revue
Mode-
Amy Johnson
De vrouw die de wereld
verbaasd deed staan
Hen kunstappel
Het juiste gebruik
van ons kaasrantsoen
ze tocht ligt ons nog versch ln het geheu
gen, omdat onze Hollandache vliegers daar
bij zulk een groot succes behaalden. Om
zich voor de Melbourne race wat voor te
bereiden, was Amy op de route Parijs-Lon-
den lijnvliegster geworden. Ook op dit ge
bied was zij een pionierster, want nog
nooit voor haar was een vrouw verkeers-
vliegster geweest. De Melbourne-race mis
lukte echter volkomen. Aanvankelijk was
het vliegende echtpaar alle deelnemers ver
vooruit, maar door een defect aan den mo
tor, dat niet hersteld kon worden, moest
de tocht opgegeven worden. Net zoo min
als in hun huwelijk, was het echtpaar op
hun gezamenlijke tochten gelukkig!
Amy besloot dan ook maar, voortaan
weer alleen te vliegen. In 1936 behaalde zij
haar grootste succes: namelijk haar schit
terende tocht naar Kaapstad en terug. De
tocht naar Kaapstad volbracht zij in den
korten tijd van ruim drie dagen, de terug
tocht duurde een dag langer. De geheele
vlucht, waarvoor zij vroeger elf dagen
noodig had, volbracht zij nu in ruim ze
ven dagen. Hiermede brak zij haar eigen
record, maar ook dat van Tommy Rose.
Sedert dien deed Amy niet meer zoo dik
wijls van zich booren, ook al bleef zij de
sport, die haar vak Werd, getrouw. En
thans komt het bericht van haar vermis
sing, dat ons op eenmaal alle heldendaden
in herinnering brengt, welke deze vrouw
als pionierster der record-luchtvaart een
wereldreputatie bezorgden.
G. H. W.
Hongerstaking en
hongerkunstenaars
De vele troebelen en onlusten in Britsch-
Indië vestigen telkenmale de aandacht weer
op Gandhi, den grooten leider der Britsch-
Indiërs, die al sedert zoovele jaren geschillen
heeft met de Engelsche regeering. Meerma
len ook, heeft men Gandhi gearresteerd.
Vond Gandhi de arrestatie onrechtvaardig,
dan begon hij een hongerstaking, welke hij
altijd goed heeft doorstaan.
Zoo vastte .hij bijvoorbeeld in September
1924 21 dagen, terwijl hij juist een zware
operatie achter den rug had, waardoor zijn
toestand zeer gevaarlijk scheen. Op den
twaalfden dag verklaarden de doktoren, dat
men rekening moest houden met de moge
lijkheid van zijn overlijden. Zij bezwoeren
hem, voedsel tot zich te nemen, maar hij
weigerde beslist en den volgenden dag was
hij niet zwakker. Tot het einde der periode
bleef zijn toestand toen hetzelfde.
Op 64-jarigen leeftijd doorstond hij we
derom een vastenperiode van 21 dagen. Vol
gens de waarnemingen van de zeven artsen,
die hem gedurende den geheelen hongertijd
hebben gadegeslagen, bleek Gandhi tegen de
ze strenge ascese absoluut bestand. Hij bracht
zijn vastendagen liggend door en liet zich
dikwijls de voeten masseeren. Zijn gezond
heidstoestand l?leef bevredigend. Maar wel
werd Gandhi, die altijd zeer matig leeft, erg
mager; na zijn vasten woog hij niet meer
dan 75 pond!
