Voor den Zaterdagavond
Brabantsche
OUDERS
RADIO
De
van Dré Brief
't HOEKJE
XoS ricuM!
PROGRAMMA
Ulvenhout, 24 Öct. 1940.
Amico,
Donker hong den klammen Bamismergen
nog ->ver den liuia Staag klitterde daarbuiten
den nachtelijken daauw. Binnen piekte 't
lampelicht deur den nuchter van de vroegte,
die volsuiselde mee 't nevel-geritsel, dat ge
durig knaagde aar. de stilte. Den groenen
turf smoor sloeg omlaag deur de schouw; ge
kost de plattèbuis binnen én buiten ruuken.
Zwaar van water hongen de leste sterreklom-
kes aan den blaauwen aster omlaag, moei
knikkend in de dikke stilte, die uit de nevels
droop.
Bamis!
Gunderwgd, boven den zwarten muur van
de bosschen, begost 'n matglazen glimmering
te wazen, den dag, die traag naar boven
dreef uit 't water van den Bamisnacht, die
weglekte in den vallenden mist.
Dan begong deur 't „matglas" boven den
boschkam 'nen rossen gloei te schemeren. En
plazierig stapte 'k naar binnen: 'nen schoo-
nen Octoberdag was in de maak. Uit den
donkeren knop van den nacht begost 't rood
van 'nen nieuwen dag te puilen, die bloeien
zou lijk 'n herfstroos!"
„En?" vroeg Trui, die de botrammen
snee, als ik binnenkwam.
„Goeie vandaag, ouwe!"
Efkes, snel als 'nen veugel, schampte af
keuring uit 'r rechteroog langs m'nen kop:
„Ouwe"Hoe goed ook bedoeld, ze
néémt 't nie! Maar ze zweeg, telde mee 't
broodmes rap de afgesnejen botrammen.
Daar kwam ons baaske uit 't achterhuls.
Nog al tij wat stroef, sinds den Eeker weg
ls. Maar ook, omdat ie in den mergen nie
vort kan. mee die eigenwgze klok, die bekanst
twee uren fout wijst. Als ie 's mergens van
huis rijdt is 't donker. Als je 's avonds thuis
rijdt is 't donker. En den boer kan zonder
Gods' lamp nie vort in den arbeid.
Mee twee vuisten in de- zakken kwam ie
binnen, de onderlip veuruit gestoken, de
breeje schouwers efkes opgetrokken, net of
ie plan had iets zwaars van z'n zielement te
wrikken. Z'n zwarte haar, stevig in 'n*schei
geborsteld, blonk van de pomp. 't Leer van
z'n beenkappen, soepel van den traan,
spénde om z'n steuvige beenen; de spierbus-
sels welfden op de strakke trui, die lijk 'nen
handschoen z'nen krachtigen romp omsloot.
„Ginnen goeien zin, Dréke?" pestte-n-ik
•m.
„Mergen samen", gaf ie ten antwoord. Dan:
„pfoe..., goeien zin?! Gatsamme! 'Nen boer
mee kantooruren...!" Toen nam ie driftig 'nen
stoel, zette dien bij de tafel dat de pooten krok-
ten, gong zitten en foeterde: „drie uren heb ik
al wakker gelegen inm'n nest en déLér, kar-
juu", mee 'n woedend gebaar wees ie naar
buiten: „daar liggen m'n akkers, leeg van
volk. Déér, daar staan de beesten, mee ber
stende uiers!
Daar
Omdat ie z'n eigen zoo opwond, spotte-n-ik:
,,'k heb heuren verluien, baaske, dat 'r hier of
daar zooiets als 'nen oorlog gaande-n-is
„Betjot", viel Trui verontwèèrdig teugen me
uit: „mok-t-er 'n lolletje van! Wil ik jou 's
iets zeggen...? 't Jonk hee gelijk! Allee, bid
den, den koffie staat ingeschonken, d'eiers
worren koud! Meteen sloeg ze 'n kruiske. Mee
'r bazigste gezicht, nog veur mij bestemd.
