NIPPER EN PELLE
De toestand in Egypte
Het protocol tusschen
Spanje en Portugal
Het leven in de bezette
Geweldige ontploffing
in Amerika
„KNAPPE KOPPEN"
EN „SPOTVOGELS"
Oudheidkundige vondst in
Denemarken
gebieden
Radioprogramma
WAAROM TREUR JE,
Groote Clown?
Een zoo juist uit Egypte in Athene terug
gekeerd journalist meldt, volgens D.X.R..
dat de onrust onder het Egyptische vol|\
Van dag tot dag toeneemt. De Egyptische
nationale beweging grijpt steeds meer om
zicli heen en de- eisch naar volledige onal-
hankelijkheld van Egypte wordt steeds ster
ker. De betrekkingen tusschen Engelschen
en Egyptenaren kunnen niet meer harmo
nisch worden genoemd. De EngelschEgyp
tische tegenstellingen zijn vooral na iien
Engelschen aanval op de Fransche \loot in
Uran en het optreden dér Engelschen tegen
de Fransche vloot in Alcxandric verscherpt.
De Engelschen hebben geen vertrouwen
meer in het Egyptische \oik en vreezen
zelfs een opstand der inbooiiingep Alle po
gingen om de verdediging lp versterken
hebben het vertrouwen der inboorlingen in
de Engelschen niet kunnen versterken. De
onderbreking der verschillende overzeesche
verbindingen lieert een gevoelig gebrek aan
grondstoffen in het latid doen ontstaan. De
economische toestand wordt beheerscht door
een vreeselijke crisis. De instellingen voor
inaatschappelijkcn steun worden door dui
zenden werkloozen en bedelaars bezocht.
Desondanks worden den Egyptenaren steeds
nieuwe belastingen opgelegd, welke de on
tevredenheid onder het volk vergrootcn. Se
dert eenigen tijd zijn reizen van Egyptena
ren naar Palestina aan beperkingen onder
worpen, aangezien de Engelschen in Pales
tina een Arabischen' opstand vreezen 011 go-
loos cnr dat een gemeenschappelijk optrek
ken der Egyptenaren met de Arabieren mo
gelijk is.
liet. nieuwe Spaausch-Portugeesche ver
drag wordt door do Spaansche bladen leven
dig toegejuicht.' Alcazar schrijft: Dit ver
drag is niet alloon de uitdrukking der tra-
ditioneole vriendschap, doch ook var de so
lidariteit en de moreele belangeugemeen-
srhap der beide landen. Pueblo verklaart:
Het verdrag demonstreert niet alleen dc- gees
lelijke gemeenschap van Spanje en Portugal,
doch ook den wil tot gemeenschappelijk
optreden. In dergelijke woorden spreekt
zich ook het blad Madrid uit, dat bovendien
van „de christelijke missie" der heide \oI-
keren spreekt en Franco en. Salazar de
voornaamste drijfveren van den nieuwen
politickcn opbloei der beide landen noemt.
ROEMENIë VERHOOGT UITVOER-
TARIEVEN VOOR PETROLEUM.
De lasten echter voor rekening
van den exporteur.
Hot Roemeensche ministerie van financiën
heeft dc uitvoertarieven voor petroleum per
30 Juli met dertien tot twintig procent dor
waarde van dc uitgevoerde petroleumproduc-
len verhoogd. Deze verhooging moet dooi
den Roemeenschen exporteur gedragen wor
den zelfs wanneer, zooals het Rocmeensch
ministerie betoogt, in de contracten is be
paald. dat verhoogingen van tarieven ien
laste van den buitenlandschen koopcr ko
men
„Hoor eens, Hipper, ze
vertellen, dat jij en
Pelle van plan zijn een
verre reis te gaan ma
ken; je bent toch, hoop
ik. niet zo dwaas, om te
geloven, dat je moeder
je daarvoor toestem
ming geven zal?"
