Voor den Zaterdagavond
Brabantsche
RADIO
OUDERS
Tob nooit
van Dré Brief
't HOEKJE
De
Amico,
Ulvenhout, 29 Mei 1941.
Lank hebben we 'r op géwacht van 't jaar,
maar den Buiten staat in zijnen weeligsten
waschdom nou, besprankeld mee 't gouwen
licht uit puren Pinksterhemel.
Koel, lyk 'nen kelderzucht, stroomt 't zo-
merwindeke deur den zonneglorie, die de
weareld verglaast in barsteenen gloei; die
flonkert aan 't wiegende hout, wit betrogseld
mee den dichten blossem, wiegend deur den
amber van deus bloeiende tij, nou het Pink-
sterlicht van den hoogen hemel zijgt over de
bloeiende eerde.
Wit bloeit de sloot achter ónzen erf; vliegs-
kes en biekes vonken in den halfschaduw van
de zwaarbetrosselde heesters, die te buigen
staan over 't bloeiend eendenkroos, onder
't zomerwindeke, dat 'r kroezelt deur 't loof.
Den. veugelenzang schiet lijk zilveren pijl
tjes de zonnei*uimte in.
Pinksterty.
Als ik van den mergen in de velden, kwam,
toen de dauw van den nacht nog pèèrlde óver
d'akkers, dan begost al rap het witte goud
van den nuuwen dag te laaien, te 'vlammen
aan den wij en kim, waar overheen dén dag
op eerde vloeide, als over den rand van 'nen
boordevollen bokaal.
Rossig wolkenschuim sproedeldé en vlokte
teugen den gouwen glorie aan.
'n Fluweelen stilte hong over 't mergen-
schoon. Niks was te hooren, dan 't vezelend
koren, 'n gerucht als van 'nen sproeienden
motregen.
Hooger rees de zonnehostie uit den goutven
bokaal. D'n Schepper consacreerde den don
keren nacht tot 'nen dag, die wit was van
Pinksterlicht!
De veugelen zongen naar den dag. De
blomkes vouwden de kelkskes open, ontvin
gen den eersten zonnepiek. In de donkere bos-
schen tenende m'n land viel den dag in bus
sels binnen. Over de Mark schampte 't nuuwe
licht van den witten mergen, in spiegelenden
glans. Violen lagen m den daauw lijk ka
pellen zoo schoon. Den rijpen dotter, blom
lylc een boterbol, liet zijn room dfuipen iii rdë
spiegelende slooten,-die groen-en-goud en diep
lyk oogenglans deur de weelde van m'n gras
land trokken. Deur de weelde, .ja!
Want als ge die bloeiende velden beziet, i
bont van den bloei, bespikkeld mee de ster
ren van madelief en pèèrdeblóm, dan ziet ge
in 'nen weelde, dat ge stillekes peinzen gaat.
En als ge dan zo stille staat, op oew klompen
in dieën bonten pracht, oew oogen zwaar -van
dageraad en bloeienden kleurenschemer dicht
vallen, oew ooren suizelen van den veugelen
zang er. g-e wit dan den ie m Pinksterhemel
boven oe, dan voelt g'oew eigenlijk 'n made
lief ke zoo klein in die endelooze schepping,
zoo vol van kleuren en van licht, zoo gren-
zenloos van pèèrlende ruimte, waarin even-
veul plek is veur sterrenwearelden als op de
Ulvenhoutsche graslanden veur sterreblom-
kes!
Ge buigt dan, veur al die Scheppingspracht
onwillekeurig den kop In 'n stil gepeinzen,
dat eigenlyk bidden is......
En
Trieste verwondering vaart koud deur
oew zielement. Want heel de èèrde, want
alles op èèrde deelt in den lichten luister van
den Pinkstermergen! Alles! Van 't sim-
pelde madeliefke af, tot de diepe bosschen
toe. Alles! Van 't jubelende veugeltje af, tot
den glanzenden Markspiegel toé. Alles! Van
de bloeiende èèrde af, tot den pèèrlenden
Meihemel toe. Alles! Alles deelt in den reinen
luister van den Pinkstermergen; in 't gou
wen licht, dat over den kimwand vloeit, tij
dens den zonnehostie den gouwen bokaal ont
stijgt.
