c „oorsprong
Adverteert
an het voetbalspel"
UITVERKOOP
Schager
Courant
L.S.
J. VAN NULAND
^*)onderdag 10 Auguatus 1939
Vierde blad
JI1
Voor INMAAKGLAZEN en RINGEN
A. DEKKER JZN.
Tot 15 AUGUSTUS,
duurt de
OPRUIMING
GEBR. KOS.
ANNA PAULOWNA.
irsrsrsjasrsj"sjsrsj
adorper AUTO-, SPUIT- en LAKINRICHTING
SPEUR. JULIANADORP.
bmmbimb ^kbbmb
KISTENFABRIEK
FA ANT. HUIBERTS
Breezand. Telefoon 44.
nsmmmBmam
PERMANENT
C. DE BOER.
FOTO-ALBUMS
EN ROLFILMS
HIS WILMS.
HIPPOLYTUSHOEF.
INMAAKTIJD
„COMBI" Inmaakglas is betrouwbaar.
Bij aankoop van een half pond Koffie vanaf
22 cent per half pond, een half pond BRUS-
SELSCHE KERMIS voor 9 ct. (tm. 12 Augustus)
Metldijk's Lovensmiddolinbedrijven
ANNA PAULOWNA BREEZAND
Benedenbuurt 4 Middenweg 81
Denkt U er om, de
bij
EINDIGT OP 15 AUGUSTUS
C. REZELMAN Jzn.
Schoonen en Opslaan
van Tarwe.
in de
Reis-avontuur
Modesnufjes
NAAR
kolenvaart 17. telef. 80.
anna paulowna.
Steeds groote voorraad.
nog slechts vijf dagen
dus haast u, de voorraad wordt
dagelijks kleiner.
aagt prijs en condities. Speciaal adres voor bijspuiten.
Speciaal adres voor:
OAASBAKKEN
AARDAPPELBAKKEN.
Prima kwaliteit en afwerking, concurr. prijzen.
DAMES! Voor een goede
aar
spoorbuurt 7.
anna paulowna.
koopt U het voordceligst bij
reeds
aan.'
Wilt U voor den inmaak over betrouwbaar
Klas beschikken?
„Combi" Inmaakglas is een uitstekend pro
duet, gefabriceerd in de bekende glasfabriek
„Leerdam". De kwaliteit „reuze", de prijs
billijk.
H 1/1 lK 2 liter
13 14 15 15 18 20 ct.
Alle soorten RINGEN en DEKSELS, prima en voordeelig.
Beleefd aanbevelend,
Idin u:
katoen«(
ziet U e
uitgedos
creatie
de tegei
in d
Z
uit Am
eigen
jschen.
Spoorbuurt Anna Paulowna
WIE RING ER WAARD,
TeL No. 284.
Beveelt zich beleefd aan voor
het
tegen organisatieprijzen.
Het spel begint.
Men bad mij als eeregast verzocht de af
trap te doen. Terstond was het publiek in
hooge mate enthousiast. Elk voorval werd
met indianengebrul toegejuicht. Ook onder
de toeschouwers vormden zich twee partijen,
precies als in 't veld. De spelers zelf waren
aan bovenlichaam en armen geboeid, alleen
de bcenen waren vrij. Dus konden zij alleen
niet de voeten spelen. Zij deden wat zij kon
den. renden. ..bigden' elkaar, vielen op den
grond en trachtten aldus de steen in het
vijandelijke doel te brengen
De eenige ongeboeide speler stond tus-
schcn de palen, die moest verhinderen, dat
de. steen tusschen de palen gewerkt werd.
Dc man in het wit rende maar heen en
weer en bij tijden stiet hij gillende geluiden
uit, waarop het publick meestal woedend
werd.
Opwinding op de „tribune" stijgt.
De toeschouwers wonden zich steeds meer
op. Zij sprongen op, brulden, wierpen hun
hoofddeksels in het veld en vochten met
hun huren, wanneer die er anders over
dachten. Zoodra inen het met het spel van
een speler niet eens was, begon men van
alles naar hem toe te gooien, tomahawks en
andere zaken, Ook de man in het wit werd
vele malen getroffen, nadat hij een beslis
sing had genomen. Toon werd (ie eerste spe
ler weggedragen; spoedig volgden anderen.
