NIPPER EN PELLE
De conferentie
te Havanna
Radioprogramma
Groote Clown?
Amerikaansche voogdij
over Europeesche koloniën
De conferentie der Amerikaansche mi
nisters van buitenlandsche zaken heeft in
haar zitting van Maandag een reeks resolu-
1. Eerst wordt het dak in orde
gemaakt en dan komt de
kachelpijp aan de beurt.
2. Pelle zet nieuwe ruitjes in,
want ondeugende straatjon
gens hebben de andere stuk
gegooid.
ties aangenomen.
In de eerste plaats komt de „verklaring
van Havanna". Zij heeft betrekking op het
voorloopige bestuur over de Europeesche
bezittingen en koloniën in Amerika. In deze
verklaring zeggen de Amerikaansche mi
nisters van buitenlandsche zaken, dat wan
neer eilanden of gebieden in Amerika, die
thans in het bezit zijn van niet-Amerikaan-
sche naties, gevaar loopen voorwerp te
worden van gebiedsuitwisseling of wijzi
ging van souvereiniteit, de Amerikaansche
naties een voorloopig bestuur kunnen in
stellen. In de motiveering, die bij deze ver
klaring wordt gegeven, wordt gezegd, dat
de kwestie der genoemde gebieden een aan
gelegenheid van diepe bezorgdheid is voor
alle Amerikaansche regeeringen, voorts, dat
het mogelijk is, dat als gevolg van den hui-
digen Europeeschen oorlog veroveringspo
gingen zullen worden ondernomen, waar
door de Amerikaansche instellingen in ge
vaar zouden kunnen worden gebracht, ver
der, dat de op de conferenties van Lima
en Panama aangenomen leer der inter-
Amerikaansche solidariteit het noodig
maakt, dat een besluit genomen wordt over
een politiek van waakzaamheid en afweer,
opdat systemen of regecringen, die daarmee
in conflict zijn. niet het vreedzame leven,
den normalen arbeid, de instellingen en het
recht en de orde der Amerikaansche repu
blieken verstoren zullen. Als vierde motief
wordt aangevoerd, dat het verloop der mi
litaire gebeurtenissen in Europa en de daar
uit voortvloeiende wijzigingen het gevaar
doen ontstaan, dat de Europeesche bezit
tingen in Amerika gemaakt zouden worden
tot strategische centra voor een aanval op
Amerikaansche naties.
Voor de instelling van een voorloopig
bestuur in de betrokken gebieden worden
in de verklaring van Havanna verscheidene
voorwaarden opgesteld. Zoo zouden o.m. de
ze gebieden het recht hebben tot vrij besluit
over de vraag, of zij als autonome staten
willen worden georganiseerd, zoodra de re
denen voor het voorloopig bestuur zouden
vervallen. Deze voorwaarde is weer afhan
kelijk van de vraag, of de gebieden in staat
zijn zich zelf autonoom te organiseeren en
deze organisatie t© behouden. Wanneer de
redenen voor het voorloopig bestuur ver
vallen, kunnen de gebieden echter ook in
vroegeren status teruggebracht worden, al
naar zulks „prac'tischer en rechtvaardiger"
lijkt.
Een. tweede voorwaarde is, dat het voor
loopige bestuur der Amerikaansche republi
keinen, onder hetwelk deze gebieden wor
den geplaatst, moet worden uitgeoefend met
het doel een bijdrage te leveren tot de vei
ligheid en verdediging van het Amerikaan
sche continent en tot de politieke en sociale
opheffing van deze gebieden.
De conferentie van Havanna besluit der
halve een crisiscomité in het leven te roe
pen, bestaande uit een vertegenwoordiger
van elk der Amerikaansche republieken.
Dit comité bestaat, zoodra twee derden der
leden is benoemd.
In dit verband heeft Argentinië het voor
behoud doen vastleggen, dat deze verklaring
geen betrekking heeft op de Falklandseilan-
clen, aangezien deze geen kolonie of bezit
ting van een Europeesche natie, maar een
deel van het Argcntijnsche gebied vormen
3. Daarna teert Nipper de
huid van het schip en ver
klaart, dat de boot zeewaar
dig is.
