NIPPER EN PELLE
ALCATRAZ
Hef meisje
in de taxi
Woekeraar voor
de rechtbank
Radioprogramma
een van s' werelds
merkwaardigste
tuchthuizen
AMERIKA'S EERSTE VESTING-
GEVANGENIS.
„In de Alcatraz-gevangenis die, ge
lijk bekend, als een vesting op een
klein eilandje gelegen is, is de
bankroover en Kidnapper Rufus
McCain door een medegevangene
om het leven gebracht". Aldus luidt
een persbericht uit San Francisco
en het herinnert voor het eerst na
geruimen tijd aan het bestaan en
de atmosfeer van een van 's we
relds merkwaardigste tuchthuizen:
Alcatraz.
TRAANGAS-LEIDINGEN, HARD-
8TALEN TRALIES, KLANKCEN
TRALES VOOR LICHT- EN
ALARMSIGNALEN EN ONZICHT
BARE STRALENI
„Onze gevangenissen worden papier-
raaché", verklaarde de „atternoy general"
(advocaat-generaal) Homer Cummings sar
castisch, toen hij in de herfst van het jaar
1933 aan de Bondsregeering voorstelde een
sterke centrale gevangenis voor de Ver-
eenigde Staten op te richten. Zijn opmer
king, dat de gevangenissen op papier-
maché begonnen te lijkon, was werkelijk
niet overdreven. De idyllische gevangenis
sen, zooals die in de Amerikaansche films
getoond worden, en waarin de strafgevan-
genen slechts door hun eigen goede wil
gevangen gehouden worden en die ze zelfs
eenige dagen met vacantie zonder eenige
formaliteit mogen verlaten, bestonden
werkelijk in verschillende staten van Ame
rika. Slechts de groote bondsgevangenis-
sen boden meer zekerheid en veiligheid.
Maar ook deze,bleken ontoereikend te zijn,
naarmate de bendes met hun dicht net van
medeplichtigen, „dooders" en stille agenten
geheel Amerika bedekten. Onder deze mis
dadigers bevonden zich niet alleen be
roepsmisdadigers, doch ook bankiers, ad
vocaten en politici.
De. eerste gouverneur van Alcatraz,
Courtney Ryley Cooper, die onlangs zijn
memoires gepubliceerd heeft, zegt niet ten
onrechte, dat Amerika destijds bijna op
het punt gestaan had, onder te gaan in
een reusachtige zee van misdadigers. De
bondsgevangenissen met hun betonnen
muren werden werkelijk papier-maché on
der de handen van de bendes van Al Ca-
pone, Jack Diamond, Kid Tiger, Kelly
„Machine gun" (machinegeweer), die geen
seconde aarzelen een strafgevangenis in
een open stormaanval te nemen en met
hun goud zelfs de meest betrouwbare be
ambten tot corruptie te brengen. De „Big
Shots" (groote dooders) beroemden er zich
glimlachend op dat het voor hen een klei
nigheid was alle willekeurige gevangenen
te bevrijden en slechts diegenen belandden
nog op de electrische stoel, die door hun
bende om de een of andere reden prijs
gegeven waren.
DE EILANDEN-VESTING
ALCATRAZ.
De bondsregeering besloot daarom een
model-gevangenis te bouwen, waaruit nie
mand ontsnappen en die ook niemand aan
tasten kon. De advocaat-generaal I-lomer
Cummings stelde voor het kleine eiland
Alcatraz in de baai van San Francisco
daarvoor te gebruiken, waarop zich vroe
ger een militaire strafgevangenis bevonden
had. In November 1933 kocht de bondsre-
FEUILLETON
door
P. G. WODEHOUSE
33.
„Er is-e-nog iets", zei Lord Marshmoreton.
Hg kuchte weer. Hij was niet op zgn gemak.
,Er is nog iets", herhaalde hij.
De reden voor Lord Marshmoreton's bezoek
aan George was tweeledig. In de eerste
plaats had Caroline hem gezegd te gaan. Dat
was op zichzelf al reden genoeg. Maar wat
het bezoek eerst dringend gemaakt had was
een ongelukkig toeval, dat hij pas dien mor
gen had ontdekt.
