Dr. E. Hoekstra's
De lichamelijke opvoeding
De Kaasmarkt
Wie?
Een millioenenerlenis door
middel van een flesschenpost
Uit Alkmaar
„veel gekletst in Nederland
maar niets gedaan"
De lamlendigheid moet verdwijnen
IV0R0L De Nederlandsche Tandpasta
B'oedzuiverende
Gezondbeidspillen
Zaterdag 20 Juli 1940
Derde blad
W. A. J. GOETING.
Precies 't zelfde! Er zijn mooie terreinen
genoeg. Alkmaar, Wieringerwaard, Scha-
gen. Niet er over zeuren. Doen!
De Texelaar kreeg gelijk!
Intermezzo:
Op weg naar den heer Goeting moesten
we in den trein een gesprek aanhooren tus-
s-chen twee Texelaars, die bij ons in dezelfde
coupé zaten, 't Hield toevallig verlamd met
het onderwerp, dat wij van plan waven in
Haarlem te behandelen, 't Ging o ver de
plannen der Texelsche gymnast iekvereeni-
ging, waarvan de eene heer blijkbaar de
leider was. Hij hoopte op Texel de liefde
voor de gymnastiek hoog te kunnen hou
den, doch brak gelijk een lans. voor betere
houding, betere discipline bij de gvmnasten.
Zijns inziens is, toen de nieuwe richtingen
baan braken, de houding, het op- en af-
marcheeren enzoovoort gaandeweg verwaar
loosd. Ze wachten, aldus drukte deze heer
zich uit, op een bankje of op den grond af
tot het hun beurt is. zitten te kletsen en
Nu spreekt de tijd een andere
taal. Laat men die verstaan.
Aanpakken nul
HET OORDEEL VAN EEN EXPERT:
DE HEER W. A. J. GOETING TE
HAARLEM.
(Van onzen eigen verslaggever).
„Er is veel gekletst,'maar er is van
overheidswege nog niets gedaan
voor de zaak der lichamelijke oefe
ning". Dit is een kort, maar krach
tig oordeel van een man die het
wéét. Van den heer W. A. J. Goeting
t« Haarlem, een der markante figu-
ren uit de Nederlandsche Gymnas-
tlekwereld, die tot voor enkele jaren
terug ook een leidende rol speelde in
het Koninklijk Nederlandsch Gym
nastiek verbond en tot de reorganisa
tie o.a. voorzitter van de technische
oommissie van het gewest Noordhol
land was. Ook thans staat de heer
Goeting als leeraar in de lichame
lijke oefening aan de Rijkskweek
school voor onderwijzers en onder
wijzeressen en andere inrichtingen
van onderwijs nog met beide beenen
in de praktijk.
„Veel rapporten en weinig mex-kbaar, dat
er schot in komt." „Papier en nóg eens pa
pier", dat is de tweede al even misprijzende
opmerking. En de derde is: „In 1941 de
lichamelijke oefening op de lagere scholen,
dat is alwéér een jaar verloi'en... Enfin, 't
is tenminste „iets", maar om dat „iets"
,voor elkaar te krijgen, zal er nog héél wat
moeten gebeui'en. De zaak van de lichame
lijke oefening is grondig bedorven en dat
begint al bij de onderwijzersopleiding zélf.
Hoe kan een onderwijzer, die er zélf weinig
van weet en kent, de kinderen behoorliik
gymnastiekonderwijs geven en de athletiek
met ze beoefenen?
Ilc krijg thans, aldus de heer Goe
ting, leerlingen van de U.L.O.-
scholen op de Kweekschool, die nog
niets, maar dan ook niets aan gym
nastiek hebben gedaan. ITet aantal
lesuren, dat vroeger bij do vierjarige
cursus nota bene 5 tot 7 per week
bedroeg is,= nu de candidaat in drie
jaar onderwijzer moet zien t.e wor
den, tot 2 of. 3 teruggebracht. Vroe
ger werd aan de Kweekscholen 'be
hoorlijk les aan de toestellen gege
ven, en 60. tot 70 van de leei'lin-
gen haalden ongeveer gelijk met
het ondbrwijzersdiploma de acte S,
de lagere acte gymnastiek. En zeker
van elk studiejaar waren er drie of
vier, die ik met een nastudïe van
drie maanden klaar kreeg voor
M.O. En nu? Al hebben ze een dik
ke onvoldoende voor gymnastiek,
mét de onderwijzersbevoegdhei-d is
de bevoegdheid voor gymnastiekon
derwijs er metéén! 't Is er dan ook
de bevoegdheid na!
