TRIUMPH Boerepraat GEESTELIJK T r Ik heb mijn vriendin gezegd Geloofskracht SUPERIEUR IN KWALITEIT 100% WAARDE VOOR UW GELD uit Suntebankerus 'N TRIUMPH VAN SMAAK DE BESTE 19 SIGARET JU' DE ONMISBARE KAMARAAD Zaterdag 2 Maart 1940 Tweede blad door A S T O R Leven Onder den verschen en diepen indruk van het boek „De strijdbare dienaar" (van Pcarl S. Buck), waarvan ik de lectuur juist heb beëindigd, ga ik schrijven over geloofskracht. Hoe zou ik liet kunnen nalaten, na vele uren achtereen in gedachten te hebben mee geleefd met den man, wiens leven in dit bock op sobere, maar daarom niet minder aangrijpende wijze wordt beschreven? Die man, Andrew, was een Amerikaan en stamde af van een streng-geloovig, stoer boerengeslacht uit een der zuidelijke sta ten van N. Amerika. Op een zekeren dag, buiten in de natuur, werd hij zich bewust van zijn roeping. Het stond onwrikbaar voor hem vast, dat God hem riep om als zende ling naar China te gaan. En hij ging na eerst, vooral op aandringen van zijn moe der, in het huwelijk te zijn getreden met die merkwaardig lieve vrouw, Carie, wier leven door Pearl S. Buck, haar dochter, in een ander boek wordt verhaald.: En zijn gansche leven hij is tachtig jaar oud geworden zal hij, onderbroken door een paar vacantiereizen naar Amerika, in China leven, waar thans nog op den top van een heuvel zijn stoffelijk overschot rust. Het is een ongelooflijk sterk en werkzaam leven, dat hij in het onmetelijke groote Chi- neesche rijk leidt. Maar één gedachte drijft hem voort: het redden van zielen door ze te brengen tot God en Christus. Alles staat daarbij achter. Voortdurend trekt hij er op uit om het evangelie, zooals hij het opvat, te prediken. Familieleden kent hij bijna niet. Altijd is hij van huis en als hij thuis is, dan studeert hij en werkt met taaie volharding aan het vertalen van den bijbel uit de oorspronkelijke Hebrccuwsche en Grieksche taal in 't Chineesch. Gevaren schijnt hij niet te zien ;hij trotseert alles; méér dan eens loopt zijn leven gevaar, voor al in den tijd toen in China een algemeene haat tegen al wat vreemdeling was, oplaai de, zooals het geval was gedurende den be kenden Bokseropstand, toen honderden bui tenlanders werden gedood en hunne huizen verbrand. Een kinderlijke vreugde is er in hem, als hij nieuwe leden aan zijn steeds wijder zich uitstrekkende kerk kan toevoe gen. Een bekeerling te maken, vormde zijn grootste geluk. Reusachtige afstanden legt hij af, te voet, te paard of varend over de groote rivieren. Daarbij kwam het onderwijs, dat hij aan de besten van zijn bekeerlingen gaf om ook deze weer te bekwamen voor het zendings werk en niet te vergeten de organisatie van al die kleine groepjes, welke overal door hem vqor het. evangelie werden gewonnen. Voor zichzelf vroeg hij niets. Hij leefde op uiterst sobere wijze en had voor klecding geen oog. In huis weerde hij alles, wat maar iets op overdaad geleek. Iedere dollar moest worden gespaard voor het werk. Genoegens, ontspanning kende hij niet. Eén vraag be stond er slechts in zijn leven: „Wat wil God van mij?" en het antwoord op die vraag >vas „zielen redden." Een kleine episode wil ik u vertellen: „En op een nacht kwam hij heelemaal niet thuis! Het was bijna middag op den volgenden dag, toen hij thuis kwam en zijn polsen bloedden, waar ze door riemen wa ren gebonden geweest. Toen Carie (zijn vrouw) gek