Alles ondergaat Pinkstertij, alles! Behalve
den Mensch
En 'nen triesten huiver vaart kil deur oew
zielement, dat daar op klompen staat, in den
vroegen buiten.
Alles,, alles ondergaat de Zaliging van
Pinkster, behalve hij, veur wien 't Wonder
van Pinkster wierd ingesteld: behalve den
Mensch.
Want den geest van 't Menschdom ver
keert in diepsten diiister
Amico, ik ben nie van plan om wéér
'ns, veur den zooveulsten keer in jaren, uit te
gaan spinnen de schuldvraag.
Welken mensch ge ook sprikt, hij is vol
komen op de hoogte. Hij ként de oorzaken
van z'n ellende!
't Opgefokte egoisme van lange jaren, den
getroetelden haat van lange jaren, ieder
is er de dupe, ieder is er de oorzaak van! En
ieder is daarvan verduld goed op de hoogte.
Ieder ként, beseft de oorzaken van 's Wea-
relds leed ènieder voelt zich de dupe van
Anderen!
En daarom wil ieder de weareld gaan ver
beteren bijbij zijnen evennoste!
En daarom wordt 't gin Vrede, daarom
gin Pinksteren veur duës onwijze Mensch
dom.
Ik ga dat nie wéér 'ns, veur den zooveul
sten keer in jaren uitspinnen.
Ik word 't beu! Ik ben 't moei!
Hoe geren ik m'n Pinksterboodschap ook
zou puren daaruit, de verbetering zie 'k
nog nie!
N ieverans!
Duuzend woorden, duuzend kranten, duu-
zend boeken over nostenliefde, zijn alles
nog nie eene daad van liefde! 't Zijn maar
wooi'den;1 gesproken, gebalkt; geschreven, ge
drukt. Wóórden. Woorden. Woorden. Nie
meer wèèrd dan den druppel inkt, waarmee
ze gedrukt wierden. Onverschillig. Onver
schillig, wie ze sprak, wie ze schreef. Wóór
den!
Ik zie gin offers! Ik bedoel: vrijwillige
offers!
Ik zie nog teveul't teugendeel: baat
zucht.
Ik word 't beu. Ik ben 't moei, om veur
den zooveulsten keer in lange jaren uit te
gaan spinnen de schuldvraag.
lederen mensch is volkomen op de hoogte
èn
hy blijft egoist!
En daarom gin Pinkster veur den Mensch!
'Nen triesten huiver vaart kil deur oew ziele
ment, dat daar op klompen staat, in den
vroegen buiten, temidden van God's Pink-
sterwèelde!
En tenende den dag, 't corpus moei van
den arbeid, den kop suf van gepeins heb ik
gedaan als die gebogen wilgentronken doen,
daar, langs den groenen sloot: stillekes en ge-
dachtenloos gaan droomen, langs den water
kant in 't gras.
Stillekes droomen, wegdrijvend in 'nen
gouwen zonneschóttel, op 't golvende win-
deke, deur de ambere oneindigheid.
Lochtekes wegzwevend als de pluis van 'n
uitgebloeide pèèrdeblóm, kaatsend op de
handen van 't spulsche Zuid-oosterke. Soms
wegzinkend in den gouwen poeier, die daar
nevelt veur oew half-toeë oogen.
Jg,' zoo'n uur was 't. Een van yl ge
peins, van pluislocht gedroom, van blomme-
gewieg, dat uur van rust, in den vallenden
avond. -
Zoo'nen stond om Godsganschelijk te ver
luieren aan den waterkant, mee 'n zuring-
steeltje in oewen malenden mond.
Zoo 'nen avond, dat ge gin verschil kent in
minuten en uren, lijk dat ook zijn zal veur
de blommen, die daar zoo maar stillekes in
't gras staan, mee de voetekes in 't koe'e
water van de. Mark, die daar traag wegvloeit,
blinkend lijk dikken olie.
't Was 'nen dag, rijp van zomer, vol van
deugd lijk 'nen trossel druiven is van wijn.
't Was 'nendag in Pinkstertij.
