Voor een cent misère
De Brabantsche Brief
van Dré
De Portugees maakt van
zijn armoe een kijkspel
Gevangenen
achter tralies
DRIE MANNEN
m kun noodlot
Onze rtlseorresponden-
te mej. M. T. Boekei
ziet den Portugeet In
zijn armoede en zij ver
telt er t an. op de haar
eigen onopgesmukte ma
nier... Zoo maken wij
kennis met toestanden^
zóó primitief, dat wij
er in ons hygiënische
Holland van ijzen
Wat in Holland
binnenshuis
gebeurt
1 Ia de kunst om «Is dame te zeg
gen wat een dame niet zegt ik be
doel 't la soms moeilijk al» je graag
netje» iet» in 't Nederlandse!) wilt
rvggen, wat in Nederland niet net
je* i»; vooral ook, omdat wij in Hol
land 7.00 érg keurig rijn en alles
wat niet naar reep. kamfer of boen
was ruikt nl gauw vies vinden en
menschen die zich ander* gedragen
dan wij. achterlijk of onfatsoenlijk
En nu ben ik in Portugal, om iets
ander* dan thuis en over dat an
dere te \ertellen, maar het verschil
met ons land i* som» *00. dat ik
er toch wat aantelend over schrijf.
Zooal* b.v. over het „rhato'a knim
pen". In *t Portugeesch tiet dat er
nog niet zoo gek uit, maar duidelijk
heidshalve moet ik er wel hij be
kennen. dat een chato met Uw per
missie een luis i».
Tóch aan hoofddoek....
*t Staat er....
Eerlijk gezegd lk voel me er niet meer
door gegeneerd. Ken mcnsch went aan alles
en ie hebt hier ruim gelegenheid, niet al
leen aan het woord te wennen, maar ook
aan het zien van de herigheid zelve. Die is
nl. de eeitige Zondagaaport die de arme
plattelands rouwen beoefenen en 7.0 bedrlj-
ven die hij voorkeur op de stoep voor het
huis. om iedereen te toonen. wat voor nette
huisvrouwen zo zijn. ant er i* ook een ca
tegorie die niets tegen het kwaad doet en
het haar zelfs nooit kamt, omdat er toch al
tlid een hoofddoek over de ragebollen wordt
gedragen. Daarom i* het. dat sonwnige fa
brikanten. die vrouwelijk PlOCm—I B hun
fabrieken hebben, hoofddoeken verboden,
waardoor de dames genoodzaakt werden
meer zorg aan het haar te besteden en
waardoor misschien ook nog de Zondags-
sport werd gestimuleerd.
FEUILLETON.
Naar het Amerikaansch van
Morgan S. Roscue
40
Schenk wu grauw geel in zijn gezicht ge
worden Er lag een snauw op zyn lippen.
Maar zyn bol. opgeblazen gezicht scheen
ineen te zakken en ztyn gewooniyk doordrin
gende oog en hadden ren glazige uitdrukking,
terwyl ze van Barrett naar O'Malley keken
Barrelt» blik waa naar Bleekneus' gelaat
gegaan O'Malley zag hoe de lafbek ineen
kromp onder dat onafgebroken, priemende
at aren
Wat jou betreft. Bleekneua. vervolgde
da financier. Ik »'aa je net even voor in
Bindlea huis Wist je dat? Ik was in de hal)
toen JU dien ouden man met dien papier
en u der doodstak. JU gemeene moordenaar 1
De bytende scherpte van het laatste woord
bracht een kreet van woede en angst op de
hioedlooze lippen van den man. Onwillekeurig
liet hU zyn armen Iets zakken, maar Barrctts
revolver vloog naar voren en Bleekneus'* ar
men echoten anel weer omhoog. Hu stond
daar verlamd van arhrik onder de verplette
rende beschuldiging; *yn bleek-blauwe oogrn
dwaalden schichtig door het vertrek, zyn
vertrokken mond mompelde verwenschlngen.
