I
De Brabantsche Brief:
RADIO
van
Seh Mcie-fytijke-
ydijk&tLs
IP
PROGRAMMA
Ulvenhout, 11 Januari 1940.
£mico,
De „Samenwerking",
de worstfabriek van
den Blaauwe en den
Joost, floreert boven
de beste verwach-
tings. En als ge me
nie voluit gelooft, dan
kan 'k oe da geloof
géven, deur te vertel
len, dat...
„de Samenwerking"
al in proces ligt mee
den vroegeren worst
baas van den Joost!
Maar nou ben 'k meteen aan 't end van
in'n vertelsel, zonder dat gij 't begin en den
gank van zaken kent.
Gin nood, da's te verhelpen! Wa'k hier
bij gaai doen, als ik 'r tenminste mee klaar
kom.
G© wit, ik heb oe dat breedvoerig ge-
eehreven g'had, hoe den Joost, op zijnen
zilveren jubileumdag, die sjuust viel na éen
week oorlog, van zijnen baas 'n kwaje sigaar
kreeg en 'n prachtig getuigschrift. Düidelij-
ker gezeed: hoe den Joost 'nen schup onder
z'n gewitwel kreeg, op 'nen leeftijd, dat for-
tninigp. piemels 'n pensioen, 'n lintje, cadeaux
en een verslag in de krant krijgen. Ja
daar is veul verschil in de weareld.
Onbegrijpelijk veul verschil. Waar
van düs(!) Onzenlievenheer de schuld krijgt.
Zoo in deuzen geest: ,,'s Heeren wegels zijn
ondeurgrondelijk." Jaja! Sjuust alsof de we
gels die zo'nen worstpatroon gaat, 's Hééren
wegels zijn...! Alsof de zon alleen maar
'schijnt veur worstkoningen en nie veur worst
knechten.
Maar genogt.
Ik wou eigenlijk gezeed hebben g'had: den
Joost wier na 'n kwarteeuw sappelen op de
fiets, over de barre landwagels van durp tot
Öurp, buitengegooid, omdat de worsterijen
vaneigens liepen". Enomdat er op dieën
©ogenblik veurdeeliger perspectief zat in 't
vasthouwen, dan in 't verkoopen van worst
gerei.
Ja, amico, 't is zóó gelegen: in worst zit
van alles, 'k Heb er ooit, als ik 'n verken ge
kuipt had, na 'n half jaar uit verom gevonden
'nen wit beenen knoop van m'nen borstrok.
Dat was dus worst-mee-knoopen! En nou ik
daar, na 'zooveul jaren, bekendheid aan geef,
lijkt me Worst-met-Ritssluiting nie wijd
meer af. Looikes hangen er soms ook aan.
Daarvan is Trui als den dood. Ze beweert glas
hard, dat die „medailles" eigenlijk penningen
zijn van de... hondenbelasting. Zy gelooft nog
altij da-d-ouwe smoesje, dat er op de groote
fabrieken aan den éénen kant van de reuzen-
machines heele menageries worden gestort,
van afgedankte kameelen af tot dakhazen
toe, die er aan 't voeten-end" van zo'n
jnachien als prachtige worsten weer uitrollen.
Ja, zoo is Trui. alles wat haar in haar
jeugd is wijsgemokt, gelooft ze vurig. Daar
om verslet ze mij veur zo'nen grooten leuge-
nèèr denk is. Want eerlijk is eerlijk. Ik heb
ze vroeger, ander 'n druppende pèrepluu, of
in 'n stil wegeltje ook nen hoop dingskes ge
zeed die nouja! De getrouwde kearels zitten
op den oogenblik, nou ze dit lezen, nie veur
niks mee d'oogkes te knipperenZe ver
staan me wel.
Maar toen den Blauwe veur 't eerst, na de
Oprichting van „de Samenwerking" by ons
thuis kwam, toen hee Trui hum gezeed: „kek
's, Blaauwe, gij komt hier nou bekanst 'n halve
eeuw as vrind over den vloer, ik hoop nou
één dingske
Seerjeus, 'n bietje verrast zag den Blaauwe
naar Trui; twee groote vraagteekens in z'n
trouwe oogen!
„We, we wa bedoelde, Truike??"