van angst, het uitschreeuwde, antwoordde hij eenvou dig, „wees maar blij, dat ik nog leef. Ik was bij Lin Meng, om het avondmaal te brengen aan zijn oude moeder, toen er soldaten bin nen kwamen. Zij namen Lin mee en mar telden hem tot dat hij stierf. Maar hij bleef standvastig. Zij namen zijn tienjarigen zoon mede, maar lieten hem vandaag weer vrij en hij kwam terug en vertelde het mij, en maakte mij los. Ik was gebonden achterge laten en de vrouw stierf, terwijl ik dag stond, aan een paal gebonden." Zijn gezicht was vertrokken en hij ging zitten en kerm de. Toen keek hij ons allen aan op vreemde wijze, terwijl zijn ijskoude oogen glansden, en zijn stem plechtig en triomfantelijk klonk: „Lin Meng is ingetreden tot Gods tegenwoor digheid, als een martelaar en heeft zijn plaats in die glorierijke schare!" Hij stond snel op en ging naar zijn stu deerkamer, om een tijdje alleen te zijn! Waarde lezers, ik zal niets meer vertellen •uit het lange. vcell>ewogen leven van dezen sterken mensch. Wie er meer van wil we ten, leze zelf het boek. Maar dit kan ik u verzekeren: ik ben er 6til onder geworden. Niet omdat het geloof van Andrew ook het mijne is. Want het tegendeel is het ge val; ik vind zijn geloof hard, liefdeloos en volkomen verwerpelijk. Maar omdat ik tel kens weer bij het lezen versterkt werd in mijn overtuiging, dat een waarachtig diep geloof, een geloof dat de gansche ziel ver vult, een bron is van onuitputtelijke kracht. Niet w a t, maar d a t men gelooft is het, waar het op aankomt- Er zouden tal van roomsche missionaris sen te noemen zijn, die evenals Andrew hun gansche leven, hun genoegens, hun vreug den hebben opgeofferd, dood en lijden heb ben getrotseerd, omdat zij ontwijfelbaar ge loofden in hun roeping om menschen te red den, door hen te bckeeren. te winnen voor hun geloof en hun kerk! Menschen van de reinste overgave! Er is hier in beitic gevallen sprake van godsdienstig geloof. Het zou echter een schromelijke dwaling wezen, wanneer wij daaraan alléén een bijzondere waarde gin gen hechten. Bovendien zou dit een gruwe lijke miskenning beteekenen van de werke lijkheid. die ons anders leert. Ik zeide zooeven: niet wat, maar dat men gelooft is het, waar het op aankomt. Elk diep geloof geeft den mensch kracht. Een paar iaren gele den ontmoette ik een jong nationaal socia list. Ik kende hem al sedert langen tijd. maar wij hadden elkaar bijna uit het oog verloren. E11 nog zie ik zijn gezicht voor me, toen hij mij verzekerde: „ik ben gek van het nationaal socialisme". Die gelaats uitdrukking vergeet ik nooit. Daar stond hij voor mc als iemand, die volkomen bezeten was doorzijn geloof iu het nationaal so cialisme. Toen ik „De strijdbare held" las, heb ik vaak aan hem gedacht. Zóó als er voor Andrew maar één waarheid en één roeping bestond, zoo bestond er ook voor hem slechts één levensopvatting, die Abso luut was. Zijn hcele ziel was ervan vervuld zijn denken en doen waren eraan gewijd. Ik denk aan wijlen Dcmela Nieuwenhuis. Hij gelóófde in het socialisme met zoo groote zekerheid, dat alle twijfel was buitengeslo ten en zijn gansche leven is gewijd geweest aan de verkondiging en de propageering van het socialisme. En smaad en hoon, vergui zing en verachting, breuk met vrienden en families; alles heeft hij kunnen dragen en hij is tot aan zijn dood toe een sterk mensch gebleven, onwankelbaar in zijn