Als de aarde beeft...
DE LAMP
TARZAN
EN 01
VERBODEN
STAP
Een pop en een versje
voor Prinses Beatrix
hop SUN LICHT ZEEP
Radioprogramma
in de Woestijn
DOOR
edgar rice
burroughs
Toen de koning binnentrad, keek Magra
hem met een ijskoude blik aan. „Ga weg!"
beval zij. Herat lachte haar uit. „Het is niet
verstandig van een gevangene om bevelen te
geven aan den koning. Ik ben het, die hier te
bevelen heeft!" Op dat ogenblik werd de deur
opnieuw geopend en koningin Mentheb stond
in de deuropening. „Ga weg hier uit de kamer!
schreeuwde zij tot den koning. „Je hebt mij het
lot van dit meisje in handen gegeven, ik zal
dus haar vonnis vellen. Morgen zal zij ster
ven. Heb je het gehoord?" De koning pruttel
de wat tegen, doch verliet de kamer. In het
land van Thobos is de koningin de koning.
Magra werd alleen gelaten om over haar toe
komstig lot na te denken. Als zij toch op de
een of andere manier moest sterven, wilde zij
een poging wagen om te ontvluchten. Ze zou
Tarzan van de Apen volgen. De koning van de
jungle had haar wel is waar steeds genegeerd,
doch dat was haar eigen schuld geweest, en
het enige wat zij wenste was, bij hem te zijn,
opdat hij haar zou Kunnen beschermen. Die
nacht pleitte Magra tegen Thetan. ,,Ik zal U
helpen", verzekerde hij haar, „omdat U met
Tarzan bevriend bent en omdat Tarzan mij het
leven heeft gered. Volg het pad aan de wést-
zyde van het meer. Dat loopt naar Athair
en mogelyk naar de dood door de handen van
de wilde Athairianen!"
Oorzaken en gevolgen. Kan
men vooruit maatregelen nemen?
Merkwaardig is het, dat landen,
di» rijk aan natuurschoon zijn, vaak
ioo vreeselijk door natuurrampen
bezocht worden. Chili, gelegen aan
den Grooten Oceaan, kan daar zeker
vin meespreken. Het land, dat in
lijn volle lengte langs de kust ligt,
wordt geheel ingenomen door de
Cordillera's de Los Andes, waarvan
de met sneeuw bedekte toppen, door
de buitengewoon groote doorzichtg-
heid der lucht van uit zee gezien,
boven de zee schijnen te hangen.
Door de groote vochtigheid, is het land
utr vruchtbaar en een weelderige planten
deel bedekt een groot deel van bet schilder-
achtige pebergte. Toch is juist dit gebergte,
de oorzaak, dat er zooveel aardbevingen in
Chili voorkomen. Men heeft daar de aard
bevingen dan ook in twee soorten verdeeld:
deo ngevaarlijke, die dikwijls voorkomen,
de Jemplores" en de hevige, de „Tprremo-
fos',
Een sombere lijst.
Een van de hevigste aardbevingen was
die, waarbij in het jaar 1751 de stad Concep
cion in zee begraven werd, terwijl alle
plaatsen van 34 40ste graad Z B. verwoest
werden. Het jaar 1822 bracht de verwoesting
van de stad Valparaiso, terwijl in 1835 op
nieuw het herbouwde Concepcion getroffen
werd. Den 17den Augustus 1906 vond weder
om een hevige aardbeving plaats, waarbij
oen jgoot deel van Valparaiso wederom ge-
trollen werd. terwijl ook Santiago ernstig
ven de aardschokken te lijden had. En thans
li ten derde male Concepcion op een vree
slijke wiize getroffen, war.t volgens de laat-
fe berichten zijn er niet minder dan 3000
dwden te betreuren, terwijl ook elders, hoofd
tiblijk in Chillan honderden dooden ge
vonden zijn.
De eene aardschok botst op de
andere.
