[Verpli Zitaen Medaille (Hoopte ontecloiSini) LaÉtawteMoonstellii Haarlui.]
Murwe Lijnkoeken,
ali ZAAN
HET ONOERLIIG VERWAARBORGINGFONDS
P. Th. LUIJCKX, Hoofdgracht 80, Nieuwediep.
PT" Zwart, Blaauw en Bruin Tricot per El.
Soekbinderij
De landbouwvereenigmg „Lobith."
tegen verliezen van VEE.
RUNDEREN en SCHAPEN.
de nieuwe Regenmantels
tj en Tricot Jaquets.
Parkstraat. Den Burg.
DRUKWERKEN.
Feuilleton.
Wij verklaren gaarne, dat de
Verkrijgbaar op de „Ruitersplaats."
sluit van af heden verzekering tegen verliezen van:
J. H. MOOJEN.
Zie dus ine boeken na.
Ter drukkerij
Texelsche Courant
De Geheimzinnige.
Zilveren Medaille (Hoogste onderscheiding) Landbouwtentoonstelling Zuidlaren.)
ons uitstekend voldaan hebben en volgens het proefstation zelfs ruim 27a% vet meer
bevatten, dan de garantie luidt.
OPGERICHT TE TEXEL, 18 SEPTEMBER 1889,
Aanvragen tot verzekering worden aangenomen en inlichtingen verstrekt ten kantore
van de Directie.
WEVERSTRAAT AAA DEA BURG Ao, 369.
van de
worden voortdurend vervaardigd alle soorten
6.
Vrij naar 't Fransch door A. B.
Deel I Hoofdstuk III.
De familie robin
Het kan niet voor mijnheer Van Holst en
bijgevolg ook niet voor ons, zei hij treurigik
ben zooeven bij moeder Bichette geweest, waar
ik verschillende arbeiders vond. Grand Leopold
was er en had hen reeds allerlei vreeselijks ver
teld dat de patroon niet eens naar ons had
willen luisteren, dat hij ons beleedigd had en
vervolgens weggejaagd. Ik heb beproefd de zaak
nog te schikken, maar te vergeefs en het scheelde
maar heel weinig, of ik had met Grand Leopold
moeten vechten, welke my voor leugenaar uit
maakte Als ik niet beter slaag bij hen, welke
strak3 boven komen, dan moge Gode weten, wat
er zal gebeuren.
Kom Antoine, geen zorg voor den tijd. Ik
heb wel meer van die zaakjes gezien, maar de
werklieden bedenken zich eerst nog wel een paar
maal voor zij er toe overgaan het werk te staken
voor hun broodwinning en die hunner familie
in de waagschaal te stellen! Waarlijk naar het
geen ik van morgen vernomen heb, kan mijnheer
Van Holst onder de tegenwoordige omstandigheden
de loonsverhooging niet toestaan. Zonder twijfel
zullen de arbeiders zich op het laatste oogenblik
nog wel bedenken Kom, wil ik je van avond
eens vergezellen naar moeder Bichette? Ik zal
dan eens tot hen spreken, misschien Antoine
schudde het hoofd.
Onmogelijk, hernam hij zij kennen u niet,
zij hebben u niet aan het werk gezien en gij zult
hen verdacht voorkomen.
Dat is waar, zy zullen my wantrouwen
Het is beter te wachten tot wij eenige dagen
samen gewerkt hebben.
Zou men u wel tijd gunnen met ben kennis
te maken Enfin, gij hebt gelijk Leonard,
laat ons niet klagen voor het ongeluk daar is,
misschien komen wij er nog wel vrij van.
Daar Antoine weer in zijn vorige droomerijen
verviel, stond Leonard op en liep de kamer eens
op en neer. Eindelijk bleet hij voor de schoorsteen
staan en nam een der bovengenoemde pronkstuk
ken in handen, hetgeen hij zeer nanwkeurig
scheen te beschouwen.
Hebt gij zoo iets nooit gezien in de mijnen,
waar gij gewerkt hebt? vroeg Antoine afgetrok
ken. Het is de afdruk van een plant, welke
niemand kent.
Niemand kent KomHet is de schors
van een boom van voor den zondvloed, Sigillaria
leevigata genaamdverder een
Drommelsgy spreekt latyn
Och eenige woorden slecnts, hernam Leonard
zedig, men moet die planten wel een latijnsche
naam geven, omdat er geen andere voor is. Men
ontmoet die afdrukken dikwyls in de mynen van
St Etiënne of die van Aveyron en zelfs te Arèn,
waar ik een korten tijd gewerkt heb en ze zoo
heb hooren noemen door een ingenieur. Deze
verklaring trof Antoine zeer en hij hernam zeer
naïf.
Wat weet gij alles goedNiemand wist
mij hier de naam op te geven Maar, voegde
hij er bij, op zijn beurt opstaande, laat ons nu
naar mijne moeder gaan, dan kunt gij met haar
en met Gertrude kennis maken, daarna zal ik
weer naar moeder Bichette gaan, waar de arbeiders
straks samen komen. Ik hoor de mijnklok luiden
6d de arbeiders komen dus dadelijk boven. Ik
moet nu zorgen eerst te zijn, anders zou Grand
Leopold alles bederven.
