Dieren kijken ons aan
Om zelf te maken
Rtile, jonqtni en rrveitjtl!
Gelukkig, deze week heeft onze plannen
niet in de war gestuurd. We kunnen ons
praatje weer met elkaar maken en er zijn
al verscheidene vriendjes en vriendinnetjes,
die de pen hebben opgenomen om me te
«chryven.
De taart is gewonnen door:
PIETERTJE KLEIMEER
Veenhulzen.
Bop en Trien Tyson. Wat zal het een
gezellige boel geweest zijn zeg, in die lege
boerderij van jullie. Zijn die soldaten nu
weer vertrokken? Dus Trien is nog ziek! Ge
lukkig maar, dat je je nogal vermaken kunt,
vooral doordat je zo van lezen houdt.
Lena en Iza de Regt. Natuurlijk mogen
jullie ook meedoen. Jullie zijn van harte wel
kom. Het zal met dat oplossen wel gaan,
denk ik, jullie eerste oplossing was ten
minste al goed.
Marietje Eriks. Hebben jullie op Je
tocht naar Petten nog veel regen gehad?
Het heeft anders in de buurt Zondag nog
veel geregend hé! Gelukkig maar. Daar
knapt de grond weer eehs wat van op.
Mlekje Mink. Dat leek zeker net een
hotelletje bij jullie thuis met al die geëva
cueerde mensen. Wat zal dat een drukte ge
geven hebben. En dan dat arme paard!
Mankeert het niets? Je maakt zo nogal eens
wat mee, hé? Ja, ik zou ook nog maar een
beetje voorzichtig zijn met zwemmen gaan.
Je kunt nooit weten! Dag Miekje.
Janske Peetoom. Heerlijk hé, zo weer
eens in 't zonnetje te kunnen zitten na de
barre winter van 1940. En dan ter afwisse
ling eens een glaasje frisse limonade met
een koekje. Dan kun je je haast niet voor
stellen, dat het hier wel eens 20 graden ge
vroren heeft.
Pietertje Klelraeer. Dus jij bent over
gegaan naar klas vflf. Doe daar maar goed
je best, hoor. Hoe meer je je best doet, hoe
fijner ga je het leren vinden.
Corrie Bakker. Dus jij hebt de rode
hond gehad. Heeft het je veel moeite ge
kost om hem op de vlucht te jagen? 't Is
maar te hopen, dat je weer gauw gewoon
naar school kunt gaan. Mijn vrouw is nog
niet beter. Maar ze gaat goed vooruit en
komt misschien over een paar maanden weer
thuis.
Cornella Zwaan. Ook al een slachtoffer
van de rode hond. En nog wel net met de
Pinkster! Ga jij ook graag naar school? Na
tuurlijk, een paar vrije dagen achter elkaar
wil iedereen wel eens graag hebben.
Lena de Boorder. Ja, ja, er waren heel
wat soldaten op de been. Er zijn er nu al
tamelijk veel „afgezwaaid". Je neef zal nu
ook wel gauw uit dienst komen.
Geerie Kuijper. Je vindt het zeker wel
jammer, dat je niet naar de kolonie gaat.
Dat zal je niet meegevallen zijn, zeg, als
je weer voor 't eerst naar school gaat, na
dat je ziek geweest bent, en de schoolbus
rijdt dan niet meer! En dan nog je zusje
achterop! Sterkte, hoor!
Annie de Roo. Welkom in onze kring,
hoor. Je oplossing was goed, zoals je ziet.
De volgende keer krijg ik toch wel een
grote brief van je, hé?
Willem Boontjes. Neen, ik ben niet in
dienst geweest. We kunnen zeker dankbaar
zijn dat we eindelijk zomer gékregen heb
ben. Het is voor het land anders wel goed,
wanneer er ook zo tussenbeiden nog eens een
fiks regenbuitje valt! Dag Wlm!
Oplossing raadsel vorige week
Wat een 1 AST!ER zit sneeuw tusschen de
deur.
Ik ken al LE LIE djes uit „kun je nog
zingen, zing dan meê!"
Je mist meer d ANJE R aakt.
Goede oplossingen ontvangen vans
1. Lena de Boorder; 2. Cornelia Zwaan;
3. Nellie Pauv*; 4. Geerie Kuiper; 5. Trien
tje Bontes; 6. Corrie Bakker; 7. Pietertje
Kleimeer; 8. Janske Peetoom; 9. Miekje
Mink; 10. Marietje Eriks; 11. Lena en Iza
de Regt; 12. Trien Tijsen; 13. Bep TiJsen;
14. Bets van Halm; 15. Wülem Boontjes; 16.
Anna de Roo.