Men zal zich dan ook afvragen: hoe wordt
Wnaardbeving eigenlijk veroorzaakt? in de
«rste plaats kent men de tectonische aard
kinnen, die ontstaan door verschuivingen
vm de aardkorst, doordat de eene aard-
Klak op de andere botst, en die zeer veel
voorkomen in zoogenanmc.e breukgebieden,
Wwrbeeld in Japan, langs de Tyrrheen-
scheZee. bij San Francisco pn ook langs de
van Zuid-Amerika langs den Grooten
Dftun. Deze soort aardbevingen hebben al-
tild de vreesel ijkste gevolgen en dat komt
ook wel uit. wanneer we even denken aan de
groote rampen,, waardoor Japan zoo her
haalde malen getroffen wordt en aan de
geweld'ge verwoesting van San Francisco.
Vulkanische aardbevingen.
Ook de vulkanische aardbevingen kunnen
geweldige rampen tot gevolg hebben. Deze
aardbevingen zijn een begeleidend verschijn
sel van vukanische uitbarsingen en daarbij
denken we in de eerste plaats aan dp groo
te catastrophe van Messina op 20 December
1908. waarbij 70000 personen om het leven
kwamen en 95 000 zwaar gewond werden.
Gedurende den loop der eeuwen werd ook
dit eiland Ischia in de Golf van Napels dik
wijls door aardbevingen getroffen. In Nedcr-
landsch-Indië hehooren de vulkanische aard
bevingen ook niet tot de zeldzaamheden. Wij
denken hierbij in de eerste plaats aan do
uitbarsting van de Krakatau, terwijl men de
beide reuzen van vulkanen, de Kloet op Ja
va en de Soepoetan op Celebes niet verge
ten mag.
De menschen laten zich niet af
schrikken
Toch is het merkwaardig, dt de menschen
zich door de vuleanische uitbarstingen niet
laten afschrikken om weer naar de platas
des onheils terug te keeren, ton einde de
puinhoopen weg te ruimer en hun huizen
weer op te bouwen. De landen, waar aard
bevingen voorkomen zijn bekend, doch des
niettemin niet ontvolkt. Wanneer men dan
ook do balans opmaakt van de aardbevings
rampen van de laatste eeuwen dan krijgt
men een verliezenliist. die de vergelijking
met menigen bloedigen oorlog doorstaan
kan. Eeniee voorheelden toonen dit duidelijk
aan. In 1693 werden on Sicilië dorpen en ste
den door een aardbeving verwoest 60.000
menschen kwamen om hot leven. F.on gelijk
aantal slachtoffers viel bii een aardbeving
in Zuid-Itnlië in de maand Februari 1783.
Den 8sten Mei 1902 werd de geheele wereld
met ontzetting vervuld door opn uitbarsting
van de Mont Pellee op het eiland Martini,
waarbii 30 000 rrtenschenlfivenr te betreuren
waren. De aardbeving vn 17 April 1906. waar
bij een groot gedeelte van de stad San Fran
cisco verwoest werd. was niet minder vree
selijk. Een van de grootste aardbevingen
van vroeger tijden was de catastrophe van
den lsten November 1755, waarbij Lissabon
geheel verwoest werd. Doordat als gevolg
van de aardbeving een geweldige spring
vloed ontstond, steeg het aantal slachtoffers
tot 30.000 dooden.
In de kuststreken van den Stiller Oceaan
hebben de aardbevingen door alle tijden
heen verwoestingen aangericht. Een aardbe
ving in Peru in 1868 kostte aan 25.000 men
schen het leven. Ook aan de andere zijde
van den Stillen Oceaan liet de natuur zich
niet onbetuigd Een aardbeving in de Chi-
neesche provincie Kansoe op 16 December
1920 maaide 200.000 menschenleven« weg.
Den 30sten December 1730 kwamen te
Yeddo 137.000 menschen om het leven; de
groote aardbeving van 28 October 1891 ver
woestte verschillende provincies.
Een verkeerde wijze van bouwen.
