T ARZAN de Pand,pand Brooddistributie voor Bet afbreien der Britsch- Franscbe betrekkingen Graanopslapplaats in Ballast verbrand vuren van Tohr van wie is dit pand hotels, cafés restaurants, enz. Misbruik van diplomatieke privileges ïrezoes aan Ce arceelïng gevonden voorwerpen van het hoofdbureau van politie te Rotterdam, waar thans 1001 dingen te bevragen zijn, die uit de puinhoopen te voorschijn kwamen. EEN UITDRAGERIJ GELIJK. Honderden gehavende geldkist jes, mantels, japonnen, hoorden- knoopjes, hoeden, lakens, enz. Ik kom eens informeeren, of er soms nog iets gevonden is in pand Zomer- liofstraat 18? Het is de stereotiepe vraag, die hon derden malen per dag gesteld wordt aan de beambten van de afdeeling In bonte verscheidenheid rijen zich in het hoofdbureau-de gevonden voorwerpen -aan een. Om een greep te doen. Daar zijn kasregis ters,, naaimachines, stofzuigers, radiotoestel len, snelwegers, schrijfmachines, kinderwa gens, lepels en vorken, kinderspeelgoed, mantels, japonnen, vloerklecden, beddengoed, tafels, stoelen, ledikanten. Eenzaam in een hoek staat een natte wasch in een half ver brande kuip De wasch is onbeschadigd uit een half verbrande woning gehaald. Een tandem, waarvan het vuur alles wat brand baar was heeft afgevretcn. Van al deze voor werpen kan een apart verhaal worden ge schreven, b.v. over de manier, waarop ze bij de politie zijn beland of waar ze zijn gevon den. Sommige voorwerpen liggen er al we ken lang. N'og nimmer hebben de eigenaars de moeite genomen eens op het hoofdbureau te informeeren. Moeilijk, zelfs ondoenlijk is het de eigenaars op te sporen. Dan zou men eiken avond lijsten in de couranten moeten publiceeren van twee kolom lengte En deze lijsten zouden dan luiden: Te be vragen 00 geldkistjes, 55 handkoffertjes, 44 gedeeltelijk gesmolten gouden horloges, 199 zilveren vorken (als men ze beet pakt, bui gen ze een gevolg van de hitte waaraan ze hebben bloot gestaan), 33 pendules (die nooit meer op gang gebracht kunnen wor den, zelfs niet door den knapsten klokken maker. Wanneer men deze lijsten heeft gele zen is men nog even wijs. Voor een en de- voor stofzuigers, naaimachines en andere merkartikelen Wij spreken een grossier in motor-bin- nen en buitenbanden, wiens inventaris ter waarde van 12000 gulden vermist werd. De man heeft bij „gevonden voorwerpen" een gedeelte van 2500 gulden teruggevonden. Hij is .over dit resultaat nog lang niet ontevre den. Dezelfde ervaring hebben andere winke liers en handelaren opgedaan. Waar zijn de dieven, die zich hebben verrijkt met de goe deren1 van de vele Ilotterdamsche kooplie den die toch al zoo ernstig zijn gedupeerd. Dat men alles kwijt, is, goed. Maar dat stads- genooten elkaar zulk leed berokkenen, daar kan men maar niet overheen. Naast artikelen van weinig waarde worden ook zeer kostbare voorwerpen aan het hoofd bureau van politie bezorgd. Dagelijks haalt men iets uit de puinhoopen te voorschijn. Daar was o.a. het zilveren avondmaalsstel uit de Schotsche Kerk, dat nu naar Museum Boymans is ovregcbracht Voorts was er een fraaie bronzen gedenkplaat van den ontwer per van het Suez Kanaal, Ferdinand de Les sen®. Hier ziet u een teil vol rijksdaalders, gevonden in een woning ebgens in de binnen stad. Dit stuk gesmolten metaal in de teil aan het geld vastgelascht is het restant van een ijzeren ledikant, waaronder de teil vermoedelijk gestaan heeft. De eigenaar, die zijn klinkende munt onder bed bewaarde, boft nog? met deze vondst, want het geld heeft zijn waarde behouden. Sinds den brand op door Edgar Rice Burroughs hoofdbureau van politie te Rotter dam, thans Rotterdams grootste uit dragerij, waar in bonte verscheiden heid duizend en één