Hel was een met duivelache list opwr
oette val ging Barrett onbarmhartig voort
met de bedoeling twee vliegen in Wn klap te
Alaan. Maar Ik knabbelde alleen maar aar.
het lokaas en beet niet toe! Het was zóo.
nietwaar? Mc Glrk verstopte je In je slaap
kamer en Schenk hing bulten rond. om naar
da politie te gaan. zoodra ik binnen waa
Maar mQ zag hy niet we! Ollalley. die n»
mö kwam Toen rende hjj naar het politie
bureau. zoo snel als zyn dikke beenrn Na
kondend ragen Dat is toch 100. nietwaar?
Bleekneus staarde naar zyn pUniger. Dar-
retta gelaatsuitdrukking waa als die van het
verpersoonlijkte onvermurwbare nood'ot.
Bleekneua knikte langzaam.
Gevangenen als kijkspel....
Er I* hier geen *prake van. dat men zich
voor die knipperij zou schamen, integen
deel. men is er trotsch op en een arme laat
zich voor een aalmoe* graag knippende fo-
logrnfeeivn TnUWOk wanneer het je niet
zelf tegen de borat zou stuiten, zou je hier
alle* wel voor Reld kunnen fotografeeren;
zelfs gevangenen.
Een gevangenis Is hier n.1. soms
nog aan de straat en de gevange
nen stnan achter de tralie* niet
voorbijganger* te praten, of bede
len. Hel lijkt mij zoo vernederend
voor die opgesloten menschen «11
te worden aangegaapt, maar zij
drukken Inln gezicht tegen de ijze
ren staven, steken hun hand er
doorheen en zeggen: „je mag ons
gerust fotogrnfccren Scnhora, al* je
on» maar iets geeft," Kr Is bijna
niets zóo goor, zóo ellendig, zóo
vies, zoo beschamend, dat een anno
het niet voor een cent zou tentoon
stellen.
Armoe, slordigheid en mismaaktheid
worden gebruikt om er geld mee te ver
dienen. (Met dit alle* wil ik niet zeggen,
dat de Portugaezen ook niet hun trotach
heb!>en. Kr is allerlei anders, dat wij wel
In deii haak vinden en dat nu hier weer
ongepast en niet-betainelijk wordt gevon
den. Daarover strak» nog iets).
Portugal tóch hef heilige landje—.
Opvallend bij dit alle» is, dat toch ook
voor die meest vertrapten in de maat
schappij, die vaak hongerlijden, die nau
welijks lompen hebben om aan te trek
ken en wier kinderen sterven als de rat
ten, Portugal het eenige goeie plekje Ier
wereld is, „het heilige landje". Zij vinden
het blijkhnnr vanzelfsprekend dat naast
hun armoe ook toomelooze rijkdom be
staat, Waar zouden zij anders ook moeten
gaan bedelen en--- stelen? Want dat de
genen die niet* hebben eens iets zonden
nemen van den overvleod der rijken,
wordt ook niet nl* zoo heel erg beschouwd
Toen b.v. een nlet-Portugeesche kennis eens
tegen zijn arbeider' opmerkte, dat het hem
toescheen, dat 's nachts zijn tuinboonen
werden gepinkt, zei de man overtuigd:
„nee Senhor! Ik heb zelf ook wel boonen
gestolen, tnnnr dan pluk je ze niet, dan
snij je het groen ook mee af." Kn toen
zijn baas hem bij deze bekentenis wat
vreemd aankeek, voegde hij er hij: „maar
ik heb alleen bij rijke menschen gestolen"
Kn dat was voor zijn gevoel voldoende ver
ontsrhuldiging.
Naar onze begrippen Is er in dit alles
veel vreemd*, maar je nwig niet alles met
llollnmlvhe oogen zien en beoordeelen en
nog minder mag je veroordeelen vóór je d"
lieele mentaliteit van het volk kent. want r>'
hebben ook zoo heel groote deugden: zij
zijn zoo In-goed en behulpzaam, en wanneer
ze je eenmaal helpen, (kon zijn ze daarbij
ook zoo ijverig, dat ze niet meer aan eigen
voordeel denken.
Toch vraag je je zelf wel eens af. hoe
dit eenmaal machtige rijk tot een dergelijk
peil kon terugvallen. Dwarovcr in een vol
genden brief.
Ulver.hout. SI Augustus 1939.
Amico.
