revue Mode- Amy Johnson De vrouw die de wereld verbaasd deed staan Hen kunstappel Het juiste gebruik van ons kaasrantsoen ze tocht ligt ons nog versch ln het geheu gen, omdat onze Hollandache vliegers daar bij zulk een groot succes behaalden. Om zich voor de Melbourne race wat voor te bereiden, was Amy op de route Parijs-Lon- den lijnvliegster geworden. Ook op dit ge bied was zij een pionierster, want nog nooit voor haar was een vrouw verkeers- vliegster geweest. De Melbourne-race mis lukte echter volkomen. Aanvankelijk was het vliegende echtpaar alle deelnemers ver vooruit, maar door een defect aan den mo tor, dat niet hersteld kon worden, moest de tocht opgegeven worden. Net zoo min als in hun huwelijk, was het echtpaar op hun gezamenlijke tochten gelukkig! Amy besloot dan ook maar, voortaan weer alleen te vliegen. In 1936 behaalde zij haar grootste succes: namelijk haar schit terende tocht naar Kaapstad en terug. De tocht naar Kaapstad volbracht zij in den korten tijd van ruim drie dagen, de terug tocht duurde een dag langer. De geheele vlucht, waarvoor zij vroeger elf dagen noodig had, volbracht zij nu in ruim ze ven dagen. Hiermede brak zij haar eigen record, maar ook dat van Tommy Rose. Sedert dien deed Amy niet meer zoo dik wijls van zich booren, ook al bleef zij de sport, die haar vak Werd, getrouw. En thans komt het bericht van haar vermis sing, dat ons op eenmaal alle heldendaden in herinnering brengt, welke deze vrouw als pionierster der record-luchtvaart een wereldreputatie bezorgden. G. H. W. Hongerstaking en hongerkunstenaars De vele troebelen en onlusten in Britsch- Indië vestigen telkenmale de aandacht weer op Gandhi, den grooten leider der Britsch- Indiërs, die al sedert zoovele jaren geschillen heeft met de Engelsche regeering. Meerma len ook, heeft men Gandhi gearresteerd. Vond Gandhi de arrestatie onrechtvaardig, dan begon hij een hongerstaking, welke hij altijd goed heeft doorstaan. Zoo vastte .hij bijvoorbeeld in September 1924 21 dagen, terwijl hij juist een zware operatie achter den rug had, waardoor zijn toestand zeer gevaarlijk scheen. Op den twaalfden dag verklaarden de doktoren, dat men rekening moest houden met de moge lijkheid van zijn overlijden. Zij bezwoeren hem, voedsel tot zich te nemen, maar hij weigerde beslist en den volgenden dag was hij niet zwakker. Tot het einde der periode bleef zijn toestand toen hetzelfde. Op 64-jarigen leeftijd doorstond hij we derom een vastenperiode van 21 dagen. Vol gens de waarnemingen van de zeven artsen, die hem gedurende den geheelen hongertijd hebben gadegeslagen, bleek Gandhi tegen de ze strenge ascese absoluut bestand. Hij bracht zijn vastendagen liggend door en liet zich dikwijls de voeten masseeren. Zijn gezond heidstoestand l?leef bevredigend. Maar wel werd Gandhi, die altijd zeer matig leeft, erg mager; na zijn vasten woog hij niet meer dan 75 pond! Zijn prestaties op dit gebied, die ons bijna een wonder toeschijnen, zijn in Britsch-Indië niets ongewoons, want de fakirs van dat land zijn beroemd wegens hun hongerkuns- ten. In de geheele Oriënt is trouwens het vasten uit religieuze gronden sedert lang in geburgerd in strengen vorm. Als de Ooster ling in de gevangenis wordt geworpen, grijpt hii al spoedig naar het weigeren van voedsel als middel van.protest. Vaak vasten de ge vangenen tot zij bezwijken. Zoo stierf een der 16 gearresteerden in de samenzwering te Lahore van 1929. Jatindranath Das, op den 14den September van dat jaar, nadat hij een hongerstaking van 61 dagen had ge voerd. Ook .Taha Hoessein, die wegens een aanslag op den F.gyptischen minister-presi dent Sidki Pasja tot zeven jaar tuchthuis straf was veroordeeld, weigerde voedsel tol zich te nemen en stierf in Maart 1932 na een vastenperiode van 50 dagen. Er zijn volken, bij welke het vasten bijna een gewoonte geworden is. Dat zijn vooral de