„Da ge onzen Blek en ons Dubbeléen mee
tust lot
Efkens zat den Directeur van „de Samen-
Werking" in 't wèèrgaren. Dan wierd 't hum
FEUILLETON
door
MONICA HART
30.
duidelijk. En dan zee-t-ie, met 't onnoozelste
bakkes van de weareld (ge ként 'm!): „tuur-
lyk, Truike, 'k zal die beesten gin kwaad
doen, horre! Maar as ge 'ns 'nen ouwen mat of
zoo op te ruimen hebt, of 'n paar vergane wa
terleerzen van den Dré, denk dan om mijn
verkensschavot asteblief? Ja? 'k Geef er gè-
ren 'nen smakelyken worst veur verom!"
Amico, Trui wierdblééék!
En toen den Joost ons 't verhaal van z'n
ontslag kwam doen, nou vier maanden gelejen
(wat is dieën oorlog alweer lank gaande!)
toen zee Trui: „jaja! In worst zit van alles in,
b'alleve'n vleugske moreele herbewape
ning".
Van Trui haar standpunt bekeken, had ze
wel 'n bietje gelijkMaar ik hoop nou éen
groot dinkDat de wefkes, die dit lezen,
nie doen als Trui en bang worden van worst
mèt en zónder looikes, wantehik mot
van m'nen boerenkool af, 'n patente schranse-
rij in deus barre wintertyEn boerenkool zon
der worst, da's... da's... wel da's 'nen worst
patroon zonder den Joost! kan 'k gerust
zeggen!
En zoo kom ik dan toch weer op m'n cham-
pieterke! 'k Was knapkes uit den koers ge
sukkeld.
Ge wit: al rap, na dat „de Samenwerking"
op stoot was, den Joost mee zynen ge-vuur-
lakten „auto" handenvol orders ophaalde bij
zijn ouwe klantjes, waarvan ie in de leste vijf
entwintig jaren „familie" was geworden, ik
zeg: al rap kwam er op 't „Kantoor" (ja, déar-
over dalijk nog 'n woordeke!) van de Directie
der „Samenwerking" 'nen brief van den Joost
zijnen ouwen patroon, waarbij hij den Joost 'n
belofténvolle aanbiejing dee veur hoofdverte
genwoordiger. (Op 'nen driewieler, denk 'k).
Den slaafschen Joost voelde er efkes wel iets
veur, maar den Blaauwe, oud-kasteelheer, on
afhankelijk vrijbuiter, den Blaauwe adviseerde:
„ge schrijft 'nen deftigen brief, op ons pam-
pier-mee-fabrieks-gebouwen-en-jouw-sport-me-
dailles, dat ie naar den Hier-en-Gunder-wyd
kan tippelen!" En zoo geschiedde naar 't
woord, van den Blaauwe.
Maar den worstkoning, die iedere week min
der orders kreeg, (de „Samènwerking" flo-
rèèrde!) liet 't er nie by zitten. En „vroeg ba-
let", zee den Tiest.
Zooontstond „het" kantoor!
Tot nou toe was de administratie gevoerd
bij Aantje in de mooie kamer. De telefoon hong
naast de bedstee, de brieven slingerden over de
beddesprei en in den kinderstoel en 't veur-
naamste deel van de boekhouding (losbladig)
stak in de bloederige vestjeszakken van den
Blaauwe! 't éllerveurnaamste deel onder z'n
rosse stekelsharen.
'n Kantoor was nog nie noodig gewist, want
éenen directeur, den Joost, was nooit thuis
en den anderen directeur, den directeur-be-
dryfslyder, ziet er uit lyk 'nen moordenèèr uit
'n ouwerwetsche kermis-schouwburg. Aan
z'nen gordel hangt alty 'n slachtmes en 'n
roerspaan, z'n broek staat stijf van 't vet en
z'n rosse pluuskesarmen zitten meestal dik
gekoekt met verkensbloed.
