Brabantsche
Brief
RADIO
PROGRAMMA
De
l__vö7Z Dré
Ulvenhout, 11 Juli 1940.
Amico,
Als den zwaren arbeid van den langen
Zomerdag is gedaan, lichaam en geest nog
maar éenen eis stellen: rust, dan glijdt m'n
krantje uit de handen, dan gaat de pijp uit en
op 't avonliedeke van den lijster deinen de
gedachten weg in het zalig niks van zonne-
peerlmoer, dat van den hemel te glanzen staat
over den zomeravond tot in den notenkroon,
tot in m'n zielement.
Den Eeker gieterde Trui's blommenhovenke
en in den rossen stiltewemel van den avond
hóór ik den zachten, zwarten grond 't blom-
menwater drinken, dat lijk gouwen kralen uit
de kelken druipt.
Over den erf fliert locht den koelen éérde-
geur, ik voel 'm plekken aan m'n vel. M'n
oogen vallen toe, d'n kop knikt, dan gonst 'n
zoemend vliegske me wakker en dwaas zie 'k
naar deus krielig treiterke., dat daar op mijnen
knie toilet gaat maken, 't Avondgoud zit aan
z'n trillende vliesvlerkskes, waarlangs 't kit-
sige sneitding z'n pootekes strijkt. Krachtig
gooit 't z'n achterste omhoog daarbij, z'n volle
gewicht torsend op de gespreid-staande veur-
pootekes. Hij kamt z'n kopke, „poetst" z'n
schoenen, borstelt z'n gouwen jaske. En 'k be
gin werendig te gelooven, dat deus ijdele heer
schap, op den laten avond, óp galant avontuur
uit mot! De witte stipkes op z'nen brutalen
snoet kleejen 'm als 'nei^ deftigen bril. 'k Gaai
leut krijgen in deuzen kleinen avonturier, die
blinkend en veurnaam wil aankomen op 't
liefdespad van 'n manestraal. Ja-ja, daar
zijn... eh... van die heeren.
„Wa zitte gij te grinneken? Zoo in oew
eigen?" vroeg Trui.
„Eh... watte...? Grinneken? Ikke...?"
'k Was klèèr wakker nou. En 'k zag dat
Trui er ,,'t hare" van docht. Ochje, 't was
weer 'n langen, zwaren werkdag gewist. Zo
merdag telt dubbel op de boerenhofstee. Als
dan de zon nog in de toppen van 't geboomte
zit, lijk vlammende boekee's te pronken
sftian teugen den glazigen avondhemel, deur-
gloeid mee kleuren van albast, dan kwijnt mee
't hemelsch kleurenvuur ook den geest weg in
de komende nacht. En kan 'n vliegske oe bezig
houen.
Daarbij: 't was 's avonds tevoren wat
laat geworden, 'n Fuifke! Om den Eeker.
Bedankt, bedankt! 'k Zal oew felicitatie
aan 'm overbrengen! Zonder mankeeren.'
Allee, ge verstaat, 't mag nou zekers wel
ginnen tijd zijn veur feestgejoel, 'n huise
lijk fuifke, 'n glas op den Eeker z'n succes
vol examen, kosten we nie laten passeeren!
Zoo'n woonwageljonk, zoo'n ermluizig straat
hondje, op 'nen goeden dag deur Dré III hier
binnengesmokkeld, ge herinnert oe wel, hoe
den Eeker al 'n maand lank in 't hooi logeer
de en deur Dré III stiekum gevoerd wierd
mee zijn botrammen, zijnen pap en sigaretjes,
waarveur den Eeker den Dré bijstond in zijn
taak op den akker en m de velden, alveur
Trui en ik daar iets van wisten, ik zeg, zoo'n
sprieterig, ondervoed zwerverke mag toch
wel 'ns gefuifd worden, als ie 't dan brengt,
na weinig jaren, tot gediplemeerd school
meester.
Zekers, onder 't jonk z'n rosse stekels
zit 'n klonter harsens zoo puik als mennigten
„student van geboorte" hum benijen kan. Z'n
watervlugge oogskes, die deur 't lillijke kopke
schichten, staan zoo schrander als van 'n rat.
Maar de manier, waarop 't manneke moest
leeren was zoo simpel, snipperuurkes tus-
schen zwaren landarbeid, 'n eigen getimmerd
zolderkamerke (ge wit, 't „woonwageltje")
tot studeerkamer, de manier, waarop de kluut
z'nen leerdrj moest eigen maken was zoo
poover, da t z'nen goeien examen-uitslag 'n
borreltje lijen kost.