voorwerpen lig gen uitgestald die te voorschijn zijn gehaald uit de puinhoopen van de Maasstad of die even voor het uitbre ken van den brand op 14 Mei uit de bedreigde perceelen zijn gered en door eerlijke menschen bij de politie zijn gedeponeerd Helaas zijn niet alle menschen eer lijk en helaas,hebben niet allen, die goederen uit bedreigde perceelen heb: ben gesleept, deze op het hoofdbure au gedeponeerd. Dat zijn de plunde raars en puinschuimers. Velen zitten thans achter de tralies over hun schandaal na ted enken. Den geheel en dag staan vele Rotterdam mers, wier woningen op den 14den Mei door liet vuur is vernield, voor het loket van de afdeeling gevonden voorwerpen en queu om te informeeren of er wellicht nog iets van hun eigendommen is gevonden of gered. Is er nog iets terecht gekomen van den inboedel van pand 111 Goudscheweg 40. Heeft u soms een geldkistje gevonden tusschen de puinhoopen van pand 2 in den Hang? De be zoekers vragen en de beambten zitten ge bogen over lange lijsten, waarop de gedepo neerde voorwerpen zijn geregistreerd. De be ambten gaan niet over een nacht ijs. Er zijn zoovele voorwerpen en zoovele aanvragers. En een vergissing is menschclijk. Zoowel- van de zijde van de aanvragers als van die- van de beambten. Om een voorbeeld te noe men. Een juffrouw zoekt een barometer. De buurvrouw had haar verteld, dat iemand het instrument uil den gang had gehaald en bij de politie had bezorgd. Aan den wand han gen circa 7 barometers. „Dat is de mijne", roept de juffrouw enthousiast uit. Waaraan herkent u haar?, vraagt de beambte. Ik zie het aan het merk. En aan het koperen knop je. is haar antwoord. En dan toont de man achter het loket vier barometers. Drie zijn er half verkoold en de vierde in elkaar ge drukt. Ze zijn waardeloos geworden, maar ze hebben alle vier hetzelfde merk en het zelfde knopje. Waarom is de gehavende ba rometer nu niet van de juffrouw en de onbe schadigde wel. Het zijn vragen, die het per soneel van de afdeeling gevonden voorwer pen moet oplossen FEUILLETON WAAROM TREUR JE, Groote Clown? DOOR A. H KOBER 33. Toch moest hij den baas achteraf gelijk geven, want in Agen werden goede zaken ge maakt. Er werden dagelijks vier voorstellingen gegeven, van twee uur 's middags tot twaalf uur 's nachts en zij waren meestal uitverkocht. Maar repeteeren kon men hier niet; gedu rende hun vrijen tijd slenterden de circusmen- schen door de stad en over de jaarmarkt. Al op den eersten dag van zijn verblijf te Agen raakte Joe Golden in een tent, die zeker de grootste op het heele plein was; „Billy Big's marine-kantine met de mooie zee-zwaluwen". Toen Joe eenmaal binnen was zag hij, dat hij zich vergist had; het was niets anders dan een restaurant met een damesorkest. Maar alle tafeltjes waren bezet, Golden kon nauwelijks een stoel vinden, hij zag dat er enorm veel ge dronken werd en dat de twaalf orkestleden, dames in matrozenpakje veel succes hadden. Op de eerste rij zaten vier beeldschoone meis jes; maar natuurlijk konden zij heelemaal niet spelen Joe kende die truc wel en waren hun strijkstokken met zeep ingesmeerd. Terwijl hij er nog over nadacht of soma ook de dirigente, een temperamentvolle, slan ke, roodblonde vrouw, het vak niet verstond, zag hij opeens een dikken man in rok naar haar toe komen met een briefje. Zij las het en verkondigde toen met een hooge, kraaiende stem „Op verzoek spelen wij nu de Lorenzo- marsch!" Maar Joe Golden luisterde niet meer naar de populaire marsch, die het geestdriftige publiek bravo deed roepen; hij staarde naar dien dikken man, die hem zoo bekend voor kwam... Dat kan toch niemand anders zyn, dan Big, zijn collega bij Rasumow; de kerel, die hem indertijd aan de