Neeë, hy ziet er nou niet bepaald uit als
'nen kantoordirecteur. Om te scheren hee-t-ie
gin tijd meerrosse stekels pieken van
boven en van onderen uit zynen kop, ja
uit z'n ooren! Ik kan gerust zeggen: alle jonge
Moeders van Ulvenhout houwen teugenwoor-
die de jong zoet, mee de dreiging: mot ik oe
bij den Blaauwe brengen?!" Den brutaalsten
dreutel wordt dan stil en bleek
'Nen dag en 'nen nacht, in de zware dam
pen van den kokenden vetketel, onder guirlan
des van aan touwen opgehangen worsten, ban
ken vol zulten, en In den deurdringenden geur
van de rookerij, in den stal naastaan, 'nen
dag en 'nen nacht timmerde den Blaauwe in
'nen hoek van de „fabriek" 'n „kantoor". De
eiges getimmerde schrijftafel, 'n withouten
schap onder 't raampke, wierd „aangekleed"
mee 'n schryfmachien éen van den Blaauwe
z'n zeuns is daarop aan de studie 'nen fa
miliealbum, bij gebrek aan 'nen grootboek, veul
pampieren, dikke potlooien en de telefoon. Als
kantoorstoel 'nen ouwen rieten zurg, in de deur
'nloketje en daarop geschilderd, onder
malkaar:
Kloppen
Frapper
To knock
Klopfen
Zulks met 't oog op de buitenlandsche cliën-
tele! 't Was 'n idee van den Joost, „want op
de deur van 't groote kantoor van den baas,
stond dat ook", zee-t-ie, én,,'t stond
goed!"
Toen gong er 'nen brief naar den worst-
koning: hum wierd „ballet" verleend! De di
rectie kost alleen ontvangen né. kantooruren,
want, zoo'schreef den Blaauwe collegiaal: „ge
weet hoe druk het in onze soortement fabrie
ken in dezen tyd is". Hy verwachtte zynen
collega dus tusschen 89 uur namiddag, als
Een echte heer, meneer, militair uiterlijk
en heel groot.
Goed, ik kom dadeljjk by hem; waar heb
je hem binnen gelaten?
In de zitkamer; menèer is al by hem.
Toen de bediende heen ging keek Halfönt
nog eens naar het kaartje. O er stond nog wat
op dat hy in het halfdonker van de gang niet
dadelijk gezien had. „Er stond „b. d." by den
titel.
Dat maakte de zaak heel anders. Hy wist, dat
de Horrabridge, dien hij kende, er nog niet
over dacht den dienst te verlaten! Dit zou wel
een familelid van hem zyn... waarschynlyk
Zijn vader.
Een groot, zwaargebouwd heer, met bruin
gelaa* stond uit zyn stoel op, toen Halfont de
kamer binnenkwam.
Goeden morgen, meneer Halfont; ik ben
"blij, dat ik de gelegenheid gekregen heb u
weer eens in deze buurt zou komen en nu
blijkt het my, dat we buren zullen worden.
Dat zal aardig zijn was het antwoord.
U blijft hier dus voor langeren tyd?
Ja. ik heb Carnstill Hall kunnen kragen.
Schitterend gelegen! Werkelijk een uitgezocht
Btuk voor vossenjacht; u jaagt toch ook?
Ik voel meer voor grover wild.
Nu. daar kunt u ook geyoeg van krijgen.
Ik denk nog vaak met genoegen aan onze
ontmoeting. Heeft hij u daar niets van ver
teld?, vervolgde hij tot den ouden heer. Nee?
Hoe is het mogelijk! O, het was tè dwaas;
maar het heeft mij toch tot nadenken gebracht
en ik ryd op zulke kronkelwegen niex meer
zoo razend snel; gelukkig zyn er niet veel zulke
wegen.
En toen kwam het heele verhaal: hoe hij
het leven van Agnes Ingatrew in gevaar had
gebracht en hoe Halfont de dame gered had
Winterbeeld aan de Duitsche Oostzeekust. De pijlers van de brug te Harings-
dorf hebben een wit omhulsel gekregen.
de nachtploeg sjuust in dienst was. Ik hoef oe
zekers nie te zeggen, amico, dat die nacht
ploeg, veur die bezonderste gelegenheid be
stond uit de lejen van depropclub! („Ver
sterkt orkest", om zoo te zeggen). Den Fielp,
mee z'n driehonderd pond in zijn witte bakkers
tenue, veur deus gelegenheid uitgerust mee 'n
slagersmes langs z'n heupen (en wét veur
heupen!) en 'n rooie veeg over z'n bakkes! Ja,
amico, ge behandelt 'nen kameraad van ons
nie zonder risico slecht
Pront om 8 uur kwam daar, op den bewus-
ten avond een groote indrukwekkende auto het
erf opgerejen. 'n Auto? Man, 'n oorlogsschip!
