DOODSVERACHTERS
IVOREN SCHAT
Hel legioen der
- Rusland's nieuwe
J vensters op de Oostzee
Bakfietsen geschaduwd
Een wond als
bewijs van onschuld
Het geheim van de
doorA. PANDOR
LIBAU EN WIND AU STEUNPUN
TEN VOO F DE SOVJETVLOOT.
IJSVRIJE HAVENS HET VLIEG
VELDEN ER NAAST.
De Sowjet-Unle heef» hef aantal van
haar „vaasten op de Oostzee" op
nieuw weten te vermeerderen door
een verdrag met Letland, dat haar
het recht toekent steunpnnten voer
haar vloot en vliegvelden aan te leg
gen MJ do beide havensteden Uban
en Wind au, ziedaar de persberich
ten, welke in de laatste dagen de we
reld deden opschrikken.
Na Kalland moot I.eiland thans tol beta
jrn aan den machtigen nabuur, in den vorm
va» oen voorloopig bescheiden afstand
van gebied, aooder dat daardoor, naar het
heet, de onafhankelijkheid das land» wordt
tanffftast Over dit laatste kan men denken,
tuo.ils men wel. liet onomstootelijke feil
blijft evenwel bestaan, dat het Juist gesloten
verdrag aan Husland twee belangrijke steun
punten aan de Oostzee verschaft, naast die
welke het reeds in Kalland had bedongen.
Rce<l* voor den wereldoorlog speelden de bei
de Letlandsche liavensteden I.ibnu en Win-
dau een belangrijke rol onder de. wat men
zou kunnen noemen: vensters op de Oostzee.
Enkele bijzonderheden ziin voldoende, om
dit aan te loon en. Libau neemt daarbij de
eerste plaats in. Zoowel uit economisch en
militair als uit cultureel oogpunt staal Li
bau ver boven het ongeveer 100 kilometer
venier Noordwaarts «elegen Windau. Dit
blijkt ook reeds uit het aantal inwoners;
voor IJb&u bedraagt dit namelijk 60.000. voor
Windau echter niet meer dan 18.000. Libau
is op écn na de grootste stad van Letland
en na Riga het voornaamste handelscentrum.
Als eindpunt van verschillende spoorlijnen
neemt het ook ton opzichte van den binnen-
landschen turnde! een lielangrijke plaats in.
De via dc haven van Libau ingevoerde goe
deren, als steenkolen, koloniale waren, kunst
mest en machines voor den landbouw gaan
per spoor naar het binnenland, alsook naar
Rusland «*n Litauen. Ook Polen had, voor de
ineenstorting van dit rijk, een belangrijk
aandeel in dezen doorvoerhandel. Voor den
uitvoer komen in hoofdzaak in aanmerking
hout. graan, lijnzaad. Vlas, lijnkoeken en
epiritus.
Slechts solden vriest de haven
dicht
De oude haven heeft het groote voordeel,
dat zij in den winter bijna geheel ijsvrij is.
Alleen in zeer strenge winters kan bet voor
komen, dat zij dichtvriest Dit behoort echter
tot de zeldzaamheden. Deze voor een haven
in het Noorden buitengewoon gunstige om-
llandigheid had reeds onder het Tsaristische
regime «ie aandacht getrokken, zoodat Rus-
laad in 1890 ten Noorden van de handelsha
ven een oorlogshaven liet aanleggen, de Kei-
wr Alexandcr 111 -haven, welke belangrijke
ha<rgerwerken noodzakelijk maakte. Door een
miin drie en een halven kilometer lang ka
naal werd deze oorlogshaven verbonden met
de handelshaven. Hiernaast valt nog te ver
melden «lat Libau zich in den zomer in een
vrij druk vreemdelingenverkeer verheugt,
daar het als Oostzee badplaats en kuuroord
gen zeer goeden naam heelt.
Windau is van veel minder bcteekenis.
Deze havenplaats ligt aan den mond van de
Windau-rivier, welke zich hier in de Ooet-
teo stort. Ook in Windau zijn het scheep
vaart- en spoorwegverkeer, waaraan de stad
haar licteekenis ontleent, door middel van
in-, uit- en doorvoerhandel. Omstreeks 1900
Hem Windau een groot ere vlucht, toen de
Russische regcering zich het lot der haven
aantrok en deze aanmerkelijk liet verdiepen
en vergrooten, terwijl ook de outillage werd
gemoderniseerd. De gevolgen van deze maat
regelen lieten zich niet wachten: de uitvoer
vermeerderde niet 900 de Invoer zelfs met
2000 Ook deze haven is bijna geheel ijs
vrij. zoodat zij zeer geschikt is als vloot-
basis. Rusland had dus zeker geen betere
keuze kunnen doen. dan hiervoor het oog
te laten vallen op Libau en Windau.