woeslijnbewoners. „In Arahië", zoo schreef de reiziger VV. J. Makin eens, „merk te ik op, dat d« kameeldrijver» vaak langer zonder water kunnen dan hun dieren". John Philby, een goed kenner der Ara bische woestijnen, heeft medegedeeld, dat hij zich vóór zijn reis door het Roeb-el-Khali oefende in het verscheiden dagen zonder water blijven. Door het langzame kauwen, zooals de Arabier dat doet, schijnt het li chaam meer vocht uit het voedsel op te ne men dan bij de gewone wijze van eten. In ieder geval vast de Arabier gemakkelijker dan de Europeanen. Opmerkelijk in dit op zicht is vooral de Bosjesman in de Kalaha- ri-woestijn. Eén bescheiden maal per week is eigenlijk voor hem genoeg. Toch staat het vasten record niet op naam van een Aziaat of een bewoner van het don kere werelddeel, maar op dien van een Europeaan, n.1. den Ier Terence Mac Swi- ney, die vrijwillig 75 dagen vastte, tot hij stierf. Deze burgemeester van Cork was tij dens den Icrschen vrijheidsoorlog gearres teerd en de hartstóchtelijke toewijding voor de zaak, voor welke hij streed, gaf hem het uithoudingsvermogen, dat hij bij zijn hon gerstaking in de gevangenis aan den dag legde. Nadat hij 71 dagen alle voedsel had geweigerd, verloor hij het bewustzijn, waar na hij kunstmatig werd gevoed. Maar nau welijks had hij het bewustzijn herkregen, of hij sloeg opnieuw alle levensmiddelen af en stierf den hongerdood na 75 dagen vas ten. Het hongerrecord van den Oriënt werd daardoor verre overtroffen, vooral wanneer men bedenkt, dat men in heete landen de honger veel beter verdraagt dan in ona» ge matigde luchtstreek. Wij weten immers van onszelf, dat wij veel minder eten, als de thermometer hoog stijgt. Reizigers in tropi sche streken hebben steeds verzekerd, dat een hongerperiode hun niet zwaar viel, vooral wanneer het hun mogelijk was, rijke lijk water tot zich te nemen. De prestaties van de beroeps-hongerkuns tenaars hebben wij met voorzichtigheid te beschouwen. Heel vaak is er bedrog in het spel, hoewel met training natuurlijk veel valt te bereiken. Eén der bekendste honger kunstenaars, Succi, stierf gedurende een demonstratie en bewees daarmee, dat hij zijn beroep serieus opvatte. Bij. zijn vasten periode nam hij slechts sodawatertot zich, terwijl hij zeer véle sigaretten rookte. In een der bekende boeken van Ter Gouw staat een aardige en interessante beschrij ving van een kunstappel. De volkomen ap pel was uit palmhout vervaardigd, en in doorsnede ongeveer twee duim groot; in het midden ging hij open. De beide helften van den appel waren hol van binnen, doch ge vuld met. beeld- en snijwerk van een zach tere houtsoort, alles uit één enkel stuk. Hel geheel vormde een waarlijk kunstwerk uit de zeventiende eeuw. In de eene helft bestond de voorgrond uit drie trappen, die. de geheele breedte besloe gen. In het midden was een lange, gewelf de gang. aan welks einde men een bedstede zag, voorzien met gordijnen, en een stoel, voor welke een vrouw stond. In dezen gang waren nog drie ingangen, de §erste leidde naar een kamertje, waarin een man stond te bidden, terwijl achter dit vertrek nog verscheidene vertrekken en een smalle gang waren. Bij den gang op den voorgrond stond een arme oudé vrouw, op een ki*uk leunende, en ter linkerzijde, aan den ingang van een portaal, zat een kind op een bos stroo, en ontving van een voorbijganger een aalmoes. Daarachter stond een man bij een hek. Ge meld portaal voerde voorts nog naar een tweede portaal, waar zich wederom verschil lende beelden in allerlei houdingen vertoon den, terwijl een sierlijke wenteltrap, eenige lichtkroonen en andere fraai bewerkte ver sierselen het geheel nog schooner deden uit komen. Vierde blad HET IS VAN BELANG THANS DE GROOTE VERSCHILLEN IN VET GEHALTE EN EIWITGEHALTE GOED IN HET OOG TE HOUDEN! Slechts weinigen kennen de groot© ver scheidenheid in onze Nederlandsche