Iets om stil te worden van ontzag. Heel de
„nachtploeg" stond 't groen-gelakte, felblin-
kende gevaarte, mee de verblindende lantèèrns,
ademloos te begluren deur 'n splitje van een
der „fabrieken".
„Ik staai complex, den heersten slag hls
haan um", vezelde onzen „Voorman", „maar
has ie straks honzen directeur ziet, zal ie hook
wel efkes sprakeloos staan!"
Op den erf stond 'nen „wegwjjzer", 'n hand
mee 't opschrift: „naar de kantoren".
Twee heerschappen klommen uit 't oorlogs
schip: den worstkoning, ge kost 'm rap ken
nen en 'n schriel meneerke, mee 'n kolossale
actetasch onder den arm. „Da ziet 'r huit has
'n brok havecaat", vond den Fielp. „En nou,
jongens, doen juilie nou net hof ge thuis bent,
mokt 'nen oop errie, de fabriek werkt hop
volle compassieteit!"
„Da's kedin", zee den Joep en hij trapte
om te beginnen alvast vijf zinken emmers deur
de schuur. Ik most stoken en't trof. Het
was er net 't weer veur. 't Vroor steenen dik!
Den Jaan begost aan 'nen meulen te draaien
dat hooren en zien vergong en den Fielp liep
op en neer en zee zynen spiets op, dien ie veur
den Nuuwejaar in den Raad zal afsteken. Als
ie 't daar nèt zoo doet als hier, dan schiet den
Burger onder de tafel! Wat gong onzen^.chef"
te keer. Of ie Mannerheim eigens was en heel
Rusland in de pan hakte. Ik stookte zoo hard,
dat ge déur de dampende smoorwolken van den
vetketel nie meer kijken kost, zoodat onmeu-
geljjk te zien was, hoeveul volk hier „arbeid-"
de", en hoeveul ketels er te stoomen stonden,
'n Prachtzicht uit 't kantoor, telkens als de
deur opengong. Toen de twee worstmakers 'n
kwartier hadden gewacht in 't benauwde kan-
toorke, waar gaandeweg 't vet van de wan
den droop, dan kwam onzen directeur te véur-
schtjn, mee zooveul kruiken bier als de „nacht
ploeg" sterk was. Weer gong de deur van 't
Kantoor open: Blaauwe-zijnen-zeun-op-z'n-Zon-
dags, kwam den directeur zoeken en liet 't
kantoor openstaan. Ik zag sjuust hoe „d'n ad
vocaat" moedeloos z'n gezicht afveegde mee
den zakdoek en z'n vingers tusschen den boord
stak.
Ik gaf m'nen eigen 'n plumke en formeerde
dampgordynen om 't op oew longen te krygen!
Den Blauwe gaf orders, vloekte, pluimde,
dreigde'n heele afdeeling mee ontslag, en
riep naar mij: „machinist, hóu de vuren zoo,
daar motten na deus kooksel nog tien ketels
te vuur vannacht. En gy, chef, vertel 'ns: is
dieën wagel verkens, die vanavond gekomen
is, al geost?"
„Jewe, menéér!"
„Goed zoo". Mee 'n knlpoogske naar 't kan
toor: „dan zurg ik eigens wel veur den
slacht." Toen ging ie 't kantoor binnen, eerst
nog roepende: „Janus, als m'nen compagnon
dalyk thuiskomt uit Limburg, rij dan zynen
wagel in de garage en vraag aan Menèèr of
ie zoo goed wil zyn naar kantoor te gaaan, ik
heb daar 'n paar lui!"
Toen gong den Blaauwe, ïyk 'nen Lucifer
in politiek, 't kantoor binnen. En sjuust zag
ik, hoe 't advocoatje als den Blaauwe uit de
dampen in 't lamplicht kwam, achterover
gong in zwym.
„Dieën slag his den hónzen," zee den Fielp
voldaan. „Da wordt veur die mannen 'nen
vuilen pico, jongens!"
'Nen oogenblik later kwam den Joost den
erf opgetuft. Zyn lijkwageltje mokte honderd
keer meer lawyt, dan 't oorlogsschip", dat
daar stond.
Over zijnen entree en de rest, 't proces,
de volgende week.
Den Joost is gewroken, amico, en nie zoo
kinderachtig. Dat kan 'k oe alvast meedeelen!
Neeë, ge mot mee de firmanten van „De
Samenwerking" gin flaauwekul maken, want
dan drupt 't vet in oew oogen!