Men zal zich herinneren, dat Billie Dore
George had verteld, dat de tuinman, met
wien zij zulke goede maatjes was, haar naam
en adres had opgeschreven om haar eenige
van zijn rozen te zenden. Nu was het stukje
papier, waarop hij het geschreven had, zoek
geraakt. Van het ontbijt af had Lord Marsh
moreton er steeds vruchteloos naar gezocht.
Billie Dore had beslist indruk op hem ge
maakt. Zij was van een geheel ander type
dan de meisjes, die hij. tot dusver had ont
moet, en haar slag beviel hem best. Haar
kennis van rozen en de juiste waarde, waar
op zij de rozencultuur als levenstaak schatte,
had de gevoelens van den graaf nog hechter
gemaakt. Hij kon zich niet herinneren ooit in
zjjn leven zoo'n aardig, verstandig meisje te
hebben gesproken en hij verlangde haar weer
te zien. En nu had een al te ijverige dienst
bode met haar gewone onuitstaanbare
schoonmaakmanie dat document, het eenige,
waardoor hij met haar in contact kon komen,
Vernietigd.
Na die ontdekking duurde het een heele
poos voor Lord Marshmoreton weer hoop
kreeg. Nadat hij het zoeken naar het verloren
papiertje als nutteloos had opgegeven, be
dacht hij, dat, toen Billie voor het eerst in
zijn leven was gekomen, zij in gezelschap was
van George. Dus tusschen haar en hemzelf
Wawhoo komt op 't laatste
oogenblik tot andere gedachten
L „T >t weerzien, lieve Cooky,
en nog wel bedankt voor
alles! Je h< bt zeker al je
testament gemaakt?"
2. „Die goede ziel is tot an
dere gedachten gekomen;
we moeten elkaar al eens
eerder gezien hebben, tig
schijnt van me te houden
Cooky!"
Vader en zoon ontmoeten
elkaar.
Zoals men zich zal herinne
ren troffen Nipper en Pelle in
dertijd in 't oerwoud een blank
jongetje aan Kurrki genaamd.
Toevallig bemerkten ze op ze
keren dag op Kurrki's rug een
getatoueerd hart met een pijl
en zij herinnerden zich toen,
dat hun vriend, kapitein
Knacks, hun verteld had, hoe
hij verscheidene jaren geleden,
zijn pasgeboren zoontje in 't
oerwoud verloren had, tevens
dat de genoemde tatoueering
het enige herkenningsteken
was. Hiermee was dus het
raadsel opgelost en Nipper had
den kapitein direct geseind
terug te komen.
1. Op deze manier zagen ka
pitein Knacks van de „Lily
Dale" en Kurrki, ook wel
de zoon van het oerwoud
genoemd, elkaar weer. Ook
de koningin was verheugd
weer blanke mannen te zien
2. ..Zeg Nipper, wg beiden zijn
hier gauw overbodig, nu
Kurrki zijn vader weer
terug heeft en de koningin
Cooky bijna tot koning
heeft gekroond."
geering het eiland, dat in particulier bezit
overgegaan was, terug en het bouwplan,
dat reeds op pafiier stond, werd nu zoo
spoedig mogelijk uitgevoerd.
Er werden 600 cellen gebouwd,
bekleed met stalen wanden, die zelfs
tegen de modernste werktuigen en
de sterkste springstoffen bestand
waren. Tralies van hard-staal, waar
tegen geen vijl opgewassen is, slo
ten de vensters af, buisleidingen
maken het mogelijk iedere afzon
derlijke cel in geval van nood on
der traangas te zetten. Een door
boeien begrensde versperde zone
maakt het iedere boot onmogelijk
het eiland te naderen. Voor iedere
deur der gevangenis bevinden zich
klankencentrales voor licht- en
alarmsignalen.
Het systeem van onzichtbare stralen ont
dekt in de spreekkamers ieder metalen
voorwerp, dat de bezoekers zouden kun
nen trachten mee te smokkelen. Alle ga
lerijen zijn door machine-geweren bevei
ligd, waarachter dag en nacht opzichters
staan, bereid om onmiddellijk alarm te
maken.
