Voor den Zaterdagavond
Brabantschc
RADIO
OUDERS
Tob nooit
van Dré Erief
t HOEKJE
De>v
J
Opvoeders
PROGRAMMA
Lente
UI venhout, 3 April 1941.
Amico,
Wreed wierd den akker gestriemd mee de
wintersche vlagen, die fluitend 't land insuis-
den over den Noordenkim. 'n Zeldzaam zon-
neke spreidde nou en dan 'nen glanzenden
glorie over den sneeuwwolk naar d'èèrde, maar
ginnen mergen dien God af, of de velden lagen
witbevrozen. Blanke winterwolken voeren
langs den hemel, veertien dagen lank. En den
regen, die somtijen viel, was scherp van kou.
Bar tij, die tweede helft van Maart, waarin
't verlangen naar Zomer in den mensch zoo
machtig wordt nochtans. Vooral na den veur-
bijen Winter, vol angst, vol donker, vol zur-
gen om 'n bakske stook.
Ge zult misschient denken, amico: dat zegt
den Dré nóu! Nou den Winter haast veurbij
is, diè zijn zurgen geweken...!
Ge hebt gelijk, man! Maar als ik over
slechte tijen praat dan... dan doei 'k dat altij
achter huiliën rug! Op dat punt ben 'k zoo'n
bietje 'nen Chinees. Die geren z'n Goden ver-
nukt.
Als de slechte tijen om me henen staan, dan
doei 'k maar, of ik ze nie zie. Ik kijk ze
lachend over den groenen treiterkop, naar...
Naar beter tijen! De kwaje zijn „lucht" veur
me. De blommekes doen 't trouwens ook zoo.
Als gij, als ik de zon nog nie zien, dan heffen
die blomkes 't kopke al naar den hemel én...
zoo klein ze zijn, ze vangen den eersten zonne
plek midden in 't hartje! Terwijl den somberen
mensch zijn hart na uren nog in den schaduw
en de kilte toeft.
Tc Wil geren nog 'nen "tap wijer gaan en
oe „biechten" da 'k zoo doei veur mijnen mede-
mensch.
Ik klaag nie nree. Ge zult me motten toe
geven, amico: over den oorlog, over „onzen"
oorlog ook, heb ik nog weinig gezeed. Veul
minder dan vroeger, toen 'k hoopte, mee den
goeien wil van de (nie zoo héél veul) mede-
menschen, den ramp te kunnen keeren.
'k Heb ook tot den lesten oogenblik veur-
speld: er komt „gin oorlog, 'n „Vergissing",
waarveur 'k me nie geneer! Wantik ver
onderstelde bij de oorlogsverklaarders veul
meer, minstens zoo'n biefje verstand als ik,
Ulvenhoutschen boer bezat! En ik weet zeker:
als vandaag 'nen Chamberlain, 'nen Daladier
nog oorlog verklaren moesten, dat ze 't nie
dejen! Ik heb die mannen overschat, en déér-
om m'n eigen vergist. Ik kost toch nie weten,
dat regeerders, aie veurruii motten zien,
regeerders van Weareldstaten, gin jéér veur-
nit zagen......! 't Zou toch bar hoovèèrdig van
me gewist zijn, zoo te denken...! En tóch! Tja.
Zoo troostte-n-ik m'nen medemensch mee 'n
vergissing. Die achteraf bekeken 'n vergissing
was vananderen, die zoo'n vergissing nie
hadden méugen maken. Want deuzen oorlog
had niet meugen uitbreken. Want de snelle
evolutie van deuze weareld, van de tijen waar
in wij leven, die snelle evolutie mokt bloedige
révolutie toch onnoodig!
Maar genogt. Eénen pas wijer en ik zit in
depolitiek. En daar wou ik mee deuzen
brief maar buiten blijven, want politiek is
teugenwoordig alleen maar te voeren mee
knuppels. En 't dragen van wapens is (ge
lukkig) verbojen!