..Neen. niet direct,
maar ik zal een krijgs
list toepassen, waarin
juffrouw Van Zaniken
de hoofdrol speelt
let maar eens op!"
„We zijn van plan in
dit woonschip geduren
de drie weken een In-
dianentocht stroomaf
waarts te maken. We
nemen geweren en
kogels mee om onder
weg wat wild te ver
schalken. We doen. wat
ons 't beste uitkomt!"
III. „Moeder, weet II, wat
juffrouw Van Zaniken
Zegt? Dat ik nodig bij
U vandaan moet en
naar een opvoedings
gesticht gebracht moet
worden, omdat U me
niet kunt opvoeden.
Nauwelijks wist ze, dat
Pelle en ik een onschul
dig hengeltochtje zou
den gaan maken, of ze
zegt, dat U daarvoor
natuurlijk toestemming
geven zou; wanneer ik
echter haar jongen was,
dan zou ze gauw een
stokje voor zulke stom
miteiten steken. Ik kan
het niet hebben, dat ze
zo over mijn moeder
spreekt!"
IV. „Heeft ze dat werkelijk
gezegd? Maar dan zal
ik haar wel krijgen!
Zeg, heb je wel alles,
wat je op e$n tocht van
drie weken nodig hebt:
dekens, kleeren, een
bijl. een geweer en
kogels?"
Amerikaansche kleurstoffen door
explosie vernield.
In Camden in den staal New York is in een
kleurstoffen fabriek door een ontploffing een
brand ontstaan, tengevolge waarvan tien
menschep oni liet leven kwamen en ruim
tweehonderd werden gewond. Ken uit zeven
verdiepingen bestaande fabriek werd in de
asch gelegd, evenals 56 woonhuizen en vier
kantoren, terwijl nog H5 woonhuizen en zes
tien huizenblokken geteisterd werden. Ruim
dertig motorspuiten waren voor de bestrij
ding van het vuur uit Cainden en liet nabije
Pliiladelphia, benevens uit een reeks ande
re plaatsen gealarmeerd.
Pe explosie, waarop talrijke kleinere ont
ploffingen volgden, deed geheel Cainden
schudden en vernielde in een omlrek van
ern halveu mijl alle vensterruiten. Pas na
tien uur kon men den brand, die in ontplof-
fpiule chemicaliën steeds nieuw voedsel
vond. meester. Eenigen tijd lang was de wa
terleiding van Camden uitgeput.
Ruim driehonderd inensclicn zijn dakloos
geworden. Dc total schade wordt geraamd op
twen millioen dollar. De betrokken firma
werkte sedert kort aan de uitvoering van
groote legeropdiachten. Men ontkent echter
dal de geruchten over sabotage juist zouden
ziju.
Ter bescherming legen plunderaars en ten
behoeve van het later in te stellen onderzoek
beefi de burgemeester den uitzonderingstoe
stand afgekondigd en door den gouverneur
van den siaat militie doen ontbieden.
De stemming der Engelsche
bevolking.
Uit Londen .wordt gemeld, volgens D.X.R.,
dat de Engelsche regeering voortdurend
nieuwe methoden uitdenkt om het moreel
van de bevolking hoog te houden en te
controleeren.
Re Engelsche bladen beschikken over den
merk waardigst en woordenschat ter ken
merking van de personen en groepen van
personen, die ziju uitgekozen om het mo
reel op te voeren. De door Eden in het mi
nisterie van oorlóg aangestelde oppassers,
die den hureaocra'tischen geest moeten
trachten weg te nemen, noemt de „Daily
Mail" een. „Rraintrust" en het blad schrijft
boven een artikel „hel: leger zoekt koppen":
deze trust, beslaat uil. zeven voorna mé hee
ren der zakenwereld, waaronder groote fa
brikanten. bankiers, zakenlieden, met aan
het hoofd een generaal en een luitenant ge
neraal.