En dan vragen we ons onwillekeurig af,
o het dan niet mogelijk is, voorbereidende
maatregelen tegen* aardbevingen te nemen,
Inderdaad hebben de deskundigen zich met
dit vraagstuk wel beziggehouden, en zoo
zijn ze tot de ontdekking gekomen, dat de
meeste schade ontstaat, door een verkeerde
wijze van bouwen, terwijl de schade zelf niet
zoozeer door de loodrechte, dan wel door
horizontale schokken en trillingen veroor
zaakt wordt. En tegen deze horizontale
stooten. die een schuddende beweging van
meer of minder groote kracht veroorzaken,
ziin de huizen, die op gewone wijze gebouwd
zijn. niet bestand Bii den bouw der huizen
moet daar wel degelijk opgelet worden.
Voor bruggen, geldt al precies hetzelfde. In
Tokio bijvoorbeeld, dat in een streek ligt
die bijzonder rijk aan aardtrillingen is,
moeten de huizen zoo gemaakt worden dat
ze bestand zijn tegen ziiwaartsche stooten
van 3.27 meter per seconde.
Het moge misschien merkwaardig klin
ken. maar houten huizen met een goede
constructie en met een sterk drie-hoekver-
band. hebben getoond zeer bestand te zijn
tegen aardbevingen Eigenlijk is dit ook wel
eenigszins te bpgriipen wanneer men na
gaat, dat hout buigbaar is. Bijna nog be
langrijker, dan de zorgvuldige bouwwijze
is de keuze van het bouwterrein en de doel
matige vorming van bet bouwterrein bij het
aanleggen van steden pn vooral van grond
werken waterkrachtwerken en niet in de
laatste plaats de verlegging van water- en
gasleidingbuizen.
Over het algemeen treft men deze voor
zorgsmaatregelen echter niet. terwijl ook de
aardbevingen meestal zoo onverwacht ko
men, dat men aan al die maatregelen niet
veel heeft. In ieder geval heeft dp laatste
ramp in Chili weer eens duidelijk bewezen,
hoe machteloos men tegenover een dergelij
ke natuurramp staat
Soester schoolkinderen ten Paleize.
Ter gelegenheid van den eersten ver
jaardag van Prinses Beatrix hebben gister
middag te ruim twaalf uur vier kinderen,
twee jongens en twee meisjes, als ge
schenk van de geheele schooljeugd van
Soest een pop in Soester boerencostuum
aangeboden.
Verleden zomer is reeds de Prinses ter
gelegenheid van den eersten landbouwdag
een pop in Soester boerencostuum aangebo
den.
H.K.H. Prinses Juliana heeft de school
kinderen zelve ontvangen.
Bij het geschenk was een gedichtje ge
voegd, opgesteld door Benny Vreden, te
Soest. Een bouquet van rose anjers en gele
fresia's, gebonden met wit groene linten,
werd Prinses Juliana aangeboden.
Alle schoolkinderen van Soest en Soes-
terberg hadden een paar centen voor dit
aardige cadeautje geofferd.
Het gedichtje luidt als volgt:
Jarig, klein Prinsesje,
Trots van Nederland,
Op Uw eersten jaardag,
Kom 'k als afgezant,
'k Ben een Soester hoertje,
'k Woon hier in de huurt,
En de Soester kind'ren,
Hebben mij gestuurd.
Alle Soester kind'ren
Lief Prinsesje klein,
Zullen in gedachten
Heden bij U zijn.
'k Wensch U daarom namens
Heel die kinderschaar,
Thans op Uw verjaardag
Een voorspoedig jaar.
En diezelfde kind'ren
NVenschcn stuk voor stuk
U een tijd van voorspoed,
Liefde en geluk.
'n Rijk en zonnig leven,
Vol van levensvreugd,
Dat zijn thans de wenschen
Van de Soester jeugd.
ZEEP VAM OMBEKENDE HERKOMST
Feuilleton
door Ethcl M. Dell
tmI6" de voor toasten was gekomen, en
gebruikelijk is, de kolonel een dronk op
gezondheid instelde van den geëerden gast
Sm &vond> dronk Sir Reginald heel be-
•w op die van den anderen gast, welke dub-
{-e öronk met Instemming werd begroet.