kaas soorten. Wel bevatten ze alle de bestand- deelen van de melk en zou men ze dus kunnen beschouwen als melk in vastfn vorm. doch de verschillen in bereiding en samenstelling zijn zoodanig, dat men deze terdege in het oog dient te houden, ten einde de kaas als voedingsmiddel goed te kunnen beoordeelen en te gebruiken. Belangrijke verschillen ontstaan er. door dat zoowel uit volle melk als uit gedeelte lijk of geheel ontroomde melk kaas wordt bereid en soms kruiden (kruidnagels of komijn) worden toegevoegd. Het aantal soorten en smaken is echter veel grooter dan hiervoor zou zijn te verwachten. Door andere verschillen in de bereiding, o.a. door de rijping, korten of langen bewaartijd, is het product buitengewoon gevarieerd en kan men inderdaad spreken van honderden soorten en smaken. Zooals het met meer levensmiddelen gaat, Is het ook met kaas gesteld: men moet ze lééren eten! Of eigenlijk is het hij kaas iets anders: men moet de soorten, die het. heat in den smaak vallen leeren vinden. MSeen daarbij niet. dat kaas uitsluitend een brood belegging moet zijn! Vooral in dézen tijd is dat een verkeerd begrip, daar wij er nu immers op uit moeten zijn onze rantsoenen zoo goed mogelijk te gebruiken .en tekorten aan het eene product indien mogelijk door een ander product aan te vullen. Men ver- gete dan ook nimmer, dat kaas een hoog eiwitgehalte heeft en. evenals vleesch, ge schikt is om den warmen maaltijd te com- pleteeren. Met slechts Vz ons 20 plus kaas per persoon kunnen we een maaltijd van aardappelen en groente ten minste even voedzaam maken als van aardappelen, vleesch en groente. Voor sommige gezinnen Is het aan te hevelen de helft van het kaasrantsoen te bestemmen voor broodbelegging en een maal per week een warmen maaltijd met kaas te gebruiken. Vooral voor kinderen kan dit. van belang zijn, omdat kaas een hoog kalkpercentage heeft en de vette soor ten ook in belangrijke mate vitamines be vatten. Wij gebruiken daarom bil voorkeur die vette soorten de volvette en 40 plus kaas naar gelang van onzen smaak en van hetgeen wij kunnen besteden. Men denke echter niet. dat 20 plus of magere kaas geen voedingseigenschappen zou hebben! Haar gehalte aan eiwitten, koolhydraten en zou ten staat in vergelijking met de vetrijkere soorten betrekkelijk zelfs hooger (van vette kaas-is .'jt, eiwitgehalte c.a. -25%-, van 20 plus kaas c.a. 30 procent en van magere kaas zelfs c.a. 40 Vandaar dat kaas een uitstekende aan vulling van den vleêschloozen maaltijd kan zijn. Ze geeft de gewenschte pittigheid' en tevens hooge voedingswaarde. Stamppotten, soepen en verschillende andere gerechten kunnen uitstekend met kaas worden be reid. De Rijkskaasmerken vermelden het vetgehalte in de droge stof: het eiwitge halte echter niet. Wij moeten dit dus we ten en onthouden. Om een vleeschloozen maalfiji te voor zien van de noodige eiwitbestanddeelen heb ben we noodig: van jonge of belegen volvette of 40 plu» kaas: ons per persoon; van oude volvette of 40 plus kaa®: on« per persoon; van 20 plus of magere kaassoorten-: Vz on» per Dersoon. Wie de helft van het kaasrantsoen als broodbelegging gebruikt, houdt dus nog voldoende over om desgewenscht eenmaal per week een volledffgen warmen maaltijd met kaas te gebruiken. MANYA BEUKMAN. De andere appelhelft was niet minder merkwaardig. Zij vertoonde een kerk vol gewoel en beeldhouwwerk. Tusschen de vier en twintig pilaren, die het gebouw on derschraagden, zag men eerst een groote lijkstaatsie, met een aanspreker voorop, en gevolgd door een menigte belangstellenden; voorts, het open graf met zijn toebehooren: zand, schoppen, planken, enz. en nog ver schillende armen, die door goede lieden werden gelaafd, gespijzigd of gekleed. Ten slotte was de kerk versierd met verschillen de kroonen, wapenborden, een krijgsvaan en beelden van heiligen, terwijl aan den voor sten pilaar