Het speelveld werd bedekt met gcsneuvel
de spelers. Ten slotte bleken dc tocschou
wers al even uitgeput als de spelers. Ver*
koopors liepen rond met ververschingon.
Toen steeg dc opwinding ten top. Het pu
bliek stormde het veld op, de een vocht met
den ander en daarna vlogen ze gezamenlijk
op den scheidsrechter aan.
„Weinig veranderd!"
Na den wedstrijd vroeg men onze mee
ning. Wij zeiden, dat wij erg tevreden wa
ren. Dat het resultaat van het spel juist
was, dat de eene ploeg technisch beter speel
de dan de andere enzoovoort. Men stemde
tenstond met onze verklaringen in. Nog
dienzelfden avond bliezen wij den aftocht.
De heelc stam voor zoover niet gewond
deed ons uitgeleide. Jullie begrijpt, dat bet
geen geringe eer was in het land, dat de
oorsprong van een zoo populair geworden
tak van sport in eere hield, als afgoden te
worden vereerd. Teruggekomen in de 'be
schaafde wereld bemerkten wij dat er maar
weinig op het speelveld veranderd was..,
gen. Mooi bedelen is een Lunst, meneer. Ja,
ik voel ine kunstenaar! Men gééft mij, me
neer, alleen als men mij ziet. Men vraagt
zelfs mij te mogen geven. Zij vragen, ik niet.
Dat komt, omdat ik het ware uiterlijk heb
gevondenen de pose. welke 't 'm doen. Ik
heb daarvoor heel wat gestudeerd! Ik heb
er de musea van de heelc wereld voor af-
ggloopen, voor ik liet zoover bracht De
apostelen van Michel Angelo en zulke groo-
ten hebben mij doen begrijnen, wat de men-
schen aangrijpt, tot medelijden èn tot
ootmoed stemt. Ik hen het geweten der rij
ken, meneer! Dat is mijn creatie. En ik
etaleer die van de Rivicra tot Weenen. van
W'eenen tot Noorwegen, enzoovoort, zooals
eens Molssi zijn „I.cbendc Leichnam" het
deed. Het is mijn roeping, meneer!
Tot ziens, wie weet! Adieu, meneer, laat
me aan m'n taak.
En ik liet meneer Smit, zooals ik hem
vond. Wonderlijke ontmoeting, daar in het
gemoedelijk verblijf in de vriendelijke Ar
dennen en aan de schitterende Riviera.
wat indiaansche elftallen te
zien gaven.
B bekende voetbalblad „Sport",
V Zürich, publiceerde dezer dagen on
af derstaand artikel, kennelijk een
A persiflage op de manier waarop
II sommige wedstrijden gespeeld
BK worden.
Jack Sopplestone, de wereldreiziger, kruis-
H*8 »jn bcenen op een nogal gecompliceerde
namer dat had hij van de verschrikkelijke
uo'tam op het eiland Guaila geleerd
KV00?1** z^n hevelingspijp, gemaakt van
i ftftuM5 .v?n broodboom. Deze voorberei-
duidden er op, dat hij op het punt
ona N>n zijner avonturen te vertellen.
rtni wJe ons vandaag weer voor sprook-
opuisschen vroeg mijn vriend Jim wan-
vuwend.
»i«? Pierde met zijn tong een stukje
l ,wn)m' wit het gaatje in zijn tand dat
L" ?ro,n'cen matroos hem op Borneo gesla-
.aiJ1 specld° glimlachend met het jade-
~*n0€lr dat een indo-Chineesch konings-
rl m Schonken had en zei:
t ,ullie va«daag vertellen hoe ik
Tommy Piel de oorsprong van het
ontdekte.-
ster „ik knjg er nu al de schrik van", merk-
9 Jim op.
jmpfe. In de „kloof des doods".
