Italiaansche pers over
Hiiier's rede
Het
granaatappelsap
NIPPER EN PELLE
Drieste roofoverval
in Parijs
Die NACHT-HOEST
zal ophouden!
akker's Abdijsiroop
Amerikaanscbe eischeo aao
Tsjiang-Kai-Sjek
Radioprogramma
De rede van Hitier heeft in Ttalië leven
dige belangstelling gewekt en is met groote
voldoening ontvangen. De bladen publicec-
ren op de frontpagina groote uittreksels on
der .vette koppen, waarin o.a. gewezen
wordt, op de aankondiging van den groo-
ten duikbootenoorlog, dien Duitschland in
het komende voorjaar tegen Engeland zal
ontketenen en op de woorden van lof voor
de geweldige medewerking, die Italië ver
leend beeft aan den strijd tegen den ge-
meenscbappelijken vijand, alsmede op de
hernieuwde verzekering van de gelijkheid
der idealen van de beide revoluties.
De „Popoio di Roma" constateert in de
beide redevoeringen van Duce en Fuehrer
een volkomen overeenstemming van denk
beelden en bedoelingen. Het blad schrijft,
dat wellicht, bij geen andere gelegenheid de
beide leiders blijk hebben gegeven van zulk
een gelijkheid van standpunten, gebaseerd
behalve op het verstand, op de gevoelens
en het geloof. Dit vindt niet alleen zijn ver
klaring in de persoonlijke solidariteit van
de beide groote leiders, doch ook in de even
wijdige lotsbestemming der beide volken,
die door de revoluties, geinspireerd door de
gemeenschappelijke gedachte aan vrijheid
en opbouw, historisch verplicht zijn, geza
menlijk tegen de vijandelijke oude wereld
op te marcheeren.
De hoofdredacteur van de „Telegrafo"
Giovanni Ansaldo, schrijft: De beide leiders
zijn uitgegaan van dezelfde grondgedachte,
de ondeelbaarheid van het geestelijk en ge
wapend verbond tusschen Italië en Duitsch
land. Zij zijn er heiden evenzeer van over
tuigd. dat het Duitsch-Italiaansche bondge
nootschap de kern vormt en moet vormen
van het nieuwe Europa,-bevrijd van de An
gel-Saksische controle en uitbuiting. De bei
de leiders zijn er zeker van. niet alleen op
hun landen te kunnen re\e.nen. doch op 't
geheele Europeesche continent, dat mili
tair en geestelijk door dp as beheerscht
wordt. Zij stemmen bovendien overeen in de
absolute zekerheid van de uiteindelijke over
winning. want Engeland kan in Europa op
geen enkelen bondgenoot van belang reke
nen en zelfs wanneer het erin zou slagen,
een coalitie rond zich te groepeeren van de
Angelsaksische volken, met inbegrip van
de Amerikanen, zou het er geenszins in
slagen, de as. en Europa te doen buigen
en zou het' tenslotte in elk geval moeten
capitulecren. Nadat Italië he.t den geheelen
winter tegen de voornaamste krachtsin
spanning van Engeland heeft uitgehouden,
is het meer dan ooit standvastig en één van
geest en gesterkt in den wil, te overwin
nen. Duitschland is. na den geheelen win
ter in zijn fabrieken en op zijn werven te
hebben gewerkt, meer dan ooit gereed voor
den beslissendcn strijd en het beschikt over
een massa oorlogsmiddelen, die grooter is.
dan de vijand ooit heeft voorzien en die door
Ainerikaansche hulp niet geëvenaard kan
worden. Daarom hebben de beide leiders
aangekondigd, dat in het komende voorjaar,
de vereenigde strijdkrachten der beide vol
ken zullen overgaan tot den beslissenden
aanval, die zal moeten leiden tot de ineen
storting van de Angelsaksische macht.
Na den opstand in Roemenië
Volgens een officieele mcdedeeling over
het verloop van het onderzoek inzake de ge
beurtenissen in Januari, zijn de gewezen
secretaris-generaal van het ministerie van
propaganda en leider van de pcrsafdceüng,
Viktor Medrea, cn twee ambtenaren van de
Reschitza-fabriekon gearresteerd.
