De Brabantsche Brief
RADIO
van
PROGRAMMA
Het „varken botste
Burgemeester
als omroeper
Ulvcnhout, 7 September 1039.
Amlco,
AU ik mee den
zwaren groen ten wa
gel. volgclajen me<
extra bcstcihngs,
lang* de bonte wc
gel» «jouw, bont van
zon-cn-schaduw»pel
bont van wer lande,
geele blaalkc», van
weligen nazomerblori
in metershoogs zon
nebloemen, in vlam
mend oranje goud*
blomman daar la t
donker loof, bezien de rosse ruigte van de
eikenhaag. die aan te gioren Maat in herfst
vuur. ala ik den wagcl vort douw deur
dteen achoonen buitelt, peerlend, stralend,
glanzend van de sieraden van 't schoonste
ty van 't jaar; en Ik wil opzien naar den
blauwen Septemberhemel, waarlang* wolken
van zwanendon» giycn in koninklijke statig
heid en ik wil 'n dankbaar gedacht telegra-
feeren naar den Schepper van al die Jubelende
pracht. 'n zonnestraal uit m'n even-geiuk-
klge zieiement ketsen dóór den witten wol-
kantrak, dan.... dan staat 'l vervloekte
woord „oorlog" ineen* tusschen mU en den
Hemel en 'nen zwarten klodder besmeurt m'n
geluk.
Sakkejuu. wat is die*n wagel. hela jen mee
tien zakken eerpel extra. «Urn zwaar opeen»!
Dan persen de zweetdroppen uit m'n val. Dan
douwt den heele wicht van den wagel op m'n
schouwer». Dan J» t' leven, dat sjuust nog
éenen pracht, éenen bloei en éenen zonneschijn
was, even 'nen zwaren last...! En ocw dank
baar gedacht versteent In oew hart, «lat lood
zwaar op oew ziel leunt,
Maar de zonnekringen dansen op den eerde.
Den bloei vlamt uil 't loof. *t Gouwen herfst-
gehlaart vlindert lt de hoornen, wemelt door
den laat-zomerschen dag; den hrrfatdraad
flonkert en flikkert over de blommenhoveke»
en 'n luchtig Westerkcrke kroezelt in 't rijpe
loover. darttlt achter de zonnesrhtjnsels op
den weg en in die stille schoonheid, waarin
deveugeitjes zwfjgen nou. waarin ge enkel 't
nuuwe ty hoort rttselen. daar praat ge In oew
eigen: „hoe U 't mogeljjk
Daar «Jokt ge achter oew taak. achter den
wagel. die knerst in de platte vee ren. Door
dle*n amberen Septemberdag. waarin 't zon
nelicht tc leven staal als den gloei in barn-
steen. daar sjokt ge vort In blinden duis
ter. En vast blijven <ie niksziende. vragende
oogen haken in 't trillende groen op den wa
gel en ik z i e. over 'n endelooze. stille zee.
peerlmoerend onder koelen maneglans, 't sil
houet vergHJcn vnn >n donkeren oceaanreu»,
drijvend eiland in den helmeiyken nacht, die
ln duisteren glans gekoepeld staat over 't
wegglijdend schip mee honderden evenmen-
schen. En ik zie den aanslag, van onder«*c,
gebeuren.
En lk voel 't zweet op den rug van m'n
handen, waarin den zwaren wagel trilt en
beeft. En weer praat lk ln m'n eigen: „hoe
U 't. by God. meugeiyk?".
En den achoonen dag. gerezen uit den wjjen
kim van die endelooze, atille zee. gaat donker
langs me he..en, want lk sjok mee mijnen wa
gel in den zwarten schaduw van 'nen kolos
salen scheepsromp. overénd uit de zee gelicht,
wegzuigend ln *n graf zoo diep als... eeuwen!
.Hoe is 't meugeiyk. o God?!" zoo mum
mel ik weer achter den knersenden wagel,
zwaar van akkervrucht.
In de stad ia 't dubbel opletten. Want mili
taire colonnes, peerdenvolk, groene iegerwa-
gels. gemotoriseerde legerafdeeüngcn maken
't ouwe stedeke nog nauwer: „mijn" bietje
ruimte voor mijnen arbeid nog smaller.