«.Midden in Zuid-Afrika", begon Jack,
*eeu -wn Indianenstam, die zich zeli
„Juuih'ui" noemt, en die geen blanke nog
gezien heeft. Die stam huist in de meest on
toegankelijke streek die er op de aarde is, dc
Opokabuk-baai, wat zooveel zeggen wil, als
„kloof van den dood Het gebergte vormt
daar namelijk 'n dal dat zoo smal geworden
is, dat er maar één man tegelijk door kan.
Maar wie het probeert, betaalt die poging
met zijn leven.
Menig lijk spoelde er reeds aan. Wel. Tom
my en ik besloten, dat het tijd werd dat wij
dat raadsel eens trachtten op te lossen en
daar wij gehoord hadden dat deze Indianen
stam aan vogelcultuur deed, vermomden
wij ons met pinguinvecren die wij van een
ouden Eskimo gekregen hadden cn zeker
heidshalve deden wij onder de veeren een
gepantserd vest aan en staken wij een revol
ver bij ons. Het dal werd steeds smaller
en op het laatst konden wij inderdaad niet
meer naast elkaar loopen en gingen we een
voor een. Met kromme bochten slingerde do
kloot! zich voort De eerste Indiaan die
wij tegen kwamen strekte bij onzen aanblik
zijn armen ten hemel en liet een waarschu
wende schreeuw hooren. Even later doken
er vijf van top tot teen beschilderde stam
broeders van hem op die schenen te beraad
slagen. Wij liepen rustig verder. Plotseling
legden zij hun bogen aan en schoten hun
pijlen op ons af. Een half dozijn van die
dingen floot ons om de ooren maar ze
stootten op ons stalen vest af en braken in
tweeën. Toen de mannen dat zagen, leken
zij verlamd van schrik en beukten bun hoof-
den op den grond. Toen sprongen ze op en gedagen hij kwam er namelijk nimmei
Moderne Indianen in hutten.
Nu wordt liet dal langzamerhand broe
der en het eindigde in een hoogvlakte, die
als een duinpan tusschen dc hooggebergten
in lag. De Indianen die blijkbaar van onze
komst op de hoogte waren gesteld, lagen in
biddende houding op den grond Wij werden
ongelooflijk gastvrij ontvangen en men leid
de ons plechtig in 't rond. Ik ken zoo onge
veer alle idiomen der Zuid-Atnerikaansche
Indianenstammen en dus kon ik me ver
staanbaar maken. Ze huisden meest in ho
len die zij in do rotswanden hadden uitge
hakt: enkele hypermodernen hadden zicli
hutten gebouwd.
En toen werd het ons duidelijk, te onzen
eer werd er een fees'spel gegeven.
Ongelukkige scheidsrechter!
Men leidden ons op een ovaal grasveld
cn in het rond daaromheen zaten de toe
schouwers. Het speelveld was in het midden
door 'n witte streep verdeeld; aan dc heide
smalle einden van het veld stond een twee
tal martelaarspelen, die ei in den grond
geslagen waren en aan den bovenkant wa
ren die door een dwarslat verbonden. Men
legde ons uit dat de speleis ol wel vreemde
lingen waren die wederrechtelijk in hun ge
bied waren doorgedrongen, of inboorlingen
die wegens een of ander misdrijf hun leven
verspeeld hadden. Het spel was niet auders
dan tegelijkertijd een strafvervolging en een
godsoordeel. Het kwam er op neer dat elke
partij probeerde een groote steen tusschen
de palen van dc tegenpartij te werpen. De
verliezers verspeelden hun leven cn werden
na afloop aan de martelpalen terechtge
steld. De winnaars daarentegen waren voor
hun verdere leven vrij.
Intusschen betraden de spelers het veld.
Ze hadden slechts een doek om, de eenc
partij een roode, de andere een blauwe. Dan
was er nog een man in het wit die het spel
leidde. Die taak, vertelde men ons,, werd
uitsluiteud aan de grootste misdadigers op
liepen yoor ons uit.
1 levend af.
Door FRITS VAN DALEN.