De krijgsraad te Boekarest heeft volgens
hetzelfde communiqué op 23 Februari -tien
deelnemers aan den opstand tot dwangar
beid, varieerende van 3 tot 5 jaar, veroor
deeld. Zestien anderen werden vrijgesproken.
FEUILLETON
daoJi ethet m<üm
37.
Als twee dieveggen slopen ze de achtertrap
af en door de zijdeur naar 'buiten. Gelukkig
wisten ze ongemerkt in de garage te komen
en Diana la.hte zachtjes, met opeengeklemde
tanden. Ze ging voor in de' auto zitten en Mar-
jorie nam naa3t haar plaats achter het stuur.
Het was koud en duurde even voor ze den
motor op gang kon krijg» n. Eindelijk gelukte
het.
„Waar gaan we naar toe?" vroeg ze.
„Oh, waarheen je maar wilt, als je maar
rijdt als een duivel!" klonk het roekelooze ant
woord. „Laat de motor 'maar eens heelemaal
uitloopen vanmiddag!"
Best!" was alles wat Mariorie zei en meteen
schakelde ze in op de eerste versnelling.
In het besturen van de' auto was ze zeer
bekwaam en bovendien -vas ze heelemaal niet
bang. Langzaam reden ze de laan uit naai
den uitgang. Bij een bepaalde bocht kregen ze
het volle gezicht op het huis. Diana keek er
naar en rilde onwillekeurig. Even later waren
ze buiten op den rijweg. Marjorie gaf hoe lan
ger hoe meer gas en dl spoedig vlogen ze
langs den weg met een duizelingwekkenden
vaart.
„Dit is wat ik juist noodig heb!" zei Diana.
Daarna sprak ze geen woord meer; ze zat
strak voor zich uit te staren met hongerige
oogen.
Ze lieten Tarford ver achter zich en reden
recht door, de naderende bui tegemoet. De
lucht werd hoe langer hoe grauwer en daar
dwarrelden de eerste sneeuwvlokken al neer.
Marjorie reed door, zonder vaart te minde
ren, hoewel de sneeuwvlokken hoe langer hoe
grooter verden, haar het uitzicht sterk be
lemmerend. Maar Marjorie had een goed ge
voel voor richting. Bovendien was er aan
weerskanten van den weg een lage heg, waar
door het haar gemakkelijker gemaakt werd.
Zelfs het vastplakken van de sneeuw op de
55. Honger ls de beste saus.
1. „Zoo, Pelle, nu heb ik aas.
Straks zet ik je gebraden
forellen voor. Wat breng jjj
voor het middageten?"
2. „Hier kom ik met het des
sert. Heb je rt eten klaar?"
3. „Ligt aan mij, dat ik zo'n
honger heb, of ben je sedert
de vorige keer zo'n beste
kok geworden?"
56. In gelukkige onwetend
heid.
1. „We hebhm niet eens alles
opgegeten. Er is nog wat
over. Daarmee mogen de
wilde" dieren hun maal
doen."
„Precies! We zullen 't vuur
uitmaken, voordat we ver
der trekken".
2. En daar gaan de jongens
vroljjk en onbekommerd
verder. Wanneer ze 't biljet
op de boom gelezen hadden
waarop stond, dat er een
leeuw uit het circus losge
broken was, dan zouden ze
zei r op de vlucht geslagen
zijn.
Met een kleine handkar werd 3.7
millioen vervoerd, die door de
bandieten werd buitgemaakt.
Een drieste roofoverval waarbij
Jon daders 3.7 millioen francs in
tanden viel. is Maandagmiddag in
het centrum- van Parijs gepleegd.