WH het Nederlandsche volk behoorlijk li
chamelijk geoefend zijn, dan moet men toch
op de Scholen beginnen en daar moet men
nu niet langer over zanikken, maar dat moet
men doen. Niet later, maar nu!
Vakonderwijzei's op de scholen, dat zou
natuurlijk ideaal zijn, maar zoo dc toestand
nu is, is de eene categorie te duur én
de andere niet geschikt.
Een wonde plek.
Vanzelf brengt dit de lieer Goeting er toe
ïe wijzen op een zijns inziens zéér wonde
plek in de zaak van de licamelijke opvoe
ding in 't algemeen. Het examen voor de
Middelbare Acte ruimt aan de theorie een
te groote, aan de px'aktijk een veel te kleine
plaats in.
Aan de afgestudeerden van de Academie
voor Lichamelijke Opvoeding hebben gym-
nastiekver.eenigingen doorgaans geen cent,
ze weten veel, ze kunnen weinig. Behoor
lijke turners vindt men sporadisch. Aan
den anderen kant zijn er in den lande goe
de tot zéér goede en keurturaers genoeg,
die als leider van een gymnastiekvereeni-
ging practische kennis te over hebben, maar
die geen voldoende vooropleiding hebben
gehad om thans voor het theoretisch ge
deelte van het M.O.-examen klaar te ko
men. Minstens 5 jaar H.B.S. of gymnasium
is daarvoor noodig!
Waarom geen L.O.-acte?
De oplossing zie ik voor de toekomst zóó.
Be L.O.-acte moet los komen van de onder-
wijzersacte, die moet voor iedere goede tur
ner te behalen zijn. Goede gvmnasten zul
len dan, wanneer zij over oen behooi'lijk
stel hersens beschikken, met niet al te
groote moeite deze wettelijke bevoegdheid
kunnen ki-ijgen. Ook de oude acte j, die voor
vrije- en orde-oefeningen, dient weer in eere
hersteld te worden.
Aanpakken!
En voor 't oogenblik meneer Goeting?
Aanpakken! Cursussen vormen, districten
xvaar een goede M.O.-er leiding geeft, con
centratie, leiders van gvmnastiekvereeni-
gingen inschakelen, verschillende scholen
laten oefenen op het veld dat daartoe in
de plaats het meest geschikt is.
En op 't platteland?
te spelen en de leider of voorturner kan
bijna voor eiken „gymnast" de oefening:
weer voordoen. Maar als geprobeerd
wordt, daar verandering in te brengen, het
meer „militairement" te maken, of bijvoor
beeld bij een défilé den turngroet met den
gestrekten arm schuin voonvaarts te laten
bi-engen, werd men voor „fascisTisch" uitge
kreten
Zonder op dit gesprek terug te komen,
vroegen we het oordeel van den heer Goe
ting over de aard van dc lichamelijke oefe
ning, zooals hij die zich voorstelde in den
geest vaai den nieuwen tijd.
En... de Texelsche leider bleek in zijn oor
deel niet alleen te staan. De
lamlendigheid moet er uit,
er moet meer discipline komen; hier moet
de klok terug. De nieuwe richtingen in de
gymnastiek sluiten dit volstrekt niet uit.
Natuurlijk moeten we niet terug naar het
mechanische der oefeningen van heel vroe
ger. de eerste klas precies dit, de tweede
klas precies dat. Het inzicht in het nut en
het doel van de oefening voor het lichame
lijk welzijn mae niet uit het oog worden
verloren. Dat doet men overigens in Duitsch
land ook niet. Het slappe Oostenrijksche
systeem moet echter vervangen worden.