Zijn prestaties op dit gebied, die ons bijna
een wonder toeschijnen, zijn in Britsch-Indië
niets ongewoons, want de fakirs van dat
land zijn beroemd wegens hun hongerkuns-
ten. In de geheele Oriënt is trouwens het
vasten uit religieuze gronden sedert lang in
geburgerd in strengen vorm. Als de Ooster
ling in de gevangenis wordt geworpen, grijpt
hii al spoedig naar het weigeren van voedsel
als middel van.protest. Vaak vasten de ge
vangenen tot zij bezwijken. Zoo stierf een
der 16 gearresteerden in de samenzwering te
Lahore van 1929. Jatindranath Das, op den
14den September van dat jaar, nadat hij
een hongerstaking van 61 dagen had ge
voerd. Ook .Taha Hoessein, die wegens een
aanslag op den F.gyptischen minister-presi
dent Sidki Pasja tot zeven jaar tuchthuis
straf was veroordeeld, weigerde voedsel tol
zich te nemen en stierf in Maart 1932 na
een vastenperiode van 50 dagen.
Er zijn volken, bij welke het vasten bijna
een gewoonte geworden is. Dat zijn vooral
de woeslijnbewoners. „In Arahië", zoo
schreef de reiziger VV. J. Makin eens, „merk
te ik op, dat d« kameeldrijver» vaak langer
zonder water kunnen dan hun dieren".
John Philby, een goed kenner der Ara
bische woestijnen, heeft medegedeeld, dat
hij zich vóór zijn reis door het Roeb-el-Khali
oefende in het verscheiden dagen zonder
water blijven. Door het langzame kauwen,
zooals de Arabier dat doet, schijnt het li
chaam meer vocht uit het voedsel op te ne
men dan bij de gewone wijze van eten. In
ieder geval vast de Arabier gemakkelijker
dan de Europeanen. Opmerkelijk in dit op
zicht is vooral de Bosjesman in de Kalaha-
ri-woestijn. Eén bescheiden maal per week is
eigenlijk voor hem genoeg.
Toch staat het vasten record niet op naam
van een Aziaat of een bewoner van het don
kere werelddeel, maar op dien van een
Europeaan, n.1. den Ier Terence Mac Swi-
ney, die vrijwillig 75 dagen vastte, tot hij
stierf. Deze burgemeester van Cork was tij
dens den Icrschen vrijheidsoorlog gearres
teerd en de hartstóchtelijke toewijding voor
de zaak, voor welke hij streed, gaf hem het
uithoudingsvermogen, dat hij bij zijn hon
gerstaking in de gevangenis aan den dag
legde. Nadat hij 71 dagen alle voedsel had
geweigerd, verloor hij het bewustzijn, waar
na hij kunstmatig werd gevoed. Maar nau
welijks had hij het bewustzijn herkregen, of
hij sloeg opnieuw alle levensmiddelen af
en stierf den hongerdood na 75 dagen vas
ten. Het hongerrecord van den Oriënt werd
daardoor verre overtroffen, vooral wanneer
men bedenkt, dat men in heete landen de
honger veel beter verdraagt dan in ona» ge
matigde luchtstreek. Wij weten immers van
onszelf, dat wij veel minder eten, als de
thermometer hoog stijgt. Reizigers in tropi
sche streken hebben steeds verzekerd, dat
een hongerperiode hun niet zwaar viel,
vooral wanneer het hun mogelijk was, rijke
lijk water tot zich te nemen.
De prestaties van de beroeps-hongerkuns
tenaars hebben wij met voorzichtigheid te
beschouwen. Heel vaak is er bedrog in het
spel, hoewel met training natuurlijk veel
valt te bereiken. Eén der bekendste honger
kunstenaars, Succi, stierf gedurende een
demonstratie en bewees daarmee, dat hij
zijn beroep serieus opvatte. Bij. zijn vasten
periode nam hij slechts sodawatertot zich,
terwijl hij zeer véle sigaretten rookte.
In een der bekende boeken van Ter Gouw
staat een aardige en interessante beschrij
ving van een kunstappel. De volkomen ap
pel was uit palmhout vervaardigd, en in
doorsnede ongeveer twee duim groot; in het
midden ging hij open. De beide helften van
den appel waren hol van binnen, doch ge
vuld met. beeld- en snijwerk van een zach
tere houtsoort, alles uit één enkel stuk. Hel
geheel vormde een waarlijk kunstwerk uit
de zeventiende eeuw.