DE TOCHT NAAR DE HEL
Het bouwen van de gevangenis was niet
moeilijk, het overbrengen van de gevange
nen naar de nieuwe gevangenis was heel
wat moeilijker De gevaarlijkste misdadi
gers bevonden zich in de gevangenissen
van Leavenworth en Atalanta. Men ge
bruikte speciale pantserwagens om deze
menschen naar hun nieuwe verblijfplaats
over te brengen. De reeds van stalen tralies
voorziene vensters werden nog eens met
stalen netten afgesloten, opdat niemand
toch maar zou trachten, den gevangenen
van buiten iets toe te werpen. Messen, vor
ken, ja zelfs de kleinste voorwerpen wer
den den gangster afgenomen; hun eten
gedurende de reis kregen ze op kartonnen
borden, zooals men wel doet, wanneer men
buiten vertoeft Iedere wagen werd door
een politie-beambte bewaakt. Hij had drie
machinegeweren en een aantal gasbommen
tot zijn beschikking.
De beambten wisten, dat niemand van
hun passagiers ook maar de geringste
moeite achterwege zou laten om hun vrij
heid terug te veroveren. Zij wisten ook,
dat de bendes een militaire expeditie voor
bereidden om hun kameraden te bevrijden.
Hun aanvalsplan was zeer eenvoudig; ze
waren van plan de boomen van een spoor
wegovergang te sluiten, waardoor de auto
tegengehouden zou worden. De gangster,
die van machinegeweren voorzien waren,
zouden dan op de open straat de aanval
wagen.
Een van de beambten, die bij het tran
sport aanwezig was, geeft een duidelijk
beeld van deze vreeselijke tocht. „De nacht
was licht door het prachtige maanlicht",
schrijft hij, „dus buitengewoon geschikt
voor een gewelddaad. Iedere keer, wanneer
wij een spoorweg gepasseerd waren haal
de wij verlicht adem en dachten dan al
weer vol angst aan de volgende spoorweg
overgang Ik stond op een stalen platform
in mijn trillende handen een geweer en
vroeg mezelf ieder oogenblik af, of de
gangster nu tot den aanval zouden over
gaan. Wanneer dat het geval zou zijn, dan
zou ik God smeeken, mij te veroorloven,
eerst al mijn tegenstanders neer te leggen,
voor het er van komen zou mezelf neer te
schieten. Een oogenblik had ik het gevoel
alsof de auto zijn gang vertraagde en ik
herinner mij nog, alsof het op den dag
van gisteren gebeurde, hoe ik tusschen mijn
lippen prevelde: „Wanneer het zoover
komt, wanneer ze overwinnen, wanneer al
deze gevaarlijke honden hun vrijheid te
rug krijgen, mijn hemel, red Amerika dan!"
Maar er gebeurde niets. Om zes uur des
morgens bereikte het transport San Fran
cisco. 's Middags om twaalf uur sloten zich
de poorten van Alcatraz achter de nieuwe
gasten.
Zeven jaar zijn er sindsdien voorbij ge
gaan en in 1938 kon Alcatraz zijn eerste
lustrum vieren. De registers van dé ge
vangenis noteerden in die vijf jaar geen
enkelen aanval of uitval. Alcatraz betee-
kende het einde van de gangstersbendes.
Eerst nu bereikt ons de tijding van een
moord binnen de muren van „de model-
hel", Alcatraz...
Het beroep van clandestiene geldschieter
is in de hoofdstad nog steeds niet verdwe
nen, al is het aantal ook zeer verminderd,
dank zij de krachtige actie van Justitie en
politie.
