De Brabantsche Brief
Waar de koeien nooit in de wei komen
Tl En de ossen het koren dorschen
van Dré
Hitte verdrijft schepen
Sensatie in Amsterdamsche
rechtszaal
aterdag 21 October 1939
Derde blad
Op visite bij een Portugeeschen boer
dat wn» de Ave die daar beneden al roomde
en dat /.tin rivier. Wij keken elkaar
eens a*n; Mei ie voor. om eien piw rivier
Ie heithen! Kn dul ui hier tunir in een
versleten 1a*je onder een finwlwlrii para
plu. Ijiler >'iiur»'ii \\r naar zijn hui» om
een glas wijn te drinken, terwijl hij on»
leven* oen paar pnk|«vt anaiehn-n van «lc
Inrnlcrii offreerde Het was ai laat. to»*n
„het jomrefje" otie in de auto terugbracht.
Den volgenden das hekeken we bet
.«rlionlf|e. dat voor de jongens en de mei*-
je* ieder eén lokaal had en waar «ie on-
derwti/er alle verhalen van onzen merk
waanlitren kennis bevestigde.
Onze medewerkster mej. M. T. Boekei heeft
een bezoek gebracht aan een kapitale boerderij
in de buurt van het Portugeesche dorpje C.aldas
de Saude. Het blijkt dat de boer wel eenigsztns
andere opvattingen van zijn werk heeft dan zijn
collega in Nederland en het is zeker de moeite
waard, de amusante reportage van onze Delfzijl-
sche avonturierster daarover te lezen.
Ken van de grootste idealen van
ons moderne menscnen ia wel, een
werkkring vinden en dan varantie
krijgen. Dat lij kt wat tegenstrijdig,
maar heel onze wereld ia nu eenmaal
een groot dal vol tranen en tegen-
strijdigheden en ieder modern wel
denkend meiwcli weet en begrijpt,
dat net als bioscopen, lippenstiften
en radio's, ook vaeunties ons beslaan
l»aa menachwaardig maken.
I «•-
•ning
mder
.STRAATJE IN CALDAS DC SAUDE.
hoiiwd ia het dus niet zoo erg te-
lijdig om tegelijk naar werk cn rij
Ie wrlang .1 •*n cvminin om te reizen
ook ii.in 11<>>.- \'a< antie ie liegcci-ui. NVant
r veh-n is ..reizen" wel hetzelfde begrip
iacun1ie-lichi>eir'. numr als je «manden
*en door oen heet land als Portugal
en daarbij vele ongemakken, erger
en en indrukken te verwerken bobt, dun
toch vermoeiend en zoo kreeg ik dan
een oiiweej>taanbaie aanvechting om
heeio stapel introductiebrieven een
in m n kofier te stoppen en ergens
buiten te gaan waar het schaduwrijk
itil zou zijn en niets anders doen dan
tc liggen.
Naar de „Gezondheidswateren".
fel, ik ging. '-li int aibcn. maar in ge
tiiap van '-ïi ander Hollandsch meisje,
in Liv-aboa werkte. Samen lieten we
neei in het dorp Clldal «ie Saude, wat
„tJezondheidswateren" bctcekende
■nar dun ook vele gemntk wateren uit
[wiund oj»lK)ire!den, waarin je kon lm
i van alle denkluire kwalen bevrijd
len. Aangenonicn, dat je die bad na-
riijk. Cahlas wil» dus „Kuiort" en had
kurhotel, waar de hotelier ons vol
Igilc ontving, omdat de ecnigo gasten
Voor ecu |K>nsionprijs van f li.kon-
ccn kamer uitzoeken en ook zelf dc
iu's samenstellen. We hadden 't er echt
I cn lekker en wanneer we niet aten. la-
we in de prachtige booschen op onzen
«i genoten van de dennen, de blauwe
il en de zingende vogels, 't Wns precies
.k gevvcikschl bad en toen in n gezellin
leen ijverige bui even haar hoofd op
inie cn v roeg, of wij niet wat al tc lui
rvn. zei ik hardvochtig: ,.Ju, jij wel, muur
werk. Ik verzamel aangenomen indruk-
I vau Portugal", waarop ze zeer ad rem
Dcrktc, dat ik nel zoo schijnheilig was
het maiiiictja dut zoo graag de VeSUM
wilde lijn. omdat als die maar rookt,
g al zegt dat hij werkt.
