Valken! Victorie! Tafel-Voetbal BMte iong£n) en meUfei! Deze week komt het tweede gedeelte van de brieven aan de beurt. Dat betekent dat jullie de volgende week weer allemaal mogen schrijven. Ik denk dat ik er wel weer heel wat zal krijgen. Nu, ik ben benieuwd. Ik moet er nog eens op wijzen dat het 't beste is dat jullie zorgen dat de briefjes Maan dags of Dinsdags uiterijk in de bus van de Schagèr Courant zyn. Dan ben je er in ieder geval zeker van dat je voor de prijs in aan merking komt. Het komt namelijk nog wel eens voor dat ik pas Donderdags en soms zelfs Vrijdags pas de brieven ontvang van sommige vrienden. Daar denken we dus aan! Ik zal nu meteen maar vertellen wie het boek gewonnen heeft. Dat is: TJEERD v. d. WOUDE, Nieuwstraat 28, Wieringerwerf. Tjeerd van der Woude, Wieringerwerf. Jij had een best rapport Tjeerd. Zelfs een 9 voor aardrijkskunde. Nu, dat noem ik nog eens een geweldig resullaat. Maar ik vond aardrijkskunde zelf ook altijd een fijn vak. Echt een vak om van te houden. Je kunt er, in gedachten, heel de wereld bij rond reizen. Annie Schrijver, St. Maarten. Hebben jullie ook Helderse vluchtelingen thuis, Annie? Ik meen dat uit je brief te kunnen opmaken. Wat hebben die mensen ver schrikkelijk veel meegemaakt, .hè? En dat alles tengevolge van die wrede oorlog. Laat ons hopen dat die heel gauw voorbij is. Annie de Jong, li ree zand. Ja, wat bofte die Ger met z'n taart, hè? Ik zou ook wel eens zo'n heerlijk ding thuisgestuurd willen hebben, maar helaasdie kans heb ik niet. Maar fijn is het als er een komt, Wat jij! Corrle Bakker, Julianadorp. - Ik vind het fijn Corrie, dat ik-volgende week weer een paar eierbonnen krijg. Want wij met onze 2 bonnen in de week moeten, zoals je begrijpt, heel zuinigjes aan doen. We hou den ons dus aanbevolen. Dag! Tini Koorn, Nieuwe Niedorp. Hartelijk dank voor de tekening, Tini. Dat heb je verbazend aardig gedaan. Ik houd me aan bevolen voor een volgende maal als je weer eens iets getekend hebt. Ik wist niet dat jullie vegetarisch leefden. Tot volgende week. Grietje Maigret, Schagen, Hoe gaat het nu met de gekneusde enkel van opa, Grietje? Ik hoop van goed. Doe die arme opa m'n groeten maar eens en zeg hem, dat ik hoop dat hij weer gauw op de been is. Jammer dat je postpapier op is. Het was juist van dat aardige. Krijg je nieuw... Marietje Eriks, Sint Maartensvlotbrug. Ja, touwtjespringen 'doen zij bij ons in Scha gen ook Dat wil zeggen: de meisjes. De jongens doen er niet aan, zoals je begrijpt. Die hebben weer andere spelletjes. Was het versje en het plaate in je poëziealbum naar genoegen? Ik kreeg van de week weer een paar albums. Ik raak op die manier aardig door m'ri voorraad plaatjes en versjes heen. Maar dat geeft niet. Grietje Stapel, Sybekarspel. Ik heb ge hoord van die ouderavond Grietje. Dat was dus een fijn verzetje voor jullie. En heb je zo lekker gesnoept? Nu, voor een keertje mag dat ook wel eens. Wat jij! Jan Mekken, Schagen. - Wel bedankt Jan voor het kruiswoordraadsel, dat je in stuurde. Daar heb je een boel werk aan gehad, is het niet? Ik zal het even bewaren en te zyner tijd opnemen. Dan zie je dus je eigen raadsel in druk verschijnen. Dag Jan. Geerie Kuiper, Moerbeek. Jij bent a.s. Zondag