En als ge dan lank genogt zoo gelegen
hebt, tot oewen afdruk geplet staat in 't mal-
sche gras; als ge weer klimt op den kant van
'tJ bewuste' leven', dén zonsondergank ros in
oeW verraste oogen valt, de kerkklok dan 'n
uur slaat, later dan gë docht, dan dan
stapt ge mee éénen pas uit 'nen goud-ambe-
ren hemel, in de nuchtere weareld.
Ge zijt de blommepluis, die zweefde, zweef
de; kaatste, kaatste; flierdé, flierde deur den
rossen zonnewemel, om dan te smakken op
den keiweg, vasthakend aan 'nenhoop"
van 't pèèrd, waarvan 't pluiske z'n eigen
trekt, trekt, maar nutteloos trekt...!
Oewen kop gaat weer langzaamaan „wer
ken". Zwaar vallen de plichten en «3e zaken
weer op oewen nek, ge staat nog efkes on
wennig op de weareld, want ge waart dat uur
wend!
Jaha, wakker worden valt nooit mee,,
zelfs nie in 't midden op den avond, mee oewen
kop in 't koren en oew beenen van den wa
terkant. -
Maar dan heb ik m'nen kop beklast mee 'n
paar dressen koel Markwater en dan ben 'k
achterom 't korenveld gegaan, naar den groen
tehakker om nog wat nuuwe uit te doen veur
den wagel van mergen.
Daar was gin volk meer in 't land. Schuins
viel de rosse avondzon over de akkers. En als
ik daar weer aan den arbeid zat, op m'n
knieën in den zachten akker, dien 'k mee m'n
handen veurzichtig openlee, dan heb ik daar
stillekes O.L.H. gedankt, zoo maar, zonder
woorden, zoo maar mee 'n bietje lach veur
die gouwen droomuren daar aan den water
kant, veur m'n frissche groenten, veur heel
den schoonen dag en 'k was weer veul con
tent, da 'k mee m'n handen in dieën geurigen
grond kost graven naar 't loon van den arbeid.
Den gouwen hemel kost me veurloopig weer
gestolen worden. Wat zoo'n koele klats nat
al nie doen kan, ee?
Schuiner streek de zon over 't akkergewas.
Rosser kleurde ze m'n armen, waaraan den
vetten eerde koekte.
Glimmerde m'n schup als 'n plaat rooi koper
op den donkeren èèrde.
En als ik genogt gerooid had, dan schof-
felde-n-ik de gaten toe en gong wijerop nog
wat slaai afdoen en peekes trekken.
Daarmee gereed, begost den dag toch zóet-
aan weg te kruipen' achter 'nen violétten .tule,
die ragfijn van den liemel viel, in dichter
plooien.
Nóg zeefde koperen gloei van d'avondzon
deur 't pèèrse weefsel; droop gouwen pas
ment uit 't boom- en struikeloover, maar
toch: den avond daauwde al. En blank hong
de maan aan den top van 'nen spar bóven
't zwarte bosch.
'Nen schoonen dag van Pinksterty was
weer ten ende.
Vól.
Veul groeten van Trui, Dré m, den Eeker
en als alty gin horke minder van oewen
t.a.v. DRÉ.
PROGRAMMA
ZONDAG 1 JUNI 1941.
Hilversum I. 415.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
10.00 Het Pinksterevangelie (Voorbereid
door de Christelijke Radio Stichting).
11.40 Rondom het orgel (Voorbereid door de
Christelijke Radio Stichting).
12.00 Omroeporkest.
.12.45 BNO: Nieuws- en economische ber.
1.00 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
Boekbespreking.
1.15 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
2.00 Parade van Zuid Amerika, muzikaal pro
gramma.
2.45 RadiotooneeL
4.00 Het Philharmónisch Kwartet.
4.45 De kamermuziekspelers en soliste.
5.30 Voor de jeugd.
'6.Ó0 Uit Berlyn: „Die Front reicht ihrer
Heimat jetzt die RAnd".
8.00 BNO: Niëüvtebenchten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Omroeporkest en ensemble Bandi Balogh
9.30 Berichten (Engelsch).
10.0010.15 BNÖ: Uitzending in de Engel-
sche taal: An American sees Holland.
Hilversum n. 301.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 B.N.O.: Nieuwsberichten.
9.00 Studiovroegdienst (yoorbereid door liet
Vrijz. Prot. Kerkcomité).