De hötelier slaat op hoL
enkele dagen h miien we loch de oiii-
ing to verkennen. Da boisliir vroeg, <>f
eens oen grootc quinta (boerderij) wil-
zien.' Krg graag, zei ik, waarom hij ons
Keen meer naar builen sleepte en gaten
de lucht begon te slaan, om te liedtii-
n hoe we du- quinta konden vinden en
'ii we niets van zijn drukke gp«ioc Ixsgre
H, draafde hij weer naar binnen om al
'vei men*-' lu-n op te hellen. Als je een
belangstelling voor zijn land
[jtt .slaat zijn behulpzaamheid tuelMB "P
wordt hu bijna hysteris» h van
ipvaatdigheid. Na 10 minuien kwam «Ie
u» ons dun ook zeggen, dat wc onmiddol-
rg moesten gaan, dan z«>ud«*ii we
k een Kngelsch sprekend jongetje
ffadrn en «leze zou ons naar de Omnta da
fédnnra brengen. Wij waren ander» niet
P'» plan dadelijk tc guan. maar nu zat er
ii anders meer op. „Onmiddellijk i-
'ortugal «en ander begrip «lan
toen wij dan ook met Holiand-
•tijxheid hij de kerk kwamen. was
fe« i» jongetje. Na een kwartier wach-
uin er echter een i»er fiets het nad
Ht. die wij bemoedigend toelachten,
die ons de-ondanks toch »tran) voor-
L Waarschijnlijk was dit niet het
jongetje geweest, maar na deze mis-
Kling Ih--toten we mi zelf die «piinta te
"ken. wat na eenig vragen ook getukte.
Voor dc poort.
Xw.t. we vonden een jioort. maar geen
i natumiijk. We bon-d<-n op het ijzer,
l*n „halloóó" en „vólk!!", maar zonder
wilna t. We werden een beetje Ikxw op die
Kdijn l'ortogr«>-<')ie quinta muren en
een v rouw- voorbijkwam, legden we
in zelfgemaakt l'ortugee-rh uit: „poort
Wh:
.Wan
t. ..Nik
Maar to
feeurn B
n kon'ju
elden
dan niet?"
vei ontwaar
op tuia
op een paar
t renen slaan
draadje grij-
-iiiih-I rep 1*1
Kven later
kregen van
verlof overal rond to
oer wa* zelf niet aan-
Een sprookjeshuis.
Het was een grootc boerderij, maar oud
cn vervallen. Het kolossale woonhuis stond
Icog; breed* trappen leidden van «laar
naar een rnooi aangelegde, maar verwilder
de tuin. die eindigde uan oen schilderachtig
riviertje, bij een rustirken, klcpjieremh-n
watermolen, 't Zou oen ideale woonplaats
zijn, ala liet in goeden staat wenl gebracht
en onze fantasie ging meteen aan het op
ruimen en herstellen en juist toen we in
gedachten bezig waren een artistieke lwl
op het dak tc hijschen, kwam er een man
netje omler een grootc paraplu op ons af.
di«* ons meteen weer met beide voeten op
aarde terugbracht, want hij was dc ei
genaar van ons lu« htku-eol. En achter
hem aan kwam zijn zoon, een jongere
man en «leze bleek het bewuste jongetje te
zijn, wiens Kngclsch zich trouwens onge
veer bejterkte tot ,^rs" en „no", zoodnt
we dadelijk in een stottergesprek werden
gewikkeld on» over en weer uit te legg«-n
waarom hij te laat cn wij te vroeg warcu
(N.Bf.)
Ossen dorschen het koren.
Daarna zagen we de boer«ierij; «Ie
vele koestalletjes, die rond ern open
plaats liggen, om de koeien af en tor
buitenlucht te kunnen geven, danr
ze nooit in een wei komen; de
schuren met landbouw werk tuigen,
druivenpers en olijvrnmolcn; een
cementen plaat waarop het koren
wordt gedorachl door er ossen over
te laten loopen; de varkens, de.
kippen en het woonhuis, dal van
binnen heelemaal een ruïne was.