Deze kopstukken, rnnlroleorcii en reor-
g'aniseeren met den hun eigen stijl, de af
deel jngen van het departement van oorlog
om moeten o.a. de recruteering bespoedigen.
Ruff Cooper, wiens jongste schepping dy
oprichting van een bijzonder corps der z.g.
„Coopers spotvogels" was, wordt door'de
pers uitgelachen. „Coop.ers spotvogels heb
ben tot taak in café s restaurants en an
dere openbare gelegenheden de gesprekken
der bevolking af ie luisteren.
De „Daily Herald" schrijft, dal de „Spot
vogels" zonder meer burgers arresleeren' en
ben mogen cxamineeren over het thema
„hoe ziel het er met de moraal uit".
Coopers vertrouweling-, Nicolson, ver
klaarde. aan een redacteur van de „Daily
Herald", dat. dertig uitgezochte deskundi
gen niets anders dóen dan openbare, ge
sprekken afluisteren om daaruit conclusies
te trekken over de stemming in de verschil
lende sociale lagen der bevolking.
De oudste afbeeldingen van
menschen in het Noorden ge
vonden.
De Scandinavische correspondent van dc
X.R.Crt. schrijft:
Er wordt dezen zomer in Denemarken turf
gestoken, omdat men niet nog eens zoo'n
brandstofgebrêk en zoo'n kou wil lijden als
in den laalsten winter, en daarvan profi-
leeren nu reeds de archeologen, die't druk
hebben met al de min of meer belangwek
kende vondsten, die men bij dat turfsteken
in Deensche venen en veentjes doet.
De belangwekkendste vondst van dezen
zomer is een bot van een oeros met primi
tieve menschenfiguurljes er in gegrift. Vol
gens de deskundigen moeten de figuurtjes af
komslig zijn uit den z.g.n, Maglemose-lijd,
die ongeveer 5000 a 6000 jaar voor het, be
gin onzer jaartelling ligt, en heeft, men hier
te maken met de oudste afbeeldingen van
menschen, die tot nog toe in het Noorden
gevonden zijn'. Een deel van het bot is glad
geslepen en daarin zijn, heel primitief in
een techniek van streepjes 'en ruiten, die
overeenkomst vertoont met een veel jongere
techniek van eskimo's in Alaska maar
toch duidelijk herkenbaar, vijf staahdc men-
schenfiguurtjes gegrift.
De vondst is gedaan in een veentje hij
een boerderij op Seeland. die Ryemarks-
gaard heet. Ryeniarksgaard is daarmee een
•nieuwe naam geworden in de al lange reeks
van voor archeaologen-ooren klinkende na
men, die Denemarken rijk is.
BORSTPANTSERS VOOR ENGELSCHE
SOLDATEN?
De Londensche „Evening Standard" meldt,
dat Churchill de Engelsche soldaten van
borst pantsers wil voorzien, teneinde het
percentage aan doodelijke verwondingen te
verkleinen.
De Britsche omroep heeft den laatsten tijd
onware medcdeelingon verspreid over het
leven der bevolking in de bezette gebieden.
De Fransche omroep constateert in verband
daarmede, dat deze niededeelingen dooj het
Fransche ministerie voor de inlichtingen
met den moesten nadruk worden tegenge
sproken. Opgemerkt wordt, dat wanneer op
enkele plaatsen in de Bezette streken een
zekere noodtoestand heerscht, de bombarde
menten \an Britsche vliegers op Fransche
havens en sleden niet in slaat zi.in daar een
einde aan tc maken.
VRIJDAG 2 AUGUSTUS 1940.
Jaarsveld, 414,4 m.
VAR A-ultzending.
8.00 Berichten ANP. gramofoonmuziek.
10.00 Pianovoordracht.
10.30 Declamatie.
10.50 Gramofoonmuziek.
11.00 Bont programma (opn.).
12.00 Esmaralda en solist.
12.45 Berichten ANP.
1.00 VARA-orkest (opn.),
1.30'Orgelspel en zang.