Enne... en toen..., toen kreeg Onzent ie venheer
de beurt, docht me. Afijn, ik was even buiten
den wind. En toen ze weer 'n paar vliegen van
'r afsloeg, d.w.z. heur slotkruiske mokte, kwam
Driek Frrjters zijnen postbooi binnen, Kiske-
van-den-smid, lijk wij 'm hier noemen, 'n Klein
ventje, dat Kiske, goeien veertiger nou,
destijds te min veur aanbeeld en blaasbalg. Hg
gong op dertien, veertien jaren naar de am
bachtsschool, in 't meubelmékersvak, wierd na
volbrochte studie kelner in 'n buitencafé, waar
ie leerde tuinieren, tappen, poetsen, uitsmijters
bakken en biljarten. En na deuze opleiding
was Kiske-van-den-smid rijp veur manufactu-
rier. Ik bedoel, hij trouwde z'n eigen binnen
in 'n petten-en-dassenwinkeltje waar ook wel
bukkum en pimpermintjes-goed-veur-den-buik
wierden verkocht, Trui kocht er nog 'ns 'n
Wijwatersvatje en toen z'n schoonmoeder, de
weduwe Broeders, dood gong, wierd 't mensch
amper gemist, want Kiske en z'n Betje had
den toen negen kinders.
Vandaag bezitten ze 'r twaalf. Betje ver
kocht de leste dassen en petten, zonder punten;
't winkeltje is opgeruimd. Want veur winkel
inventaris was er gin plek meer in den huis
en Kiske is nou los-vast brieven-besteller in
den veuls te grooten cape van den Driek.
Als Kiske binnenkwam hong over zgnen
uniformmantel 'nen grijzen aanslag van den
vallenden mist. Aan de lakken klep van z'n
pet bibberde 'nen waterfranje.
„Mergen samen", snaauwde-n-ie: ,,'t ruukt
ier goed. Eiers mee spek...! Guilie doet niet
minder!"
„De juu in, Kiske?" vroeg ik.
„Ge zou de smoor wel in krijgen ook, kefte-
n-ie mee z'n hooge stemmeke. „Zoo is 't!"
hielp Trui 'm op dreef.
„Ge wit, 'k heb 'n gemest verken zitten!"
kefte-n-ie wijer. Ik knikte. „Schoonen beest",
bewonderde Trui, die 't er, om d'een of andere
duistere reden, orr^ te doen was, om Kiske z'n
hart 'ns grondig te laten luchten.
„Lot er nou", zee Kiske dramatiek: „van
den mergen bij de poststukken 'n pampier veur
mijn bij zijn, waarin me de vergunning wordt
geweigeiri om m'n eigen, m'n ei-gen-ste
verken, te slachten en te kuipen...!"
't Was efkes stil. Trui had er „gin woorden
veur", begreep ik wel. Ze vergat deur te eten.
„Dan zuid' oewen kuus motten verkoopen,
Kiske", zee ik.
Bots daar boven op: „en ik m'n eigenste
verken deur wildvrimd volk op laten freten,
zekers...?!" En zóó nijdig gooide Kiske dat er
uit, dat den waterfranje van z'n klep teugen
m'nen nek spatte.
„Dat zal oew verken wel eender zijn, wie 'm
opfrit", zoo loste-n-ik 't geval op.
„Ja, hum wel, maar mg nie! Witte wa zoo
broerd is, Dré?"
„Oem
,,'k Ben nog best in staat om aan dat pam
pier m'n gewitwel af te strijken, maar... als
zoo'n verken geslacht wordt, dan zet 't 'n
schuur open, meneer d'n dokter, dat ze 'm in
den Aag kunnen ooren!"
„Hoe is 't meugelgk?" dee ik verwon
derd.