een schild hing, waarop de let ters A.V. geschreven waren. Bij het beschouwen van de eene zoowel als van de andere helft zal men verbaasd staan over de vele voorwerpen, die in zulk een klein bestek zijn samengebracht en bo vendien nog zoo keurig zijn bewerkt. Men weet niet, welke werktuigen de vervaardiger moet hebben gebruikt en hoe hij die instru menten heeft weten te besturen in het uit halen en bewerken van de afgelegenste en diepste kamers en vertrekken. En toch heeft hij alles met juiste evenredigheid bewerkt en het ongedwongen en sierlijke in de hou ding dier kleine beeldjes, waarvan het grootste nog geen 3V2 streep haalde, was. in derdaad bewonderenswaardig. De vervaardiger van dit kunst- en ge- duldswerk was Albert Vinckenbrinck, een hekend beeldsnijder uit de 17de eeuw, die in Spaarndam is geboren: Vinckenbrinck heeft ook in 1648 den predikstoel in de Nieu we Kerk te Amsterdam vervaardigd. Het is niet hekend, waar deze kunstappel heden ten dage is. Omstreeks 1835—1850 moet het in het bezit zijn geweest van een zekeren Koenraads Beckers, een Haarlemmer, die met deken kunstappel rondreisde, om dien yoor geld te laten zien. IN HET BONT. In geen jaren 1» zooveel bont gedragen als dat ln dit seizoen het geval is geweest. Opvallend Is daarbij, dat het pantervel onmiskenbaar de persianer van de eerste plaats heeft verdrongen. Dit komt misschien daardoor, dat de persianer in veler oog op den daar wat eentonig werkt Het pantervel daarentegen maakt met zijn bonte, karakteristie ke teekening een levendigen indruk, terwijl het ln elegan- oe niet voor de pesianer on derdoet, ofschoon dit laatste door velen zal worden tegen gesproken. Dit heeft het ech ter op persianer bont voor, dat het zich bij sportkleeding veel meer aansluit, want een leder zal moeten toegeven, dat een paar zware, dikke sportschoenen en dito wollen handschoenen al heel slecht bij een stak persianer bont pasen. OP DE IJSBAAN. Een elegant pakje, op recht- sche afbeelding, dat zich bui tengewoon eigent voor de sport op de gladde ijzers. Het korte rokje is van flaweel; daarbij een trui van witte Angorawol en een bont doek je op de krollende haren. Zaterdag 11 Januari 1941 EEN SOLO-VLUCHT NAAR AUS TRALIË HET EEN TWEEDE- HANDSCH TOESTEL EN EEN RETOURTJE NAAR KAAPSTAD IN DRIE DAGEN.... Temidden van alle oorlogsbe richten komt uit Londen de melding dat de wereldvermaar de vliegster Amy Johnson ver mist wordt. Haar toestel stort te ln zee, zelf sprong de avia- trice in een parachute omlaag, maar men vond haar niet meer Amy Johnson wordt na een pa rachutesprong boven de Theems vermist; men moet aannemen dat zij om het# leven gekomen is. Zie daar 'n bericht dat voor één oogen- blik den oorlog en den dood van duizenden soldaten vergeten doet. Want Amy Johnson is niet „zoo maar een vrouw", maar zij is een der koenste vrouwen dezer eeuw (of moet men zeggen dat zij het w&8?) en méér dan eenmaal deed zij de gansche wereld verbaasd staan, zooals haar naam een goede klank had in aller heeren landen. Sedert bijkans anderhalf jaar houdt een oorlog Europa in spanning en wanneer het woord vliegen wordt uitgesproken, denken wij wel in de eerste plaats aan het oorlogsvliegen. Maar de nu vermiste en hoogstwaarschijnlijk om het leven gekomen vrouw was een vliegster van den vrede, een die het vliegen als sport beoefende en die in die sport nimmer werd geëvenaard. Door dezen oorlog is het sport- en record- vliegen uit den aard der zaak gestaakt, maar er was een tijd dat er bijna geen maand voorbijging of de internationale aandacht werd op een of andere record vlucht gevestigd. Niet zelden gebeurde het dat de wereld daarvan pas hoorde, wan neer de vlucht eenmaal volbracht was. Wij denken hierbij aan de recordvlucht dat was in 1937 die de geheele wereld in verbazing gezet heeft, namelijk de tocht van de twee Japansche vliegers, die in den