10.00 Zondagmorgen zonder zorgen.
12.00 Cyclus: Eens Christens reize naar de
eeuwigheid in dezen tijd (gram.pl. Voor
bereid door de Christ. Radio Stichting);
12.15 Bachcantate.
12.45 B.N.O.: Nieuws- en economische be
richten.
1.00, Ramblers.
1.30 Musiquette.
2.00 U en de muziek (II), causerie.
2.15 Tannhauser und der Sangerkrieg auf
Wartburg, opera (Fragmenten le acte en
2e acte).
4.00 Uitzending voorbereid door de Christe
lijke Radio Stichting: a. Wijdingswoord, b.
Gewijde muziek.
5.30 A.N.P.: Sportuitslagen.
5.35 Puszta-orkest.
6.00 Declamatie.
Elk zoekt, wat aanvult.
Gewoonlijk schieten" "die menschen het beste
met elkaar op, die elkaar in meerdere opzich
ten aanvullen. Al te groote contrasten har
monieeren minder, aangezien dit tot conflic
ten lijdt; degene, b.v. die bij alles een ner
veuze snelheid betracht, zal zich ergeren aan
het laconieke, trage type, te zeer om er ooit
een meer dan oppervlakkigen vriendschaps
band mee aan te knoopen. En de trage voelt
zich opgejaagd en daardoor afgestooten door
het snelle tempo van den ander; waartoe die
dwaze ••haast? Morgen komt er weer een dag.
Te gelijkvormige karakters harmonieeren
evenmin; twee gemakzuchtigen b.v. zullen
er steeds over harrewaren wie er twee trap
pen naar boven moet - loopen om een door
beiden vergeten voorwerp te halen, of wie er
een boodschap in beider belang moet gaan
doen. Sympathiek vinden wy gewoonlijk die
menschen, die een eigenschap of eigenschap
pen bezitten, die wij gr8ag de onze zouden
noemen, maar die wij missen.
De eenigszins zwaar-op-de-hand levende
mensch heeft behoefte aan opgewektheid en
aan een zonniger blik op de dingen, en zal
zich aangetrokken gevoelen tot het ietwat
luchthartige type van wiens opgewektheid
zich iets aan hem meedeelt en die hem dik
wijls kan overtuigen, dat hij er niet zoo
slecht voorstaat als hy zelf dacht. De aarts-*
pessimist echter vindt dat luchthartige type
een onverantwoordelijke dwaas, met wien het
nooit goed kan afloopen.
Degene, die uit gemakzucht tamelijk slor
dig is, voelt zich aangetrokken door de
sfeer van netheid by een ordelievend vriend
en vriendin, en zeer gebaat by de snelle,
practische wijze van opruimen, waaraan eën
ordelijk mensch geen weerstand kan bieden
in een vertrouwende en niet heel ordelijke'
omgeving.
Hieruit vólgt, dat wij een massa zelfken
nis kunnen opdoen door eens na te gaan, wie
wy graag mogen en waarom. Uitgaande vaj
het psychologische feit, dat iemand ons aan
trekt door een waardeerbare eigenschap dj
wij zelf niet, of in te zwakke mate bezitten
Het is niet altijd volkomen .verstandelyk f
definieeren, waarom wy iemand graag mo
gen, maar bestaat er een bepaalde vriend
schapsband, dan hebben wy toch een helder
voorstelling van het karakter van de vrieti
of vriendin.
Het is gemakkelijker een persoon te analy
seeren en na te gaan, welke eigenschap(pec
ons zoozeer trekt of trekken, dan om, zonde
houvast aan een. persoon, te zeggen welk
eigenschappen wy het meest bewondere?
Denkt dus eens aan Uw besten vriend. Waar
om moogt U hem zoo graag? Wat bewonder
U in hem? Zijn durf en zijn onderneming!
geest? Dan is het waarschynlyk, dat U ze!
wat te beschroomd en te bescheiden bent, i
dat het in Uw voordeel zal zijn, zich toe t
leggen op wat meer zelfvertrouwen en door
tastendheid.