Waarover zal Tc oe
«leuze week schrijven
Over den oorlog, die
van alle konten
dreigt? Die 'n neelc
Menschheid de zenu
wen kapot maakt?
Of over de schoo.ir
Herfstmaand, die we
deuze week Ingaan
Die 'k ritselen hoor ir
't geelend geboomt
als 't heete nazcinet
wlndeke deur 't droog
geblSsrte woelt?
Ja! Dat leste! Ik hóór dieën roep van m'n
trouwe lezers en lezereskes. van m'n horte-
ïyke brievenschrijvers en 't kost moeite doof
te zyn daarvoor!
,.wy lezen, wy h00ren. wfj ervaren van oor
logsdreiging zooveul, Dré!
Ja. ik wéét *t!
De krantge leest ze, mee 't zweet op
oew veurhoofd!
Den radioge hoort 'm, mee 'n kloppend
hart!
Tot In de kerk. daar drong 't onheil bin
nen. want zelfs ons pastoorke kost ne anders.
dan. mee 'n bevende stem, zUnen preek ver
anderen in 'n twintig-minuten-lang smeek
gebed omVrede, die alleen nog van God
komen kan
'k Heb de leste tien jaren bekanst nle an
der» vernomen, dan dat deus menschdom zoo
buitengewoon, zoo bezonderst geleerd is!
Napoleonnen
We breken er den nek over! De ouwe wea-
reld had eeuwen en eeuwen noodlg om er
éenen voort te brengen.
Uitvinders?
Ze brengen elk uur van den dag nuuwe
sllkg assen, sneller vliegmachines, die-
per-varenden onderzeeërs, wyer-schletende
kanonnen. onneembare vestinglinies! De
ouwe weareld had eeuwen en eeuwen noodig
veur 'n gaskouske. En toen 'n halve eeuw voor
't electrick koolspitalampke.
Economisten?
Die zfjn er veul meer dan bekwame timmer
lui, maar d'ouwe weareld kende 't wóórd
nle eens! Die stomme weareld kende alleen
maar degouwen eeuw".
Ja, wy leven in 'nen Grooten Tyd! Dat
verneem ik alle dagen. Wy leven in het
..Ullebrillentydperk!" Dieën bril ia 't insigne
van de club-van-geleerdheden» en die nog te
weinig boeken kapotstudeerde om tot die club
van ge-uilebrilde Bleekneuzen te worden toe
gelaten. diesimuleert" mee 'nen zonne
bril. Want 'nen Negentlennegenendertiger
zonder bril. is net zoo ..ongekleed" als 'n va
cant iejuff rouw zonder bloote beenen!
De Jonge gasten zyn teugenwoordig eer
der klaar veur doctor, dan vroeger veur smid.
En de zich kromwerkende vader» en vroeg-
gryze moeders zyn bezeten van 't gedacht:
onzen jongen kan straks beter 'nen werkloo-
zen doctor zUn, dan 'nen werkloozen elcctri-
cien. Ik zie cr weinig verschil in. maar ik
ben maar 'nen boer. F.n 't toppunt van uile-
brlllen-grootheid is: als burger ..dr." veur den
naam te voeren en als militair dan te zak
ken veur kurperaal!
En al die geleerdheid. - - al die Napoleon
nen, al de Uitvinders, al die Economisten, al
de Doctors, al die gesjeesde kurperaal»,
saam gevat: heel dat Uilebrillendom bezit gin
wysheid genogt om -In—-vredete—leven. In
m(jn verkenskot weten de krulstecrten dAt
nog beter! En ze knorren van welbehagen.
Eén ding heb Ik er uit geleerd: toren» van
geleerdheid wegen nle op teugen 'nen mols
hoop van wysheid!
Wél kunt ge atudecren. uitvinden, economie
bedryven en den Napoleon uithangen tot ge
In 't gekkenhuis terechte komt, wysheid
doet ge 'r nle mee op.
Dat hebben my deuze weareld en deuzon
„Grooten Tyd" eigens bewezen.
Ik vrees: deus geleerde, onwijze weareld zal
veul slaag motten krygen om 'n. bietje ver
stand tc verwerven. WantNood leert
Bidden!
En bidden is putten san de Bron van alle
Wysheid.