woede van Frits had prijsgegeven! Joe Golden hoefde niet ver te gaan om te hooren, dat hij het bij het rechte eind had. De oude Pincy kende den dikken man na melijk. „Dat is Billy Big", vertelde hij aan zijn clown, „een Rus, ik geloof, dat hij uit de Kaukasus komt, hij reist al een jaar of «iiuo ai.ui ij uiiciuiuiic uxe luasuiieii uu uui- zentlen voorwerpen staat, hebben zjch nu reeds 8 eigenaars gemeld. Allen zijn er van overtuigd, dat het hun schrijfmachine is. Wie de rechtmatige eigenaar is? Natuurlijk alleen degene, die weet welk nummer er in is aangebracht. Gij eigenaar van een tikma chine, weet gij het nummer van uwe machi ne uit het hoofd. Wel de leverancier. Maar... de meeste Rotterdamsche schrijfmachinele veranciers waren in de binnenstad gevestigd. En Rotterdams binnenstad is grootendeels een kale vlakte. Wie een radioapparaat mist, moet het nummer weten. Hetzelfde geldt Tot dusverre konden de hotels, café's en restaurants enz. de voor hun bedrijf noo-' dige hoeveelheid brood van hun leverancier (bakker) betrekken zonder dat zij hiervoor bonnen behoefden in te leveren. Met ingang van Maandag 22 Juli a.s. is dit niet meer toegestaan. De hotels, café's enz. kunnen van dien datum af uitsluitend brood bij hun leveranciers betrekken tegen inlevering van losse bonnen, welke de ho tels, café's, enz. op aanvraag bij de plaat selijke distributiedienstcn' kunnen verkrij gen. Losse broodbonnen zullen door de distribu- tiedieusten uitsluitend .worden .vorstrkt voor de behoefte van de hotels, café's enz. in-de 'madnd'Juli. •- Tegelijkertijd met hun aanvraag voor los se broodbonnen moeten de hotels café's enz een aanvrage indienen ter verkrijging' van een toewijzing, waarmede zij hun be hoeften in de maand Augustus zullen kun nen dekken. Bij deze aanvrage moet wor den aangetoond, hoe groothet brood ver bruik was in de maand Augustus 1939. Er zal maximaal 75' pet. van dit verbruik wor den toegewezen. Tot nader aankondiging mag in de hotels, café's enz. aan het publiek nog brood worden verstrekt, zonder dat hiervoor de bonnen van de gasten behoeven te worden ingenomen. Aangezien de bakkers voor voor de hoe veelheden brood, welke zij vóór 22 Juli a.s. aan de Hotels, café's enz. hebben ingele verd, geen bonnon in ontvangst hebben kunnen nemen en derhalve ook geen nieel- lüo^vijZiug Konden vent rij gén, is bepaald, dat zij bij de distribtuticdiensten kunnen op geven, hoeveel brood zij na het invoeren van de brooddistributie tot op 15 Juli j.1. aan bovengenoemde instellingen hebben afgeleverd, waarna aan hen alsnog meel- tocwijzingcn daarvoor zullen worden ver strekt. tien met zijn damesorkest door Frankrijk en verdient veel geld. Hij praalt ermee, dat hij vroeger dompteur is geweest, maar ik ge loof niet, dat hij het ooit verder dan oppas ser heeft gebracht. Als je hem soms wil leeren kennen, dan hoef je niets anders te doen dan aan een tafeltje te gaan zitten en den kellner toe te roepen: een rondje cham pagne voor het orkest! Een oogenblik later zul je Billy Big aan je tafel zien komen, die grappen vertelten geducht met je mee zal drinken, zoodat je rekening belangrijk hoo- ger wordt." Joe Golden beproefde dit recept den vol genden avond. En inderdaad kwam Big te voorschijn, sprak hem aan en kwam bij hem zitten. Blijkbaar zonder hein te herkennen; want hij dronk en klonk vroolijk met den heer, die zich als Caramelli had voorgesteld. Opeens keek Golden hem scherp aan en zei toen met gedempten stem, maar nadruk kelijk: „Weet je nog hoe jy in Moskou de beer Frits een spijker in zijn klauw hebt gedrukt om mij bij de worsteling te laten dooddruk ken?" Op het hooren van het woord Moskou schrok Big, en zette toen zijn champagneglas