En dan aldus besloot de heer Goe
ting vóór alles moet .er bij de onderwijs-
ki'achten komen liefde voor het vak en in
tensieve beoefening daarvan. Onderwijzers
dienen elke drie maanden of in de vacan-
ties een cursus te volgen, om bij te blijven
zoodat er geen vei-starring komt Er was
nooit geld, dat is er misschien nu ook niet.
maar de eeest wordt anders, de tijd speekt
een andere taal.
Laat men die verstaan!
NIEUWE N1EUORP
KF.NT U
Deze pillen bestrijden de ongemakken ont
staan door onzuiver bloed, herstellen on
voldoende spijsvertering en bevorderen de
natuurlijke verrichtingen des lichaams.
55 ct., 90 ct. ot fl.56 per doos met gebruiks
aanwijzing.
Vei'krijgbaar bij alle Drogisten en Winke
liers, welke drogist-artikelen verkoopen.
De markt maakte heden plotseling een
geduchte sprong omhoog. De hoogste notee-
rin;g was f34.en bei-eikte daarmee een
.stand als we sedert langen tijd niet. hebben
gekend. Intusschen werd deze prijs betaald
voor een enkele stapel. Een volgende bracht
f32.50 op, terwijl de middenmarkt bedroeg
f 32.Hiervoor gingen verschillende stapels
goede kaas van de hand.
Gelijk-bij stijgende markten meestal het
geval is, was de aanvoer geringer. De re
den daarvan is in den regel toe te schrijven
aan het feit, dat sommige fabrieken thuis
reeds hebben verkocht. Ook gisteren was dit
blijkbaar het geval, althans verschillende ge
wone aanvoerders waren weggebleven. In to
taal waren er circa 80.000 K.G. aan de markt,
wat dus, vei'geleken bij de vorige week, een
achteruitgang beteekent van ongeveer 20.000
K.G.
De reden van de verhooging wordt, toege
schreven aan een meerdere vraag naar vette
kaas door de consumptie, ten einde op deze
wijze de boterrantsoencering minder druk
kend te maken. Ten slotte wordt op deze wij
ze, zij het in anderen vorm, de beschikking
verkregen over een grootere hoeveelheid bo-
tervet.
Ten aanzien van dit verkoopen door zui
velfabrieken van kaas aan huis meenen we
de volgende opmerking te mogen plaatsen.
Dit geschiedt steeds op basis van den prijs
aan de Alkmaarsche markt, terwijl boven
dien de fabrieken, die nimmer kaas te Alk
maar aanvoeren, zich bij het bepalen hun
ner prijzen wel naar de te Alkmaar ge
maakte noteei'ingen moeten richten. Hierme
de is echter tevens in hot licht gesteld, dat
de Alkmaarsche markt, waarover ï-ecds zoo
veel te doen is geweest en wier bestaans
recht zoo dikwijls is betwijfeld, toch nog
steeds in een zekere behoefte voorziet. Daar
naast mag het belang als propagandamiddel
voor het Nederlandsche product in liet alge
meen niet woi'den onderschat. Zelfs tegen
woordig zijn er nog altijd veel vreemdelin
gen aan de markt.
Zoo is er dus sprake zoowel van een Noord-
I-Iollandsch als een algemeen. Nederlandsch
belang, wanneer wordt gesproken over liet
behoud dezer markt. Hel is bekend, dat soms
groote sommen zijn uitgetrokken voor de
propaganda der Nedcidandsche zuivelproduc
ten. Zou het onder deze omstandigheden on
gerijmd zijn de gedachte te lanceeren, dat
het Ciïsis Znivelbureau over alle in Neder
land geproduceerde kaas een omslag beft
van 1 cent per 100 K.G. ten bate van deze
markt? Bij een productie van circa 120.000
K.G. per jaar over geheel Nederland, zou dit
een bedrag uitmaken van ongeveer f 12.000.
