Zorg en hoop in Japan
T ARZAN en de
r
vuren van Tohr
WAAROM TREUR JE,
Frankrijk zoekt
begrip in de
Ver. Staten
Strenge orders in
FRANSCH MAROKKO
Radioprogramma
m
Amerika schuift grendels voor
Nippon's eerzuchtige politiek
Naar de correspondent van de „Berliner
Börsenzeitunjz", volgens het Hsbl., uit Tokio
schrijft is de toestand in het Verre Oosten
thans als volgt:
De nu drie jaren durende oorlog in
China is nog niet beslist. Het Zuid-
Westen van China met de hoofdstad
Tsjoengking ligt vast in den greep
van maarschalk Tsjiang Kai-sjek.
die zijn aanspraken op de leiding
van China blijft handhaven.
Het Noord-Westen van China is in zekeren
zin „Niemandsland" met Rood-Chineeschen
inslag. Het Oosten des lands is door de Ja
panners bezet en staat sedert 30 Maart on
der de door Wang Tsjing-wei met medewer
king van Japan gestichte nieuwe Chineesche
Rijksregeering. liet buitenland heeft voor-
loopig geweigerd haar gezag te erkencn en
het is niet duidelijk hoe ver dit gezag over
het eigen volk reikt. De opbouw van het be
stuurssysteem dezer regeering bevindt zich
nog in een beginstadium. De macht, die zij
uitoefent, berust voorloopig nog op die der
Jupansche weermacht.
Weliswaar wordt in China nog gevochten,
maar men kan niet meer spreken van wer-
gelijke veldtochten tusschen Japan en
Tsjiang Kai-sjek. Die waren reeds na de ver
overing van ilankau in November 1938 be
ëindigd. Thans echter is sprake van mili
taire expedities van Japan en van de afron
ding en zuivering der bezette gebieden, dus:
strijd tegen benden. De onbesliste stand
van de onderneming in China heeft voor de
Japanners des te onaangenamer gevolgen,
omdat hij dit land verhindert in die mate
in de politiek in te grijpen, als het waar
schijnlijk anders gedaan zou hebben.
De Japanners voelen, dat de Duit-
sche kracht een geheel nieuwe orde
ning in het bezit van de geheel we
reld heeft ingeleid, en zij vreezen, dat
Japan daarbij zijn belangen niet vol
doende kan waarnemen, omdat het
door den onbeslisten oorlog zoowel op
militair als op economisch gebied ge-
honden blijft.
De voorziening van grondstoffen leeft „van
de hand in den tand". De toevoer uit Ameri
ka ligt onder het Zwaard van Damocles van
het opgezegde handelsverdrag. De leveran
ties uit het Britsche Rijk worden steeds
moeilijker voor de Japanners verkrijgbaar
wegens den Europeeschen oorlog. De hape
rende grondstoffen voorziening beperkt de
industrieele productie. De verdeeling van
de voorraden, onder de verbruikers geschiedt
door onvolkomenheden in het bestuur op een
wijze, die in het algemeen ontevredenheid
wekt. De stijgende inflatie met haar sociale
wrijfvlakkcn tusschen prijzen en loonen en
tusschen arm en rijk verscherpt de innerlij
ke spanningen, maar ook de linancieele zor
gen van de regeering.
En als ware het met deze door menschen
veroorzaakte schade nog niet genoeg, de he
mel komt er nog als verwekker van een ab
normale droogte met zijn nadeelen bij. Sinds
den winter bidt Japan om regen, maar tever
geefs. Anders een der regenrijkste gebieden
van de aarde, is het sinds den vorigen herfst
van regen gespeend gebleven, zoodat stad en
land zijn uitgedroogd. De velden hebben
groot gebrek aan water en te Tokio rijden
tankwagens door de stad, waaruit men met
kopjes het kostbaar geworden water kan
.verkrijgen. Het water verdampt in dalre-
FEUILLETON
Groote Clown
DOOR A. H KOBER
12
Nauwelyks had hy deze woorden gespro
ken, of hy was in een paar sprongen bij den
uitgang om den jongen, die naar binnen was
geslopen vast te houden. Fatima sprong byna
gelijktijdig op hem af. En nu stond de bengel
tusschen hen in.
„Hoe heet je? Waar kom je vandaan?"
vroeg Wichtlemeyer met harde stem.
„Ik heet Go en ben bij de carrousselbaas
hiertegenover weggeloopen, omdat ik veel te
weinig te eten kreeg en aldoor geslagen
werd." De jongen zei het zacht, maar met
Vaste, eerlijke stem.