FEUILLETON.
Het Meisje
uit den
exprestrein
Op aen onbewaakt oopenbUk
sloeg de bende kaar slag. Drie
jaar tegen dan „uitkijk" ge
stookt.
De leider van hot «-omplot. dat zich in
snuari j.1. bezig hield met het wegkapen
van goederen uit besteldwagen*. die «en
oogenMik onbeheerd stonden, stond gisteren
voor het gerechtshof terecht. De rechtbank
had «ton man, die zelf meestal den rol
van uitkijk had vervuld, tot drie jaar ge
vangenisstraf veroordeeld.
De bende gin? als volgt te werk: Zag
men een bokflete met goederen, dan werd
deze door het drietal crevhaduwd. verwij
derde de begeleider zich even. dan sloegen
de dieven hun slag.
Kindelijk liepen zij togen de lamp en
huiszoekingen brachten de politic op het
spoor van andere diefstallen, o.a. van een
pak voering, pakken tandenborstels, zak-
knminori en ixikken met 10 jassen.
De hoofddader was sedert 192T» vrijwel her
hanldelijk veroordeeld <-n hij was juist
ontslagen, toen hij met de pakjesdiefstallen
botton.
De procureur-generaal mr. J. Versteeg
requireerde wegens medeplichtigheid aan
diefstal drie jaar gevangenisstraf met af
trek van vijf maanden voorloopige hechte
nis.
De verde«liger achtte hot niet onmogelijk
den verd. te reclassoeren en verzocht zijn
ciiént een kans te geven, door hom een
niet te hooge straf op te leggen.
Uitspraak 25 October.
Arrealaat in vrijheid QntiW.
De vorige week arresteerde de politie een
43-jarigen Amsterdamschen koopman, om
dat zij hem er van verdacht, dat hij in
Weesperkarapel een inbraak had gepleegd.
Tijdens de achtervolging van de vluchten
den dader door de politie werd op den
vluchteling geschoten. De recherche had
kort daarop ren anoniemen brief ontvan
gen, waarin de koopman als dader werd
aangewezen. Hij wend gearresteerd en het
bleek, dat hij een wond aan het rechterbeen
had, zoodal men vermoedde, dat hij deze
blessure bij de inbraak had opgeioopen.
Verd. is jaren g*le<ton meermalen ver
oordeeld. maar gedurvndc dertien jaar is
hij niet met de justitie In aanraking ge
weest. Hij hield zijn onschuld vol, doch hij
werd in het Huls van Bewaring ingesloten.
Zijn verdediger bepleitte in raadkamer de
invrijheidstelling van verdachte, daar aan
de anonieme brief geen enkele waarde
mag worden gehecht omdat dit duidelijk een
wraakneming is. De wond aan het been
is ruim drie jaar oud en het gevolg
van oen motorongeluk. De verdediger legde
hiervan bewijsen over en de rechtbank stel
de den verdachte op vrije voeten.
VALSCHE GULDENS
„Grapje*" r*m oud-militair.
De rechtbank te Amsterdam veroordeelde
een oud-Indisch militair, die drie valsche
guldens had uitgegeven, tot een voorwaar
delijke gevangenisstraf van acht maanden
met een proeftijd van drie jaar. De officier
had dezelfde straf getracht.
De guldens waren zeer slecht nagemaakt
en gemakkelijk te herkennen.
Verd. reide, dat hij het valsche geld bij
wijze van „grapje" had uitgegeven.
Clandestien
jenever stoken
De straffen van twee
verzacht.
De Rotterdamsche rechtbank heeft den
22 jarigen arbeider C J. van G. wegens het
clandestien stoken van jenever, veroordeeld
tot vijf maal drie maanden gevangenisstraf,
welke straf het Haagsche gerechtshof ver
minderde tol vijf gevangenisstraffen van
één maand.
De 22 jarige A. de R-, die aan den eertten
verdachte een destilleer-ketel had geleverd
was veroordeeld tot vier maanden gevan
genisstraf. welke straf het hof terugbracht
lot drie maanden.
Naar het Engelsch
bewerkt door
J. van der Slnya
JU.