Ik ben nou gekomen tot waar ik geren wilde
zyn mee deuzen brief.
Bidden!
Bidden!
Denk nic, omico, da 'k daar onder ver
staai: 't wegtelkm van de kr&leke» van 'nen
paternoster. Evenmin: de kerkdeuren van den
styi loopen. Net zoo min: rondgaan mee 'nen
kop. die geel van chagrijnigheid is. En aller
minst: zyn heil zoeken in 't gaan deur de stra
ten mee 'nen dikken gebedenboek, waarvan
de gouwen snee schittert ln de zon. om straks,
op kantoor of werkplota zynde. zyn even-
nosten op te lichten; zijn z.q. minderen naar
lichaam en geest 't bloed ar tc tappen!
En aller-Allermlnst verstaal ik eronder: bid
den tn de kerk om vrede en stillekes verlangen
naar oorlog om 'n kan» tot O.W. te maken!
Neeë, in al zulke tydroovende beuzeling en
biddende kettery zie Ik weinig heil. En als ge
't my vraagt, «ian mot O.L.H. nog liever te
hebben mee 'nen deurgewlnterden tlep, die
nie perclcs wit ln welk laaikc van de kast
rijnen kerkboek ligt. maar die eerlijk en
plazierig deur 't leven gaat en op tyd zyn
beur» trekt veur 'nen ermen donder, dan mee
zo'nen knistcrcndcn weesgegroetjes-telder. die
den grootstcn ramp van de weareld beschouwt
als 'n Veurdcelig Zaakje!
Er is veul van zulk bri-af... tuig, waarop
„niks tc zeggen valt." Ik heb m'n oogen goed
open en wéét dat even ajecuur als ik op de
hoogte ben van t onkruid tuaschen m'n ge
wassen.
Wat ik onder „bidden" verstaal? B.v. 't
geluk en de dankbaarheid van don mcnsch.
die jaren nle loopen kost; en nou eiken mergen,
die God 'm geeft, ook in zwaarste tyen ook op
zwaarst-bezette dagen. O. L. H. mee één enkele
gedachte gelukkig dankt, dat ie den zwaren
dag kan dur gaan trekken op gezonde poten!
B.v. 't geluk en de dankbaarheid van den
mcnsch, om de van God gekregen gave. zijnen
arbeid te kunnen verrichten op loonendc wijze:
veur... zyn gezin!
Bidden! 't Is danken ook om de steuvige
lichaamskracht, waarmee ge „bergen kunt
verzetten."
Bidden! 't Is alty danken, donken in geluk
en biymoedigheld om alles wat ge zyt, wat ge
kunt, wat ge verricht. Om alles wat ge krijgt
tót en met...
de kruiskes toe, die ge overwinnen mot.
En dieën dank. en zulk gebed. ge
doet 't op den akker onderwyi ge de spaai
stikt in God'» eerde. Ge doet 't, terwyi ge
'smergens in oew klompen stapt om den dag
op deur te gaan. Ge doet 't. onderwyi 't
zweet tapling» over oewen rug loopt. Ge doet
't op zo'nen oogenblik al voldoende als gebe-
seft: van den avond ga'k 'na lekker rusten en
naar 't koele maantje zitten peinzen.
Eén gedurig gevoel van dankbaarheid om
wat ge zyt. om wat ge kunt. om wat ge doet.
om wat ge ondergaat, dA's bidden!
Da'* 't middel teugen hoogmoed!
DA's 't middel teugen onwysheid!
DA's alty gaan aan de hand van O L H.
DA's 't geheim veur 't grootste bezit in elk
menschenleven: den Vrede!
EN HET GROOTE TEKORT DAARAAN.
DAS DE OORZAAK VAN EEUWIG-DREI
GENDEN OORLOG.
En Is de dreiging op z'n toppunt. ïykt den
ramp nle meer te ontgaan, dan... dan stroo
men de kerken vol. Wat Nood leert Bidden!
Maar heeft 't er nle veul van weg. amico
dat 't onwijze Menschdom toch zoo geleerd,
toch zoo... Intellectueel ïykt 't geren zegt, of
dat eigenste onwijze Menschdom nle eerst
zyn weareld in den brand stikt en «Ion aan
O.L.H. om 'n bluachwonder vraagt?!
