Ongeluk of misdaad?
Opnieuw levenslang geëischt,
GRATIS
maar... vrijspraak zoo goed als zeker
Schager Courant
Huiduitslag, Jeulc,
Eczeem
Vrijdag 16 Juni 1939
Tweede blad
VERDACHTE KRIJGT ZIJN RIJEEWIJS
TERUG. - KOLKMAN EN MARIETJE BE-
KENNEN HUN TROUWPLANNEN, MAAR
EERST MOET MARIE EEN ANDER LE
VEN LEIDEN, ZEGT KOLKMAN. - „U
OOK", MERKT RAADSHEER CANIS OP.
Verpletterend oordeel over getuigen
Dekker en Kolkman
Evenals de Officier van Justitie te Alkmaar, heeft ook
N de Procureur-Generaal bij het Gerechtshof te Amsterdam
tegen den arbeider Bakker wegens moord en poging tot
moord levenslange gevangenisstraf geëischt. De verdedi
ger Mr. de Groot, hield een ontroerend pleidooi, waarin hij
vrijspraak verzocht, en vermelding dat het Hof de opvat
ting van de Alkmaarsche rechtbank, als zou verdachte wèl
een plan gehad hebben, dat op den dag van het ongeluk
echter niet is uitgevoerd, niet deelt. Mr. de Groot vroeg dus
vrijspraak èn... algeheel eerherstel. Buitengewoon fel is de
verdediger Maria Dekker en Rudolf Kolkman te lijf ge
gaan. Daar bleef geen stuk van heel
POLITIE MOET MET DEN BLANKEN
SABEL HET PUBLIEK TERUGHOUDEN!
(van onzen eigen verslaggever).
De procureur-generaal heeft den
eersten dag niet veel gezegd. Hoe
zou hij ook, waar „zijn" getuigen,
de dame Dekker en de heer Kolk
man eigenlijk meer els verdachten
dan als getuigen werden beschouwd
Hij moest zich wel bepalen tot
luisteren en aanteekenen.
Vandaag echter komen de experts
en deze legden te Alkmaar vrij be
zwarende verklaringen voor verd.
af. Op deze verklaringen zal dus
de procureur-generaal zijn aan
klacht moeten baseren, omdat van
de verklaringen van het duo Dek
kerKolkman niet veel is overge
bleven.
Na een eerste ontmoeting op het Cen-
Iraal Station, waar de heer Kolkman zich
druk met Marietje en haar ouders onder-
liield, (hetgeen de verdediger Mr. de Groot
natuurlijk met groot genoegen aanschouw
de), zijn ook ..zij beiden weer in de rechts
zaal gearriveerd. Marietje is weer in haar
Iblauwe mantelpakje gekleed. Zij zit tus-
schen haar beide ouders. Mr. de Groot heeft
dus zijn zin gekregen, ook zij zullen wor
den verhoord. Ook oom Berkhout is er. Het
moet voor deze keurige menschen een zwa
re gang zijn.
Kolkman kijkt gemelijk voor zich. Het is
weer zeer vol, de bon ton van Amsterdam
of wat daarvoor door wil, gaan, zit weer op
de gereserveerde tribune. Druk worden de
kansen overwogen: Vrijspraak of levens
lang 't Zou ons niet verwonderen of er
wordt om gegokt: 99 vrijspraak, 1 veroor
deling.
Ook van de zijde van de Amster-
damsche balie is de belangstelling
ongekend groot.
De publieke tribune is nog voller
dan Dinsdag, de brigadier van de
rijksveldwacht vertelt ons dat de po
litie aan den ingang van het ge
rechtsgebouw orde heeft moeten
scheppen met den blanken sabeL Er
waren er honderden.
Maria Dekker moet eei*st komen,
i Ze spreekt weer onverstaanbaar. Harder
^preken, zegt de president.
Het Hof gaat weer Maria's bezoek aan
het ziekenhuis napluizen. De president wil
precies weten hoe en óf Bakker lag. Maria
blijft bij haar verklaringen.
Bakker onder het mes.
Bakker moest naast haar komen staan.
Hen dramatisch moment! Bakker zegt dat
alles van Marie is uitgegaan, Marie be
weert dat Bakker begonnen is.
Verd. herhaalt overigens de Dinsdag voor
het Hof afgelegde verklaringen.
De president meent dat verd. toch over
verdrinken gedacht moet hebben, het moet
door zijn hoofd zijn geflitst.