Gisteren had zich voor de rechtbank een
man te verantwoorden, wiens pad niet over
rozen was gegaan. Aanvankelijk had hij een
zeer behoorlijk betaalde betrekking bij een
der grootste Amsterdamsche bankinstellin
gen. Hij was zoo onvoorzichtig zich borg te
stellen voor een winkelier, wiens zaken
weldra een deconfiture opleverden. De
bankman wist niets beter te doen dan het
winkelbedrijf over te nemen. Hij verloor
zijn betrekking en weldra ook het beetje
geld. dat hij na de borgstelling te heb
ben betaald nog over had. Van zaken
had hij geen verstand en weldra stond hij
beroofd op straat met drie rijksdaalders
steun per week. Zijn meubeltjes verpandde
hij en met dit geld probeerde hij er weer
bovenop te komen. Weer was zijn keuze
verkeerd en ditmaal zelfs gericht tegen de
maatschappij. Hij richtte een woekerbe-
drijfje op en leende geld meestal zeer
kleine bedragen tegen „een dubbeltje van
de gulden" Bij een vrouw liep de schuld
tot ruim f 200.op. doch over het algemeen
gold zijn „liefdadigheid" geringe bedragen.
Een belangrijk deel van het uitgeleende
geld zag hij nooit terug, en bovendien greep
de politie in.
Voor de rechtbank verklaarde hij, dat hij
louter uit „vriendschap" had gehandeld.
„Ze liepen me na, ik riep ze niet" beweer
de hij.
De Officier van Justitie vorderde wegens
het zonder vergunning uitoefenen van een
geldschietersbedrijf een gevangenisstraf van
een maand. De verdediger bepleitte een
voorwaardelijke straf.
VRIJDAG 20 DECEMBER 1940.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch programma. AVRO-uitzen-
ding.
8.00 Nieuwsberichten ANP, graraofoonmuziek.
8.50 Orgelspel.
9.10 Gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10.30 Voor de vrouw.
10.35 Ensemble Jack der Kinderen.
11.0011.20 Declamatie.
12.15 De Jonge Acht en soliste.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Amabile-sextet.
1.45 Cyclus „Vrouwenberoepen in Nederland".
2.10 Vocale duetten met pianobegeleiding.
2.35 Pianovoordracht.
3.00 Cyclus „Levende volkskunst".
3.20 Omroeporkest en soliste.
4.004.20 Reportage.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 AVRO-Amusementsorkest en solist.
6.25 „Prijsvorming door de overheid", lezing.
6.45 Actuele reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den dag
en nieuwsberichten ANP en sluiting.
Hilversum H. 801.5 m.
NCRV-uitzending.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.10 Schriftlezing en Meditatie.
8.25 Gewijde muziek (opn.)
was George, de eenige .schakel.
N Voornamelijk met het doel Billie's naam en
adres van George te weten te komen, was hij
naar het villatje gegaan. En nu het oogen
blik. om er over te spreken, daar was, wist
hij niet hoe te beginnen.
„Dien keer, toen 'u op het kasteel is ge-
geweest,'zeide hg, „toen u dien keer
„Ja, verleden Donderdag," zeide George
hulpvaardig.
„Juist, verleden Donderdag, toen u op het
kasteel was, had u een jonge dame bij u."
George, die nog niet wist, dat het onder
werp was veranderd, kreeg den indruk, dat
de ander overstag was gegaan, met het doel
hem nu van een andere zijde te bestoken. Hij
pareerde de., zooals hij meende, schandelijke
verdachtmaking.
„Wij ontmoetten elkaar toevallig op het
kasteel. Zij was daar geheel onafhankelijk
van mij."
Lord Marshmoreton keek verschrikt. „Ken
de u haar niet?" vroeg hij angstig.
„Zeker kende ik haar. We zgn oude kennis
sen, doch niet waar u op zinspeelt."
„Volstrekt niet." hernam de graaf, weer
geheel gerust. „Volstrekt niet. Ik vroeg het
maar, omdat die jonge dame, met wie ik een
praatje maakte, zoo vriendelijk was mg haar
naam en adres te geven. Toevallig zag zg mij
ook voor den tuinbaas aan."
„Dat komt van het werkpakje," mompelde
George verontschuldigend.
„Ongelukkig ben ik het kwijt."
„Nou maar u zult wel een ander kunnen
krijgen."
„Hé?"
