Nieuw Raadsel
Het eendje van Fokkelientje
Rtiie jongetu en meiijel!
Zo, er waren weer wat meer brieven
ditmaal dan de vorige week, maar veel
is het ook nu nog niet. Doch dat zal wel
komen door de toestand.
Nog een paar maal, jongens en meis
jes, en dan is het vacantie voor de club.
Juli en Augustus schrijven we elkaar
niet. Maar met September gaan we dan
weer vol goede moed beginnen.
Het boek is deze week gewonnen door:
JACK v. d. CAPPELLE,
Laanplein E 38, Schagcn.
En nu de briefjes:
Win» Sch roever». Dat was weer eens
een fyne brief van je Wim. Het heeft een
hele tijd geduurd voor ik weer bericht van
je mocht krijgen, maar enfin, nu is alles
weer goed gemaakt. Een leuk verhaal, dat
van het bezoek aan de boerderij. Maar..* ik
dacht, dat jy beter vissen .kon. Had jij maar
2 witvisjes? Tot volgende week Wim. De
groeten aan Piet! (niet vergeten).
Bep Tijson, Wieringerwerf. Brrr... wat
een kort briefje, Bep. Zo kort heb ik er nog
nooit een van je ontvangen. Dat moet er
volgende week anders uitzien. Ga je op de
foto? Nu. als er een overschiet houd ik me
aanbevolen. Ik wil jou wel eens op een
plaatje z(en. Dag Bep!
Trien Tfyaen, Wieringerwerf. Trien
schryft een wat langere brief. Maar ook al
weinig nieuws. Gebeurt er zo weinig by
jullie Trien? Hoe gaat het op school? Krijg
ik daar volgende week ook een en ander
van te horen? Dag!
Arte Speur, Centraal Kinderziekenhuis,
Alkmaar. Ja kerel, daar had jy me de
vorige week de prijs. Was het boek naar je
zin? Dat moet je me, zodra je weer op je
gemak een briefje kunt schrijven, eens ver
tellen. Ik hoor dat het goed gaat hè? Fijn!
Zo houden, dan ben je weer in een wip thuis
en gaan we elkaar, na de vacantie weer
iedere week schrijven. Doe je moeder de har-
^telijke groeten Arie? Sterkte hoor! (en de
verpleegsters niet plagen...!)
1'ietertje Klei meer, Veenhulzen (Heer-
hu go waard). Nee maar Pietertje... dat is
me toch ook wat geweest met de taart, die
jy twee weken geleden gewonnen hebt. La
ten ze die taart nu heel naar Veenhuizen in
Drenthe gestuurd hebben, daar, waar ze
landlopers voor een poosje opbergen. En toen
kwam de doos met de taart weer uit
Drente terug, na een dag of 4, en kreeg
Pietertje hem in handen. Nu, het zag er
allemaal wat verkruimeld uit en alles was
door elkaar gelopen, schrijft Pietertje me.
hoewel vader zei, dat hij er n o g wel een
gelust had. Dat was een taart-avontuur
Pietertje! Maar de volgende keer zal ik zor
gen, dat ze dat smulding niet zo ver door
sturen. Dag! Bedankt voor de mooie kaart.
Ik heb 'm aan m'n vrouw doorgestuurd.
Tlcts v. d. Cappelle, Schagen. Ik dank
je harteiyk voor de erg aardige brief Tiets.
Ik ben er blij mee dat je zo aan me denkt.
En dat op zulk een vriendeiyke wyze. In
Santpoort gaat het goed. Over een paar
maanden komt m'n vrouw wel weer thuis.
Als het zover is zal ik het schrijven hoor.
Van de oorlog merken ze niet veel, hoewel
er een dag of 10 geleden op een kilometer
afstand van het sanatorium een bom in het
bos gevallen is. Toen waren de patiënten
allemaal natuuriyk geschrokken.
Jack v. d. Cappelle, Schagen. Ja Jack,
die twee prachtige witte sierduiven waar
je me het vorige jaar zo mee verraste, heb
ik nog. Of beter gezegd, iemand anders be
waard ze voor me. Want toen myn vrouw
een tydje weg was, ben ik het huis uitge
gaan en zodoende moest ik de duiven tyde-
lijk met het hok aan een ander geven. Maar
die mensen zyn er heel erg goed voor. De
twee sneeuwwitte jonge duifjes vliegen al
zo aardig. Ja, je moest ze eens kunnen zien.