Zooals het de in onszelf ontbrekend
goede eigenschappen zyn, die ons in anders
het meest aantrekken, zoo zijn het dikwj|!
onze eigen fouten, die ons in anderen
meeste ergeren. Alweer een psygologisc
feit, dat tot zelfkennis kan voeren.
Wij kennen twee personen, A en B. A kar
B niet uitstaan, en als men naar de rede
vraagt, hy: „die vent met zijn gekuip om 1
kringen boven zijn stand te komen."
Nu is de waarheid, dat A zelf haakt naa
omgang boven zijn stand, maar dit handige
weet te verbloemen dan B.
Iemand die overmatig verontwaardigd
over de leugenachtigheid van een zekere 3
doet vermoedelijk zelf nu en dan de waat
heid te kort. Een eerlyk mensch liegt nie!
vindt in zijn aangeboren waarheidszin gee
verdienste en staat niet lang stil by
leugens van anderen.
Hoe kunnen wy eigenschappen aankwe»
ken, die wij in anderen bewonderen?
Zijn wij' volkomen vry, van de eigenschap
pen, die wij in anderen afkeuren?
Het eerlijk en volledig beantwoorden val
die twee vragen kan leiden tot hulp by ow
karaktervorming.
Dr. Jos de Cock.
6.10 Melodisten.
6.45 Sport van den dag.
7.10 Cabaretprogramma.
8.00 B.N.O.: Nieuwsberichten.
8.30 Tannhauser und der Së-ngerkrieg auf
Wartburg, ópera (3e acte).
9.40 Radiotooneel.
10.00 B.N.O.: Nieuwsberichten; Sluiting.
MAANDAG 2 JUNI.
Hilversum I. 415.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.30 B.N.O.: Nieuwsberichten.
8.45 Morgenwijding e (Voorbereid door de
Christelijke Radio' Stichting).
9.15 Zang met. pianobegeleiding. (Voorbereid
door de Christelijke Radio Stichting).
10.40 Declamatie.
10.50 Frans Wouters en zyn orkest en de
clamatie.
12.00 Hollandsch Kamermuziekensemble.
12.15 Pianovoordracht.
12.40 Almanak.
12.45 B.N.O.: Nieuws- en economische be
richten.
1.00 Het Hollandsch Kamermuzieke'nsemble
en zang met pianobegeleiding.
2.00 Oi'kest Eloward en gramofoonmuziek.
3.00 Voor de vrouw en gramofoonmuziek.
4.45 Voor de jeugd.
5.15 B.N.O.: Nieuws-, economische en beurs
berichten.
5.30 Orgelconcert.
6.00 Omroep-Harmonie-ork'est.
6.40 Ensemble Bandi Balogh.
7.00 B.N.O.: Economische vragen van den
dag.
7.15 Voor de kleuters.
7.25 Musette-orkest „Les Gars de Paris".
7.45 Politiek weekpraatje.
8.00 B.N.O. :Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Het Utrechtsch Stedeiyk orkest
9.30 Berichten (Engelsch).
VOOR DE
Nog iets over het kibbelen
door kinderen
„Een ons' voorkomen is beter dan een pond
genezen", luidt een oud gezegde. Over de
waarheid daarvan behoeven we niet veel te
zeggen. Alleen: het is met altijd gemakkelyk
iets te voorkomen. Zoo ook ten aanzien van
het kibbelen. Kinderen "zijn dikwyls zoo maar
aan het kibbèlen en het kost heel wat moeite
na te gaan, wie het eerst begon en nog meer,
hoe het had voorkomen kunnen worden. En
nu wil ik my niet verbeelden hier in staat te
zijn een voor alle gevallen geldenden regel
te geven. Integendeel: ik weet uit eigen er
varing hoe moeilyk het is regels te geven voor
de opvoeding. Maar ik weet ook en dit
geeft mij moed op den Weg van adviseur voort
te gaan, dat eèn wenk van iemand, die dage
lijks met opvoeding van kinderen te maken
heeft en zich telkens rekenschap geeft van
hetgeen hij op dit terrein doet, vaak anderen
in staat stelt fouten te voorkomen. En zoo
wil ik dan hier enkele wenken geven, die
berusten op eigen ervaringen in de practyk
der opvoeding van kinderen.
