Voor den Zaterdagavond
Brabantsche
Brief
OUDERS
RADIO
Tob nooit
't HOEKJE
De
van Dré
PROGRAMMA
f
Ulvenhout, 13 Februari 1941.
Amico,
'Nen malschen Wester bolde over de natte
velden 't durp deur. De zwarte winterlochten
gongen in beweging. Wierden aan rafels en
flarden uit malkaar getrokken, 'n eerste stip
van Voorjaarsblauw peerlde aan den woeligen
hemel.
„Dréke, den Winter krijgt 'nen schup onder
z'n gewitwel!" riep ik op 'nen mergen van
den erf naar den stal, waar m'n baaske doende
was.
Dooit 't opa?" zoo kwam Ie aangeloopen.
„Méér dan dooit, jonk! Zie!" En 'k wees 'm
op de groote verandering in de lochten en ge
kunt me gelooven of nie, maar mee m'nen erm
om zijnen schouwer geslagen, stonden we daar,
in den mergenduister wel tien minuten lank,
big naar de lochten te zien, die vol beloften
hongen veur den boer. 'Nen mearel floot deur
de natte stilte; tien, honderd, duuzend veugels
zongen naar 'n nuuwe tij. Wy keken malkaar
'ns aan. Lachend. Dan wrong m'n baaske z'n
eigen los uit m'nen erm, gaf me 'nen stomp.
Meteen stond ie in verdedigingspositie! Ik
wéégde 't er op!
Ja, wagen! Ik ben ommers nie meer teugen
dieën jongen reus opgewassen. Toch ook In de
lochten moest den Ouwen Winter wyken veur
't Jonge Tij...! Maar ik waagde 't erop. Viel
aan. 'Nen „directen" op z'n borst, maar ver-
tjoet! 'k had beter teugen 'nen muur kun
nen stooten.
We zagen malkaar aan. Lachten. Hg om de
fout in z'n verdediging, ik om... wel om dieën
„muur". Nóg 'ns! Maar m'n baaske was nou
beter op z'nen kievief. De vuisten kiekten teu
gen malkaar. En in allebei onz' oogen stond
efkes de verrassing van pyn. „Eikenhout is
eikehhout," lachte Dré Hl: „sodetjuu, opa, wat
'n knuisten hedde toch!"
„Jaja," spotte-n-ik: „die klavieren van jou
zijn anders ook 'n paar lekkertjes!" En onder
wijl stonden we mee den tong de afgeschaafde
vellen op de knokkels te „plakken". Zooals ge
'n lekke sigaar wel repareert.
'Nen oogenblik later jübelde-n-ie in den stal
't hoogste lied uit. Samen mee de veugeltjes!
Als ik 'van HtiW réfe, 'tien"batten Westèf
schuins tegemoet, dan flierden de waterstui-
vings lijk dunnen rook over velden en wegels.
Maar de locht gong blinken! 't Zonneke kost
nie wijd weg zyn. Zgnen glorie straalde-n-al
lanks den regenhemel. Als zilver blonk 't natte
geboomt, dat bepeerld hong mee den kristalij-
nen franje van rustelooze waterdruppen. Zil
veren glanzings verschoten over den groenen
droesem op 't ijs en hier en daar zag ik den
Westerbries al over 't water rimpelen, dat vrij
gong komen van den barren winter. Lijk den
akker ook, die zacht en donker wierd onder
den wem el van 't Nuuwe Tg, dat van de blin
kende lochten werlde in den gretigen aarde,
die blonk van 't krallend dooiwater.
Wijdweg, tegen 't Westen aan, daar schimde
den '"boschkant achter 'nen „damp" van
mergenlicht.
Kwam ik achter in den namiddag verom,
dan ritselde de natte stilte uit de leege velden,
die daar wegnevelden in 'nen pèèrsen doom,
die vloeide uit den trillenden ender ten
Westen, waarboven den rossen zonnebol te
zinken hong deur eenen bonten glorie.
Verlaten trok den opdrogenden keiweg 't
durp deur. Blaauw schampten de ramen der
huizekes bezijen. Uit de kerkramen vlamde den
smeulenden dag in laaiend vuur. Den leien
toren blonk als koper. 'Nen schoonen dag, den
eersten Voorjaarsdag, brandde leeg in wisse
lenden pracht, 't Nuuwe Tg, dat komen gaat,
vertoonde zijnen glans in gloeienden weelde
van kleuren over de zachtgedooide aarde.