D'n Fielp veural, den Jaan nie minder, den
Blaauwe vaneigens en den Joost in trouwe
compagnonschap mee den Blaauwe, dochten
er krek zoo over! Daar wierd zelfs 'nen
greep gedaan uit den kaartpot, van naar
den Anvers gaan komt toch veurloopig niet,
en den Eeker mocht zeggen wat ie van de
propclub hebben wou, ,,'t kwam er nie hop
haan, wat 's kostte", zee veurzitter Fielp:
„has 't maar benejen den twaalffeftig bleef,
den man 'n hachterwiel". Als den Fielp deuze
redevoering hield, hij, den politieker en
geboren veurzitter, drukt z'n eigen nou een
maal alleen in redevoerings uit, dan keek
ie ons, lejen van de propclub, onderwije aan
en „vroeg" zóó onze algemeene instemming
mee deus cadeau, dat wij, ongeweten, zaten
aan te biejen. Afijn, ge ként den Fielp, wij
kennen hem trouwens nog beter en hij ként
ons! Den Fielp beschikt en wij, wü krijgen
om te wikken nooit den tijd.
„Heere, wien heere toekomt," zoo riep den
Fielp uit aan 't end van zijnen spiets: „nog
heens, heere wie heere toekomt, menèèr Op-
penbrOuwers! nogmaals van arte gluk
gewenscht namens de feestcommissie, hen nog
veule jaren!"
Toen gong den Fielp zitten en mompelde:
„nouja, da leste oort 'r nie zoo hindirekt bij,
da's 'n fout der gewoonte."
Maar ik zit temidden in 't feest al en ik heb
gineens iets verteld nog van den uitslag ei
gens. Nou, dat gong weer op z'n Eekers!
Uitgedost in z'n bruine ruitjescostuum en 't
iets te groote, bruine deukhoeike, was ie weer
even te goeiertrouw naar 't examen gerejen po
Dré III zijnen groentenwagel als den eersten
keer. 't Ennigst verschil was: gin cosmetiek
van d'n Guust in z'n felle stekels, want ten
eerste hielp dat nie en ten tweede was den
Guust 't examen ginnen dot haarvet meer
wèèrd, want dat den Eeker zakken zou, stond
bij onzen barbier als 'nen paal boven water. Ook
den Eeker z'n handen zagen er weinig school
meesterachtig uit deuzen keer 't waren
weer twee wortelkluiten" want ook Trui
had in den uitslag gin fiducie en vond, dat ie
net zoo goed mee z'n gewone „wortelkluiten" j
kost zakken-als-'nen loodgieters winkel, als
mee deur Trui gemanicuurde klavieren.
Den Eeker eigens zag gin verschil, sprak al
leen af mee Dré III waar ze meikaar zouwen
treffen na vijven, „dan docht ie wel klaar te
zijn," en dan kost ie nog 'n paar uren me hel
pen. Ik moest tusschen de middag maar nie
komen, hij nam wel 'n botrammeke mee, „wis
nou hoe 't kot in malkaar zat."
En zoo ree 't manneke weg, niemand wensch-
te 'm succes, want dat leek iedereen spotten
mee den Eeker zijnen sok, dien ie 's avonds wel
op zou hebben. Of 't manneke dat voelde, weet
Ik nie, maar veur 't weggaan trok ie z'n hoeike
nog iets dieper, zoodat z'n ooren „om" sloegen
en zee verlegen, wrijvend in de wortelkluiten:
„nou ik zal 'ns zien, wa'k er van maak,
goeien dag samen." Weg was ie. Naast Dré III
op den bok.
Trui en ik keken malkaar 'ns aan. Zwegen.
Dat doet ge altij als dat kwiebuske weggedren-
teld is...! Daar kwam den meester binnenge
rend. Zenuwachtig. „Is ie al vort?"
„Ja, meester. Moest 'm nog hebben gehad?"
„Nouja, 't is toch..." Toen gong ie 'n bietje
mistroostig zitten, 'n Kom koffie kwikte 'm
weer op.
,,'k Gaai toch 'ns stiekum luisteren, 't exa
men is openbaar, 't is Woensdag, van den mid
dag heb ik gelegentheid", zee-t-ie toen: „want
'k blijf 'm toch helpen."