Bakker, geheel uit zijn passiviteit
ontwaakt, ontkent met drukke ge
baren zooiets bedoeld te hebben.
Ik heb 't nooit in m'n hoofd gehad,
herhaalt Bakker maar telkens.
President: Kon zij weten dat U 2 Januari
bit rijden ging.
Verd.: Jawel.
President: Heeft U niet gezegd: nu zal
het gebeuren?
Verd.: Neen.
President: Heeft U na het ongeluk ge
zegd: 't Is een mislukking?
Verd.: Neen, nooit gezegd.
President: U hebt bij den reohter-commis-
saris gezegd: ik heb nooit 't ernstige plan
sehad mijn familie uit den weg te ruimen.
Dat „ernstige" is niet prettig, Bakker!
Verd.: Ik heb dat nooit zoo bedoeld!
Pres.: Js 't niet zooals U bij den priester
heeft verklaard: Ik had toen niet het plan?
Verdachte loopt niet in het valletje.
Kalm zegt hij: Ik heb nooit tegen
een priester over een plan gespro
ken.
Het kruisverhoor wordt voortgezet.
Bakker zegt dat de priester in de war is
geweest. Pater de Hart viel direct op me
aan
Pres.: Hoe kon u de verhouding verhei
melijken?
Verd.: Zeer geschikt.
Pres.: Merkte Uw vrouw het niet?
Verd.: Nee, den laatsten tijd zeker niet.
Pres: En Ma rietjes ouders?
Verd.: Ook niet!
Om de eer.
Verdachte moet nu het verhaal van zijn
bezoek aan Schagen doen. Hij ging naai
zij n broer in de YVieringerwaard en zag
Marie toevallig.
President vindt dit onwaarschijnlijk. Je
wou haar toch waarschuwen? Speel toch
open kaart!
Verd.: Zeker, meneer de president. Hij
erkent dat nog na 't bezoek van den pries-
ten Maria eenmaal bezocht te hebben met
een boodschap van haar ouders. Hij had
toen willen vragen hoe Kolkman er tegen
over stond en hoever hij ging met zijn aan
klacht.
President: Wou je 't weer aanmaken?
Verdachte. Néé ik wou alleen niet om
onze eer, dat de verhouding uitkwam.
President: De moord was heel wat belang
rijker! U wist toch dat U iets boven het
hoofd hing?
Verd.: Nee, ik dacht dat de priester alles
in orde had gemaakt.
President: De priester stond toch aan den
kant van Kolkman en Maria?
Verdachte blijft verder kalm en is zijn
emotie weer te boven. Rustig antwoordt hij
den president.
Hij had wel geruchten gehoord...
Op een vraag van den president
hoe de verhouding met verd.'s
vrouw nu is, zegt verd. dat deze niet
beter kon zijn.
„Ze gelooft in me."
Pres.: Ze verdenkt U geen oogen-
blik?
Verd.: Geen oogenblik.
Pres.: Ze zal wel groot verdriet hebben.
Venvijt ze U niets?
Verdachte: Niets ze weet dat ik voor
zichtig gedaan heb.
Een gewichtige vraag.
President doet nu zijn laatste vraag, een
gewichtige!
Kunt U aannemelijk maken, waar
om Maria Dekker zulke bezwarende
verklaringen aflegt
Verd.: Ik heb er geen idee van!
Dan verklaart hij, zijn broer niet bezocht
te hebben, omdat er veel wind kwam en hij
veel tuinwerk had en dus terug moest.
President blijft 't onlogisch vinden dat
Bakker beweert niet opzettelijk Maria ge
sproken te hebben, 't Geval wordt iets klaar
der als Marietje vertelt, dat Bakker inder
daad bij zijn bezoek aan haar zei, op weg
te zijn ■.naar zijn broer.
Raadsheer Canis: Verdachte!
Marietje zei, dat er iets verschrikkelijks
moest gebeuren. U wist. niet hoe! Waarom
zet U dan Uw -verhouding voort! U wist
dat er een drama moest komen
Verd.: Zij ging door...
Zij, zij, altijd zij! Marietje ontkent
het weer: Scherp staan de voorma
lige gelieven tegenover elkaar. Van
alle kanten worden ze met vragen
bestookt, de zaak komt geen streep
sj»erder!
Raadsheer Canis vangt Marietje
in zijn netl
Raadsheer Canis weet Marietje
de verklaring te ontfutselen dat ze
de verhouding voortzette, omdat ze
wist dat er iets verschrikkelijks zou
gebeuren. Als dat gebeurd was, zou
Bakker immers vrij zijn.