Zoo dit bedrag ter beschikking van de
kaasmarkt werd gesteld en we hebben do
overiuiging dat geen producent van deze
luttele bijch-age iets zou merken konden
de wik- en weegloonen, waartegen zoo dik
wijls is en wordt geageerd, worden afge
schaft en zou een der groote bezwaren der
aanvoerdei"S tegen de kaasmarkt zijn ver
dwenen. Zonder te willen zeggen, dat hierme
de het voortbestaan van de markt voor altijd
zou zijn gegarandeerd, is het toch zeer waai*-
schijnlijk," dat voor de naaste toekomst een
periode van grootere bloei zou mogen wor
den verwacht:
EEN ALLERZONDERLINGST VERSCHIJN
SEL.
In het wild rondvliegende ka
naries.
Een in het wild rondvliegende kanarie is
niet iels, waarover men zich zoodanig be
hoeft te vei'wonderen, dat men er enkele
woorden over in een dagblad gaat schrijven.
Anders wordt dat echter, wanneer het be
gint te hehooren tot de gewone zaken van
den dag. En waarlijk, er zijn buurten in
Alkmaar, waar men ze geregeld ziet. En
niet een enkel exemplaar, doch meerdere.
Af en toe worden jachten gcorganiseei-d
om een der diertjes te bemachtigen, maar
het resultaat is in den regel negatief. De
vogels worden steeds schuwer en de kans
ze te vangen steeds kleiner.
Anderzijds komt somtijds hun bekend
heid met bet inwendige van menschelijke
woningen tot uitdrukking, want het kan
gebeuren, dat een diertje eenvoudig een
deur binnenvliegt en zich laat grijpen.
Waarna het dan doorgaans met zijn vrij
heid is gedaan en de vrije natuur wordt
verwisseld tegen een kooi.
De verklaring, die men aan een en ander
geeft is deze. dat wordt aangenomen, dat
de diertjes afkomstig zijn uit eenN geëvacu
eerde plaats en dat ze, ten einde niet aan
den hongerdood te worden prijsgegeven, de
vrijheid hebben gekregen in de hoop, dat ze
ei'gens een goed plaatsje zullen terugvin
den,
Hoe het ook zij, mei'kwaardig dunkt ons
het verschijnsel zeker.
EN MAAR WACHENI
Weinig service bij de bij de uit
reiking der vetkaarten.
Het is tijdelijk weer eens hoogconjunc
tuur aan het gebouw in de Breedstraat.
waar de vetdistribuliekaarten worden uit
gereikt. Helaas echter is de gang van za
ken er zoodanig, dat ieder, die genoodzaakt
is er een bezoek te brengen en dat is uit
ieder gezin één pei'soon wel met. zeer
weinig genoegen aan zijn uitgang zal te
rugdenken. Want de behandeling der klan
ten geschiedt traag, heel traag. Nu moge
het waar zijn, dat de klanten niet wegloo-
pen. omdat ze op een distributiekaax*t zijn
aangewezen, we meenen, dat een weinig
meer coulance tegenover het publiek hier
op zijn plaats was geweest. Een lange
queue van menschen staat tot buiten op
straat en in doorsnee moet men ongeveer
anderhalf uur in de rij staan, alvorens aan
de beurt te komen.
Aangenomen, dat er in Alkmaar ohgeveer
S000 gezinnen zijn, beteekent dit, dat on
geveer 12.000 uren. die stellig nuttiger
hadden kunnen worden besteed, worden ver
morst. Zoo men van opvatting is, dat de
burgers zich deze opoffering gerust kunnen
getroosten, blijft toch in ieder geval de eco
nomische zijde van het geval. En zelfs in
dien dc taak ten deele wordt vervuld door
kinderen, dan nog blijft er een verlies, dat
had kunnen worden voorkomen.
Ten slotte weten we, dat er menschen
zijn, die maar al te gx-aag enkele guldens
verdienen, zoodat het zeker niet moeilijk
zou zijn geweest het te beperkte personeel
van den distriluitiedienst met enkele perso
nen uit te breiden.
Het werk duurt nog ecnige dagen. Wel
licht kan er voor hen, die aanstonds aan
de beurt zijn, alsnog een vei'betering wor
den doorgevoerd.
EEN WOONWAGENPLAAG.
Zal de nieuwe tijd ook hier uit
komst brengen?