„Mensch", zee Tru: „schei er nou toch mee
uit. Hij is geleerd genogt veur zijnen doen en
wa mot ie mee da diploma uitrichten...? Wel
ken burgemeester zet zoo'n sproetenbeziens-
wèèrdigheid veur de klas...? 't Manneke veur
de klas...? 't Manneke is te min. ook. Welke
jong zouwen respect hebben, veur zoo'n gevlekt
meesterke da-d-uit z'n broek waait!"
„Ja, amico, zoo zijn de menschen, veural de
vrouwen! Die kijken veurnamelijk naar den
buitenkant.
Als 'nen dokter nie oud eh kippig is, deftig-
grijs of dito kaal, gekleed in 'nen langen zwar
ten jas, die naar 't ziekenhuis-riekt, '"(jan...■"'■dan
heeft ie geen "ervaring. 'Nen veldwachter- op
't durp mot snorren als handvegers hebben, net
als den Jaan, harsens komen er nie op aan.
Nou, aan diëen eisch voldee den Jaan altij veur
de volle 100 percent!
En nou diëen Eeker.
Iedereen voelde 't zoo: hij zou zakken op z'n
sproeten, z'n werkhanden, z'n rosse pinhaar,
afijn: op z'n onoogelijk persoontje. En ik had
dan ook 't manneke den seerjeuzen raad ge
geven 'n „vrèkt goed examen te maken!"
„En toch blijf ik 'm helpen," zee den meester
mistroostig: ,,'k geef toe, de examencommissie
kreeg nooit zoo'n veldmuis als candidaat, maar
't manneke hee 'n vlug kopke en als ie dan
ongeschikt mot zijn veur schoolmeester, dan
mot ie maar iets meer worden."
„Toemaar! zee Trui: „nog meer! Watte be-
voorbild?"
„Burgemeester", lachte ik: „dan kan ie z'n
eigen tot schoolmeester benoemen!"
Toen gong den meester maar weg; mee ons
viel ook niet te praten!
Om 't goed te maken, zee ik: „meester, als
ie soms slagen moest, komde dan vanavond
'n borreltje drinken?"
,,'k Zal er niet zat van worden", veurspelde-
n-ie triestig: „allee, goeiendag samen".
Maar 's middags om kwart veur vijven
kwam den meester als 'nen gek den erf opge-
fietst, kwakte mee 'n bleek gezicht den velo
teugen den grond, struikelde er over en viel
zoo binnen, sjuust op 'nen stoel en hijgde, mee
'n traan in z'n oogen: „he... he... hij is ...is
erdeur!"
Trui gong zitten. Keek den meester onge-
loovig aan. Twee plekskes onder haar oogen
wierden rozenrood. Dan mee heesche stem:
„we... wa...? Is... is 't... is 't dan toch
waar??" Den meester knikte. Veegde mee den
zakdoek over z'n veurhoofd en loog dan plech
tig: „wa'k altij veurspeld heb! Den Eeker is...
geslaagd!"
Amico, ik kost er niks aan doen; 'k was toch
efkes geroerd. Ik keek Trui naar den kelder.
Zij begreep me en gong veur den zenuwachti-
gen meester 'n glaske volschenken. Eigens
moest 'ns efkés zijn op de plek, waar 't man
neke deus examen gewrocht had. En in de
suizende stilte van deus groen en rood geverf
de hokske, stónd in 'n roodglazen vetpotje 'n
wiegelend vlammeke te spetteren op den con-
sol mee 't gelijmde Mariabeeld, dat den Eeker
'ns uit nen schoonmaak gered Ijad. Zoo 'n
manneke toch, dat wij 's mergens gin suc
ces dorven toewenschen...!
Om half acht pas kwam ie verom, mee Dré
III, op den wagel. Ze bleven nog even op den
bok zitten. En 'n plazier! 'n Leut! Ze sloegen
malkaar op den schouwer, lachten, zongen...!
Ze waren aangeschoten...!