Ik zee: „ik klaag nie mee". Liever kijk ik
dwars over den kop van de slechte tijen henen,
speurende naar beter. Ik schat: daar gaat
meer troost uit van één opgewekt gezicht,
dan van duu-^nd zuchten. Ja, sterker nog:
daar gaat meer troost uit van één woord
goeien wil, dan van duuzend woorden zure
„zekerheid".
'n Veurbeeldeke aan den groentenwagel.
„Zeg, Dré, gij sprikt nogal veul menschen:
hedde gij dat ook g'hoord, dat
Tot zoowijd, amico, luister ik mee *n seer-
;Jeus bakhuis.
dat er vandaag of mergen 'nen grooten
luchtslag is te verwochten boven ons land...?
Dan laat ik m'n eigen lankzamerhand gaan
lachen. En antwoordt: „ja zekers, juffrouw!
't Afscheid van den Winter, ee? 'n Zwaar on
weer!"
„O h, gij!" 't Wefke lacht: „geef me maar
•n zooike spruitenenne
„Enne, juffrouw, astemblier?"
„Hedde nie 'n p^ar eiers veur me, zonder...
ibonneke...
Man, twee eiers-zonder-bonneke wegen in
eens zwaarder, dan tien „groote luchtslagen"
boven 't menschke d'r huizeke! Misschien had
ze 'r al 'nen nacht wakker van gelegen. En
toch, mee dén flaauwekulleke denkt ze weer
normaal, krijgt werendig weer eetlust in
eiers-z.b.
Verlejen week kwam ik mee den Blaauwe
uit „de Koei". We ladden daar efkens 'n zaakje
bedisseld, nouja, z'nen lesten termijn van m'n
aandeel in z'n wostfabriekske. Da's nou hee-
lemaal vrij van schuld! En... opgedekt. Want
worst maken zonder verkens, da's kammen
over 'nen kalen kop. We hadden 'n afzakkerske
genomen op den goeien floop van 't verkens
schavot (daar .as mooi geld van overgeble
ven!) en in beste stemming, zoo teugen zons-
ondergank, staken wij den steenweg over.
Schuins over den Gouwen Koei stond 'n troepke
durpers te kakelen. Veul sombere gezich
ten. ..Navond amen", groetten wij, „navond
den Dré, den Blaauwe", zeeën ze verom. Maar
*t gong nie van harte. Dan riep er eenen:
fcZeg, Dré, heur 's!"
En dan: „hedde gij da-d-ok g*heurd, dat..."
En toen 'r. heel vertelsel over oorlogsgevaar,
torn er koud van te word ».n.
„En wanneer zou dat gebeuren?" vroeg
den Blaauwe droog.
,,'t Hangt boven onzen kop." zee 'n wefke
heesch, bleek van angst. Efkes was 't heel
stil. Ge heurde de harten kloppen, om zoo te
zeggen. En toen...Ja, 't is gin mooi protje,
maar den Blaauwe, die zulke „dingen" kan
als ie wil, maar den Blaauweja, hoe zal
'k dat nou 'ns netjes zeggen veur de krant?
maar den Blaauwe produceerde ineens 'n
kolossaal luidruchtige onfatsoendelijkheid van
zwaarst kaliber, liet z'n eigen plot op den
grond vallen en riep: „dekken! Daar zijn ze!"
Amico, ik kan oe vertellen, dat m'nen kop
en m'nen buik pijn dejen van 't lachen! Dat
heel 't angstige troepke z'n eigen tot kurke-
trekkers wrong van den lach. Endat ze
allegaar geslapen hebben als marmotten! Mee
één„nou ja," blaasde den Blaauwe 'nen
volledigen luchtslag weg. Mokte-n-ie de lucht
„zuiver"!