Nu, misschien laat ik wel eens een foto van
het viertal maken. En dan krijg jy die foto.
Afgesproken? Dag Jack!
Annie Speet». Wat een wonderiyke
foto van je vader, met het paard voor de
auto Annie. Leuk dat er een foto van ge
smaakt is en dat je er mij een gestuurd
hebt. Ik dank je vriendelijk hoor. Zo. vond
tante het niet leuk in Den Helder? Nu,
daar hebben ze ook best van de oorlog te
ïydcn gehad, de mensen. Het is er, naar ik
verneem, nogal onrustig geweest. Dag An
nie. Tot volgende week.
Beste vrienden en vriendinnen, ik ben er
door. Tot volgende weck.
Xdeel v. e. fiets.
X dier.
Xdeel v. h. jaar.
Xplaats in Overijsel en Drente
Xligplaats v. schepen.
Xmeubel.
Xkegel v. ys.
Xwapen.
De eerste regel, van boven naar beneden
gelezen (kruisjes) is een middel, om ons een
uur langer van het zonlicht te laten genieten.
Oplossing raadsel vorige week
Profeet: lAtafcl; lePclen; schAven; proe
ven; strydEn; broedeR.
Goede oplossingen ontvangen vant
Jack v. d. Cappelle, Schagen; Tiets v. d.
Cappelle, Schagen; Pietertje Kleimeer, Veen-
huizen, Heer Hugowaard; Trien Tijscn, Wie
ringerwerf; Bep Tysen, Wieringerwerf.
WELK DIER IS DIT?
Al zoek je nog zo lang in de dierentuin,
dit rare dier zul je er niet vinden. Het is
een beest samengesteld uit zeven dieren.
Wie herkent ze?
Wat je doet,
doe dat goed
„Kom, dat is klaar!" zei Piet, zijn schoen
borstel weggooiend. „Mijn schoenen glim
men wel niet al te mooi, maar dat geeft
niet!"
„Wat waard is gedaan te worden, is ook
v/aard om goed gedaan te worden", zei
opeens een vriendelijke stem.
Piet schrok en keek op om te zien wie
daar gesproken had. Het was zijn vader.
„Piet, je schoenen zien er vreeselijk uit.
Teem de borstel maar weer en poets ze
beter. Als ze er behoorlijk uit zien, kom
je even op mijn kamer."
„Ja vader", bromde Piet en pakte met
een boos gezicht de borstel weer op. Toen
ging hij aan 't poetsen tot zijn schoenen
mooi glommen. Daarna ging hij naar zijn
vader toe. die het volgende te zeggen had:
„Jongen, ik moet je eens iets vertellen.
Ik heb eens een arme jongen gekend, wiens
moeder hem leerde: wat waard is gedaan
te worden is ook waard om goed gedaan te
worden. Die jongen werd huisknecht bij
een familie. Hy probeerde alles zo goed
mogelijk te doen, hoe vervelend en saai
het werk soms ook was. Zijn meester was
tevreden over hem en nam hem in zijn
magazijn, waar hij zijn werk ook goed deed
Als hy stof af moest nemen deed hij dat
goed. Als hy een boodschap moest doen,
kwam hij vlug terug en deed het goed. Als
hij geld moest ontvangen, hy deed 't goed.
Dit was zo naar de zin van zijn meester
dat hij zijn bediende bevorderde, die nu
eerste klerk werd en daarna compagnon.
Nu is hy een rijk man, die vurig hoopt dat
zijn zoon Piet dezelfde regel zal toepas
sen, die hem zoveel geluk heeft gebracht,"
„Vader, was u die arme jongen?"
„Ja, jongen, ik was zo arm dat ik huis
knecht moest worden. Door alles goed te
doen, zoals ik je verteld heb, werd ik la
ter met gewichtiger dingen belast. Zo werd
ik ryk."
Piet vergat dit gesprek met z'n vader
nooit Als hij een vervelend werkje moest
doen dacht hij er aan en probeerde het
dan zo goed mogelijk te doen.