Dezer dagen vei'miste een winkelier
alhier geld uit de winkellade, van
welke vex-missing de politie in ken
nis werd gesteld. Een paar meisjes
uit een woonwagen hadden zich
juist op dien dag van aangifte niet
van hun beste zijde leeren kennen,
zoodat aanvankelijk gedacht werd,
dat zij ook hierin de hand hadden,
dit bleek echter later niet zoo te
zijn. Toch is wel weder vast komen
te staan dat het publiek goed doet
voorzichtig te zijn met woonwagen
bewoners.
In vei'band hiermede werd ons het vol
gende opgemerkt:
Wij leven thans in een tijd van vernieu
wingen, vei'andei-ingen en opruimingen. Als
er iets verandei'd moet worden is het zeker
de woonwagen- en woonschepenwet. waar
door bereikt zou kunnen worden, dat de
woonwagens, de z.g. kermisreizigers-woon
wagens dan, opgeruimd werden.
Zeer groot is de last, die deze woonwa
genbewoners des zomer de plattelandsbevol
king aandoen, een last die ieder wel kent.
De meeste last berokkenen zij echter aan
de besturen van armenzorg en dikwijls ook
noe de burgemeesters van kleine plaatsen.
Steeds verkeeren zij. volgens hun zeggen,
in nood, vooral als zij komen, en als zu
weg willen gaan, moet eerst de hit nog be
slagen of de autoband gerepareei'd worden.
De mannen hangen overdag bij elkaar te
sigarettenrooken of gaan uit visschen, wer
ken doen zij beslist niet, alleen bakken ze
hier en daar wat gras af voor de hitten of
paarden.
De vrouwen stroopen de dorpen af en
bieden hun koopwaar aan, niet zelden doen
dit ook jonge kinderen. Het zijn juist deze
jonge kinderen die hierdoor weer opgroeien
tot het zelfde parasitaire leven als de ou
ders, die van alle onderwijs verstoken blij
ven en de maatschappij in de toekomst
blijvend tot last zullen zijn. Tenzij de ver
andering komt, radicaal. In afwachting
daarvan zou echter wel al iets kunnen wor
den gedaan. Hieraan moeten echter mede
werken het publiek en de organen van ar
menzorg. Wanneer men alle steun aan ds
woonwagenbewoners onthoudt en niets van
hun koopt en dat is indei'daad in het be
lang van die menschen zelve, zullen zij
genoodzaakt zijn terug te keeren naar de
plaats vanwaar zij komen of waar zij do-
micili hebben eekozen.
Zij zullen zich daar dan om steun wen-
dep, waar dan kan worden onderzocht of
het hoofd van het gezin tot wei'ken in staat
is. Is dit het geval, en dat zal meestal zoo
zijn, dan kunnen met wat medewerking van
het Depai'tement van Sociale Zaken deze
menschen hij de werkverruiming worden
geplaatst. Hierdoor maken zij zich nuttig,
krijgen een vaste woonplaats, zoodat de
kinderen het onderwijs deelachtig kunnen
wprden. Mocht hier geen passend werk zijn
dan zóu uitzending naar Duitschland onder
de oogen moeten worden gezien. Teder heeft
thans te wei'ken. In het bijzonder zij, die
altijd als parasieten hebben geleefd. Dit
komt de betrokkene en de maatschappij ten
goede.
WA RMENNU1ZEN
VERGADERING MIDDENSTAND.
Donderdag hield de Middenstandsvereeni-
ging „Samenwerking" een algemeene leden
vergadering in hotel Slikker.
Voorzitter, de heer P. Dissel, heette de
aanwezigen welkom.
De notulen werden onveranderd goedge
keurd.
Ingekomen stukken, o.a. bescherming van
schuldenai-en. Dit betx-eft de zakenlieden, die
door den toestand, welke na 10 Mei is ont
staan ,in moeilijkheden zij geraakt en niet
aan hun verplichtingen kunnen voldoen.
Deze worden door de Ovei'heid in bescher
ming genomen, als blijkt dat werkelijk de
oorlogstoestand oorzaak van hun onmacht
tot betalen is.
Een schijven van het Hoofdbestuur waar
in wordt verzocht om steun voor oorlogs
slachtoffers.
Besloten is een lijst te laten circuleei'en
bij de leden.