Opvoeders moeten voortdurend zich bewust
zijn, dat het gemiddelde "kind, wat de toe
rusting, gelegenheid enz. voor het spel be
treft, heel wat te kort komt. De ervaring
leerde my, dat kibbelen voorkomen werd
door te zorgen, dat de kinderen voortdurend
bezig waren. En om bezig te zijn moet er iets
zyn, waarmede men bezig is. M.a.w. spelende
kinderen zullen doorgaans geen tyd hebben
om te kibbelen, of het zou moeten zijn over
speelgoed, speelterrein, enz. Hieruit volgt,
dat er dikwijls onvoldoende speelgoed aan
wezig is, of niet voldoende ruimte om te
spelen.
Een bezig kind is een gelukkig kind.
Kinderen vinden het fijn, als ze bezig kun
nen zijn. Wij ouderen moeten trachten hen
bezig te doen zijn in de eerste plaatr. maar
niet minder hebebn wy de. zorg voor goed
speelgoed en goede speelgelegenheid.
Als twee kinderen met een kruiwagentje
in een hóóp zand moeten spelen, wordt het
vaak kibbelen. Wanneer er niet voldoende
emmertjes aanwezig zijn, is het al evenzoo.
En nu weet ik wel, dat sommige ouders rede
neeren: ,,Ja maar,, dat zou me wat moois
worden. Ze moeten maar leeren met elkaar
te deelen."
Prachtig! Maar ik vraag u: „Hebt u dat
dan vroeger geleerd? Kunt u, nu u volwas
sen b,ent, gemakkelyk deelen?" Laat me er
niet aan denken. Ik heb in den loop der jaren
ruimschoots gelegenheid gehad ervaringen op
dit terrein onder volwassenen op te doen
Ergens was een- spuit om aardappelen te
spuiten en er waren twintig boeren. Als deze
boeren geleerd hadden te deelen, zou het zeer
goed gegaan zijn, maar het liep mis. Want
ieder wilde juist spulten, wanneer een ander
bezig was! Voor mij, leider van de land*
bouwersvereeniging was het een heele toer
de menschen tevree te stellen en een en ander
van elkaar te krijgen; En zoo gaat het met
zóo vele dingen en zou men dan van kinderen
kunnen verwachten, dat die al kunnen deelen,
wanneer hun ouders het na jaren nog niet
kunnen.
Neen, men verschafte het kind uitrusting.
En men zorge voor speelgelegenheid terwijl
men voorts verstandig doet het kind ook te
laten werken. x
Ja, werkelijk. Men moet het kind laten
werken. Het kind wil dit ook wel. Spelen
wordt eerst prettig, als je gewerkt hebt.
Eerst iets maken voor vader of moeder, eerst
nog een paar boodschappen doen, je kousen
stoppen; enz. enz. en dan kun je straks nog
wat gaan spelen. Ik heb het al zoo vaak ge
zien, dat kinderen, die thuis niets behoeven
te doen, niet tot de prettigste speelkameraad
jes behooren. Het kind, dat gewerkt heeft en
iu a's belooning een poosje mag gaan spelen,
benut dien speeltijd en gaat niet kibbelen.
Het' kind behoeft geen uren achtereen te
spelen. Het spelen dient met mate te ge
schieden. Alles, ook spel, kan op den duur
vervelen. Eerst wat werken, dan een poosje
spelen. Dit moet de stelregel zyn. En er valt
genoeg te doen voor de kinderen. Zelfs de
kleinsten kunnen nog wel wat doen. Ik denk
aan werkjes als breien, haken, bloemen ver
zorgen, zorgen voor duiven of konijnen
straatje wieden, erf byhouden, kachelhout
breken, enz. enz.
Talrijke kleine 'karweitjes' kunnen we de
kinderen laten opknappen en als ze een
maal weten, dat ze deze werkjes moeten
doen, dan zeuren ze niet meer en doen wat
gevergd wordt.
Als de ouders nu maar niet te veel gaan
eischen en rekening blyven houden met het
feit, dat het kind ook spelen moet, loopt
alles vanzelf.
En dan nog iets over het speelgoed. Men
geve geen dure stukken. Men geve dingen,
waarmede de kinderen wat kunnen doen en
waarvan ze weer iets kunnen maken. Klos
jes, plankjes, hamertjes, nijptangetjes, spyker-
tjes, draadjes wol, papier, schaar, kistjes en
doosjes liefst zeer veel, enz. enz.