Oorlogsgedrulsch davert tn m'nen mocige-
peisilen kop en ik douw den wagel dan mee
't halfbewust gedacht: Onzenllevenheer mot
FEUILLETON.
Het Meisje
uit den
exprestrein
Naar het Engelsch
bewerkt doot
J. van der Slnya
En toen gebeurde er Iets geks. Iets teleur
stellends. Het meisje stond plotseling op van
haar zitplaats en ging de gang ln. Do gang
lag aan den tegenovergesteiden kant van het
perron. Het eerste oogenblik beschouwde
Freddy dit als een pijnlijk votum van wan
trouwen. Ze had de coupé verlaten omdat ze
zyn gezelschap niet wenschto en zou niet te-
rugkeeren! Het zien van een krokodilien-
lecren tasch stelde hem echter gerust, even
als het feit. dat haar vrienden buiten geen
aanstalten maakten om eveneens te vertrek
ken. Een paar seconden later kwam het melajc
dan ook terug en ging weer zitten.
„Wat maak je je toch altyd nood Hoos on
gerust." riep een van haar vriendinnen. „Ik
heb Je immers gezworen, dat ze je golfkoffer
in den corridor «ouden zetten!"
Een paar uur later kwam hem deze opmer
king weer voor den geest en hy besliste, dat
dat een van de schitterendste geïmproviseerde
uitroepen was die zijn ooren ooit hadden mo
gen beluisteren.
11. Een minuut.
De groote wijzer van de stationsklok wees
zeventien minuten over het uur aak Hy had
rond en rond gekropen gedurende ontelbare
uren. ontelbare weken, ontelbare maanden. In
souveretne ongevoeligheid voor de omstan
digheden en het lot van hen die afhankelijk
van hem waren.
Geen stationsklok kan één letter verande
ren ln het levensboek van den menach. Zy
slaat slechts de bladzijden om.
Maar wie onder hen. die den trein bevolk
ten. en zich nog 'n minuut lang konden koes-
teren In de twijfelachtige vreugde van Uver-
me nou maar helpen. Maar dan staat weer
vlak naast me dieén reuzenschaduw van 't
zinkend schip. Ik keer den wagel 'n stiller
zijstraat tn. zet 'm veur 'n koffiehuis en ga
daar binnen. Ja, 'k had tóch m'n baaske mot
ten meenemen, m'nen steuvigen, jongen com
pagnon. die mee z'nen zwaargezoolde boetsen
teugen de moeilijkheden aantrapt, als teugen
'öcn vuilnisbak, die ln den weg staat.
Weer den schaduw?
Maar nou is 't den buik van den struischcn
kastelein. „Wat zal 't zijn. Dré?"
1 ..Zet 'n atcuvig taskc koffie voor me, Har
ry!"
„Moei?"
„Wel 'n bietje. Ja".
„Kottijen!"
,.'t Goeie woord, n.an".
,,'k Zal 't de vrouw even gaan zeggen".
„Wit ze 't nog nle?"
„Wat te?"
„Dat dc tijen rot zijn".
„Smt, den sterken koffis bedoel ik; ver-
rék, ge verstaat me wel!"
Ja zoo komt, mee 'nen lolügen slag, den
moed toch weer vcrom en plazierig zie 'k 'l
mergenzonneko door de horreke* óp den vloer
sprenkelen.
't Is nou stil en koel. 'Nen sjouwer brengt
staven ijs binnen en cfkes voel ik 'nen lochten
luchtstroom langs m'nen kop vloeien.
Dan. na tien minuten, voel lk me capabel
den dag by z'n donder te gaan pakken en 'k
ben content Dré III op den hof gelaten te
hebben, want daar is genogt te schaften voor
't Jonk!
„Alle. Harry, 't was 'nen goel bakske; tot
ziens, man!"
„Houdoc, Dré goeie zaken!"
