CROCUSSEN
omifWirS"
IS&ite pmyent en tneiljei!
Het is nu Donderdagmiddag en vanaf het
ogenblik dat de schoolbel voor de vacantie
luidde en -ullit juichend naar buiten storm
den, schijnt te zon. Zo'n Paasvacantie zal je
niet in je gedachten terug kunnen roepen.
Zo'n feest van zon en schoon lenteweer,
's Avonds zitten bij mij aan tafel vier rode
snoetjes, verbrand door de lentezon en zo zal
het wel aan alle tafels zijn in de huizen
waar kinderen zijn. Jullie zijn misschien al
koffiebruin en zo rood als een kreeft, of je
hebt een chocoladekleur, maar de school-
kleur is weg. Je hebt voor drie maanden
gezondheid geslikt en als je volgende week
weer naar school gaat, dan heb je alleen
maar prettige herinneringen aan deze
vacantie.
Deze week hadden jullie vacantie
van mij en dus liggen er geen briefjes.
Enkele vriendjes schreven nog, die zal ik
volgende week beantwoorden. Nu moet ik
dus alleen nog vertellen, wie het boek ge
wonnen heeft. Dat is iedere week het meest
aangename werkje dat me wacht. De ge
lukkige is:
JOHAN WIT,
Wateringskant, Nieuwe Niedorp.
Oplossing raadsel vorige week
K
uwe
baard
Kwartel
noten
pen
1
Goede oplossingen ontvangen van:
Trijnie v. L., Noord-Scharwoude; Jack v.
d. C., Schagen; Nellie P., Kolhorn; Bep en
Trien T., Anna Paulowna; Jan D., Anna
Paulowna; Jacob B., Anna Paulowna; Hilda
B., Schagen; Annie, Aafje, Johan en Cor
W., N. Niedorp.
WAT DOET HANS?
Wie van jullie kan zien, wat Hans hier
doet en wat er voor hem staat? Verbind
de cijfers maar eens met elkaar, dan zie je
het meteenl
Hoe maak ik foto's voor een stereoskoop?
Velen» van jullie zullen wel weten, wat
een stereoskoop is en zullen er zelfs wel
eens door gekeken hebben. Een stereoskoop
is een kijker, waardoor je een bepaald
beeld niet vlak ziet, zoals op een foto, maar
werkelijk in de echte vorm, die het heeft,
dus met een bepaalde dikte. Je kijkt door
een stereoskoop niet naar één beeld, maar
twee beelden, die een beetje van elkaar
verschillen. Als je de foto's, die in een ste
reoskoop geschoven worden, eens goed be
kijkt, zal je zien, dat ze niet precies aan
elkaar gelijk zijn. En dat komt zo.
Fig. 1. Het hulpstatief van voren gezien.
Als je naar één voorwerp kijkt met je
linkeroog, terwijl je je rechteroog dicht
houdt en daarna met je rechteroog, terwijl
je het linker dicht houdt, krijg je niet pre
cies hetzelfde beeld te zien. Dat komt na
tuurlijk omdat je met je linkeroog delen
ziet, die je met je rechter niet kon zien en
omgekeerd. Deze twee verschillende .in
drukken worden door onze hersenen tot
één bepaald beeld verenigd, zodat we een
juiste voorstelling van het voorwerp heb
ben. Hierop is de stereoskoop nu gericht.
De pupillen van volwassen mensen lig
gen ongeveer zeven tot acht c.M. uit el
kaar. Dat is dus ook de afstand, die de bei
de foto's, die we voor de stereoskoop ma
ken, hebben moeten. Met andere woorden,
we moeten van een voorwerp twee foto's
maken en wel van de zelfde afstand af,
maar de ene 7 tot c.M. meer naar rechts
of naar links genomen, dan de andere. Door
de lenzen, die in de stereoskoon zitten, zien
we deze twee foto's later tot één verenigd
en krijgen we een indruk van het beeld,
zopIs het in werkelijkheid ook is.
Het is te begrijpen, dat het niet eenvou
dig is om dergelijke foto's te maken en als
je zou proberen het statief, waarop je foto
toestel staat, een eindje opzij te schuiven,
zou je merken, dat er niet veel van de fo
to's terecht kwam. Daarom zullen we nu
een statief maken, waardoor het heel ge
makkelijk is om twee fotqjs voor een ste
reoskoop te maken-
Om te beginnen maken we een stevige
balk van ongeveer 35 c.M. lengte, die, in
doorsnede, van boven breder is dan van
onderen. De doorsede zie je bij fig. 2. Aan
de onderkant maken we hier een gat in,
z^dat we de balk goed aan het statief kun
nen vastschroeven. Nu maken we van een
stevig stuk hout een verschuifbaar blok (zie
doorsnede). Links en rechts staan op dit
blok twee slingertjes, zoals jullie allemaal
wel een gezien hebt bij een statief en
waarop je gemakkelijk een hulptoestel
kunt vastdraaien.