Deze boerderij was reed* in den Moorcn
tijd gebouwd (dat zou pl.in. 1100 zijn ge
wee.-i, wat ik betwijfel), vertelde «Ie hoer
en hij lia«l haar gekocht toen hij uit lira
ril ie terugkwam i jaar geleden, waar hij
ook nog Itezittingen had. Hij wilde alles
weer o|iknappeu. maar was natuurlijk met
het land begonnen. Dat zag er dan ook
goedverzorgd uit. met drainage voor «len
winter en bevloeilngoinstallatirs voor «len
zomer. Ik vroeg, hoe groot «Ie boerderij
was, maar hij wist alleen, dat ze twee km.
lang was. maar niet hoeveel hectare, ook
niet hoeveel er belmuwd was. of hoe groot
de opbrengst was. Hij t«a«l blijkbaar zelf
geen vertnrxvien hoe rijk hij eig«-nlijk wel
was. One hotel behoorile hem ook en tc
vcna nog een ander hotel in Curia.
Een privé-riviar.
Toen wij vroegen, of er in "t «lorp Ook
een srtuwl was. zei-tiif; ja, iuj ha«l is»k e«-n
school laten houwen. Maar «Ie klap op
«len vuurpijl kragen we. toen we op een
hoogc rots zaten te praten cn hij vertelde.
UI venhout. 19 October 1939.
Amico.
Echt Bamiswcor
de«is dagen. Lag«
tochten, «lik als wol
hangen over ons durp
Den straatweg Jee
dich onder 't herfst
blad en 't dooie hout
dat uit de zwaarge-
regende boomkruinen
smakt. In «Ie bos-
schcn is 't «n rinne-
watie. De wegels er
lK>schpa)f zyn be-
kanst niet te ontier-
•chcicn van den boachbojcro, zoo dik liggen zc
bestrooid mee «icn herfst.
Zondagmorgen waren de lichten cfkens ge
broken. 'n Ptakaat glanzend blauw hong bo
ven de natte koeienwei, die te peerten lag
onder deus brok Octoherdag. Lyk zilverptn-
sel kringelde 't natte takkrnrag om den «*n-
zamen, kaalgevallen berk. daar midden in de
wet.
Ik gong 'na koken naar den Vic: 'k had 'm
in enkele weken n»e meer gezien of gehoord.
En me «locht: hij zou wel hard aan den ar
beid zon. want in deus najaarstjj hangt veur
hum de schoonheid van «len hemel. Hoet Ie
z'nen vinnigen, witten kop maar te draaien
om «ten tintelenden pracht in z'n troebele,
vaste oogen te laten dringen tot diep in ztfn
grootc. open zieJement. 'k Was nuuwagierig
Ook Hmnncke had ik lang gemist, maar heur
ziet gc nle veul op 't durp. Die is maar het
liefste om en by heur Moeder. «laar in 't
bruine boachhuis mee den grooten atelier van
den Vic. waar «ieuzen toovenèèr zynen wonde
ren arbeid verricht in kleuren die gloeien van
licht, «lie vlammen over «te «Jocken. in kleu
ren. die dan weer zoo donker doemen of ie de
pcnscelen gesopt had in de diepten van den
Nacht Daar is Manneke *t liefste. t ouwe
Moederkr en «len zwoegenden Vic. daar In
't huis tusschen de boomen. waar «Ie eekers
deur de «lakgooten glippen, waar de boech-
veugeltjea krioelen op «Ie raamdurpels. waar
de blaauwe houtduiven den koat komen scher-
len op "t erf om «len huls
De elkendreef lag verlaten en verwaaid, In
den grjjzen Bamiadsg
't R«x>ie. natte gebiaart blonk op of de
dreef bestreken was mee vernis. En toen "n
koperen zon cfkens schuins deur de dreef viel.
roelde-n-lk «len rossen weerschijn van «len
..rooien vernis" opblinken teugen m'nen kop.
Amico. wat is deus ty toch schoon. Blaau
we zonnebusaels vielen dwars «leur 't ge-
hoomt In de ouwe laan Vurige bladkapellen
fiserden uit de hooge kroonen kantelend tus
schen dc ronrchun.'.cls cn somt yen was 't,
of ze op die blaauwe lichtkegels efkes bleven
rusten!
