevrouw Sahib=mynheer.
zeggen dat ik ouder ben dan ik er uitzie,
maar je hebt gelijk, want het is zoo."
Hg drukte haar vaster in zijn arm. „Jg bent
jij," zei hij, „en je bent zoo verrukkelijk jong
en mooi, dat men by jou riet den gewonen
maatstaf kan aanleggen. Dat weten ze alle
maal en daarom werd je niet met open armen
ontvangen. Je staat ver boven en buiten die
allen!"
Ze trok by die toespeling even de wenk
brauwen samen. „Ik hoop niet dat ik zoo ver-
schrikkelgk buitengewoon ben," zei ze.
„Je bent eenig!" zei hij, „je bent prachtig!"
Uit zgn omhelzing sprak nauw bedwongen
hartstocht en plotseling huiverde ze. „O.
Ralph doe dat niet!" zei ze, „je moet me niet
te veel verafgoden."
Haar lippen trilden bg die woorden, maar
het gevoel dat daaruit sprak, ging aan hem
voorbij. Hij zag alleen haar schoonheid, die
hem het bloed onstuimig door de aderen
joeg. Hij trok haar bgna woest naar zich toe
en hg merkte 't zelfs niet, dat haar lippen te
zeer trilden om zijn kus te beantwoorden, of
dat, uit de gelatenheid, waarmee ze zijn om
helzing verdroeg, meer een stomme lgdzaam-
heid, dan een gelukkige overgave sprak.
Hg was als een veroveraar die stond op de
grens van een nieuw verpverd koninkrgk en
die juichte over de pracht en de schatten die
hy nu de zijne noemen kon. Er kwam zelfs
geen oogenblik twgfel ln hem op, of zij wel
even gelukkig was als hy. Stella was een
vrouw en dus meer ingetogen, maar ze was
ongetwijfeld gelukkig, dat was ze stellig! En
met zelfvoldoening dacht hy eraan, hoe iedere
man in het regiment hem benydde en hoe
iedere vrouw waarschijnlijk gaarne in haar
plaats ware geweest. Was hii niet een gnnste-
ling der fortuin? Welk beter en
lot kon een vrouw zich wenscb"^ •*"-*
bruid te zijn.
HOOFDSTUK V.
De droom.
Or,o-<.Veer veertien dagen na het huwelijk
->m Everard Monck, die nu met Tommy in
De Groene Bungalow" woonde, op een snik-
heeten avond van het polo-veld terug en vond
post. Hij ging door de veranda naar binnen
op zoek naar wal drinken, dat lvij meende te
•iunnen vinden in de kamer die Stella ge
durende haar kort verblijf wat gezelliger en
eenigszins artistiek had gemaakt en die sedert
was betiteld met den wijdschen naam van
Salon!
Er lag een lichtgroene mat op den vloer en
in de rieten stoelen lagen lichtgroene kussens.
Voor de ramen hingen groen tulen gordijnen,
wat wanneer de zon er doorheen scheen, aan
de kamer een eigenaardige belichting gaf. Het
leek wel een vertrek onder zee.
Monck was van plan geweest wat te drinken
en dan onmiddellijk naar zijn eigen kamer te
gaan en een bad te nemen, maar zijn oog viel
op de brieven op de tafel en hij bleef staan
in het groenachtige licht, met een tumbler in
eene hand en zocht ze met de andere uit. Er
waren er twee voor hemzelf en twee voor
Tommy. De laatste waarschgnlgk rekeningen.
En daaronder lag er nog een voor Tommy,
geschreven in een duidelijke, ronde vrouwen
hand. Die kwam uit Srinagar en Monck hield
hem een oogenblik in de hand en keek starend
voor zich uit. Gedurende die oogenblikken zag
hij in zgn verbeelding, hoe op dat oogenblik
de andere mannen bezig waren de brieven te
openen van de vrouwen, die in de bergen
waren en het drong even tot hem door, dat
dat iets was, wat hij miste.
Hy legde den brief neer en nam zgn eigen
correspondentie op. Een van de brieven kwam
uit Engeland. Hij schonk zich nogmaals in en
ging zitten om dien te lezen. Hg kwam van
den eenigen bloedverwant dien hij in de wereld
bezat. Zgn broer Bernard Mónck was vyftien
jaar ouder dan hg; hij was een knap man.
lie iedere gedachte aan werèldsche grootheid
cn beroemdheid opzg had gezet om al zijn
krachten te wgden aan het ambt van prediker
in de gevangenissen. Ze hadden elkaar in geen
vijf jaar gezien, maar onderhielden een ge
regelde briefwisseling en iedere maand ontving
Everard Monck de dunne enveloppe, waaror
het adres geschreven was in het vierkante
vaste handschrift van den man die zijn gn
heele leven zijn naaste en beste vriend was
geweest.