„Och, verroest", zee Kiske ngdig: „ge
kunt mee jou nie seerjeus praten. Tabeh!"
„Houwes, Kees! M'n brieven...!?"
„Vrek", excuseerde-n-ie z'n eigen: „da's
waar ook! „Eén, -twee, drie en 'n krantje da's
vier, klopt! Astemblief, 'nen goeien mergen
allemaal."
„Hèhe", zuchtte-ib-ik, terwijl ik keek naar
den pampierboel, dien Kiske in m'n handen
gestopt had: „héhé, wat zgn de menschen
lastig van den mergen. En... hier... hier heb
ik 'nen brief van...?" Ik keek Trui en m'n
baaske 'ns aan. „Onzen Eeker!" kwekten
ze allebei.
„Sjuust! En 'nen dikken!"
Den Dré, die gedaan had mee eten, zou veur-
lezen, Trui veegde heuren mond af, zette 'r
muts goed, gong rechtzitten, trok 'n verzaligd
gezicht, kortom: dee sjuust als zij in de kerk
doet, als ons pastoorke in de kuip stapt veur
zijnen preek. Ah! Die ouwe Truimui van me!
Ze kan dikkels tekeer gaan als 'nen ouwen
brigges, maar ge kunt nooit lank kwaad op
'r blijven!
D'n Eeker schreef:
„Beste Baas, Vrouw en Dré III!
Nou ik vandaag mag schrgven van onzen
Novincenmeester, nou ga 'k eens 4 kantjes
volkriebelen mee kleine letterkes, om jullie
zpoveul mogelijk te vertellen. Want, ojee,
ik heb zoo'nen berg nieuws, sinds wij mal
kaar niet meer gezien hebben. Ja, dat is al
lang geleden, ruim 1 maand, maar ik heb
veel aan jullie gedacht! Heel veel. En mis
schien wel 'n ietske te veel, want O.L.H. zou
er op overschieten. Maar Hij zal 't den Eeker,
wien H\j zulke gooie beschermers gaf op den
Ulvenhoutschen hof, wel willen vergeven. Ik
zit dezen brief te schrijven bij Broeder Mar-
cus, „Inde Hlg. Hl Coninghen". Den Dré
weet wel, wat dat is. „In de Hlg. III Conin
ghen", zoo is de naam van 't huiske van Br.
Marcus, den Broeder-boer op Albano, lgk den
buiten van ons klooster genoemd wordt. Ja
baas, als Gij mg eens op komt zoeken,
misschien in de Kerstweek? dan moet Ge
toch vast eens een pgp komen aansteken
bjj Br. Marcus in de III Coninghen, heeft hij
gezegd. Wat zal dat fijn zijn, baas! En als
de vrouw meekomt, tian zal ik zorgen voor 'n
lekkeren bak koffie, want ik doe ook de huis
houding voor Br. Marcus, ziet G. Misschien...
hebben we dan ook wel 'n H. Stalleke, in de
III Coninghen. Br. Marcus speelt prachtig op
de mandoline, dus... als 't mag, dan zal 'k
een Stalleke bouwen voor 't Kindeke, zóó
schoon als Ge 't in de stadsche winkels nooit
zaagt.
Br. Marcus is 'nen stille. Wij praten weinig
samen en kunnen met mekaar heel goed over
den weg. Wij zijn geren in de akkers; en ik
heb er 'n plek gevonden, waar ik bij helderen
hemel deneigensten stadschen toren kan zien,
als op Uwen akker, baas! Dré!
Het is nog altijd oorlog, ee?
Van den morgen, om 5 uur, toen ik door de
akkers naar 't klooster fietste, voor de H.
l^is, toen vlogen de bommenmachinen over
m'nen kop. 'k Dee maar rap 'n schietgebêeke,
zeker is zeker!