Dc klantjes zijn veul veranderd, de leste
dagen. De poffers betalen nou mee bricfkea
van vyf-en-twintig gulden, waarop ik clan
vijf en iwintig zuiveren gulden zou motten
verom geven min 'n paar dubbeltje». Wat nlc
gaat, Ijjk ge wel verstaan zult, maar de klan
tje* snappen, dat nle!
Om tn vrede tc handelen, zou lk voor elke
tien klantjes 'n duuzend gulden zulvergeld by
me motten hebben!
M'n eersten klantje kwam voor den dag
mee 'n brlefke van honderd. „Kan er nle af.
Juffrouw!"
„Nog gin honderd gulden wiaselgeld by
oe?" snibde ze.
„Nee*, Zoo veul krijg ik van Trui niet mee."
En zoovoorts.
Nommer twee kocht... éen el en betaalde
mee „Doru* Rykers".
„Heb nle verom. Juffrouw!"
„Hou dan ocw el ook maar", zee 't schat Je,
Nommer drie, glashard pofferke, vroeg of
ik van honderd gulden erom had. Ik waagde
en zee: ..Zal wel gaan. Ja."
Mee looien schoenen gong ze naar binnen,
kwam verom mee... 'n tientje en 't smoesje:
..'k was rykcr dan 'k docht".
'k Had onderwijle m'n toekske nagekeken,
'k gaf ze toen éen dubbeltje verom en 't wefke
wierd wit van stille woede.
„Goelenmrrgcn. juffrouw! Wel bedankt. Tot
mergen, asteblletl"
'Nen »>on» mee de deur'.., om heel den vij
and te laten vluchten. Ik scheurde.
De zaken marcheerden. Dat bakske troost
by Harry den Buik had me goed gedaan.
Wéér wapperde 'n klantje mee 'n briefke-
van-honderd onder m'n neus.
„Kan 'k nle af. moeder".
En mee 'n verwondering of zij mee zulke
pamplcrkes op 't gemakshuiske „werkte", zee
ze: „kunde dAt nog gineens wisselen...?"
„Ik ben Plet Hein nie. Juffrouw".
„Pp... piet Hel-n
,,Ik wil zeggen, dat *k mee 'nen groentcn-
wagel van huis ga en nie mee 'n zilvervloot,
'k Heb van den mergen al zeuven van die
brieven gewlaseld", loog ik. En omdat ze me
nle geloofde: „plus twintig van vijfentwintig",
loog ik er dapper op los. j
„Dub ge had... twaalfhonderd gulden wis
selgeld by oe?"
(Nou. rekenen kóst dat merakel!)
„JJe... jawel Ja".
„En ik kan naar den bliksem loopen?!"
„JJc... welnee*, welnee*".
Anderen maken weer ruzie, omdat zuüie
den zak eerpel nie krygen. die 'n ander be
steld hoeft. En als ik dan duuzend keeren be
loof. da 'k geren 'nen zak zal meebrengen den
anderen dag. dan gelooven ze me nie!
,,'k WH 'n wel hebben, maar dan vanmid
dag!"
„Kan nle. Juffrouw! 'k Ben laat thuis en
dan kan niemand meer weg van den hof; 't
Is veul druk. Maar nergen. zoo zeker ala ik
Dré hlet hebt g*ocw zakske zandjannen!"
„Kouwo smoasje»! Zilvergeld veur de an
deren. eerpel veur dc anderen; wil lk oe 'ns
iets zeggen
(Dat kost 'n klantje, gong door mynen
kop).
Hap viel lk haar in de rede: „hebt ge ge
hoord. Juffrouw, dat Hitier z'n hondje levend
gevild cn opgcfrèten hee?"
Ze stond cfke» sprakeloos. En dit moest ik
nou net hebben!
„We... wc... waarom hee die*n beul dat ge
daan?" siste zy
'k Was allemaal biy voor den Dolf. dat ie
nlc toevallig passeerde, want hy heeft 't al
kwaad genogt deus tijen!
„Waaróm?" siste ze nog 'ns.
„Omdat 't 'n «mousje was, juffrouw".
