„De Wilgenpias"
TARZAN en de
RADIO
onder de hamer
vuren van Tohr
HeT GeHeim unn
WILGENPLAS 1940
door Edgar Rice Burroughs
Torrance
Esdale
PROGRAMMA
EXCEPTIONEELE PUBLIEKE VERKOOPING..
Firma Hendrik van Essen, G. K. Redering, beëedigd makelaar in ma
chinerieën en metalen te Rotterdam, zal op DONDERDAG 18 APRIL
1910, des v.m. ten 10 uur in het restaurant van den Wilgenpias
PUBLIEK VERKOOPEN:
het slechts 8 jaar oude
ONTSPANNINGSOORD „DE WILGENPLAS te Schiebroek.
DEZE opzienbarende advertentie was
onlangs in de Rotterdamsche cou
rant ten te lezen en hiermede werd
het doodvonnis definitief gewezen
over een ontspanningsoord, dat
reeds langen tijd ten doode was opgeschre
ven „De Wilgenpias", bij velen in en buiten
Rotterdam bekend als het allermodernste
zwembassin uit onzen tijd, was veel meer
dan enkel 'maar zwembad. Met de mooie zo
merdagen in de vacantietijd, wanneer het in
de stad niet was uit te houden vanwege de
hitte, trokken vele Rotterdammers naar de
Wilgenpias, om daar wat vertier te zoeken.
Een schare van dagjesmenschen, zoo groot
dat de treinen hen slechts nauwelijks ver
werken konden, stroomde dan naar buiten
.voor een enkelen Zondag en soms voor een
enkele avond. Dat was in goeden tijd van
den „Wilgenpias"...
Behalve de drie enorme zwembassins,
«waarbij plankieren behoorden van plus mi-
hus 4000 M2, die aan bijna 1500 kleedhokjes
plaats boden, en waar bovendien een groot
aantal roeibooten gemeerd lagen, was het
uitgestrekte Lunapark wel de voornaamste
attractie. De grootc ijzeren Ipods van 50 bij
30 meter, met een zijhoogte van 8 meter en
een nokhoogte van 12 meter, was om het ko
lossale glazen dak op zich zelf al een bezoek
waard. Het Danspaviljoen, het cabaret, de
muziektent droegen pc verder het hunne toe
bij om de menschen te trekken. De 2500 ijze
ren klapstoeltjes, die onder de hamer zullen
komen, wijzen er wel op, dat er op talrijk
•publiek gerekend werd.
Buiten dft alles.om, was er ten slotte hot
Yoctbalstav..<m van „Xcrxcs" met zijn eigen
inventaris, zoeals kleed- en waschkamers,
consumptietcnten, kiosken, een groot restau
rant, enz. De geconstrueerd ijzeren tribune's
boden voor niet minder dan 32000 personen
plaats!
Zooals men zal weten, krijgt Xerxes thans
jeen nieuw speelterrein op de grens van de
gemeenten Rotterdam en Overschie. Kort
geleden heeft men in de courant kunnen le
zen, dat de tol daar Ier plaatse zou gaan ver
dwijnen. Dit was één van deischen, die de
club Xerxes aan de gemeente stelde bij het
kiezen van haar nieuwe tournoolvcld. Zoo
heeft iedere medaille haar keerzijde, ook de
ze (wij komen te zijner tijd op deze tol te-
rug).
FEUILLETON
doorRoy Vickers
4.
Oom Julius keek haar bezorgd aan. Het
was gek, dat zij niets anders kon zeggen, dan
datgene waar zij van overtuigd was zij kon
niet gelooven, dat Gerald haar woorden letter
lijk zou opvatten en met iemand anders was
getrouwd. Ongetwijfeld zouzij het later ge
looven,maar intusschen werd oom Julius on
geduldig. Hij werd altijd ongeduldig, als hij in
de war en tevens gekrenkt was en medelijden
had.