't Was stil in 't boeeh Ik hóórde t water-
gentsel in 't hout. telkens als 'n hol westen-
windeke deur 't hout voer. Nou cn dan stak
't op tot stormgeweld De tochten liepen weer
dicht 'nen fynen naaJdekcsregen joeg dwars
deur den nuuwen duister van d'eikrnlaan
Wyerop. daar in 'l beukenbosch, «laar gloei
de «len safranen herfst «leur den donkeren
Zondag. Maar den regen flierdc. lyk natten
nevel, om m'nen kop. 't Geel gevla.ni van
't bcukgeboomt gloorde op on«ter de bllnkings
van 't stuivende nat Den boschbojem fonkel
de in tinten van oud goud De groenbcalagcn
stammen, machtig ais pilètrcn. kicurilcn aan
eenen kant zwart van t poeicrnat. dat deur
de bosschen sloeg "t Was echt Bamisweer.
maar sch«Jón
k Was b(j den Vic z'n huis veur *k 't wist.
Stil was 't op de open plek. den erf oin zijnen
huis. Té stil naar mynen zin. al wist ik nic
waarom.
Ik gong 'ns langs den bouw. wasr ie z'n
atelier heeft. Ja. «laar zat Ie. In zijnen witter,
schilders jas Den grooten. zwarten flambard
achterover, den witten kop gesteund op z'n
vuisten. Boven 'm hong 't levensgroote. kunst-
vol-gcsnejen Christusbeeld aan 't machtige
kruis.
Efkes schrok ik toch. Zoo zat den goetcn
kearcl vroeger, als le tobde...! In «le dagen,
dat le hier alleen nog woonde, mee Herman,
zjjnen ..gebriklen" boxer-hond.
Ik likte 'na teugen de raam. Nog 'ns En
als ie dan opkeek, zag ik 'n paar oogen «lie
dof en oud tn den scherpen, schranderrn kop
stonden.
Maar gedank. hy begost te lachen W«-e*
mee 'nen armzwaai dat ik binnen moest ko
men langs zyn" deur. die van den atelier.
*k Liep om den houten bouw henen: was tk
aan de deur. dan wierd se al opengedaan deur
«Jen Vic
..Kom binnen. Dré. de kachel brandt!"
Dan kan 'k 'n bietje opdrogen. Vic; 't is
vuil wirke!" lachte-n-tk Want eertyk ge-
zced, amico. Ik meende-n-er niks van! En den
Vic die verstom! datte!
Maar 't is zoo lekker wegkruipen, daar In
zynen verfwinkel. ais 't bosch om zynen huis
stormt en loeit. Als «ie hooge ramen dof be
slagen zyn van 't hou we nat. als nou en dan
den bosch<k>nkcr zóó dik wordt, dat ge ln «Jen
atelier alleen ziet schimmen den witten Vic
en «ien rossen gloei van de ouwerwetsrhe ko
lomkachel. die mee hooge gllmmemJe buizen
verbonden staat aan «Se schouw. Daar hoort
'*n straf-smorende p(jp hy. dus den Vic gaf me
zyn tabaksdoos, zwijgend en glimlachend
't Gong ommen "n gori uurke worden, hier
tusschen «leuzen plazierigen rommel van
schildersezels, icegr lijsten, witte glpsbeeldrn
brokken natuur in ..levende" verven, slinge
rende aarhbakken. koperen dingen, sjaals van
Chirveesche en Brabantsche weefkunst, en
«ien saushruinen duister «tte «laar stille storvl
in de vette hoeken van «Jeuaen begmnen grond-
»chen .zolder".
Vluchtelingenschip in orkaan
m twintig oprarrndm qe-
wond.
Met hel Aiiicriknnn*«*he slooniM*hip Ar
ra«iia zijn M*» vluchtelingen uit Kun>|«a in
New \ork aangekomen
Volg<'i» «Icn gc*agv«TeriIer was het
schip een orkaan gopae-ecnl. l«»en hei zich
ongeveer .'khi tinjl ten /utdooéten Jan Nieuw
S«'hntlan<l tx?von«l. Deze orkaan had een
iiursnelheld van ongeveer I.'rf» inyl. /g»s i»«v
sagiers en /ratirn leifen «Ier hcmanniiig zyn
gewond doch geen van allen ernstig.