jarig Geerie. Nu, ik Wens je vast hartelijk geluk met je 11e jaar. Dat wordt al wat, zeg! Hoor ik volgende week wat je gekregen hebt? Ik ben er benieuwd naar. Was je boos op me dat je niet by de brief jes stond Ik weet niet hoe dat mogelijk is. Aagje Borst, Schagen. Wat zul je ge weldig geschrokken zijn Aagje, toen er bij jullie brand in de schoorsteen ontstond. Maar gelukkighet was spoedig geblust, lees ik. Nu, wat was de oorzaak? Zat de schoor steen vol met roet? Klaas de Jong, Barslngerhorn. Wat zeg je me nu Klaasvond je het raadsel zo moeilik? Kom, kom, ik geef toe dat het niet extra makkelijk was, maar de meesten hebben er toch geen last mee gehad. En danals je een moeilijk raadsel oplost, dan is dat dubbel-leuk. Annie Koomen, Winkel. Het wordt weer de tijd van de jonge lammeren. Ik heb er ook al gezien. Wat een aardige, leuke beesten zijn dat toch. Echt van die diertjes om te verwennen; En dat doe jij dan zeker ook, niet? Zou je overgaan met Mei, Annie? Ik heb zoo'n idee van wel. En jij Maart je Geluk, Anna Paulowna. Nee, in Schagen heeft het niet 't geheele week einde geregend, twee weken geleden. Maar... mooi was het toch ook niet. Helemaal geen weer om buiten te gadn spelen. En dat was voor.de jongens en meisjes heel jammer. Hilda Bestevaer, Schagen. Dat is een aardig idee Hilda, om je verjaardag nog eens over te vieren. Ik denk dat ik dat ook eens ga doen. Ik zal m'n vrouw vragen of ze er accoord mee gaat. Wie weetDat was een gezellig-lange brief Hilda. Jy hebt nooit gebrek aan „stof" hè? Dag. Rikus Hagenaar, Dirkshorn. Doet Piet van Dijk, je vriend, voortaan ook mee, Rikus? Of heeft hij er geen zin in? Dat zou me verwonderen, want er zyn niet veel jongens en meisjes die of niet meedoen of niet alle briefjes lezen. En dat zijn er vele honderden!' Ik zal op Piet letten. Piet Sch roe vers, Schagen. Kyk eens aandaar hebben we warempel Piet Schroevers ook weer. Wat heb ik jou een tijd gemist, Piet. Ga je nu weer regelmatig mee doen? Was het een leuke dag, de ver jaardag van je jongste broertje? Dat zal wel! Alie Witsmeer, Schagen. Ja, dat was echt jammer Alie, dat de kinderoperette niet door kon gaan. Maar tjaaaadaar was niets aan te doen. Daar moeten we ons bij neerleggen. Maaruitstel is geen af stel, wat jij. Ina en Netta van den Heuvel, Callants- oog. Kijk hiereen tweeling. Ina en Nettie van den Heuvel. Dat vind ik aar dig. Even oudeven lief eneven knap? Krijg ik volgende week een dikke brief van jullie? Want. nu moeten jullie natuurlijk ook samen tweemaal zo veel schrijven als een ander. Dat hoort zo Dag. Kinderen Hoenson, Barsingerhorn. Hier hebben we de Hoensonnetjes. Of ik esperanto ken? Nee, wel een paar woorden, maar dat is ook alles. Enniet veel dus. Maar het is wel erg gemakkelijk als je het kent. Je kunt je er in vréemde landen- mee behelpen als je een esperantist tegen komt. Nel Baken. —.Ik begryp niet goed hoe dat kan Nel, dat die brief, die je insloot, niet in 'de krant beantwoord geworden is. Ik kan het nu niet meer nazien, maar ik zal zorgen dat het niet meer gebeurt hoor. En wees er maar niet boos om, Dag Nel! Sietske Boomsma, Nieuwe Niedorp. Was het een fyne dag Sietslce, de trouw dag van je zuster? Lekker gesnoept en niet naar