Man, ik heb me krom gelachen! Dieën
braven Eeker! Dieen smellap, Dré III. Dat
zouwen die twee 'ns samen afdrinken! Dre III
had den Eeker toch zekers 't eerste onderricht
gegeven Dus daar moest op geklonken
worden. Mee... advocaat! En 't was zoo ver-
gimd lekker gewist, dat ze nóg 'ns vol hadden
laten doen. En nóg 'ns! God, wat was de wea-
reld toch schoon! Centen genogt. Van den
ontvangst. Advocaat? Flesschen vol! 'n Groen -
tenzaak, die liep als 'n fluitje! 'Neh compag
non die geleerd was om van te rillen en te
beven! Soldaat hoefden ze nie meer te worden,
'nen zurg, dien veural Dré III wel 'ns druk
te, veur z'n affaires! Gezworen en beproefde
kameraden..., allee, we nemen er nog eentje,
dan is de flesch leeg! „Was ist das Leben
wunderschon!" hadden ze gekraaid. En zoo
kwam 't span op Ulvenhout aan. Zat van pla
zier! Zat van den honger! Zat van den advo
caat! Zat van 't prachtige leven, dat zoo be-
loftenvol glorifieerde als 'n wit zonnevuur
boven 'nen wijen kim van rozen dageraad!
Ons zagen ze nie. Den erf bespeurden ze nie.
Ze klommen van den wagel, namen, malkaar
onder den arm en liepen om den notenlèèr,
zingend: „was ist das Leben wunderschon!"
Ik docht da 'k er iets van.kreeg. Trui? Die
goeie ziel stond te simmen van 't lachen.
Dan ineens zee den Eeker stomverwonderd:
„verroest, Dré, we zijn al thuis geloof ik!"
„Ik geloof 't ook. geloof ik," zee den anderen
tiep. 'i.Hedde kij ook zoo 'nën honger, Ééker?"
„Ikke? Dré. Ik be... be... ben zoo le... leeg,
as die flesch van daarstr... daarst... gewitwel!"
Toen ben ik maar veur den dag gekomen.
„Allee, zatkullekes, naar binnen! Ik zal den
wagel wel redderen en Bles uitspannen!"
Nou, toen hebben ze d'r eigen weer „be
kwaam" geschranst aan 'n maal, waar tien
menschen mee hadden vortgekund. Zwijgend.
Rap als hongerige wolven, zoo schaftten ze
twintig minuten aan een stuk. Trui genoot!
„Lot me nou oew diploma 'ns zien?" vroeg
Trui toen.
„Di...? Oja! M'n acte. Waar heb ik da
pampier?"
Hij voelde al z'n zakken na. Toen kwam 't uit
den... Dré z'nen broekzak, in achten gevouwen
en „gezegeld" mee 'nen gelen kring advocaat!
Zoo 'n baaskes toch...!
Kom, 't spijt me wel, maar 'k mot er af-
scheien.
Veul groeten van Trui, Dré III, den meester
en als altij gin horke minder van oewen
t.è.v.
Dré.
ZONDAG 14 JULI 1940.
Jaarsveld 414.4 m.
8.00 NCRV, 10.30 VPRO, 12.00 AVRO, 5.00
NCRV, 7.00—10.30 AVRO.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Gewijde müziek (gr.pl.)
8.30 Morgenwijding.
9.30 Gewijde muziek (gr.pl.).
10.30 Evangelisch-Luthersche kerkdienst.
11.40 Voor de kinderen.
12.00 Da Capo-orkest.
12.30 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP, event. gr.muziek.
1.00 De Vagebonden en solisten.
2.00 Boekbespreking.
2.20 Trioconcert.
3,00 Gevarieerd concert en gramofoonmuziek.
4.55 Sportnieuws ANP.
5.30 Prediking.
6.30 Gewijde muziek (gr.pl.).
7.00 Gramofoonmuziek.
7.30 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.45 Bram Kwist' tokkelorkest.
9.10 Residentie-orkest.
9.45 Radiotooneel.
10.05 Gramofoonmuziek.
10.1510.30 Berichten ANP en sluiting.
Kootwijk 1875 m.
IvRO-ultzending. 11.1511.30 n.m. Be
richten.
7.00 Berichten (Duitsch)
7.15 Berichten (Engelsch).
7.30 Wij beginnen de dag.
7.45 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.00—8.15 Berichten ANP.
9 30 Berichten (Vlaamsch).
9.45 Gramofoonmuziek (11.1511.30 Berich
ten Engelsch. 11.3011.45 Berichten
Vlaamsch).
12.00 John Kristel en zijn Troubadours
12.3012.45 Berichten Duitsch. 12.45
1.00 Berichten ANP).
I.45 Gramofoonmuziek (2.002.15 Berichten
Duits).