Met dergelijk speelgoed zyn de kinderen-
het best gebaat, daar het hun bezigheid in
voortdurende mate verschaft.
In den loop van den tijd zulen we over
speelgoed nog eens een en ander opmerken.
Oveeka.
10.00—10.15 B.N.O.Uitzending in de Engel
sche taal: Things worth knowing abou
Holland.
Hilversum II. 301.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek.
8.308.45 B.N.O.: Nieuwsberichten.
10.00 Pinksterdienstje voor kinderen. (Voor
berèid door het Vrijzinnig Protestantse)
Kerkcomité).
10.45'Studiodienst (Voorbereid door het VrjJ
zinnig Protestantsch Kerkcomité).
12.15 Omroeporkest.
12.45 B.N.O.: Nieuws- en economische b«
richten.
1.00 Amusementsorkest en soliste.
1.40 Orgelconcert.
2.00 Omroeporkest en soliste en gramofoon
muziek (in de de pauze: „De Pinkstep
blom").
4.00 'Celesta-ensemble.
4.30 Indonesische Muziek: Muziek van Ball
causerie met gramofoonmuziek.
5.00 Wat de Bijbel zelf zegt, lezing (Voop
bereid door de Christelijke Radio Stichting)
5.15 B.N.O.: Nieuws-, economische en beur*
berichten.
5.30 Pianovoordracht.
6.0*0 Gesprekken met luisteraars (Voorbe
reid door het Vry zinnig Protestantse)
Kerkcomité).
6.15 Ramblers.
6.45 Sport van den dag.
7.00 B.N.O.: Friesch Praatje.
7.15 Zang met pianobegeleiding en orgel
8.00 B.N.O.: Nieuwsberichten.
8.30 Ons schemeruurtje.
9.20 'Voor den boer.
9.55 Gramofoonmuziek.
10.00 B.N.O.: Nieuwsberichten; Sluiting.
De verjongingskuur
van „Artis"
De verjongingskuur, die „Artis" seder
het voorjaar van 1940 ondergaat, wordt
krachtig voortgezet.
De hoofdingang wordt op het oogenblik
verfraaid en in vroolijke kleuren geschil
derd. Direct bij het binnenkomen zal men
rechts een kiosk, die weldra gereed
zijn, vinden, waar het publiek tegen
lagen prijs zakjes voer voor verschillend!
groepen van dieren, zooals apen, herkau
wers, olifanten en beren, verder ook prent
briefkaarten, souvenirs, enz., zal kunnen
koopen.
De bevolking van het hoefdierenveld is
juist verrijkt met een prachtig paar kolos
sale Afrikaansche struisvogels, waarvan
vooral de haan mót zijn sterk rood gekleur
de pooten en hals en zijn zwart- en .witt!
veerenkleed een zeer opvallende verschij
ning-is.
Rechts in den voortuin is de schilderach
tige kinderboerderij met het Verkade-huisj!
in volle fleur heropend. Bonte kalfjgs, dar
tele witte geitjes, kroezige, lammeren be
groeten er de jeugdige bezoekers, waarme
de ze onmiddellijk op goeden voet staan.
De groote makke zeug zal een dezer da
gen omstuwd zijn door een drom van zilver-
roze biggetjes.
Op het zuidelijke gedeelte van het voor
terrein nadert thans ook het nieuwe, aan
den Zuidelijken, vijver gelegen, glazen pa-
vil loen van het restaurant van „Artis" zijn
voltooiing.
In den middentuin wordt op het oogen
blik hard gebouwd aan een romantische
rots met waterval, waarop gebergte-scha
pen en -geiten, zonalsmanenschapen of
tedals, steenblokken, mouflons. e.d. bin
nenkort een tehuis zullen vinden.
Bij den bouw van al deze nieuwe verblij
ven in „Artis" gaat men steeds uit van hel
standpunt, dat deze verblijven den dieren
een voor. hen zoo gunstig mocelijkg huis
vesting moeten bieden, maar tevens een
passende omlijsting moeten vormen voor
het dier, opdat het daarin voor het publie)
zoo fraai mogelijk uitkome.