school! Leuk, zo'n extra vrye dag! Jongens en meisjes, ik ben door de brie ven heen. Volgende week kunnen jullie dus allemaal weer schryven. Dat zal weer een berg worden Oplossing raadsel vorige week Leven, Enkel. Nelie. Tante. Emmer. Het gevraagde woord is LENTE. Goede oplossingen ontvangen vanx Coba B., Petten; Nellie P., Kolhorn; A. N. Breezand; Minke v. d. B., Edam; Rikus H., Dirkshorn; Rie G., Anna Paulowna; Janhie en Annie B. Forra en Tonnie S., Anna Paulowna; Henk en Lucas S., Wieringer- waard; Annie K., Kolhorn; Beppie K„ Anna Paulowna; Martha H., Kolhorn; Piet en Coba v. H., Anna Paulowna; Wim B., Stol pen; Gezina K., Winkel; Klaas de J., Bar singerhorn; Coosje B., Bergen; Trijnie K., Wieringen; Piet S., Schagen; Jan G., Wie- ringerwaard; Maartje G. Trien T., Wie- ringermeer P.; Leo H., Wieringerwaard; Jacob W. Barsingerhorn; Bep T., Wierin- germeer P.; Grietje S., Sijbekarspel; Ina de R., Kolhorn; Anneke E., Alkmaar; Gerie K., Moerbeek; Tjeerd V. d. W., Wieringerwerf; Dieuwi en Jacoba S., Breezand; Pietertje K., Heer Hugowaard; Koosje B., Schagen; Gerie en Jan M., Schagen; Kinderen Hoen son, Barsingerhorn; Hilda B., Schagen; Piet B.Marijke R. Schagen; Ali W., Schagen; Trijntje K., Kolhorn; Gerrit B., Petten; Zusje en Lienke F., Kolhorn; Gerrie v. 't O., Breezand; Corrie B., Julianadorp; Ato V., Callantsoog. Nieuw Raadsel In elk der volgende zinnen is de naam van een boom verborgen. Welke 5 namen zyn het? 1. „Jan," zei Moeder, „als je graag een nieuwe fiets wilt hebben, moet je er zelf maar voor opsparen." 2. Mijn neef Piet is de negentiende jarig geweest. 3. Hoe ik ook zocht, ik kon de oplossing maar niet vinden. 4. Hector, onze hond, is al vijftien jaar; het arme dier is bijna blind en hy kan. niet goed meer lopen. 5. -Zware golven beukten de -dijk, die daar voor gelukkig niet opzy ging. door Tom Kadersma. „Dat had ik nooit gedacht! Dat de Valken ons zouden overrompelen!" riep de aan voerder van de Haviken opgewonden uit. „En jij Toon, jij was nog wel zo overtuigd, dat jouw verkennerstocht ons de overwin ning zou bezorgen, maar 't eind is: een ne derlaag als nooit te voren. Wat heb je toch Uitgevoerd, dat alles zo ongelukkig voor 'óns is verlopen?" De aanvoerder van de Haviken was uit gesproken en wachtte nu op hetgeen Toon hem zou meedeelen. Toon haalde z'n schou ders eens op. Hij had jammerlijk gefaald en dat nog wel na al z'n verhalen over sluiptochten, die altijd tot overwinningen ;3, hadden'geleid. Behalve deze, keer dan! Ja, Toon wist 't wel, de anderen hadden 't hem eigenlijk niet toevertrouwd en ze had den hem tot op 't laatste ogenblik nog al lerlei raadgevingen, toegeroepen, maar hoe meer raad ze hem hadden gegeven, hoe op schepperiger hij had geantwoord en einde lijk had hij ze allemaal afgebluft, zélfs Bó(b, hun f^nvoer'derv~die anders heus niet "gauw té overtui'gèn was. De Valken lagen in 't berkenbos en de Haviken hadden een plek in 't eikenbos gekozen en van daar uit was Toon's tocht begonnen. „Nu Toon, vertél 'ns op", kwam de stem van aanvoerder Bob en Toon begon: „Ik ben door 't kreupelhout gekropen en toen heb ik me verdekt opgesteld tussen 't gras en de varens. Die: staan daar zo hoog, dat je er haast rechtop tussen kunt staan, maar dat