En als ik ten avond nog 'ns efkes den wind
gong voelen, midden op den weg, dan zonk
't ys van den winter moei naar den bojem der
Mark, diep onder 't donkere dooiwater, dat
nou vrg te rimpelen lag onder 't zilveren ge-
streel van de maan.
Den winter is geweken! Den boer op slag!
Den lesten vorst is rap uit den grond nou, we
kunnen 'm gaan keeren.
Als ik Zondagmiddag de „Gouwen Koei"
binnenkwam, mee 'nen kop rood van den dut,
blinkend van den regen, dan hong daar de
plazlerige, wat uitbundige stemming van 't
boerenvolk, dat z'n eigen weer vrij voelde van
den zwaren winterdruk. De ballen rolden rus
teloos over de biljert, keu's vielen zwaar teugen
den vloer, 't gelach bolderde deur den blaauwen
smoor, die lijk 'n plafond boven de koppen
stond.
't Was er werm. Want de gasten, ze gooiden
de blokken nog naar wintersche gewoonte op
't vuur. En iederen keer als de deur open
gedaan wierd, dan sfioven ze gulzig den
malschen wester in, die „de Koei" binnen
stroomde. Heel de propclub was al present.
Stond zelfs al onder vollen stoom, want 'er
wierd degelijk en solied op tafel geslagen!
Hah! Nou al „ruzie"?! Dat kost 'nen leutigen
Zondagmiddag wordenEn als ik dichter
bije kwam, dan dan ontdekte-n-ik aan 't
„voetenènd"Nolleke Gommers!
Ge mot weten: Nolleke, kapitalist, tenminste
'gaar onafhankelijk; nooit getrouwd gewist
(welk vrouwmensch zou ooit zoo'n alikriek
geweid hebben!) dus nóg 'ns onafhankelijk;
wijers behept mee eigenschappen, die stuk veur
stuk in tegenstelling zijn mee z'n dwerg-
figuurke, Nolleke is fel anti! En dat noemt ie
„neutraal". Waar ie thuis is; zijn drie mili
tairen ingekwartierd op den oogenblik. (Er is
hier veul soldatenvolk), 't Gevolg is, dat
Nolleke van 's mergens tot 's avonds in de
„Gouwen Koei" zit, bg z'n natuurlijke vijandin:
Die twee hebben nou 'nen wapenstilstand aan
gegaan. Kee om Nolleke's centen, Nolleke om
dat ie toch ergens „vrijuit" mot kunnen sjam-
foeteren. Maar 't gevolg van deuzen wapen
stilstand is, dat Nolleke nou „baas" is in „de
Koei". ennedat nimt den Fielp nie!
Dén Fielp, knaap van 'n dikke driehonderd
pond, Nolleke, die de vyfenzeuventig nie
haalt, zgn dus, deur allerhande politieke en
tactische omstandigheden, waaraan ze gin van
beiën iets kunnen doen, teugenstanders ge
worden! En ge kunt nie gelooven, amico, wat
'n leut of wij mee deus span al hebben g'had.
Net als ik aan „ons" tafeltje kwam, dan
hoorde-n-ik den Fielp dreigen: „wat let me,
bromvlieg, hom deus bierglas hover jou enen
te zetten?!"
„Da liet ik m'n eigen nie zeggen," stookte
den Blaauwe.
Waarop Nolleke, wit van woede, ge kunt
'm nie kwajer maken dan mee te intrigeerèn
op z'n klein postuurke, waarop Nolleke z'n
brandewijntje-mèt vatte, om 't in den Fielp
z'n gezicht te gooien. Maar den Blaauwe was
net op tijd. Hg vatte Nol's ermke in 'nen
„schroef", draaide den schroef 'n tikske aan,
zoodat Nol z'n vingers lostrokken van 't voetje
van 't glas, waarop den Blaauwe 't brande-
wijntje soldaat mokte (zonder te ruuren) onder
de woorden: ,,'t zou toch zonde zgn om zoo'n
kustelrjk borreltje in zóó'n bakkes te gooien!",
In dat zóó'n lag zooveul minachting, dat
Nolleke accoord gong mee 't feit, dat z'n bran-
dewgntje nou toch óók' in 'nen verkeerden
kanis terecht kwam...!:
Toen kost ik zeggen: „middag, jongelui!"