Ineen» zakte dc bul mee deus flaauwe mop-
ke. Ik hield m'n klantje én de bestelling! En
als lk weer onderweuge was. naar 'nen vol
genden last pot, dan docht ik zoo; 'k heb al
zooveul last om den Dolf. licht da'k ook
'na even gemak aan 'm heb.
En zoo, amlco, mee de veule moeiiykhedcns
ln den arbeid, verzet ge de vcrschrikkeiykhc-
dens van dcuze weareid en wordt 't leven,
zelf» ln deus voorbarigen Hel, rneugciyk.
Toch kom ik nadenmiddag, 'n uur overtyd.
mee koppyn thuis. En óver m'nen honger!
Dat zenuwachtig vrouwvolk, dat «taat tc
graaien naar zuiver, naar eerpel. naar van
allca-cn-alle», zonder éen gedachte voor 'n an
der. dat maakt oe rebels!
Ocw woord vertrouwen ze nie!
De Ncderlandachc Bank vertrouwen zc nie!
Ze vertrouwen alleen dAt, wat ze bezitten
In eigen, graaiende en grypende handen.
't Menschdom is zoo egolstlsc:. zoo hard.
zoo steenhard.
Zoo'n l'cnschdora ként gin Vrede!
Haalt 't onheil eigens over den kop.
Wc hebben den lesten tyd zoo iet» aan rc-
geerlngaverklaringcn en redevoeringen aan
gehoord. Ginnen staatsman, of we hebben 'm.
ZONDAG 10 SEPTEMBER 1399.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.55 VARA. 10.00 VPRO. 12.00 AVRO. 5.00
VA KA. 8.00—12.00 AVRO.
8.35 Gramofoomnuzick.
9.00 Berichten.
9.05 Tutnbouwhalfuur.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.40 Causerie „Van Staat en Maatschappy".
9-39 Berichten.
10.00'„In de vreugde dezer dagen", toespraak.
10.30 Nedcrlandsch Hervormde Kerkdienst.
12.00 Pllmpraatje.
12 25 Berichten. Hierna: De Palladians.
1.15 Gramofoonmuziek.
1-80 Causerie: „Waarop de Indischman zich
orltntecrt."
I.50 Gramofoonmuziek.
2.00 Boekenhalfuur.
2.30 Omroeporkest en soliste. In do pauze:
Gramofoonmuziek.
4.10 Gramofoonmuziek met toe "enting.
4.50—5.00 Sportnieuws ANP cv eventueel gra
mofoonmuziek
5.05 Eameralda.
5.30 Gramofoonmuzlék.
6 00 Boekbespreking.
6.20 Gramofoonmuziek.
6.45 Sportnieuw» ANP, gramofoonmuziek.
7.00V ARA-Kalender.
7.05 Schuldig of onschuldig.
7.30 Sylvla-Amusementsorkest en soliste.
8.00 Berichten ANP. radiojournaal, mededce-
lingen.
8.25 Omroeporkest, solist cn het gemengde
koor van de Opcravereeniging.
9.25 Kadlotoonoel.
10.05 WRO-Amusementsorkest en soliste.
II.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
11.30—12.00 Dansmuziek (gr. pl.)
Hilversum II. S01.5 m.
8.S0 KRO. 9.S0 NC RV. 12.15 KRO. 5.00
NCRV. 7.45—11.S0 KRO.
8.30 Morgenwydlng.
9.30 Gereformeerde Kerkdienst. Hierna: Ge-
wtjdê muziek (gr. pl.).
12.15 Causerie Een woninginapectrlce spreekt.
12.35 Gramofoonmuziek.
1.00 Boekbespreking.
1 20 R.K. Dameskoor „Cantate et Jubllate" cn
gramofoonmuziek.
2,00 Godsdienstonderricht voor ouderen.
2 30 Gramofoonmuziek.
3.00 Causerie: „Kath. studentenleven in Ne
derland".
3 13 KRO-Melodlaten en solist.
4 00 Gramofoonmuziek.
4 13 Zlekenlof.
4 555.00 Gramofoonmuziek.
