BETON het moderne wonder
RADIO
Fransche vliegers op verkenning
Toenadering
PROGRAMMA
Ifc
al
J
Zij zien er uit als holbewoners
Een wonderlijk materiaal, be
stand tegen de hardnekkigste
granaten.
ICAGINOT. EN SIEGFRIEDLINIE.
Een vakkundig Britsch schrij
ver, de heer J. M. Michaelson
publiceerde dezer dagen een in
structief artikel over de beteeke-
nis van het beton, waaraan wij
Ihet volgende ontleenen.
Toen een Fransche tuinpian, Joseph Mo-
nier genaamd, een methode ontdekte om
beton sterker te maken door liet Ie „wape
nen" met ijzer, ten einde niet dit nieuwe
materiaal betere en sterkere waterbassins
en andere installaties te maken, bevroedde
hij nauwelijks dat hij een bouwmateriaal
had samengesteld dat een buitengewoon be
langrijke rol in latere oorlogen zou spelen.
Jarenlang hebben de betonmengers in
Europa uit zand, cement en fijngemalen
steenen een materiaal samengesteld, dat
harder was dan rotssteen. Op het oogenblik
liggen er twee machtige verdedigingslinies
langs de Rijn tegenover elkander en men
kan ervan overtuigd zijn dat de sterkte van
het beton uiteindelijk over de overwinning
of de nederlaag beslissen zal.
Achtduizend treffers doorstaan!
Voor den toeschouwer die toevallig wel
eens wegwerkefs aan het werk heeft gezien
op het oogenblik dat zij bezig waren met
hun betonmolen om nieuw materiaal samen
te stellen, ziet alle beton er eender uit. In
werkelijkheid maakt de keuze van materiaal
als grondstof en de wijze waarop het ge
mengd wordt heel veel verschil uit ten
aanzien van do sterkte van het eindproduct.
Dat is wel heel duidelijk bewezen geduren
de den wereldoorlog, toen Luik en Namen
in puin geschoten werden door de Duitsche
houwitsers, terwijl daarentegen de Fran
sche forten in Moulainville en Vachervillau
die van duurzamer beton vervaardigd wa
ren, zich zonder noemenswaardige schade
staande hielden, zulks in weerwil van het
feit dat zij elk een bombardement van onge
veer 8000 treffers te doorstaan hadden!
Siegfriedlinie niet solide?
Is de Siegfried-linie, in een over
haast tempo gebouwd in een tijd dat
Duitchsland ernst aan een nijpend
tekort aan ruwe grondstoffen, wel
zoo solide als zij zou kunnen zijn??
De vakwetenschap dat de keuze van
kleine steenen, de rijkdom aan ce
ment en de zorgvuldig gekozen af
metingen en verhoudingen van enor
me beteekenis zijn voor de soliditeit
van het beton, heeft den deskundi
gen de overtuiging bijgebracht, dat
de versterkingen in het Duitsche
systeem op den duur onder de
kracht der Fransche projectielen
vernietigd zullen worden, terwijl
daarentegen de Maginot-linie zon
der eenige haast, maar met zorg en
overleg geconstrueerd, allo aanval
len zal kunnen weerstaan.
(Wij moeten bij het vernemen van deze
conclusie in aanmerking nemen, dat zij van
Britsche zijde komt en een propagandisti
sche inslag haar niet vreemd zou kunnen
rijn Red).
Kalksteenheuvels opgeblazen.
Het was Joseph Aspdin, die min of meer
toevallig ontdekte dat een mengsel van klei
en verhitte kalksteen een grijsklcurig, krach
tig materiaal opleverde het sedertdien
beroemde „Portland-cement" dat sterker
was dan eenige andere ccmcntsoort, die
vóórdien wefd gebruikt. Dat was in liet
Jaar 1825. Heden ten dage worden tal van
andere variaties -van klei en kalksteen in
Portland cement verwerkt, bij duizenden
tonnen tegelijk. Het product kreeg de naam
„Portland", omdat de kleur veel weg had
van die van steen uit het Engelsche district
Portland, wat niet wegneemt dat het ruwe
materiaal, dat voor het product wordt ge
bruikt, overal ter wereld gevonden wordt.