Nieuw Raadsel
Wat is het beroep van:
V. GARSSEN
ARKEL:
I TOL
GROEDE
FIE ENTE
OLST
8. IJER
WOERDEN
Er zullen wel niet veel kinderen zijn, die
niet van dieren houden. Gelukkig maar.
Dieren kunnen goede vrienden zijn. En om
dat ze niet kunnen spreken en daardoor
hulpelozer zijn dan mensen, moeten we ex
tra goed voor hen zijn. Niet alle dieren
zijn even geliefd. We denken maar aan de
slang, de tijger, de leeuw, wormen, rupsen,
spinnen, kwallen, ja, wat al niet. Maar
waarom zijn deze dieren zo gehaat? Om
dat wij er niets dan ongemak van onder
vinden. Zowel, de slang als de tijger en
de leeuw zyn voor de mens gevaarlijk. Ze
vallen je aan en verscheuren je. De wor
men, spinnen, kwallen enzovoort worden
„vies" en „griezelig" gevonden, waarom?
Omdat ze er niet zo aanlokkelijk uitzien.
Waar blijft mijn baas?
Maar dat neemt niet weg dat deze dieren
erg nuttig zijn. Denk maar aan de spin,
die vliegen vangt, de worm die de aarde
vet maakt. We zijn dus eigenlijk erg onre
delijk als we op deze beesten schelden. We
doen het beste om ze met rust te laten, er
zover mogelijk vandaan te blijven en on
ze liefde voor de dieren aan de minder ge
vaarlijke en aantrekkelijker huisdieren te
geven.
DE HOND.
Een van de meest voorkomende huisdie
ren is wel de hond. Er zijn voor- en tegen
standers van de hond, maar de eerste groep
wint het verreweg. Wat kunnen we niet een
plezier van een hond hebben. Niet alle
hondensoorten zijn even mooi, maar of het
nu een chique rasterrier is, of een armzalig
straathondje, ze zijn beide even gul met het
geven van hondenliefde aan l un bazen of
vrouwtjes. Wel is de ene hond „minder te
vertrouwen", dan de andere. De herder
bijvoorbeeld is niet altijd even goedaardig.
En zeker niet tegen vreemden. Herders
stammen af van de wolven. Dat is heel be
grijpelijk, als je de bouw van de dieren
met elkaar vergelijkt. Maar we spreken ook
vaak over „de trouwe herder". Inderdaad
zijn herders heel trouw. In de meeste ge
vallen kunnen hun bazen en vrouwen op
hen rekenen, als ze aangevallen worden.
Honden zijn over 't algemeen trouw. Een
paar jaar geleden deed zich in ons land nog
een merkwaardig geval van hondentrouw
voor. Iemand in Bodegraven had elf jaar
geleden zijn hond aan een melkboer in Lei
den verkocht. Op zekere dag, elf jaar later
dus, zag hij, toen hij de deur van zijn huis
open deed, zijn hond voor de deur liggen.
De melkboer had het dier, toen het te oud
werd, zijn vrijheid terug gegeven. Toen is
de hond op stap gegaan naar zijn oude
baas en legde de 25 km lange weg van Lei
den naar Bodegraven af.
Het kleinste hondje tor wereld was enige
jaren geleden een pekineesje, dat acht cen
timeter lang was en gemakkelijk in een
theekopje paste. Dit kleine beestje kon heel
hard schreeuwen. Je kunt je haast niet voor
stellen, dat een hond zo klein kan zijn, hij
was niet veel groter dan een kikvors.
Honden hebben een buitengewoon scher
pe reuk. Daartegenover staat dat ze geen
bijster goede oogep. hebben. De mens ziet
veel beter. Honden zijn verziend, ze kun
nen voorwerpen van dichtbij, minder goed
zien, dan voorwerpen die ver liggen. We
kunnen wel zeggen dat de hond net zo
goed ziet als wij in het schemerlicht kun
nen zien.
Er is een soort hond, waar zowel mens
als ander soort hond het liefst met een
boogje omheen lopen. Dat is de buldog. De
meesten menschen vinden een buldog 'n af
schuwelijk beest. En daarbij kijkt hij zoo
kwaadaardig. Maar is 't niet gek: hoe min
der vriendelijk ze kijken, hoe goedaardiger
ze vaak zijn.
HOE OUD KAN EEN HOND WORDEN?
Het is wel eens aardig om dit na te gaan.