5.05 Cewtyde muziek (gr. pl
5.60 Hersteld Evangclisch-Luthcrsche Kerk
dienst. Hierna: Qewtyde muziek (gr. pl.).
mee tranen in z'n stem. hooren verklaren, dat
ie er niks aan doen kost, dat ie z'n Land den
oorlog instuurde.
Den ouwen Cham, zag z'n levenswerk in
puin en hoopte op den dag, waarop ie «yneu
teugenstander in puin kost zien...!
Deus zinneke is van een van 'a weareida b«-
zadlgste en oudste Staatsmannen!
Alle andere reuevoeringen waren van 't
eigenste kaliber. „Gemeen Barbarendom" was
den titel waarmee den eenen president 't an
dere volk... vereerde.
„By God hoe is 't meugeiyk?" liep ik te
mummelen achter mynen wagel.
Maar Ja, 't mcugciyk! 't Is bestaan
baar by 'n Menschdom dat malkaar veracht.
Diep veracht ln walgeiyke zelfoverschatting.
„Heer, ik dank u. dat lk niet ben als hy".
Zoo bad cn bidt 't Farizeeéndom.
Gelukkig! Wy zy» Neutraal! En fier kan
ik verklaren, amlco: deuzen opgelegden Natio-
nalen plicht is voor my 'nen Gewetensplicht!
'k Zou nie geren party kle?x-n tusschcn a!
die „onschuldige blocikes", die mee zulke
..zuivere gewetens" (zeggen ze) dc heele wea
reid in Rou« dompelen.
Neutraal met volle geweten! Da'a dan myn
regeeringsverklaring" ln mynen eersten brief
van deuzen Tweeden Wacreldoorlog, deur 't
Menschdom aangegaan op den Dag des Hee-
ren van 3 September 1939.
Op den Dag dc Heeren. op deuzen gc-
wljden Dag. wierden de poorten van de Hel
losgegooid...!
Farizeïsme, amlco, da'» van de week m'n
leste woord! Daar schel 'k mee af. Veul groe
ten van Trui. Dré III, den Eeker en als alty
gin horke minder van oewen
t. a. v.
DRé
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, medodeellngen.
8.15 Rococo-octet.
8.40 Gramofoonmuziek.
9.00 KRO-Mclodisten en solist.
9.45 Zang met pianobegeleiding.
10.00 KRO-Kamerorkcst.
10 30 Berichten ANP.
10.40 Eriloog.
IX.0011.30 Esperanto-lczing.
MAANDAG 11 SEPTEMBER 1939
Hilvcnuim I. 1875 en 414.4 m.
Algemeen Programma verzorgd door de
VARA. 10.00—10.20 v.m. VPRO.
8 00 Gramofoonmuziek (Ca. 8 16 Berichten).
10 00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Cello cn plano.
11.10 Declamatie.
11 30 Gramofoonmuziek.
12.15 Berichten.
12.17—1.45 VARA-Orkost. (1.00—1.15 Gra
mofoonmuziek.
2.00 Orgelspel en gramofoonmuziek.
3.00 Declamatie.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.30—5.00 Voor de kinderen.
5.05 Emnernlda.
5 40 Verkorte opera „Ernanl" (gr. pl.).
6.28 Berichten.
6 30 Muzikale causerie met gramofoonmuziek.
"00 VARA-Kalender.
7.05 Gramc'oonmuziek.
7.30 VARA-Orkest.
8.00 Herhaling SOS-Bcrlchtcn.
8.03 Berichten ANP.
8,15 Esineralda.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.15 VARA-Orkest. (10.00—10.10 Ber. ANP.)
10.30 Orgelspel.
11.0012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. S01.5 m.
NCRV-Uitzending.
8.00 Schriftlezing en meditatie.
8.15 Berichten, gramofoonmuziek. (9.309.45
Gelukwenschen).
10.30 Morgendienst.
1100 Chrlst. lectuur.
11.30 Pianovoordracht,
12 00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.30 Orgelspel.
1,30 Gramofoonmuziek.
2.00 Schoohittzending.
2.35 Gramofoonmuziek.
3 00 Causerie over Kamerplanten.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.43 Bybeliczing.
4.45 Gramofoonmuziek
5.15—6.15 Kinderuur.