Bakker mag gaan zitten...
Zij heeft toch geen hekel aan U, zegt de
procureur-generaal. Wat zit er dan achter?
Verdachte (wanhopig) Ik weet 't niet, ik
weet 't niet!
Marie knippert zenuwachtig met de oogen.
Verder gaat het scherpe verhoor.
Raadsheer Canis vindt het onbegrijpelijk,
dat Bakker geen verhaal is gaan zoeken op
de beschuldiging door Marietje aan den
priester geuit. Men zet dan toch geen ver
houding voort!
Verd.: I-Ieb ik ookn iet gedaan! Een keer
heb ik liaar nog bezocht. De priester zou
alles in orde maken.
Ja maar, zegt de president, U wist toch
van haar al, dat ze 't had oververteld aan
Kolkman.
Verdachte: Zeker, daarom ging ik naar
Kolkman, maar die kon ik niet te spreken
krijgen. Toen naar den priester en ik ging
door den grond.
President: „Er is een zekere Sjambach
in Den Haag die beweert dat U den avond
van 't ongeluk beschonken was.
Verdachte lacht smakelijk: Geen druppel,
meneer de president!
Vader Dekker getuigt.
De vader van Maria Dekker moet nu ge
tuigen.
Zenuwachtig staat de zwaar beproefde
man voor het hekje. Waarom ging Maria
op 2 Januari naar Blokker; vraagt de presi
dent.
Gct.: Daar hoeft geen bijzondere beteeke-
nis aan gehecht te worden, zoo maar. Oud
en nieuw heeft ze gevierd bij Oom Berkhout
in Westerblokker, ze was in goede handen,
daar was niets vreemds in.
Toenze thuis kwam, was ze ontdaan. Ik
vond 't niet vreemd, ze was altijd erg ze
nuwachtig, toen het eens uit raakte met een
jongen, was ze ook zoo bedroefd. De verhou
ding met de familie Bakker was goed.
President vindt het aannemelijk, dat
iemand, als een goeden buur wat overkomt,
zelf er van in de war is.
Alle pogingen doet deze vader
zijn dochter in een gunstig daglicht
te stellen. Ze hebben ons op een
vreeselijke manier bedrogen, Bak
en Marie, moet hij echter toegeven.
Nog eenige ander liefdesgeschiedenissen
van Marietje o.m. met een zekeren Postdijk,
passeeren de revue. Allemaal met gewone
boerenjongens, niets bijzonders dus, verhou
dingen zooals elk levenslustig meisje ze
in 't. nette kan hebben. Even, wordt ook de
naam van een anderen getrouwden man in
Obdam genoemd...
Van de verhouding met Bakker wist de
vader geheel niets
Verdachte vertelt intusschen dat Marie
hem had gezegd dat Kolkman sympathie
voor Marie had.
Goed, zegt de president, maar tegen vader
Dekker zegt U dat Kolkman een „verhou
ding" had, dat is weer anders, verdachte!
Kolkman en Maria waren naar de Alk
maarsche kermis geweest, daarom dacht ik
het, vcweert verdachte zich.
Het familiebezoek te Blokker blijft de va
der normaal vinden, Marie had geen werk
en wou er eens uit.
De verhouding MariaKolkman.
Hoe staat 't tusschen Marie en Kolk
man, vraagt de president.
Get.: Ze zijn met elkaar; als alles voor el
kaar is, hebben ze trouwplannen.
Pres.: Dat is dus 't nog getrouwd zijn van
Kolkman en de geldkwestie.
Get.: Ja, ik wil eerst Kolkman's vrouw on
der vier oogen spyeken om te probeeren
haar lot scheiding te bewegen. Dan zal ik
zeggen: Zie daar, m'n kind, ga nu je gang,
er staat niets meer in den weg
Pres.: Is Marie dan zoo op Kolkman ge
steld?
Getuige: 't Schijnt zoo. M dagen geleden
heb ik me er bij neergelegd, ik was er eerst
érg tegen. Maar ik doe alles voor dit kind.
Het is heel stil in de zaal. Ver
wonderd richten zich vele oogen op
den ouden Kolkman, die zoo'n in
vloed op dit meisje blijkt te hebben
en zelfs de ouders weet om te krij
gen.
Kolkman zit zich op de lippen te
hij ten, het blijkt nu zonneklaar dat
hij Dinsdag gelogen heeft, dat hij
zwart ziet! Hij wist toen immers
niets van scheiding en van trou
wen.