1.De 200 gulden werden snel
minder. De winkelier zette
grote ogen op bij hun inko
pen. Ja, wie zou dat alle
maal moeten betalen?
2. Ze dachten, dat Moeder het
wel goed zou vinden, wan
neer ze eens een uitstapje
van een paar weken gingen
maken!
en behooren tot de Argcntijnsche souverei
niteit. Uit voorbehoud heeft ook betrekking
op andere Zuidelijke gebieden van Argen
tinië, zooals tijdens de onderhandelingen
reeds in het licht werd gesteld. Verder con
stateert Argentinië in zijn voorbehoud, dat
de onderteekening der verklaring en der
daarbij behoorende resolutie op geenerlei
wijze de grondwettelijke bevoegdheden der
Argcntijnsche republiek benadeelt.
Verschillende Britsche
havens gesloten
Het New Yorksche blad met dé grootste
oplage, de „New York Daily News" meldt
uit particuliere kringen te Londen, dat de
Engelsche admiraliteit in verband met de
aanhoudende Duitsche luchtaanvallen de
haven van Londen voor het scheepsverkeer
geheel gesloten heeft. Ook ligt het scheeps
verkeer in de havens van New Castte, Hutt
en Southampton, bijna geheel stil. De ha
veninstallaties en de verdere omgeving
van Southampton zijn door de Duitsche
luchtaanvallen zwaar beschadigd en de be
volking is bijna geheel geëvacueerd.
De „Daily .News" meldt verder, dat de
sluiting van de Engelsche havens aan de
Oostelijke en Zuidelijke kusten een aan
zienlijke prijsstijging tengevolge zal heb
ben van de levensmiddelen en militaire
grondstoffen, 'die het eilandenrijk beslist
moet importeeren uit het Empire, de Ver-
eenigde Staten en andere overzeesche lan
den. Bovendien staat Engeland voor de
moeilijke taak om de via de Westelijke ha
vens ingevoerde goederen naar de voor
naamste verhruikscentra in Zuid- en Mid
den Engeland te vervoeren. De tarieven der
scheepsverzekeringen zijn reeds met 20 pro
cent verhoogd en een deel der uit de Ver-
eenigde Staten ingevoerde goederen is in
prijs reeds zeer belangrijk gestegen.
De toestand in het
onbezette deel van Frankrijk
Verscheidene Spaansche bladen houden
zich bezig met den toestand en de stem
ming in het onbezette deel van Frankrijk.
De „Madrid" constateert, dat zeer vete
Franschen nog steeds niet willen gelooven
aan den nederlaag van hun land en doen,
alsof alles bij het oude was gebleven. Een
volkomen ongepaste nationale trots verzet
zich tegpn iedere beperking van de politie
ke machtbevoegdhedon en de z.g, persoon
lijke vrijheden. Wat dit blad in het bijzon
der opvalt, is het feit, dat aan talrijke be
richten uit Frankrijk een klaarblijkelijk
scntinienteelcn toon wordt gegeven, waar
door men naar het schijnt indruk zou
vvilen maken in het buitenland. In Spanje
zal m«n zich daardoor des te minder laten
beïnvloeden, daar Frankrijk nooit de ge
ringste rekening heeft gehouden met het
diepe leed van de Spaansche natie.
Spanje is er van overtuigd, dat zijn op
gang ook verder den krachtigsten tegen
stand zal vinden bij den Noordelijken na
buur.
Twee Fransje admiraa s in
Fnjeland vastgehouden
Naar Havas uit Viehy meldt, zijn de ad
miraals Cairo.1 en Villai, die zich bij den
wapenstilstand als commandanten van
Fransche schepen in Engelsche havens be
vonden, door de Britsche admiraliteit gelast
zich onverwijld naar Oxford te begeven,
welke plaats zij niet mogen verlaten. Hun
werd verboden omgang le hebben met de
krijgsgevangenen. Bij de Britsche regee
ring is een krachtig protest ingediend.
DONDERDAG 1 AUGUSTUS 1940.
Jaarsveld, 414,4 m.
NCRV-uifczendlng.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Schriftlezing, meditatie.