Drie 'employé's van de Credit
Commercial, die met een kleine
handkar dit bedrag van de Bank
van Frankrijk hadden gehaald om
het naar het hoofdkantoor van de
bank te brengen, werden op slechts
enkele meters afstand van het. bank
gebouw door vier bandieten overval
len. die uit een auto waren gestapt
Verscheidene revolverschoten wer
den gelost, waardoor een der em
ployé's op slag werd gedood en een
tweede zwaar werd gewond. Terwijl
de misdadigers, voortdurend schie
tende, het geld naar hun auto sleep
ten. werden zii uit. de vensters van
het nahuriee bankgebouw bekogeld
met inktpotten en andere bureau-
voorwerpen. Toch slaagden zij er in
de vlucht te nemen en zonder her
kend te zijn te ontkomen.
DE GROT VAN LOURDES.
De beroemde Grot van Lourdes is thans
door de Fransche regeering teruggegeven
aan de katholieke kerk. De grot, was bij de
leekenwetgeving van 1906 in het bezit van
den Franschen staat overgegaan.
Nauwelijks hebt Ge U ter ruste begeven,
of die kwellende nachthoest begint weer I
Neem daarvoor nu de vanouds beproefde
Akker's Abdijsiroop, welke dooreen nieuwe
toevoeging van Apotheker Dumont thans
nbg sneller en nog krachtiger werkt.
Begin vandaag nog en vannacht reeds sult
Ge rustig kunnen slapen door de bekende
het beproefde hoest geneesmiddel!
TOT BETERE VERSTANDHOUDING
MET DE COMMUNISTEN.
Toegevend aan de eischen van dr. Currie,
Roosevelt's afgezant, die na een bezoek aan
Tsjoengking te hebben gebracht. naar
Tsjiengtoe is doorgereisd, heeft Tsjiang Kai-
sjek. naar verluidt, besloten om de grootst
mogelijke concessies aan de Chineesche
communisten te doen, aldus wordt in Chi
neesche berichten, die te Sjanghai zijn bin
nengekomen, gezegd. Currie heeft, naar ge
meld wordt.. Tsjiang Kai-sjek gezegd, dat
de financieels steun van Amerika afhan
kelijk is van toenadering tusschen Tsjoeng
king en de Chineesche communisten om te
verhinderen, dat er wellicht een burgeroor
log in het anti-Japansche kamp ontstaat.
Zich gesteld ziende tegenover dit feitelijke
ultimatum heeft Tsjiang Kai-sjek besloten
om de anti-communistische stemming onder
de leiders te Tsjoengking te beteugelen en
tevens Soen-fo, voorzitter van den wetgeven
den Joean, en mevrouw Soeng Tsjing-ling,
weduwe van wijlen dr. Socn Jat-sen. sticht
ster van de Chineesche republiek en vurig
sypmathiseerende met het communisme,
naar Moskou te zenden om door onderhan
delingen met de Sowjet-leiders tot overeen
stemming te komen, aldus dezelfde berich
ten. Soen-fo aarzelt echter, zoo werd ver
klaard, om deze missie op zich te nemen,
tenzij hem uitgebreide volmachten tot on
derhandelen worden meegegeven.
Ondertusschen is Currie, vergezeld van
den Amerikaanschen ambassadeur. Nelson
T. Johnson, generaal Tsjiangtsjoen, secreta
ris-generaal van den oppersten oorlogsraad
der regeering te Tsjoengking, per vliegtuig
te Tsjiengtoe aangekomen.
Vreedzame verovering
van China
In de Japansche Kamer heeft generaal-ma-
joor Tanaka, hoofd van het wervingsbureau
van het ministerie van oorlog, verklaard, dat
het voor een regeling van het Chineesche
conflicht niet noodig is, dat het regime van
Tsjoengking door geweld van wapenen ver
nietigd wordt. I-Iet is van het grootste belang
Al dia Tanaka dat het thans bezette
gebied tot economische ontwikkeling wordt
gebracht. Indien dat gebeurd is, zullen de
ChineeschJapansche belangen in dat ge
bied toenemen, waardoor nauwe economische
banden zullen ontstaan, die op hun beurt de
politieke verwantschap zullen versterken.
China kan niet afgescheiden van Japan
staan. Wanneer die tijd gekomen is, zullen
wij het regime van Ts.iang-Ivai-Sjek in
Tsjoengking en Joennan kunnen negeeren.