En als ik thuis was, dan schoot ik over
nuuw in den lach, als ik docht: wie wit, hoe
den „propagandist" van 't nuuwke water en
bloed zwitt" om 't vertelsel zoc indrukwekkend
meugelijk op te stellen; en één„gewit-
wei" en 't heele bericht is Ulvenhout uit.
Ik hoop weer, dat ge in deus verhaal gin
pclitiek speurt; ik weet zekers, dat den
Blaauwe er dat nie mee bedoelde!
Zoo is 't mee alle nuuwkes, mee alle konkele-
foeskes, mee alle protjes, die deur de waereld
gaan. En ge dpèt dan mee één opgewekt-woord,
mee zoo 'n Blaauwe-streek méér deugd aan
oewen zure tronies doen!
Als de slechte tijen om oe henen staan, doe
dan of ge ze nie ziet. Kek ze lachend over den
groenen treiterkop, naarnaar beter tgen!
Dan zijn de kwaje „lucht" veur oe.
Of ge dan altij maar lachen mot
Welneeë! Zet oewen kop in opgeruimden
plooi veur malkaar.
Ze zeggen: er zijn in Nederland op den
oogenblik twee partijen, twee denkrichtings.
Mijn bezwaar teugen alle Nederlanders van
vandaag is: ze kijken te zuur! Ze praten van
Liefde veur malkaar, maar ze doen dat mee
'n gezicht, dat ze malkaar nie gelooven.
Ge kunt toch 't Volk nie liefhebben en
iederen evennaaste afzonderlijk haten
Zal ik 'n maal van honderd spruitjes lekker
vinden, als ik van één zoo'n spruitje al kotsen
mot
Neeë, m'n bedoeling is nie, dat ge veur
oew eigen gin seerjeus gedacht hebben zou.
Seerjui veur oew eigen zijn, opgewekt veur
oewen evennoste, 't lijkt mij de manier om de
nostenliefde te beoefenen.
We zijn 't Passietg weer ingegaan.
Op deuzen stond past 'n seerjeus gedacht.
Dat, bij alles, ook weer uitgaat naar den even
noste, die mét oe staat in 'n Weareld, die ook
bukt onder 'n zwaar Passietij. De Weareld, die
bloedt uit duuzend wonden. Die pijgert, maar
nie sterven kan. Die hangt aan 'n kruis, zoo
wreed en gebeuld, dat er alleen God's lgden
mee te vergelijken valt.
Ze mót, ze zal den strijd, den doodstrijd
overwinnen. Ze zó.1 weer los van 't ellendige
oorlogskruis. 't Is 's weareldslot. Zoo oud
als ze is: natuurrampen, oorlogen, revoluties,
epidiemieën, 't wisselde malkaar geregeld
af. Ja, dikkels kwam 't ongeluk nie alleen.
Zou er, "ou er veur de ermt Weareld ooit
'nen zegevierenden Dag van Paschen wegge
legd zijn'n Bloeiende Lente 'n Pauze
van geluk?
Na alle jaren, die 'k er op deurgebrocht heb,
zal ik er maar niks anders van zeggen, dan da
In mijn vorige artikeltje schreef ik over
een werkje van een bekend letterkundige, die
zijn leeraren uit zijn H.B.S.-jaren in enkele
rake trekken schilderde. Een schetsje uit
dit boekje trok mijn bijzondere aandacht,
schrijver vertelt dan over een leeraar, die
van zoo veel invloed op zijn latere leven ge
weest is. Hg heette „De Staak", men
weet, de jeugd heeft allerlei bijnamen voor
hun opvoeders! De Staak speelde geen
comedie het groote contrast tusschen zijn
uiterlij'-: hij liep houterig-recht, was stijf ge
kleed en scheen niet te kunnen lachen en
zijn innerlijk, was groot. Hij haatte het
schoolmeesterlijke van zijn werk, doch uit
hooge plichtsbetrachting gaf hij goed les en
aan de scholieren met aanleg schonk hij bo
vendien zijn sterke genegenheid. Hij had or
de, zonder dat iemand begree hoe. Want hij
verbood nooit en zedemeesterde niet. Ook
raakte hij niet in drift. Gebeurde iets, dat
hem hinderde, dan bewogen enkel zijn lippen,
of hij geluidloos vloeken vermummelde. En
een trek van wanhopige verveling bracht iets
scheef in zjjn gezicht. Hij raakte ons slechts
door den inhoud van zijn woorden. Deze man
was ongetrouwd en bewoonde een paar zeer
groote kamers.