8.25 Gewijde muziek (opn.).
8.45 Gramofoonmuziek.
9.30 Cello, piano en gramofoonmuziek.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Gramofoonmuziek.
11.15 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Orgelspel.
1.45 Marcando-ensemble en gramofoonmuziek,
3.00 Christ. lectuur.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Christ. liederen (gr.pl.).
4.00 Bijbellezing.
4.45 Pianovoordracht.
5.15 Berichten ANP.
5.30 Molto Cantabile en gramofoonmuziek.
6.30 VPRO: Cyclus „Lezen in den Bijbel".
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Vragen van den dag (ANP).
7.157.20 Berichten.
7.30 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Boekbespreking.
8.50 NCRV-orkest en solist.
9.45 Toonkunstkoor Utrecht, solisten en
Utrechts Stedelijk orkest (Opn.) Hierna:
Schriftlezing.
10.1510.30 Berichten ANP, sluiting.
Kootwijk, 1875 m.
VARA-uitzendlng.
7.00 Berichten Duitsch.
7.15 Berichten Engelsch.
7.30 Gramofoonmuziek (Om 8.00 Berichten
ANP).
9.45 Orgelspel.
10.15 Zang met pianobegeleiding.
10.30 Gramofoonmuziek.
10.45 Fantasia.
11.15 Berichten Engelsch.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Orgelspel.
12.30 Berichten Duitsch.
12.45 Berichten ANP.
1.00 VARA-orkest (opn.)
1.30 Cello en piano.
2.00 Berichten Duitsch.
2.15 VARA-Strijkorkest (opn.)
3.00 Gramofoonmuziek (3.153.30 Berichten
Engelsch).
3.45 Voor de vrouw.
4.15 Gramofoonmuziek.
4.20 Keukenpraatje.
4.50 Gramofoonmuziek.
5.00 Berichten Duitsch.
5.15 Berichten ANP.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 Orgelspel.
6.15 Belichten Engelsch.
6.30 Esmeralda.
7.00 Vi*agen van den dag (ANP).
7.15 Reportage.
7.35 Fragmenten uit de operette „Balalaika"
(opn.).
8.00 Berichten (Duitsch).
8.15 Berichten ANP.
8.30 Berichten Engelsen.
S.45 Gramofoonmuziek.
9 00 Viool, cymbaal en piano (opn.).
9 15 Berichten Engelsch.
9.30 Gramofoonmuziek.
10.00 Berichten Duitsch.
10.15—10.30 Berichten ANP.
10.30—10.45; 11.15—11.30; 0.15—0.30 en 1.15—
1.30 Berichten Engelsch.
FEUILLETON
WAAROM TREUR JE,
DOOR A H KOBER
42.
Hoe weinig groote clowns bestonden er toch
eigenlijk, was de samenvatting van hun heele
ervaring. Men zou ze in twee soorten kunnen
verdeelen: clowns, die enkel voor het tooneel
geschikt waren, de eene soort had slechts
succes bij het publiek van de galerij en de
andere by dat van de loges. Er waren er
maar een paar, die werkelijk menschen van
eiken rang en stand konden doen lachen. Toto
bijvoorbeeld, die in een miniatuur-autotje
kwam aangereden en geluidjes kon maken als
een klein kind. Ook Barraceta, die tijdens zijn
vioolspel zienderoogen in een reus veranderde
en dan Belling, die met een verkleede
hond een wild „stierengevecht" uitvoerde.
Dan nog Ferry Corwey, die op een tuinhek
en andere voorwerpen musiceerde Paul
Pfitzold, die pech had als rijwieldief Bag-
gesen, de onhandige kellner, die heele stapels
borden naar de andere wereld hielp Jover,
die met zichzelf een bokswedstrijd uitvocht
Fritchie, de onhandige huisknecht, die over
tafels en stoelen heenstruikelde Robins,
die zichzelf van een fluitspelenden Turk in
Paganini of ook in een cello spelende oude
dame veranderde Noni, die met een weer
spannige piano en een strijkstok vocht
Dat was ongeveer alles wat- boven de door
snee uitstak...
„Zou Gyp niet de grootste van al die clowns
zyn geworden, wanneer hy op een groot too
neel was gekomen?" vroeg Golden wel eens
aan Marfa.