„Heb je dan nu ook nog honger?"
Go knikte: ,,Zoo erg, dat ik de carroussel
niet meer heb kunnen voortduwen."
„Ga dan maar met mevrouw in de wagen
en eet een boterham. Ik sluit hier de zaak
nog cn kom dadelijk by jullie."
...Nauwelijks twee uur later was Go aan
genomen voor „Wichtlmeyer's Wonderen". By
een stapel boterhammen en een kop koffie
had directeur Wichtlmeyer den jongen zijn
leven laten vertellen, even nagedacht en toen
gezegd:
„Nou, als je wilt kun je bij mij werken. Zoo
zwaar als by den carousselbaas zal het niet
zyn cn je kunt zooveel eten als je blieft...
Dus
Hy strekte de hand uit, en Go sloeg er de
zyne in. Die twee oudere menschen, de groote
tent, de keurig opgeruimde woonwagen, dat
beviel hem allemaal heel goed, en hij was biy
dat hy eindeiyk weer een echten „baas" ge
vonden had.
„Ik geloof, dat wij geluk hebben gehad,"
zei Wichtlmeyer later tegen zijn vrouw. „Van
dien jongen is wat te maken. Hy zal ons hee'
wat geld in het laatje brengen— en hy biyf'
wel bij ons!" Die laatste woorden onderstreep'
hy door een slim lachje.
„Wat voor een loon wil je hem geven?"
servolrs, stroomen en bronnen en op bevoor
rechte plaatsen druppelt het nog uit de wa
terleiding.
Economische moeilijkheden zijn relatief.
De wil, ze te overwinnen, is de beslissende
factor en daarvan hangt het af of de moei
lijkheden, in het oogenblik waarop het aan
komt, de rantsoeneering verlammen of niet.
Japans moeilijkheden zijn nog niet zoo
groot, dat zU verlammend moeten werken
indien althans genoeg wil om te overwin
nen aanwezig zou zijn. De onvergelijkelijk
gunstige ligging van het eilandenrijk met
zijn opón handelswegen ter zee. door een
machtige en volledig intact zijnde vloot be
schermd zijn vlijtige, in het algemeen pa
triottische bevolking, die zoo weinig noodig
heeft en nog vele andere activa vonnen
voor Japan sterke reserves, die, wanneer
ze op energieke wijze worden ingezet, de Ja-
pansche politiek veel succes kan doen oog
sten.
Dat de natie zioh daarvan bewust is, blijkt
uit het steeds grooter wordend aantal stem
men, die vragen om de Japanscho ncutrali-
toitswet van 4 September te herzien. Met
iedere Duitsche overwinning stijgt de hoop
der Japanners op een Engelsche nederlaag,
die gelijk schijnt te staan met een verrijking
van Jajain, en die de blikken van het eilan
denrijk vol verwachting richt op de Britsche
standplaatsen in Oost-Azië.
Wanneer de Japansche politiek
zich desondanks aan een zeer voor
zichtige terughoudendheid onder
werpt, is dit vooral een gevolg van v
de betrekkingen met de Vereenigde
Staten, wier optreden tegenover Ja
pan steeds krasser is geworden, naar
mate Engeland ten gevolge van den
oorlog terugwijkt. De Amerikaansch-
Japansche betrekkingen zijn gespan
nen. Amerika staat in hooge mate
afwijzend tegenover de Japansche
politiek in China en dwarsboomt die
voortdurend door krachtigen steun
aan Tsjiang Kai-sjek.
De Japansche economie wordt door Ame
rika door middel van „moreelc embargo's"
en den verdragloozen toestand benadeeld. Üp
dc Philippijnen is kort geleden een immigra-
tic-wet in werking getreden, die voor de Ja
panners een slag in het gezicht is.
Te Washington heeft men onder luiden
bijval van het parlement het z.g. Wet van
het „Trojaansche Paard" aangenomen, waar
door iedere Amerikaansche staatsburger van
Japansch ras dit staatsburgerschap verliest,
wanneer hij langer dan een half jaar buiten
het land vertoeft: de toelichting op deze wet
veronderstelt eenvoudigweg, dat hij gedu
rende dien tijd in Japan is cn zich laat af
richten als soldaat of spion.