XXXIII. De Valstrik.
De man n het bruine pak. anders bekend
als Trant, zat op «een uitstekende pluk gras
«o wachtte. Hij kon niet weggaan voordat
SQn zending vervuld w s, of voordat iemand
hem kwam aflossen. Dit verwonderde
hem ook. De afspraak was immers geweest,
dat Freddy Reeve van utt Holt versterking
zou Laten aanrukken.
H\j voelde zich erg duizelig. Zelfs de meeM
geharde man kan niet uit den trein vallen,
•onder daarvan eenige nadeeüge gevolgen te
•adervinden. Z'n geest was niet zoo helder
•la h\j geweest was Als dc vijand terug
kwam zou hö niet In de conditie z(jn van
•oor ie ontmoeting.
„Ik sou wel eens willen weten boe laat bet
k" schoot hem door «le gedacht. Z<jn hor
loge was verscheidene uren geleden verplet-
twi by den val In den tunnel. Toen hy ech
ter naar boven keek. begon de lucht zyn
•raag te beantwoorden Boven een groepje
hareöen In ooeteiyks richting was een licht
grgae plek. Die kroop langzaam omhoog, hoe
teager hoe meer terrein winnend op den
hacht. Maar de schemering was somber en
k<**d: geesten, tot n" toe veilig verborgen.
Ridderder. thans sis angstige spoken rond.
Met groepje hoornen. «ist in de duisternis ge-
•tepen had. huiverde btf dit ontwaken Een
•ogei, verrassend dichtby, maakte in
■teap een kirrend geluid.
arm gaat al haast op." mompelde
De ontgoocheling
te Berlijn
Na een uitbundige viering van
den „rrede".
De Rerhjnache mrrwpondmt var de
„Naue Zuercher Zettung beechnjft de too
neelen van vreugde, welke aich deze week
in Berlijn afspeelden, toen de geruchten
over een waiwriatilatand aan het Wee te lij
ke front en den va! der Britsche regeering.
zich in de stad verspreidden.
De correspondent schrijft, dat „het nieuws"
een geweldige sensatie verwekte en snel
van mond tot mand ging. Steeds aangroei
code groepje* menachen bespraken deze
jongste ontwikkeling en op vele plaatsen
begor» men uitbundig pleizier te maken.
Cafe eigenaars verst rekten gratis consuincv
lies en vele winkeh«r* gn\en hun klanten
een geschenk om het feit te vieren. Daarna
kwam de bittere ontgoocheling, toen «ie
avondbladen op straat verschenen, welke
de geruchten in groote opschriften tegen
spraken.
DE OUDEREN VOOR DE JONGEREN
(Van onzen Parijschen correspondent)
Een voormalig officier der infanterie van
het Franache leger, Jaeques Péricard. die
reeds rt2 lentes tolt, heeft, sooals onlange
gemeld, een oproep gericht tot alle Fran
sche mannen van ongeveer gelijken leeftijd,
om zich aan te melden, ten einde een „Vnj
willigerscorpe des Doods" te vormen, welks
leden bereid moeten zijn, hun leven voor
het vaderland te offeren.
De man. die het denkbeeld propa
geert. zijn leven onvoorwaardelijk
voor het vaderland op te offeren,
grondt zich daarbij op het voor
beeld van de „levende torpedo's" In
Japan en soortgelijke opoffering*
geminde helden In Duitarhlamt «n
Polen. In deze. laatste geval ten zijn
het In den regel Jonge menachen.
die dit bMluit nomen; doch hij stelt
zich daarentegen op bot standpunt,
dat deze taak ten deel dient te val
len aan marmen, die niet meer in
aanmerking komen voor «dieven
dienst in het leger.
Hij wendt zich in 'zijn oproep dan ook tot
alle zieken. Invaliden of „te oud geworden"
Fransrhen. die niets liever zouden doen
dan zich op eenigerlal wijze nuttig te ma
ken voor hun land.
„HM tijdperk van uw actieve leven is
voor u afgefloten* roept Péricard uit,
.doch hier opent tiet» voor u een nieuw ver
schiet, rijker, ruimer, grootscher dan gij
ooit hebt kunnen droomen. Gij waart aan
kant gezet, nutteloos, zwak niemand ver
wachtte meer iet* van u. Indien gij dit
echter we nacht, kunt gij vandaag of morgen
bchooren tot de moedigste en roemruchtig
*te verdedigers van het Franache vader
land!"
«a het leven er al te brengen.