Pres.: Gaat U 't jonge paar helpen?
Get.: Neen, ik wil nergens verantwoording
voor hebben.
Pres.: Kolkman zegt geen trouwplannen
te hebben. Weet U clat?
Get.: Kolkman heeft zijn bezwaren ook
gemaakt. Hij zal niet trouwen als er geen
brood is.
President concludeert dat de mogelijkhe
den van trouwen worden overwogen.
Om de zooveel weken ontmoeten
Kolkman en Marie elkaar. Op de
zitting te Alkmaar is de vader veel
te weten gekomen over de verhou
ding. Eerst ontmoetten ze elkaar bij
familie, de vader wist dit-niet.
Tot 1 Juli a.s. de
indien thans een abonnement
wordt genomen,
f 1.90 per 3 maanden
Proc.gen.: Gaat ze ter communie?
Getuige: „Ze schrijft van wel".
Vader is wèl voorzichtig
Kolkman wil in comité.
Pres.: Heeft Uw dochter Kolkman nog ge
sproken sinds Dinsdag?
Getuige: Nee.
Verdediger: Ja, vanochtend, bij 't station,
in druk gesprek.
Getuige: Dan begrijp ik Uw bedoeling
verkeerd.
Mr. de Groot: Dat ik dat nou toevallig
moest zien, hè?
Pres.: Hebt U afgesproken wat U zou zeg
gen?
Get.: Kolkman heeft aangeraden alleen in
besloten zitting iets over de trouwplannen
te zeggen.
Pres.: Ja, Ja... maar daar denk ik niet over!
Moeder Dekker getuigt.
Moeder Dekker, een eenvoudige, keurige
vrouw moet nu getuigen. Ook zij moet ver
tellen van de verhouding Bakker en Mh-
rietje. Marietje spreekt er nooit meer over,
er is ook nooit over gepraat. Van de trouw
plannen van Kolkman weet ze. Ze ziet er
niet veel in, maar legt zich er bij neer.
Zijn Kolkman en Marie het eens? vraagt
de president.
De moeder: Ik geloof 't wel.
De procureur-generaal wil weten of Ma
rietje veel van de kinderen hield.
De moeder: Ja zeker!
Oom Berkhout.
Marietjes oom, de heer Berkhout, een
tuinder uit Westerblokker, moet vertellen
hoe 't kwam dat Marie hem op Oudejaars
avond bezocht.
Heel gemoedelijk praat nu de president
en stelt den zenuwaditigen man geheel op
zijn gemak.
't Was een gezellig avondje zegt get,, nog
even luisterden we naar de nieuwsberich
ten. Marie was niet bijzonder benieuwd,
maar daarna was ze ontdaan. „God, dat is
buurman Bakker", had ze gezegd. Ze had
nog over „schatjes" gepraat en over haar
moeder, die er zoo'n last van zou hebben,
omdat deze geweigerd had op een paar kin
deren van Bakker te passen, daar er reeds
logeetjes waren
Het is propvol in de zaal gewor
den. De advocaten banken zijn plaats
aan plaats bezet. Men luistert adem
loos. Telkens herhaalt de president
luid de verklaringen, der aarzelend
sprekende getuigen. Tientallen
oogen doorpriemen Marietje, als ze
weer voor moet komen. Er is even
een onderdrukt gemompel.
Ze staat nu tusschen moeder en oom Dek
ker voor het hekje en oom gaat cle details
van haar bezoek aan Blokker na. Oom
spaart haar niet, op enkele punten zijn er
verschillen. Oom zuigt 't niet uit zijn duim,
aldus de president.
Vast niet, zegt Oom.
Moeder zegt er niet van te weten, dat er
kinderen van Bakker bij haar zouden ko
men; oom blijft volhouden, dat Marietje
't wel heeft gezegd:
Onopgehelderd, merkt de president op.
Onopgehelderd, maar alweer blijkt hoe
weinig houvast men aan Marie heeft!
Marie, zegt de president: Zeg nu eens
royaal dat U met Kolkman trouwen gaat.
Vader en moeder zeggen 't, ook.
Marie blijft zwijgen. Kolkman kijkt ver
genoegd, zijn verhouding tot Marie blijft
onopgehelderd.
Kolkman heeft 4 huwelijksvoor
waarden!
Kolkman moet voorkomen. Trouwplan
nen of niet? vraagt de president.