2.00 VARA-Strijkorkest (opn.).
2.303.00 Declamatie.
3.20 „Een zuinig gebruik van gedistribueerde
artikelen", causerie.
3.40 Gramofoonmuziek.
4.00 Gramofoonmuziek (met toelichting).
4.30 Voor de kinderen.
5.00 Gramofoonmuziek.
5,15 Berichten ANP.
5,30 Viool en piano.
6.00 „Barnsteen en zwanen", causerie.
6.20 Orgelspel en zang.
7.00 Vragen van den dag (ANP).
7.15 Berichten.
7.20 Felicitaties.
7.30 Voor de kinderen.
7.50 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Declamatie.
8.30 VARA-Meisjeskoor „De Krekels" en so
liste.
8.50 Esmeralda en soliste.
9.15 Radiotooneel.
9.30 De Ramblers.
10.00 Gramofoonmuziek.
10.15—10.25 Berichten ANP.
Kootwijk, 1875 m.
NCRV-uitzending.
7.00 Berichten Duitsch.
7.15 Berichten Engelsch.
7.30 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Schriftlezing, meditatie.
8.25 Gewijde muziek (gr.p^.).
8.35 Gramofoonmuziek.
9.45 Celesta-ensemble en gramofoonmuziek.
11.15 Berichten Engelsch.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.30 Berichten Duitsch.
12.45 Berichten ANP.
1.00 Haags Harmonie-orkest en gramofoon
muziek.
2.00 Berichten Duitsch.
2.15 Gramofoonmuziek.
2.45 Haags Harmonie-orkest.
3.15 Berichten (Engelsch R
3.30 Zang met pianobegeleiding en gramofoon
muziek.
4.15 Gramofoonmuziek.
4.30 Jac. Stoffer's Sextet. (5.005.15 Berich
ten Duitsch: 5.155.30 Berichten ANP.
6.15' Berichten Engelsch.
6.30 Gramofoonmuziek.
7.00 Vragen van den dag (ANP).
7.15 Berichten.
7.25 Orgelconcert.
8.00 Berichten Duitsch.
8.15 Berichten ANP.
8.30 Berichten Engelsch.
8.45 Gramofoonmuziek. (9.159.30 Berichten
Engelsch).
10.00 Berichten Duitsch.
10.15—10.30 Berichten" ANP.
10.30—10.45: 11.15—11.30; 0.15—0.30 en 1.15—
1.30 Berichten Engelsch.
FEUILLETON
DOOR A. H KOBER
43.
Den twintigsten December 1931 werd Mill's
Kerstcircus in Olympia te Londen geopend.
In het middelpunt van het geweldige pro
gramma stond „De man met den gouden
lach".
Toen de clou. de groote sensatie kwam. ver
stomde het gedruisch van de jaarmarkt, de
muziek brak plotseling af. en de pages, knech
ten. stalmeesters en regisseurs gingen in twee
rijen staan om hem door te laten. Daar kwam
hij al aan: vlug, maar struikelend, zigzag, in
zijn ouderwetsch versleten jacquet met zijn
wandelstokje en zijn grijze bolhoed op zijn
holle kop... Nu stond hij midden in de manege
met zijn ontroerend vollenmaansgezicht. Hij
scheen geheel verrastdoor het schelle licht
van de op hem gerichte schijnwerpers, keek
verlegen om zich heen, nam tenslotte zijn
hoed af, maakte een linksche buiging en fluis
terde door de stilte:
„Neem me niet kwalijk Golden!"
..Uitstekend! Dat is al gewonnen!" fluister
de directeur Bertrani W. Mills zijn agent toe,
toen de eerste bijval losbrak.