Zijn voorstel bestaat hierin, dat de leden
van het „Vrijwilligerfcrorp* «le* Dood*" zich
zullen belasten rnet hei uitvoeren van zoo
gevaarvolle zendingen, dat zij hoogstens
10 kans zullen hebben, om hel er levend
af te brengen. Soldaten in de volle kracht
van hun leven, die bestand zijn tegen de
vermoeienhteen en ontberingen In de loop
graven, betoogt hij, mogen daarvoor niet
warden gebruikt, want dat sou verspilling
van nuttige krachten beteekencn. Mannen
daarentegen, die nog juist over voldoende
kracht beschikken om zich met het vol
voeren van «en dergelijk* taak te belasten
en «laarbij het leven te laten, vormen Ide
aal materiaal voor het oprichten van het
Dood», legioen.
Het bezit van één arm is voldoende, gaat
hij verder. om den hefboom over
te halen ten einde een bom te laten
vallen, wanneer men ren vliegtuig bestuurt
«lat zich zoo ver van zijn baai* moet verwij
deren. dat 't niet voldoende brandstof voor
zijn motor kan meenemen, om de terugrei*
geheel te volbrengen. Fen ander voorbeeld:
tien lijder* aan i-hx. kunnen een prikkel
draadversperring vernieten, welke de Fran
Een avontuurlijke reit naar de ontoegan
kelijke oerwouden tan Afrikaop zoek naar
de plaats, waar de olifanten hun laatste le
vensdagen slijten.
146
.Zij oud", legde Kazimoto uit. „gaan dood".
Op dit geaeg de fronste Boo-loo-la styn voor
hoofd.
„Ik ga naar de olifanten." zet hy. ..Ik kom
vannacht terug. Bwana Roho!" Zonder te
wachten op eenig antwoord rende Boo-loo-la
naar de groote dieren toe, die Juist in een
boschje waren verdwenen
„Luister, we moeten hem achterna," riep
Koen uit. ..Die oude olifanten gaan misachten
naar het dal, dat wy zoeken."
144
Ren* aduxSde «Tn hoofd. „Misschien heb J»
gel^k. wst het oltfantendal betreft. Koen,*
srl hy. Maar Ik geloof, dat we beter kun
nen wachten totdat Boo-loo-la vanavond
terug te Ik weet zeker, dat hy atyn woord zal
„Ik sluit mjj b(j deze meening san."
Koena vader. achteraf hebben we nog im
wcrkclyk vastgesteld, «lat Boo-loo-la ons s
leidde Wy begrtlpen misachten niet allee
hö doet. maar dat sulten we later wel."
147.
Zo trokken se verder. Na een afmattende
tocht langs <te met rotsblokken bezaaide
weg. langs ravijnen en afgronden van de
Elgon bereikte de vermoeide groep tenslotte
het kamp van 8heik Mohammed.
De 8he4k heette hen hartelyk welkom. Hö
was een man op leeftijd maar nog so recht
als een boom HU wsa «kleed in een wit ge
waad «a hö had een xorte, goed verzorgde
puntbaard. Ze mochten hem allemaal dadeiyk
graag. Mijnheer Hendriks vertelde vsn het
verlies van de auto en dc aheik hond ren kaf
fer-renner naar Kisumu om bÖ «ten ofrtcieelen
reg re rtngev er tegenwoordig - den heer Tim
mer*. aangifte te doen van de diefstal.
144.
„Ik heb ook nieuws, mQn vrienden", iel
Mohammed, terwtfl hö tegen mQnheer Hen
driks lachte ..Een oud vriend van me een
vriend ook van den onfortumiyken rippoo
m dia «ÖO teven liet bg bet soek.n naar
Ivoor gaf me een kleine kaart met precies
uitgewerkte gegevens over de richting., hoe
men „bet kasteel, dat roept", ki
Het geselschap ontving deze
met uitroepen van -errasatng.
sche loopgraaf scheidt van de vijandelijke
loopgraaf aan «te overzijde. De «erwten man
gelukt bet wellicht, ren of twee draden door
te knippen, den twveilen rnan nog een. «1«n
derden evruens een of twee. enz. Zij zulten
hei alten met «Jen dood h«koopen, doch «ten
weg hebben zij vrij gemaakt?
Waar Mn wil is, U Mn weg.
Honderd manen, die den middelbaren leef
tijd ver hebben overwhrreten, doch nog over
goede beenen beschikken, kunnen evengoed
Mom» loopen tegen ren versterkte stelling
en deze overuire-teren, als twintig jonge
soldaten en daardoor bereiken, dat t leven
van deze laataten gewpaard wordt. ..Er be
staat geen grootere kracht op sarde," roept
Péricard geestdriftig uit, „dan de rrtansche-
lijke wil; en een man. die bereid is om zijn
leven te geven, kan het aangezieht der we
reld veranderen!"