■Jx hoop, dat ik nog meermalen het genoe-
vürhftuf bebben u te ontmoeten gedurende uw
tw zei de generaal tot den
weeoen gast, toen hij had bedankt en de rust
weergekeerd. „U bent zeker voor den
™er hier gekomen!"
**rnard lachte. „Wel neen, mijnheer, of-
^oon ik dien wel hoop mee te maken. Ik
leen wereldreiziger en Ik stoor me wei-
aan seizoenen en temperatuurswisseling,
ito» u reden van mün gaan hierheen was,
den hL br?er is. Want, weet u, we had
ji elkaar in jaren niet gezien."
ie opmerking werd doodkalm gemaakt,
v.~r maJoor Burton, die naast hem zat, keek
w a^9d °P- Hy was de man die er prat op
tegenstrijdigheden ontdekte in de
«eest ware verhalen.
'ff1 u hem dan verleden jaar niet gezien.
n ny naar Engeland is geweest?" vroeg
("y^n jaar? Neen. Hy was verleden
nririoü Engeland." Bernard keek zijn
doordringend aan en begreep
«och dien» vraag, noch diens blik.
Er heerschte plotseling stilte.
Majoor Burton sprak op zijn gemaakten
spottenden toon, „Maar hij heeft toch verlof
naar Engeland gehad! Dat hebben wy allen
begrepen, en het werd ook te verstaan gege
ven, dat u om hem geschreven had."
„Ik!" Een oogenblik was Bernard Monck
een en al verbazing en keerde zich toen plot
seling tot zijn broer, die aan het andere eind
van de tafel zat en luisterde.
Er moet hier een misverstand zijn, Everard,"
zeide hij. „Zeg, je ben toch in zeven jaar en
langer niet in Engeland geweest, is 't wel?"
Er heerschte doodsche stilte in het vertrek,
toen hij die vraag stelde; een stilte die bijna
pijnlijk was.
Over de tafel keken de belde broers elkan
der strak aan.
„Neen, dat ben ik ook niet," zei Everard
Monck doodkalm.
Er was niets uitdagwids in zyn stem. maar
ook niets verlegens. Maar op ieder die aan
tafel zat, hadden die woorden de uitwerking,
of er een bom in hun midden was neer ge
vallen. Die stilte hield zeker enkele seconden
aan, toen haalde men diep adem en kwamen
allen in beweging, alsof iedereen wenschte een
eind te maken aan dien onhoudbaren toe
stand.
Bertie Oakes gaf Tommy een stomp in den
rug, maar Tommy, die doodsbleek zag, scheen
het niet te voelen. Er was iets gebeurd, dat
hem angstig en treurig maakte. Die korte
stilte had voor hem iets verschrikkelijks. Zijn
held was van het voetstuk gevallen waarop hy
hem had geplaatst en 't was of de grond on
der hem wegzonk. Met allerlei gemengde ge
waarwordingen hoorde hij Sir Reginald pogin
gen doen, om een eind aan de spanning te
maken door druk te platen in een taal, die
Tommy zelfs niet als zijn eigen verstond. En
de kolonel steunde hem in zijn pogingen, ter
wijl majoor Burton naar het eindje van zijn
''raar zat te staren, alsof hij iets oneindig
kleins en moeilijk te vatten, wilde ontdekken.
Niemand keek naar Monck; integendeel,
iedereen scheen te vermijden om dat te doen.
Zelfs zijn broer was In gepeins verzonken en
staarde onafgebroken naar de lamp die aan
den zolder hing en door den tocht heen en
weer bewogen werd.
Eindelijk stond men op en Bertie Oakes gaf
hem weer een por. „Zeg, ben je halfwijs?"
vroeg hg.
Tommy stond met de anderen op, maar
voelde zich ziek en onzeker van zichzelf. Hij
duwde zijn collega opzij en wist op de een
of andere manier de deur te bereiken en naar
buiten te komen in de frissche lucht.
Het regende hard en de lucht was met dui
zenden, onbestemde geuren vervuld. Een
oogenblik stond hy zoo ongestoord tegen de
post van de deur geleund, toen trok de reuk
van een sigaar zyn aandacht en even daar
na kwam Ralston naar hem toe.