3.15 Berichten Engelsch.
3.30 Pianovoordracht, gramofoonmuziek, „De
Meesterzangers" en fluitduo.
5.00 Berichten Duitsch.
5.15 Gramofoonmuziek.
5.45 Musiquette.
6.15 Berichten Engelsch.
6.30 Rococo-octet.
7.00 Reportage.
7.20 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten Duitsch.
8.15 Berichten ANP.
8.30 Berichten Engelsch.
8.45 Berichten Vlaamsch.
9.00 KRO-Groot-Amusementsorkest en so
list.
9.15 Berichten Engelsch).
9.30 KRO-Groot-Amusementsorkest.
9.40 We sluiten de dag.
9.45 Berichten Vlaamsch.
10.00 Berichten Duitsch.
10.15—10.25 Berichten ANP.
II.1511.30 Berichten Engelsch.
MAANDAG 15 JULI 1940.
Jaarsveld 414.4 m.
VARA-uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Orgelspel.
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10,15 Declamatie.
10.35 Fantasie.
11.00 Bont programma (opn.).
12.00 Berichten.
12.05 VARA-orkest.
12.45—1.00 Berichten ANP.
2.00 Declamatie.
2.30 Esmaralda, solist en gramofoonmuziek.
3.30 Orgelspel.
4.00 Pianovoordracht.
5.00 Voor de kinderen.
5.30 VAAR-orkest.
6.006.10 Reportage.
6.40 Vlaanderen's aandeel in den bouw van
een Nederlandsche cultuur, lezing.
7.00 Berichten.
7.05 Felicitaties.
7.10 De Ramblers.
7,30 Groningsche uitzending.
8,00 Berichten ANP.
8.15 Puzzle-uitzending.
8.30 Bont programma.
Studie in de vrije natuur
Xafr naait!
Een kwestie van „kijk"
Hoe bekijkt u het leven, en meer in het
bizonder uw eigen Leven?
Waardeering is een kwestie van „kijk",
op een persoon, op omstandigheden, op het
leven.
Onverschillig wie of wat u bent en welke
uw omstandigheden zijn, een pessimist zal
u kunnen vertellen, dat u een beklagenswaar
dig mensch bent die alles tegen heeft.
Op precies hetzelfde oogenblik, dus onder
dezelfde omstandigheden, zal een opti
mist u kunnen aantoonen, dat u een benij
denswaardig mensch bent, begiftigd met zeld
zame voordeelen.
Wat is nu waar, en welke van de twee
heeft gelijk? Allebei en geen van beiden.
U bent een mensch als alle menschen, met
vooi'deelen en nadeelen, met redenen tot
dankbaarheid en redenen tot het betreuren
van het feit, dat sommige dingen niet anders
zijn.
Men zegt weieens „alles went", en daar is
heel veel van waar.
Alleen, wij begaan bijna allen de fout dat
wij zeer spoedig wennen aan de prettige en
goede dingen in ons eigen leven,- eraan wen
nen in zulk een mate, dat wij er geen oog
meer voor hebben, terwijl wij daarentegen aan
de onaangename dingen slecht kunnen wennen
en erover blijven klagen en ertegen in opstand
komen.
Klagen heeft nooit zin. In opstand komen
9.00 Radiotooneel.
9.30 Bont programma.
10.15—10.30 Berichten ANP.
Kootwijk 1875 m.
NCRV-uitzending. 11.15—11.30 n.m. Be
richten.
7.00 Berichten Duitsch.
7.15 Berichten Engelsch.
7.30 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Schriftlezing,meditatie.
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.35 Gramofoonmuziek.
9.30 Berichten Vlaamsch.
9.45 Zang, viool, piano en gramofoonmuziek.
11.00 Gramofoonmuziek (11.1511.30 Be
richten Engelsch, 11.3011.45 Berichten
Vlaamsch).
12.30 Berichten Duitsch.
12.45 Berichten ANP.
I.00 Celesta-ensemble en pramofoonmuziek.
2.00 Berichten' Diiitsch.
2.15 Quintolia en gramofoonmuziek.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.15 Berichten Engelsch.
3.30 Haarlem's trio en gramofoonmuziek.
5.00 Berichten Duitsch.
5.15 Gramofoonmuziek.
5.40 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
6.15 Berichten Engelsch..
6.30 NCRV-Harmonieorkest en gramofoon
muziek (7.007.05 Berichten).
