i lazen voor II
Vallend tuimelraam werd
inbrekers noodlottig
De bijdragen voor de
omroepvereenigingen
Radioprogramma
)RIE MANNEN
en fmn noodlot
7al h00rde-
Bij het open raam bleef Tarzan even luis
teren. Hevig gesnurk vertelde hem, dat de
man daar binnen sliep en de lucht deelde hem
mede, dat de slaper dronken was. De aapman
zwaaide een been over de vensterbank en
stapte naar binnen. Weer hield hij stil, tot
zijn ogen aan de duisternis gewend waren. Hij
was in staat om in het donker tamelijk goed
te kunnen onderscheiden. Misschien was dit
vermogen bij hem ontwikkeld, omdat het voor
een bewoner van de jungle noodzakelijk is.
Onder de beschuttende duisternis trekken de
wilde dieren er op uit, om hun prooi in de
wildernis te bemachtigen, en hij, die 's nachts
kan zien, heeft meer kans om aan voedsel te
komen en in leven te blijven. Nu doorkruiste
Tarzan de kamer en zijn vingers raakten de
deurknop aan. De deur piepte een beetje, toen
tij haar opendeed, doch hij behoefde niet bang
te zgn, dat de dronken man door het geluid
oivan wakker zou worden. Hij opende de deur
verder en liep de zwak verlichte gang op. Op
nieuw hield Tarzan stil, met de instinctieve
voorzichtigheid van een dier. Hij hoorde stem
men, die tamelijk luid waren door de boosheid,
die er in klonk, de stemmen van Menofra
en Phoros. Spoedig waren deze geluiden ver
mengd met schuifelende geluiden! Plotseling
klonk, er een luide gil, gevolgd door een plof
van een vallend lichaam. Daarna stilte!
;e u
YCEl
EEN FORDJE IS BETER!
In het Kerkbeurtenblad der Amsterdam-
Baai tlie Ned- Herv. Gemeente troffen wij het
Kj olgende ingezonden stuk aan:
:kinkT „Terwijl ik heden over het Museumplein
du tof, kwam ik een diacones op een motor-
jitis tegen, dit is niet de eerste keer dat
een diacones op een motorfiets tegen
ZEDOfen.
IR kan me hiermede maar niet vereeni-
to. Het stuit tegen mijn christelijke ge-
jelens, ik vind het. heel erg.
Vindt U ook niet, een vrouw, eene
„er. ristinne, die zieken en gewonden ver-
nn ^n/Vn ffourolflennnv dip '/nnVPPl
pink.
tei
op zoo'n geweldenaar, die zooveel
gelukken in de maatschappij teweeg
rengt. Is het nog wel een vrouw in de
«de enis en dan eene christinne?
aalt het niet het aanzien van het Chris-
ndom op straat omlaag?
Vloekt het niet met den Geest van de
Jirift?
kan me niet voorstellen, dat een der-
an lijke gang uit noodzaak zou geschieden;
dree{ üii stelle dan meer zusters aan om de zie
water in °P een daK hereiken of late het aan
en en islellingen over, die over meer werkkrach
te t n beschikken, beter dan een dergelijken
pnfr langs de straten.
Ik meende verder een blauwe rok onder
il overkleed te zien, waarschijnlijk geen
acones van de Hervormde gemeente, maar
van de Luthersche- of Doopsgezinde-
Remonstrantsche gemeente. Ik wilde U
li maar eens schrijven, omdat het mij zoo
[enstaat en verder hoop ik dergelijke
uiaar niet te ontmoeten*."
De redactie .van het Kerkbeurtenblad
ihrijft hieronder:
76, li ford je zou die Zuster beter dienen,
sar de kosten! Overigens hebben wij geen
waar.
Midd
DE BESTE KEUS.
De Nieuwe Rotterd. Crt. (lib.) over den
«uwen Kabinetsformateur:
De keuze van den heer Kooien was ver-
idélijk de beste, die in het r.k. kamp
worden gedaan: au dessus de la mê-
lioven het politieke slaggewoeol. Zij
na de mislukking, van de poging van
heer Colijn ook een juiste constilutio-
ile keuze. Maa» zijn taak zal met dat al
Hercules-taak zijn.
energieke wijze was opgebouwd en dat als
een minimum-program beschouwd wordt.
Dit zakelijke standpunt zullen de partij,
met haar fractie in het parlement, en de
ministers, die uit haar midden zijn voort
gekomen, ook tegenover dennieuwen for
mateur moeten handhaven.
VOET BIJ STUK.