Trouwens als we zelf een hond hebben,
vragen we ons dikwijls af, hoe lang onze
lieveling nog kan leven. Hier volgt een
oud-Keltis rijmpje:
Driemaal de leeftijd van een hond is
[die van een paard.
Driemaal de leeftijd van een paard
[is die van een mens.
Driemaal de leeftijd van de mens
[is die van een hert.
Driemaal de leeftijd van een hert
[is die van een adelaar.
De gemiddelde leeftijd van een hond is
elf of twaalf jaar. Maar er zijn verschei
dene uitzonderingen. Er zijn gevallen van
een collie, die zevenentwintig jaar, een
terrier die over de vijftig jaar, een herders
hond die tweeëntwintig jaar werd. Het is
eigenaardig dat kleine honden het langst
leven. Het gebeurt bijvoorbeeld vaak dat
keeshonden 20 of 21 jaar worden. Ook ter
riërs leven vaak lang, 15, 16 of 17 jaar. De
grote rassen, zoals Duitse doggen en St.
Bernards worden zelden ouder dan 12 jaar.
DE POES.
De poes is een niet minder voorkomend
huisdier. In sommige buurten „val" je over
de katten. Geen wonder! Ze zijn om mui
zen te verjagen. Oors^f onkel ijk tenminste.
Er zijn mensen genoeg die nooit een
muis in hun huis hebben gezien, en er toch
een poes op na houden. Want ook deze
poesebeesten brengen gezelligheid. Wel zijn
ze niet zoo onderhoudend als een hond,
maar een spinnende poes op je schoot, is
toch wel leuk. En wie is er niet dol op
die mollige, kleine balletjes van een paar
weken oud? Je kunt je uren lang met
ionge poesjes vermaken. En de uitdruk
king op de jonge poesesnoeten is een
studie waard. Als ze groot worden zijn ze
Zie ik nog een poes?
honden het huis uitzet, of wel, dat ze niet
bij elkaar kunnen komen. Het is voor
gekomen dat een klein lief ruwharig ter-
riertje, een schildpad middendoor heeft ge
beten. En daarvoor neem je ze niet. Er zijn
verschillende soorten schildpadden, ze zijn
heus niet allemaal zo klein en tam als die,
die we gewoonlijk in onze tuin hebben. Daar
is bijvoorbeeld de Gangesschildpad. Deze
dieren vind je in de rivieren van Voor-
Indië, vooral de Ganges. Het zijn echte
roofdieren. Onder anderen eten ze jonge
krokodillen op. Maar ook mensen kunnen
een geduchte knauw te pakken krijgen. Je
zou daar zeker niet voor je plezier gaan
zwemmen!
Je weet dat er allerlei voorwerpen van
schildpadden in de handel zijn. Zo'n mooie
schildpadtas, wie van de meisjes zou dat
niet dolgraag willen hebben? Of een schild
padopschrijfboekje. Dit „schildpad" komt
van de Karetschildpad. In de oudheid wer
den er al grote sommen gelds voor dit
soort schildpad betaald.
Ken je de „reuzenschildpadaen?" Die .zie
je hier op onze photo. Deze kiek is geno
men in de dierentuin van Amsterdam, waar
Onze vriend de ruwharige Fox.
Moeder Giraffe met haar jongste
minder zoet, maar dat is tenslotte met alle
dieren en., mensen het geval. Van babies
zul je minder last hebben, dan van kwa
jongens van een jaar of tien. Maar alle
leeftijden hebben hun voordelen.
De kat stamt uit Egypte. Daar werden ze
als heilig beschouwd. De Grieken en de
Romeinen kenden alleen wilde katten. Die
kun je nog in de dierentuin „bewonderen".
De Romeinen roeiden deze wilde katten uit,
zoveel zij konden. Want die aten al hun fa
zanten en hoenders op. De Grieken wilden
de kat niet als huisdier hebben. Inplaats
daarvan gebruikten ze wezels, tamgemaak-
te wezels, om muizen en ratten te verdel-
gen. Nu, dan hebben wij toch liever de
poes! In tegenstelling met de hond heeft
de kat niet veel „zin voor reuk". Inplaats
daarvan heeft de kat zijn snorharen. Dat
zyn zijn gevoelszintuigen. Zonder die mooie
snorrebaard stoot het beest overal tegen
aan.
DE SCHILDPAD.
Van de poes naar de schildpad. Nogal
een grote sprong hé? Zo'n hups poesje en
zo'n trage schildpad. Deze dieren worden
ook wel als huisdier gehouden, het woord
„tuindier" zou beter op zijn plaats zijn. Ze
I moeten zich immers in de tuin vermaken.