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker
en als altij gin horke minder van oewen
t.a.v.
ZONDAG 14 JANUARI 1940.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
8.55 VARA. 12.00 AVRO. 5.00 VPRO. 5.80
VARA. 6.30 VPRO. 8.00—12.00 AVRO.
8.55 Gramofoonmuziek.
9.00 Berichten.
9.05 Tuinbouwhalfuur.
9.35 Gramofoonmuziek.
9.45 Causerie: „Van Staat en Maatschappij".
10.00 Berichten.
10.01 VARA-orkest.
10.40 Declamatie en gramofoonmuziek.
11.00 VARA-kinderkoor „De Merels".
11.30 Rosian-orkest.
12.00 Cyclus: „Onze Weermacht".
12.25 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.00 Zang en orgel.
1.30 Causerie: „Een gesproken mailbrief',
1.50 Nederlandsche liedjes (opn.).
I.55 Declamatie.
2.002.27 Boekenhalfuur.
2.30 Inleiding. Hierna: Leden van het Om
roeporkest en solist.
3.40 Gramofoonmuziek.
4.20 AVRO-Dansorkest.
4.55 Sportnieuws ANP.
5.00 Gesprekken met luisteraars.
5.30 Schaaknieuws.
5.35 Voor de kinderen.
6.00 Causerie: „Skiën in Nederland".
6.20 Sportnieuws ANP.
6.25 Schaaknieuws.
6.30 Lezing: „Koppervreugd ln Januari".
7.00 Nederlands Hervormde Kerkdienst.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.20 Vei korte operette „Ein Walzertraum".
9.20 Radiotooneel.
9.55 AVRO-Amusementsorkest, solist
Scheltu's vocaal kwintet „Mol en kruis".
II.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
11.3012.00 Dansmuziek.
Hilversum H. 801,5 m.
8.30 KRO. 9.30 NCRV. 12.15 KRO. 6.00
NCRV. 7.45—11 30 KRO.
8.30 Morgenwijding
9.30 Gewijde muziek (gr.pl.).
9.50 Nederlands Hervormde Kerkdienst. Na
afloop: Orgelconcert.
12.15 Lezing: „De Sociëteit van Maria (Pa
ters Maristen") en de Missiën".
12.35 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Boekbespreking.
I.20 KRO-Melodisten en solisten.
2,00 Godsdienstonderricht.
2.30 KRO-Kamerorkest en solist. (3.153.35
Gramofoonmuziek)
4.10 Gramofoonmuziek.
4.15 Ziekenlof.
5.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
5.20 Gereformeerde Kerkdienst. Na afloop:
Gewijde muziek (gr.pl.).
7.45 Berichten.
7.50 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 KRO-Melodisten en de Koninklyke Mili
taire Kapel.
9.00 Prijsvraag-luisterspel.
9.30 Vervolg concert.
10.00 Rococo-octet.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Epiloog.
II.00—11.30 „De geloofsbronnen: H. schrift
overleveringen", lezing. (Esperanto).
MAANDAG 15 JANUARI 1940.
Hilversum 1. 1875 en 414.4 m.
Algemeen programma, verzorgd door da
VARA. 10.00—10.20 v.m. VPRO.
8.00 Berichten ANP. gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Pianovoordracht.
11.10 Declamatie.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Orgelspel en zang.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
I.001.45 De Ramblers.
2.003.00 Groninger Orkestvereeniging en
solisten (opn.).
;.05 Declamatie.
3.30 Solistenconcert.
4.30 Voor de kinderen.
5.00 Gramofoonmuziek.
6.006.30 Orgelspel.
6.30 Het Royal All-Star-orkest en solisten.
7.00 VARA-Kalender.
7.10 Lezing: „De Weerbaarheid van ons volk".
7.30 VARA-orkest.
8.00 Herhaling SOS-berichten.
8.03 Berichten ANP.
8.15 De Stem des Volks (Rotterdam), solis
ten en het Utrechts Stedelijk Orkest.
9.00 Schaakoverzicht.
9.15 Rosian-orkest.
9.55 Declamatie.
10.10 VARA-orkest en soliste.
II.00 Berichten ANP.
11.10 Orgelspel.
11.3012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H. 301,5 m.
NCRV-ultzendlng.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Schriftlezing, meditatie.