Gansche kalkstccnhcuvels worden
opgeblazen, waarna dc grooto stuk
ken „fijngekauwd" worden door spe
ciaal daarvoor vervaardigde machi
nes. Aldus verkrijgt men het fijne
poeder dat verwerkt wordt.
Het laatste fijnmalen wordt met
behulp van kolossale stalen kogels
gedaan, die elk ongeveer dertig ton
Een der zware kazematten van do
Maginotlinie.
wegen en die in een cylinder rond
draaien. Daarna wordt de klei toe
gevoegd, waarna het aldus verkre
gen mengsel vulcanisch verhit wordt
in enorme fornuizen. Zoo vormt men
de klinkersteen, die, eenmaal afge
koeld, fijngestampt wordt tot het be
kende grijze poeder.
Zoo fijn als damespoeder.
De waarde van het cement is in de eer
ste plaats afhankelijk van zijn fijnheid, zoo
dat de allergeringste deeltjes zich gemak
kelijk kunnen vermengen met steen en
zand. Weinig menschen weten dat de beste
cement zoo fijn is als de poeder die dc da
mes gebruiken en dat zij door een zeef zou
heengaan, die zulke fijne gaatjes heeft dat
water er op zou blijven staan.
Voor hot maken van coment zijn ontzag
lijke massa's ruw materiaal noodig. Zoo
heeft men voor drie millioen ton aange
maakt cement niet minder dan 5 millioen
ton kalksteen en 2 millioen ton klei noodig.
De vele millioenen tonnen beton,
die gebruikt zijn voor de verster
kingslinies langs de Rijn vertegen
woordigen een geheele (opgeblazen)
bergketen.
„Ferrö-beton", daltegenwoordig veelvul
dig wordt gebruikt bij den aanleg van for
tificaties, dankt zijn bijzondere eigenschap
pen aan een gril van de natuur. Beton zet
namelijk, precies als metaal uil, wanneer
het wordt verhit. Toevallig zet het ongeveer
evenveel uit als staal en op grond daarvan
is het mogelijk geworden dat in combinatie
mot het beton te verwerken. Het staal neemt
d© spankracht en het beton dc drukkracht
voor zijn rekening. Het enorme voordeel van
dit fcrro-bcton boven een gewone beton
soort wordt wel aangetoond door het feit
dat een zekere hoeveelheid ferro-beton aan
de kracht van veel zwaarder geschut weer
stand bieden kan dan eenzelfde hoeveelheid
gewoon beton. Dat is proefondervindelijk
bewezen.
Beton-gehelmen.
Niet alleen de juiste toevoeging van ce
ment, zand en steenen bij de aanmaak van
beton is belangrijk, ook de hoeveelheid toe
te voegen water is dat. Vooral wanneer het
beton enormen weerstand moet hebben, ge
lijk dat bij het aanleggen van forten en an
dere versterkingen het geval is, moet de
water-toevoeging haarfijn worden berekend.
Daar heeft men dan ook .speciale installaties
en instrumenten voor en telkens opnieuw
worden vóór de menging nauwkeurige proe
ven met het mengsel genomen. Overigens
hebben de Fratischen in liet bijzonder hun
sporen verdiend door dc verschillende voor
treffelijke methoden die zij hebben uitgevon
den om hot verhardingsproces van het be-
ton-nicngsel te bespoedigen. Hot behoeft, in
het licht van het grooto belang dat deze
werk-methoden. In oorlogstijd hebben, wel
geen betoog dat zij die methoden strikt ge
heim houden, met dezelfde zorgvuldigheid
waarmee vliegtuig- of tankconstructies of
wel verbeteringen aan andere oorlogsattri
buten geheim gehouden worden.
Nu gaat het er niet altijd o#n te zorgen
voor een zoo snel mogelijke afkoeling van
het betonmengsel, want dikwijls is het juist
zaak die afkoeling te vertragen. Groote mas
sa's beton moeten vrij langzaam worden af
gekoeld om to voorkomen dat liet materiaal
gaat barsten.
Met die wetenschap voor oogen
moge het duidelijk zijn dat groote
betonnen gedeelten in de Siegfried
linie inderdaad gebarsten zijn, gelijk
overal bekend is. Klaarblijkelijk kon
bij de vervaardiging de noodige
tijd voor het afkoelen van het mate
riaal niet in acht worden genomen,
hetgeen achteraf hier en daar tot bo
vengenoemd resultaat heeft geleid.