Eeo vlucht om de wereld
In 195 uren.
Het vliegtuig N'ippon is gritervn om 13
uur ió pl. tijd op het vliegveld van Tokio
aangekomen na een toch' om de werehl.
waarhij een afstand van ÜMk) k.ni. in 193
uren werd afgelegd.
Vijf miilioen Joden dakloos
Amrrikaanjrh Joodtrh eonqret
i raagt om hulp.
Het Amerikaan sche Jood sche congr"-
heeft o«-n beroep gedaan «>n het bestuur van
het Internationale Vluchtelingen-coiniló. te
«l'-nki-n aan deb nood VRR vijf mllllinn Ié
«len in Oo-t »-n Midden Kunma. iuclusief
degenen die als gevolg van de deelitig van
Polen «loor Duitsrhland en Ruslundi
loos geworden zijn.
DUITSCHE BEZWAREN TEGEN
TOONEELSTUK.
De Ihiitsche zaakjrela»tig«lr Hans Thom-
M-n heeft zich nvet een s« hrqven tot slaat»-
seciTlarU Huil gewend. Hij klaagt, «lat het
nieuwe anti-nationalisti.-rhe tooneelstuk
„Margin *>t Krror" van Clare Rooth. voor
Duitechland i>elee«ligend b>
Het ^tuk. dat thans in Hrttadway «vonlt
oj>gevoertl, schildert een Duilsrheu consul
al» een slecht nu-iix Ji en een J«MHl»chen ik»
lltiagent al» een held.
De Dorische amltassade verklaart, dat de
brief geen foniiccl diplomatiek prote«t
vormt.
tirooU brand tf Mikerk
In den vorigen nacht omstreek» half een
is door nog niet bekende oorzaak brand
ontMaan m een houtloods van de firma
Prin», gelegen aan «le haven te Nijkark.
liet vuur weixj ontdekt «|«M.»r ecnige mili
tairen. F.en groot aantal soldaten was spoe
dig np «Ie |»!aal» van den brand. Zij namen
onnriddellyk het hlu-»»« hing»w« rk ter hand.
Mei /.and en «««-n straal oi» »l«* watcclei«ling
tra«"htte men de vlammen te blusafhen, het
geen niet gehikte. K«>rt daarop arriveer«le
•Ie hrantlspuit uil Nijkerk evenai» dit Nq-
kerkerveen. Met vier stralen wenl <h» stryd
tegen het vuur. dat in hel bramlhare mate
iaal gretig voedvl vond. vertier aangebon-
«ien. Hui/enho«>g laaiden «Ie vlammen en tot
ver in «len omtrok waren ze waanieomhaar.
De hitte was zoo groot, dut de in «Ie haven
ligende *chet>eu verhaald moesten worden.
N.« ecu twar uur hanl werken was man
omstreeks «Irie uur den brand meester. Van
«Ic loodt bleek niets meer over dan eeniga
brokstukken muur. De nablussching nam
nog geruuiicn lijd in lading.
Vrrdacht*- tracht zieh drn pol»
open Ie krabben.
De Amsterdamsche rechttMink veroordeel
de gisteren den DuitscJien r«~clanirschil«Jer
A. S wegens i>oging l«»t <lo«Mh>lag op een
«\iiiaierdnmsclieu rechercheur, gepleegd op
het Hefiibrandtplein, t«it een gevangenisstraf
van «M*n jaar gem|iiireertl.
Kenige tuaandon gp|e«ii-u wertl «ie Duit-
schor. bij een f>a»-u-neontro1r uangrhouden.
M« t «len rechercheur op hot Hcmhrandt-
plein grk«>iii«Hi. rukte hij zich los, trok oen
revolver en richtte dit met orherpc patro
nen geladen wapen op d<*n |Hdiliel«eiuiihle
Na a«>n worsteling kun hij worden ont
wapend.
Ter zitting bleek, dat deze man reed» her
hnahielijk wat veroontecUJ in Duit»chland.