Dit voortdurende reizen kostte Joe en
Marfa een vermogen; zy moesten hun laatste
spaargeld aanspreken, Joe hield het voor zijn
plicht, zijn gezellin erop te wijzen:
„Het is een experiment, dat heel goed of
heel slecht zal eindigen. Ik ga er in ieder ge
val mee door; maar ik weet niet of ik het
recht heb, jou daarbij mee te nemen. Je kunt
je nu nog terugtrekken. Ik heb op het oogen-
oogenblik nog geld genoeg om je alles te resti-
tueereü. Denk er eens over na, Marfa!"
„Neen, ik blyf bij je tot het einde! Het is
mjjn eerzucht om je den grootsten clown ter
Wereld te zien worden! Mijn geloof in jou Is 1
onverwoestbaar. Dat dunkt mij voldoende in
zet voor het hoogste en laatste spel!"
Marfa sprak deze woorden .met zooveel harde,
verbitterde vastberadenheid uit, dat hij ervan
schrok.
Zy moesten zich in New York nog haasten
om een der beroemde circussen te zien, dat der
Ringling-Brothers in Madison Garden.
Het gigantische circus opende jaarlijks .in
deze kolossale hal zijn reisseizoen. Hier was
een menschenmenigte bijeen, die geen ander
circus ter wereld bevatten kon. Vijftiendui
zend toeschouwers bewonderden de kudden
olifanten, de zebra's, kameelen, leeuwen,
beren, tijgers en honderden paarden, die in
drie maneges tegelijk hun kunsten vertoonden,
en de acrobaten, equilibristen, en andere ar-
tisten, die bij dozijnen tegelijk in de roode rin
gen en op de tooneelen optraden. Dan weer
waren dertigduizend oogen naar boven ge
richt, want in de koepels wemelde het van
zwevende en zwenkende lichamen. Van alle
kanten stormden clowns naar binnen, vijftig,
zestig, tachtig, honderd alle verschillend
van type, van gezicht en costume; een cen
trale aanval van den humor. Zij verstrooiden
zich in de maneges, in de renbaan en op de
tooneelen en op honderd plaatsen tegelijk
maakten zy hun grappen. Het publiek lachte,
maar het was niet dat groote. duizendstem-
mige lachen, dat Joe Golden zocht.
Den volgenden avond zaten zy in „Hippo-
drom", het variété met het grootste tooneel
ter wereld. Als het voornaamste komische
nummer viel hier een Knock-about-pantomine
te zien, waarbij alles in stukken en scherven
vloog, een temperamentvol en geestig num
mer, door een dozijn artisten gespeeld. Het
reusachtigé gebouw dreunde van het gelach
der duizenden. Maar er waren twaalf men
schen voor noodig om deze vroolykheid op te
wekken. „Wanneer je dat heel alleen zoudt
klaarspelen dan was je werkelijk een
groote clown," zei Joe Golden tot Marfa.
Eindelijk kwam hij ertoe, bij de agentuur
Webster naar zyn post te vragen. Er waren
al verscheidene brieven aangekomen, en Joe
opende en las ze nog in het bureau. Marfa,
die naar zyn gezicht keek, maakte de gevolg
trekking, dat in het eerste schryven iets on
aangenaams moest staan, want Golden fron
ste zijn voorhoofd en zjjn mondhoeken trilden.
Vlug scheurde hy de volgende, een aangetee-
kende zending, open. Er rolde een ring uit,
die op den grond viel, Eer Marfa er toe kwam.
zag zij, dat Golden bleek en daarna vuurrood
werd. Hij greep met bevende handen naar zijn
hart en zyn mond vertrok krampachtig...
Maar op het oogenblik dat Marfa hulp wilde
halen, sprong hy met 'n ruk weer op, stiet de
deur van Webster's bureau open en riep:
„Webster! Hier hebt u de grootste clown
ter wereld! De man, die over alles lacht en
iedereen aan het lachen brengt! Boekt u my
voor het grootste huis, dat u hebt!"