Al» wy onze kinders opvoclen zonder res
pect veur hun onderwyzers. veur de buren,
veur oom» en tantes, sis wy ze opvoeien tot
jyjcr»-en-jouwers. tot onverdraagzaam, onbe
leefd en eigen wy» tuig;
als we de kinders zóó opvoeden, dat op tien.
Antwoord! snerpte Barrett.
Het 1» zoo, hygde de gehypnotiseerde
Bleekneus.
De woorden ontlokten Mc Glrk een
schreeuw van razende woede en Barrett»
yzige blik vestigde zich op hem.
Dien nacht by Chester. vervolgde de
kille eentonige stem. moest jy de brandkast
leeg halen Mc Glr. Schenk had voor de com
binatie van het slot gezorgd. Daarvoor had
hy Bstes. den butler, omgekocht. Toen ik
binnenkwam, had JU den diefstal al gepleegd,
jy sloeg me op hel hoofd en zocht een goed
heenkomen Maar Je Moeg niet hard genoeg;
ik kwam ook weg! En Je dacht dat J« een
manier zag om den baas en 8chenk een loer
te draaier, en den volgenden dag vertelde Je
Schenk dat ik de diefstal gepleegd had en dat
ik jou op het hoofd had geslagen en er met
den bult vandoor was. Je toonde hem den
buil, nietwaar. Mc Girk? KUk hem aan
Schenk!
Schenk'» steelsche blik zwierf werktuigeiyk
naar het ïykbleeke gezicht van zyn handlan
ger Mc Girk wen 1de zyn brandenden blik of
en richtte die op Barrett terwyi zyn lichaam
en opgeheven armen zwaaiden en schudden
van machtelooze woede Schenk, die nog
steeds naar Mc Glrk staarde, mompelde een
verwenschlng.
Bairetts revolver glipte weer vooruit.
Houd je mond! beet hy hem toe, ik ben
nog niet klaar.
Met zyn rustige, half-gesloten oogen naar
Schenk vervolgde Barrett:
Het ls eigenaardig hoe dlkwyis vermo
gende lieden beroofd werden een paar dagen
nadat JU ze een bezoek had gebracht, niet
waar Schenk? Maar de zaken gingen ook zoo
by zon «ier goed hé? Je overschatte de finan
cieel® kracht een beetje, met dat onbesuisde
opkoopen van koperaandeelen! En een leven
tje leiden als een prins, een paar groote hui
zen aanhouden en veel uitgaan kost handen
met geld. nietwaar Schenk?
Barrel wachtte even, al» om zyn felle aan
klacht op den ander te laten Inwerken en ver
volgde weldra:
Maar e probeerde het te dlkwyis! Je
probeerde het met de groene Inktvlek en de
oude spin werd zóó wy». dat je jezelf ln zyn
web hebt vastgewerkt «En wat een slaven
drijver was hy, hé Schenk? Ik hoorde hem
tegen je praten En het verbaasde me niets
dat jy en Mc Girk besloten je van hem te
ontdoen!
Barrett» blik ging nu naar Mc Girk.
jy telefoneerde my du» uit het huis van
Bindles en vertelde me dat de oude heer me
wilde spreken. Ik moest pr ciea op tyd zyn
want je zou de deur van het sousterram open
houden. Maar je liet die niet open. hé? Daar
voor was je veel te doortrapt sluw. Je for
ceerde die deur van bulten. Daarmee had je
iedere kan» op ontdekking van je afgescho
ven. toen de politie kwam Maar lk vermoei
de een valstrik en kwam vroeg gelukkig
voor mU En ik zag Bleekneus" aan het
werk. Wat vloog hy later als een haas naar
Weer volgde een korte pauze; toen.
Bindles maakte het je niet gcmakkeiyk,
hé Mc Girk? Hy was de baas en jullie te
slim af. En hy pikte het leeuwenaandeel ln
van dc plunderpartyen. die hy op touw zette,
daar in zyn eenzaam huls. Geen wonder, dat
jij en Schenk er voor voelden om het zaakje
zonder hem voort te zetten en tegelykertyd
my uit den weg te ruimen! Ik moest In het
huls gesnapt worden by het doode lichaam
dat waa de opzet. Maariets ging ver
keerd!