En toen daarna de „gouden lach" volgde
deze lach, zoo geheel vrrj van alle aardsch
gewicht, zoo jubelend, juichend en overwel
digend, dat de massa uit een mond meelachte,
dat zevenduizend menschen zich in dat be
vrijdende, heerlijke lachen verloren toen
sprong in de eereloge Lord Lemaile, een der
beschermheeren van de „Olympia-hall". geest
driftig op en applaudisseerde staande voor
den grootsten clown, die hier ooit was opge
treden...
Bgna eiken avond zag men Lord Lemaile in
de voorstelling van het Kerstcircus. Vandaag
den acht en twintigsten Januari had hg zijn
dochter Maud meegebracht, een groot slank
meisje, met een mooi en regelmatig gezicht,
dat door de groote donkere oogen en het zware
blauwzwarte haar, iets zwaarmoedigs kreeg.
Maud leek bijzonder op haar vroeg gestorven
moeder, wier meisjesnaam Stassy Popescu ge
weest was en over wie men verder niet veel
wist.
„Wat is die Golden in zijn privéleven voor
iemand?" informeerde Lord Lemaile bij den
circurdirecteur.
„Stil, heel bescheiden, een beetje onbehol
pen, in een woord: een eenvoudige eerlijke
man, zooals trouwens de meeste gröote ar-
tisten.'
Men kan hem dus aan een dame voorstel
len?" vroeg Lemaile nog. „Maud wil namelijk
zoo graag eens een clown in civiel zien."
Directeur Mills glimlachte:
„Dat zal niet zoo heel eenvoudig zijn,
mylord! Golden wordt namelijk na zijn op
treden door zijn vrouw geheel ingepakt en
weggebracht."
„Hoe interessant Maar die strenge dame
zal dan toch wel toestaan, dat ik mister Gol
den overmorgen na de avondvoorstelling als
gast in mijn villa te Richmond ontvang?
Weest u zoo goed om den beroemden clown er
op voor te bereiden! Ik zal hem straks per
soonlijk gaan uitnoodigen."
„De man met den gouden lach" was dezen
avond buitengewoon nerveus. Het publiek
mérkte er niets van, maar de collega's die
zijn werk met het oog van den vakman volg
den, zagen, dat Golden vandaag niet vrijuit
speelde, maar op loge Nr. 11, waar Lord
Lemaile en zijn dochter met den directeur
zaten; hij forceerde ietwat en spande zich zoo
heftig in. dat het zweet hem uitbrak: het was.
alsof hij een zwaren tegenstand moest over
winnen. Joe Golden zag steeds opnieuw Stassy
voor zich! Het was om gek te worden! Eerst
had hij gedacht, dat hij zich iets verbeeldde
en had zijn oogen uitgewreven, maar het bleek
werkelijkheid: voor hem in loge Nr. 11 zat
werkelijk Stassy Popescu. Zij lachte, zij sprak
met een ouden heer. daarna met directeur
Mills, bewoog zich... Zulk een vreemde hallu
cinatie had hij nog nooit gehad! De witte mui
zen der dronkaards schoten hem te binnen.
Misschien begon het bij hem met meisjesge
stalten.
Minutenlang speelde hij slechts mechanisch
dan weer moest hij al zijn kracht verzamelen
om op de been te kunnen blijven... Het was
inderdaad om gek te worden!
Marfa stond als gewoonlijk achter het gor
dijn om Golden na zijn optreden in ontvangst
te nemen. Met eenigen argwaan bekeek zjj
directeur Mills, die in gezelschap van een
vreemden heer aankwam, en Joe blijkbaar
wilde opwachten, nu hij uit de manege terug
kwam.
Goldyn moest ook vandaag' twintig maal
in den rooden ring terugkomen om voor het
applaus te bedanken. Eindelijk kwam hij
achter het gordijn, geheel uitgeput.
Marfa ging op hem toe maar de direc
teur was haar voor, hield Golden aan en stel
de hem zgn begeleider voor:
„Lord Lemaile heeft een üitnoodiging voor
u, beste Grilden
De clown ontwaakte als uit een droom, en
staarde Sir Arthur met wijdopen oogen aan.