Allereerst dacht de agent, dat Joe Golden
plotseling zyn verstand had verloren. Maar
toen hij hem daarna redelijk hoorde praten
en van hem vernam, dat hij inderdaad al
jarenlang aan een groot solo-clownsnummer
werkte, dat nu lijp was voor het publiek, wil
de Webster er wel meer van hooren. Hij kon
Joe Golden niets beloven voor het Hippo-
drom-variété. Daarvoor zou hy eerst bewe
zen moeten hebben, dat hjj werkelijk met een
heel groot nummer kwam. Maar een engage
ment aan een tamelijk groot variété in Bronx
kon de agent den eerzuchtigen clown aanbie
den. Over een week zou hij daar al kunnen
debuteeren.
De zes dagen voor zijn optreden bracht
Joe Golden alleen op zijn kamer door. Slechts
de maaltijden gebruikte hij samen met Marfa,
docht hij sprak nauwelijks met haar.
Zij vond dat heel gewoon. Zij wist immers,
dat hij voor een niéuwe wending van zijn lot
stond en voor beslissingen, die hij geheel al
leen zou moeten nemen. Zij had wel bemerkt,
dat de twee brieven, die hem zoo hevig had
den aangegrepen van den advocaat in Ham
burg en van Lupu Popescu waren geweest.
Joe had dus nogeens tegenover zijn geheele
verleden gestaan en moest opnieuw den last
der herinneringen dragen tot hij ze zou kun
nen afwerpen... Meer wilde Marfa niet weten.
Hy zou deze crisis te boven komen of er in
ten onder gaan. Niemand kon hem helpen...
Joe Golden zelf wist nu zeker, dat de hef
tige reactie in Webster's bureau hem gered
had. Was hij toen niet opgesprongen en had
hij zijn besluit den agent niet in de ooren ge
schreeuwd, dan zou hy in het volgende oogen
blik dood in elkaar zyn gezonken. Zoo gewel
dig was de spanning in zijn hart en in zijn
hoofd geweest.
De advocaat uit Hamburg had hem de pa
pieren toegestuurd, waarin de adoptie van de
thans meerderjarige Zephora door Henry
Eagle werd bevestigd. Dus nu was het laatste,
wat hem van zijn huwelijk met Edith
Bolansky restte, hem ontroofd. Golden ver
scheurde het stuk in kleine snippers, opende
het venster en liet ze wegfladderen. Nu was
Zephora voor hem verloren, voor altijd ver
loren...
„Beste Joe! Je bent indertijd zoo vlug van
my weggeloopen, dat ik geen tijd meer had
om je datgene te overhandigen, wat ik nu
hierbij inshiit. Het is een ring, die by Stassy's
brieven werd gevonden, vergezeld en met jouw
naam voorzien. Ik wensch je het *e voor de
toekomst. Je oude Lupu."
Het was een eenvoudige gouden ring, een
trouwring. Aan de binnenkant stond in
Stassy's handschrift gegraveerd:
Ik had je lief. Stassy.
Verloren, verspeeld een vrouwenleven!
En zijn leven? Verkeerd geleefd!
Joe Golden schoof de ring aan zijn vinger,
streelde er een paar maal over. Een klein
stuk koud metaal, dat was alles wat hem van
Stassy Popescu's liefde overbleef...
Joe Goldens's debuut in het Parkvariété
te Bronx werd een van de aangenaamste ver
rassingen, die agent Webster ooit beleefd had.
De nieuwe clown was op het tooneel ver
schenen in een ouderwetsch jacquet met een
dun stokje in de hand en een grijze bolhoed
op zijn kogelronde schedel.
„O lieve hemel," had Webster by zichzelf
gezegd, „zoo hebben het er al veel geprobeerd!
Als dat maar goed gaat!" Bovendien scheen
Golden ook nog onzeker, misschien had hij
plankenkoorts of iets dergelijks, in elk geval
vond hij niet dadelijk den juisten draai. Lieve
hemel nog toe! Agent Webster zweette bloed
en water.
Maar toen wekte een ongewoon luid gelach
hem uit zijn overpeinzingen. Het scheen dus
toch dat het publiek smaak vond in dien
clown Golden!