„Ik geloof niet, dat het eenig nut heeft om
er over te praten, oom Julius. Ik geef toe, dat
Gerald en ik vlak voordat hy naar Spanje
ging, ruzie hebben gehad; maar dat hadden
wij zoo dikwijls oneeniglieden. Ik nam het
nooit ernstig op. Schijnbaar deed hij dat wel."
„Ik zal mijn testament veranderen. Ik zal
die stomme vent onterven! Er blijft natuurlijk
niet veel over, als de successierechten betaald
zyn. maar dat beetje zal voor jou zijn. Ik zal
hem leeren je te beleedigen mij te beleedi-
gen."
„Welnee, het is toch te dwaas om zoo'n
houding aan te nemen! Gerald is meerderjarig
en hij kan zichzelf onderhouden. Hij mag toch
trouwen met wie hij wil. Bovendien is het niet
eerlijk tegenover het meisje. Zij is beslist
van onzen stand als Gerald van haar
houdt. Jij zult ook van haar gaan houden. Je
zult mettertijd nog eens toegeven, dat zij een
betere vrouw voor hem is, dan ik dat ooit
geweest zou zijn. Sommige mannen zijn wer
kelijk gelukkig met zoo'n dweperig kind."
„Wat weet jij van het soort meisje af? Heb
je haar dan wel eens ontmoet?"
„Nee. Ik raadde maar."
„Dan is het goed geraden. Ik heb niet alles
gelezen, wat hij mij heeft geschreven ik
w-as te stom verbaasd, maar ik las wel zoo
Iets, dat zy achtergelaten was in het een of
andere verlaten Spaansche dorp; een gouver
nante zonder geld. begrijp ik. die bij hem kwam
om hulp en bescherming. Dacht dat ze hem
werkelijk noodig had. Zouiets..."
„Ja daar zou hij op ingaan."
In 1931 werd de Wilgenpias voor het
eerst voor het publiek toegankelijk gesteld
dat is te zeggen, voorloopig alleen het
zwembad nog maar. Hoog waren de verwach
tingen gespannen van den heer Poot, den
exploitant van het nieuwe bedrijf. En hij zag
zich daarin niet teleurgesteld.
Het was een koud* zomer, die van het
jaar 1931, inaar de Rotterdammers, de Hille-
gersbergenaren en de inwoners van Schie
broek lieten zich daardoor niet weerhouden.
De nieuwsgierigheid èn de lust naar ver
maak trok velen uit deze plaatsen naar het
moderne ontspanningsoord, ondanks de
frischheid, die je midden in den zomer soms
deed huiveren. Het bleek, dat de heer Poot
een uitmuntend idee had gehad.
IJlings begon men dan ook tot uitbreiding
over te gaan, toen dit eerste jaar zulk een
succes werd. De baden werden luxueuzer in
gericht zij kregen uitgestrekte plankiers,
waar de liefhebbers van het zonnebad hun
hart konden ophalen, er kwamen speelwei
den en een lunapark zorgde er voor, dat de
menschen, die genoeg gezwommen, of... hee-
lemaal niet gezwommen hadden, al de af
wisseling kregen, die zij maar begeerden.
Ook de spoorwegen verleende hun medewer
king en maakten een halte Wilgenpias, waar
de vroolijk wapperende vlaggen de reizigers
als het ware tot uitstappen noodigden.
In het nieuwe jaar scheen het welhaast, of
geheel Rotterdam uitliep om zich naar den
Wilgcnplas te begeven-
In den zomer van 1932 werd het bezocht
door ruim 260.000 menschen; wanneer men
rekent dat een zomer \l/> maand duurt, wil
dat dus zeggen, dat per dag gemiddeld 2000
personen de Wilgenpias bezochten; dat is
zoo ongeveer een klein dorpje dat een volks
verhuizing bogint!
Men had echter niet gerekend op de om
standigheid, die ons menschen eigen is.