Ja, zegt Kolkman, maar eerst moeten er
vier voorwaarden vervuld worden.
Pres.: Welke?
Getuige Kolkman: Ik moet gescheiden
zijn; ik moet meer geld hebben en ik moet
er zeker van zijn, dat Marie een beter leven
gaat leiden... Een radicaal andere levens
wijze.
De vierde „voorwaarde" gaat verloren in
het onderdrukt gelach van het publiek, dat
dezen beschermer, langzamerhand met heel
andere oogen is gaan zien. Het is als
raadsheer Canis zegt: U dan ook een radi
cale andere levenswijze?
Dit deel van het verhoor is thans afge-
loopen, de auto-deskundigen komen aan het
woord; de publieke belangstelling zakt. Het
wordt een onderonsje.
Geen slipspoortype.
vond ik, zegt getuige Scheurholls Tinkelaar.
Zijn collega Ir. Zoetelief Norman heeft ook
geen slipspoor gevonden, maar 't wegdek
maakte den indruk, dat als er een slipspoor
geweest was, dit toch wel spoedig verdwe
nen zou zijn. Slippen achten ze echter dus
niet uitgesloten!
Verd. beseft, dat er thans voor hem be
langrijke getuigen aan 't woord zijn. Hij
luistert ingespannen. Van Kolkman is niets
meer te zien, dan een half kaal kruintje; hij
is geheel voorover gezakt in de bank en
leunt met het hoofd in de handen.
De deskundigen gebaren druk, het gaat
om de verklaring van Bakker, dat hij uit
geweken is en gedebrayeerd heeft toen hij
't hondje zag.
De deskundigen vinden het niet onaan
nemelijk: het was echter gevaarlijker dan
remmen, al denken vele rijders in zoo'n
geval van niet.
Verdachte in het nauw.
Er ïs echter een hermspoor, dat
heel normaal is voor iemand, die
van plan is te water te rijden. Raads
heer Smit legt dit nadrukkelijk vast.
Gevaarlijke oogenblikkcn voor ver
dachte. De prucureur-generaal heeft
zijn zwarte muts weer opgezet, merk
waardig vertoon, telkens als ver-
dachte's zaak de richting van een
veroordeeling uitgaat. En toch
moet het de tocht in de zaal zijn...
President: Deskundigen achten het mo
gelijk dat U uit den wagen is gestapt, de
zen te_ water hebt laten rijden en toen te
water is gesprongen om den indruk te wek
ken, dat ook IJ in nood gezeten had.
Verdachte (alle belanghebbenden staan
om de groene tafel), weerlegt dit alles. Nóg
spreekt de procureur-generaal niet, maar
het deskundigenrapport bevat zeker pun-
Krabben verergert de
kwaal en maakt U on
toonbaar. Bestrijdt de
oorzaak van uw ondra
gelijke last en folteren
de jeuk. Neem direct
D.D.D., het recept van
Dr. D. Dennis. Reeds
de eerste druppels doen
de ondragelijke jeuk
bedaren.
D.D.D. dringt diep ln
de poriën door en doodt
de ziektekiemen, zoo
dat de huid zich kan
herstellen.
Flacons 75 ct., f. 1.50
en f. 2.50 bij Apoth.
en Drogisten.
GEHEESMIDDEL
TEGEN HUIDAANDOENINGEN
ten, waarvan hij straks in zijn requisitoir
gebruik kan maken. De eindconclusie van
de deskundigen op grond van de sporen,
het gedeeltelijk nat zijn, en de moeilijkheid
de auto aan den linkerkant te verlaten als
deze geheel rechts gekanteld in het water
ligt, is immers een van „ernstig vermoeden
van opzet".
Verdachte wijkt echter geen oogenblik van
zijn aanvankelijke verklaringen af. 't Is
niet te reconstrueercn, zegt de president,
anders zouden we eens heen kunnen gaan.
Verdachte en deskundigen worden het
niet eens. „Zoo deed ik", zegt verdachte.
„Bestaat niet" concludeert deskundige Zoe
telief Norman
Mr. de Groot mengt zich in het debat,
handen openen denkbeeldige portieren,
draaien denkbeeldige krukken om, maar
telkens klinkt het „neen!, zoo kon het ook
niet", van de auto-experts..
Verdachte moest wel
een parterreacrobaat
zijn geweest, om zoo te hebben kunnen doen,
als hij zegtDe gemoedelijke Koedijker
tuinder Prins, ooggetuige moet weer komen.
Hij gaat den deskundigen vertellen wat hij
gezien heeft.