Mc Girk stiet een geamoorden kreet van
woede uit. Schenk had zich weer eenlgazln»
hersteld. Er kwam weer kleur op ryn ge
zicht en hy had een meer nonchalante hou
ding aangenomen.
Schei nu maar uit. grauwde hy. je kunt
ons niet eeuwig hier houden. Ik zal Je hier
wel voor krijgen, Barrett, Borrel, en dan
voor goed!
Je vergist Je. Schenk! klonk het met ter
gende bedaardheid. Je bende zal er aan ge-
looven nu en hier! De weg naar het recht
la lang en moeizaam. Waarom zoo lang op
den electrtschen stoel te wachten?
Dreigementen zyn goedkoop, mompelde
Schenk.
Je waa om Cheater's geld niet eens by-
zonder verlegen, toen Je er by Bindles op aan
drong by hem te laten Inbreken nietwaar
Schenk? ging de diepe, onontkoombare stem
opnieuw voort. Je wilde zyn dochter hebben!
Je wlol hoe hy in het nauw zat er. je wist
ook dat de diefstal het nog heel wat moei-
>1. op
twaalf Jaren alleen nog maar over ou
menschen spreken als: „dieën vent" en
wyr\ omdat ze van Vader en Moeder 1
ander» hooren;
als ondankbaarheid, onbeleefdheid
eigenwijsheid 't kind wordt bygebrocht
maatschappelijke deugden:
als de bloeien van tien, twaalf jaren
gevoed zyn ln ydelheid, ln egoismc. in
eena liederlijke ondankbaarheid;
als den bloeien gin enkele „ouderwet
deugd wierd bygebrocht. omdat de jeugd
zeker wel „modern" mot zkjn;
als we ze opvoeien tot steenharde kaï
ters.
en dat allegaar deur ons illustre veur
zullen wy dan, als wy deuzen oorlog deur
wonder ontgaan, hem nog ontgaan over tl
jaren
Als wy eigens 'n geslacht van mense!
haters hebben opgekweekt?!
Als wy de ondankbaarheid by den bloei
ln hameren, zullen we 'm dan ooit leeren.
bidden
Als wy de snotpiekskes als grootste gent
bybrengen 't voorbysulzen an Fordjes, eigen
gezeten in bliksemsnelle wagens, zullen di
kinders dan tot iets anders kunnen opgroeien
dan tot: Voorbysulzers, die desnoods ove
ïyken gaan?
Jonge mannen en vrouwen van vyf-en-twiaj
tig jaren, de blom van de samenleving, hebi
ben héél hun leven over niks anders hoorea
spreken, dan over oorlog.
Geboren aan 't begin van den wcareldbrand
19141918 hebben ze den oorlogsangst Inge
zogen aan de moederborst.
Óp school leerden ze de nieuwste aard-|
rijkskunde. die elke maand wéér nieuw was,
want... oorlog!
Op school leerden ze de jongste geschiede
nis. die alleen maar oorlog was!
In dc krant begosten ze te lezen en 't was
oorlog. Alty oorlog.
Oorlog is veur deus geslacht den normalen
toestand van hun weareld!
Werkloosheid 'nen zékeren vorm van be
staan. Arbeid 'nen ónzekeren vorm van be
staan.
Wat willen wy, ouweren. by deus geslacht
Iets bereiken, mee preken en prevelen On»
vóór beeld deugt nle!
En 't aankomende geslacht? Be-wust op
gevoed tot eeuwige vacanliegangers; telkens
aan den drempel van 'nen wcareldbrand. die
alle» vernielen en vernietigen zal, wAt willen
wy daarvan verwachten?
Maken wy eigens 't O.L.H. nle onmeugeiyk
om nog een weldaad te bewyzen aan de
weareld, die 't teugenwoordige én 't komende
geslacht van Hem afsleurt?