„Ja. ik zeg. dat u wel een ander werk
pakje kunt krijgen."
„Ik ben mijn werkpakje niet kwrjt, maar
wel het adres van die jonge dame."
„O o o!"
„Ik had beloofd haar rozen te sturen, zjj
verwacht ze natuurlijk."
„Da's toevallig. Ik was juist bezig, toen u
kwam, een brief van haar te lezen. Daar doelt
ze zeker op, waar zij schrgft: „Als je dién
aardigen ouden Dedda soms ziet, vraag hem
dan, of hij mijn rozen piet vergeet." Ik las het
tot driemaal toe, maar begreep er niets van.
Bent u Dedda?"
De 'graaf lachte fijntjes. „In den loop van
het gesprek heeft ze me zoo genoemd."
„Dan is de boodschap voor u."
„Een charmant meisje, heel anders dan het
andere. Hoe heet ze en waar woont ze?"
„Zij heet Billie Dore."
„Billie?"
„Billie."
„Billie!" herhaalde Lord Marsmoreton
sentimenteel. „Ik zal 't even opschrijven. En
haar adres?"
„Waar ze woont, weet ik niet, maar als u
*t adresseert Regal theater, krijgt- ze 't «tel-
„O o o! Is ze op het tooneel?"
„Zij speelt in nijn stuk „Follow the girl".
„Zoo, mr. Bevan, is U tooneelschrijver."
„O hemel neen!" zei George verontwaar
digd. „ik ben componist."
„Da's heel interessant. En hebt u 'kennis
met miss Dore gemaakt, doordat ze in uw
stuk speelde."
„Neen, ik kende naar al voor zij op het too
neel ging. Zjj was stenograaf bij een muziek
uitgever. toen ik haar leerde kennen."
„Wel zoo! Is ze stenograaf geweest."
„En waarom niet?"
„O-o, of, niets, niets. Er schoot me ineens
iets in de gedachte."
Wat Lord Marshmoreton ineens in de ge
dachte schoot, wa? een vluchtig visioen van
Billie, die als zijn secretaresse de plaats van
miss Faraday innam. Met zoo'n hulp zou het
werken aan die helsche Familiegeschiedenis
een aangename taak zijn, nu was 't een cor-
vée. Maar de droom met open oogen ging
voorby. Hij wis? heel goed, dat hij nooit
moed zou hebben om Alicu te ontslaan. In
handen van dat bedaarde meisje was hg als
stopverf. Zij had dezelfde hynotiseerende
macht over hem als een leeuwentemmer over
zijn speelkameraadjes.
„We kennen elkaar al jaren." zeide George.
„Billie is een allerliefst meisje
„Allerliefst."
„Ze zou 't laatste wat ze had weggeven, als
iemand er haar om vrpeg."
„Heerlijk!"
En er is niets op haar te zeggen. Niemand
heeft ooit een aam erking op haai kunnen
maken."
„Zoo
Zij mag eens gaan lunchen of soupeeren
met dezen of genen, maar daar steekt geen
kwaad in."
„Niet in 't minst!" stemde de graaf warm
in. „Een meisje moet eten!"
„Ja stellig en u moest eens zien hoe."
„Een onschuldige uitspanning na de ver
moeienis van den dag."
„Juist, anders niet."
Lord Marshmoreton voelde zich meer en
meer aangetrokken tot dien verstandigen jon
gen man verstandig in alles, behalve op één
punt. Het was jammer dat ze 't liet eens had
den kunnen worden over het al of niet voeg
zame van liefdesgeschiedenissen ln de aristo
cratie.
„5.oo, dus u is componist, mr. Bevan?" zeide
hg vriendelijk.
8.35 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
11.35 Gramofoonmuziek.
12.15 Reportage of muziek?
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Geestelijke liederen (opn.).
I.30 Canzonetta-sextet en gramofoonmuziek.
3.00 Vrouwenhalfuur.
3.20 Gramofoonmuziek.
3.45 Bijbellezing.
4.15 Zang en orgelconcert.
5.00 VPRO: Gesprekken met luisteraars.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Berichten. -
5.35 Leger des Heils-uitzending.
6.05 NCRV-strijkorkest.
6.457.00 Actuele reportage of gramofoon*
muziek en sluiting.