Nu schuiven we dit blok precies naar het
midden van de onderste balk en slaan op
8 c.M. afstand ervan aan beide kanten twee
pennen in de balk. Deze pennen dienen om
het blok tegen te houden, als we het ver
schuiven. Hiermee is ons hulptoestel al
klaar, want als je nu een foto hebt ge
maakt van een bepaald beeld en je wilt er
nog een foto van maken, zodat het geschikt
is voor een stereoskoop, dan hoef je het
blok, waar het toestel op vast zit, alleen
maar naar links of naar rechts te verschui
ven, tot het tegen de pin in de balk stoot.
De tweede foto is dan van precies dezelfde
afstand, dezelfde hoogte en dezelfde instel
ling genomen.
Fig. 2. Doorsnede van het hulpstatief.
Je moet eraan denken, dat ook de belich
tingstijd gelijk moet zijn, zodat je niet de
ene foto in de zon moet nemen en de an
dere iets later, als de zon juist achter een
paar wolken is gekropen. Bovendien moet
je er natuurlijk voor zorgen, dat er niets
„bewegelijks" op de foto komt, bijvoor
beeld iemand, die wegloopt, een vogel, die
juist langs vliegt of wat ook. Als de foto's
klaar zijn en opgeplakt moeten worden,
moet je er nog aan denken, dat ze omge
wisseld moeten worden, dus dat het beeld,
dat aan de rechterkant werd genomen links
komt te liggen en omgekeerd. Als je goed
op al deze dingen let, zal je zien, dat je een
heel duidelijk beeld in je stereoskoop krijgt!
KRUISWOORDRAADSEL
Horizontaal:
1. zit in een wiel
5. een vereniging
6. een uitroep van verrassing of blijd
schap
8. iemand, die etsen maakt
10. twee medeklinkers
11. een muzieknoot
12. een plaats waar paarden verkocht
worden
17. twee maal dezelfde klinker
18. een afkorting voor: van onderen
19. vinden we in het kippenhok
20. wordt door een dameskapper gebruikt
21. een ander woord voor: zeer
Verticaal:
1. wordt gebruikt om om iets heen te zet
ten
2. ben je, als je helemaal geen geld meer
hebt
3. een uitroep van pijn
4. waar het alfabet mee begint
7. begerig, graag
9. een uitbouw aan e.n kamer
12. een kledingstuk voor mannen
13. een korenaar
14. hobbelig, ongelijk
15. de vrouw van Adam
16. iemand, die in een klooster is
Uit de steppen van Zuid-Rusland
bij ons gekomen.
De tijd is alweer bijna voorbij, dat we
overal in de tuinen, tussen het gras en tus
sen de aarde, de fijne, kleurige crocussen
zagen staan. Deze voorjaarsboden komen
bij de eerste warme zonnestralen al voor
zichtig uit de grond en elke da£ zien we
dan de groene, spitse blaadjes verder bo
ven de aarde uitsteken, tot er plotseling
een paar mooie bloemblaadjes te zien zijn.
Onze tuincrocussen stammen hoofdzake
lijk af van de crocus vernus, die in de Al
pen in het wild groeit en wit en violet en
ook wel gestreept van kleur is. Nog maar
nauwelijks is de sneeuw weg of deze cro
cussen steken hun kopjes al boven de grond
uit, zodat het kan gebeuren, dat een alpen
weitje bezaaid is met crocussen, terwijl een
paar meter verder nog sneeuw ligt.
Heel vroeger zijn- de crocussen uit Azië
hier gekomen, en uit de droge steppenge-
bieden van Zuid Rusland. Daar zijn de
weersomstandigheden en het klimaat heel
moeilijk voor planten. Er is maar een kort
voorjaar met vrij veel regen, maar daarna
komt een lange, droge zomer, waarin alle
planten gevaar lopen te verdrogen. De
planten moeten dus heel gauw van de zon
en de regen profiteren, snel tot hun volle
bloei komen en voorraden opnemen om het
volgend jaar weer genoeg te hebben, zodat
ze dan weer bij de eerste warme stralen te
voorschijn kunnen komen.
Onder deze omstandigheden zijn de cro
cussen gegroeid. Zo heeft de crocus ook
veel moeten leren. Ook heeft hij geleerd
zijn prachtige bloemkelk te sluiten, als er
wolken aan de hemel komen, zodat regen
of sneeuw in het hartje kunnen vallen. De
bloemblaadjes en ook de groene bladeren
zijn heel spits, zodat het niet moeilijk is
om zelfs door een sneeuwdek door te drin
gen.