zoo heftig neer, dat het brak. Toen staarde hij J'oe Golden aan als een drinker of een zieke, die niet duidelijk meer zien kan, maakte een paar onbeholpen gebaren als wilde hr iets wegschuiven wat tusschen hen beiden gestaan had, schudde zijn dik hoofd en zei toonloos: „Rasumow n dood Marfa is dood allemaal dood!" Hij lachte kort en vreemd als een krankzinnige en gaf toen de kapel een wenk terwijl hij riep: „Hallo-Katinkapólka men in totaal een paar duizend geldkistjes gevonden. De beambten van „ge vonden voorwerpen" hebben inmiddels veel routine gekregen, wat betreft het lezen van verkoolde documenten. Meldt een eigenaar van een geldkistje zich dan wordt het kistje geopend en altijd is er nog wel iets van het geschrevene te lezen. Vooral getypt schrift. Zoo zijn er in de afgeloopen weken al heel wat menschen gelukkig gemaakt. Wij den ken b.v. aan den man, die dol gelukkig huis waarts ging met 2 stoelen en zei: Uk hen alles kwijt, maar nu kan ik weer gelukkig op mijn eigen stoel zitten Engeland moet de Fransche oorlogsbodems teruggeven De Fransche minister van bultenlaridsche zaken Baudoin, heeft voor de journalisten die zich te Vichy bevinden, een verklaring af gelegd over het afbreken van dc diploma tieke betrekkingen met- Engeland en over het vraagstuk van een Engelsche schade vergoeding voor de aanvallen op Oran. De minister was tot deze verklaring genood zaakt als gevolg van bepaalde berichten, 'welke door de Engelsche radio waren uit gezonden.. in antwoord op de bewering van de Engelsche. radio, dal men te Vichy nóch in bevestige den noch in afwijkenden zin op dit vraagstuk is ingegaan, verklaarde Bau doin, dat de Engelsclien van de situatie, waarin de Fransche regeering zich bevond, gebruik hadden gemaakt om de dingen in een voor hen gunstig, licht te stellen. Baudoin verklaarde, dat de Britsche mi nister van buitenlandsche zaken er niet mee had volstaan, het besluit van de Fran sche regering over het afbreken van de di plomatieke betrekkingen ter kennis te ne men, maar dat Lord Halifax een voorstel had gedaan om de betrekkingen weder aan te knoopen. De Fransche regeering hacl hierop onmiddellijk geantwoord, dat op dit verzoek slechts kon worden ingegaan, in dien aan bepaalde voorwaarden was vol daan. Onder deze voorwaarden moest in dc eerste plaats worden genoemd de terug gave van de schepen, die in de haven van Alexandrië en in Engelsche havens op on rechtmatige wijze in beslag zijn genomen, of die onrechtmatig zijn opgelegd. Een an dere voorwaarde was een volledige schade vergoeding voor de slachtoffers van den Britse-hen aanval en voor de daarbij aange richte. schade. Baudoin merkte op, dat dc berichten, die uit Londen Vichy luidden be reikt, aantoonden, dat de Britsche regeering niet is genegen toé te stemmen in het vrij laten van dc Fransche schepen. 155. De machtige Tarzan lette niet op het aan tal mensen voor hem. Met de snelheid van een jagende leeuw stormde hij vooruit, ter wijl hij de kreet der mensapen in het rond liet schallen en wierp zich te midden der be wakers. In de zaal van Pantu was zijn aan- zwaaide Tarzan met zijn aan beide zijden gescherpt zwaard in het rond. Recht door de levende muur van bewakers hakte hij zich een weg naar de deur. Achter hem vochten d'Arnot en O'Rourke wanhopig om te voor komen, dat de gele reuzen zich weer aaneen sloten. Tarzan opende de deur. Zijn vrienden De actie der I.R.A. herleefd? De vorige week is in BelfSst een groote graanopslagplaats afgebrand, welke toebe hoorde aan de Britsche militaire overheid. Men veronderstelt, dat de brandstichters leden van de I.R.A. zijn. Het is tot dusverre nog niet gelukt de daders te arresteeren. Het Engelsche optreden