In de eene helft bestond de voorgrond uit
drie trappen, die. de geheele breedte besloe
gen. In het midden was een lange, gewelf
de gang. aan welks einde men een bedstede
zag, voorzien met gordijnen, en een stoel,
voor welke een vrouw stond. In dezen gang
waren nog drie ingangen, de §erste leidde
naar een kamertje, waarin een man stond
te bidden, terwijl achter dit vertrek nog
verscheidene vertrekken en een smalle gang
waren. Bij den gang op den voorgrond stond
een arme oudé vrouw, op een ki*uk leunende,
en ter linkerzijde, aan den ingang van een
portaal, zat een kind op een bos stroo, en
ontving van een voorbijganger een aalmoes.
Daarachter stond een man bij een hek. Ge
meld portaal voerde voorts nog naar een
tweede portaal, waar zich wederom verschil
lende beelden in allerlei houdingen vertoon
den, terwijl een sierlijke wenteltrap, eenige
lichtkroonen en andere fraai bewerkte ver
sierselen het geheel nog schooner deden uit
komen.
Vierde blad
HET IS VAN BELANG THANS DE
GROOTE VERSCHILLEN IN VET
GEHALTE EN EIWITGEHALTE
GOED IN HET OOG TE HOUDEN!
Slechts weinigen kennen de groot© ver
scheidenheid in onze Nederlandsche kaas
soorten. Wel bevatten ze alle de bestand-
deelen van de melk en zou men ze dus
kunnen beschouwen als melk in vastfn
vorm. doch de verschillen in bereiding en
samenstelling zijn zoodanig, dat men deze
terdege in het oog dient te houden, ten
einde de kaas als voedingsmiddel goed te
kunnen beoordeelen en te gebruiken.
Belangrijke verschillen ontstaan er. door
dat zoowel uit volle melk als uit gedeelte
lijk of geheel ontroomde melk kaas wordt
bereid en soms kruiden (kruidnagels of
komijn) worden toegevoegd. Het aantal
soorten en smaken is echter veel grooter
dan hiervoor zou zijn te verwachten. Door
andere verschillen in de bereiding, o.a. door
de rijping, korten of langen bewaartijd, is
het product buitengewoon gevarieerd en kan
men inderdaad spreken van honderden
soorten en smaken.
Zooals het met meer levensmiddelen gaat,
Is het ook met kaas gesteld: men moet ze
lééren eten! Of eigenlijk is het hij kaas iets
anders: men moet de soorten, die het. heat
in den smaak vallen leeren vinden. MSeen
daarbij niet. dat kaas uitsluitend een brood
belegging moet zijn! Vooral in dézen tijd
is dat een verkeerd begrip, daar wij er nu
immers op uit moeten zijn onze rantsoenen
zoo goed mogelijk te gebruiken .en tekorten
aan het eene product indien mogelijk door
een ander product aan te vullen. Men ver-
gete dan ook nimmer, dat kaas een hoog
eiwitgehalte heeft en. evenals vleesch, ge
schikt is om den warmen maaltijd te com-
pleteeren. Met slechts Vz ons 20 plus kaas
per persoon kunnen we een maaltijd van
aardappelen en groente ten minste even
voedzaam maken als van aardappelen,
vleesch en groente.
Voor sommige gezinnen Is het aan te
hevelen de helft van het kaasrantsoen te
bestemmen voor broodbelegging en een
maal per week een warmen maaltijd met
kaas te gebruiken. Vooral voor kinderen
kan dit. van belang zijn, omdat kaas een
hoog kalkpercentage heeft en de vette soor
ten ook in belangrijke mate vitamines be
vatten.