„Den Dré!" groetten ze verom.
„Jongeman!" groette Nolleke.
„Tot nou toe in oew nest gelegen?"
groette den Fielp. En toen teugen Nol:
„hallee, van dieën stoel haf, gij! Da's den Dré
z'n plek."
Nou, eeriyk gezeed, amico, da's al ruim
dertig jaar zoo. Maar nou Nolleke „baas", of
liever gezeed „onderbaas" is, in de „Gouwen
Koei", nou ja, nou staan de pampieren ineens
anders
Maar Nolleke keek mij n's aan, hij m&g
me wel, geloof ik, en zee: „wilde gij hier
zitten, Dré en liet z'n eigen dan van den
stoel glijen. Den F.ielp zag ie nog nie! „En nou
netjes proppen, jongelui," zee No'leke nog:
„ennetoen keek Ie fel naar den Fielp:
„erinegin kapsones asge 't verliest."
Wèèrdig stapte-n-ie toen naar den toog, waar
ie teugenwoordig 'n vaste plots heeft, 'k zal
oe dalyk vertellen, waarom. Maar den Fielp
zat 't nou „tot-ier". En mee 'nen lenigen
olifantssprong greep ie naar 't statig-weg-
schrrjdende Nolleke, dat....:, geléérdheeft te
„duiken en lijk 'n kat zoo rap onder de biljert
schoot. Den Fielp schupte toen, maar Nolleke
vong den Bakker z'nen poot en gelukkig dat
er twee biljerters kans zagen den Fielp over-
ènd te houwen, want half Breda zou zijn gaan
evacueeren op den „bom-inslag" van den Fielp
z'n tuimeling!
Maar nou, ge verstaat, zat 't den bakker
bóven z'n neusgaten!
Na 'n kwartierke te hebben gepropt, zee den
Jaan, kakende naar den toog: „hij is werendig
weer' bezig, die èèrdmuis!"
En ja. Als wg omzagen, dan mokte Nolleke
weer sjuust 'n groot kruis achter 'nen soldaat,
die aan den toog 'nen pint gedronken had. Kek,
da's geniepige plazierke van dat dwerg-Nolle-
ke. En düarom heeft ie 'n vast plotske aan den
toog.
„Nou is 't mjjn beurt, heindelijk!" zee den
Fielp. „Zeg, jongens, has 'r daglyk soms 'nen
soldaat den herf hopaat, waarschouwt me dan
'ns hefkes!"
„Wat gade beginnen, Fielp?" vroeg ik:
„toch gin... toch gin stukken maken?"
„Zgde bedonderd, Dré! Maar 'k zal 'm de
stuipen ns' hop z'n lijf laten jagen!"
Tien minuten later, Nolleke had er al weer
enkelen de „absolutie" gegeven, gong 'nen
Duitscher naar den erf. Den Fielp 'm na, net
of ie ook efkes... ge snapt.
Den Fielp kwam verom. Vreef in z'n handen.
Zee: „hópletten, jongens, de boontjes staan hin
den week!"
Den soldaat kwam verom, vreef 'ns onder
z'n neus. Gong vlak bij Nolleke staan, daar aan
den toog, zonder 't Nolleke te zien. Bestelde
nog 'nen pint. Rekende toen af. Wij zagen hoe
Nolleke de Koei al inkeek, om d'attentie te
trekken veur z'n flaauwe mopke. „Net doen
hof we 't lollig vinden", vezelde den Fielp:
„vooruit, jongens, hoogskes knippen!"
We knipten, 'n Telleke later dronk den sol
daat z'nen pint leeg, zee „miettaag", keerde
z'n eigen om en... keek dan rap om, naar be-
nejen, naar Nol, die... druk doende was hum
den zegen te geven!