8.20 Gramofoonmuziek.
8.20 Gramofoonmuziek (9.309.45 Geluk-
wenschen).
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. lectuur.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek (Om 12.30 Ber. ANP)
12.40 Ensemble v. d. Horst en gramofoonmuz.
2.00 Voor de scholen.
2.352.55 Gramofoonmuziek.
3.00 Causerie over kamerplanten.
3.40 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.45 Gramofoonmuziek.
5.15 Voor de kinderen.
6.15 Qutre-malns en gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Godsdienstige causerie.
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-Ber.
8.15 Nederlands Symphonie-orkest en een
vocaal ensemble. (In de pauze: Gramofoon
muziek en lezing over het Lutherlied).
10.00 Berichten ANP, actueel halfuur.
10.30 Vervolg concert.
11.00 Gramofoonmuziek.
Ca. 11.50—12.00 Schriftlezing.
en hoe zy toen als kampioenen tegenoveer el
kaar gestaan hadden. En heeft hij er nooit een
woord van gezegd?, eindigde de majoor.
Ach ik vond het acheraf niet zoo ge
wichtig, zei Halfont luchtig; het zou net
zijn, alsof ik er m(j wat op wou laten voor
staan, hè?
De mannen praatten eenigen tyd door over
sport en over jachtplannen, wanneer de ander
in de buurt kwam wonen. Eindelek stond de
bezoeker op om heen te gaan.
O ja, zei hy plotseling, ik zou het byna ver
geten, maar ik hoor dat u pas uit Natal terug
is en nu wou ik u vragen of u daar soms ook
een van myn broers ontmoet heeft? Hy is by
de militaire politie.
Ja, ik kende hem zelfs vrij goed.
Dat is buitengewoon! Nu, dan kunt u
binnenkort de kennismaking vernieuwen, want
hy komt met verlof over. Zaterdag over een
week verwacht ik hem. Ik zal eens met hem
hier komen. Hij heeft het druk gehad in dat
oorlogje, dat ze daar gevoerd hebben. U is
maar net ontsnapt, niet waar?
Ja dat scheelde niet veel... Horrabrid
ge... uw broer en ik waren vlak by elkaar in
het gevecht, waar ik... den strijd heb moeten
opgeven.
Hij is bevorderd; hij is luitenant gewor
den, de goede jongen. Ik ben nieuwsgierig,
wat hij allemaal te vertellen heeft. Tot ziens
dan, meneer Halfont.
Toen de jonge man den bezoeker had uit
gelaten en weer bij zijn vader terugkwam, zei
deze; Zeg, ik moet toch zeggen, dat je erg
geheimzinnig geweest bent over dat avontuur
met juffrouw Ingatrew; was dat je eerste
kennismaking met haar? Erg romantisch!
Het was de eerste keer, dat zijn vader over
Agnes sprak na het gesprekj dat zy oyer
haar en over Halfont's toekomst in de bi
bliotheek hadden gehad. Maar de squire was
nu tot de conclusie gekomen dat het werkeiyk
niets dan een zomeridylle geweest was en
dat men er dus rustig over spreken kon.
Gaat u nog even mee een wandeling voor
de lunch maken, papa?
Nee, ik geloof dat ik maar thuis zal blij
ven het is zoo warm... maar als jy lust hebt,
ga je gang!
Halfont nam een pet van de kapstok, een
wandelstok uit het rek en liep met groote
passen het park door. Zyn geest hield zich
tegeiyk bezig met den brief dien hij aan het
lezen was toen de bezoeker was aangekondigd
en dezen bezoeker zelf. Hy stapte flink door
en weldra was hy op den weg naar Coltfield,
die hyzonder doel volgde.
Ting—Ting.
De fietsbel achter hem deed hem uit zyn
gedachten untwaken en plotseling opzy sprin
gen. Hy had nog net den tijd om zyn pet af te
nemen, toen de Ingatrews hem voorby reden.
Hy had echter óók nog tyd om het vriende-
ïyke hoofdknikje en het lachje van Agnes, als
antwoord op zyn groet, op te merken.
We zien Halfont den laatsten tyd niet veel
meer, zei Paul, toen ze een eindje verder
waren.
Neen, vaak zien we hem niet, antwoordde
ze droog.
Paul keek zyn zuster uitvorschend aan en
ging door: Hy komt nooit meer by ons in de
buurt.
Neen.