In antwoord op een interpellatie verklaar
de Tanaka, dat het Japansche leger in China
thans de politiek toepast: in de eerste plaats
vrede en orde. Van deze politiek maakt de
aanleg van spoorwegen en militaire barakken
het grootste deel uit. Tanaka herinnerde aan
Mandsjoekwo, waar eenzelfde gedragslijn
werd gevolgd, zoodat het aantal bandieten,
dat aanvankelijk een kwart millioen bedroeg,
tot 2000 is verminderd. Hetzelfde resultaat is
bereikt in Sjansi, Binnen-Mongolie en het ge
bied van Sjanghai.
Ten aanzien van de economische zijde van
de aangelegenheid zei de Tanaka, dat de mij
nen in Sjansi 300 millioen ton anthraciet
bergen. Een kilogram van deze brandstof is
voldoende om een vrachtauto 59 kilometer te
laten rijden, wanneer van gasgeneratoren ge
bruik wordt gemaakt. Zonder veel inspan
ning kan men in Noord-China alle brandstof
verkrijgen, die noodig is om de Japansche
auto's te doen rijden. De ijzerwinning in
Sjansi is door de Japanners zoozeer verbe
terd, dat. de behoefte van geheel Noord-Chi
na daardoor gedekt wordt. Daardoor zal het
mogelijk zijn grondstoffen uit het gebied van
Peking en Tientsin naar Japan te brengen.
DE AMERIKANEN IN THAILAND.
Naar Domei uit Bangkok meldt, heeft de
Amerikaansche gezant in Thailand aan de
daar wonende Amerikaansche staatsburgers
den raad gegeven, naar hun land terug te
keeren.
DONDERDAG 27 FEBRUARL
"Tilvers tmi I, 415 m
Nederlandsch Programma AVRO.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
10.00 Morgenwijding.
10.15 Orgelconcert en zang.
11.00 Declamatie.
11.20 Ensemble Jonny Kroon en gramofoon
muziek.
12.45 Nieu--'»- en economische berichten ANP.
1.00 Omroeporkest.
2.00 „Moeders in de dierenwereld", lezing.
2.15 Viool en orgel.
2.40 Pianovoordracht.
3.00 Voor de vrouw.
voorruit kon er haar niet toe bewegen wat
langzamer te gaan rijden. Diana had hier
behoefte aan, dat kon ze heel goed begrijpen.
En dus was ze niet van plan zich door een
bui te laten dwarsboomen.
Na een heelen tijd sprak Diana weer. „Mar
jorie," zei ze, „je bent een prachtstuk! Ik heb
altijd wel geweten dat je een kameraad was,
maar dit overtreft alles!"
Diana zat nu minder gespannen en leunde
tegen het rugkussen. „Ik voel me veel beter,"
zei ze. „Als je wilt kun je nu wel wat lang
zamer rijden. Wat een weer! Stop even, dan
zal ik je voorruit schoonmaken!"
Marjorie stopte. De sneeuw joeg langs de
ruiten; mensch noch dier was in den omtrek
te bekennen de heele wereld scheen ver
laten.
Diana had een zeemleer gevonden en maak
te aanstalten om uit te stappen, maar Mar
jorie hield haar tegen. „Blijf rustig zitten,"
zei ze. „De lucht daar voor ons uit wordt al
wat lichter, kijk maar! Als we even wachten
is de bui misschien over. Laten we ondertus
schen een sigaret rooken!"
Allebei staken ze een sigaret op en leunden
daarna behagelrjk achterover. Diana's gezicht
was nu heelemaal ontspannen.
„Wat een zaligheid zoo maar recht door te
vliegen!" zuchtte ze.
„Jammer dat we terug moeten," vond Mar
jorie.
Diana's gezichtje betrok. „Heb jij nooit zoo'n
gevoel van alles weg te willen heel ver
weg?" vroeg ze.
„Nee," zei Marjorie. „Dat gevoel heb ik
niet. Maar als het zoo was, zou ik het vast
en zeker doen."
Diana keek haar weifelend aan. „Dat weet
ik nog niet zoo zeker," zei ze.
„In ieder geval als jij daar ooit eens zin
in mocht krijgen, help ik je," zei Marjorie.