Toen de Amerikanen hun enorme „Boul-
der Dam" bouwden, die twee honderd meter
dikke betonlagcn bevat, moesten zij in dc
eerste plaats rekening houden met de niet
te snelle afkoeling van het materiaal en
daarvoor gebruikten zij zelfs ingenieuze re-
frigeratic-(afkoelings)-apparaten,
Het meest vreemdsoortige gebruik van be
ton maakten dc Engclsehen in den wereld
oorlog n.1, voor... het bouwen van schepen!
Er werden tal van betonnen schepen ge-
l>ouwd, dc moesten weliswaar van beschei
den afmetingen, maar een van 1100 ton. Dat
was de „Armistice"! Beton is het moderne
wonder van onzen tijd. maar men moet
het, zoo besluit J. M. Michaclon, vakkundig
kunnen behandelen!
Onó krPd MAaal:
Hij was juist teruggekomen uit Amerika
en had een nieuwe schrijfmachine noodt,
Wilde er goedkoop een op den kop tikken
en had daartoe een advertentie in de
krant geplaatst voor een gebruikte machi
ne, anet als resultaat: stapels brieven, sta
pels! Kolossaal wat een aanbiedingen! Hij
kreeg het gevoel alsof de heele wereld met
schrijfmachines in haar maag zat. Toclj:
bij moest er een bobben en nu kon hij op
zijn gemak uitzoeken.
Keuze genoeg. Hij begon maar dadelijk.
De eerste aanbieding betrof een machine,
die alleen een klein mankementje had
aan de lintbeweging. De tweede was ge
heel zonder gebreken, prima, prima! Maar
toen hij even verder het vraaglijstje ge
waar werd, overwoog hij. dat hij dan be
ter epn nieuwe koopen kon. Haastig legde
hij den brief terzijde. Het derde aanbod
was van een machine, die, om zoo te zeg
gen, zoo goed als niets mankeerde. Al
len... de letters e... a... 1... n... s... t... o...
en r waren iets minder duidelijk, mogelijk
wat afgesleten. Maar dat maakte niets-
uit, die letters moesten dan maar niet te
veel gebruikt worden.
Bij den tienden brief slaakte hij een
diepen zucht. Er was toch niet zooveel
keuze als hij wel gedacht had.
Eindelijk bij den elfden brief, trof hemi
een verrassing. Die brief was namelijk af
komstig van Annie, zijn vroegere typiste.
Zij bood hem eenvoudig een prima ma
chine aan tegen een zeer civielen prijs,
waarover zij het ongetwijfeld wel eens
zouden worden.
Hij ging eens recht in zijn stoel zitten
en dacht een oogenblik na. Annie!
Hij kende haar al van jongsaf aan; had
nog met haar op de schoolbanken gezeten!
En toen hij indertijd iemand voor zijn kan
toor noodig had. was Annie de eerste ge
weekt, die zich had aangeboden. Zij kende
stenografie en typen en had hem graag ter
zijde willen staan, waartegen hij geen bo-
zwaar had gemaakt. Zoodat zij als typiste
bij hem in dienst gekomen was. Later was
hij naar Amerika gegaan... waar het hem
niet al te best bevallen was. De zaken
waren er een weinig in het honderd geloo-
pen en hij had zich er eenzaam en ellen
dig bij gevoeld. Ja, waarom eigenlijk?
Waarom had hij zich daar eenzaam ge
voeld?
Plotseling dacht hij weer aan Annie, aan
den tijd dat zij, bij hem op kantoor was.
De laatste maanden voor zijn reis naar Ame
rika had hij haar niet meer noodig gehad;
was hij zelfs van oordeel geweest, dat ze
min of meer overbodig was, en in Ame
rika had hij heel niet meer aan hem ge
dacht. Tot nu opeens... het was, alsof hem
plotseling een waas voor de oogen werd
weggenomen.
Annie!!!
Met een ruk sprong hij- op? Wilde de ma
chine vpn haar in elk geval wel eens zien.
Zou er dadelijk even op af gaan.
Zij ontving hem met een vriendelijk lach
je en liet hem in een gezellig ingerichte ka
tner, waar ze zwijgend, zonder iets te vra
gen zonder een enkele toespeling te ma
ken op het verleden, de bewuste machine
midden op tafel zette.