Langzamerhand ging de aardigheid er af;
men had het éénmaal, tweemaal, misschien
nog veel vaker gezien men wist nu wel
zoo'n beetje hoe het er uitzag;, reuze-gezel
lig, hè, maar een beetje ver weg, en., je
geld is op aan kleinigheden, voordat je
het weet Zoo deelde het publiek na verloop
van tijd en langzamerhand werd de welva
rende Wilgenpias... noodlijdend! Het aantal
bezoekers slonk meer en meer, en de gezel
ligheid verdween mèt de menschen. Nog een
tijdlang heeft de Wilgenpias zich, aan de
rand van het graf voortgesleept, maar een
ziekte als deze is doodelijk, indien de oor
zaak er van niet wordt weggenomen. Het
slot was dan ook, dat het eens zoo welva
rende oord van vermaak voor de bewoners
van Rotterdam en omstreken den geest gaf.
De begrafenis vond plaats in de
vorm van *de Openbare verkooping.
Kooplust was er vrijwel niet. De veiling
meester, handig zakenman, put zich uit in
aanprijzingen, hemelt de hoedanigheid van
het „eerste perceel" op en aanmoedigend
„Hij wil haar Donderdag aanstaande op
„Hillfoot" komen voorstellen. Ik heb het per
soneel opdracht gegeven morgenavond terug
te komen Woensdag dus. En ik zal morgen
in den loop van den dag naar stad gaan, om
met den notaris te praten."
„Nee, oom Julius. Doe dat niet. Toe, maak
nu geen ander testament."
„Nee. ik weiger alles aan Gerald na te
laten. Op zyn meest, zal hy de helft krijgen.
De andere helft krijg jü- Daaromtrent ben ik
vastbesloten... Als je de slag nu wat te boven
bent gekomen, wilde ik graag vertrekken. Ik
ga dadelijk naar huis terug."
Z(j dwong zich haar gedachten op hem te
concentreeren.
„Maar u moet toch koffie drinken, voordat
u gaat. U bent met zoo'n ontzettenden vroe
gen trein gekomen."
„Een broodje aan het station zal voldoende
zijn. In elk geval smaakt een maaltijd mij
nooit in dergelijke omgeving." Hij duidde met
een verachtelijk gebaar op het geweldige Sei-
riol hotel, in zijn massa afstekend tegen het
winterzonnetje. „Te veel palmen. Te veel or
kest. Die Amerikaan van jou is er misschien
"aan gewend. Ik niet."
Hy nam zyn ouderwetschen hoed af en ver
trok. Toen kwam hy met denzelfden afgeme
ten pas by haar terug.
„Ik had het vaste voornemen, lieve kind,
je het slechte nieuws voorzichtig te vertellen.
Het komt my nu voor, dat ik wat overhaast
ben geweest; zelfs te plotseling. Om kort te
gaan, ik heb de zaak slecht aangepakt. Het
spijt me."
Torrance klemde haar-onderlip, die plotse
ling hevig begon te trillen, tusschen haar tan
den. Nu geloofde zy Ineens alles. Gerald had
haar, kwaad, uit zijn leven gebannen. Hy had
de deur achter haar gesloten en op slot ge-
klink zijn stem: „eenmaal... andermaal
voor de derde maal..."
En met de klap wie volgt, wordt een van
de bijna 1250 nummers, waarin de Wilgen-
plas is verdeeld en waarin Rotterdams ver-
maakcentrum over geheel Nederland zal wor
den verspreid, aan een der lustelooze koo-
pers, die met een kwartje tegelijk tegen
elkaar opbieden, toegewezen.
Daar gaan ze, de portiersloge, drie stoelen
en een kruk, de consumptie tent, de kleed-
hokjes, vlotten, springtorens, de lange, lange
rij dingen de eens Rotterdams vermaakcen-
trum vormden.
Langzaam maar zeker werd de „Wilgen-
plas" afgebroken en met elke hamerslag een
klein deeltje gerukt uit het samenstel, dat
eens duizenden vermaak bracht.