Wij gebruiken daarom bil voorkeur die
vette soorten de volvette en 40 plus kaas
naar gelang van onzen smaak en van
hetgeen wij kunnen besteden. Men denke
echter niet. dat 20 plus of magere kaas geen
voedingseigenschappen zou hebben! Haar
gehalte aan eiwitten, koolhydraten en zou
ten staat in vergelijking met de vetrijkere
soorten betrekkelijk zelfs hooger (van vette
kaas-is .'jt, eiwitgehalte c.a. -25%-, van 20 plus
kaas c.a. 30 procent en van magere kaas
zelfs c.a. 40
Vandaar dat kaas een uitstekende aan
vulling van den vleêschloozen maaltijd kan
zijn. Ze geeft de gewenschte pittigheid' en
tevens hooge voedingswaarde. Stamppotten,
soepen en verschillende andere gerechten
kunnen uitstekend met kaas worden be
reid. De Rijkskaasmerken vermelden het
vetgehalte in de droge stof: het eiwitge
halte echter niet. Wij moeten dit dus we
ten en onthouden.
Om een vleeschloozen maalfiji te voor
zien van de noodige eiwitbestanddeelen heb
ben we noodig:
van jonge of belegen volvette of 40 plu»
kaas: ons per persoon;
van oude volvette of 40 plus kaa®: on«
per persoon;
van 20 plus of magere kaassoorten-: Vz on»
per Dersoon.
Wie de helft van het kaasrantsoen als
broodbelegging gebruikt, houdt dus nog
voldoende over om desgewenscht eenmaal
per week een volledffgen warmen maaltijd
met kaas te gebruiken.
MANYA BEUKMAN.
De andere appelhelft was niet minder
merkwaardig. Zij vertoonde een kerk vol
gewoel en beeldhouwwerk. Tusschen de
vier en twintig pilaren, die het gebouw on
derschraagden, zag men eerst een groote
lijkstaatsie, met een aanspreker voorop, en
gevolgd door een menigte belangstellenden;
voorts, het open graf met zijn toebehooren:
zand, schoppen, planken, enz. en nog ver
schillende armen, die door goede lieden
werden gelaafd, gespijzigd of gekleed. Ten
slotte was de kerk versierd met verschillen
de kroonen, wapenborden, een krijgsvaan en
beelden van heiligen, terwijl aan den voor
sten pilaar een schild hing, waarop de let
ters A.V. geschreven waren.
Bij het beschouwen van de eene zoowel
als van de andere helft zal men verbaasd
staan over de vele voorwerpen, die in zulk
een klein bestek zijn samengebracht en bo
vendien nog zoo keurig zijn bewerkt. Men
weet niet, welke werktuigen de vervaardiger
moet hebben gebruikt en hoe hij die instru
menten heeft weten te besturen in het uit
halen en bewerken van de afgelegenste en
diepste kamers en vertrekken. En toch heeft
hij alles met juiste evenredigheid bewerkt
en het ongedwongen en sierlijke in de hou
ding dier kleine beeldjes, waarvan het
grootste nog geen 3V2 streep haalde, was. in
derdaad bewonderenswaardig.
De vervaardiger van dit kunst- en ge-
duldswerk was Albert Vinckenbrinck, een
hekend beeldsnijder uit de 17de eeuw, die
in Spaarndam is geboren: Vinckenbrinck
heeft ook in 1648 den predikstoel in de Nieu
we Kerk te Amsterdam vervaardigd. Het is
niet hekend, waar deze kunstappel heden
ten dage is. Omstreeks 1835—1850 moet het
in het bezit zijn geweest van een zekeren
Koenraads Beckers, een Haarlemmer, die
met deken kunstappel rondreisde, om dien
yoor geld te laten zien.
IN HET BONT.
In geen jaren 1» zooveel
bont gedragen als dat ln dit
seizoen het geval is geweest.