„Dat is hem," zei ze eenvoudig. En hij
slikte eens, hij had op een andere ontvangst
gehoopt, maar ia, hij kwam toch eigenlijk
alleen maar voor de machine. En Annie
was nog dezelfde gebleven van vroeger,
even correct en even bescheiden als altijd,
hij had niet anders te verwachten. Hij he
keek de machine nu eens van alle kanten.
Hij zag er werkelijk keurig netjes uit.
„En tikt hij ook goeod?" vroeg hij belang
stellend.
„Zal er een blad papier in zetten." zei ze
en terwijl ze daarmee bezig was. sloeg hij
haar aandachtig gade. Inderdaad: het was
nog dezelfde gedienstige Annie van vroe
ger... en toch was het hem. alsof hij haar
ineens heel anders zag. alsof er iets in hem
ontwaakt was, een gevoel dat hij nog niet
kende.
Een eigenaardige gewaarwording kwam
over hem... en plotseling zette hij zich voor
het toetsenbord en begon maar eens wat
te tikken.
...Amerika...Amerika... Amerika...
„Die hoofdletter A is niet erg fraai!"
„Een beetje dichtgeslibd", zei ze knikkend.
„Maar daar weet ik wel raad op. Zal ik
even helpen, als ik mag?"
Gewillig stond hij op. Zij nam plaats en
peuterde met een borsteltje in de dichtge
slibde A.
„Zoo" zei ze. „Laten we nu eens kijken
of het geholpen heeft."
De jongeman ging weer voor de schrijf
machine zitten en tikte:
...Eenzaam... Eenzaam... Eenzaam...
Ernstig keek hij haar aan.
„Zoon borsteltje verricht wonderen", zei
hij. „Ik heb veel gemist in Amerika en nu
weet ik eigenlijk wat ik gemist heb."
„En" vroeg ze langzaam, terwijl ze met
het horsteltje de letter E uitpeuterde, „wat
was het dat u daar miste? Óf wie was de
gelukkige die U er miste?"
Snel viel hij op het toetsenbord aan en
tikte: „AnnieAnnie
Haar hart bonsde. Een zucht van verlich
ting ontsnapte aan haar lippen.
„Die A's en E's heb ik aardig opgeknapt,
hè?" vroeg ze schalks. „Die machine is
heusch zoo slecht nog niet."
„Och, kijk eens", zei de jongeman, „die
machine is natuurlijk niets meer, maar hij
schrijft klinkende taal"!
Een week later waren ze officieel verloofd.
„We hebben nog heelcmaal niet gespro
ken over den prijs van de machine", zei hij
peinzend. „Wat moet ik je daarvoor geven?"
„Mij niets", antwoordde ze lachend, „om
je eerlijk de waarheid te zeggen, hij is van
mijn vriendin, die wilde hem kwijt. En ik
leende hem omom weer een beetje con
tact met je te krijgen, snap je?"
Toen lachtten ze beiden en de vriendin
lachte den volgenden dag mee. want ze had
niet gedacht nog zooveel te krijgen voor een
oude schrijfmachine.
AANDUIOirie
vooBBAtiasweasn
VRIJDAG 15 MAART 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.0<
AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA
10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA.
8.00 Berichten ANP. gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.20 Declamatie.
10.40 Zang en piano en gramofoonmuziek.
11.10 Declamatie.
11.30 Orgelspel.
12.00 De Palladians.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
I.00 AVRO-Amusementsorkest.
2.00 Viool en piano.
2.40 Les Gars de Paris en soliste (opn).
3.10 Programma, gewijd aan Fraag (mi
muziek).
3.30 AVRO-Dansorkest.
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
4.305.00 Esmeralda.
'5.05 Voor de kinderen.
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 De Ramblers.
6.30 Letterkundig overzicht.
6.50 Zang en piano.
7.00 Cyclus „De grondslagen van het Dema-1
cratisch Socialisme".
7.18 Berichten ANP.
7.30 Toespraak „Het Crislswerk van dep
N.P.B."
7.35 Voor de jeugd.
8.00 Fluit, hobo en piano.
8.40 Cyclus „Verworvenheden, die niet verlorep
mogen gaan".
9.00 Radiotooneel.
9.20 Gramofoonmuziek.
10.00 VARA-Maandrevue.
10.40 Avondwüding.
II.00 Berichten ANP.