tegen de LILA. In Noord Ierland zijn een aantal aanhan gers van hot Iersehe republikeinsche leger gearresteerd. Svcnska Dagbladet meldt dat het aantal in Ulster reeds geinterneerde le den der I.R.A. thans gestegen is tot 150. De leider der Icrschc blauwhemden, generaal O'Duffy, zou ook een der vorige nachten door dc Engelsche politie zijn aangehou den, toen hij trachtte van Ierland naar Ul ster te komen. Men zou hem hebben terug gestuurd en gedreigd hem zes maanden dwangarbeid tc zullen laten verrichten, in dien. hij zich opnieuw op het grondgebied van Ulster (Noord-Ierland) vertoonde. valskreet gehoord. Alitea lachte woedend, „Hij kan nooit door de bewakers heenkomen en zelfs al zou dat wel gelukken, dan zou hij je toch niet meer kunnen redden!" De ko ningin wenkte den hoogepriester om de handle over te halen, waardoor de opening boven de vuren zichtbaar zou worden. Buiten kwamen achter hem aan en sloten de deur. Janete uitte een kreet van blijdschap, maar haar vreugde van van korte duur; want nu riep Ahtea tegen den hogepriester: „Mahn- dar! De hefbom overhalen! Vlug!" De hand van Mahndar schoot uit naar de noodlottige hefboom. De vertegenwoordiger van dc „Times" in Boekarest, Gibson, die dezer dagen wegens zijn. optreden voor den Britschen. geheimen dienst uit Roemenië gewezen zou worden, heeft, toen de politie in zijn woning ver scheen, glimlachend een verklaring getoond van de Engelsche legatie, welke bevestigde, dat hij den dag tevoren benoemd was tot tweeden persattache, zoodat hij als lid van het corps diplomatquc huiten bereik van dc Roemccnsche overheid was. In Roe- meensclie regecringskringen noemt men deze handelwijze van het Engelsche gezant schap misbruik van de diplomatieke privi leges. de kellners te controleeren en zei, dat ze Marfa heette. Meer wist Alf, naar hij ver zekerde, ook niet. Marfa! Marfa Rasumow! Vanaf het oogen blik, dat Joe dit gehoord had, moest hij steeds denken aan de lichtblonde dochter van den „koning der dompteurs" het meisje, dat mis schien voor hem bestemd was geweest en waarom de jaloersche Big indertijd den beer op hem aangehitst had! Dan zei hij weer bij zichzelf dat het toch onmogelijk was. Rasumow en- Marfa waren toch door de beren verscheurd... Of zou Big hem in Agen wat hebben voorgelogen? Golden trachtte nog iets meer uit zijn col lega te halen maar Alf bleef erbij, dat hij niets anders wist dan hij al gezegd had. Tusschen Alf en Joe ontstond nu een sterk en groeiend wantrouwen. Zij gingen elkaar uit den weg alsof zij elkander niet kenden en zagen elkaar nog slechts bij de voorstelling. De oude Pincy trachtte aanvankelijk de Caramelli's weer te verzoenen; hij leefde met zijn artisten op patriarchale wijze, als met een enkele groote familie, maar hij moest toe geven, dat het nummer van de Caramelli's juist nu zij van elkander vervreemd waren geraakt, veel beter, veel gewetensvoller en met veel meer effect op het publiek gespeeld werd. Hij slaagde er niet in de twee partners weer tot elkander te brengen- en deed er nu ook geen poging meer toe. Gedurende de geheele rest van de tournée, van Maart tot October toe, had. Golden naar het verblijf van Big gezocht. Maaif tevergeefs! Het was alsof de dikke ondernemer met zijn geheele marine-kantine door de aardbodem verzwolgen was. Daarentegen had Joe echter juiste berichten over het einde van Rasumow kunnen inwin nen. De beroemde dompteur was, enkele jaren geleden, inderdaad te Perm het slachtoffer van zijn dieren geworden. Hij had, na lang durige en zeer voorzichtige oefeningen zijn dochter Marfa met de beren laten optreden. Hijzelf stónd steeds vlakbij, gereed om haar by te springen, wanneer ook maar het min ste mis zou gaan. In