Wat was 't fgn, Dré, dat Gij me vandaag
veertien dagen geleden zoo onverwacht be
zocht. Toen ik 's avonds op bed lag schoten
mg nog 'ns hoop dinges te binnen, die ik had
willen vragen en moeten zeggen. Maar ik
was in 't wèèrgaren, ziet ge. Ik heb Broeder-
Overste nog 'ns extra bedankt en weet ge,
wat hij zei„Wat is die Dré III 'nen
reuzenkearel geworden! Toen ie me 'n hand
gaf, docht ik da 'k klem zat tusschen de
eiken kapelsdeuren!" „Broeder Overste", zéi
ik: „ik heb 'm op Ulvenhout 'ns tien boeren
zien aftuigen, of 'tof 'tof 't pap-
kinders waren. Hij nam er éenen bij kop-en-
steert en sloeg daarmee de anderen in den
blubber van de koeienwei, 'n féést voor m'n
oogen!"
„Was Dré III in z'n recht?" vroeg Br.
Overste.
Vaneigen broeder, vaneigen; 10 tegen 1,
reken maar uit, ee?"
„Dus, hij móest!" Ik knikte wel 20
keeren en zee: „nou! Broeder Overste!"
„Ga daar dan 'ns zitten en vertel me dat
nommer van onzen Dré m 'ns haarfijn, zon
der iets te vergeten." Nou, Dré, dat heb ik
gedaan tot op 't lest Broeder Overste z'n tra
nen afdroogde en zee: „zóó heb ik in geen
tijen gelachen! En is dé.t waarHong
dieën eenen knul mee den bojem van z'n
broek in 't pinnekesdraad van de heg?" „En
of, Broeder Overste, als ik eigen 'm niet los
gepeuterd had, dan hong ie er nóg! Maar hij
zou er niet rooskleurig uitzien, ee?"
Toen zwaaide Br. uverste mee z'n linker
hand, z'n andere hand had ie voor zijn oogen
mee den zakdoek. Ik gong dus rap verom
naar de III Coninghen, want Br. Marcus zat
nou te wachten op z'nen koffie en botram
men. Dan, na den avondeten, leest Br. M. nog
'n bietje in de landbouw-bladen, ik leer nog
'n uurke, dan 't rozenhoeike samen en om
9 uur dan staan de III Coninghen te beven
aan den windvaan, zóó snurkt Br. Marcus
daar benejen. Ik begin er nou aan te wen
nen, net als de menschen die langs 't spoor
wonen en de treinen niet meer hooren.
Nou heb ik al zooveel verteld van m'n
eigen, da 'k er verlegen van ga worden.
O
VOOR DE
DE VERTELLING VAN VADER OF
MOEDER.
Ja, dit is nu eigenlgk juist iets voor dezen
tijd. Het begint in deze dagen reeds vroeg te
duisteren, ouders en kinderen zullen vanwege
de verduisteringsmaatregelen maar liefst bin
nenshuis blijven en het gevhar van het gaan
over donkere straten in deze ongewisse dagen
zoo veel als mogelijk is vermijden. Maar een
geheelen avond thuis doorbrengen is iets, wat
velen in de laatste jaren niet meer deden. Men
is het verleerd. Er was zooveel gelegenheid tot
tijdpasseering buitenshuis in de herfst- en win
teravonden.
Nu we plotseling weer voor het feit staan
het in onze eigen woning te zoeken, weten we
niet best hoe we dat zullen doen. Nu zijn er
natuurlgk allerlei adviezen te geven. Men kan
gezelschapsspelen beoefenen. Op dit terrein
is ruime keuze: dammen, schaken, schimmelen,
mensch-erger-je-niet, halma, tafel biljard, enz.,
enz. Een ander tgdverblgf is vooral voor de
meisjes: borduren, naaien, versieren, enz. en
voor de jongens: bouwen met de mecano-doos.
Uit den aard der zaak zullen deze dingen in
den komenden winter velen tgdpasseering ver
strekken en zal men er goed aan doen zich
bijtgds van deze zaken te voorzien. Ik ver
wacht een groote vraag naar deze dingen en
als ik winkelier was, zou ik reeds nu druk
adverteeren en... inslaan. De vraag komt
straks los!