11.10 Jazzmuziek (gr.pl.)".
11.4012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum H. 801.5 m.
Algemeen programma, verzorgd door den
KRO.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Bübelsche causerie.
12.00 Berichten.
12.15 Musiquette. (12.451.10 Berichten ANP
en gramofobnmuziek.
I.40 Gramofoonmuziek.
2.00 Orgelconcert en gramofooqnmuziek.
3.00 KRO-orkest (3.30—r3.45 Gramofoonmuz.)'.
4.15 Gramofoonmuziek.
4.30 Vioolvoordracht. (4.455.00 Gramofoon
muziek).
5.15 KRO-Melodisten en solist. (6.006.20 Gra
mofoonmuziek).
7.00 Berichten.
7.15 „Naturalisatie van vreemdelingen", cau
serie.
7.35 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Rotterdams Philharmonisch orkest en
solist.
9.00 Gramofotfcimuziek.
9.20 De Meesterzangers.
9.30 KRO-orkest.
10.10 De Meesterzangers.
10.20 Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Gramofoonmuziek.
10.45 Paul Godwin's orkest.
II.1512.00 Gramofoonmuziek.
In
de
tini
I
nei
nof
wa
te
int
pre
ONTMOETING MET TWAALF
MESSERSCHMITTS.
De militaire vliegers die op ver
kenning gaan, doen dat niet op goed
geluk. Zij wachten op gegevens van
hun geheime agenten, welke gege
vens zij nauwkeurig bestudeeren.
Volgt dan dé opdracht van het hoofd
kwartier, dan wordt er koorts
achtig gewerkt om binnen den
kortst mogelijken tijd te kunnen
starten. Van deze voorbereidingen
voor een verkenningsvlucht van
Fransche vliegers geeft de N.R.Gt.
de volgende boeiencle reportage.
De mededeeling van den geheimen agent
is strikt formeel.
„De vijand, zegt hij, heeft een belangrijke
verplaatsing van troepen, rollend materiaal
en zelfs vliegtuigen uitgevoerd."
Op de stafkaart wijst hij de plaats met den
vinger aan.
„Hier of daar. Beslist binnen dit vierkant,
dat 100 km.2. beslaat. Ik zou er mijn hoofd
om willen verwedden."
De officieren vouwen de kaart niet meer
op. Al een uur zitten zij er op te staren niet
gefronste wenkbrauwen. De kaart schijnt
voor hen geen geheimen meer te verbergen.
Zij zouden haar uit het hoofd kunnen natee-
kenen zoo hebben zij haar in zich opgeno
men.
Toch blijft de kaart een mysterie. Het be
drukte papier geeft geen antwoordt. Zij
toont slechts dc rivieren, de spoorwegen, de
bergen, dc dalen. Er zijn geen soldaten noch
kanonnen, noch vliegtuigen op te zien. Men
zoekt
Zouden er vliegtuigen aan dien boschrand
staan opgesteld?
Zou er zich artillerie in dit ingesloten dal
bevinden?
Zouden er vliegtuigen zijn aan den ande
ren kant van het bergmassief.
Ilct kan zijn. Maar het blijft niettemin een
veronderstelling.
Tevergeefs trachten de officieren nadere
inlichtingen te verkrijgen. Hun zegsman, de
geheime agent, is niet praatziek. Hij heeft
alles gezegd, wat hij te zeggen had. Hij
weet anders niet».
Voor de stomme kaart en den man, die
niets naders kan mededeelen, haalt men de
schouders op.
De luchtvaart kan er een afdoend ant
woord op geven. Maar die ook alléén.
Uit het algemeen hoofdkwartier heeft, de
groep verkenningsvliegers een bericht in
cijfer-code ontvangen:
„Verken tot in kleinigheden het gebied
Oostelijk en Zuid-Oostelijk van X, waar de
vijand een troepenverplaatsing heeft uitge
voerd."
Van dat oogenblik af geschiedt alles snel.
De kolonel, een vlieger, die vele jaren on
der dc Afrikaansclie zon heeft doorgebracht,
is nochtans geen kou-kleum. Zonder overjas
loopt hij zijn bureau uit in den sneeuw
storm. Straks, op 10.000 meter hoogte, zal de
bemanning met een snelheid van 500 km.
per uur vliegen. De temperatuur, die onver
biddelijk is, zal daar dalen tot een vijftig
graden beneden het vriespunt.