7.30 Reportage of muziek.
8.00 Berichten Duitsch.
.8.15 Berichten ANP.
8.30 Berichten Engelsch.
8.45 Berichten Vlaamsch.
9.00 Gramofoonmuziek.
9.15 Merichten Engelsch.
9.30 Gewijde muziek (opn.)
9.45 Berichten Vlaamsch.
10.00 Berichten Duitsch.
10.15—10.30 Berichten ANP en sluitii^
II.1511.30 Berichten Engelsch.
kan goed zijn, mits wij het in onze hand
hebben om hetgeen waartegen wij in op
stand komen te wijzigen.
De „kijk" op het leven en de beteekenis er
van willen wij even toelichten met een voor
beeld.
Een jonge, alleenstaande vrouw, zat op een
avond op haar kamer, en dien avond was
zijzelf de pessimiste wat de kijk op haar
eigen leven betrof. -
Zij dacht: „ik heb geen man en geen ge
zin, beperkte geldmiddelen en een vrij saai
baantje". En vond zichzelf zeer beklagens
waardig.
Zoo beklagenswaardig, dat zij niets be
merkte van de aanhalige duwtjes die haar
hond met zijn neus gaf, omdat hij wel voelde
dat het vrouwtje „in de put" zat.
Tegen half negen kwam een kennisje haar
opzoeken en dit kennisje zei spontaan toen
zij net was gaan zitten:
„Kind wat woon jij hier toch aardig. Zoo'n
groote frissche kamer en alles om je heen in
zulke warme, harmonieerende kleuren".
De bewoonster van de kamer keek even
rond, keek misschien voor de eerste keer se
dert weken bewust rond in haar eigen om
geving en antwoordde: „ja, je hebt gelijk, het
i s een aardige kamer maar ik zie het dik
wijls niet meer".
„En die lieve hond van je. Kijk hij wil dat
je een beetje notitie van hem neemt".
De „bazin" van de hond streelde even zyn
kop, glimlachte en zei: „je doet mij bepaald
goed. Ik zou haast vergeten, dat ik een lieve
hond en een aardige kamer heb. Ik vond mij
zelf vanavond juist zoo zielig".
„Jij, met je vaste betrekking in dezen tijd
en je sterke gestel, nooit last van hoofdpijn of
wat ook? Neen, ik zou niet weten wat er aan
jou voor „zieligs" is!
Denk eens aan duizenden anderen zonder
betrekking of met slecht betaalde baantjes,
die ze elk oogenblik kunnen verliezen! Wo
nend in kleine benauwde kamertjes. Neen, als
jij beklagenswaardig bent dan weet ik het
niet meer!"
De andere kleurde en zei zacht: „je hebt
gelijk, ik ben eer benijdenswaardig, ik heb
véél!"
Wilt U eens nagaan hoeveel goeds U heeft
in Uw leven, en er een beetje oog voor heb
ben
Het is voor Uw eigen geluk!
Nadruk verboden. Dr. Jos de Cock.
EEN GEHEIMZINNIGE TAAL.
Een taal, waarvan geen enkel geschrift
gevonden is, en die den taalgeleerden bijna
geheel onbekend gebleven is, wordt gespro
ken in de beide kleine staten Hunza en Na-
gar, die bij de noorwestelijke grens van
Kasjmier liggen. De beide bergvolken, die
deze streek bewonen, stammen van hetzelfde
ras af en spreken dezelfde taal met enkele
dialect-verschillen.
Iedere staat heeft ongeveer 13000 inwoners,
die de godsdienst van den Islam hebben
aangenomen en in zeer eenvoudige, maar
gezonde omstandigheden leven. Men gelooft(
dat dit idioom met geen enkele bekende taal
verwand is: het heeft noch betrekkingen
tot het Indigermaansch. noch tot de Semi
tische of Mongoolsche taal.
De ooi-sprong is onbekend, dooh men ver
moedt, dat het een overblijfsel is van een
praehistorische taal. die in Noord-lndië ver
spreid was. voor de Sanskrit sprekende, ari
sche volkeren tusschen 3000 en 2000 v. Chr.
over de bergketenen Indië binnendrongen.
Oeze taal, die nog slechts door ongeveer
25000 inwoners van Hunza en Nagar
wordt gesproken, is in de eenzaamheid van
deze wildernis in do bergen bewaard geble
ven, terwijl rondom de Indo-iraansche talen
zijn verspreid.