Wat ook van bëlang zal zijn voor de a.s.
lange avonden zgn de goede leesboeken. Ook
daar is keuze genoeg in en de vele leesbiblio
theken, welke ons land rijk is, zullen het zon
der twijfel druk krijgen in het a.s. seizoen.
Lezen van goede boeken kan niet genoeg aan
bevolen worden. Jong en oud kunnen er leer-,
zame uren mee doorbrengen, uren, welke later
hun winst nog wel zullen afwerpen!
Een gedeelte van ons vroeger uitgaande
publiek zal zeer waarschijnlijk zich gaan toe
leggen op de studie. Wintertijd is studietijd
en dit geldt in de huidige omstandigheden
dubbel. Na dezen oorlog komt er weer een
andere tijd. Waar een begin is, ls ook een
einde. Straks, als alles weer tot rust en vrede
gekomen is, zal er behoefte bestaan aan ont
wikkelde jonge menschen. Welnu, laten zij,
die thans jong zgn de komende wintermaanden
niet ongebruikt laten voorbij gaan!
Voor de jonge kinderen zal spel en lezen
echter wel het middel zijn om de uren, welke
in den huiselgken kring doorgebracht kunnen
worden, door te brengen. Hierbij zou ik echter
ook de vertelling van vader of moeder willen
noemen. Ik weet, dat in vele huisgezinnen de
goede gewoonte bestaat, dat vader of moeder
in den schemeravond de kinderen een verhaal
vertellen. Dit vertellen wordt door de kleintjes
op hoogen «prijs gesteld en de vader of moeder,
die eenmaal hiermee .begonnen is, weet, hoe
iederen avond de kleinen reeds verlangend uit
zien naar het vervolg of het volgende verhaal.
Nu is het vertellen een kunst, die niet heele-
maal, maar toch voor een groot gedeelte aan
geleerd kan worden. Men behoeft heusch niet
geleerd te zijn om zijn kinderen iets te ver
tellen op een wijze, welke hen boeit! Zoo in
het schemerdonker, terwijl de haard of de
kachel lekker brandt en alle scherpe omtrek
ken vervaagd zijn, krijgt iedere vertelling een
zekere bekorihg. De sfeer doet ook zoo veel!
De kinderen kruipen dicht tegen vader of
moeder aan en deze vertelt het verhaal uit
'de eigen jeugd of dat, wat men vroeger door
vader en moeder ook al hoorde vertellen.
Sober, met rustige stem, opgeluisterd door
een enkel gebaar, vertelt men. Vooral niet ge
leerd of gekunsteld doen! Wie zelf geen ver
halen weet of slecht vertellen kan, neme een
vertelselboek. Iedere boekhandelaar zal u on
getwijfeld wel een aantal van deze vertelsel
boeken kunnen noemen. U bepale zelf de
stof. Het is zeer moeilijk in dit verband voor
schriften te geven. De een zal hét religieus
getinte verhaal wenschen, een ander zoekt
het in sprookjes, enz. Hoofdzaak blijft, dht
men goede vertelselboeken koopt of ter
leen vraagt. Men geve liever een gulden meer
uit, dan zich te vergenoegen met een goed
koop, slecht geschreven verhaaltjes-boek.
Het ligt niet op mijn weg hier een aantal
werken op te sommen, maar als gij uw boek
handelaar een en ander uitlegt, zal hij u
zeker g o e d-e werken noemen.