„En de gevolgen neem ik wel voor mgn reke
ning."
Diana schudde haar hoofd. „Het dient ner
gens toe," zei ze. „Waar je ook neen gaat
je loopt toch altijd vast. Stel je voor dat ik
nu wegliep; dat zou toch al heel dom van me
zijn!"
„Dat zou het niet!" zei Marjorie vurig. „En
ik zou je helpen. Ik zou het zoo gemakkelijk
voor je maken je desnoods verbergen totdat
alie moeilijkheden voorbij waren. Als je je
maar aan mij zou willen toevertrouwen! Maar
zooiets doe je toch niet."
Diana's oogleden trilden even. „Erg lief van
je, Marjie," zei ze week. „En wel bedankt!
Maar ik zal er geen gebruik van maken."
Marjorie keerde zich snel naar haar toe.
„Ik' meen het!" zei ze ernstig. „Je hebt me
wel niet in vertrouwen genomen, maar daar
om weet ik heel goed dat je jezelf verplicht
acht met dezen man te trouwen uit nood
zaak. Ik blijf bij mijn meening dat niets ter
wereld een dergelijke stap rechtvaardigt. Als
je van hem hield, zou het wat anders zijn.
Maar dat doe e niet; op dat punt behoef je
mij niets wijs te maken."
„Oh!" zei Diana, en het bloed schoot haar
naar de wangen. „Je bent er dus achter geko
men!" Haar stem beefde, toen ze vervolgde:
„In leder geval verandert dat niets. Zooals ik
je vroeger al gezegd heb ik moet mijn
eigen weg gaan. En ik ben vast besloten dit
te doen."
Marjorie stak haar impulrief haar hand toe.
„Diana mijn Veveling oh, laat mjj je
toch helpen!"
Als eenig antwoord bracht Diana de uitge
stoken hand naar haar lippen en drukte er
heftig een kus op, terwijl de tranen langs haar
wangen rolden.
Toen ze haar hoofd weer ophief, was alle
kleur uit haar gezicht geweken. „Ik heb mijn
sigaret heelemaal bedorven, lieveling," zei ze,
met een zenuwachtig lachje. „Geef me alsje
blieft een andere! En dan moesten we zoo
langzamerhand maar naar huis rijden het
zal vroeg donker zijn vandaag."
Marjorie gaf Diana haar sigarettenkoker:
„Is dat alles?" vroeg ze cp een toon, waarin
sympathie en bittere teleurstelling dooreen ge
mengd waren.
„Dat is alles," zei Diana beslist, „behalve
dat het guur en akelig weer is. Hoe gauwer
we terug gaan hoe beter, lijkt me."
Zwijgend stapte Marjorie uit de auto en
veegde de voorruit schoon. Het scheen dat hier
niets meer te zeggen viel.
Ze keek eens naar de lucht en zag dat het
weer begon op te klaren; het had ook opge
houden met sneeuwen.
„Het lijkt me beter nog een eindje door te
rjjden," zei ze, nadat ze haar plaats achter het
stuur weer had ingenomen. „Als we nu onf-
keeren, halen we de bui van daarnet weer in."
Ze reden verder, nu echter in gematigder
tempo. De lucht werd bleekblauw en in de
verte kwam een lichte nevel opzetten.
„Ik vind het heerlijk, zoo te rijden," zei
Diana na een tijd. „Dank je, Marjorie. Je bent
een trouwe en lieve kameraad."
Marjorie hield haar oogen strak op den weg
voor zich gevestigd, en zei niets.
Het was drie uur toen ze eindelijk omkeer
den. Ze hadden meer dan een uur gereden.
„Dit is beter dan in mijn bed te liggen pie
keren," verklaarde Diana. „We kunnen nog
juist voor donker binnen zi* als we een beetje
doorrilden. Maak je geen zorgen meer om
mij, Marjie! Ik ben werkelijk heel wat beter
in staat voor mijn p'gen zaken op te komen,
dan je denkt."
3.10 Zang met pianobegeleiding.
3.30 Gramofoonmuziek.
3.45 Disco-causerie.
4.30 AVRO-Aeolian-orkest.
5.15 Nieuws-, economische- en beursberich
ten ANP.