Opvallend Is daarbij, dat het
pantervel onmiskenbaar de
persianer van de eerste plaats
heeft verdrongen. Dit komt
misschien daardoor, dat de
persianer in veler oog op den
daar wat eentonig werkt Het
pantervel daarentegen maakt
met zijn bonte, karakteristie
ke teekening een levendigen
indruk, terwijl het ln elegan-
oe niet voor de pesianer on
derdoet, ofschoon dit laatste
door velen zal worden tegen
gesproken. Dit heeft het ech
ter op persianer bont voor,
dat het zich bij sportkleeding
veel meer aansluit, want een
leder zal moeten toegeven,
dat een paar zware, dikke
sportschoenen en dito wollen
handschoenen al heel slecht
bij een stak persianer bont
pasen.
OP DE IJSBAAN.
Een elegant pakje, op recht-
sche afbeelding, dat zich bui
tengewoon eigent voor de
sport op de gladde ijzers. Het
korte rokje is van flaweel;
daarbij een trui van witte
Angorawol en een bont doek
je op de krollende haren.
Zaterdag 11 Januari 1941
EEN SOLO-VLUCHT NAAR AUS
TRALIË HET EEN TWEEDE-
HANDSCH TOESTEL EN EEN
RETOURTJE NAAR KAAPSTAD
IN DRIE DAGEN....
Temidden van alle oorlogsbe
richten komt uit Londen de
melding dat de wereldvermaar
de vliegster Amy Johnson ver
mist wordt. Haar toestel stort
te ln zee, zelf sprong de avia-
trice in een parachute omlaag,
maar men vond haar niet meer
Amy Johnson wordt na een pa
rachutesprong boven de Theems
vermist; men moet aannemen dat
zij om het# leven gekomen is. Zie
daar 'n bericht dat voor één oogen-
blik den oorlog en den dood van
duizenden soldaten vergeten doet.
Want Amy Johnson is niet „zoo
maar een vrouw", maar zij is een
der koenste vrouwen dezer eeuw
(of moet men zeggen dat zij het
w&8?) en méér dan eenmaal deed
zij de gansche wereld verbaasd
staan, zooals haar naam een goede
klank had in aller heeren landen.
Sedert bijkans anderhalf jaar houdt een
oorlog Europa in spanning en wanneer
het woord vliegen wordt uitgesproken,
denken wij wel in de eerste plaats aan het
oorlogsvliegen. Maar de nu vermiste en
hoogstwaarschijnlijk om het leven gekomen
vrouw was een vliegster van den vrede,
een die het vliegen als sport beoefende en
die in die sport nimmer werd geëvenaard.
Door dezen oorlog is het sport- en record-
vliegen uit den aard der zaak gestaakt,
maar er was een tijd dat er bijna geen
maand voorbijging of de internationale
aandacht werd op een of andere record
vlucht gevestigd. Niet zelden gebeurde het
dat de wereld daarvan pas hoorde, wan
neer de vlucht eenmaal volbracht was. Wij
denken hierbij aan de recordvlucht dat
was in 1937 die de geheele wereld in
verbazing gezet heeft, namelijk de tocht
van de twee Japansche vliegers, die in den
ongelooflijk korten tijd van 94 uur van Ja
pan naar Croydon gevlogen zijn. Dit be
richt kwam eigenlijk geheel onverwacht;
van de voorbereidingen hadden wij hier
in Europa feitelijk niets vernomen en ook
de tocht zelf verraste ons eenigszins, hoe
wel we toch in deze moderne dagen wel
het een en ander op vlieggebied gewend
zijn. Die twee Japansche vliegers stonden
daar zoo maar opeens met hun „Goddelijke
Wind" op Croydon, eer wij ons er goed
van bewust waren, welk een geweldige
tocht zij rond de halve aardbol volbracht
hadden. Twee volkomen onbekende man
nen, ook in hun eigen land en plotseling
stonden hun namen in alle kranten van
de wereld!