Kit De Tijd (r.k.):
{Eén ding echter kan o.i. reeds nu wor-
jgezegd. Voor de katholieke partij spe-
persoonlijke elementen in deze crisis
iwl geen rol, maar zij heeft zich vast
veraukerrl aan een primairen eisch van
-t' fc0Cil!e Poütiek, een zakelijk program van
waeoni ^Jooshcidsbestrijding, zooals dat dooi
en 0' mini-ler Romme op even bekwame als
Ontkenning baat niet.
De rechtbank te Amsterdam veroordeelde
onlangs een 21-jarigen jongeman tot twee
jaar gevangenisstraf met aftrek van voor
arrest, omdat hij in de maand November
van het vorige jaar tezamen met zijn jon
geren broer een drietal inbraken zou heb
ben gepleegd. Zijn broer legde destijds een
volledige bekentenis af, maar deze jonge
man ontkende, dat hij medeplichtig zou
zijn geweest aan de inbraken, die alle in
het westelijke gedeelte van de hoofdstad
waren gepleegd.
Twee daarvan gelukten, maar de derde
werd den twee jongens noodlottig. Want
toen de jongste zich op een nacht via een
tuimelraam toegang wilde verschaffen tot
een banketbakkerszaak aan den Admiraal
de Ruyterweg, viel het glas in dit raam op
den grond. Op het geraas waren eenige
voorbijgangers naar den winkel geloopen
en toen de inbreker dit bemerkte, trapte hij
ook de groote ruit in de winkeldeur in om
via het hierdoor ontstane gat zoo snel mo
gelijk weer op straat te komen en er van
door te,gaan.
Zijn broer had op den uitkijk ge
staan en zou den inbreker hebben
geholpen om via het tuimelraam
naar binnen te komen. Voorbijgan
gers hadden dit geconstateerd, maar
de verdachte ontkende ook gister
morgen, dat hij medeplichtig zou
zijn geweest.
Evenals voor de rechtbank beweerde hij
met zijn broer in de stad te zijn geweest.
Op den terugweg naar huis zou zijn broer
hebben willen inbreken en hij had hem
daar niet van kunnen weerhouden.
Ook ten aanzien van de twee andere in
braken ontkende de jongeman medeplich
tig te zijn geweest. Echter waren er getui
gen, die verklaarden, dat zij hem in één
geval voor het bewuste pand hadden gezien
Dit zou dan geweest zijn op het moment,
dat zijn broer z'n slag sloeg, want den vol
genden morgen werd de diefstal ontdekt.
De procureur-generaal vroeg bevestiging
van het vonnis der rechtbank.
De verdediger achtte het wettig en over
tuigend bewijs niet geleverd en vroeg vrij
spraak, subsidiair bepleitte hij clementie.
DE BLOKKADE IN TIENTSIN. Een Japansch soldaat verricht controle-
diensten op de groentemnarkt.
De uitdrukking radio-belasting
kan verwarring wekken.
Men meldt ons var^.. bevoegde zijde ..,dat
de berichten aangaande de plannen van
den minister van Binnenlandsche Zaken tot
heti nvoeren van een „radio-belasting" in
zooverre juist zij, dat in aansluiting op
hetgeen de minister bij de monde
linge behandeling van de begrooting
van het staatsbedrijf der P. T. T. in de
Eerste Kamer der Staten-Generaal op 4
Februari 1938 mededeelde inderdaad de
vraag overwogen is of er een weg te vin
den zou zijn om, met handhaving van de
zelfstandigheid van de Nederlandsche om
roepvereenigingen en van de vrijheid van
den luisteraar om zich aan te sluiten bij
den omroep zijner keuze, de noodige in
komsten te verzekeren door de omroepbe-
langen in don breedsten zin volledig dooi
de Nederlandsche luisteraars te doen bekos
tigen.
Ook is juist dat de contact-commissie
voor de werelduitzendingen dezer dagen
haar met algemeene stemmen aanvaard
rapport aan den minister van binnenland
sche zaken zal uitbrengen, van welk rap
port het bovengenoemde punt een onderdeel
uitmaakt.
Het is echter nog voorbarig aangaande
den inhoud van dit rapport publicaties te
doen, daar in verband met en ten uitvoe
ring van de in dit rapport belichaamde
voorstellen nog verschillende besprekingen
gevoerd moeten worden.
De juistheid van de te dezer zake geda
ne publicaties moet derhalve geheel voor
rekening van de betreffende berichtgevers
gelaten worden.
Thans zij echter reeds gewezen op het
feit, dat de uitdrukking „radio-belasting"
tot het invoeren waarvan plannen zouden
bestaan, op zijn minst ge'nomén' vcrWaiTing
kan wekken. Bij een dergelijke régeling zou
het slechts gaan om de invoering van het
beginsel, dat elke luisteraar verplicht is
om financieel bij te dragen aan de instand
houding en den verderen uitbouw van den
Nederlandschen radio-omroep.