Man!! Wat 'nen toestand! Nolleke bleef hal-
verweuge mee z'n handje steken, schrok, keek
dan langs den soldaat henen en... mokte be
wegingen mee z'n hand of ie 'n vlieg aan 't
vangen was. In Februari! Den soldaat, 'nen
vlotten tiep, spuide de- komedie mee. Had in
eens allen aandacht veur die denkbeeldige
vlieg.
Vong mee. Bukte. Loerde. Sloeg. Wel vijf
minuten wierd gejaagd naar 'n Vlieg, waarvan
iedereen wist, dat ze in heel «Ulvenhout nie
bestond, dat was 'n consternatie. Om 't in oew
broek te doen! Eindelijk..., ja! D'n soldaat
ontdekte 't insect. Op Noll'ekes bolhoed! „Sst",
siste-n-ie tot Nolleke: „stejen blaiven!" Nol
stónd. Als 'n standbeeld. D'n soldaat sloop
dichter op Nolleke toe, op de teenen, mee 'n
gezicht of er 'nen Engelschman op den Nol
z'nen hoed zat. „Sst", siste-n-ie 'ns. Nolleke
stond stijf. De hand van den soldaat gong om
hoog. „Sst". En danpats! Daar verdween
Nolleke in z'nen bolhoed of ie onthoofd was.
Amico, we Hebben gebleird van 't lachen!
Toen hebben ze Nolleke op 'n tafel gezet.
Aan den eenen kant vgn die tafel gong den
Fielp stillekes staan, aan den anderen kant,
den soldaat. En als 't Nol eindelijk gelukt was
zijnen zweetenden kop uit:den hoed te pulken,
danw*., dan keek,ift>in;'t>\aakl£es van den Eielp,
dat gereed scheen te staan om Nolleke op te
gaan f reten, zóó, dit 't'" vuistje, rauw, on-
schoongemokt. Nolleke keerde z'n eigen rap
óm enen zag in den „strengen kop" van
den soldaat, die óók 'n soortement van dood
vonnis veur den Nol betëekende!
Dan
Dan riep-ie: „Kéééü"
„Ja, meneer Gommers?"
„Breng deuze twee...... ehheeren 'n
rondje veur mijn rekening. En gaauw!"
De twee heeren keken malkaar 'ns bek-
lippend aan. Dét was toch verdiend!
VOOR DE
De voirge maal spraken we over de z.g.
negatieve phase. Wé wezen ei toen reeds op,
dat het nog niet bekend zijn met de verschijn
selen van het kind in deze levensepriode, tot
heel wat onaangenaamheden aanleiding geeft
en dé opvoeding ernstig bemoeilijken kan. In
doorsnede vallen >egin en eindpunt der nega
tieve phase bg meisjes in het 12e en 13e
levensjaar ei. kan vastgesteld worden, dat
deze periode parallel loopt met de menstrua-
tie-peirode .het bereiken -van de ryping).
Kort na de menstruatie valt op te merken,
dat de neerslachtige houding van ..et meisje
verandert in meer sterker levensgevoel. On
derzoekingen hebben geleerd, dat meisjes,
wanneer zjj in deze lichamelgk zware periode
bri-ven wisselen met elkaar, zy voortdurend
klagen over slapeloosheid, vermoeidheid, slap
heid en gebrek aan medeleven by anderen, on
bevredigd verlangen.
Uit het boek van Prof. Ch. Buhler citeer ik
een paar meisjesbrieven:
Een meisje van 13 jarën maanden schrijft:
„Zo gebeurt liet, dat ik zonder reden be
gin te huilen. Ik heb nu een vreselijk leeg
gevoel, huilen kan ik niet meer en toch
heb ik voortdurend het gevoel, dat ik hui
len moet."
Een ander kind, 13 jaar 2 maanden schrijft:
„Zk zou het liefst willen sterven, ik voel
mij altijd zoo verlaten. Ik wou, dat ik dood
was of dat ik heelemaal 'leen was. Al mijn
wenschen gaan in vervulling en toch ben ik
niet gelukkig."
Een voorbeed van ommekeer:
Een meisje van 15 jaar 1 maand schrijft:
„in mij schijnt alles in orde te zijn, maar
nu moet het ook zoo blijven, Ik zal mg
inspannen, dat het niet anders wordt. Als
ik nog eens lees wat ik op 8.2 in dit boek
geschreven heb, lijkt het mij, alsof ik vroe
ger gek geveest befi, maar nu kan ik het
leven weer liefhebben."