ongelooflijk korten tijd van 94 uur van Ja pan naar Croydon gevlogen zijn. Dit be richt kwam eigenlijk geheel onverwacht; van de voorbereidingen hadden wij hier in Europa feitelijk niets vernomen en ook de tocht zelf verraste ons eenigszins, hoe wel we toch in deze moderne dagen wel het een en ander op vlieggebied gewend zijn. Die twee Japansche vliegers stonden daar zoo maar opeens met hun „Goddelijke Wind" op Croydon, eer wij ons er goed van bewust waren, welk een geweldige tocht zij rond de halve aardbol volbracht hadden. Twee volkomen onbekende man nen, ook in hun eigen land en plotseling stonden hun namen in alle kranten van de wereld! En nog waren we niet geheel van onze verbazing en bewondering over deze pracht prestatie bekomen, of reeds werd onze aandacht voor een nieuw berichtje in de kranten gevraagd. Amy Johnson was van plan een solo-vlucht over den Atlantischen Oceaan te maken, om de kronlngsherichten en foto's zoo spoedig mogelijk naar Amerika te brengen. Een gewoon mensch die gewend is meestal op de aarde te le ven, huivert nog wel even hij de gedachte, maar voor Amy was deze tocht eigenlijk een kleinigheid, wanneer wij in aanmerking nemen, wat zij gedurende haar betrekke lijk korte loopbaan al zooveel gepresteerd heeft op vlieggebied. Wie is Amy Johnson eigenlijk en wat heeft zij dan al zoo volbracht? Amy werd op 1 Juli 1903 te Huil in Engeland gebo ren. Van jongs af aan was zij een meisje met een onrustigen aanleg. Altijd wilde zij wat anders dan anderen. Zoo volgde zij bijvoorbeeld aan de universiteit een vak, waarvoor de meisjes gewoonlijk niet veel belangstelling hebben: economie. Om na derhand haar schulden te voldoen leerde zij stenografie om een baantje op kantoor te krijgen. In haar vrijen tijd leerde zij vliegen. Aanvankelijk ging dit niet van een leien dakje, want haar instructeur ver klaarde, dat zij het wel nooit zou leeren. Amy zette echter de tanden op elkaar en slaagde in 1929. Om echter nog meer in het vliegen thuis te raken, leerde zij er werktuigkunde bij. Zij was de eerste vrouw, die hiervoor het diploma verwierf. In dien tijd vatte zij het plan op om in haar eentje naar Australië te vliegen. Dit was haar in het hoofd gepraat door een idealistischer vriend, die zelf vliegtuigen bouwde. Zoo begon zij dan in 1930 haar solo-vlucht naar Australië met een vrij oud tweedehandsch toestel onder verre van •gunstige weersomstandigheden en het was dan ook uitsluitend aan haar groote door zettingsvermogen te danken, dat zij deze krachtproef heeft kunneVi volbrengen. De ze prachtprestatie volbracht zij in 19J/2 dag, wat des te meer een succes was, wanneer men bedenkt, dat zij vóór dien tijd nog slechts zeer korte afstanden afgelegd had. Hiermede was haar roem gevestigd. Sinds dien tijd wijdde zij zich geheel aan de vliegkunst In het volgende jaar maakte zij een solo-vlucht naar Tokio, die uitste kend verliep. Tevens had zij in dien tijd konnis ge maakt met den beroemden vlieger J.im Mollison, met wien zij >n 't huwelijk trad. Lang zou hun huweli|ksgeluk echter niet duren, want reeds na eenige weken maak te haar echtgenoot een vlucht naar Ame rika. Ook Amy zat in dien tijd niet stil Zij was bezig aan de voorbereidingen voor een solo-retourvlucht naar Kaapstad, üe heen- vlucht nam vier dagen in beslag de terug tocht zeven dagen, waarmee zij het re cord van haar man met 11 uur geslagen had. In het jaar 1933 maakte het echtpaar ge zamenlijk een tocht over den Atlantischen Oceaan, die evenwel niet zoo voorspoedig verliep. Wel wisten zij het vasteland van Amerika te bereiken, maar door benzine- gohrek moesten zij eerder landen dan zij van plan waren geweest en kwamen daar bij vrij ongelukkig terecht. Hun vliegtuig werd volkomen vernield. Op de race naar Melbourne wilden zij revanche nemen. De-

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1941 | | pagina 11