De asch van de doode werd verspreid...
naar alle windstreken van ons vaderland.
ONTPLOFFING IN ENGELSCHE
MUNITIEFABRIEK.
Zaterdag heeft zich in een munitiefa
briek in Londen een ontploffing voorge
daan. Vijf menschen werden gedood. Reu
ter meldt dat niets het vermoeden van sa
botage wettigt. Dertien personen zijn ge
wond, waarvan twee ernstig.
ALGEMEENE 1 MEI-BETOOGING IN
ZWEDEN.
In verband met den toestand hebben al
le partijen zich tot de socialistische partij
gewend, met het voorstel, de arbeidersbe-
tooging *op den len Mei te vervangen door
een algemeenc betooging van alle politieke
partijen in het teeken van do vrijheid van
het Noorden en den vrede.
ZWITSERLAND VRAAGT VRIJWILLIGERS
Oproep tot oudere Zwitsers.
In een oproep van den Bondsraad worden
alle Zwitserschc mannen van 41 tot 58 jaar,
die niet dienstplichtig zijn en die ook nog
niet ingedeeld zijn bij de hulpdiensten, uit-
genoodigd, zich vrijwillig ter beschikking
van het land te stellen om in de hulpdien
sten mede te werken tot de verdediging des
lands.
DE AMERIKAANSCHE VLIEGTUIG-
PRODUCTIE.
In de Amerikaansche Senaat is medege
deeld, dat de productiecapaciteit der Ameri
kaansche fabrieken thans 20.000 vliegtuigen
per jaar bedraagt.
PROPAGANDISTISCHE ATHLETEN.
Paavo Nurmi, die met Maeki een tournee
door Amerika maakt ten bate van Finland,
zal thans naar Finland terugkeeren om zijn
zaken weer te behartigen. Maeki zal echter
nog in de Vcreenigdc Staten blijven voor de
reeds vastgestelde wedstrijden.
Op 17 Mei zal hij te Los Angeles voor het
laatst aan den start verschijnen.
DINSDAG 28 APRIL 1940.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
KRO-uitzcndlng.
8.00 Berichten ANP.
8.05—9.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
daan. Daarbinnen, veilig met hem daarbinnen,
was een ander meisje, een dweperig, hulpeloos
kind, dat hem een wonder vond, dat hem on
getwijfeld kon vleien, en anders niets. Verder
totaal niets voor hem kon doen... Torrance
bracht haar hand naar haar gezicht, om het
trillen van haar onderlip te verbergen. Als
oom Julius nu maar weg wilde gaan, voordat
zy ging huilen, voordat dit onbedwigbare
trillen van haar gezcht overging op haar lede
maten...
„Het spyt me, Torrance."
Zij pakte zyn geaderde oude hand en hield
die tegen haar wang. zy wist, dat hy verlegen
zou brommen en haar terug zou trekken.
Hy zag er erg oud en zwak uit, vond zy. Als
zij maar aan hem dacht, zou de werkelykheid
niet tot haar doordringen- en zy keek hem met
brandende oogen en een snik in haar keel na,
totdat hy uit het gezicht verdwenen was,
Enkele uren later, toen zy haar zelfbeheer-
sching had hervonden en gekalmeerd was, ver
liet zy haar kamer eri ging op zoek naar me
neer Massiter. Zonder iets te zien, keek hy
uit het raam van zyn zitkamer, kwam echter
dadelijk naar haar toe.
„Ik ben weer heelemaal in orde, meneer
Massiter. Maakt u zich maar niet om my be
zorgd. Ik wilde u alleen-.."
„Juffrouw Esdale, wanneer iemand verdriet
heeft, zet ik alle beleefdheden op zy en zeg wat
Ik meen. U moet weten: ik heb gehoord, wat
meneer Saranack zei. Ik moest het wel hoo-
ren. Hy zei het zoo hard."