(Waarschgnlijk is hier hetzelfde meisje, dat
graag wilde sterven, aan het woord).
Voor ouders is het van ontzettend groot
belang, dat ze hun meisjes in die moeilijke
levensjaren kennen. Want, wee, als deze kin
deren dan in handen vallen van ongure ele
menten, die zich voordoen, alsof zij de meisjes
volkomen begrijpen, maai er op uit zijn, hun
wellusten bot te /ieren. Het verlangen der
kinderen is dan zoo onbestemd, er is iets in
hun leven, dat ze onrustig en „wild" maakt.
Lastig thuis tegenover ouders en broertjes
en zusters, eigenaardig tegenover vreemden,
enfin, wie zei' meisjes van dezen leeftijd
heeft, zal hebben bemerkt, dat de kinderen
a.h.w. voor geen reden vatbaar zijn.
In sommige kringen huldigt men de op
vatting, dat de kinderen in die levenspériode
gevaarlijk zgn en men bedoelt dan, dat
slechte jongens er dan „vat" op hebben met
noodlottige gevolgen vaak. Welnu, in zeke
ren zin is dit waar en zéker, als de ouders
in die levensperiou de meisjes verkeerd aan
pakken. Men moet trachten en vooral
behoort dit tot de taak der moeder de
meisjes over deze peirode neen te helpen. Dit
kan men doen, door veel vertrouwen te
schenken, veel intiem met de meisjes te spre
ken over de moeilijkheden in hun leven, die
moeder zelf ook meegemaakt heert en waar
door zy gevormd werd en vaar zy door geko
men is, zonder ooit maar ook beschaamd ge-
staar te hebben tegenovr haar ouders. Zoo
kan men veel leed voorkomen. En vooral zal
men moeten opletten, met welke vriendin
nen de meisjes omgaan en in welk milieu zg
komen.
Ik geef toe, dat dit alles zoo ontzettend
moeilijk kan zijn, maar wie weet, wat er op
het spel staat, '.al deze moeite niet groot kun
nen of mógen vinden. Men geve het meisje in
die periode afleiding, men la er het eens uit
gaan met een vertrouwde vriendin, men ver
geve het veel humeurigheid en blijve geduldig.
Men houde het kind voortdurend voor, dat het
zelf moet probeeren zoo het leven te ver
overen, dat het nooit beschaamd behoeft te
zijn.
Gelukkig de kinderen, die op dien leeftijd
een moed r hebben. Zoo vele meisjes moe
ten a'leen de wereld door en alleen de ge
varen door!
Gelukkig iok die moeHers, die beseffen, wat
haar taak is in deze levensperiode van hun
kinderen, vloeders, die niec er op uit zyn
zelf van het leven naar hartelust t<- genieten
en de opvoeding der kinderen aan het toeval
of ana anderen overlaten.
Moeder zyn, wat is dht toch een grootsch
iets...
OVEEKA.
ERGERNIS.
Wij kunnen ons soms bovenmate ergeren
aan kleine hebbelgkheden, (wie er zich aan
ergert noemt het onhebbelijkheden) van een
ander. Een bepaalde houding, waarin iemand
zit of staat, een stopwoord, de gewoonte om
met de vingers op de tafel of op een stoel
leuning te trommelen en dergelijke kleinig
heden. Wannéér wij zooiets met misnoegen
ontdekt hebben, dan dbserveeren wg reeds bg
voorbaat de persoon in kwestie, in afwach
ting of het door ons afgekeurde gebaar zich
weer zal voordoen. Wij zitten als het ware
op het vinkentouw om ons te ergeren, alsof
dit een genoeglgke bezigheid was inplaats
van dwaze energie-verspilling.
Iedereen kent personen, die zich niet be
paald in zijn sympathie verheugen en van
wie hg „niets kan hebben". Bij dergeiyke
kleine ergernissen is de redelykheid ver te
zoeken, van de een kunnen wg alles hebben
en van de andere niets. Maar het komt ook
voor, dat letterlgk alles ons prikkelt en irri
teert, dat wij liets. kunnen verdragen van
wie dan ook, dat we geneigd zgn om de on
schuldigste opmerking .net een snauv te be
antwoorden. En als het zoover is, dan is het
tyd dat wij onszelf eens onder handen nemen.