De kolonel zal niet meegaan. Vandaag is
het zijn beurt niet. En geen der vliegers zou
zijn plaats willen afstaan wanneer er
een „uitstapje' gemaakt moet worden. De
taak van den kolonel is om het „uitstapje"
te regelen.
De sergeant-telefonist grijpt al naar de
telefoon
„Hallo, geef even het weerbericht!" Over
liet papier glijdt snel zijn pen. De aard der
bewolking, de hoogte der wolken, windrich
ting. Minuten gaan voorbij. De vlieger, die
zich met ping-pong bezig hield, heeft zijn
racket neergelegd.
Een oogenblik later verschijnt hij
weer, onherkenbaar in zijn vlieg-
kieeding. Hij beweegt zich wat on
handig en is behangen met electri-
sche draden en schakelaars. Daar
mee zal hij straks kunnen spreken,
luisteren, ademhalen, zich verwar
men, te veel om op te noemen. Men
herkent den kleinen bewoner van
Brefagne niet meer, wiens voorhoofd
gerimpeld is als een gedroogde ap-
f>el. Onder zijn vliegerhelm zijn al-
een zijn oogen zichtbaar. Men moet
maar raden, waar zijn neus zit. Zijn
mond is verdwenen. Hij maakt zie!
met teekens verstaanbaar.
En de waarnemer, wiens wanten tot de
ellebogen reiken, maakt zich op dezelfde
wijze verstaanbaar.
Zij lijken op holbewoners.
Het „uitstapje" is bijna ten einde. Op 8000
meter boven het te verkennen gebied heeft
het twee-motorige verkenningsvliegtuig eeni
ge oogenblikken buiten het bereik van de
vijandelijke luchtdoelartillerie rond gevlo
gen. Nauwkeurig heeft de waarnemer den
grond gefotografeerd, terwijl de jeugdige
mitrailleurschutter die nog droomen kan
over het bezit van een motorfiets he'
luchtruim afzoekt. Maar er was niets.
Niets? i
Zeker, daarginds eenige zwarte stipjes
liet wolkeugrijs. De vlieger spert de oog<*
wijd open en teltnegen, tien, elf, twaai
Aan den kapitein-waarnemer vraagt hi,
„Zal ik stijgen of dalen?"
„Zooals je wilt."
Achtduizend nieter, negenduizend.
De Messerschmitt-jagers versperren den
weg.
Tienduizend meter.
Een tegen twaalf.
Tienduizend vijfhonderd meter.
Drie mitrailleurs tegen hoeveel? Maar de
vijand vuurt niet.
Daar is de Rijn. Aan gene zijde ligt
Frankrijk. De vijand maakt rechtsomkeert*
's Avonds onder het eten, verklaarde de
vlieger zijn optreden:
„Toen ik prikte (omlaag vloog) was ik
er zeker van dat ik die lastposten kwijt ra
ken zou. Maar dan kwam ik in het vuur
van de luchtdoelartillerie terecht. Daarom
trok ik de „kist" op, omdat ik overtuigd
was. dat de Duitsche machinegeweren mal
heur zouden 'krijgen. Hun fabrikanten heb
ben dat niet voorzien... Ik heb het er op
gewaagd en „Fritz" heeft wat benzine ver
spild. Weer een paar duizend liter minder
aan den overkant"
De kolonel bekijkt aandachtig de meege
brachte foto's. Voortdurend legt men nieu-
we foto's op zijn bureau, vergrootingen van I
verschillend formaat. De vlieger en de waar
nemer helpen hem bij het naspeuren. Een
vergrootglas gaat van hand tot hand. Wat
het bloofc oog niet heeft kunnen zien, heeft
de camera opgeteekend.
Wielsporen in een weide tusschcn een weg
en een boschperceel. Andere wielsporen tus-
schen dit stukje bosch en een grooter bosch
En in het kleine bosch en ook in het groote
allerlei aanwijzingen, welke met het ver
grootglas worden vastgesteld.
De vijand zal van verblijf moeten veran
deren. En van dezen avond af. als het Alge
meen Hoofdkwartier het noodig oordeelt, zal
de artillerie de verhuizing verhaasten.