't Hooge woord ln ons Landje ia er alweer
uit: Mobilisatie! Toch weet ik op deuzen
oogenblik da 'k oe schryf nog nic, of den
tweeden weareldoorlog in ons korte leven
uitbreken zal. Niemand weet 't op deus mo
ment nog. Maar éen «.ing weet Ik wel: lijk
't Evangelie van den zeuvensten Zondag
na Pinksteren geschreven staat, dat ge van
doornen geen druiven en van distels gin vy-
g plukt, dat 'nen goeien boom gin slechte
vruchten en 'nen slechten boom gin goeie
vruchten voortbrengen kan, 'n samen
leving van hater» nooit Vrede vinden zal!
En dat de oorlogsvrucht, eenmaal stln-
kend-.rottend ryp '-«1 vallen van dieën gc-
Vloakten Boom van Haat!
1 Goddciykc Natuurwet, waaraan God
eigens zich onderworpen heeft.
En wie dat niet gelooft, by voorbaat de
schuldvraag al opgelost hec en „den dader"
aangewezen, die gaat maar rustig vort mee
z'n kinders op te voelen tot beesten, de
schuld van alle ellende te schuiven op éoneif
mcnsch of op éen volk, die gaat maar rustig
vort mee zynen haat teugen zynen cvennoste,
die gaat maar ondankbaar en verzuurd 't
lieve leven deur tot den dag dat de „vruch
ten" van zynen haatboom op z'n kerseplt
ontplooien...!
En nou schei 'k er af. God. lk had geren
over 't schoont- Herfstty geschreven! Over
den levenden, dieën schoonen buiten.
Maar 't moést zyn over den afschuweiyken
oorlog, die ieverans dreigt mee dood en ver
derf.
Onwy» Menschdom!
Veul groeten van Trui. ze ls, donk zy
den goeien oppas van den Eckcr. weer ter
been. van Dré III. den Eeker en als alty.
gin horke minder van oewen ta v.
DRt.
lyker voor hem zou maken. Daarvoor had
hy jezelf genoeg verteld, zyn dochter moest
de prys van je hulp zyn. nietwaar? Maar ze
stak een spaak ln het wiel en Chester kreeg
hartverlamming van ellende. Nog een moord
op Je geweten. Schenk!
Klets maar toe snauwde hy; myn woord
is even goed als het jouwe. En je kunt niet»
bewyzen.
Barrett knikte.
Dat l» zoo. Dat kan ik niet. Dat com
plot ln Bindles' huis dien nacht heeft myn
han«!en gebonden. Ik kan geen alibi geven,
want ik bon daar geweest. En Jc hebt gedaan
wat je kon om de politie op myn spoor te
brengen. Ze zoeken me nu. Schenk.
En of! gilde Mc Girk plotseling. En
berg je maar op. als ze je tc pakken krijgen!
- Ik kan je niet ln het openbaar aankla
gen, vervolgde Barrett, zonder op Mc. Girka
interruptie in tc gaan. maar ik zal je vertel
len, wat ik wél kan doen. Ik kan zorgen, dat
ik nooit meer laat heb van een van Jullie
drieën.
Probeer dat maar. grauwde Mc Glrk.
Barrett» arm ging een beetje hooger. tot
de loop van zyn revolver, opgeheven naar de
twee mannen, in één lyn was met zyn oog.
Het is heel eenvoudig legde hy rustig
uit. maar ik wil jullie eerst vertellen waarom.
Kyk als ze jullie met z'n drieën vinden,
zal het het zooveclstc onopgehelderde ge
vecht tusochen de leden van een bandieten
bende zyn, waarin alle drie mannen elkaar
vermoord hebben Ik zal onze revolvers hier
laten als stille getuigen.
Er hing een met clectricitdt geladen stilte.
Toen klonk het spannen van Barrett» revol
ver.
- Je hebt het hart niet, hygde Schenk
opeens.
O'Malry doeg het tooneel met al *yn aan
dacht gade. Hy Mond op het punt om tus-
achenbdde te komen. Maar hy herinnerde
zich Barrett» waarschuwing om niemand
dood te echletcn en de snelle beweging, die
Barrett nu maakte, waa te vlug. dat rijn
oogen die konden volgen. Hy hoorde alleen de
plotselinge knal van een revolver, die zenuw
schokkend de stilte verscheurde, en eeo
angstkreet van Schenk. Het volgend oogen
blik had hU de handen voL
Wordt rerrolgd.)