Het sprekende hoofd
Dit wordt een griezelige voorstelling,
want we gaan een hoofd laten spreken. Je
moet er een moeite voor over hebben, maar
je zult dan ook succes hebben bij je vrien
den.
Velen van jullie zullen misschien een
masker hebben, dat als hoofd te gebrui
ken is. Behalve dit masker hebben we nog
een lange slang nodig. Als je die niet hebt,
kun je hem zelf maken. Je neemt sterk
pakpapier en legt dat om een bezemsteel
(zie figuur la)
Het papier moet zo afgeknipt worden dat
de ene kant van het papier de andere onge
veer een centimeter bedekt. Dan plak je
de slang, met behulp van een gummireep,
dicht en trekt hem van de bezemsteel af.
(zie fig. lb en 1 c.)
Nu wordt het eene deel van de -slang,
met behulp van een restje stof dat je met
lijm bestreken hebt, achter de mondope
ning van het masker geplakt. Aan de voor
kant van het masker mag je er niets van
zien.
Nu zet je het masker op een kist, of een
stapel boeken, die je op tafel legt, zet het
masker een muts op. of bindt het een hoofd
doek om, maar zorgt dat de slang er aan
de achterkant door gesloken kan worden.
Vlak achter het hoofd zet je een scherm of
hang je een gordijn, want de jongen die de
slang in de hand houdt, moet onzichtbaar
blijven. Als het masker van zelf niet
blijft staan, kun je er een paar stokken
achter zetten (fig. 3). Dan staat het masker
stevig.
Nu kan de voorstelling beginnen.
Iemand van de toeschouwers, of een jon
gen die er alles vanaf weet, stelt het mas
ker vragen, die beantwoord worden door
de jongen achter het gordyn. Deze houdt
de slang voor z'n mond en -preekt er door.
De woorden klinken hol en dof door de
slang en omdat niemand de jongen achter
het gordyn ziet, lijkt het alsof het hoofd
spreekt. Het geheel wordt nog griezeliger
als je achter het hoofd een zaklantaarn zet,
die het hoofd verlicht.
Probeer het eens, je kunt er veel plezier
mee beleven.
door GERRIE KOENRAADS.
Fokkelientje is nu al een groot meisje. Ze
is op de H.B.S. en doet dit jaar eindexamen
en als ze slaagt wil ze gaan studeren voor
dierenarts. Want Fokkelientje is ,een grote
liefhebster van dieren. Zo zul je begrijpen
dat ze heel veel verdriet had over de ge
schiedenis van het eendje, haar eendje.
Die geschiedenis speelde zich af toen
Fokkelientje nog maar een peuter van zes
jaar was. Toen had ze een vriendinnetje,
Anke en een prachtig poppenhuis. Anke
benijdde haar vriendinnetje hevig om dat
poppenhuis Zo erg zelfs dat ze Fokkelientje
a! de hele huiskamer had afgebedeld. Want
Anke was een bijdehandje, Fokkelientje
had niet veel tegen haar in te brengen.
Maar op zekere dag werd het Fokke
lientje toch te bar. Anke wilde nu de divan
uit haar poppenhuis hebben. Je divan, dat
prachtmeubel, dat met blauwe zij overtrok
ken was en zijden franje had en waar ze
zo trots op was!
Na lang nadenken zei Fokkelientje te
gen haar vriendinnetje: „Wat krijg ik er
voor?"
„Wat., ik heb niets", antwoordde Anke.
„Ik kan je die divan niet voor niets ge
ven", zei Fokkelientje flink, ik ben toch al
bang dat moeder eerstdaags naar m'n
poppenkamer zal vragen en als ze ziet dat
die divan weg is.."
Anke zette een gewichtig gezicht. „Ik
zal je een eendenei geven", zei ze eincje-
lijk.
„Een eendenei? Wat moet ik daarmee
doen?" vroeg Fokkelientje verbluft.
„Nou, dat kun je onder de kloek leggen
en die broedt het uit. Dan heb je een eend.
Maar", ging Anke verder, toen ze zag dat
haar vriendinnetje nog niet erg tevreden
keek, „ik moet er nog even over naden
ken. Eigenlijk is dat veel te veel voor zo'n
divannetje!"