„Natuurlijk hoorde u het! En als u het niet
gehoord had, had ik het u verteld. U heeft
het' recht te weten, dat ik werkelijk zoo'n
idioot ben als u dacht, toen ik dadeiyk naar
het registratiegebouw rende."
„Dat meent u niet, juffrouw Esdale. want
dat kwetst me."
84.
De vluchtelingen hadden geen tyd om ver
dere plannen tot ontsnapping te maken, want
op bevel van Ahtea renden de Tohrianen het
vertrek binnen om hen te grijpen, dood of
levend. Sinds ze toch ter dood veroordeeld
ongclyke strijd gevoerd, terwyl Athea opge
wonden bevelen gaf aan de gele reuzen.
Boven het gegil van de Tohrianen klonken de
aanmoedigingen van Tarzan, waarschuwingen
en wenken voor de stryd! „Pas op voor die
speren! Help! Perry! Oom Jim! Ze hebben
Janette te pakken! Daar gaat de Majoor!
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP. grampfoonmuziek.
1.10 Paul Godwin's orkest.
I.50 Vrouwenuur.
2.50 Uit Londen: Luchtmacht-orkest en uit
Parijs: Orkest van de Garde Républicalne.
3.35 Modecursus.
4.35 KRO-Melodisten en solist (5.20—5.30 Gra
mofoonmuziek. 5.456.05 Felicitaties).
6.35 Sportpraatje.
7.00 Berichten.
7.15 Medische causerie.
7.35 Militaire muziek.
7.50 Voor militairen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 KRO-kamerorkest en soliste. (9.0O—9.20
Voor de jeugd).
10.00 De Meesterzangers. (10.10—10.20 Gra
mofoonmuziek).
10.30 Berichten ANP.
10.40 Gramofoonmuziek.
II.00 KRO-Boys en solist.
11.2512.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301.5 m.
AVRO-uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Gramofoonmuziek.
9.15 Doelmatige huidverzorging.
9.20 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwyding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Viool en piano.
11.00 Wenken voor de huishouding.
11.30 AVRO.Aeolianorkest en solist (opn.)
„Toch is het zoo. Ik was te zeker van
myzelf."
„Indien dat zoo is, kan het geen kwaad
door het toe te geven. Het spyt my meer dan
ik zeggen kan en ik wil u _gfaag de verzeke
ring geven, dat Ik er nooitTmet iemand over
zal spreken."
„Dank u, meneer Massiter. Daar twyfelde
ik niet aan."
„En ik zal myn Londensche agent tclegra-
feeren. dat deze aanstelling niet doorgaat en
dat hy een anderen ingenieur moet zoeken."
„O nee, doet u dat toch niet! Laat u de be
trekking toch open, totdat ik onderzocht heb
of zy ook verbinden kan en er net zoo'n zin
In heeft als ik destyds."
„Zooals u wilt!" Hij boog voor haar, net
een Franschman. dacht zy verward. „Juffrouw
Esdale, het zou my een groote eer zyn, indien
u my de hand zoudt willen drukken."
Bij schudde hem zwUgend, maar zy had het
gevoel alsof alles heel ver weg was. Niets
scheen meer werkelijkheid. De laatste twee
uren had zij ontzettend veel doorgemaakt, zij
had werkelykc ontgoocheling leeren kennen:
en de heer Massiter was geheel op den achter
grond gedrongen.
„U bent erg vrlendeiyk," zeide zy autóma-
tisch, „doch ik wilde u nog een gunst vragen.
Zou ik morgen naar Londen mogen gaan, om
het plaatsing-bureau opdracht te geven Ie
mand anders hierheen te sturen, om uw werk
gedurende de rest van de week af te maken?"
„Niet noodig. Ik ga Vrydag zelf hier weg.
U laat alles keurig achter en myn gezondheid
is bijna in orde."
Hy aarzelde, doch vervolgde: „Juffrouw
Esdale. misschien wilt u mij myn nieuwsgie
righeid vergeven, maar heeft u werkeiyk..."