Tc Lima. de hoofdstad van Peru, werden
500 huizen van de Japansche kolonie geplun
derd cn gebrandschat, waarbij dc te hulp
geroepen Pcruaansche politie toekeek. IIoo-
ore Amerikaansche zeeofficieren zooals
kort geleden admiraal Tnussig voor de Se
naatscommissie spreken over den toekom
stig orolog inet Japan als van een vast
staande gebeurtenis.
Dc toon van de Amerikaansche pers
tegenover Japan wordt gekenmerkt
door bijna niet te overtreffen hate
lijkheid. Over Nederlandsch Oost
en West-Indië vliegen tusschen Tokio
en Washington verklaringen over
den Pacific, die zoo scherp als een
dolk zijn. De Amerikaansche vloot
ligt voor de eerste maal in haar ge
schiedenis voor onbcpaalden tijd in
Hawai, a.h.w. voor de deur van Ja
pan gestationncerd. Kort en goed elke
dag brengt nieuwe spanningen en
er is slechts een vonk noodig om de
explosie tusschen Amerika en Japan
te veroorzaken.
Met verbittering zien de Japanners hoe
Amerika hun eerzuchtige politiek in Oost-
Azië den eencn grendel na den anderen
voorschuift, Juist thanse nu de oorlogsge
beurtenissen in Europa haar onverhoopte
verlichting leken te brengen. Zoo doet zoo
wel tc Londen als te Washington de Japan
sche diplomntie de grootste moeite het gun
stigste oogenblik uit te buiten om toch nog
de vriendelijke toestemming der twee Angel
saksische mogendheden tc verwerven voor
het „scheppen van de nieuwe orde in Oost-
Azië onder Japansch toezicht'.
Een niet genoemd lid van het Fanschd ka
binet, heeft via de Amerikaanscne correspon
denten in Bordeaux een beroep gedaan tot
de Ver. Staten om begrip voor Frankrijk's
besluiten. De zeven pagina's lange verkla
ring constateert, dat Frankrijks besluit om
met de asmogendheden vrede te sluiten, vol
komen onafhankelijk en vrijwillig is ge
schied De verklaring keert zich, volgons
Associated Press, tegen dc huidige houding
van Engeland en zegt, dat Engclands ge
wijzigde houding deels te wijten is aan den
vroegeren Franschen minister van binncn-
landsche zaken. Mandel, die Engeland ver
zocht erop te staan, dat Frankrijk in alle
omstandigheden moet doorvechten. De ver
klaring maakt zich los van alle gevluchte
leden der regeering cn verzoekt iicn Fran
schen in het belang van de nationale een
heid het verzet niet door vorming van een
rompregeering in Londen voort te zetten. De
Fransche regeering verzoekt haar Ameri
kaansche vrienden de bittere smart van
Frankrijk te hegrijpen. Zij betreurt dc on
gerechtvaardigde critiek van bepaalde Brit
sche ministers, die beter hun eigen gewe
ten konden onderzoeken.
Vóór het uitbreken van den oorlog heeft
Engeland beloofd in de eerste oorlogsmaand
26 divisies naar Frankrijk te sturen, maar
toen Frankrijk reeds 48-jarigen onder de wa
penen had, had Engeland nog niet eens zijn
28-jarige mannen gemobiliseerd. Een in
Maart naar Engeland gezonden Fransche
delegatie journalisten Heeft zich van de on
volmaaktheid der Engelsche oorlogsvoorbe
reidingen overtuigd, en nog op den voor
avond van het groote Duitsche offensief
heeft Engeland met een half millioen werke-
loozen en in vertrouwen op zijn vloot een po
litiek van „business as üsual" gevoerd.
De verklaring schildert dande dramatische
Fransche kabinetszitting van 12 Juni, waar
toe ook Churohill was uitgenoodigd, die ech
ter na een gesprek met Revnaud en Man
del vooraf naar Engeland tc moeten terug-
kecren, zonder het gcheele kabinet ontmoet
te hebben. Alleen liet Churchill door Rey-
naud mededeelen, dat Engeland begrip zal
toonen en niets ten nadeeie van zijn bond
genoot zai ondernemen ingeval Frankrijk
wapenstilstand moet sluiten. In afwachting
van het antwoord van president Roosevelt
op het Fransche beroep om hulp is het be
sluit tot wapenstilstand met 24 uur ver
traagd. Ten slotte verzoekt de verklaring
Engeland, Londen niet tot een nest van po
litieke en separatistische agitators tc ma
ken, want Frankrijks buitenlandsche poli
tiek wordt niet door Engeland. Ruitschland
of Italië bepaald, maar uitsluitend door
Frankrijk gevoerd.