Bespreking vervi-oegde winkelsluiting op
Zaterdag. Na bespreking gaat de vergade
ring hier niet mee accood. Hierin liggen te
veel voetangels en klemmen.
Besloten is om de contante betaling ter
hand te nemen en in samenwerking met
de zustervereeniging „de Hanze" dit in te
voeren.
De rondvraag leverde weinig op, waarna
sluiting.
SINT PANCRAS
BURG. STAND.
Geboi'en: Alida Groot, dochter van Gerar-
dus Petrus Groot en Jantje Visser.
UITSLAG STIERENKEURING.
Hier volgt de uitslag van de keuxdng van
stieren, waarvan de eigenaai's in de ge
meente Heex-hugowaard wonen:
P. van Langen Jbz. H.H.W. (Z.) Clara's
Atlas, toegelaten v.1.; P. Beers Pz. Maai'tjes
Athl., goedgekeurd v.1.; P. Borst, Veenhxii-
zen, Leopoid, goedgekeux'd v.1.;; H. Stuit.
Trijtnje's Frans, eoedgekeurd v.1.; P. Blauw
Jz., Leopoid 2, goedgekeurd v.1.; A. Lont.
Berkmeer, Rotgans Lord, goedgekeurd v.1.:
C. Zuurbier Pz., Johan, afgekeurd; P. Blauw
Jz., Frans 231 v. Gr., toegelaten bl.; P. S.
Eenhoorn, Antjes Atlas, toegelaten bl.; S.
Borst, Gerard 4. toegelaten bl.; P. Beers Pz.
4 Athleet 38. toegelaten bl.; A. en C. Kuiper
Tarzan, toegelaten bl.; J. Mayer, Berend,
goedgekeurd bl.; Jac. Zuurbier, Noord*
Sibbelc, goedgekeurd bl;; P. Wijnker, West-
dijk, Athleet 46, goedgekeurd bl.; P. Appel,
Westdijk, Excellent 2, goedgekeurd hl.; W.
L. Schilder, Nico 2, goedgekeurd bl.; A.
Oudhuis, Jisk, goedgekeurd bl.; J. van Lan
ge, Dieuw's Zeppelin, goedgekeurd v.1.; J.
v. Stralen, Kamp Zeppelin, goedgekeurd v.1.
N. J. Weel, Aurora, goedgekeurd v.1.; J. v.
Stx-alen, Arnold, goedgekeurd bl.; P. Konijn
Dz., Albert, toegelaten v.1.; Jb. de Lange,
Bontjes Thompson, goedgekeurd v.1.; A.
Kater. Franco 16, goedgekeurd v.1.; K. v.
Twisk, Nelly's Frans, goedgekeurd bl.; A.
Appel, Veen huizen, Baldus, goedgekeux-d
v.1.; C. Mantel Az., Const. Frans 4, goedge
keurd v.l.;D. Appel, Veenhuizcn, Fr. 220 v.
Gr., toegelaten bl.
verstopping, overmatig vet wil doen
verdwijnen en de schadelijke gevolgen,
aambeien, rheumatiek, zenuwachtigheid
wil voorkomen, die zuivere bloed en
Ingewanden met
Dr. Schieffer's Stofwisselingiout.
Het resultaat is verrassend! Men bespeuM
terstond den grooten dienst aan de ge
zondheid, men gevoelt zich vrijer en beter
In den herfst van liet jaar 1896 ving de
Engelsche zeilboot „Kent" met een bezetting
van 22 man personeel exx een waardevolle
lading salpeter vanuit de Chilecnsche haven
Valparaiso de thuisreis aan. Maar de „Kent",
een schip, dat tot dusver gelukkig gevaren
had, werd niet weer gezien. Tijdens een of
andere geheimzinnige ramp moet de onvci'-
biddelijke oceaan het schip hebben doen zin
ken... Maar de zee pleegt zijn griezelige
geheimen steeds weer prijs te geven, al gaan
er soms ook tientallen jaren over heen.