5.30 AVRO-Amusementsorkest.
6.006.15 Cyclus „Sport en lichamelijke op
voeding".
6.42 Almanak.
6.45 Toespraak over Winterhulp.
7.00 Vragen van den dag ANP.
7.15 Gramofoonmuziek.
(1.307.45 Berichten Engelsch).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Bont programma.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP. Sluiting.
Hilvereeum IL 301.5 m. KRO.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.45 Gramofoonmuziek.
9.30 Geestelijke muziek (gr.pl.).
10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Religieuze muziek (gr.pl.).
12.00 Bericnten.
12.15 KRO-Melodisten.
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP.
1.00 Accordeonvoordracht.
1.15 KRO-orkest.
2.00 Orgelconcert.
2.45 Cyclus „Nederland en zijn bodemrijkdom*
3.00 Gramofoonmuziek.
3.45 Musiquette en gramofoonmuziek.
4.30 Gramofoonmuziek.
5.00 VPRO: Cyclus „Lezen in den Bijbel".
5.15 Nieuws-, economische- en beursberichten
ANP.
5.30 Voor de jeugd.
5.50 Gramofoonmuziek.
6.00 Rococo-octet. (In de pauze: Interview
over „Hendrik Isaac en het Innsbrucklied").
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek).
7.007.15 Persoverzicht voor binnen- en bui
tenland ANP. Sluiting.
„Ik heb de hoop nog niet opgegeven," zei
Marjorie koppig.
Diana vroeg niet wat ze met die woorden
bedoelde. Ze stak nog een sigaret op en ver
viel toen in een diep stilzwijgen.
Ze reden wat langzamer terug, want, hoe
wel het niet meer sneeuwde, gingen ze nu
heele st.ukken door een dichten nevel en alleen
in de hooger gelegen gedeelten was het zicht
vrij. De zon ging onder, zonder dat er iets
van te zien was, en de schemering volgde
snel. Het was langzamerhand koud geworden.
„Het wordt erger, hè?" vroeg Diana. „Oh,
wat haat ik die mist!"
Inderdaad was de mist, nu ze in de buurt
van de rivier kwamen, veel dichter. „Het is
beter mijn lampen aan te doen," zei Marjorie.
Hoe dichter ze bij Tarford kwamen, des te
langzamer begon ze te rijden. Maar Diana
merkte daar niets van. Ze zat in zwaar ge
peins verzonken en, nu ze Carvis Hall weer
naderden, stond haar gezichtje droevig en
somber.
„Zijn we den mijlpaal op den heuvel al ge
passeerd?" vroeg Marjorie plotseling.
Diana schrok op. „Wat zef je?" De mijl
paal? Nee, daar zijn we nog niet voorbij.
Waarom vraag je dat?''
„Mijn achterlicht is niet al te best," zei
Marjorie. „Ah, daar is de mijlpaal al! Ik zal
even uitstappen om te kijken of alles in
orde is."
Met een piepend geknars remde ze. Het licht
van de koplampen van een andere auto, die
aan den kant van den weg geparkeerd stond,
scheen voor hen uit. Marjorie stapte uit' en
sloeg het portier achter zich dicht. Ze had den
motor niet afgezet en bij het snorren er van
zat Diana verder te droomen.
Er waren al eenige minuten voorbij gegaan,
voor Diana tot de ontdekking kwam dat ze
nog steeds alleen in de auto zat. Ze opende
het portier aan haar kant en riep: „Wat is er
aan de hand, Marjorie? Kan ik je misschien
helpen?"
Er kwam geen antwoord en nu stapte ook
Diana uit. De wind was gaan liggen maar het
was ijzig koud. Ze klapte het portier dicht en
liep naar achteren, om te zien hoever Marjorie
met het licht was. De achterlamp brandde,
maar haar zuster was nergens te vinden. Het
was nu heelemaal donker geworden; Diana
kon geen hand voor oogen zien.
„Waar ben je, Marjorie?" riep ze.
(Wordt vervolgd.)