Van tijd tot :gd ging de leerling, -die later
eeL bekend schrijver en acteur zou worden,
zijn leermeester daar opzoeken. En daar in
die groote kamer, liet de leermeester den leer
ling verzen zeggen, soms voor den spiegel,
maar altijd net zoo lang tot er bijna niets
meer aan haperde.
In dezen man was iets van den kunstenaar.
'k nog enkele jaren van 's Wearelds' Paasch
hóóp te beleven
Passie-Zondag
De Kerk treurt om 't lot van onzen grooten
Veurganger Kruisdrager. De heilige beel
den wierden bedekt mee den pèèrsen lijdens-
doek. En volle kerkgebouwen van kruisdra
gers, lijk wij allemaal zijn, gedenken deus tg
den kruisgank te.ugen den Berg van Smarten
op. En iederen geloovige zou, als ie de macht
daartoe bezat, deuzen kruisweg, dit lijden en
sterven willen verijdelen.
Deus onrecht aan den Goddelijken Zoon wil
len veurkomen! Deuze schande van de erger
lijkste gerechtelijke „dwaling" in de weareld
ooit begaan, deuze schande willen wisschen uit
de Historie.
Maar
ondertusschen wordt iederen dag overnuuw
't ergste onrecht bedreven aan den mede
mensch óók 'n Kind van God.
Maar
ondertusschen loopen 'r rond mee plannen,
ik heurde vanlgsteii, om als den dag
ooit gunstig is, den medemensch te ver
moorden.
Om
om z'n overtuiging, die 'm even heilig is,
als d'overtuiging den andersdenkende heilig is.
Al twintig eeuwen wordt herdacht den
Goeien Vrijdag van God's Zoon.
En al die eeuwen wordt den Goeien Vrijdag
toegepast op God's kinders.
Passie-Zondag.
Die wierd weer gevierd in de tallooze kerk
gebouwen, waar alle versiering bedekt wierd
onder den pèèrsen lijdensdoek.
Passie-Zondag wierd weer herdacht deur
ZONDAG 6 AP RH»
Hilversum I (415.5 M.)
8.00 Tijdsein.
8.00—9.00 Gramofoonmuziek.
9.0010.00 „Oostersclve muziek van Wes-
tersche componisten".
10.0011.40 Kerkdienst.
11.10—12.00 Rondom het orgel.
12.00 Tijdsein.
12,0012.42 Gramofoonmuziek.
12,42—12.45 Almanak.
12.45—'1.00 Nieuws en economische berich
ten.
1.00- 1.45 Cor de Groot en Gerard Hcnge-
vejd. 2 piano's.
1.45—2,00 Uitzending naméns het. Ncd.
Vorbond van Sibhekumie. „Wie en wat
waren onze voorouders?"
2.00—2.45 Melódisten onder leiding van
Piet Lustenhouwcr.
2.453.30 ..Landmans Lust". Wcstfriesch
programma.
3.30—0.00 Wunschkonzcrt des Grossdeut-
schcn Ruidfunks für die Wehrmacht.
6.00-6.30 Ome Keesje.
6.30—7.30 Cabaretprogramma.
7.30---8.00 Gemengd Koor onder leiding
van Anfoon K-relage.
8.00 Tijdsein. Daarna Nieuwsberichten.
8.15—8.30 Spiegel van den dag.