Onlangs ontdekte een visscher van het
tot de Samoa-archipcl hehooren de eiland
Upola een door dc branding op het strand
gewoi'pen fleseh. Daar de flesch papieren
bevatte, scheen deze vondst den inboorling
nog al belangrijk toe, en toen hij later een
blanken havenbeambte tegenkwam, gaf hij
hem zijn vondst.
Men zag dadelijk, dat men met ecxi fles
schenpost te doen had, en verbrak vol ver
wachting de waterdicht gebleven zegels. De
inhoud vaix de flesschenpost <bracht voor het
eei'st licht in de duistere zaak van de „Kent".
Het zeilschip was tijdens een hevige storm
op een rif geloopen, dat, een groot lek in de
boot had geslagen, zoodat hij snel was be
gonnen te zinken. Er bleef geen andere mo
gelijkheid over, dan in de reddingsboot te
gaan. Maar toen deze te water gelaten zou
worden, werd hij door een hooge zee zoo on
gelukkig tegen dc wand van het sohip gesla
gen, dat hij door midden brak en 22 men
schen den dood vonden. Voor de overleven
den was er geen hoop meex\ Zij moesten kort
daarna met. het snel zixikexxde schip in de
golven vei'dwenen zijn.
Maar toch was liet. niet alleen dit laatste
bericht over het lot van de „Kent", wat de
ze flesschenpost zoo ongewoon maakte. Want
behalve dit was er nog een tweede papier,
geschreven door den kapitein, terwijl rond
om hem heen de laatste overlende manschap
pen op hun knieën baden. Dit tweede docu
ment bleek 't testament van kapitein John
Nettle te zijn.
Hij had noch een gezin, noch familieleden,
maar hij had van zijn reizen een aardig som
metje overgespaai'd, waarover hij wilde be
schikken, daar er geen erfgenamen wax-exi,
die het geld ook zonder testament zouden
kxijgen. Het vermogen zou het eigendom
worden van den zoon van zijn vriend ka
pitein Colbridge, wanneer deze flesschexi*
post in menschelijke handen zou geraken.
De inhoud van deze flesschenpost leek den
havenautoi'iteilen van Upolu belangrijk ge
noeg toe, om ze dadelijk naar de i'egeering in
Londen te zenden. Daar begon men dii'ect
met verdere onderzoekingen.
In de eerste plaats werd uitgezocht, aan
welke reedeiij de zeilboot „Kent" had toebe
hoord en wie deze kapitein John Nettle was,
om te kunnen ondeiv.ockcn, bij welke bank
hij een ï-ekening had. Dit ging zonder veel
moeilijkheden. Het tegoed was nog altijd
onaangebroken, daar geen familie van den
kapitein ernaar had gevraagd. Tot algemee
ne verrassing bleek, dat het met de intus
schen opgeloopen rente ongeveer 1,1 millioen
Mark bedroeg.
Meer moeite gaven de- onderzoekingen
naar den zoon van kapitein Nettles vriend
Colbxddge, daar de bewoners van Engeland
zich niet behoeven te melden. Navraag bij
talxijke scheepvaartmaatschappijen hadden
geen resultaat. Men was al de veronderstel-
ling toegedaan, dat de gezochte misschien
ook al overleden was, daar sedert de ramp
van de „Kent" al 43 jaren waren verloopen.
Maar met behulp van de kranten, die op
groote schaal deelnamen aan het onderzoek
naar den tot millionnair geworden Colbridge,
gelukte het, hem in een havenstad te ontdek
ken:
Hij woonde daar als 79-jarige, nadat hij
zich al lang uit het zeemansleven had te
ruggetrokken, in bescheiden omstandighe
den. De mededeeling van den verongelukten
vxiend van zijn vader en diens laatste wils
beschikking ontroexxlen hem zeer. Intusschen
had de rechtbank het testament als echt en
geldig erkend, zoodat niets meer de uitbe
taling van het geld door de bank in den
weg zou staan, wanneer Colbridge zich niet
hardnekkig tegen zijn geluk verzette. Hij
was van plan, een erfenis te schenken aan
een stichting voor oude, onbemiddelde zee
lieden, en voor hem zelf van het. geld zoo
veel te nemen, als hij noodig had om een
zorgeloozen ouden dag te hebben.