Het was in 'n gemoedelijk hotelletje in
de Ardennen. Mie er kwamen zochten de
eenvoud. Het is wel eens prettig, zelfs bui
tenshuis bijvoorbeeld gewoon visch te eten,
opgediend door 'n vriendelijke vrouwen
hand, die ze mogelijk zelf kookte, inplaats
van dat zij je wordt aangereikt door een
min of meer verstarden ober. Die aange
name ongedwongenheid vond je in dat klei
ne hotel en daarom sloeg menigeen er graag
zijn tenten op.
Dat wil echter niet zeggen, dat er toch
nog een zekere mate van distinctie heersch-
te! Integendeel het was er soms nogal def
tig. Er logeerde een statige douarière, dio
freule, die vrijwel nooit met iemand om
ging cn een zeer welgedaan fabrikant, die
een hopelooze dochter uitstalde. Doch die al
len, voelde je, legden iets van hun gewone
voornaamheid af binnen de muren van dit
gemoedelijke, aardige buitenverblijf. Op aller
gelaat hiermede wordt de sfeer misschien
het duidelijkst aangegeven lag een trek
van minzaamheid.
Men voelde zich dus thuis, zonder dat dc
onderlinge omgang tè vertrouwelijk werd.
Trouwens, dat laatste werd totaal onmoge
lijk gemaakt door de aanwezigheid van den
heer Smit.
Uit het vrecmdelingenbock was men te
weten gekomen, dat hij zoo heette. Men zou
dat andere nooit gezegd hebben. Zoo n waar
dig persoon! Hij had een statigheid over
zich, welke indruk moést maken, te meer
waar er niet dc minste aanstellerij in zat.
Steeds geheel in het zwart gekleed, bewoog
hij zich op zóó plechtige, afgemeten wijze,
dat iedereen dadelijk tot de overtuiging
kwam: dat is 'n heel bijzonder man! Doch
verder kwam men met hem toch niet. Hij
hulde zich in een sfeer van geheimzinnig
heid, welke door niets was te verbreken. Hij
bleef eenzaam cn toch bemind! Hij knikte
dan ook met zoo n heerlijke welwillendheid!
En meer en meer vroeg men zich af: wie is
hij
Nee, Smit kon hij onmogelijk heeten. Dat
was een pseudo! Hij wenschtc waarschijn
lijk incognito te reizen, om althans eenige
weken in het jaar door niemand gestoord
te worden. Maar dan was hij een beroemde
persoonlijkheid! Natuurlijk! Als je hem maar
oven aankeek, zag je dat toch! 'n Rustend
professor? 'n Wereld vermar »'d kunstenaar?
'n Afgetreden vorst? Men kon gissen zooveel
men wilde, men kwam er niet achter.
Maar een bekendheid was hij! Want waar
had men dien kop meer gezien, die bijna
apostolische kop met de prachtige, lange
zilveren haren en den dito baard? Ergens op
een podium, een spreekgestoelte of in een
geïllustreerd blad? Men peinsde zich suf,
doch niemand vond een oplossing. Dit was in
het gemoedelijke hotelletje in de Ardennen.
Een jaar later vertoefde ik aan de Rivièra.
En daar zag ik hem terug, maar hoe! Op een
uitspringende rots, waar een voortdurende
passage was van toeristen, stond hij, in lom
pen gekleed, dc hand bedelend uitgestrekt!
Maar niettegenstaande dat, had hij zijn
waardigheid behouden Dit was geen gewone
bedelaar, dat voelde je dadelijk. Je had hier
met iemand te doen, wien je iets moést ge
ven. Hij \roeg niet, hij nam aan. Hij be
gunstigde je. Want zoo n edele npostolische
kop met die heerlijke, lange zilveren haren
loefde in zooveel hooger sfeer dan de dagc-
lijkschc, op vermaak ingestelde toerist. Hij
was een aanklacht tegen deze weelde! Je
offerde uit een drang naar boete! Meneer
Smit! sprak ik hem aan. Een oogenblik was
hij in de war. Dan nam hij inet rustig in
vertrouwen. Ach ja, ik herinner mij u uit
dat aardige hotelletje in de Ardennen! Mat
was dat een rustige tijd! Mijn leven is zeer
inspannend. Ik dien dus nu en dan wel va-
cantie te nemen. Nee, dank u, ik wil van
u niets hebben. Misschien drinken wij samen
nog eens een fijne flesch. Mijn vak is moei
lijk, tenminste als men het tot iets wil bren
Om een eenvoudig wollen japonnetje op
te frisschen, zullen we meestal op zoek
gaan naar een aardig garnituur. Niets toch
geeft zoo'n volkomen ander aanzien aan
een japon, dan de details, die nu eens van
delicate weefsels zijn en een gekleed effect
beoogen, dan weer van steviger materiaal
zfjn en een sportieve noot brengen. Menig
maal komt het voor, dat een veel gedragen
japon niet meer waard is om er groote
uitgaven aan te besteden, want een feit is,
dat een mooi garnituur duur is.