En nog waren we niet geheel van onze
verbazing en bewondering over deze pracht
prestatie bekomen, of reeds werd onze
aandacht voor een nieuw berichtje in de
kranten gevraagd. Amy Johnson was van
plan een solo-vlucht over den Atlantischen
Oceaan te maken, om de kronlngsherichten
en foto's zoo spoedig mogelijk naar
Amerika te brengen. Een gewoon mensch
die gewend is meestal op de aarde te le
ven, huivert nog wel even hij de gedachte,
maar voor Amy was deze tocht eigenlijk
een kleinigheid, wanneer wij in aanmerking
nemen, wat zij gedurende haar betrekke
lijk korte loopbaan al zooveel gepresteerd
heeft op vlieggebied.
Wie is Amy Johnson eigenlijk en wat
heeft zij dan al zoo volbracht? Amy werd
op 1 Juli 1903 te Huil in Engeland gebo
ren. Van jongs af aan was zij een meisje
met een onrustigen aanleg. Altijd wilde
zij wat anders dan anderen. Zoo volgde zij
bijvoorbeeld aan de universiteit een vak,
waarvoor de meisjes gewoonlijk niet veel
belangstelling hebben: economie. Om na
derhand haar schulden te voldoen leerde
zij stenografie om een baantje op kantoor
te krijgen. In haar vrijen tijd leerde zij
vliegen. Aanvankelijk ging dit niet van een
leien dakje, want haar instructeur ver
klaarde, dat zij het wel nooit zou leeren.
Amy zette echter de tanden op elkaar en
slaagde in 1929. Om echter nog meer in
het vliegen thuis te raken, leerde zij er
werktuigkunde bij. Zij was de eerste vrouw,
die hiervoor het diploma verwierf.
In dien tijd vatte zij het plan op om in
haar eentje naar Australië te vliegen. Dit
was haar in het hoofd gepraat door een
idealistischer vriend, die zelf vliegtuigen
bouwde. Zoo begon zij dan in 1930 haar
solo-vlucht naar Australië met een vrij oud
tweedehandsch toestel onder verre van
•gunstige weersomstandigheden en het was
dan ook uitsluitend aan haar groote door
zettingsvermogen te danken, dat zij deze
krachtproef heeft kunneVi volbrengen. De
ze prachtprestatie volbracht zij in 19J/2 dag,
wat des te meer een succes was, wanneer
men bedenkt, dat zij vóór dien tijd nog
slechts zeer korte afstanden afgelegd had.
Hiermede was haar roem gevestigd. Sinds
dien tijd wijdde zij zich geheel aan de
vliegkunst In het volgende jaar maakte
zij een solo-vlucht naar Tokio, die uitste
kend verliep.
Tevens had zij in dien tijd konnis ge
maakt met den beroemden vlieger J.im
Mollison, met wien zij >n 't huwelijk trad.
Lang zou hun huweli|ksgeluk echter niet
duren, want reeds na eenige weken maak
te haar echtgenoot een vlucht naar Ame
rika. Ook Amy zat in dien tijd niet stil Zij
was bezig aan de voorbereidingen voor een
solo-retourvlucht naar Kaapstad, üe heen-
vlucht nam vier dagen in beslag de terug
tocht zeven dagen, waarmee zij het re
cord van haar man met 11 uur geslagen
had.
In het jaar 1933 maakte het echtpaar ge
zamenlijk een tocht over den Atlantischen
Oceaan, die evenwel niet zoo voorspoedig
verliep. Wel wisten zij het vasteland van
Amerika te bereiken, maar door benzine-
gohrek moesten zij eerder landen dan zij
van plan waren geweest en kwamen daar
bij vrij ongelukkig terecht. Hun vliegtuig
werd volkomen vernield. Op de race naar
Melbourne wilden zij revanche nemen. De-