De vertelling van vad'er of moeder blijft in
de herinnering leven van het kind. Later, als
het zelf oud geworden is, zal het nog denken
aan die mooie uren, toen gij verteldet! En
daardoor ook is het van zoo groote beteeke-
nis dat gij goede verhalen vertelt. Laat u
voorlichten en koop niet wat lukraak. Laat
u niet verblinden door fraaie teekeningen of
banden: zoekt een werk van erkende kinder
schrijfsters. Er verschijnt heel wat prutswerk,
dat alleen door groote zorg aan teekeningen,
druk en bandversiering opvalt. Het is van
beteekenis, ouders, dat gij verhalenbundels
koopt, welke in den geest van uw gezins
leven en uw opvattingen liggen. Vraagt
daarom nogmaals uw boekhandelaar raad of
wendt u tot den onderwijzer van uw kinderen.
Ovéeka.
VRIJHEID.
Wtj allen hebben onze vrijheid lief, de een
in het eene opzicht, de ander in een ander
opzicht. Algeheele vrgheid is niet denkbaar,
onze bezigheden begrenzen onze vrijheid alvast
door ons ana bepaalde uren te binden.
Ook voor de maaltijden zgn ongeveer vast
gestelde liren, waaraan in het eene gezin
strenger de hand wordt gehouden dan in het
andere. Maar wat er dan van den dag over
schiet, onze vrije tgd, besteden wij graag
naar eigen goeddunken. >f wg uit willen gaan
ci niet, of wg uit wilen gaan per fiets of te
voet, naar de stad of naar buiten, of dat wg
thuis willen blijven om te lezen of ons aan
een andere liefhebberg te wgden, dat bepalen
wg graag zelf.. Men zal opmerken, dat huis-
genooten eikaars gezelschap het meeste
zoeken, wanneer daarop geen dwang wordt
uitgeoefend. Het teeft een onprettige ge
dwongen stemming wanneer grootere kinde
ren, die op hun vrijen middag graag uit wil
len, steeds gevoelen dat hun moeder eigenlgk
wenscht dat ze thuis blijven, en dit ook min
of meer verwacht. Als ze thuis blijven, geven
ze hun genoegens op, gaan ze uit dan hin
dert hun het besef, dat dit hun min of meer
kwalijk genomen wordt. Wie zijn kinderen
grapg veel thuis ziet en epn prettige, onge
dwongen stemming op prijs stelt, doet ver
standig met dit „thuis" zco gezellig en aan
trekkelijk mogelijk te maken en geen enkele
dwang uit te oefenen betreffende het door
brengen van vrije uren.
Tien tegen een dat ze dan zelf ontdekken,
dat het thuis prettig is en er veel willen ign,
juist omdat het ni e t „moet" en hun dt vrtyj
keus wordt gelaten.
W"j hebben eens een jonge vrouw gekend,
die een buitengewone mate van vrijheidsdrang
had.
Ze ging weg uit het ouderlijk huis omdal
ze geen vrgheid genoot. Woonde daarna eei
poosje bij familie, wat ook niet ging, toen
twee maanden met een vriendin samen, wat
al evenmin een succes bleek. Tenslotte huurdt
zg een kamer en ging alleen wonen.
Eens sprak zij met ons openhartig over
reden van haar ongeschiktheid om in eenig
gezinsverband tè leven. Zij zei: Alle menschet
willen mij iets opdringen, hetzg een leven»
beschouwing of een dag-indeeling, of een lief
hebberij. En ik laat mij niets opdringen, 11
Wi. zelf rondkijken in het leven en zelf kiezen.
Ik wil absoluut vrij staan.
Toch geloof ik niet, dat ik zooveel egoïste:
ben dan anderen. Ik heb wel wat voor
ander over, maar ik wil zelf bepalen wat
en voor wie. Ze noemen mij een vrijheid»
maniak. Misschien ben ik het wel Zelfs eet
al te groot vertoon van hartelijkheid en aorg-
zaamheid voel ik als een aanranden van mij:
vrijheid. Nu, als ik fout, ben zullen de conse
quenties vanzelf wel komen."
Het was een interessant gesprek, vooril
door dat openhartige gezegde: „ik kan wel
fout zijn", want èen bekrompen menacS
neemt die mogelijkheid niet in overweging.