Het „Vrijwilligerscorps dc* Doods" zal
niet in een romantische uniform gestoken
moeten worden, zich niet op den voorgrond
dringen. Péricard vat «te zaak op met gr«»o-
te ernst. Wie bereid is. gijn teven op te
offeren, kan z.1. af»tan«t doen van ren si ra
ienkran». Dc duur vsn de verbintenis wordt
Trant, „verduiveld een kop thee zou een
weldaad Ujnr Hö bekeek aandachtig de
grooter wordende grijze vlek boven de boo-
meuk roep. Toen bewoog zich weer Iets. Die
vogel weert... Neen. ditmaal was het niet
de vogel!
Plotseling verstijfde Trant. Zyn Instinct
waarschuwde hem. dat de ritselende onbe
kende hem niet vriendschappelijk gezind wza
Maar het vond hem voorbereid; hö h*d die
lange uren van wachten niet heeleroaal ver
spild.
..Als myn hoofd maar helder was!" zuchtte
Trant.
Dat was het eenlgc zwakke punt tn ztjn
poettie. dat bonzende :>oofd van hem Zyn
Als hij zich nu maar staande kon houden...
Er kraakte ren twijg. Halte daar ging
een an zön mooie plannen al naar de weer
licht! De vyand naderde niet door «te hoofd
poort. maar door een heg. De heg was erg
dicht Verdorie! Trant stoop van sy& P"
pluk naar een boschje.
Er vervloog een minuut. Toen drong «teor
den --aten ochtendachemer een ster
lrjk* meer dan een gefluister.
..Bartow!"
fluister weer.
„Bartow?"
De vijand volgde rijn voorwaartache bewe
ging. Een onduidelijke' maros verscheen op
nog g<*eft tien voet afstand en was een oogen
blik later weer verdwenen. De rij and stoop
naar het huis.
Trant stond onbeweeglijk. HÖ Het «ten
vijand ongehinderd tot het huis naderen. Hö
sleutel, die
Hö
hoorde het zwakt geluld van 'n
omgedraaid wordt. Toen glipte
bereikte de portiek, net toen «te
dichtsloeg.
Dat hinderde niet. Da' was geheel volgens
het plan. Bartow was niet in het huls en dc
vyand sou er weldra uit komen en beginnen
den tuin af te zoeken Er was niets anders tn
het huis. dat hem kon ophouden...
..Tenminste", vroeg "Tant zich af. „Ik
neem san dat er niets Is".
De vyand bleef lang binnen' Of misachten
leek het lang? Vervelend als je geen horloge
hebt. En nog vervetender als je hoofd je in
den steek laat...
..Idioot, aat ik ban!" gromde Trant plotse
ling. „De achterdeur natuuriyk;"
De vyand zou waarschyniyk van daaruit
gaan werken! En hö rtond hier sla 'n gek bÖ
«te portiek Woedend op zichzelf worstelde hö
met het bonzen ln zön hoofd
Hö rende om het hu»aJa - daar was
de kerel! De achtertuin af soekend. zyn neus
in uit bouwt jea en struiken stekend Aha. nu
was hö by den afgrond' Trant'a hart sloeg
Vanuit d«
toerde hö «ten voort krui pende vyand.
„Hallo, wat doet hy nu" dacht Trant
De vyand scheen de acht op te geven Hö
had «ten rand van den afgrond bereikt, even
naar beneden gek-ken. en ging nu weer «rag
In de richting van 'TYant!
„Dat zai niet gaan", bretlste de «Selectieve.
Als de vyand hem bereikte. «San was er geen
hoop. De vyand sou gewapend tya. hy was
ongewapend. Zelfs als «te vyand niet gewa
pend was een betecheiyke veronderstelling
ln <ht geval zou hy nog «terk zyn, terwyi
hy zwak was Daarom moest de vyand hem
niet vinden.
Was bet zyn instinct tot zelfbehoud, dat
Trant plotseling een steen deed vtndcn? Als
hy den steen niet gevonden had. zou hy er
niet ln geslaagd zyn d«
gebcurtemsacc met zyn wil te
Trant go-dde den steen niet naar den vyand.