„Lord Lemai:e stamelde hij.
Sir Arthur gaf hem de hand.
„Het is mij heel aangenaam den beroem
den clown te leeren kennen en ik zou u gaarne
willen verzoeken om morgenavond mijn gast
te zijn!"
Golden was vuurrood geworden uit ver
legenheid of van vreugde hij beantwoordde
Lemaile's handdruk en zei moeilijk:
„Ik heb Stassy Popescu heel goed gekend!
Wij waren partners!"
Een secondelang trilde er iets in het gezicht
van Lemaile, maar daarna zei hij op den be-
heerschten en vriendelrjken toon van den
gentleman:
„Juist daarom, mister Golden, juist daar
om zou ik het zoo prettig vinden u overmor
gen bij mij te zien... Afgesproken? U zult dus
komen?"
Hij .gaf hem nogmaals de hand en ging toen
met directeur Mills weer de zaal in.
Nu begreep Joe Golden alles. De Stassy,
die hij in de loge had zien zitten was werke
lijk een mensch van vleesch en bloed; de doch
ter van Stassy en Lemaille. Hij liep naar het
gordijn terug, gluurde door het kijkgat naar
loge 11... Maar die was leeg; Lemaille scheen
met zjjn dochter te zijn heen gegaan.
Golden informeerde bij directeur Mills naar
Lord Lemaile en zijn familie. Het was alles
zooals hij gedacht had. Lady Lemaile was vier
jaar geleden gestorven en haar dochter, die
Maud heette en haar eenigst kind was, leek
sprekend op de moeder.
Een groote vreugde, zoo warm en lichtend
als hij in tientallen van jaren niet meer had
gekend, doorstroomde Joe Golden. Hij zou dus
Stassy's dochtei ontmoeten, met haar spre
ken, haar de hand reiken, hg zou haar over
haar moeder vertellen en zij zou dankbaar en
aangedaan naar hem luisteren... Ja, en zij zou
goede, teedere woorden voor hem over hebben,
dit jonge meisje, alsof zc zijn eigen dochter
was. het kind van hem en Stassy...
...Joe Golden twijfelde er niet aan of Lord
Lemaile wist, dat hij jarenlang dagelijks met
Stassy had samengewerkt. Misschien wist hij
ook, dat Stassy hem dien ring had nagelaten,
dien hg aan zijn vinger droeg? In elk geval
wilde Lemaile, den man met den gouden
lach" aan zijn dochter voorstellen; en hij was
er hem hartelijk dankbaar voor. Hij had
Edith verloren, zijn dochter Zephora, Stassy,
nu zou Maud Lemaile hem toch nog een
laatste glans van het geluk brengen...
Op den dertigsten Januari moest men een
kleine list aanwenden om Golden na zijn op
treden uit Olympia weg te loodsen, zonder
dat de „groene" het kon verhinderen. Want
zij was er vast van overtuigd, dat de groote
clown elke opwinding vermijden moest en zij
zou de üitnoodiging van Lord Lemaile zeker
zulk een onnoodige opwinding hebben ge
noemd. Volgens afspraak ging Golden dezen
avond dus niet zooals anders door het gordijn
naar zijn garderobe, maar verdween door den
ingang van het publiek, die daar tegenover
lag. Hier wachtte Lord Lemaile met zijn auto
en zij reden weg.
Toen Joe Golden Lemaile's villa te Rich
mond had betreden ging hij zich allereerst
afschminken en verkleeden en kwam daarna
den salon binnen, waar de heer des huizes
hem met een korte, zeer vriendelijke toespraak
begroette en aan zijn andere gasten voor
stelde.
Golden was teleurgesteld. Hij had Maud
verwacht, maar hij vond enkel heeren, de typi
sche gezichten van een voorname Engelsche
club...