1k»vertdien vrrt«vef«Ie hij daar geruiinen tijd
in een zenuw inrichting
Nadat «leze man vanmorgen In «te zitting
zaai van de rechtbank was lunnengeleid,
jxiogiie Iuj m een toestand van opwinding,
zijn pols open te krnbl.cn De rijksveldwach
ter* wisten lietn le overmannen en tenslotte
weer tot kalmte'te brengen Hierop !a«
presifient hem het vonnis v«mr. waartdj hij
tot een zwaardere straf wenl vert>or«tee!«l.
dan «Ie officier van Justitie had geresul
teerd.
TSJEN VERMOORD.
o>'iis«lagtu«irgen is te Tokio ern nieuwe
daad van terrtur gepleegd. i<*m Tsjen Hai
Fao, lid van den gemet'uieraad en politiebe
ambte in «Ie Fransche concessie, vermoord
werd door pen Cliin«,es. De do«ler is voort-
vlurhfig Tsjen heeft sa men ge werkt met «Ie
Jajiansche onsulairo politic hij «Ie jongMc
actie tegen nnti Japnnsrhe elem> uien. M«-n
veronderstelt daarom, dat de «lader lid moet
zijn vun een o| andere anti Jajunische ter-
roristische groep.
Wy trokken 'nen makkrtyken leunstoel by
d< werme kachelkolom, ik ecnen van rtet. den
Vic een lyk 'nen troon van gobelin. «11e mee
den gr beeldhouwden rug wyd boven zynen
flambard uitstak.
,.'t Ia hier goesi Vic".
Hy pijpte aan Knikte. Drukte «ien slanken
wysvlnger op 't bollende vuur van zynen
pypekop. smakte «te eerste teugen smoor gul-
zig weg en zee «ion:
„'t Was 'n ingeving van «len Hemel. Dré.
om hier te gaan wonen, 'k Heb hier alles te
ruggevonden. dat ik ln den loop van triestige
jaren verloren had als «lubbeltjea door 'n
gaatje ln den broekzak Maarr toen krek
le me vaat en seerjeua In 'd oogen: ..Maarc...
met Lten gaat 't den berg af."
..Ia de vrouw weer ziek. Vic?"
Peinzend k<*ek ik me aan. Dan wee» Je naar
buiten, waar 'nen torentumgen beuk. «laar in
«len kwijnenden «lag. zyn njj>e blaren stond
terug te geven aan den eerde, die «licht be-
dekt lag al mee 't n* tg lozend gebiaart. «ia',
lyk 'n gouwen weefsel om den machtigen
boom gesponnen wierd. Dan zee «len Vic.
toch mee de bewonderende dankbaarheid va i
den kunstenéér ln z'n «xiwc, blaauwe oogen:
je kunt loch niet zeggen. Dré. dat die
prachtboom ziek is
„Neeé, Vic." 't Viel m'n eigen op. dat m'n
stem moei lyk deur «ien duister drong
..Toch Dré. staat ie te... te sterven"
Dan vouwde-n-ie d armen over malkaar. Het
den kop sakken op ds horst en twee tranen
vielen zachtjes op zyn polsen.
Ik zweeg efkes Haaide zoo zachtjes meu
gclyk asem. Er waa hier „iets" in den duis
teren atelier, machtig cn leer trgrlyk. on-
zichlbaar en toch aanwezig, dat ge veur gin
g«ld mee onuigt getucht had willen, had dur
ven verjagen. Mee 'n schuin oog bezag ik den
levensgrooten Christus, «laar Mn «Jen bruin-
getoettsten wond en 't waa. of 'l slerk-gesne-
Jon lichaam asemde, zoo glee «Jen zwakken
dag over «Jc gemartcWJe. hoekige borat
'Nen windstoot stompte «leur 't bomch En
da volgende stilte was vol geritsel van val
lende blaren Kleiner nog «look «ie witte schim
ln «heren grooten voratelyken stoel tlsar teu
genover my. in een
En 't Wier! me hei-ler ineens als die blaau
we ptakaat bovrn «le koeienwei van daar
straks. hoe «leuzen inensch. deuzen kunste-
néér. «leuzen Knecht-van-God, zoo «len trics-
ten Herat onderging dat le ln zyn ziel de pyn
voelde van alk sterv end blad. hier in *t ende-
kkwe. gouwen bosch.
„Toch is den Herf»t schoon. Vic!"