heb ik heus niét gedaan. Ik ben op handen en voeten voorwaarts gekropen en heb voorzichtig uitgekeken naar wachtpos ten van de Valken. Maar niets daarvan. Wel hoorde ik vage geluiden en daardoor wist ik, dat de Valken'nog steeds in 't ber kenbos waren. Ze namen niet eens de moei- ,te zich stil te houden en ik dacht: „Die 'suffers! Ze letten op niets en niemand". En toen ben ik verder gegaan. Want ik dacht: „Naar een spion kijken ze toch niet uit!" Maar jawel! Toen ik de Valken op een vijftien meter genaderd was en ik 't sein voor een algemene overval wilde geven, toen.... ik begrijp er niets van.... toen bewoog 't gras opeens aan alle kanten en ze hadden me te pakken voor ik 't wis. Ze bonden m'n handen en voeten en zo sleep ten ze me naar hun kamp." „En daarna gin gen zij tot de aanval over", onderbrak aanvoerder Bob 't relaas van Toon. „En ze hebben dat zó handig gedaan, dat wij er niets van merkten. Wij wachtten gespan nen op jouw seinen en ineens stonden de Valken in ons kamp. En wij hadden nog wel laten verkennen en zijwaagden de aanval zo! Neen Toon, je hebt er ons lelijk laten inlopen en voor je even goed kunt sluipen en spieden als in je verhalen, geven we jou nooit meer een opdracht." Daar kon Toon niets tegen zeggen. Hij kon zich alleen maar voornemen z'n waar deloze blufferij om te zetten in daden van waarde. En hij heeft dat ook werkelijk ge daan. Later. Maar nu was 't toch maar een vervelende geschiedenis. Nu hadden de Valken .een glansrijke overwinning behaald zonder veel moeite. En dat was nog het ergste. Hadden ze fel om de overwinning ^moeten vechten, dap was verliezen niet vernederend geweest. Maar nu! Nu was 't aüidelyk, dat de Haviken dom hadden ge handeld eneen slechte verkenner had den gekozen. Want op handen en voeten door gras en varens te kruipen, recht toe, recht aan en dan nog bovendien af en toe rechtop gaan staan, dat is toch.... van knungelestein! Dan hadden de Valken al les beter uitgekiend! Die hadden zich dood op hun gemak in 't berkenbos gelegerd, maar zó, dat geen mens een spoor van hen kon zien. En ze hadden kwasi gepraat en onvoorzichtig gedaan om de vijand te mis leiden, want die zou, als hij dat praten hoorde, immers onmiddellijk denken: „Ha, die kunnen we zo overrompelen, die geven zich zo maar bloot. Hoor maar eens!" Maar de Valken waren slim en wisten wel wat ze deden! Die hadden 't goed aangepakt! Ze hadden zich wel laten horen, maar laten zien.ho maar! En dat had hen de over winning bezorgd. Ze hadden verspreid ge legen en toch.... met één commando wa ren ze één geheel. Ze hadden geen wacht posten uitgezet, maar hun aanvoerder was in een berk geklommen. Zo hoog hij maar kon. Van daar uit had hij alles kunnen waarnemen wat er in 't eikenbos gebeur de. Hij had Toon voortdurend kunnen vol gen en had bijtijds zijn orders kunnen ge ven. Zijn troep was voorbereid. Ze praat ten en lokten den vijand, die langzaam na der kwam. En toen hij dicht genoeg bij hen was, hadden ze hem gegrepen en bui ten gevecht gesteld. Daarna trokken ze op naar 't Valkenkamp. Daar zaten ze in span ning uit tp kijken naar de seinen van hun boodschapper en ze zagen niet hoe de vij and nader sloop. Uit een richting, waaraan ze zelfs niet hadden