Daar ging de deur open en het jonge meisje
kwam binnen. Zij begroette de gasten met een
lieve glimlach en liet zich door haar vader
naar Joe Golden brengen, reikte hém de
hand:
„Ik ben blij, dat ik den grooten kunstenaar
eens van dichtbg kan zien!"
Joe Golden was verrukt en zalig als in een
heerlgke droom. Hier stond Stdssy voor hem
dat was haar stem, de warmte van haar
hand.
„Precies uw moeder!" fluisterde hij. Juist
uw moeder... Ik heb haar gekend..."
Maud keek hem vragend aan.
„Mag ik u verzoeken aam tafel te komen
mgne heeren ?"%riep Sir Arthur en reeds had
hg Joe Golden van Maud gescheiden om hem
naar de eetkamer te geleiden, terwijl Maud
door een andere deur verdween...
Het souper verveelde Joe Golden buiten
mate. Wat moest hg met al die gerechten en
wgnsoorten, met al die vleierijen vari de
heeren beginnen? En er kwam maar geen eind
aan! Hij kon het dessert nauwelijks afwach
ten, omdat hij veronderstelde, dat Maud na
het souper weer terug zou komen.
Eindelijk stond men van tafel op. De heeren
verspreidden zich in de aangrenzende vertrek
ken, pratend en rookend. Opeens zag Joe
Golden zich met Lord Lemaile alleen in de
bibliotheek.
„Ik zou graag een paar woorden met u
spreken, die niet iedereen behoeft te hooren,
mijnheer Golden," begon de Lord.
Golden's hart klopte sneller.
„Maar u moet niet boos op mij zijn, beste
mister Golden! Het is tenslotte maar een voor
stel en ik weet niet of een groot artist als
u
Golden hoorde deze woorden als uit de verte.
Hij wil mij hierhouden, in zijn huis, bij Maud,
bij Stassy'c dochter, schoot het door zijn
hoofd.
„Spreekt u maar openhartig, Lord
Lemaile!" zei hij met moeite.
„Dus; beste mister Golden als de voor
zitter van mijn club zou ik u willen vragen:
wat denkt u ervan om een tijdlang, laten
wij zeggen gedurende den volgenden winter
als clubclown, om zoo te zeggen onze
privé-clown op te treden, natuurlijk tegen een
zeer hooge gage?"
De „man met den gouden lach" stond een
oogenblik als verlamd, doch slechts een
oogenblik: want tóen bukte zich, breidde
de'armen uit als een woedende gorilla, viel op
z»jn ^astheer aan, vloog hem naar de keel.
Uit de aangrenzende kamers snelden de
gasten toe; spoedig had men Lemaile uit de
knellende greep van Golden bevrijd...
Dit was de sensationeele gebeurtenis in den
nacht van den dertigsten op den een en der
tigsten Januari 1932. Heel Engeland sprak
er over.
Hier eindigen de notities van den clown
Joe Golden, die hij den journalist Wilson Nash
vanaf de boot had toegeworpen.
Het Hippodrom te New York, het groot
ste variété ter wereld, beefde onder de
tormen van gelach en applaus toen „de man
met den gouden lach" den eersten April 1932
debuteerde.
Dit was zonder twijfel de grootste clown
van z(jn tijd!
«Jn achter de coulissen: een man, zoo hard
als staal!
Altgd en overal, waar ter wereld htf ook
speelde, wachtte Marfa hem achter de cou
lissen op. En zij was gelukkig, wanneer zij
vanuit de zaal den bijval hoorde bruisen... En
de man met den gouden lach op zijn beurt,
voelde zich. wanneer Marfa eindelijk zijn
mantel om zijn verhitte leden sloeg, veilig,
geborgen in haar zorgende liefde en in zrjn
trots: na zooveel leed en bittere tranen de
grootste clown ter wereld te zijn!
EINDE.