Anke was een slimmerik. Nu had ze Fok
kelientje gevangen. Even later stapte Anke
met de divan naar huis en Fokkelientje
droeg trots haar eendenei naar binnen.
„Mina", zei ze tegen het dienstmeisje,
„dit is een eendenei. Zorg dat de kip het
voor me uitbroedt."
Mina begon hard te lachen. Denk je dat
de kippen dat op bevel doen? Maar toen
ze het teleurgestelde gezichtje van Fokke
lientje zag, beloofde ze haar best te doen
en 's middags nam ze twee kippeneieren
onder de kip weg en legde het eendenei
er voor in de plaats.
En warempel, toen de schalen barstten,
kroop er een eendje uit het ei. Het was pik
zwart met een klein wit vlekje op de borst.
Fokkelientje was in de wolken en noemde
het beestje. „Zwartje".
De oude kip was niet erg op Zwartje ge
steld. Het kleine eendje bezorgde haar
meer last dan alle kuikens samen. Zwartje
gehoorzaamde niet en als de oude kip haar
in de steek liet, begon hy zo erbarmelyk te
krijsen dat je horen en zien verging. Ook
had hy een bijzondere voorliefde voor al
les was nat was. Als de kippen om de scho
tel met water stonden om te drinken, drong
het eendje zich naar voren, nam een spron
getje en., plofte in 't water om daar ver
genoegd te duiken en te nloeteren, tot gro
te schrik en ergernis van de oude kip.
Of Zwartje liep de plassen in, die er na
een regenbui ontstonden en zwom daar
vrolijk rond, zonder aandacht aan z'n
pleegmoeder te schenken, die woedend
aan de kant stond en zich dood schaamde
voor haar kuikens.
Maar Fokkelientje was dol op Zwartje.
Ze nam hem op haar arm, streelde het plui
zige velletje en vond het leuk als Zwartje
met z'n snavel aan haar jurk trok. Ge
hoorzamen deed Zwartje haar ook. Op ze
kere dag zei Mina tegen Fokkelientje: „Je
moet hem regenwormen geven, dan wordt
hy mooi dik en rond."
„Bah!" zei Fokkelientje. Als er iets was
dat ze haatte, waren het regenwormen. Als
ze er eentje zag, rende ze hard weg.
Maar Mina hield vol dat ze voor Zwartje
„het" voedsel waren en omdat Fokkelientje
zelf ook wilde dat haar eendje gezond en
flink werd, trok ze er op een goede dag op
uit, op ?acht naar regenwormen. Ze vond
er hopen. Toen riep ze Zwartje en hield z'n
snavel boven de wormen. Zwartje had de
zaak al gauw begrepen. Het duurde niet
lang of de hele hoop wormen was verdwe
nen. En of het hem smaakte! Hij scheen
maar niet genoeg te kunnen krijgen. Toen
alles op was, waggelde Zwartje dik en rond
weg.
De vriendschap tussen Fokkelientje en
hei eendje werd steeds hechter. Fokkelien
tje hoefde zich maar in de tuin te vertonen,
of Zwartje liefde andere kameraadjes, de
kuikens in de steek en liep zo vlug hij kon,
op het meisje af. Iedere dag werd hij dik
ker en langzamerhand veranderde zén don
zige velletje in een mooi, blauwzwart ve-
rendek, waarin de vlek op de borst glansde
als zilver.
Toen de vacantie kwam, ging Fokkelien
tje veertien dagen bij haar tante logeren.
Voordat ze weg ging moest Mina haar be
loven dat ze goed voor Zwartje zou zorgen
en niet vergeten moest, regenwormen te
geven. Toen nam ze Zwartje op haar arm
en liefkoosde hem, terwijl het eendje sna
terde van plezier.
Toen Fokkelientje weer thuis kwam, had
ze eerst zo veel te vertellen, dat ze geen
tijd had in de tuin te gaan. Het was etens
tijd en de familie ging aan tafel. Na de
soep bracht Mina een gebraden vogel op
tafel. Tante die op bezoek was, keek er
naar en zei: „Wat ziet dat er heerlijk uit!"
„Ja", zie moeder, „het was ook een bij
zonder mooie eend."