Hij maakte het zich anders niet heel moei
lijk, speelde met zijn stokje, liet eerst ver
legenheid opkomen in zyn goedaardig volle
maansgezicht en daarna glinsterde de over
moed in zijn oogen. Nu keek hij het publiek
sluw aan en veranderde zijn uitdrukking weer
in die uitgelaten vroolykheid. Daar rolde zijn
bolhoedje over de vloer en hij sprong het met
een paar komische salti na, en lachte
lachte in een ver-wonderlijk rijke scala vanaf
het zachtste geblaat tot de juichende lach der
volle levensvreugde. Hij zwaaide in de finale
met grappige ganzepasjes als een vroolijk
fuifnummer over het tooneel. En. de toeschou
wers raasden, Webster had in dit theater nog
nimmer zoo een storm van applaus beleefd!
De agent haastte zich naar de garderobe
van den clown. „Ik feliciteer u, mister Golden!
Een prachtnummer!"
Golden zat, blijkbaar zeer vermoeid, op
een koffer en zei enkel:
„Hippodrom!"
„Maar ik kan u met de beste wil niet dade
lijk aan het Hippodrom brengen, myn waarde
Golden! Het Hippodrom boekt maanden voor
uit..."
„Goed, dan brengt u mij maar als extra
nummer! Of inplaats van een ander nummer!
Ik wil het Hippodrom en niets anders!"
Maar mijn beste Golden, u bent toch geen
amateur, maar een oude comediant!" kreun
de de agent, „U weet toch hoe het aan onze
variété's toegaat
Golden wilde er niets van hooren.
Maar een paar dagen later nam hij toch
aan, dat Webster hem aan kon bieden: een
tournee door de West-Staten.
Marfa bedacht den naam voor het nieuwe
nummer: „Golden de man met den gouden
lach." Zij ried hem ook verschillende verande
ringen aan op grond van hun ervaringen by
het debuut.
Hij luisterde naar haar, kortte enkele
plaatsen in, en verwisselde sommige pointes.
Het nummer verbeterde daardoor merkbaar.
Het gelach, dat nu al dadelijk by het begin
losbarstte, bewees het duidelijk.
Marfa zelf brandde van eerzucht. Onver
moeid werkte zij aan de verbetering van Gol-
den's werk, lette op de reacties en het oor
deel van het publiek, verzamelde persbespre-
kmgen, dacht er over na en deed er haar
voordeel mee; ook zorgde zij voor de geheele
reclame, schreef artikels en notities, die zy
zelf liet plaatsen, en stelde voor Joe op het
geen hij de reporters by de interviews moest
vertellen.
In de eerste steden, waar hij moest optre
den, was Golden's opkomen nog wat onzeker
geweest, maar dat verdween spoedig en daar
na was de eerste glimlach, de eerst beweging
al geheel beheerscht en virtuoos.
Toen agent Webster den „man met den gou
den lach" weer terugzag het was in „Pa
lace" te Portland in den Staat Oregon
vond hy de scène veel rijper dan eerst, inder
daad perfect van het begin tot het einde.
Natuurlijk maakt'? hy Golden groote com
plimenten, maar Joe nam ze slechts brom
mend in ontvangst en scheen slecht geluimd.
De agent wendde zich tot Marfa.
„Golden is dikwijls zooals nu: namelijk ner
veus," zei ze. „Zijn werk is vermoeiend zooals
alle prestaties, die meer op zenuw- dan op
spierkracht berusten. Soms moet ik hem, wan
neer hij van het tooneel komt, letterlijk in
myn armen nemen, in dèkens wikkelen en
naar bed brengen zoo totaal af is hij dan!
En wanneer hij de planken op moet! Hy
slaat soms een heele flesch whiskey naar bin
nen om in stemming te komen."
„Aha! Daarom is zijn opkomst nu zoo uit
stekend!" mompelde Webster.
In Seattle kreeg Joe Golden een telegram
van zijn agent:
„Kan u boeken voor het grootste engage
ment in Europa: Mill's Kerstcircus, Londen.
Gage per dag zestig Engelsche Pond. Vrije
overtocht New YorkLonden. Telegrafeer on
middellijk."
Joe Golden accepteerde.
Wordt vervolgd