S.30- 8.45 Duitsche berichten in de Engel-
schc taal.
8.45- 0.40 Operaconcert door het Omroep-'
orkest ond^r leiding van Nico Treep.
9 40—945 Grnmofoonmuziek.
9.45—10.00 Engclsche berichten.
10.00 Nieuwsberichten. Daarna sluiting.
Hilversum II (301.5 M.)
8.00 Tijdsein. Daarna Zondagmorgencon
cert.
9.00— 9.30 Studio Vroegdienst.
9.30—10.00 Zondagshalfuur voor de kinde
ren.
10.00—10.45 Berlijns Philharinonisch Orkest
(gr.pl.)
H.j hoedde een heilig vuur en gaf om te ge
ven. Een eenzame, een gezinslooze. Zeker,
maar van wien meer liefde uitging en
wiens „gezin" grooter was, dan menigeen ooit
vermoedde.
Een stille, toevallige leider van menschen,
Uitgewischt als persoonlijkheid, doch levend
als kracht.
Het is maar ->en klein schetsje, dat de
schrijver aan „De Staak" wijdde, maar wij
beseffen tenvolle, van welk een beteekenls
deze opvoeder voor dezen leerling geweest is.
In het werkje worden ook andere leeraren
beschreven en ian zien we, dat de leeraren,
die lichamelijk kwiek en vlug waren op de
leerlingen niet dien invloed uitoefenden dan
deze houterige en stijf-gekleede man. M.a.w.
de bewering, dat -et uiterlijk van een leeraar
on opvoeder van belang is, gaat niet altijd op.
Ik herinner me persoonlijk een gebochelde on
derwijzer,- die nimmer van zijn lichamelijk
gebrek last ondervond van zijn leerlingen.
Zijn leerlingen gingen a.h.w. door het vuur
voor hem. Bij sollicitaties let n en vaak op het
uiterlijk van den candidaat, iets waartegen
ik altijd verzet heb aangeteekend. Het schuilt
niet in de kleeding of de gestalte in de eer
ste plaats, maar wel in de bereidheid van
hem of haar. die zich aan het opvoederswerk
geeft, dit met inzet van zijn geheele persoon
lijkheid te doen.
Voor het kind vallen op den duur de licha
melijke Mjzonderheden weg, maar wat de
leeraar, onderwijzer en opvoeder aan geeste
lijk bezit te geven heeft en wil geven, is van
doorslaande beteekenis. Steed. bereid de kin-
deren tegemoet te treden, steeds aandacht
millioenen Christenen, die rouwden om hun
nen Christus.
Mochten die Christenen hullie gedachten
verder schouwen dan den kerkboek, die maar
één half uur per week schgnt mee te tellen
in plek van alle uren van alle levensdagen!
Dan zou op 's Weareld pasaietij ook 'n
Paaschtij te verwachten zgn. Dénzou ik
kunnen meegelooven in 'n aanstaand duuzend-
jarig Rijk van Vrede.
Maar nou
M'n historie en m'n ervaring staan me veur
dat geloof te veul in den weg
Veural staan me daarveur in den weg, de...
paaschvierende haters, die „alleen maar"
wachten op den dag, dat ze gevaarloos huiliën
haat kunnen botvieren op de evennosten.
O.L.H. mot wel 'n vrimd gedacht hebben
van zulke discipels, die zoo, mee „den" lijst
op zak, naderen tot de H. Tafel.
Gong daarveur den Menschenzoon Zijn bloe
dig passietij in
Zoo'n gedacht veur qéW eigen, 'nen blijen
lach, 'n woord, 'n gebaar van troost veur den
evennoste.
'k heb zoo 't idee, da's bewandelen den weg
Gods.
't Is ginnen lochten weg.
Ge wordt veul verkeerd verstaan. Maar ge
kiest nie veur oew plazier den weg van
Christus
Maar nou schei 'k er af.