Kootwijk. 1875 m.
V AR A-ui t zending.
7.00 Berichten, Duitsch.
7.15 Gramofoonmuziek.
7.307.45 Berichten, Engelsch.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
9.009.15 Berichten, Duitsch.
10.30 Orgelspel.
II.00 Gramofoonmuziek.
11.3011.45 Berichten, Engelsch.
12.00—12.15 Berichten.
12.30 Berichten, Duitsch.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP,
1.00 Gramofoonmuziek.
1.30 1.45 Berichten, Engelsch.
2.002.15 Berichten, Duitsch.
2.30 Berichten, Engelsch.
2.45 Verkorte opera „Zar und Zimmermann"
(gr.platen).
3.30 Berichten, Engelsch.
3.45 Gramofoonmuziek.
5.00 Berichten, Duitsch.
5.15 Uit Berlijn: „Gruss aus der Heimat",
programma voor de Duitsche Weermacht.
6.00 Orgelspel.
6.30 Berichten, Engelsch.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den dag
en nieuwsberichten ANP en sluiting.
„Ja!"
Lord Marshmoreton zuchtte ,,'t Is een heele
tgd geleden sinds ik een operetu zag. Wel 20
jaar. Toen ik nog in Oxford was en ook later
nog wel ging ik graag naar de comedie en de
premières in de Gaiety sloeg ik nooit over. In
die dagen had je Nelly Farren en Kate Vau-
ghan. Florence St. Jolm ook. Ze ws* uitste
kend in Faust up to date. Toen componeerde
Meyer Lutz voor de Gaiety. Nu, er is sedert
dien tgd heel wat water door de rivier ge
stroomd. U hebt zeker nooit gehoord van
Meyer Lutz?
„Nu, dat geloof ik niet."
„Johnnie Foole speelde in „Partners". Dat
was niet veel bijzonders. Ze gaven toen pas
voor 't eerst in de Savoy: de Yeomen of the
Bard. Daaraan kan je merken, hoe lang 't ge
leden is. Nu, ik mag u niet langer ophouden.
Adieu mr. Bev-Ji. 't Heeft me genoegen gedaan
eei. praatje met u te kunnen maken, 't Is im
mers het Regal Theater, waar ze uw stuk
geven? Vermoedekjl. kom ik binnenkort in
Londen, dar. hoop k het te zien." Lord Marsh
moreton stond op. „En wat de andere quaestie
betreft, is er nu geen mogelijkheid u te bewe
gen die zaak in het ware licht te zien?"
„We zijn 't, geloof ik, niet eens over het
ware licht."
„Dan is er verder niets te zeggen. Ik zal
volmaakt eerlijk gen u zijn mr. Bevan. Ik
mag u heel graag..."
„De gevoelegs 7*in wederkerig."
„Maar ik begeer u niet als schoonzoon. En
verd...»" barstte Lord Marshmoreton opeen9
los. ik wil niet als schoonzoon! Hemelsche
goedheid, denkt u dat u midden in Piccadilly
mijn zoon Percy maar kunt aanranden en mis
handelen en ons verder allerlei ve veling be
zorgen en clan zonder invitatie hier vlak naast
mijn hek neer kunt strijken n dan nog ver
wachten dat we u met open armen zouden
ontvangen? Toen ik nog jong was..."
„Ik dacht, dat we 't er over eens waren,
dat u jong is."
„Me niet in de rede vallen!"
..Ik zei alleen..."
„Ja, ik hoorde wel. wat u zei. Vleierü!"
„Volstrekt niet. De zuivere waarheid."
L.o:'d Marshmoreton bezweek. Hij glimlach
je. Jonge dwaas „Daarover zijn we 't eens.
Lord Marshmoreton aarzelde Toen oneens
•net een vaartje stortte hn ziin hart uit en
'egde zrin eigen positie, die quaestie betreffen
de, bloot.
(Wordt vervolgd.)