Na een donker gangetje te zijn doorgegaan,
kwamen zy in de kamer van moeder Robin en
Gertrude. Twee ledikanten met grof saaien
gordijnen stonden naast elkaar. In een daarvan
bevond zich moeder Robin. Sedert verscheidene
jaren was zij reeds aan het bed gekluisterd, daar
eene verlamming in de beenen haar verhinderde
op te staan. Zij werd al dien tijd teer verzorgd
door haar nicht en haar zoon.
Gertrude was bezig met het maken van kanten.
Zonder groot te zijn zag zij er toch sterk uit.
Toen de beide mijnwerkers binnen kwamen,
bomerkte moeder Robin blijkbaar niet, dat haar
zoon niet alleen was, zij sprak hem verwijtend
toe
Wat Antoine, heb je nu nog je Zondagsche
kleeren niet uit Waar denk je toch aan
Moeder, antwoordde Antoine verward, dat
is wel waar, maar mejuffrouw Emma zal van
avond komen en
O, zal de juffrouw van avond komen, her
nam de oude meteen vroolijker gestemd wordende,
en zonder twijfel brengt zij Goede, beste
juffrouwMaar luiaard, gij zijt van daag
niet in de mijn afgedaald, en hebt dus uw
daggeld verspeeld. Dat scheelt te veel aan 't
einde der 14 dagen, wanneer gij uw loon ontvangt.
Maar moeder, ik was verkozen door de kamera
den om met Grand Leopold den patroon te spreken
over het loon.
Ja, ja, dat zijn mooie zaakjes, waar zij je
mee opschepen. En zullen de kameraden de
bakker betalen, welke ons dreigt crediet te zullen
weigeren
Om eenige afleiding te verschaffen haastte
Antoine zich Leonard voor te stellen als een
nieuweling welke hem door mijnheer Van Holst
zelf was aanbevolen, die bekend was met velerlei
dingen en zelfs latijn kende.
Latijn herhaalde de zieke op haar gemelijke
toon, zal hij daardoor meei verdienen.
De nieuwaangekomene mishaagde moeder Robin
echter niet, want zij richtte nog een paar vrien
delijke woorden tot hem, Leonard informeerde
naar de ziekte der goede vrouw, luisterde geduldig
naar het langdradige verhaal hoe het gekomen
was en binnen weinige minuten was bij de
allerbeste vriend der moedei van zijn kameraad.
Gedurende dezen tijd fluisterden Antoine en
Gertrude met elkaar. Zonder een oogenblik haar
werk te staken, lachtte en praatte het jonge
meisje met Antoine. Eindelijk geleidde Antoine
Leonard naar de jonge kantwerkster.
Geef' hem de hand, nicht Gertrude, zei hij,
Leonard is een goede jongen en hij heeft mij
beloofd Maar dat doet niets ter zake, hij is
mijn vriend, geef hem de hand.
Dat wil ik wel, hernam Gertrude zonder
blikken of blozen en legde haar hand in die van
Leonardmaar als uw vriend uit de mijn komt,
hoop ik maar niet, dat hij het zal probeeren,
zoo iets van mij te vragen.
En waarom niet, mejuffrouw?
O, omdat gij altijd zwart zult zijn en ik
steeds blank Antoine zou u wel kunnen
zeggen, hoe ik hem steeds op een afstand houd,
als hij uit de mijn komt! Voor een werkje,
zooals ik onder handen heb, moet men zich wel
wachten voor steenkoolstof.
Nadat het gesprek nog eenigen tyd geloopen
had over het vervaardigen van kanten en de
betrekkelijk geringe verdienstenhoorde Antoine
in de straat eensklaps luid gepraat. Haastig
stond hij van zijn plaats op en zei
Daar komen de arbeiders uit de mijn, zonder
twijfel komen zij nu samen bij moeder Bichette.
Ik moet mij nu zoo spoedig mogelijk naar hen
toe begeven. Als gij dat wilt Leonard, blyfdan
mijne moeder en Gertrude nog eenigen tijd ge
zelschap houden.
Die uitnoodiging scheen geheel overeen te stem
men met een geheime wensch van Leonard, die
haar dan ook volgaarne aannam. Toen Antoine
zich naar de deur begaf riep zijne moeder hem
nog na
Antoine, denk er aan, niets by moeder Bichette
te verteeren aan drank, hoor!
Vrees maar niets ik heb geede reden
om niets te verteeren antwoordde Antoine glim
lachende en hy vertrok met verhaaste tred.
Zyn afwezigheid duurde vry lang, maar moeder
Robin en Gertrude hadden geen tyd het op te
merken. Leonard had een byzondere tact hen
bezig te houden, met datgene wat hen het meest
aangenaam was. Terwijl hij Gertrude deed lachen
over zijne aardigheden, maakte hij zich aangenaam
voor de oude vrouw door zijne ordelievendheid
en spaarzaamheid, zoowel als door de achting,
welke hij haar toedroeg.
Tegen het vallen van den avond werd er zachtjes
op de deur geklopt. Leonard trilde en zweeg.
Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk - LANGEVELD DE ROOIJ - Texel
Ontvangen