overtuiging, dat in dit socialisme de verlossing was gc- legen niet alleen van de arbeiders, tot wie zijn hart uitging, maar van gansch de men- schelijke samenleving. En is niet de kracht van een Lenin weder om het geloof geweest? En hoe was het mogelijk, dat een graaf von Zeppelin jaren aaneen gedacht en ge peinsd heeft over de mogelijkheid van het houwen van luchtschepen, waarin hij alie teleurstelling en tegenspoed overwinnend, eindelijk is geslaagd? Omdat hij in dit sla gen gelóófde. Vast stond voor hem, dat ééns zijn pogen %ou leiden tot een resultaat. Wanneer Columbus in 1192 de Atlantische Oceaan oversteekt, altijd door koersend naar het Westen, wanneer zijn scheepsvolk begint te morren, dan blijft hij doorvaren, omdat bij vast gelóóft dat hij het land zal vinden dat hij zoekt. Ach, een mensch kan liccl rustig leven zonder eenig geloof. Ze zijn er bij duizenden, die noch godsdienstig, noch eenig ander ge loof bezitten. Ze dobberen mee op den groe ten stroom des levens en zij vinden het dik wijls heel gcncegelijk. Maar wat gaat er van hen uit? Wat is de invloed, dien zij als deelen van het groot geheel der menschheid, toch óók kunnen uitoefenen? Wie echter sterk wil leven, bewust wil leven, die redt bet niet zonder geloof. En zoo ooit, dan mogen wij ons daarvan in on zen lienarden tijd wel diep doordringen. Om sterke menschen schreeuwt onze tijd! Daarom is geloof voor alles noodig. En nu denk ik aan geloof in bepaalden zinGeloof i n d e z e d e 1 ij k e w a a r- den. Als wij dit geloof missen staan wij hulpeloos, machteloos als wanbopigen tegen over den chaos om ons heen. Dan zien wij geen uitkomst en moordende twijfel,", ja, on geloof in de menschheid en haar toekomst verlamt onze energie. En tot mijn diepe smart moot ik consta- teeren, dat ik telkens opnieuw menschen ontmoet, die dit geloof in de zedelijke waar den totaal hebben verloren en hun levens zijn vervlakt en vergrauwd, ondanks mis schien wat uiterlijk geschitter. Dit is wel het pijnlijkste verschijnsel in onze dagen. Hot is de vale Ideaal loosheid. Het is de mo reoio krachteloosheid. En toch zeg ik: mensoh, geloof in de ze delijke waarden, geloof in wat goed, recht vaardig, liefdevol is; dit geloof alleen kan u doen blijven een fier. dapper mensch, een mensoh niet kracht om als mensch staande te blijven; dit geloof alleen kan een strijder van u maken. Maar is het mogelijk om zelfs nu nog dit geloof als redelijk, denkend mensch te bezitten? Op deze vraag hoop ik in een volgend ar tikel naar mijn beste weten te antwoorden. ASTOR. P.S. Ik had dit artikel reeds klaar, toen de redactie aan mij een stuk doorzond, dat de onderteekening B. droeg. Ik vond dit stuk zóó belangrijk en zóó getuigend van eigen nadenken, dat ik er een uitvoerige beschou wing aan zal wijden. Maar eerst komt na tuurlijk hot vervolg op dit artikel. Ik hoop en vertrouw, dat de geachte inzender B. er dus genoegen mee zal nemen, dat ik hem een poosje moet laten geduld oefenen. ET MEIST BEROEMDE DURF VAN NEDERLAND... Nou, nou, benne we zoomaar hillekcndal beroemd worren, of berucht, net zooas je 1 wulle. Wat gaat et, wat gaat et. Bouwstra en Vrouw Roós hewwe kanne vol sukke- laadmelk tapt voor de snornaliste, die ons durpkc onvailig maakt hewwe, et was jc- rubel, ze wazze er met en zonder kiekkas- sies, maar allegaar van die groöte brille op, dat hoort er zeker bai. Nou, der