Om vier uur keek zij op haar horloge
stond op en zei resoluut: „Nu moet ik 'weg,
Mijn hond moet naa» buiten".
Wij konden de verleiding niet weerstaat
om fijntjes te zeggen: „toch een vrtjheidsb»
lemmering, een hond".
Zij" lachte voluit, niet boos.
„Natuurlgk. Maar ik heb hem zelf willet
hebben, en dus vrijwillig de consequenties, dli
dat rpeebrengt, aanvaard".
Zoo zgn velen van ons. Zij zijn wel bere|d
'om tijd, aandacht en vrijheid te offeret
maar voor een zelf gekozen doel. Wan-
nee: dit beter begrepen wordt, zal er mindu
misverstand voorkomen en meer harmonie.
Dr. JOS DE COCK.
Hoe maakt U het, baas? En U, Vrouw?
Van den Dré wéét ik 't, dien heb ik eigens
gezien. Ik hoop en ik bid, dat jullie in goeie
gezondheid dezen ontvangen zult. En hoe is
't met mijn „woonwageltje" Als ik m'n
oogen dicht knijp, zie ik het heelemaal, tot
de kwasten in het hout toe. Hoe is 't mee
Blek? Heeft ie me gemist, d'n goeien beest?
Dré, astemblief, geef 'm 'nen poot van me.
Als ge dan „Eeker" zegt, weet ie 't wel,
want hij kent me zoo goed, ee! En Bles? Ik
heb hier ook 'n paard te verzorgen. Maar
als ik 'm borstel, dan voel ik in m'n polsen al,
dat het Bles niet is. Toch worden we wel
gooie vrienden. Maar daar is maar één Bles,
Dré! Enhoe is 't mee den winkel? En
mee Moeder? En Vader? Zeg, ik schrijf van
daag ook naar ons thuis. Moeder hééft al ge
schreven. Ze maakt het goed, schreef ze.
Maar wilt gij mij eens percieskes schrijven
hoe 't thuis gaat? Hoe Moeder zich houdt?
Doen hoor! En eerlijk schrijven, Dré!
Ik zal erg blij zijn als ik 'ns eén dikken
brief van jullie mag ontvangen. Zoo een waar
de Baas en de Vrouw en Dré III allemaal iets
in schrijven! Ja?
En wilt U, baas, mijnheer Pastoor van mg
goeiendag zeggen. Zeg gerust: den Eeker is
veel content!
Ik moet er gaan afscheien. Broeder Marcus
staat al op me te wachten, we moeten gaan
melken.
En nou knijp ik evenkes m'n oogen dicht,
nou ben ik op den hof en geef jullie allemaal
'n stevige hand. Krijg ik 'n grooten brief...?
Op voorhand veul bedankt, hoor!
Hartelijk gegroet, ook van Broeder Marcus,
Uwen dankbaren
Eeker.
die jullie nooit vergeet!"
Mee deus plazierige briefke, amico, was
den vrede weer verom bij dé lastpotten van
me. Trui zee: „hij stelt 't goed en da's 'n pak
van m'n hart." Dré III zee: 'k' vergeet 'm
ook nooit!"
Den dag was eindelgk gekomen, we kosten
aan den arbeid!
Vol.
Veul groeten van Trui, Dré II en als altg
gin horke minder van oewen
t.a.v.
Dré.
„In de Hlg. III Coninghen", zoo was ge
noemd de Herberg-drogisterij te Oudenbosch
(ruim honderd jaren gelejen) 'n simpel ge-
doeike, aangekocht deur Vader Vincentius,
waaruit den tegenwoordigen schoonen bouw
en kapel groeiden van „Saint Louis", 't Wind-
vaantje der Drie Koningen, met „de" Ster
aan den top, siert nou nog 't woningske van
den Broeder-boer, waarover onzen Eeker
schrijft. Dré.
ZONDAG 27 OCTOBER 1940.