Ook Italië beeft nog eischen!
Met de oplossing van de kwestie
Üanzig zou de ooriogsbedrei-
ging niet zijn afgewend.
De Italiaansche Resto del Carlino publi
ceert een artikel, waarin het blad uiteen
zet, dat een eventueele regeling van de
kwestie-Danzig overeenkomstig de verlan
gens van Duitschland niet voldoende zou
zijn om de oorlogsdreiging die over Europa
hangt, af te wenden. Om tot een werkelijke
kalrneering te geraken, aldus het blad, zou
men ook nog aan Italië Tunis, Suez en Dji-
boeti moeten geven, aan Duitschland kolo
niën, en tenslotte zou het noodig zijn, dat
de „geldheerschappijen" financieel mede
werken aan den overgang van den Duit-
schen en ltaliaanschen handel van de te
genwoordige structuur naar de vredesslruc-
tuur.
WOENSDAG 12 JULI 1939.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
VARA-Uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.80
—8.00 VPRO.
8.00 Gramofoonmuziek. (Ca. 8.16 Berichten).
9.30 Keukenpraatje.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Voor de arbeiders in de continu-bedrijven
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 Berichten.
12.17 Het VARA-orkest.
1.00 Gramofoonmuziek.
I.15—1.45 Het VARA-orkest.
2.00 Voor de vrouw.
3.00 Voor de kinderen.
5.30 Esmeralda.
5.50 Het'VARA-orkest (ca. 6.28 Berichten).
6.40 Causerie over handschriftkunde.
7.00 VARA-kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Vocaal concert.
7.30 Muziek.
7.35 Cursus „Jeugd 1939".
7.50—8.00 Muziek.
8.05 Herhaling SOS-berichten.
8.07 Berichten ANP en VARA-Varia.
8.15 De VARA-Zomerprijsvraag.
8.17 „Die verkaufte Braut", opera (le en 2e
bedrijf).
9.40 Reportage.
10.00 Berichten A.NP.
10.10 Causerie „De staatsrechtelijke beteeke-
nis van de Fransche revolutie".
10.30 Bravour en charme.
II.00 Gramofoonmuziek.
11.30—12.00 Orgelspel.
Hilversum H. 301.5 m.
NCRV-Uitzending. 6.307.00 Onderwijs
fonds voor de Scheepvaart.
8.00 Schriftlezing, meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (9.309.45
Gelukwenschen)
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Stichts Salon-orkest en gramofoonmuz.
3,30 Trio Beute-Zepparoni-Hemerik en gra
mofoonmuziek.
4,45 Felicitaties.
5.00 Voor de jeugd.
5.45 Gramofoonmuziek.
6.10 Causerie: „Filmt U nog niet?"
6.25 Gramofoonmuziek, Berichten.
6.30 Taalles en causerie over het Binnenaan-
varingsreglement.
7.00 Berichten.
7.15 Land- en tuinbouwcauserie.
7.357.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-ber.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Jaarvergadering van het Nederlandsche
Zendelingsgenootschap.
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Gramofoonmu k.
10.45 Gymnastiekles.
11.00 Klarinet, altviool en piano.
11.30 Gramofoonmuziek.
ca. 11.5012.00 Schriftlezing.
te kalvfj
moei
n behoc
iets I
del i
Lge ha
ere pi'ij
et onvf
Kg. bi
Hollna
60-5
Er was
ts flaf
bloei
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch van
Morgan S* Roscue
3.
Dus ging hij de kamer weer in en verge-
de anderen op hun onderzoekingstocht
°°r de benedenverdieping. Daarna werd Ba-
la? met epn revolver gewapend en nadat hij
'drt ïachtwake begonnen was, wisselden de
l "eeren nog enkele opmerkingen over het
Tw.Vallene en z°chten hun kamer weer op.
i i- dinh» °'Malley kon nu eer9t recht geen oog
d°en, in de eerste plaats door de op-
waa maar bovenal omdat er iets was
pe7?0Ver n! zicb het hoofd brak. Hij had niets
V gehoord van Schenk, vanaf het
aan i dat DÖ zijn slaapkamer verliet tot
ged waarop hij de bibliotheek was binnen-
lanf IndftWh11' beteekende dat de beursman
hij Aiw^bheek geveest moest zijn even voor
"ligfr Artfy* Deneden kwam of misschien al
fii.w.1 j was er al toen O'Malley het ge
en en
zen pet
vette i
10H
Sc»
aanvoer
e kw. B
lager, rir
:t„ pr.