gedacht. Toen ze 't ontdekten was 't te laat. De Valken om singelden hen van alle kanten en namen bezit' van hun kamp. Maar de Haviken waren eerlijke jongens en sportief. Daarom riepen ze van harte: Valken! Victorie! De overwinning is ver diend. Het sein Is gegeven. Wij beginnen! Jongens! Is dat Wat of is dat niets? Voet ballen boven op de tafel! Voetballen, als 't buiten pijpestelen regent! Maar je hebt het mis, glad mis, als je denkt, dat je zelf op de tafel mag klauteren! Dit voetbalspel zit anders in elkaar dan je zoudt denken en toch als je handig bent, dan kap dit tafel- voetbalspel volgens de regels van 't échte voetbalspel gespeeld worden. Kom! We gaan aan de gang. Nog niet aan 't voetbal len, maar we gaan toebereidselen maken. Natuurlijk hebben we voetbalschoenen no dig. Neen, ga ze maar niet uit de kast ha len, we hebben een heel bijzonder soort no dig. Dit keer houten voetbalschoenen! Zoek gauw een paar blokjes hout, op of anders ga naar een timmerman en vraag hem wat houtafval. Als je 't vriendelijk vraagt, krijg je 't misschien zo wel en anders.... moet je er een paar centjes voor over hebben. De houten voetbalschoenen behoeven geen prachtstukken te worden. Als ze maar goed zitten! Dat wil zeggen, je moet zorgen, dat het gat, dat je in de schacht van de laars boort de juiste maat van je vinger heeft. De lengte van de schacht en de grootte van het gat hangen dus af van de lengte en dikte van je wijs- en middelvinger. Want met die twee wordt gevoetbald. Eigenlijk zou ik moeten zeggen: gevingerbald, maar dat klinkt zo raar en bovendien, de spelre gels zijn echte, heuse voetbalvoorschriften. Dus: 't blijft: voetballen. Maar op de tafel en met je vingers. Oké. Hoe mooi of hoe lelijk je de schoenen wilt maken, hangt na tuurlijk helemaal van jezelf af. Als je er wat tijd voor over hebt, is het natuurlijk leuker er wat goeds van te maken. Vindt je ook niet? Ik reken er dus op, Jat er ge- tafelvoetbald wordt met keurige laarsjes! Een klein balletje is makkelijk genoeg te krijgen. Neem vooral niet een al te licht balletje, want dan kan je er steeds achter aan rennen, iets wat voetballers nu wel ge wend zijn, maar 't is erg storend als je ieder ogenblik onder de meubels moet krui pen om verder te kunnen spelen! Dat een „doel" niet mag ontbeken, be hoef ik natuurlijk niet te zeggen. Dat doel kan je ook al zo mooi maken als je wilt. Een paar plankjes, een stukje gaas! En dan nog een poppetje, zoals op 't voorbeeld! Net echt. Jongens, als ik jullie was, dan maakte ik 't zaakje gauw in orde! Dan hoef je je nooit meer te ergeren aan regenachtige vrije middagen. Maar je moet er wel aan denken, tafelvoetbal wordt gespeeld als ge woon voetbal. Dus houdt je aan de regels! En doe geen ongeoorloofde dingen. Onge oorloofd is bijvoorbeeld, dat je andere vin gers gebruikt dan de gelaarsde! De handen van de tegenspelers mogen nooit aange raakt worden. Er mag ook niet geschoven, gedrukt of gestoten worden. Alleen maar., schoppen en trappen! 