6.20 Gramofoonmuziek. (Ca. 6.30 Berichten).
6.30 Vragenuurtje (7.00—7.15 Berichten).
7.45 Gramofoonmuziek.
8 00 Berichten ANP. herhaling SOS-Berichten
8.15 Utrechts Stedeljjk orkest en soliste. (9.00
—9.30 Causerie „Met open oogen de natuur
ln").
10.20 Berichten ANP. actueel halfuur.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
pool Street station, gaf zich op dit oogenblik
rekenschap van deze wyagcerlge gedachte?
In elk geval niet een groote. dikke cn forache
heer met witte slobkousen cn goud-omrande
brilleglazen, met wien we Weldra midi* «ui
len kennismaken. *n man wien» leven zoo ryk
was aan variaties cn mogriykheden. dat hy
zich volkomen meester voelde van eigen lot
en dat van anderen en allerminst behoefte
had aan diepzinnigheid.
Vandaar dat «ie groote. forache heer uit
zijn raampje keek met een bemlnnciyke ge-
loof ln zichzelf cn verscheidene malen glim
lachte hy even rustig als hy keek. Daar had
je bijvoorbeeld dat kleine ra»-1xmdenaart Je.
dat was erg amusant. Klaar blykctijk onder
Invloed van een aangeboren kanker-instinct,
of van oen extra glaasje, dat hy had behoo-
ren achterwege te laten, richtte hy de pyicn
van zyn plaaglust op een zenuwachtige oude
vrouw. De oude vrouw wenschte naar het
scheen, den ras-Londcnaar niet in haar com
partiment. Hy Joeg haar angst aan. En de
ras-Londenaar op zyn beurt, wenschte zich
door niemand de wet voor te laten schrij
ven.
„Ik heb het recht om te gaan zitten, waar
ik wil." blafte hy.
„Maar dit compartiment ia vol," wierp de
geagiteerde dame tegen.
„Ga weg! 't I* nietes!", antwoordde de
raa-Londenaar „Ik zie een leege plaats en
die moet ik hebben,"
En hy drang binnen.
Het was bij dit punt dat om den mond
van den lmpoiknten heer een van zyn rustige
glimlachjes speelde. Een tegenover hem ait-
tend man. In de kleeding van een geeatclyke
der Engeische Staatskerk, glimlachte terug.
„Er schyht een kleine moeliykhcid- te aljn,"
merkte de reverend vriendeiyk op.
„Ja. sommige menschen kunnen het zich
zelf zoo noodeloos moeilijk maken." antwoord
de de groote heer, met 'n eenigszins melan
cholieke mildheid, die men niet van iemand
van zyn type verwacht zou hebben cn niet
met zijn peraooniykheld strookte.
„Ja," viel de reverend hem zuchtend by.
„als de menschen wat verstandiger waren,
zou hel er op aarde hee! anders uitzien."
De Imposante heer Het de opmerking langs
zich heen giyden. biykboar was zyn lust ln
theoretische beschouwing even snel uitge
doofd als ze was opgekomen.
En toen klonk een fluitje, de conducteur
zwaaide met zijn groene vlag en de 5.18 ex
press ging vertrekken. Terw-yi in 'n derde
klas compartiment een oude dame en 'n ras-
Ixmdenaar elkaar giftig aankeken. Terwij)
luaschen een grootcn. indrukwrkkenden heer
en een dienaar der Engelsche Staatskerk een
filosophisch gesprek een vrocgttydlgen dood
stierf. Terwijl een knap meisje en een Jonge
man elkander tersluik» aankeken.
En terwyi een intelligent uiUlendc byna
angstvallig nette kleine man. met heldere
oogen en een donker bruinen koffer naast
zich. nadenkend naar *(jn nagels zat te
UI. De ringvinger van het meisje.