Het gelukte haar nog te glimlachen. De
Amerikaan begreep en keek een anderen kant
waren, hadden Tarzan en zyn makkers be
sloten hun leven zoo duur mogeiyk te ver
kopen. Ze grepen alles, wat ze maar konden
vinden om zich te verdedigen, brokstukken
van wielen van oude rijtuigen, vergaan van
ouderdom. Hun aanvallers waren goed gewa
pend met speren en zwaarden. Zo werd de
d'Arnot valt en XJkah!" Slechts Tarzan en
O'Rourke bleven standhouden. „Ze zullen we
ten met wie ze te doen hebben, voordat ze ons
neergeslagen hebben." bromde Perry. Nu riep
Ahtea tot Mungo, de naast Janette stond:
„Beveel Tarzan en de anderen zich over te
geven. Als ze weigeren, sla je het meisje neer!"
12.15 Orgelspel.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
I.00 De Vagebonden en solisten.
2.00 Voor de vrouw.
2.10 Omroeporkest en solist.
2.45 Knip- en naaicursus.
3.45 Lyra-trio.
4.30 Kinderkoor.
5.00 Kinderhalfuur.
5.30 Omroeporkest. (Ca. 6.00 „Over St. Joris
en de Jamboree", programma ter gelegen
heid van den St. Jorisdag).
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Viool en piano.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Internationaal overzicht.
8.35 Bante mobillsatietrein.
9.45 Gramofoonmuziek.
10.30 Peter Kreuder met zyn solisten.
II.00 Berichten ANP.
11.10 AVRO-Dansorkest.
11.4012.00 Gramofoonmuziek.
op, zyn oogen werden vochtig.
„Ja," zei zy. „Ik heb werkeiyk aan Gerald
geschreven, Donderdagochtend om elf uur
present te zQn om met my te trouwen. Daar
om wilde ik morgen weg. Ik moet dien brief
terug hebben. Daar mag zy niets van weten.
Ik zou liever sterven."
HOOFDSTUK VI.
Het meisje achter de gordijnen.
Doordat er zoo weinig treinen liepen, was
het al kwart voor negenen en heelemaal don
ker, toen zy Woensdagavond op het station
Callingham aankwam; en toen moest zy nog
tien minuten loopen voordat zy by het huis
was.
Instinctief ging zy helmelyk den tuin door.
Uit geen van de ramen scheen ligt waaruit
zy opmaakte dat het huis nog leeg stond.
Maar uit vroeger jaren herinnerde zy zich
nog het raampje uit de provisiekamer en
binnen enkele oogenblikken had zy het
haakje met den rugkant van een oude enve
loppe losgemaakt. In de verte sloeg een
kerktoren negen uur.
Het was een eigenaardige gewaarwording
het gevoel te hebben een soort inbreekster te
zyn, temeer daar zy slechts iets was komen
halen, waarop zy het volste recht had. Indien
men haar opmerkte, zou het nog niet zoo erg
zyn. vooropgezet dat zy eerst den brief in
haar bezit kon krijgen. Maar zy had werke
iyk het gevoel of zy een dievegge was
heimelyk en slinks, het was alsof zij iets
deed dat niet mocht.
„Als lk het licht aandraai, kan een agent
my zien. En als hy weet. dat het huis onbe
woond is. geeft dat last."
Ze nam een zaklantaarn uit haar tasch. Ze
sloop door de keuken, langs de trap naar de
hal.
Het blaadje voor-de brieven op het gang
tafeltje was leeg. Des te beter. Dus noch
oom Julius, noch het personeel was thuis ge
komen. Torrance liep door naar de voordeur
en opende de brievenbus.
„Den heer Garald Saranack. p.a. den heer
Julius Saranack." geschreven in haar eigen
handschrift. Zij had den brief dus terug en
deed hem juist in haar tasch... toen zy op
de bovenverdieping voetstappen hoorde en
daarna een vrouwenstem, doch de woorden
kon zy niet verstaan.
Wordt, vervolgd.