„Zoek je een goed plekje uit, om weer
koorts te krygen?" vroeg hij kalm.
Tommy maakte een ongeduldige beweging,
maar gaf geen antwoord.
Ralston rookte zwygend verder. Achter hen
konden ze het rollen van biljartballen en het
gegons van stemmen hooren. Vóór hen stik
donkere duisternis en een kletsregen.
Plotseling begon Ralston: „Vergis je niet,
voor alles is een reden!"
Die woorden klonken eenigszins bestraffend
en schenen een terechtwijzing te bedoelen.
Toch wendde Tommy zich dankbaar tot hem.
„Natuuriyk!" zei hy.
Weer zweeg Ralston, tot hy na een oogen
blik hernam:
„Je wordt niet graag geraden, dat weet ik
wel, maar als je verstandig bent, neem je nog
een flinke dosis kinine voor je naar bed gaat.
Goeden nacht!"
Hij draaide zich op zy'n hiel om en ging
heen. Tommy wist, dat hy. als iederen avond,
zijn partij schaak ging spelen met majoor
Burton en dat zy het verdere gedeelte van
den avond geen zes woorden meer met elkaar
zouden spreken. Hijzelf bleef waar hij was en
trachtte weer met zichzelf in 't reine te ko
men. Maar eindeiyk deed hij zyn regenlas
aan en stapte naar buiten. Ralston had gelijk,
natuurlijk was er reden voor. Hij zou met zyn
leven borg zijn gebleven voor Everard's eer,
wat anderen ook mochten denken
In een rustig hoekje van de antichambre
zat Everard Monck in een courant verdiept.
Vlak bij hem zat een troepje bridge-spelers,
die onder hun puntspel geen woord spraken.
Sir Reginald en zyn broer waren met de jon
geren naar de biljartzaal gegaan. De kolonel
was met hen meegegaan, maar had na een
Doosje zyn gasten aan zichzelf overgelaten en
keerde naar de antichambre terug.
Hij keek even* naar de bridgespelers en
kwam by Monck, die bij zyn nadering op
keek
„Zoekt u my, mijnheer?"
„Ja, als u een oogenblikje voor me hebt,
zal me dat genoegen doen," antwoordde de
kolonel stijfjes
Monck stond dadelijk op. Met een strak ge-
'aat volgde hij zyn superieur de kamer uit. De
bridgespelers keken hem even aan. maar zet
ten daarna zwijgend hun spel voort.
De kolonel keerde terug naar de nu ver
laten eetzaal.
„Ik zal u niet lang ophouden," zei hij tegen
Monck, terwyi hij de deur sloot. „Maar ïk moet
u toch even uitleg vragen van een feit. dat
eerst hedenavond aan het licht kwam." Hij
zweeg een oogenblik. maar Monck zei geen
woord en op neg koeler toon ging hij toen
voort: „Meer dan een jaar geleden, weiger-
det gij een opdracht van de regeering te aan
vaarden, waarbij uw diensten dringend noodlg
waren onder voorwendsel, dat uw tegen
woordigheid met spoed in Engeland werd ver-
p'scht. U werd verlof naar Engeland toege
daan ir. een tijd, dat we gebrek aan officieren
hadden om die zaken in orde te gaan bren
gen. En nu zult u wel zoo goed willen zijn,
'rjtn'tein Monck. om mri te zeggen hoe en
waar u dat verlof hebt doorgebracht. Wat o-e
•nh ook zegt. ik zal het a's een vertrouwelijke
"^"","deeling beschouwen."
Hfi snrak on zakelhken toon. maar de ge-
woo"iiik goedhartige uitdrukking van zijn ge
laat had plaats gemaakt voor een van angst.
WOENSDAG 8 FEBRUARI 1989.
Hilversum I. 1875 en 301.5 m.
VARA-Uitzcnding. 10.00—10.20 v.m. VPRO.
6.30—7.00 RVU. 7.30—8.00 VPRO.