Er kwam een haast-uitdagende glimlach op
haar gezicht, waarvan hy niet wist wat te
denken.
Schei toch eens uit; viel hy boos uit;
ik kan heusch niet wys uit je worden. Toen
je dacht dat hy dood was, heb Je je dat erg
aangetrokken wat ook heel natuurlijk was.
En nu hij dan weer gezond en levend terug
komt doe je net, alsof je hem nooit in Je
leven gezien hebt!
Hoe kan ik nu anders, na wat jy ont
dekt hebt?
Dit antwoord ging ook weer vergezeld van
een uitdagenden glimlach.
Zelfs adn nog, gedraag Je je zonderling.
Je wilt toch niet zeggen, dat hy je onverschil
lig Is?
Paul, zei zy min of meer plechtig, zal je
niet omvallen, als ik je wat vertel? En er
nooit over praten, en wat nog belangryker is.
nooit laten merken, dat je iets weet of zelfs
maar vermoedt?
Ja, natuuriyk. Ga verder.
Nu pas op, want je zult er van schrik
ken.,. dit is Halfont niet!
Wel voor den drommel, wat bedoel je?
Net was ik zeg. Dat is Halfont niet.
Paul keek alsof zyn zuster ineens krank
zinnig was geworden.
Zoo, wie is hte dan wel? vroeg hy spot
tend.
Dat zouden we nog eens kunnen onder
zoeken, maar Halfont is het niet. Zie je, ik
had al van dat eerste oogenblik zoo myn
idee over dezen sinjeur, maar nu ben ik er
zeker van, dat hy Halfont niet is. Ik heb het
gemerkt aan dingen, waar ik met hem over
gesproken heb en waarvan hy niets wist en
het sterkst door vragen waar hy geen ant
woord op wist te geven, wat nooit mogelijk
geweest zou zyn, als hy Halfont was. En dan
was er verder nog mijn vrouwelyke intuïtie,
maar dat zal voor j9u niet van zooveel ge
wicht zijn.
Maar zyn vadeq zyn (anjiliel!4 de be
dienden zien die hem allemaal maar over
Halfont aan, terwyl hy het niet is? Als hy
het niet is, ïykt hy op Halfont als de eene
druppel water op de andere, zelfs hetzelfde
litteeken heeft hij! Maar, als dit Halfont niet
is, wel, dan is Halfont waarschijnlijk dood.
Ik ben er zeker van, dat hy het niet is
en we zullen nog heel wat beleven. Let maar
op, we zullen hier binnenkort vreemde dingen
zien gebeuren.
HOOFDSTUK XXIV.
B(J de Gcoma.
De zon ging op over de met dooden bezaai
de vallei van de Gcoma. In de eerste uren van
den nieuwen dag was een dikke mist komen
opzetten, die nu ook de rivier, die men op
korten afstand hoorde kabbelen, aan het oog
onttrok.
Halfont werd wakker en trilde over al zyn
leden. De vochtige frischheid van den morgen
had zyn koorts doen verdwijnen en ofschoon
zyn hoofd nog erg klopte door den schok,
dien hy gekregen had, toen de groote tak
die door de granaat afgescheurd was van den
boom waar hy onder stond op zyn boofd
viel, was zyn geest weer volkomen helder;
het natuurlijke Instinct van zelfbehoud deed
hem overeind gaan zitten en om zich heen
kyken.
Hy kon door de mist niet ver zien
slechts enkele meters. Maar wat hy zag,
bracht den nacht met al zijn verschrikkingen
in zijn geheugen terug. Op hoogstens drie
stappen van hem af lag het mismaakte en
opgezwollen lichaam van den reusachtige
wilde, die zyn assagaai, waarmee hij even
voordat zyn einde kwam, een laatste poging
gedaan had om zyn vyand naar de andere
wereld mee te nemen, nog omklemd hield.
Halfont voelde geen dorst meer, wat het
gevolg was van de mist, die zijn lippen reeds
eenigen tyd bevochtigd had. En toen de mist
een weinig optrok was hy daar toch dankbaar
voor. want wat hy zag deed het bloed in -zijn
aderen stollen. Half op den kant, half in de
rivier lagen de lyken van een groot aantal
verslagen vijanden. Neen, hoe de dorst hem
ook gekweld had, hy zou nu geen druppel
van dat water gedronken hebben.
Wordt vcrvolffd.)