I Als je ooit besluit tot het .houden van
schildpadden, zorg dan dat je eventueele
de kinderen een ritje per reuzenschildpad
kunnen maken. Dat is weer eens iets an
ders. Als je altijd op de fiets of in de tram
zit, is dit een welkome afwisseling.
Schildpadden' kunnen heel oud worden.
Er zijn verschillende gevallen bekend, waar
een schildpad meer dan 150 jaar was.
TE LAAT GEKOMEN
Mijn vriendinnetje Corrie wou,
vandaag haar brood niet eten
en heeft bijna een uur
aan tafel toen gezeten.
Zy kwam te laat op school
natuurlijk moest zij blijven!
En tien maal achtereen:
,,'k Mag niet te laat zijn", schrijven.
't Was doodstil in de klas,
je kon een muisje horen,
toen klonk 't opeens heel zacht:
„Juf, mag 'k U even storen?"
„Ik zal voortaan nooit meer
zo vrees'lijk langzaam eten,
geloof 't maar, hoor Juf,
ik zal het niet vergeten".
S. Salomons-SougeL
EEN INKTPOT MET BERGING VOOR
PENHOUDERS, POTLODEN ENZ.
Con zat nu in de vierde klas. Moest dus
al huiswerk maken. Bovendien vond moe
der het nu hoog tijd dat hij zijn eigen cor
respondentie afwerkte. Vroeger deed zy
dat nog wel eens, of Con schreef een paar
regeltjes in haar brieven. Maar als hij nu,
brieven en kaarten kreeg, b.v. op zijn ver
jaardag, moest hij ze helemaal zelf beant
woorden. Zodoende had Con de wens te
kennen gegeven dat hij een eigen bureau
wilde hebben. Maar daar was vader niet
over te spreken. „Daar komt niets van in",
zei hij. „En Leendert en Jan en Karei heb
ben er ook al een", zei Con op klagende
toon. „Trouwens, ik zou veel beter werken,
als ik een eigen schrijfbureau had. „Toch
krijg je er geen", zei vader beslist. „Maar
ik heb er niets op tegen dat je een eigen
tafel krijgt en die voor jezelf inricht". Con
was niet erg enthousiast, maar hij ging het
toch eens proberen. In de kelder stond een
tafel die over was. Net een goede maat,
niet te groot en niet te klein. Hij kon juist
voor Con's raam staan. Al te mooi zag de
tafel er niet meer uit, maar Con was han
dig. Hij kocht groen vilt, bracht dat naar
moeder en vroeg of zij dat voor hem wilde
knippen. Want je weet, wat naaien betreft,
staan de vrouwen en meisjes boven aan.
Moeder knipte het stuk vilt zo, dat het de
hele tafel op een smal randje na bedekte.
Con plakte het stuk erop en kijk, de tafel
was niet meer te herkennen. Hij had zelfs
een beetje het aanzien van een bureau ge
kregen. Toen zette Con netjes zijn boeken
erop, een presse-papier, die hij eens van zijn
oom gekregen had en een lijst met een foto
van zijn klas erin. Con glunderde. Hij kreeg
er plezier in. Hij zou niet eens meer een
echt schrijfbureau willen hebben. Maar er
ontbrak iets aan. En wel het belangrijkste:
een inktpot. Zo'n gewone fles vond hij niet
leuk. Ook daar wist Con, na enig naden
ken, raad op. Hij ging er zelf een maken.
Hij zaagde twee plankjes, van ongeveer 1
cm. dikte in de vorm zoals op fig. .2b te
zien is. De doorsnede was 20 cm. Toen
zaagde hij een van die ronde plankjes in
stukken, zoals te zien is op fig. 2a. Deze
losse stukken plakte hij op het eerste plank
je. Op fig. 2c kun je zien, hoe de verde
ling van de holte voor het inktpotje en de
riggels voor de penhouders, werd. Con was
vry gauw klaar. Het viel hem niet moeilijk.
Een glazen inktpotje had hy nog. Toen al
les klaar was, schuurde hij het hout mooi
glad en beitste het. Hij dacht er nog even
aan om drie kogeltjes onder het geheel te
plakken, by wijze van voetjes. Maar och,
dat was niet nodig vond hij. Even later
prijkte de inktpot in al zyn glorie op het
„schrijfbureau". Con moest die dag heel
wat pluimpjes in ontvangst nemen.