Doodstraf op luisteren naar bui
tenlandsche zenders.
Naar de correspondent van het Spaanschc
Nieuwsbureau uit Rabat meldt, hebben «ie
autoriteiten in Fransch-Marokko het luiste
ren naar buitenlandsche zenders verboden.
Op overtreding van dit verbod zijn zwae
straffen en in sommige gevallen zelfs de
doodstraf gesteld. In Algiers hebben de au
toriteiten de sluiting van alle bioscopen en
theaters bevolen. Van 10 uur 's avonds af is
alle verkeer van personen of voertuigen ver
boden. In Tunis zijn gelijksoortige maatre
gelen getroffen.
DONDERDAG 27 JlTNI 1940.
Jaarsveld, 414,4 m.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Gramofoonmuziek
8.30 Orgelspel.
8.50 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwyding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Ensemble Jonny Kroon.
11.00 Wenken voor de huLshoud«n„
11.20 Ensemble Jonny Kroon.
12.00 De Palladians.
12.45 Berichten ANP en eventueel gramofoon
muziek.
door Edgar Rice Burroughs
134.
Tarzan liet zyn ogen even in het rond gaan.
Voor zich gele soldaten! Achter zich
gele soldaten! Spoedig zouden hy en zyn
vrienden gevangen genomen worden. De
aapman gaf de olifanten een bevel, waarop
deze een dwarsweg insloegen. Voor een ogen
blik aan het oog van hun achtervolgers ont
trokken door gebouwen en hoge muren, liet
Tarzan zich van Malluks rug giyden en be
duidde zyn vrienden hem te volgen. Hy rende
naar een deur. „Misschien zyn er menschen
binnen," waarschuwde Kailuk, „en we zyn
ongewapend." „We moeten de kans wa
gen," antwoordde de aapman. „Het is ge
makkelijker tegen een paar te vechten dan
tegen het geheele Tohriaanse leger." Geluk
kig bleek het huis verlaten te zyn. Waar-
schijniyk waren de bewoners in de arena ge
weest en in allerijl gevlucht voor de woedende
olifanten. Tarzan ging voor, een trap op en
1.00 AVRO-Puszta-orkest.
I.30 Gramofoonmuziek.
2.00 Omroeporkest en solist. Als Intermezzo:
Declamatie.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Omroeporkest.
4.30 AVRO-Dansorkest.
5.00 Jeugdhalfuur.
5.30 AVRO-Amusementsorkést en solist.
6.30 VPRO: Cyclus „Lezen in den Bybel".
6.45 Gramofoonmuziek.
7.30 Toespraak.
7.45 Gramofoonmuziek.
7.50 Berichten ANP.
8.00 Concertgebouworkest. Toonkunstkoor en
solisten. In de pauze: Lezing „Evenwicht".
10.00 Berichten ANP, sluiting.
Kootwijk, 1875 m.
VAKA-ultzendlng.
8.00 Berichten ANP. Hierra: Gramofoon
muziek.
9.00 Berichten (Fransch).
9.15 Gramofoonmuziek.
10.00 Orgelspel.
10.40 Gramofoonmuziek.
10.45 Pianovoordracht.
II.15 Berichten (Engelscl
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 VARA-orkest.
12.30 Berichten (Duitse!
12.45 Berichten ANP.
1.00 VARA-orkest.
1.45 Berichten (Fransch).
2.00 Berichten (Duitsch).
2.15 Rosiar.-orkest en solist.
3.15 Berichten (Fransch).
Wichtlmeyer kneep zijn rechteroog dicht:
„Dat is het juist, Resl: dat loon sparen we!
Misschien dat ik hem later wat zakgeld
geef..."
„En denk je, dat hy zich dat laat welge
vallen?"
„Zeker mUn kind. zeker. Ik weet daar na
melijk wel wat op!" Terwyi hy vergenoegd
voor zich heenfloot ging hy weg om zyn tent
weer te openen...
Spoedig werd Go in de geheimen van de
wondertentoonsteiling ingewijd, zoodat hy
reeds in de volgende stad, LUbeck, als Mars
bewoner optrad en daarna ook als beest-
mensch Radumpo. Van beide rollen wist hy
wat te maken en het moet gezegd, dat hy
veel succes had.