Dikwijls worden de bladeren met de
grasmachine afgemaaid, maar het is veel
beter en het staat bovendien veel mooier
om ze te laten staan. Het is een heel mooi
gezicht, zo'n groot, glad geschoren gras
veld bezaaid met crocussen, maar het is
bijna onmogelijk om het grasveld glad te
maaien, zonder de bloemen te beschadigen.
In Engeland gebruikt men dikwijls schapen
als grasmachine. Men laat ze op de gras
velden grazen en zij denken er niet over
om de groene crocusbladeren op te eten,
want in sommige bladeren zit vergif en
dat weten de dieren maar al te goed.
Wie geen schapen heeft en toch zijn gras
veld wil maaien, doet het beste de crocus
sen in groepjes van 20 tot 30 bollen bij el
kaar te zetten en dan om die plekken heen
te gaan met de grasmachine.
Geheimzinnige getallen
Er zijn veel mensen, die getallen „droog"
vinden. Ze vinden rekenen het saaiste
vak, dat er op school gegeven wordt en
ze begrijpen helemaal niet, hoe iemand er
toe kan komen om voor zijn plezier som
men te maken of kunstjes met getallen te
verzinnen, Zoals immers zoveel mensen al
gedaan hebben. Die mensen merkten dan,
dat er bij verschillende getallen een ze
kere regelmaat bestaat en maakten op die
manier de „ezelsbruggetjes", die we alle
maal wel eens gebruikt hebben.
Hier zijn nu een paar getallen, die in
verschillende bewerkingen ook een zekere
regelmaat vertonen. Een ervan is 37. Als
we dit getal met 3 of met een veelvoud van
3 vermenigvuldigen, zien we, dat we tel
kens een getal van 3 gelijke cijfers als uit
komst krijgen. Kijk maar eens:
3 X 37 111
6 x 37 222
9 X 37 333
12 X 37 444
Dat is toch wel merkwaardig, nietwaar?
Zo krijgen we ook wonderlijke resulta
ten als we het getal 91 achtereenvolgens
met de getallen van 1 tot 9 vermenigvuldi
gen. Dan zien we, dat in de achtereenvol
gende uitkomsten het cijfer van de hon
derdtallen en dat van de eenheden steeds
1 groter wordt, maar dat het cijfer van de
tientallen steeds 1 kleiner wordt:
1 X 91 091
2 X 91 182
3 X 91 273
4 x 91 364
enz.
Nog geheimzinniger is het getal 3367. Als
we dat 33 maal nemen, krijgen we een uit
komst, die alleen uit éénen bestaat, name
lijk: 111.111. En iedere keer als we een
veelvoud van 33 nemen, krijgen we weer
een getal, dat uit dezelfde cijfers bestaat.
Het ziet er dan zo uit:
3367 X 66 222.222
3367 x 99 333.333
3367 X 132 444.444
3367 X 165 555.555
Dat had je toch nooit gedacht van zo'n
„droog" getal als 3367. Maar hier is ten
slotte nog iets vreemds. Let maar eens op:
1X8 1 9
12 X 8 2 98
123 X 8 3 987
1234 x 8 4 9876
enz.
1 X 9 2 11
12 X 9 3 111
123 x 9 4 1111
1234 x 9 5 11111
enz.
Maken jullie de rij nu zelf maar een eind
verder af, je zult zien, dat het telkens uit
komt.
DOOR
EDGAR RICE
BURROUGHS
10.
Toen de leeuw Gonfala bijna bereikt had,
sprong Kuiro, ontdaan doo het feit. dat zijn
geweer geweigerd had, op en vluchtte weg.
Onbewust redde hy datu'"or het leven van
het meisje. Bij het zien van den man, die
wegvluchtte, volgde het grote beest een
natuurlijk instinct en vervolgde den ongeluk-
kigen geweerdrager. Gonfala vuurde opnieuw,
weer raakte zij het dier, maar het wilde
beest was niet tot stilstand te brengen,
sprong en sloeg zijn poten naar Kuiro uit.
Verstijfd van schrik bleef het meisje aan de
grond genageld staan, terwijl het wilde dier
zijn slachtoffer doodde. Toen begaven de
krachten van den gewonden leeuw zich; ziel
togend viel het dier dwars over den man
heen. Trol, die het drama had gadegeslagen,
fluisterde tegen zijn kameraad: „Dat noem ik
nog eens geluk hebben. Wij hebben niet
alleen het meisje, maar ook nog twee gewe
ren." „En geen getuigen", voegde Spike er
aan toe, terwijl hij de overigen wenkte hem
te volgen de heuvel af naar Gonfala toe. Het
meisje zag hen komen. Zij herkende de twee,
die de grote diamant en de emerald gestolen
hadden, maar ze had geen reden om aan te
nemen, dat ze zich in gevaar bevond. En het
was haar eigen nvoorzichtigheid, die haar
in de strik leidde, die de bandieten voor haar
hadden gespannen.