Bijna ieder mensch heeft iets van den
schoolmeester in zich. Wc zgn big met de
overtuiging dat wij zelf gelijk hebben en een
ander ongelyk. Wg vincen er een zekere vol
doening in, wanneer de gelegenheid zich
voordoet om een ander op zijn plaats te zet
ten, of op een font te wijzen. Maar het is
heusch ook wel eens noodig, dat wij onszelf
onder handen nemen.
Een zorgelyke tijd maakt nerveus, en ner
vositeit leidt licht tot een slecht humeur.
Het resultaat van een slecht humeur is, dat
wg onze zorgen verhalen op hen, die er part
noch deel aan hebben.
Wanneer U dus niets en niemand kunt uit
staan, en de innerlijke barometer op storm
stait, gaat dan in een leege kamer eens
rutig voor den spiegel staan. U bent nog
heelemaal niet in de stemming voor opbouw
of zelfinkeer, dus begint maar met de men-
schelijke zwakheid: gdelheid, en constateert
hoe onfl tteus dat slechte Humeur is. Nor-
sche oogen, neergetrokken mondhoeken met
twee diepe vouwen langs de neus, een scher
pe rimpel boven de neus. (hè, die had ik toch
onlangs nog niet?) Neen, en die kan nu ook
verdwynen, als U maar anders gelieft te
kijken.
Het duive'tje van zelfingenomenheid
blaast U in. dat U verschillende mensch en
„maar een flink de waarheid heeft gezegd".
O, noem je het zoo? Ik zou zeggen dat ik ze
onbarmhartig en noodeloo*. heb afgesnauwd.
Hoofdzaak is: Vuel ik mij nu prettiger?
Neen. Zgn mgn moeilgkheden er iets door
verminderd? Ook al niet. Daarenboven heb ik
mijzelf vrijwel geïsoleerd; de stoutmoedigen
zullen eenige sarcastische opmerkingen voor
mg in petto hebben, en de, fcedeesden zullen
mij voor de rest van den dag ontloopen.
Ongezellige boel.
Als ik eens een ander gezicht zette, en dan
fleurig en open naar de anderen toeging en
zei: ,,'t spijt me, ik was vanochtend onrede
lijk, en slecht geslapen en wat moeilgk
heden. Vergeef het maar."
Het duiveltje: „en ik dacht dat je zei dat
je ze juist de waarheid had gezegd?"
„Ik heb genoeg van jouw zure „waar
heden". Juist wak ik nu wil gaan zeggen is
de waarheid. Adieu." „Au revoir" bedoel je".
„Ach ja, dat zal nog we?' eens."
Tocb kan zoo'n tête-è-tête met het slechte
humeur veel opklaren.
Probeert U net eens?
„Wa mag 't zijn, asteblief, meneer Gom
mers?", vroeg Kee.
Toen mokte Nolleke zgnen sprong, rende
naar de deur en riep: „twee wonderolie!"
„Wat?" vroeg den soldaat aan den Fielp.
Den Fielp mokte 'n zittende beweging en flod
derde toen mee z'n tong:
„Zwai w;oendereul!"
Den soldaat sloeg dubbel van den lach!
Amico, in gin tijen heb ik zoo gelachen! Dat
NollekeAltij heb ik leut in deus brutale
krielhaantje.
Ja, dat nieuwe Tg, dat Voorjaar, stemt 'nen
mensch weer veul plazieriger!
Kom, ik schei er af.
Veul groeten van Trui, Dré Hl, den Eeker
en als alty gin horke minder van oewen
t.a.v.
Dré.
ZONDAG 16 FEBRUARI 1941.
Hilversum I, 415 m.
Nederlandsch Programma. 8.00 KRO. 1.00
AVRO.
8.00 Wij beginnen den dag.
8.30 Gramofoonmuziek.
10.00 Hoogmis.
11.30 Gramofoonmuziek.
12.00 Declamatie.
12.10 KRO-Symphonie-orkest (^pn.).
12.30 „De nieuwe Zuiderzeepolders in verband
met de expansienood van onze jonge boe
ren", lezing.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 AVRO-Amusementsorkest (opn.).