Omdat Go hem op deze manier werk uit
de hand nam, kon directeur Wichtlmeyer zich
thans geheel wyden aan de reclame: hij stak
slechts nog zijn redevoering af en lokte het
publiek aan. terwijl het aantal voorstellingen
verdubbeld werd. Van tien uur 's morgens
tot elf uur 's nachts werd er doorgewerkt:
slechts voor de maaltyden maakte men een
korte pauze. En wanneer het echtpaar Wichtl
meyer '8 avonds afrekende, lag een flinke
berg muntstukken voor hen op tafel.
Dan begonnen Wichtlmeyer's oogen te stra
len. Hy was nu drie en zestig jaar oud en
reisde sedert vyf en veertig jaren met zyn
tent door Dultschland, hy had goede en
slechte tyden beleefd en al een aardig vermo
gen byeengebracht. Nu gingen de zaken weer
zoo goed, dat hij kans zag om nog een aar
dig stuk geld te verdienen, eer hy zich voor-
Toed zou terugtrekken.
Go werd opgeleid tot boeienkoning. Wichtl
meyer bracht hem by. hoe men de ledenmaten
moest buigen by het leggen van knoopen en
lussen om naderhand weer gemakkelyk los te
kunnen komen. Hij werd met het hoofd naar
beneden opgehangen en moest zich dan van
zyn boeien bevrijden. Vóór elke voorstelling
hing hy enkele minuten buiten op het po
dium als levende reclame: soms werd hij daar
heelemaal duizelig van. Maar nog erger was
het, wanneer by het vastbinden ruwe men
schen hem met de knie in den rug stompten,
en met alle kracht de touwen dichttrokken.
Directeur Wichtlmeyer had overigens een by-
zondere afdeeling van zyn tent als „origineele
Amerikaansche moordenaarsccl" ingericht en
daar vertoonde Go nu tegen een bijzonder en
tree zijn kunsten.
Het financieele succes van deze nieuwe af
deeling der Wondertentoonsteiling was bij
zonder groot en de Wichtlmeycrs dachten nu
aan een programma, waarmee zy in de zalen
van grootere steden vooor den dag zouden
kunnen komen.
„Je moest Fakir worden, mijn jongen!" zei
Wichtlmeyer op zekeren dag tegen Go.
„Fakir?" vroeg hy een beetje verschrikt.
„Waarom niet?" zei zijn baas. „degens
slikken, op scherven dansen, over een ladder
van sabels loopen met bloot voeten, alle
maal dingen, die mogeiyk zyn. Het makke
lijkste is het natuurlijk, wanneer de degen in
zijn gevest schuift, de scherven niet scherp
en de sabels bot zijn. Maar wy zullen het ons
wat moeiiyker maken. Luister goed: een de
gen, die niet al te lang is, wordt langzaam
en voorzichtig in den slokdarm geduwd. Na-
tuuriyk een kwestie van oefening. By het
dansen op spitse of scherpe voorwerpen moet
je erop letten, dat je de voetspieren zoo vast
samendrukt .dat ze zoo hard zyn als yzer en
er niets in kan binnendringen. Overigens krijg
ie mettertijd een dikke eeltlaag onder de
zolenDus: oefenen, en nog eens oefenen,
dach en nacht, elk vry oogenblik! Daar komt
alles op aan!"
Directeur Wichtlmeyer had goed praten.
Go liep bij deze oefeningen, die hy slechts
voor of na de vermoeiende voorstellingen kon
houden, vele pyniyke wonden op. De chef
draaide zich eenvoudig om als de jongen er
over wilde klagen, en mevrouw lachte hem
uit: „Een mooie artist, foei wat een lafaard!"
Dan moest Go de tanden wel op elkaar
zetten en volhouden
Tot hij tenslotte dan ook als Fakir kon op
treden: bruin-geel geschminkt, en in een oud
haremcostuum van de directeursvrouw, dat
voor hem vermaakt was.
Hij was nu al haast twee jaren bij „Wichtl
meyer's Wonderen" en opgegroeid tot een
forschen knaap van achttien jaar met een
frisch open gezicht, groote blauwe oogen en
dicht donkerblond haar. Hy werkte flink en
gewillig, zoowel in de voorstellingen als bij
het opslaan en afbreken van de tent. Alleen
zijn nummers als „Marsbewoner" en „Ra
dumpo" stonden hem tegen; en op een avond
vroeg hy zyn baas bescheiden, of deze twee
nummers van het programma niet vervallen
konden.