'n Weemoedig geluk glans-Ie over zynen ge-
teisterden kop Dan atak le z'n uitgegane
pyp weer aan gooide de lucifer In de kachel,
en efkes laaxV 'nen rossen gloei deur drn
donkeren atelier. Nen gloei ais van 't bloed-
rooie eikenblad gloorde deur den bruinen
duister.
..Hoe is 't mee Hanneke. Vic?"
Zachtjes lichtten /dn oogen op. Den mond
wierd weer beweeglyk Nou vlei me op hoe
die twee monden, ten feilen vsn Zonneveld en
«ien zachten van Hanneke. ió«h pcrcir» ren-
«Jer waron De rigenate zenuwtreksk'-s ln d«-
Ketroellge lippen Drn eigensten schaduw in «Je
diepe hoeken, der. elger.ster ..put" ln de bo
venlip'
„Wat zie X »sn ma, D-4*"
Ik lachtts 'ns. Dieen kearel ontgaat niks!
Doktrrsoogen zitten er in zynen kop. Alleen...
Ik sou wenschen. dat alle dokters den Vic z'n
alleszlende oogen hadden! Oogen. die mee
éénen plomp In de ziel duiken en er zien tot
op den bojem. de plek waar d« meeste
ziekten wortelen.
.Met Hanneke Is T wel goed, Dré. moor
m'n meiske voelt ook.... o«jk onzen ch
herfst" Z'n oogen keken hol naar «ien beuk
die daar stond temidden van zynen eigen ..gou
wen regen", den btarrnvaJ.
Don. na 'n oogenblik van dikke stilte: „'a
beroerde tas wy weten 't oJiebeld enne...
w-y hebben elkaar nog geen wv>ord daarover
g«zrgd. M n mciakc kykt me niet meer aan.
als ze tegen me praat We we (weer dia
trllllngs in den gevoeligen mond) wa... ver-
zwygen lat» voor elkaar...!
.Da's fout. Vic! Hanneke zou zenuwziek
■ttnlui.,.1"
,.'k Weet 't. Maar ik ben ta weinig beul. om
't operatiemes in m'n"... 'nen snik... „In myn
eigen meiske te zetten
'Nen vetten ragen kledderde teugen den
houten bouw aan. 'n Windvlaag jankte deur
dc kachel.
„Is Hanneke nie thuis. Vic?"
.Jawel".
„Zou ze nie weten dat ik er ben?"
Jawel. man. dat «roet ze. maar... maar Ik
ben er ook. Enne
Hy stond op. gong ze halen, mee de woor
den: ..breng den Dré toch 'ns n bak koffie.
Han'"
Als Hanneke binnenkwam, wit ln «Jen bles
ken herfstdag, dan vic! me op, dat heur
larhske moeilijk plooide.
„Dog. Hanneke. hoe gaat 't meid?"
„Goed. Dré' En thuis?"
Bestlg Bestig Mee mee oew Moederke
gaat 't Iets minder, h«»or Ik...?"
Heur schouwers trokken naar voren. D«
oogen wterden Jfrooter Dan zette zy rap 't
koffieblad uit h*n«Jen Gong zitten op 't rechte
stoeltje, daar by «Jen wand waar ik «Jen Vic
getroffen had. hy myn aankomst Ze beg'tst te
arikkrn. Erger. Ik zag naar «k-n Vic. Die zat
mee strakke veul oplettende «*>gen z'n
„meiske" te bespleén En hy dse, wat te
m«Jést doen: hy «Jee niks
L*s z'n pyp weg. Liets Hanneke uit-buien.
Gong «Jan naar haar toe.
Hanneke wy samen Wtfer kwam Ie
nJe. Ook «leuzen kearel. die zooiank geswegm
had. brak.
Herfst Triestig ty.
Den Vic beleeft 'm zwaar van *t jaar
't Leven Is 'm moetlyk ding somtyen.
"k Vrurale 'nen rwaren Allerzielen veur deus
twee braven menechen
Ik heb énen grooten troost: OLH cal zy
nen Overigen knecht toch nis In den steek
laten!
De hlA/rn vallen. In triest geruisch Maar
in 't vroege Voorjaar. dan zwellen weer de
ntiuwe knopten'
't Is echt Baxnisty
Kom ik schel «eraf
Veul grnetr-} van Trui. Dré III en den
Erker cn sla oity gtn horke minder van oewen
t a.v.
Mi