..Eend..?
Meteen keek moeder Fokkelientje al
verschrikt en schuldbewust aan, terwijl Mi
na troostend zei: „Weet je Fokkelientje,
een eend moet geslacht worden als hij jong
is anders wordt hy hard."
Fokkelientje keek sprakeloos van moeder
naar Mina en van Mina naar moeder. Had
den ze haar Zwartje geslacht? Haar lief,
grappig eendje?
Het scheen haar toe alsof ze kannibalen
waren. Zonder iets te zeggen stond Fok
kelientje op, ging naar haar kamertje en
huilde daar tot ze niet meer kon. Het was
haar eerste grote verdriet in haar leven en
ze heeft het nooit helemaal vergeten.
UIT WELK SPROOKJE IS DIT
PLAATJE?
•afjiMAvnaaus :Suissojdo
Om zelf te maken
Een cadeautje voor moeder's ver
jaardag.
Nog steeds worden zelfgemaakte cadeau
tjes het meest op prijs gesteld. Geen won
der, het is altijd prettig te weten, dat
iemand zoveel tijd voor je over heeft. Maar
het is niet zo makkelijk steeds weer iets
nieuws te vinden. Bovendien kan het
meestal niet duur zijn en ook niet te moei
lijk. Hét is beter dat je een eenvoudig werk
je kiest en dat heel goed maakt, dan dat
je je aan moeilijker en ingewikkelder din
gen waagt, die niet goed uitvallen. Want
dan kun je heus beter een cadeautje kopen.
Het is niet prettig om een zelfgemaakt ge
schenkje te krijgen, dat er slordig uitziet,
en dat later blijkt niet deugdelijk te zijn.
Er zullen wel veel kinderen zijn, die een
cadeau voor moeder, een probleem vinden.
Het is soms moeilijk de volgende voorwaar
den te combineeren: aardig, practisch, niet
duur en niet te moeilijk uit te voeren.
Wat denken jullie van deze „schrobber
en bezemhanger"? Aardig is het zeker en
practisch ook. Moeder kan die plank in een
hoek van de kelder, keuken, gang of waar
dan ook hangen. En moeilyk is het ook
niet, hoewel het natuurlijk een werkje is
voor de ouderen van jullie.
Figuur 1 laat de plank zien, als hij klaar
is. De plank kan het beste door een jongen
gemaakt worden en de gordijnen door zyn
zusje. Is er geen zusje, dan is er wel een
nichtje of tante, die je graag zal helpen.
De plank moet uit tamelijk dik hout ge
maakt worden ên zo gezaagd worden, dat
hy in een hoek van de keuken of kelder
past. Aan de onderkant van de plank wor
den haken geschroefd, waar de bezems,
schrobbers enzovoort aan kunnen hangen.
Het beste is, eerst met een scherp voor
werp een paar gaatjes in het hout te ma
ken, zodat de haken er makkelijker in ge
schroefd kunnen worden. Figuur 2 en 3 la
ten /ien, waar de haken moeten komen.
Figuur 4 laat de plank van boven zien.
a is een muursteuner, die in de muur ge
hamerd wordt, om te voorkomen, dat de
plank naar voren kiept, b-b zijn twee ha
ken. zoals je ze in de winkels kunt krijgen.
Jullie moeten het ophangen van de plank
maar aan vader overlaten. Want de spij
kers en haken moeten heel precies in de
muur geslagen worden, en er mogen geen
lelijke gaten komen.
Het zusje moet voor een aardige ge
bloemde stof zorgen, omzomen, met de ma
chine, als zij dat kan, en anders met de
hand, wat wel iets langer duurt, maar dat
is toch niet erg. Ze moet natuuriyk goed
uitmeten hoe lang en hoe breed de stof
moet zijn.
Moeder zal zo'n uiterst practisch cadeau
vast en zeker op prijs stellen.
LACHEN IS GEZOND.
Een beleefde heer zei eens tegen een
klein meisje: „Hoe maak je 't, zusje?"
„Heel goed, dank u wel", antwoordde ze
netjes.
„Nu zusje, nu hoor je vragen hoe IK 't
maak", zei de heer toen.
„Dat hoef ik niet te weten", luidde het
antwoord.