De uitwerking van deze w«x>rden was an
ders dan Go zich had voorgesteld: de oude
kermisklant hief dreigend zyn magere hand
op en schreeuwde woedend:
„Heb 't hart niet, dat Je roet ln 't eten gooit'
Er moet geld in de la komen en hoe dat
er ln komt, heb ik te beslissen! Wees maai
blij, dat ik je bij me heb opgenomen! Doe Je
plicht, dat wil zeggen, alles wat ik van Je
verlang! Alles! Verstaan?"
Go, die op zulk een antwoord niet was voor
bereid. zweeg en trok zich ontdaan terug.
Maar na dit voorval begon hij erover te pie
keren. dat chtlir er hAin nog nooit loon
had betaald, tcrwyl hem dat toch eigenlijk
daarna een groot vertrek binnen. „Dit ïykt
een goede plaats om ons te verbergen voor
de gele duivels," zei Perry O'Rourke, „en het
is Hy werd in de rede gevallen door het
kraken van een deur, die open gedaan werd
en het geluid van stemmen, ruwe soldaten
stemmen!
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Voor de vrouw.
4.15 Gramofoonmuziek.
4.20 Keukenpraajte.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.00 Berichten (Duitsch).
5.15 De Ramblers.
5.45 Causerie: „Het belang van een gezond
gebit".
6.00 Gramofoonmuziek.
6.15 Berichten (Engelsch!
6.30 Zang en piano.
7.00 Reportage.
7.20 VARA-orkest.
8.00 Berichten (Duitsch).
8.15 Berichten (Engelsch).
8.30 Berichten ANP.
8.45 VARA-orkest.
9.15 Berichten (Engelsch).
9.30 Rosian-orkest.
10.00 Berichten (Duitsch).
10.15—10.25 Berichten ANP.
11.1511.30 Berichten (Fransch).
toekwam: een paar mark zakgeld was al, wat
hy van tyd tot tyd gekregen had.
Enkele dagen later kreeg Go een brief uit
München, die met de machine geschreven was
en luidde als volgt:
„Waarde heer Go! Denk eraan, dat de Pi-
siani's door u in het ongeluk zyn gestort!
Signor F red Pistant heeft dat herhaaldelUk
en openlijk gezegd en zal alles in het werk
stellen om u te vinden. Voorloopig kent hij
uw verblijf nog nietDit schryft iemand,
die het goed met u meent".
Go schrok danig. Hy voelde zich inderdaad
schuldig tegenover de Pisiani's. Zou Fred hem
dus zoeken om zich op hem te wreken?"
En daar was dus iemand, die wist, dat hy by
Wichtlmeyer's Wonderen werkt? En die hem
ten allen tyd aan den razenden Fred kon ver
raden! Wie zou dat wezen?
Go dacht dadeiyk aan de mooie dame uit
Weenen. die hem indertijd honderd mark had
beloofd, wanneer hy goed debuteerde. Dat
was de eerste brief, die hy in zijn leven ont
vangen had, en daarom vermoedde hy, dat
zy het was, die hem ook thans had geschre
ven. Maar deze gedachte verdween snel, door
andere verdrongen: zou Wichtlmeyer hem by
de politie hebben aangegeven? Zou de baas
zich nog herinneren, wat hy hem over zyn
leertyd by de Pisiani's verteld had? Zou hy
de Pisiani's soms kennen? En had het mis
schien in de kranten gestaan, dat zy hem
zochten
Go herademde, toen de directeur vertelde,
dat zy naar Weenen zouden reizen, om daar
den heelen winter te biyven. In Weenen. dacht
Go, in het buitenland, waa hh wel buiten
schot, was hij veilig.
In een drukke verkeersstraat van Weenen
had Wichtlmeyer een leegstaand winkelhuls
gehuurd en gaf hier korte voorstellingen aan
een publiek, dat grootendeels uit voorby-
gangers bestond. De zaak floreerde. Van
's morgens tien uur af tot diep in den nacht
werd er gewerkt: Go trad als boelenkoning,
als atiermensch. Fakir en Marsbewoner op.
en Mevrouw als Fatima de haremslavin.
De Weeners schenen dit soort humor te waar-
deeren, en Wichtlmeyer maakte goede zaken.
Go, die eigeniyk het zwaarste werk deed,
kón niet nalaten om bij gelegenheid een toe
speling te maken op de goede inkomsten van
Wichtlmeyer en zyn eigen onregelmatig en
mager zakgeld. Maar Wichtlmeyer ant
woordde daar niet veel op en trok slechts
een zuur en zuinig gezicht.
l Wordt vervolgd.