Terwijl hij zoo lui en vermoeid in zyn stoel
lag, deed hij zyn brief open en begon te lezen.
Tien minuten later kwam Tommy Denvers in
zijn polo-pak de kamer binnenhollen, maar
bleef plotseling op den drempel staan, maar
schrok alsof hij iets vreeseiljks hnd gezien.
„Lieve hemel Monck, wat scheelt eraan!"
riep hij uit. Misschien <wam het door het
groene schemerlicht, maar op het eerste
oogenblik leek het hem. dat Monck er uit zag-
als iemand, die doodelijk gewond was. Die
indruk verdween dadelijk, maar de herinne
ring bleef hem altijd by.
Monck nam zijn glas en dronk voordat hg
antwoordde en toen hg dat deed, was hij weer
even bedaard en kalm als altyd, zoodat
Tommy zich verwonderd afvroeg of zgn ver
beelding hem parten had gespeeld. Hg keek
den jongen met sombere oogen aan toen hij
zgn glas neerzette en had zijn broeders brief
nog steeds in de hand.
„Hallo, Tommy," zei hij met een flauwen
glimlach. „Wat drommel, wat heb jg een
haast!"
Tommy keek naar de brieven op de tafel
en nam den bovenste op.
„Ha! een brief van Stella. Nu 't wordt tijd
ook. Ze is op 't oogenblik geen goede brief
schrijfster. Waar zijn ze nu? O, Srinager, een
boffer toch die Dacre, 'k wilde dat hij mij ook
had meegenomen met Stella! Waarom ik zoo'n
haast heb? wel kerel, kijk eens op de klok.
Als je niet voort maakt, kom je te laat
aan tafel."
Wanneer zij alleen waren, ging Tommy
steeds op de meest ongedwongen wijze met
zijn kapitein om. Sedert zijn ziekte was hij
nooit meer bang voor Monck geweest, maar
zelfs wanneer hij het meest eigen met hem
was rorak uit ziin manier van doen altijd een
-"ker ontzag. Zijn eerbied voor hem was on-
l en hii was altiid kinderlr1, •rotsch
rn vriend5mvappe1iiken omganr. Er zov
f -n moff«ring hem te groot zijn gewe?"*
v Monck.
I Monck wist dat, wist ook, dat de toewijd";
van den jongen volkomen oprecht gemeend
was en wist die naar waarde te schatten.
Toch schonk hij den jongen niet zgn volkomen
vertrouwen. Misschien zou hg voor niemand
ter wereld zijn meest innige gevoelens hebben
blootgelegd. Hg was geen mededeelzame
natuur. Maar toch bekleedde Tommy in dat
opzicht een bijzondere plaats, want dingen,
die hg aan geen ander zou hebben toever
trouwd, verzweeg hij soms niet voor zijn
trouwen kameraad. In zoover was Tommy dus
wel bevoorrecht.
Bg de opmerking van den jongen sprong hy
op.
„Je hebt gelgk, we moeten gaan. Ik ben
benieuwd om te hooren hoe je zuster Cashmir
vindt. Twee jaar nadat ik hier ben gekomen,
heb ik daar eens een jachtpartij meegemaakt,
't Is een mooi land!"
„Is er wel een plek, waar je niet bent ge
weest?" vroeg Tommy. „Ik geloof dat je nog
eens een boek zult schrijven."
Monck keek spottend. „Niet voordat ik aan
den dyk ben gezet. Tommy," zei hij, „en ik
niets beters te doen heb."
„Jij wordt natuurlijk nooit aan den dijk
gezet, daarvoor wordt je veel te veel gewaar
deerd."
Monck haalde de schouders op en maakte
zich gereed om te gaan .„Ik geloof dat dat
alleen van jou kant het geval is. jongenlief."
Even later liepen ze samen door het be
dompte duister naar de cantine en d'cn heelen
avond was er in Monck's gedrag niets waar
te nemen, wat Tommy reden gaf zich angstig
te maken.
Het was niet erg vroolijk in de cantine,
want bijna alle vrouwen waren naar de ber
gen en de toenemende hitte begon het leven
tot een last te maken. De jongere officieren
deden hun best om opgewekt te zijn en een
wekte jongeman, stelde zelfs een dansje voor
om waf. leven in de brouwery te brengen. Hij
o-bter niet veel aanhangers, de meesten
»,-♦ polo-spelen.
(Wordt vervolgd.)