die bewuste ongeluks voorstelling te Pei'm was Marfa zeer plotse ling door den kolossalen Os win aangevallen. Rasumow had onmiddellijk ingegrepen doch slechts met het resultaat, dat hij enkele mi nuten later naast Marfa onder den beer lag en ten slotte met zyn dochter voor dood uit de kooi werd getrokken. Rasumow werd te Perm begraven. Of Marfa ook was gestorven of het er misschien met het leven had afge bracht, dat kon de artist, die Joe Golden het geval vertelde; niet met zekerheid beweren. Wordt vervolgd Het orkest, dat een oogenblik gepauzeerd had, 'ette dadelijk in. Golden greep Big bij de schouder, schudde hem door elkaar alsof hij hem wilde wekken en vroeg: „Man wat zeg je daar? Zyn Rasumow en zijn dochter dood?" „Ja zeker! Oswin heeft ze verscheurd allebei in Per.n in de voorstelling. Dat zou niet gebeurd zijn, als Marfa mij ge trouwd had. Ik zou Oswin wel in bedwang hebben gehouden. Maar de oude ging al achteruit en het meisje ach die pop... Maar laat me toch eindelijk los duivels nog toe!" Hy schudde Golden zoo neftig van zich af, dat deze tegen de tafel vloog en de flesschen en glazen rinkelden. Toen ging hij vlug heen. Golden liep hem na, pakte hem opnieuw bij de kraag en schreeuwde hem in de ooren: „Zeg schoft! Wy hebben nog wat af te rekenen Maar toen voelde hij het van alle kanten slagen regenen Toen hij weer tot bezinning kwam, lag hij in een hoek van de jaarmarkt op den grond. Het plein was al donker en stil;zeker was het al lang na middernacht. Langzamerhand kon hij zich oriënteeren: daarginds was cir cus Pincy en links er achter moest Big's restauranttent liggen. Hij ging er op den tast heen, want hy moest dien vent toch te pakken krijgen om iets naders te hooren over het ongeluk der Rasumow's en om hem eindelijk zijn schur kenstreek te vergelden. Maar de plek waar straks nog Billy Big's groote tent gestana had, was leeg! Hiu moest in alle haast zyn uitgerukt. Tenslotte weigerden oogen en beenen Gol den den dienst, hij voelde zich duizelig wor den en sleepte zich met moeite tot aan zijn woonwagen terug. Daar viel hij in bed en sliep aan een stuk door tot Alf hem wekte voor de voorstelling. Toen kleedde hij zich aan, deed in de manege zijn werk, maar viel daarna weer dadelijk in een lange, diepe slaap, die eigenlijk meer op bewusteloosheid leek. Vier dagen lang ging dat zoo. Golden liet zich slechts wekken voor zijn werk, dat hij geheel mechanisch uitvoerde en verloor na derhand weer spoedig zyn wilskracht en bewustzijn. Alf begreep er niets van. Maar de oude Pincy had wel eens meer dergelijke gevallen gezien en stelde hem gerust: „Wanneer iemand een stoot of een slag op het hoofd krijgt wordt soms een bepaald ge deelte van de hersens verlamd, maar lang zamerhand geneest dat weer en dan is alles in orde." En inderdaad: toen het circus te Toulouse aankwam was Joe Golden weer heelemaal beter. Nu hoorde hij pas, dat er zich voor zijn Woonwagen te Agen een eigenaardig tooneel had afgespeeld, op den avond dat hjj be wusteloos op de jaarmarkt had gelegen. Er was namelijk opeens een slank blond meisje in matrozen-uniform opgedoken en wilde juist de wagen van Alf Söderström binnen gaan, toen een dikke man achter haar aan kwam, haar ondanks hevig protest ruw in den arm nam en met zich meetrok eer iemand nog had kunnen ingrijpen... Joe Golden was er dadelijk van overtuigd dat dit niemand anders geweest kon zijn dan Big. Maar wat had het meisje met Alf te maken? Toen hij zijn partner ernaar vroeg, haalde deze de schouders op: hij had met een aardig blond meisje uit Billy Big's marine-tent een praatje gemaakt. Zij stond by het buffet om

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1940 | | pagina 6