Iets nieuws brengt Parijs ons in den
vorm van twee groepjes bladmotieven, die
heel gemakkelijk zelf te maken zijn van
mat zijden crêpe, linon, batist linnen en al
lerlei andere weefsels. Men knipt de blad
motieven in drie verschillende afmetingen
en van dubbele stof. Op elkander stikken,
strijken en aan den bovenkant wordt iede
re groep omgewerkt met een schuin biesje
en in de halsopening genaaid. Langs den
omtrek wordt een Valencienne kantje ge
werkt of een rijtje Fransche knoopje^
waarvoor men een draad witte of gekleurde
zijde enkele malen om den naald windt en
de naald even voorbij de plaats, waar de
draad uit de stof is gekomen naar den
achterkant brengt.
Passen ziet men zoowel aan japonnen
als blouses dragen en geen wonder, want
zjj bieden vele mogelijkheden, zelfs voor
het gekleedere genre. De schets geeft een
pas, die op een zwart georgette japon is
aangebracht en van verticale en horizon
tale nervures is gestikt en zich aan de mou
wen herhalen. Kraag en bovenstuk der
laatste van kantstof.
OUDERLIJK GEZAG BETEEKEXT:
de
Overeenstemming tusschen
ouders!
Ongehoorzame kinderen geven beide
ouders veel zorg, alhoewel deze meestal
niet begrijpen, dat zij zelf in vele gevallen
de oorzaak zijn.
In vele gezinnen is geen eensgezindheid
omtrent het opvoedingssysteem cn kinde
ren weten van een dergelijke verhouding
der ouders al heel gauw partij te trekken.
Wanneer iets verboden wordt, luidt het
meestal: Vader zegt Moeder zegt
waarop als antwoord volgt: „Kinderen heb.
ben niet tegen te spreken, doch moeten ge
hoorzamen."
Zij buigen zich dan wel is waar voor dit
gebod, doch in hun hart komt twijfel op
aan ouderlijk gezag. Wie moeten zij ge
hoorzamen als een der ouders toestaat, wat
de ander verbiedt?
In de ouders ziet het kind „de we
reld."
Volwassenen, die met de opvoeding hun
ner kinderen belast zijn, moeten zich meer
bewust zijn, welken invloed er van uit kan
gaan en tevens voor welk een verantwoor
delijke taak zij zich geplaatst zien.
In de jaren, dat kinderen geheel en al
onder den invloed der ouders staan en zich
uit den geest, die in het gezin leeft, een
beeld van de groote wereld vormen, is het
een eisch, dat vader en moeder eensgezind
zijn.
Wanneer men elkanders denkbeelden
niet volkomen deelt, dan zal de verstan
digste zich op een gegeven oogenblik in te
genwoordigheid der kinderen hebben te
schikken.
Later, als men rustig samen is, kan men
zijn standpunt uiteen zetten, en tot over
eenstemming zien te komen.
Slechts op deze wijze kweekt men zijn
kinderen in gezonden zin op en zal critiek
op de ouders uitgesloten zijn.
Het kind heeft zich dan geen partij te
stellen en de vader of moeder te volgen,
die hem het meest toegeeft.
Ouders, die één lijn volgen in de -wijze
waarop zij hun kinderen opvoeden, zullen
zich slechts zelden te beklagen hebben
over ongezeggelijkheid en ongehoorzaam
heid.