8.00 Orgelspel. (Om 8.16 Berichten).
8.30 Gramofoonmuziek.
9.30 Causerie „Onze keuken".
10.00 Morgenwyding.
10.20 Uitzending voor arbeiders in de Con-
tinubedryven.
11.40 Voor de werkloozen.
12.00 Gramofo:nmuziek (O.m. 12.15 Bericht).
I.00—1.45 VARA-Orkest.
2.00 Voor de vrouw.
3.15 Voor de kinderen.
5.30 Gramofoonmuziek.
6,00 Esmeralda.
6.28 Berichten.
6.30 Causerie „Het wichelrccdevraagstuk".
7.00 VAR A-Kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Voc-al concert.
7.30 Bijbelvertellingen.
8,00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP, VARA-Var a.
8.20 De Ramblers.
8.45 Öabaretprogramma.
9.30 VARA-Órkest.
10.00 Berichten ANP.
10.10 VARA-orkest.
10.40 Gramofoonmuziek.
II.00 Orgelspel.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H. 415,5 m.
NCRV-Uitzending. 6.307.00 Onderwijs
fonds voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing en meditatie.
8.15 Berichten, gramöfoonmuzlek. (9.30—9.45
Gelukwenschen).
10.30 Morgendienst.
11.15 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
I.00 Het Apollo-ensemble en gramofoonmuziek
2.30 Voor jjugdige postzegelverzamelaars.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.30 Het Hendriks-trio en gramofoonmuziek.
4.45 Gelukwenschen.
5.00 Voor de kinderen.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.00 Land- en tuinbouwhalfuurtje.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.30 Taalles en causerie over het binnenaan-
varlngsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Causer.e ,De grondslagen der muziek".
7.45 Causerie over leerbewerking
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Bericht.
8.15 Utrechtsch Stedelyk Orkest, m.m.v. soliste
8.50 Causerie „De Amsterdamsche Doopsge
zinde hofjes".
9.20 Vervolg concert.
10.05 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.35 Gramofoonmuziek.
10.45 Gymnastiekles.
II.00 Gramofoonmuziek.
11.5012.00 Schriftlezing.
Monck stond voor de tafel en keek strak
voor zich.
„U is volkomen in uw recht om dat te vra
gen, kolonel!" zei hij, „maar ik ben niet in
staat daarop te antwoorden."
„Met andere woorden, U weigert te ant
woorden!" De stem van den kolonel klonk ge
prikkeld, maar er sprak meer angst uit dan
boosheid.
Monck keek hem aan.
„Ik ben genoodzaakt te weigeren," zei hij.
Er heerschte een oogenblik stilte.
Kolonel Mansfield keek hem aan, als wilde
hij hem geheel doorzien, maar Monck's gelaat
was als een steenen masker en hij bleef stram
in afwachtende houding staan.
Toen de kolonel weer sprak, was alle ont
roering verdwenen. Zijn woorden klonken koud
en afgemeten.
„U hebt dat verlof dus onder valsche voor
wendsels verkregen. Er was geen dringende
zaak, die u riep!"
Monck antwoordde hem nauwgezet als een
machine. „Ja, kolonel, ik heb u misleid, maar
de zaak die me riep was dringend. Dat is myn
eenige verontschuldiging.
„Hield het verband met iets van den „Ge
heimen Dienst"? De toon van den kolonel wa«
nu die van een rechter van instructie. Alle
aandoening was geweken, zoowel uit zijn ge
zicht als uit zijn optreden.
En weer antwoordde Monck byna machi
naal:
„Neen, kolonel."
..'t Was dus niets officieels?"
„Niets
„Daar moet ik dus uit besluiten." en de
stem van den kolonel klonk nog scherper,
„dat de zaak waarvoor ge vei'lof aanvroeg,
uwer persoonlijk was, een privé-aangelegen-
heid."
„Zoo was 't. kolonel."
De Commandant fronste de wenkbrauwen.
En moet ik daaruit ook heruiten, dat h°t
iets onteerends was?" vroeg hij.
(Wordt vervolgd.)