Naar het uiterlUk beoordeeld. Is er waar-
schyniyk geen minder romantisch baanvak
op de beide halfronden dan dat tuaschen U-
verpool Street Station en Straford. De trein
reiziger wordt loonden uitgedrukt door een
gehavende, groezelige bula en de trein doet
verstandig zoo snel mogeiyk er door heen
ts donderen
Voor Freddy Reeve, ln zyn hoekje gedo
ken en slechts door een afstand van luttele
decimeters gescheiden van het mooiste meisje
van het heelal, was deze wereld van groot-
steedschc armoede en troosteloosheid een
paradya.
De minuten gleden voorbij. De tyd ging voor
uit. ruimte lieten zy achter zich. Toen werd
de jongeman plotseling aangegrepen door
een mengeling van zelfspot en beklemming.
„Je verknoeit het. flitste het door zyn
brein. „Ben je nu hier gaan zitten om de
heele reis door nlcta te doen? Doe wat! Doe
wat!"
Ze waren echter Bethnel Green en Bow al
gepasseerd, voordat hy zich by machte voelde
tot den aanval over tc gaan. Zyn wapen was
bijna verbijsterend van eenvoud.
.Hindert het u als ik rook?" informeerde
hy
Gelukkig voor «Un vraag, waa het geen
rook-coupé.
Het antwoord van het meisje: „Heelemaal
niet", kwam zoo prompt, dat het leek alsof
ze op de vraag had zitten wachten.
Freddy'* oogen knipperden. Het waa ver
bazingwekkend. Hot gaf een sensatie van iets
wann*. dat langs jc rug loopt. Niet alleen,
dat hy in een compartiment zat met het
mooiste meisje ter wereld. Een diepe, rijke
stem. die deze twee simpele woorden: „Heele
maal niet," haast tot een gedicht maakte
Freddy haalde zyn sigarettenkoker te voor-
achyn. Een zilveren en niet al te slecht Dc
gouden mondstukken van de Teofanl leken
een lieetje ostentatief, vreesde hy opeens. Ze
zouden eenitre toelichting behoeven voor
iemand die hem heter kende! Intuaschen
wat kon het hem schelen, ze reisden eerste
Hy aarzelde een oogenblik voor hy den vol
genden stap ondernam. Toen. beslissend, dat
deze slap logisch uit den voorafgaanden
Stuurman hesft zich te vu**
woorden.
Dc Raad voor dc Scheepvaart heeft
termorgeu ecu onderzoek ingesteld naarM
oorzaak van de aanvaring op 31 M**-
nnhij Foortershavcn tusschen het 299 w
ion m„Kortenaer" en het
ton metende m.s.
bruto ton metende Duitsche m.s. „Jarobtjj
De aanvaring gebeurde vink bij het
van een Griekseh \aartuig, dat in
aanvaring een belangrijke rol hoeft
speeld, zoon!.» bleek uit het getuigen»]
hoor van de heide loodsen en don
man van de ..Kortenaer
De stuurman verklaarde, dat het
van Rotterdam op weg was naar Lal
oog met een lading steenon- Het was
en een beetje heiig. De kapitein was
het moment van <ie aanvaring niet opM;
brug. Aan de andere zijde van het wM
lag oen Noorsch schip, dat aan den gr®|
was gcloopcn. Do „Kortenaer" hieldd 9'
noordkant van hot vaarwater. Het «I
donker en het schip, «lat ann den grond a
evenals de sleepboot, die assistentie vt
leende, hadden verblindende lichten.
Een schip doemt
Om het wrak en het aan den
grond zittende vaartuig te ont-
wijken, ging de „Kortenaer" naar ij
bakboord. Plotseling zag men ach-
ter het Noorsche schip een tegen- j
komer vandaan komen. Het kostte, 1
door den ehstroom van drie mijl,
groote moeite, de „Kortenaer" weer I
naar stuurboord te kijgen. Toen oen 1
aanvaring dreigde, werden de beide i
machine» achteruit geslagen, doch 1
een botsing wat* niet meer te ver- I
mijden.
De „Jacobus" werd aan bakboord geraakt'
Dc „Kortenaer" had twee scheuren in (k
boeg en is na de aanvaring naar RottlN
dam teruggekeerd.
