>15
GELDE STOOUBGOTSIEIST
AANBESTEDING.
FINALE UITVERKOOP.
II
tito pil best HOOI
GABRIELLE DE MEYRAN.
b« C. KUIJPER
Directe Wekelijksche
M/
TE KOOP
Feuilleton.
Aanstaande Donderdag* 10 Mei en verder iedere week vertrekken de YEEBOOTEN
8 uur precies uit de haven van Texel.
aanbesteden:
Gebrs.BROEKKAMP.
e. ?r
111
v.
NB. VOOR STALLING EN MARKTPLAATS WORDT ZORG GEDRAGEN.
Informatiën
Het Bestuur van het Waterschap de SO
gemeenschappelijke polders op TEXEL, zal op
MAANDAG 14 MEI 1SS8, 's middags 12 uur,
ten Raadhuize aldaar, bij enkele inschrijving
Het leveren van
1. 260 Lasten Zuilen bazalt Zetsteen, lengte
30 a 45 cM., dikte 20 a 30 cM. over kruis.
2. 50 a 60 Lasten Razalt Stortsteen, zwaar
van 200 tot 400 kilo.
3. 300 Stere Middelsoort onderhoud Grind.
De 260 Lasten Zuilenbazalt te leveren
franco in de haven van Texel op de aan
te wijzen plaats.
Be 50 d 60 Lasten Stortsteen franco
voor de wal op de aantewijzen plaats.
De 800 Stere Grind franco op de ical
of wagens in de haven van Texel.
Inlichtingen zijn te bekomen bij Jb. Hillenius,
opzichter te Oudescheid op Texel.
Texel, 24 April 1S88.
Het Bestuur voornoemd,
J. J. ROEPER, Dijkgraaf.
Sd. KEIJSER Pz., Secretaris.
Om al onze nog voorradige goederen des
te spoediger te kunnen kwiteeren, worden
dezelve tot de laagst moge 1 ij ke
prijzen uitverkocht.
Vooral het Artikel
REGEN-, WINTER- en ZOMERMANTELS, als
mede eenige DOORGEWERKTE-, FLANELLEN-
en GEBREIDE DOEKEN
worden VER heneden de waarde van cle hand
gedaan.
sr
ad*
si
2" 3
s*
3 3
r e
voor Passagiers Ie He en 111e Klasse
met de prachtige Stoomschepen der
Hoofdkantoor te Rotterdam: Noor
dereiland. Passagekantoor te Am
sterdam: 44 Prins Hendrikkade
over h. nieuwe Centr. station.
Vlugste en goedkoopste aansluiting'
met Curasao.
Dis trie ts-Lispec teursI.E. KroesGro
ningen, E. Bolsius, Oosterwijk.
Agenten Koning Co. Texel en
A. Dros Alhz. De Cocksdorp.
hij A. KALF.
Leonce lachte half, toen er sprake was van Gabrielle.
Ha, zeide hij, is er een jong meisje, dan begrijp
ik uwe toewijding.
Leoncemompelde Lucien op een verwijtende
toon, een ongeruste blik op de deur der slaapkamer
werpende.
Maar zijt gij hier dan niet alleen?
Neen, zij die ik aan de wraak van Marius heb
onttrokken zijn daar.
Morbleu zooals men onder het oude koninkrijk
zeide, hernam Leonce, ik kom intijds.
Wat wilt gij zeggen
En gij, wat wilt gij doen?
Ze redden, antwoordde Lucien vastberaden.
Dwaas, die ge zijt! Begin dan u zelve te redden;
morgen wordt gij gevangen genomen.
Zij zullen niet durven
Durft men heden niet alles Wees op uw hoede,
Lucien; hoe goed een hoofd ook op de schouders
staat, er is slechts een woord noodig om het te doen
vallen. Sterven is niets, maar als een beest te ster
ven tot groote voldoening van eenige bloedgierige
Sans-Culotten, dat is een zotheid, die ik u niet zal
laten begaan.
Wat raadt gy me dan?
Vluchten.
Myne gasten verlaten, wanneer ik hun redding
heb beloofd. Dat zou laf wezen en daartoe acht gij
mij niet in staat.
Het zij zoo. Daarenboven ben ik, dank het
gesprek, dat ik heb afgeluisterd, volkomen overtuigd
van de onschuld uwer beschermelingen.
Welnu, vroeg Lucien op triumfeerenden toon,
als zij niet schuldig zijn, ben ik het dan, door de
uitvoering van een onwettige daad te hebben ver
hinderd.
Leonce haalde de schouders op.
De afleiding is zeer logisch, zeide lip en de Godin
der Rede kan niet beter spreken; evenwel zal uwe
logica geen assignaat van vyf franken in de schaal
der Revolutionaire Rechtbank wegen.
Op dit oogenblik ging de deur der slaapkamer open
en Perron verscheen op den drempel.
Uw vriend heeft gelijk, mijnheer Lucien, gy hebt
uwe vrijheid reeds te veel voor ons in gevaar gebracht,
waag nu ook uw leven niet.
Gabrielle vertoonde zich op hare beurt.