Jaarsveld, 414,4 m,
8.00 NCRV. 1.006.30 VARA.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.10 Gewg'de muziek (opn.)
8."0 Morgenwijding.
9.30 Oratoriumvereenigi igen en NCRV-har-
monie-orkest (opn.).
10.15 Orgelconcert (opn.).
11.00 Gewg'de mu .iek (gr.pl.).
12.05 NCRV-klein koor on -orkest en solisten
(opn.).
12.25 „Kent gij Uw Bijbel?" lezing.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
l/« Orgelspel en „The Kilima Hawaiians".
1.40 Lezing over Rembrandt Hermanaz. van
Rhijn.
2.00 VARA-orhest.
3.00 Tuinbouwpraatje.
3.30 Esmeralda.
4.00 Coornhert-herdenking.
4.15 Bravour en Charme.
4.45 Voor de kinderen.
5.15 Wekelgksche gedachtenwisseling ANP,^
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 Actueele reportage of gramofoonmuziek,
6.156.30 Nieuwsberichten ANP en sluiting.
Kootwijk, 1875 m.
AVRO-ultzending.
7.00 Berichten (Duitsch).
7.15 Berichten (Engelsch).
7.30 Gramofoonmuziek (Om 8.00 Nieuwsbe
richten ANP).
10.00 Berichten (Duitsch).
10.15 Morgenwijding.
10.30 Orgelconcert en zang.
11.15 Berjchten (Engelsch).
11.30 Gramofoonmuziek.
muziek.
11.45 Amabile-sextet en soliste.
12.30 Berichten (Duitsch).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP,
I.00 AVRO-Amusementsorkest en gramofoon
muziek.
2.00 Berichten (Duitsch).
2.15 Omroeporkest en solist.
3.30 Berichten (Engelsch).
3.45 Verzoekprogramma voor de Duitachl
Weermacht of gramofoonmuziek.
6.00 Nieuwsberichten ANP.
6.156.30 Berichten (Engelsch) en-sluitigg,
MAANDAG 28 OCTOBER 1940.
Jaarsveld, 414,4 m.
NCRV-ultzendlng.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.10 Schriftlezing en meditatie.
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.)
8.35 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst,
II.00 Gramofoonmuziek.
11.10 Cello en piano.
11.45 Gramofoonmuziek.
12.00 Celesta-ensemble en gramofoonmuziek
(12.451.00 Nieuws- en economische be
richten ANP).
2.00 Voor scholen.
2.35 Zang, viool, piano en gramofoonmuziek.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.00 Bijbellezing.
4.30 Orgelconcert (opn.)
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin In onzen tjjd".
5.15 Economische berichten ANP,
5.30 „Gedachten bij de Hervormingsdag"
lezing (omlijst met geestelijke liederen).''
6.00 Actueele reportage of gramofoonmuziek
6.156.30 Nieuwsberichten ANP en sluiting-
Kootwgk, 1875 m.
AVRO-ultzendlng.
7.00 Berichten (Duitsch).
7.15 Berichten (Engelsch).
7.30 Gramofoonmuziek (8.008.15 Nieuws-
berichten ANP).
9.00 Berichten (Duitsch).
9.15 Omroeporkest (opn.).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
11.15 Berichten (Engelsch).
11.3(1 AVRO-Musette-ensemble (opn.).
12.00 Berichten, eventueel gramofoonmuziek
12.15 Gramofoonmuziek.
12;30 Berichten (Düitsch).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP-
1.00 AVRO-Aeolianorkest en solist.
2.00 Berichten (Duitsch).
2.15 Gramofoonmuziek met toelichting.
2.45 Solistenconcert.
3.30 Berichten (Engelsch).
3.45 Omroeporkest.
5.00 Berichten (Duitsch).
5.15 Economische berichten ANP.
5.30 AVRO-Amusementsorkest.
6.00 Nieuwsberichten ANP.
6.156.30 Berichten (Engelsch) en sluiting,