wazze tot op heden wel veul mense in ons land, die ge- niensen wiste dat er un Suntebankerus be stond, dat weet ik te mensten nag van de voruge Mobelzasie. Toe zaide onze mejoor toe ik om un verlofpas kwam, achter dat land loit zeker wel gicn land, en dat is den wel ofzet mit krnntepepier. Nou den grains je maar un beetje, en den denk je ik wou dat je me maar un dag of wat meer gaf, omdat ik nei zoon negerai moet, maar nou is Suntebankerus un plaas die overal bespro ken word. Weerom dat hew ik wel niet te melden denk, dut hewwe jollie allemaal wel in de Skager zien en lezen, 't Is nou den weer doenluk om te fietsen, alle snei- rommel is zoo goed as wegsmolten, 't Koe- daiker padje wou ik 't efkes over hewwe, deer viel nag wol wat over op te merreken. Losten mit de sneipruest, as je artkwanUiie van Suntebankerus den most je loope of as je best fictse koune den wist je der zoon beetje op te hlaiven. Zooveul snel en vastgevroren snei, dat zoo wat als worren was. Der was niks an dein, en den kwam je op de grens van Koedaik, en den was 't of je In un aarc wereld kwam me. Deer was alles netjes opruimt, in heel genoegcluk kon ie deer weer fictse. Den zeg je zoo eres bai jc aigen, weerom is dat nou bai ons niet opgnapt. Suntebankerus moet er net evengoed an betale as Koedaik. Nou ja dat weet ik toch ok niet ik ben in die zake niet zoo erreg piendcr, nou ken dut wel errug dom van me weze maar ik docht zoo dat onderhoud samen bteaald worre most. Maar snei opruime is weer heel aars. Der zit wel un aarduge zai an want Koe daik liep zun aigen mit 't pad best houwen, maar ik kom nag aldcrs langs de weg, eu den zeg je welderus wat, maar den wor je welderus van antwoord ok dient. Toe wier ine zoid, as Koedaik zooveul an «lat sneiopruimen «loet is best, maar den moete ze derres in de achterweg ok an de gang gaan, en ok in 't zuidend want deer is niet deur te kommen. Nou ik hen der woest en ine zegsman had gelaik. Den begin je toch weer are gedachte te kraigen. 't is wel zoo net as overal 't ion dubbel, en 't aar niet enkel, zoo zei 't wel blaive ok. Nou me velket raakt vol dcerom maar weer de groete van Jak. KOEGRAS JULIANADORP. „HET WITTE KRUIS". Zuster's auto deed het niet best! Voortaan 5 bestuursleden. Dezer dagen was er een algemeene ledenvergadering van de X. Holl. Vereen. „Het W itte Kruis", ald. Den Helder, onder- af«l. Julinnadorp in het café „Prins Hen drik" van den beer A. Doorn. Aanwezig waren 21 personen. De voorzitter, de heer J. Kosscn sprak bet openingswoord. Do secretaris, lieer C. J. Vroom leest de notulen, welke onveranderd vastgesteld wor den. Medegedeeld wordt, dat door zuster Roo- zendaal van 1 Aug. tot en met .11 Dec. 1939, 841 bezoeken afgelegd zijn bij 82 patiënten. Uit liet jaarverslag vernielden wij dat dc aansluiting bij „Het Witte Kruis" te Den Helder een feit werd. Na 40 jaar verpleger te zijn geweest, vertrok de heer W. Vonk. Zuster Roozemlaal volgde hem op. Den secr. wordt dank gezegd voor liet ge memoreerde. De Kaseommissie, bestaande uit de heeren K. van Buuren en J. Brecn, had dc bescheiden nagezien en in orde be vonden. De ontvangsten bedroegen van 1 Jan.—11 Juli 1919 f 7Ö0.Ö6. de uitgaven f 723.7-4, overlatende een saldo van f 32.91. Van 1 Auc.