Dat zou «lechtr zyn aanwezigheid verraden
Neen. by gooide <teo steen tn «te
hö over het hoofd van den
vyand Milde en in den afgrond belandde, met
veel gesuis e., gekraak neerkomend
D« vyand gooide zl-h met ren ruk om
Moo dacht Trant. „Wn ntl voor mö?"
Zya juichkreet bleek gerechtvaardigd, de
aandacht van «ten vyand was wmt op het
ravyr gevestigd. N's ren oogenbUk te hebben
stilgestaan, ging de vyand snel terug naar
eten rand van «ten afgrond en keek nu beter
naar beneden De bodem waa half veracheten
«n nog ln diepe schaduw gehukt. Hy tuurde,
nog «enigen tgd naar beneden, en toen hy
keek lichtte er tets glinsterend* m zyn hand
Bartow riep de vyand opnieuw
Stilte
„Wte le daar?**
Weer stilte. Toen begon «te||
«ten rand van het ravyr. te toopen.
Er «ras maar 4én weg
hy dten bereikt had, #ond «te vijand stil en
tuurde andermaal. Hy herhaalde «yn vraag,
maar atechts zyn stem kwam naar hem
terug „Drommels!" mompelde hy en begon
af te dalen
Zyn brenen verdwenen, zyn romp. zyn
hoofd Trant wipte van uit beschutting
op zes maanden gesteld. Men houdt «r na
melijk rekening n»e<te. dst »an ren man en
zijn gezin en b osdverwanten met kan wor
den verlangd, dal zij de renuwachtlge spon
ning. waarin zij natuurlijk verkeeren. lan
ger «Isn ren half laar kunnen uithouden.
Vsn eiken Vrijwilliger wordt nauwkeurig
Aastgesteid. welke speciale bekwaamheden
hij bezit. Het tot beslist er over, wie ren
gevaarlijke zending te vervullen za! krijgen.
Voor zichzelf «lacht Péricard evenwei een
uitzondering op «lezen regel: hij wil al* eb
lereerate uitgezonden wonden. ,j<v»*l* h*l
den man betaamt, dto dezen oproep heeft
gelanceerd.'
U voorschyn er. kroop naar de plak. Hy
kwam zoo dicht by als hy maar kon. aoodar
gvzten te worden, re wachtte, op «ten grond
gehurkt tn scherp luisteren.
la zyn gsost stelde hy atch dat af daten
voor. pro boerend «ten tyd U bepalen. Hy zag
ui MJr; verbeelding de voorzichtige gestalte
naar beosden klimmen, van tyd tot tyd atli-
teaand en roodkykeoi Onderwyi trachtend
«te duiMenus beneden U doorboren, zyn re
volver omklemd, re tot onrakideliyk henrieten
gereed. Het laatste stut van «te afdaling tee
keode «ich voor zyn geestesoog af «te aan
komst op «ten bodem, hst angst va-lig rood-
kyken.tot dat...
„Verduiveld
Trant hield den adem ln. Hy behoefde nu
niet meer te gissen. Dte scherpe uitroep van
beoeden verrted het bereikte punt Het kostte
hem al zyn aetfbeheerachlng om niet overeind
ts veeren en over «en rand van het ra rijn
naar bevmkiglng te spieden Maar «te tucht
woo het pleit. Hy bewoog niet Hy berustte
•rtn oog eea paar minuten geduld te moeten
hebben IntoaKhen moset h^j voortgaan met
oog wat te wachten.
De fMtalte beneden «o 4e gniweiyke ont-
tekkir.g te hebben gedaan, onderzocht nu
Bartow"* lyk Weer stelde Trant zich voor
oen m de sakken grepen op een portefeuilte
Mieter en «Jte open-ter. Maar de portefeuilte
sou !eeg syo. op ren half velletje popter na.
waarop «te vinder ale by een lucifer aanstak,
of er een etectriache lantaarn op richtte, of
het meenam naar den rand van het ravijn,
waar bet vrouwe hebt juist doordrong, deze
mededeling sou lesen:
Je bent verslager Er ^jn op dit ©ogen
blik vter revolvers op je gericht Als js dtt
ravyn levend wilt verlaten, moet je roepeo
en Mggrn waar je beide gevangenen sta.
Kn je moet beneden biyven, voortdurend
door »«»m»««a bewaakt, totdat de waarheid
van je woorden bewezen te. Don alleen Ml
je een kans hebben op je geld Anders au:
je worden neergesrhoten ale een rat ln de
vol. Je hebt vyf minuten"
Dot was bet was Chriaholme ln de porto-
vond. in plaats van tien dulsead pond...
Wordt remolgd