We weten 't al, hij dacht, daar komt een
oud rammelkassie me achterop, 't ding
hortte 'en daarom keek er op het pad van
mijn huis gekomen, nog eens naar, zegt
Prins.
Maar ja, de mogelijkheid bestaat dat er aan
de rem gehusseld is, maar 't was donker
en ik kon niks anders meer zien, dan dat
de wagen te water ging.
Gunstige verklaring van dezen be
langrijken ooggetuigebrengt zij
de balans, die door cle deskundigen
weer zoo in het nadeel van Bakker
is gebracht, weer in evenwicht?
Afgevallen.
U is afgevallen, zegt cle president tot Bak
ker. Ik heb Uw rijbewijsfoto, toen was U
veel dikker. Staat 't met deze zaak in ver
band?
Ik heb nu werk, ontwijkt Bakker.
President gaat nog eens op zijn gemoed
werken. Er is veel bezwarends, blijft U nu
overal bij?
Ja, zegt Bakker; 't heeft me ontzettend
aangegrepen, maar ik blijf bij alles.
De zitting wordt dan geschorst tot half
twee, alle getuigen kunnen gaan.
DE MIDDAGZITTING.
Het is twee uur als de middagzitting aan
vangt; het Hof is lang weggebleven. Tijdens
de pauze heeft Bakker wat in de buurt van
het gebouw gcloopen, de eene sigaret na de
andere verslindende. Kolkman is met de
familie Dekker de stad ingegaan. Voor hem
en Marietje is het scherm gevallen. In de
gele harde -verdachtenbank zit Bakker nu.
Voor hem begint het laatste verschrikkelijke
bedrijf. Over enkele kwartieren zal hij de
eisch weten vrijspraak of levenslag. Enke
le kwartieren, die hem een eeuwigheid moe
ten schijnen De bevoorrechten in de zaal zijn!
hem gunstig gezind, nu eene praat de clik-
ko gemoedelijke deurwaarder vriendelijk
met hem, dan weer spreekt een der vele
advocaten hem bemoedigend toe.
HET REQUISITOIR.
Mr. Reilingh begint te reveleeren, dat bet
Hof een buitengewoon zware en belangrij
ke taak heeft. Een dergelijke zaak is in Ne
derland nog bijna nooit berecht.
Moeilijk is de zaak ook, omdat er een vrij
sprekend vonnis is... Echter de Alkmaar
sche rechtbank heeft eigenlijk een beslis
sing genomen die een strafelement inhoudt
De rechtbank was van oordeel dat verdach
te wel het plan heeft gehad zijn gezin te
vermoorden. Dit beteekent voor verdachte
een schandvlek voor zijn heele leven... De
houding van de hoofd getuigen Kolkman
en Dekker is raadselachtig geweest, beiden
bleven onbewogen. Dit alles maakt de zaak
zoo ontzettend ingewikkeld. Er komt nog bij
clat de zaak reeds zoo lang geleden is.
Het is weer doodstil als de procureur ge
neraal het getuigenis van Maria Dekker na
gaat. De verklaringen van de overigen groe-
peeren zich daar om heen zegt spr.
Wat Maria Dekker betreft, heeft de Offi
cier van Justitie verklaard, dat zij nim
mer op onwaarheid is betrapt. Spr. meent
dat dit voor het Hof ook zoo is geweest,
met een kleine uitzondering wat de trouw
plannen met Kolkman betreft. Hierbij moet
men er rekening mee houden dat het meis
je verlegen werd toen zij dit allemaal in
publieke zitting moest opbiechten. (Gegie
chel bij de dames op de gereserveerde tri
bune!) De zaak van hetb ezoek in het zie-
kenheuis is spr. duidelijk, Marie heeft tel
kens hetzelfde verklaard, alle stukken voor
Bakker werden door diens afwezigheid bij
haar ouders bezorgd.
In het algemeen meent de proc.
gen. dat men op de get. Dekker
kan vertrouwen, en licht dit nog
met enkele voorbeelden, episoden
uit het verhoor, toe. %ijn stem golft
door de zaal, er zijn ups, er zijn
downs in dit requisitoir, soms schiet
het geluid ineens uit en tikt de bril
driftig op liet groene laken. Bakker
staat, zijn vingers omklemmen cle
kin, hij zwaait af en toe, in de ver-
dachtenbank heen en weer.
De procureur-generaal ontrafelt de ge
tuigenis van de zuster" verder, zij moet