Veul groeten van Trui, Dré IÏT, den Eeker
en als altjj gin horke minder van oewen
t.a.v.
Dré.
10.45—11.15 Filmparade.
11.15—11.30 Musctlc-orkestcn van Jean Vais-
sade en Deprince.
11.3012.00 Kinderkoor „Dé Merels".
12.00—12.15 „Een Christen's reize naar de
Eeuwigheid in dezen tijd".
12.15—12.45 Viool en Clavccimbel.
12.45—1.00 Nieuws en Econ. Berichten.
1.001.30 Gramofoonmuziek.
I.30—5.00 Matthaus-Passion van Johan Sc-
bastian Bach.
5.006.15 Kerkdienst
6.156.30 Gramofoonmuziek.
6.306.45 Gramofoonmuziek.
6.457.00 Sport van den dag.
7.00—7.45 Omroeporkest onder leiding van
Marinus van 't Woud.
7.45S.00 Sport wetenswaardigheden.
8.00S.15 Nieuwsberichten.
8.158.30 Gramofoonmuziek.
8.30—9.30 „Zang en klank uit Alpenland",
Radio-potpourri.
9.30—9.55 De Twee Egyptische dieven,
hoorspel.
9.5510.00 Gramofoonmuziek.
10.0010.15 Nieuwsberichten.
MAANDAG 7 APRIL.
Hilversum I (415.5 M.)
6 456.50 Gramofoonmuziek.
6.50—7.00 Ochtendgymnastiek.
7.007.45 Gramofoonmuziek.
7.458.00 Ochtendgymnastiek.
8.00—8.10 Dagopening.
8.108.30 Gewijde muziek.
8.30—8.15 Nieuwsberichten.
9.15—10.00 Kamermuziek.
10.40—11.15 Het Sylvestre-trio.
10.2010.40 Voordracht.
10.401.15 Het Sylvestre-trio.
II.15—12.00 Zang en piano.
12.00 Tijdsein. Daarna Ensemble Tonny
Roxini.
12.25—12.4-5 Almanak.
12.45—1.00 Nieuws- en Econ. Berichten.
1,00—1,25 Orgelspel door Johan Jong.
1.25—2.10 Gerard Lcbon en zijn Orkest.
2.10—2.30 Boekbespreking.
2.303.05 Ensemble Bandy Balogh.
3.05—3.40 De Ramblers.
4.004.20 Gramofoonmuziek.
4.20—4.30 Vioolsoli.
4.30—5.00 Humor in de muziek.
5.155.30 Nieuws-, Economische en Beurs
berichten.
bezittend voor hun zorgen en vreugde, dat
maakt den leeraar geliefd. En dat geliefd
zijn leidt tot beïnvloeding in gunstigen zin.
En nu weet ik wel, dat de resultaten van deze
beïnvloeding eerst na jaren merkbaar zijn,
maar dit neemt niet weg, dat de resultaten
er niet minder door zijn.
Maardaar zijn tegenwerkende krach
ten en factoren. Ik noem in dev.allereerste
plaats het feit, dat de scholen vaak te be
volkt zijn, waardoor het voor den onderwijzer
onmogelijk is zich voortdurend te bemoeien
met alle leerlingen afzonderlijk. Wie veertig
en meer kinderen in zijn klasse heeft, kan
onmogelijk van alle kinderen lief en leed
veten. Hoe vaak heb ik in deze rubriek al
gewezen op dergelgke toestanden. In dezen
somberen tijd zien we echter eenig licht: de
leerlingenschaal vordt verlaagd. Het is te
hopen, dat dit den onderwijzers zal aanspo
ren straks meer dan vroeger zich te bemoeien
n et het kind buiten de schoo'. In het boven
staande hebben we een voorbeeld van een
leeraar, die des avonds een leerling bij zich
liet komen om met hen. de schoonheid van
df Nederlandschj woordkunst te genieten.