't Leukst is natuurlijk, als je een niet al te kleine, opde tafel te pakken zoudt kun nen krijgen, die je er altijd voor kunt ge bruiken. In de eerste plaats hoef je die niet te ontzien, want al is 't onmogelijk een' ta fel te bederven door dit spel, krasjes kun nen er allicht op 't tafelblad komen, want wil je goed kunnen spelen, dan mag er vanzelfsprekend geen kleed over liggen. En dan, je kunt maar niet altijd over een tafel beschikken! Want je bent niet alleen in huis en 't is ook oer-vervelend, als je er net „in" bent, te moeten ophouden omdat de tafel gedekt moet worden of zo iets. Als er eten in aantocht is, vindt je dat mis schien niet zo héél erg. Maar als je moet op-> houden, omdat de anderen.... hun huis werk willen gaan maken, dan zie ik je ge zicht al. Veel langer dan gewoonlijk! Ken ik jullie of riiet? Ook kan je van een eigen voetbaltafel natuurlijk veel meer maken. Met een beetje geduld en een massa lust kan je er zowaar een compleet voetbalveld van maken. Je verft het tafelblad groen als gras, je spant ér een touw omheen als om heining, jeja, ik zal maar ophouden, want jullie weet zelf 't best wat de voetbal sport vereist! Dat laat ik dus maar aan jullie over. Ik hoop alleen, dat jullie wer kelijk aan 't tafelvoetballen zullen gaan, want ik heb er nu zo'n lang stuk over ge schreven, dat ik er kramp in m'n vingers van heb. Maar dat heb ik graag over voor jullie envoor de voetbalsport! Een Afrikaanse wonderstruik In Zuid-Afrika groeit een struik, waar een heleboel van te vertellen valt. Het „wonder" van die struik is, dat zij het soms laat regenen; Laat regenen? Ja! Ik zal je zeggen op welke wijze. Maar eerst wil ik je wat van haar uiterlijk, vertellen. Zij is groen als bijna alle struiken en ze draagt bloesems als vele van haar soortgenoten. De bloesems van de wonderstrujk zijn ech ter van een prachtig donkerrood, dat fel afsteekt tegen het bladergroen. Op grote afstand kun je de bloesemtrossen al waar nemen. Wat trosvorming en steelplaatsing betreft, doen zij denken aan onze balsa mijn, al zijn er belangrijke verschillen. Nu kom ik aan het regen-wonder. Die regen vangt aanals de bloesemtrossen wor den heen en weer bewogen. Dan vallen opeens grote druppels neer en verwonderd kijkt men naar*de lucht, waar geen donker wolkje is waar te nemen. Men begrijpt er niets van en onwillekeurig steekt men de hand uit naar de prachtige rode trossen. Weer vallen er druppels! Ze komen UIT de bloesemtrossen! Dat is het regen-won der! Natuurlijk bekijkt men die trossen dan wat nauwkeuriger en ontdekt, dat de bloemkelken gevuld zijn met honing. De ruime kelken zijn boordevol met dit zoete vocht gevuld en daarmee is ook de naam „honingstruik" verklaard. Behalve de ho- ning-regen, kan men aan deze struik nog iets anders waarnemen. Kléine vogeltjes vliegen af en aan. Op soortgelijke wijze als de insecten dit doen met hun zuig- slurfjes, steken de vogeltjes hun lange, dunne tongen in de bloemkelken. Echte „vogelbloemen", dat zijn bloemen, die voor bepaalde vogels grote aantrekkingskracht bezitten, heeft men tot op heden alleen in de tropen gevonden. Altijd voldoen deze bloemen, tot in kleinste bijzonderheden aan de „smaak" van hun vogel-gasten. Tot de „bloem-vógels", dat zijn de vogels, die zich tot die bloemen voelen aangetrokken,, rekenen wij hoofdzakelijk de kolibri en honingvogel. Verder de bril-en suikervogel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Schager Courant | 1941 | | pagina 10