De stuurman verklaarde nog, dat au
boord van de „Kortenaer" de motoren vu
do brug af bediend moeten worden. Voor
manocuvrceren met de motoren zou goajj
tijd ineer zijn geweest, temeer, omdat
geen roerganger was. 1
De verklaringen van de twee doodsen \va
ren gelijkluidend aan die \an den stuue I
man. Zijn eomden dc „Kortenaer", dia 1
vroeger een zeelichter is geweest, een „var-
kon" (log, moeilijk manoeuvreerbaar schip)1
Later zal de raad uitspraak doen.
jl
Gulembora is voortvars*
De burgemeester van Culemborg schril
ons. dat in zijn gemeente de bevolking zei
mede helpt bil het uitreikon der noodd .»U6
buticknarten en het vele schrijfwerk da:
ann do distributiemaatregelen verbonden liL
Bovendien heeft dc gemeente Culemhoifil
thans de beschikking over een practistkl
middel om aan de stedelijke bevolking tnsjj
dodeelingen te doen, waarvan de apoediM
openbaarmaking vnti belang Is. Kr zijn hitffl
namelijke een aantal groote ltiidsprnkefkfl
op verschillende punten van de stad
plaatst, welke verbonden zijn met een inil
crofoon, via welke de burgemeester cn hctl
hoofd van den luchtbeschermingsdienst 4|
ken avond op een vastgesteld uur ined< des«
iingen doen aan de itcvoiking. of wei haart;
medewerking vragen oor persoonlijkM
diensten, heschikhaarstcliing van hulpmiM
delen en dergelijke.
voortvloeide, keek hy het meisje vragend aaz|
en hield haar den koker voor. i
„Kan ik u dienen?" vroeg hjj bescheiden.
„Dank u." antwoordde het meisje. „Nu
niet straks misschien."
Toen zy weer terug leunde ln haar h
je analyseerde hy zorgvuldig haar antwoo
Ze had de sigaret niet aangenomen,
hem toch ook niet afgewezen, lntcgend
zy had dc deur, die hy op een kier ged
had. positief opengelaten en hem aange
digd zyn invitatie te herhalen. Dit beloofde
elk geval icta voor de toekomst. Hy was nkt
ontevreden
Hy betrapte er zich op, dat zyn godachl
verwijlden by dat overhaaste verdwyncn
het meisje. Waarom zc by dit punt ver
den, kon hy niet zeggen. Dc zaak was
geheldertl. Ze was naar haar bagage
kyken. Ken golf-koffer of zoo iets.
waarom kwam hy op dit Incident terug?
hfj speelde ook golf. Hy keek door den
van zyn sigaret naar haar handen. On!
wuat waren zyn oogen op deze handen,
rustig ln haar schoot lagen, ook straks rcdB
gevestigd geweest. Zonder het tc weten, wafl
hy by het bcstudccren van die handen nau»f
keuriger. Zij fascineerden hem. De vingm
waren slank en krachtig. Maar zc gaif Jj
hem ook een gewaarwording van niet op 4*
gemak zyn -- hij werd zich bewust, dat ff!
er zich het hoofd over brak. Deelde zyn
rust zich ook aan het meisje mee? Ze bewstf
zich nu telkens, ging Iets verzitten cn hM
oogen. die uit het raam gestaard haddia
wendden zich een weinig In zyn richting. M
Freddy'a blik bleef aan de handen gehecht-
En toon begon «yn hart heftig te iordM-
Nu wist hy waarom die handen hem het f
voel van angstige onzekerheid hadden ftf*
ven. Hy had er Iets aan ontdekt cn de ont
dekking onthutste hem.
Soms vergeet men belangryhe dtaf«
terwyi kleinigheden onuitwlschbaar In temaak
onderbewustzijn bewaard biyven. Waarom
wie zal het zeggen? Het is er.
Wat op deze manier op den bodem
Freddy*» fSOSt lag. was. dat toen hü b*
meisje voor het eerst had gezien, zy een ring
droeg aan den ringvinger van haar linker
hand. De volle beteekenls daarvan was n!
tijd nog piel tot hem doorgedrongen: hij haé
het zich zooeven gerealiseerd. Nu droef
vinger geen sieraad!
(Wordt
colgd.)