zeer
pr. to<
ir aantff
irijzen
onvert
week.;
de Pf
export
fluister vernam, de lichtstraal zag en den slag
wat hart Ü- Z0U daar al geweest zijn en
zijn wpi daar uit&evoerd,? En waarom was
hartiffin{r2eer laat beo°nnen activiteit ter be-
od rvunnvan Cbesters belangen een aanval
Het geweest?
antwoord8 ^moSelÜk om deze vragen te be-
kennis meende de Jonge Ier, zonder meer
bezat \rfn ^ken' dan hiJ °P het oogenblik
gelaten SfJ was bliJ dat hÜ niets had los-
heel waf- gezicht in den tuin. Er stak
meer achter deze inbraak dan 2100
oogenschijnlijk leek d&t stond als een paal
boven water!
HOOFDSTUK II.
Raadselachtige ontmoetingen.
O'Malley en zijn vriend Bob Freeman had
den juist hun diner geëindigd in een van de
kleinere hotels aan Fifth Avenue en zaten aan
hun koffie.
Het was nu Dinsdag, Zondagnacht had de
inbraak in de villa van mr. Chester op Long-
Island plaats gehad, 's Maandagsochtends had
de plaatselijke politie diens geheele huishou
ding ondervraagd en ook O'Malley had hun
precies verteld wat hij gezien en gehoord had,
zonder den nadruk te leggen op eenig détail.
Verder had hij er niets van vernomen en ver
wachtte dit ook niet, voor zoover het de po
litie betrof, omdat er niets gestolen was.
O'Malley had behoefte gevoeld om zjjn
vriend Bob in vertrouwen te nemen en zoo
zaten ze nu nog over het geval te praten. Op
Schenk's aandeel in de zaak had hij geen
speciaal licht laten vallen en ook zijn metgezel
scheen geen^ bijzondere aandacht eraan te
schenken.
De Ier leunde op zijn gemak achterover
in zijn stoel, zijn goedgevormd donker
hoofd opzij, een glimlach om zyn grooten
mond, want zijn vriend Freeman was
direct van het gesprek over het nachtelqke
avontuur weer op zijn oud stokpaardje
overgestapt: namelijk om te beproeven zijn
vriend te bekeeren van wat hg diens idiote
manier van doen noèmde. Hij zelf, de oudste
van de twee, had het al tot -een belangrijke
positie bij een groote maatschappij gebracht
en hij zou O'Malley zoo graag den zelfden weg
naar het succes zien bewandelen. Dat deze
telkens weer de eene bezigheid voor de an
dere liet schieten, was een nuchter man als
hem een doorn in het oog en hij meende hem
er nog eens te moeten over onderhouden.
Zoo is het toch maar, besloot hij, toen
hij den lach in O'Malley's oogen bespeurde.
Er zit geen ernst in je. Je bent intelligent ge
noeg, Terry. Je hebt een goed voorkomen en
je kunt altgd een baantje krijgen. Maar zoo
gauw als je het hebt, is er weer het een of
ander, dat je niet aanstaat; er komt een
scène en je ligt er uit. Je jaagt luchtkastee-
len na, je wilt romantische ideeën verwezen
lijken. Je lijkt wel een Don Quicho'tte, maar
we leven nu in de twintigste eeuw en niet
in de middeleeuwen. Dat is het verschil!
Nu, Don Quisotte had een fijn leventje,
lachte O'Malley.
Nonsens! viel Freeman uit. Weet je
wat goed voor je zou zijn? Dat je geen cent
meer van je zelf bezat, Ik wed, dat er dan
nog wat van je terecht zou komen. Deze on
afhankelijkheid deugt niet voor jou, Terry!
Och kom, spotte O'Malley, die zich, als
steeds bij deze conversatie, weer kostelijk
amuseerde je schijnt me wel voor een
groote verkwister en nietsnut aan te zien!
Freeman bemerkte, dat al zijn vermaningen
boter aan de galg gesmeerd waren en na een
laatste, opnieuw tot mislukking gedoemde
poging, iheld hg er mee op.
O'Malley liet de rust van het stille restau
rant met welbehagen op zich inwerken. Het
was een goede, dure gelegenheid, maar men
werd er niet gedurende het diner door de
eeuwige jazzbands gestoord en daardoor was
het meestal matig bezocht. Ook nu waren er
slechts drie van de keurige tafels bezet. Be
halve de hunne was er een waaraan een
echtpaar met twee kinderen zat en aan de
andere hadden een jonge man en een jong
meisje plaats genomen.