1.45 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
,Wie en wat waren onze voorouders?"
lezing.
2.00 Concertgebouw-orkest en solist.
3.00 „Enkele punten van cultuurgemeenschap
tuschen het Duitsche en het Nederlandsche
volk," lezing.
3.20 Gramofoonmuziek.
3.30 Uit Berlijn: 61e Verzoekconcert voor de
Duitsche Weermacht.
6.00 Orgelspel.
6.20 Voor Nederlandsche jonge mannen van
1823 jaar.
6.42 Almanak.
6.45 Actueeie reportage of giamofoonmuziek.
7.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Gramofoonmuziek.
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Sport van den dag.
I.30 Berichten (Engelsch).
8.-. Concertgebouw-orkest, koor en solisten.
'opn.),
9.20 Dialoog.
9.35 Gra»- - ">onmuzi. 'c.
9.45 Er-^elsche bei. I.'en ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP en si; iting.
Hilversum n, 301,5 m.
8.00 NCRV. 2.00 VARA. 4.00 VPRO. 5.15—
7.15 VARA.
8.00 Orgelconcert (opn.)
8.45 Morgenwijding.
8.45 NCRV-klein koor en -orkest (opn.).
10.05 Gramofoonmuziek.
II.30 Gewijde muziek (opn.).
12.00 Rondom het orgel.
12.10 Cyclus „Kent gij Uw Bijbel?" (gr.pl.).
12.30 Rondom het orgel (vervolg).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Wognums Zangkoor en gramofoonmuziek,
1.25 Cyclus „Eens Christer's reize naar de.
Eeuwigheid in dezen tijd" (gr.pl.).
1.45 Trompet en orgel (opn.).
2.00 Almanak.
2.03 Esmeralda en solisten.
2.40 Gramofoonmuziek.
3.10
3.30
4.00
4.15
5.15
5.30
6.00
6.30
6.45
7.00-
Kinderkoor „De Merels".
Cello en piano.
Boekenpraatje.
Studiodienst met Bach-cantate.
Wekelijksche gedachtenwisspling ANP.
Voor de kinderen.
VARA-orkest.
Pianovoordracht.
Actueeie reportage of gramofoonmuziek.
-7.15 Pianovoordracmht en sluiting.
MAANDAG 17 FEBRUARI 1941.
Hilversum I, 415 m.
Nederlandsch Programma. VARA.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Orgelspel.
11.00 Declamatie.
11.20 Fluit en piano.
11.50 Gramofoonmuziek.
12.00 Esmeradla en solisten.
12.42 Almanak.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Gramofoonmuziek.
I.15 "ARA-orkest.
2.00 Viool en piano.
2.35 Keukenpraatje.
3.00 Gramofoonmuziek.
3.15Cyclus „De vrouw in haar beroep".
3.30 Gramofoonmuziek.
4.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
4.30 Voor de kinderen.
5 00 Gramofoonmuziek.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Esmeralda en solisten.
6.10 De Ramblers.
6.42 Almanak.
6.45 Actueeie reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Friesch praatje ANP.
7.15 Orgelspel (7.30—7.45 Berichten En
gelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 VARA-orkest.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 VARA-orkest.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP en sluiting,
Hilversum H, 301,5 m.
NCRV.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Schriftlezing en meditatie.
8.15 Mannenkwartet met orgel (opn.)
8.20 Ochtendgymnastiek,
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.40 Celesta-ensemble.
10.15 Gewijde muziek (opn.).
10.30 Morgendien-t.
II.00 Celecta-ensemble en gramofoonmuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 NCRV-orkest (opn.).
1.15 Orgelconcert.
2.00 Voor scholen.
2.35 Nederlandsch pianokwartet en gramo
foonmuziek.
.30 Bybellezing.
4.00 Gramofoonmuziek.
5.00 VPRO: Cyclus „Het gezin in onzen tijd".
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Jianovoordracht.
6.00 Berichten.
6.05 Bel Canto.
6.45 Actueeie reportage of gramofoonmuziek.
7.007.15 Economische vragen van den dag
ANP en sluiting.