—31 Dec. 1919 waren «le ont vangsten f 59&T& «le uitgaven 1 ós 4.79 V*, overlatende een saldo van f 11.71 plus bijgeschreven rente. Penn. K. Wïjnsma en dc commissicw orden voor hun moeite dank gezegd. De commissie, belast met de controle op het materiaal zegt hij monde van den heer II. J. Spanjaard, dat alles keurig in orde was. Na toelichting van den voorzitter, gaat de vergadering er mee accoord, dat het be stuur voortaan uit vijf inplaats van uit ze ven leden zal bestaan. Tot lid van de Knsrommisie wordt in de plaats van den heer H. Baanders bij accla matie benoemd de heer C. W. dc Graaf. Bij dc rondvraag, komt de auto van de zuster ter sprake, deze Weigert nogal eens zijn diensten. Kan daar geen andere voor in dg plaats komen? De secr. zegt dat de zuster bet dezen winter slecht getroffen heeft Men wil wel voorstellen een zeker bedrag uit te trekken, zoodat zij dan oen auto ter eigen beschikking beeft. Ook de contributie komt ter sprake. Voorzitter zegt dat de autoge schiedenis in den Helder thuishoort. Wij kunnen wel van advies dienen. Daarna spreekt dc voorz. eenige woorden van dank tot de afgetreden bestuursleden en tot de belangstellenden. Dat in de toekomst ook de wijkverpleging in alle opzichten mag voldoen. I)r. Swatcrs en Zuster Roozendaal doen daar hun uiterste best voor! LANGENDIJK WIT-GELE KRUIS. De afd. Langendijk van hot Wit-Gele Kruis hield haar jaarvergadering Donderdagavond in „De Burg", onder leiding van den heer B. F. Wilmink. Het jaarverslag vermeldde, dat de afd. Kraamverzorging 120 leden telt; 13 maal is een kraamverpleegster geplaatst. De wijkverpleegster heeft 2T>12 hpzoeken afgelegd in 48 gezinnen voor de wijkverple ging. 224 voor de t.b.c.-hest rijding en 709 voor de zuigelingenzorg. Het aantal leden der vereeniging bedraagt thans 430. De afd Kraamverzorging had een voor- deelig saldo van f ">0.39. de wijkverpleging eon van f 146.08. Het voordcelig saldo dor afd. materialen was f 112.S8. De aftredende bestuursleden mevr. C. Met selaar—Schuijt en dc heer N. Sncekes, wet* den herkozen. NIEUWE NIEDORP LAN GE REIS. STAATSPENSIOEN. De afd. Langereis van den Bond voor Staatspensiooneering hield in café Wan- naar een propagaiula-avond, die uitstekend I geslaagd is. Na opening door den voorzitter, den heer I D. Olie, verkrijgt de heer Bruin uit Alk- maar het woord om zijn propaganda-rede te houden. Ken daverend applaus was de belooning voor dezen onvermoeiden propa gandist. Daarna is het woord of beter gezegd het lied aan den heer Cloeck, eveneens uit Alkmaar, die de vermakelijke noten kraakt. -Goede wijn behoeft geen krans! Dan treden voor ons op de heeren B. Persijn en G. Olie, eerstgenoemde viool en de heer Olie accordeon en zang. Een nieuwe gast, ook uit Alkmaar, is de lieer Grondsma. die optreedt als gooche laar. Hij doet dit op meesterlijke wijze en natuurlijk heeft hij het publiek hij den nues gehad Dit was voor de Langereis een geheel nieuw nummer, dat geweldig in sloeg. Ook na de pauze heeft bet program ma op een uitstekend peil gestaan en de avond zal dan ook alle bezoekers hebben voldaan. DEN HELDER dat zij zich niet moet laten leiden alleen door lage prij zen. Alle waar is naar zijn geld en dat geldt zeker voor schoenen. In slechte schoenen bederf |e Je voeten en als ze een maal bedorven zijn loop Je Jaren met pijn. Mijn vriendin was heel gauw overtuigd, en heelt nu goede schoenen gekocht bij LflNGE/TRflflT öt> TEL. 3383 ALKMAAR

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1940 | | pagina 5