Dit is van groote beteekenis geweest voor
dezen leerling. Uit den H.B.S.-er is een er
kend kunstenaar gegroeid, die nu nog met
dankbaarheid zijn leermeester herdenkt. Zoo
ja ik geef toe, het is veel gevergd
zouden wij allen eens moeten trachten kin
deren met veel gevoel voor het vak, waarin
wij lesgeven, op te heffen op een hooger plan.
Dat zou natuurlijk wat tijd kosten. We zou
den er iets van oi.zen vrijen tijd voor moeten
afstaan, inderdaad, maarzou het tege
lijkertijd niet de grootste belooning zijn, als
we na jaren -•en leerling tegenkwamen, die
mede door onze bemoeienis op hooger plan
gebracht was?
In vele gevallen bepaalt de onderwijzer en
leeraar zich uitsluitend tot zgn werk op
school, daarna bestaat de school voor hem niet
meer. Het zou voor het levensgeluk van vele
onderwijzers en leeraren beslist van beteekenis
zijn, als ze eens konden besluiten te doen wat
„De Staak" deed...
OVEEKA.
De Lente is bezongen in talooze verdienste-
lijke en minder verdienstelijke gedichten.
Sommigen d\ eepen met de gedichten, maar
gaan de eerste groene lootjes, de eerste vroeg»
geluiden en de veranderde geur buiten achte
loos voorbij.
Anderen weten weinig van gedichten maar
zij voelen de lente in de natuur zoo intuïtief-,
intens aan, dat hun oogopslag helderder en
hun tint gezonder wordt. Men zou kunnen
zeggen dat ze er feestelijk uitzien, ornaat het
feest van de natuur over het ontwakende
leven hen beïnvloedt. De natuur schijnt dood
gedurende haar winterslaap. Wie voor het
eerst in December kale boomen zou zien, zon
zich moeilgk kunnen voorstellen, dat diezelfde
boomen eenige maanden later gaan ontluiken
en nog wat later bladeren en bloesems zullen
dragen. Wg kennen eenmaal de nooit falende
kringloop der seizoenen en verbazen ona
daarom niet langer over wat toch eigenlgk
altijd wonderbaarlijk blijft. Een wonder, dat
zich regelmatig herhaalt, verliest in onze
oogen zijn beteekenis als wonder.
Ook aan de menschelgke natuur is een
soort kringloop van seizoenen eigen, hoewel
niet met dezelfde regelmaat. Met mensché-
lijk gevoel kan langen tijd schijndood zijn.
Dit is meestal het geval na een groote teleur
stelling of een reeks van teleurstellingen. Dan
reageeren wij op weinig meer; wg zijn onvat
baar voor ieder contact, menschen en dingen
vermogen niet onze belangstelling te wek
ken. Wij wenschen niets meer en verwachten
niets meer; wij meenen zelfs dat wij op niets
meer hopen. Maar dit laatste is onjuist, want
de hoop leeft in een menschenkind tot zrjn
laatste harteklop. Al gevoelt men niets hoop-
vols, toch leeft die hoop even goed, diep in
ons hart' als de wortels van de doodschijnende
boomen ónder de aarde leven.
En op een goeden dag begint de hoop zich
te roeren op den bodem van ons voelen; wij
zgn niet zóó ontoegankelijk meer voor een
beetje vreugde, wij zijn niet meer zóó rots»
vast overtuigd dat alles bepaald steeds ver
keerd met ons zal blgven gaan. Dat is het
eerste, prille begin van de Lente voor het ge
voelsleven. De oorzaak' is gewoonlijk, dat wjj
ontdekken dat de teleurstelling, op het gebied
waarop wij die ondervonden, geen regel be
hoeft te zijn. Wij vinden ware vriendschap,
nadat wij geleden hebben onder de vermeen
de vriendschap, die valsch bleek. Of wij doen
de dubbele ontdekking, dat wij nog in staat
zijn tot liefhebben en dat er nog iemand be
staat die liefde waard is, nadat ons gevoels
leven lang „schijndood" is geweest doordat
wij geleden hebben onder miskende of be
drogen liefde.