En O'Malley zat zóó, dat hij recht op deze
tafel keek en daar de afstand van de hunnen
niet groot was, kon hij, in de vrijwel leege
eetzaal, bijna alles hooren, wat er gesproken
werd, als hij er onwillekeurig naar luisterde.
Het jonge meisje, dat zich naar haar vis-
è,-vis gebogen had, zei ernstig:
Maar Julian, dit was toch een mooie ge
legenheid. Je lgkt wel gek dit op te geven
voor niets of voor een hersenschim. Ik wist
niet wat ik hoorde, toen ik je opbelde van
middag en vernam dat je daar vandaan was.
Hoe kom je er in 's hemelsnaam toe?
Een oogenblik rustte O'Malley's blik afwe
zig op het slanke figuurtje. Ze droeg een
elegant bruin mantelpakje; haar gezicht was
half afgewend en liet alleen den fijnen neus
en de ovale lijn van het profiel zien. Door een
aardig stroohoedje, dat a?n een kant diep
over de oogen viel en aan de andere zijde
een aardige rosetgarneering had, zag hij
niets van haar oogen, totdat zij haar hoofd
iets opzij hield en hij een buitengewoon aan
trekkelijk, frjnbesneden gezichtje ontwaarde.
Van haar keek hij naar haar metgezel, die
van middelmatige lengte en een donker uiter
lijk was. Hij had regelmatige trekken en
moest er onder normale omstandigheden on
getwijfeld heel goed uitzien, Doch momenteel
werd zijn gezicht ontsierd door een norsch-
ongeduklig, haast onhebbelijke uitdrukking.
De belangstelling van zijn vriend voor het
tweetal ontging Freeman niet en terwijl hij
en O'Malley een blik wisselden, haalde hij
de schouders op. Het meisje sprak wat zach
ter en O'Malley kon haar woorden niet meer
verstaan. Doch deze werden onderbroken
door een uitbarsting van haar metgezel, die
woedend uitriep:
Luister Claudia! Ik weet wat ik doe en
ik heb geen raad van jou noodig! Dus hou
je mond alsjeblieft.
O'Malley kon zijn ooren nauwelgks geloo-
ven. De jongeman maakte een welopgevoeden
indruk en nu een derg°iijke uitval! En niet
alleen verwonderd was d-^ jonge Ier, maar
ook fel-verontwaardigd. Hij schoof onrustig
op zijn stoel, mompelde iets en zou opge:
sprongen zijn, als Freeman, die hem in het
oog had gehouden, hem niet bij den arm ge
grepen had en gefluisterd:
Kijk een anderen kant uit, idioot. Wou
je soms een scène maken hier?
Ook de jongeman aan de aangrenzende
tafel had O'Malley's bewegingen opgemerkt
en werd afwisselend bleek eij rood, terwijl hij
met een onbeschaamde uitdagende grgns de
afkeurende blikken van den Ier beantwoordde.
Bob Freeman kon haast niet rustig in zijn
stoel blijven zitten.
Terry, snauwde hij, haal toch in vredes
naam geen krankzinnige streken uit!
Langzaam liet de opgewonden jongeman
zich weer in zijn stoel zakken en keek naar
Bob.
Zoo'n hond, gromde hg.
Freeman haalde verlicht adem; het gevaar
was nu afgewend, maar hg kon niet nalaten
te vragen:
Had je je daar nu heusch mee willen be
moeien
Wel, waarom niet, was het wederwoord.
Die aap was er onbehoorlijk genoeg voor,
vind ik.
Maar je kent hem niet eens! Welk ver
standig mensch bemoeit zich met andermans
zaken?
O'Malley boog zich naar hem over en ant
woordde ernstig:
Wat doet dat er toe, of ik ze niet ken?
Hij was schandelijk onbeschoft tegen dat
meisje. Iemand moet zoo'n vent manieren
leeren, dat hij het niet meer in zgn hersens
haait op zoo'n manier tegen een vrouw op
te treden.
Een seconde staarde Freeman hem aan;
toen begon hij onbedaarlijk te lachen. Het
jonge meisje aan de andere tafel keek hem
met een koelen, halfverwijtenden blik aan e«
een oogenblik later zag O'Malley haar vol in
het gezicht.
Het was of zijn voor indrukken zoo vat
baar hart een oogenblik -til stond; ze was
wel héél mooi lieflijk zou misschien een
beter woord zijn.
Je zult wel gelijk hebben, Terry hernam
Freeman na een moment. Maar iedere
vrouw is niet hetzelfde en bovendien, je
zou dagwerk hebben!
Wordt vervolgd.)