Vaarwel, mijnheer, zeide zij tot Lucien hem de
hand reikende. Nooit zal ik vergeten, wat gij voor
myn geliefden vader gedaan hebt en hetgeen gy voor
onze redding hebt durven wagen.
Waar gaat gy heen? vroeg Lucien.
God is groot, zei de grysaard, hij zal ons geleiden.
De pendule van de salon liet tien slagen hooren.
Tien uur, zeide Leonce, morgenochtend om vyf
uur zal men u gevangennemen; men moet u hier
niet vinden. Eenmaal buiten gevaar belast ik mij
er mee uwe zaak te schikken.
Perron stapte naar de deur en legde zyne hand op
de deurknop.
Gabrielle richtte de oogen op Lucien, als om hem
nog een laatst vaarwel te zeggen.
Haar blik kruiste zien met die van den officier.
Ik verlaat u niet, mompelde Lucien bewogen.
Kom, zeide Leonce, ik zie het wel, het eenige
middel om hem te redden is, ze alle drie te redden.
En zonder zich verder te verklaren, bracht hij ze
buitenshuis.
Eenige uren later kwam Marius met zijn waardige
trawanten om Lucien gevangen te nemen, op bevel
van het Comité van „Algemeen welzijn."
Maar zooals de Sans-Culotte had voorzien, hij was
te laat.
Hoofdst. VI.
Negen maanden zyn sedert de voorvallen in de
voorgaande hoofdstukken vermeld, verloopen.
Het Schrikbewind vervolgde zijnen bloedigen weg
onder voorzitterschap van Robespierre, Saint Just en
Couthon. Vaudeuil en Marius vervolgden eveneens
hun gemeen werk van eigenbelang en wraak.
In deze negen maanden hadden zij Parijs en de
provincie doorzocht, Vaudeuil om Perron en zyne
dochter weer te vinden, Marius om zich van Lucien
meester te maken.
Vaudeuil had Marius het land ingezonden en deze(
geholpen door verscheidene handlangers, ontmoedigde
zich niet en bespiedde in het geheim de daden van
Leonce, die men als een intiem vriend van Lucien
kende. Gedurende den tijd dat men zich met hen
bezighield, geloofden onze vluchtelingen zich vergeten
en leefden rustig en tevreden te Nointel, een klein
dorp op tien myl afstand van Parijs tusschen Pres-
les en Beaumont op de grens van het departement
Seine en Oise. In het bosch van Carnelle verborgen
was het arme gehucht Nointel, samengesteld uit
eenige hutten van landbouwers, vreemd gebleven aan
de politieke hartstochten die Frankryk beroerden.
Daar was het in een huisje, behoorende aan Leonce
dat Lucien, Perron en zyne dochter een goede schuil
plaats hadden gevonden. De aankomst van hen had
in het dorpje een zekere beweging veroorzaakt, opge
wekt door nieuwsgierigheid; maar men had zich lang
zamerhand gewend aan de aanwezigheid van de bur
gers Bastiaan en Mathurin en de burgeres Pierrette,
dat waren de namen, die onze vluchtelingen hadden
aangenomen.
Hunne hut, op de grens van het bosch gebouwd,
scheen een nest, verloren in mos en bladeren. Klim
planten bedekten er de muren van en bekleedden
het als met een mantel van groen.
Tot nu toe was dit nest ontsnapt aan de blikken
van de jagers ter hunner vervolging uitgestuurd. Zy
geloofden het ten minste.
Het was tien uur in den morgen.
Gabrielle liep, gekleed in een japon van wit katoen
met lilla streepen en met een groote stroohoed op,
naast Lucien. Zij maakten eene wandeling in het
bosch.
Zij volgden een bochtig voetpad, dat naar den bo
dem van een met bloemen getooide vallei voerde.
De groote boomen van het bosch vormden hun een
weg van groen, beschut tegen de brandende zonne
stralen. De lysters en nachtegalen op de hoogste
takken der eeuwenoude eiken gezeten, lieten hunne
zoete toonen hooren, de vogels kweelden in de strui
ken, de vlinders fladderden om de bloemen, de mug
gen zweefden gonzend door de lucht en de bladeren
ruischten, door een licht koeltje bewogen.
Buiten dit leven, vol van poësie en bekoring, was
alles stil in 't bosch. De twee jongelieden liepen
zonder te spreken en in treurige droomery verzonken,
naast elkander. Lucien boog zich van tyd tot tijd
naar het voetpad, bloemen plukkende, om daarvan
een schoone ruiker te maken.
Hy was in uniform; op raad van Leonce zou hij
binnen een uur vertrekken, om zich weer by zyn
regiment te voegen.
Deze wandeling, voorafgegaan door zoovele andere
was dus de laatste.
Sedert acht dagen hadden Lucien en Gabrielle
elkander bekend, dat zy elkaar beminden.
(Wordt vervolgd)
Snelpersdruk - LANGE VELD DE ROOIJ - Texel.
55
n
e? 2
o
SS
<e 53
o
si. ws
tb
o
eS
5^;
in
it 2
SS
SS
S3
•-»
SS
SS
3^
O
2? eS
9
o} "55