Een mensch zoekt het geluk even natuurlijk
als een plant zich naar het licht wendt.
En het geluk komt voor een ieder ééns^
voor den een vroeg voor den ander Jaat.
Menigmaal is het geluk dichtbij, juist dan
wanneer wij meenen er niet meer op te kunnen
hopen. Dan komt de lichte blgheid van de
Lente over de ziel, het gevoel van alles te
durven, alles te willen, alles te kunnen. En
dan zal o-k verwonderlijk veel van wat wij
ondernemen ons als vanzelf gelukken, door
de dynamische kracht die een blij hart ona
verleent.
Verlies den moed niet als Uw Idealen IJ
dood en onwezenlijk toeschijnen; zij maken
slechts een winterslaap door omdat het in
U~r leven winter is. En geen winter duurt
eeuwig. Eens komt de Lente
(Nadruk verboden).
Dr. JOS DE COCK.
5.306.15 Omroeporkest.
6.156.30 Oost-Euroj>eesche Volkskunst
6.307.00 De Jonge Acht onder leiding x,
Dick Willebrandts.
7.00—7.15 Economische vragen v. d. dag.
7.15—8.00 De Romancers o.l.v. Gerard van
Krevelen.
8.00 Tijdsein en Nieuwsberichten
8.15—8.30 Spiegel van den dag.
8.308.45 Duitsche berichten in de Engel»
sche taal.
8.45—9.40 „Ons Schemeruurtje".
9.40—9.45 Studiodienst.
9.4510.00 Engelsche berichten.
10.00 Nieuwsberichten. Daarna sluiting.
Hilversum II (30L5 M.)
6.456.50 Gramofoonmuziek."
6.507.00 Ochtendgymnastiek.
7.007.45 Gramofoonmuziek.
7.45S.00 Ochtendgymnastiek.
8.00 Tijdsein.
S.00—8.30 Gramofoonmuziek.
8.30—8.45 Nieuwsberichten.
8.45—9.15 Gramofoonmuziek.
9.15—10.00 V rooi ijk ochtendprogramma.
10.0010.20 Morgendienst.
10.2011.00 Orgelconcert door Evert Haak.
11.00—11.20 Voordracht.
11.2011.30 Gramofoonmuziek.
11.30—12.00 Klaas van Beeck en zijn orkest
12.00 Tijdsein en Politieberichten.
12.1512.45 Van Vogels en bloemen (gr.pLy
12,451.00 Nieuws- en Econ. Berichten.
1.002.00 Amusementsorkest.
2-002.40 De Arnhemsche Orkestevrecniging
o.l.v. Jaap Spaanderman.
2.40—2.45 Gramofoonmuziek.
2.45—3.30 Arnhemsche Orkestvereniging.
3.303.45 Huishoudelijke Vraagbaak.
4 00—4.30 Musette-orkest.
4.30—5.00 Mevr. M. Bruyn—de Vries vertelt
5.005.15 Lijdensmeditatie.
5.15—5.30 Nieuws- en Econ. Berichten.
5.30—6.00 Ensemble Tonnv Roxini.
6.006.15 Gesprekken met luisteraars
6.15—6.25 Gramofoonmuziek.
6.256.45 Sch rammel kwartet.
6.45—7.00 Reportage.
7.007.15 Friesch praatje.
7.158.00 Zang en piano.
8.008.15 Tijdsein en Nieuwsberichten
8.158.30 Gramofoonmuziek.
8.30—9.45 „Michicl Adriaansz. de Ruvter*'„
Kindercantate voor soli, koor en orkest
9 45—10.00 Causerie.
10.00—10.15 Nieuwsberichten. Sluiting.
VOOR DE
