IÏTOM1
op Doierii 26 Decemkr a.s. (26 Kersliai)
WINTER- EN REGENMANTELS.
VDDR SLECHTS VIJFTIG CENTS
sl W. C. REU, Texel.
Meubelen, Spiegels en Schilderijen.
OpmimiiiE Tan Stroomatstoelen van af f 10.00
BtoWgrpaobt.
F euilleton.
Keizerstraat Nieuwediep.
A. BARNEVELD.
a
Openbare Uitvoering
Na afloop BAL,
P. Th, LUIJCKX,
10 keurige Nieuwjaarskaarten
1 Koster's Scheurkalender
Enklmizer Almanak.
De Geheimzinnige
's avonds 8 uur, in „de Vergulde Kikkert."
Entree voor een lieer met of zonder dame f 0.99,
meerdere dames 50 cent.
Plaatsen zijn te bespreken op den dag der
uitvoering van 12 2 uur a 10 cent extra.
Levert ondergeteekende franco Texel
met grappige wenschen of bijbelteksten naar
verkiezing.
of een Roelands Vriend van den Huize.
Een van ouds vermaarde dubbele
Door een inkoop van een groote partij
BEDVEEREA, ben ik in staat gesteld te leveren
een groot zwaar gevuld bed, peluw en twee
kussens, puike linnen tijken, voor de onge
loofelijken prijs van f 35.00.
Niettegenstaande de stijging der WOLLEN
ARTIKELEN verkoop ik alle artikelen nog
zonder prijsverhooging en geef d contant boven
dien 5% korting, profiteer dus van de gelegen
heid, ieder kan hiermede zijn voordeel doen
By Pk. VLESSIXG, Waalderstraat.
Vrij naar 't Fransch door A. B.
29.
III.
Deel II Hoofdstuk
De terugkeer.
Zooals men zich zal herinneren, werd er, juist
toen moeder Robin, Antoine en Gertrude hun sober
maal zouden beginnen, op de deur der kamer ge.
klopt. Antoine snelde naar de deur en opende die.
Een kreet van verrassing zoowel als van vreugde
ontsnapte aller mond, het was Lenonard.
Hij zag nog wel een weinig bleek, maar toch
gezond en vroolyk. Antoine omhelsde hem hartelijk.
Ben je dan eindelijk terug, riep hij uit, wat is
er toch met je gebeurd Waar waart gij verborgen
Waarom heb je niet niets van je laten hooren?...
Na uw vertrek is ons zooveel leed wedervaren 1
Leonard was wel een weinig beteuterd door deze
ontvangst.
Goede vrienden, zei hy, op een stoel gaande zitten,
toen men mij voor eenige dagen by mijnheer Van
Holst kwam halen, was ik nog lang niet beter,
zoodat ik ook in de stad nog vry lang ongesteld
was Ternauwernood hersteld, heb ik mij met
zeer belangrijke werkzaamheden moeten bezighouden.
Eindelijk ben ik nu weer sterk en vroolyk terug,
gereed om weer aan 't werk te gaan in de mijn.
In de myn, herhaalde Antoine, groote oogen
opzettende, maar van waar kom je dan toch? Gjj
weet dus van niets? Heeit men u dan niet ver
teld, dat het werk in de myn gestaakt is Mijnheer
Van Holst is geruïneerd, de werklieden sterven
bijna van honger; en wy maar neen, laat my
u maar niet droevig stemmen. Als gjj echter ge
hoopt hebt hier werk te vinden, Leonard, hebt gy
u bedrogen gy zult er niet dan ellende aan
treffen.
Kom, die tijd gaat voorby, alles zal zich wel
weer schikken Er zal voor ons een betere tyd
aanbreken, daar ben ik zeker van.
De Hemel geve het, Leonard, want gij weet niet
hoe wy de laatste weken hebben geleefd Maar
eet een stuk brood met ons.
Het spy't ons te moeten zeggen, dat die uitnoo-
diging zeer koel door moedor Robin geuit werd.
Antoine en Gertrude echter herhaalde haar met
meer aandrang.
Gaarne, antwoordde Leonard; maar daar gy
mij niet had verwacht en zeker ook wel niet zult
gerekend hebben op zoo'n hongerige mond als de
myne, ben ik zoo vrjj geweest myn diner hierheen
te laten brengen. Op 't zelfde oogenblik werd er
opnieuw op de deur geklopt en een dienstmeisje
uit de herberg trad binnen, beladen met een groote
gevulde mand. Zij plaatste op de tafel koud vleesch,
een pastei, een groot brood met eenige fiesschen
wijn, oen kruik bier, enz.vervolgens ging zy heen,
Antoine en de beide vrouwen in de grootste ver
wondering achterlatende.
Dat noemt gij uw diner, zei Antoine een blik
op alles slaande, er is genoeg voor tien personen i
Och op een kermisdag als deze mag men zich
wel iets extra's veroorloven Kom laat ons aan
tafel gaan.
Maar jongen, ben je dan rijk? vroeg de oude
vrouw. Hebben de ziekte en de werkeloosheid u
dan ook niet gerumoerd evenals de anderen.
De ziekte heeft my eetlust gegeven en wat
het overige betreft, moeder Robin, ik meen u gezegd
te hebben dat ik nog eenig geld bezat,
Dat moet wel, hernam Antoine, want gij hebt
in uw kosthuis een groote koffer achtergelaten vol
met kleeren of andere dingen.
O, vervolgde Leonard schijnbaar zonder te
hebben gehoord wat Antoine zei, misschien zal
Antoine my wel van onverschilligheid verdenken,
GOEDKOOPST ADRES VOOR
De ondergeteekende bericht aan het publiek van
TEXEL, dat de Heer Jb. KIKKERT eenig agent is
Waar alle teekeningen op aanvrage worden toege
zonden.
Reparatiën worden spoedig en net afgeleverd.
franco Oudeschild.
maar ik hoop dat hy wel wil hebben, dat ik hem
help.
O, laat ons daar niet over spreken, Leonard
als ik iets leende, hoe zou ik het dan ooit kunnen
teruggeven
Later zult gy het weergeven als gy dat
bepaald wilt. Ziet gy, kameraad, die enkele oogen-
blikken daar in de myn vergeet ik nimmer. Na
elkaar zulke bewyzen van genegenheid gegeven te
hebben, is men elkaar niet meer vreemd. Daarom
reken ik er ook op, dat Gertrude en gy my wel
zult veroorloven my eenigszins in uwe zaken te
mengen en ik heb zekere plannen, waarvoor ik de
toestemming van mej. Robin wil vragen.
Antoine drukte de krachtige Leonard vurig de
hand.
Maar gy zyt het, die alles gedaan hebt daar
beneden in de kerk, zei hy met geschokten stem,
en nu wilt gy - - -
Kom, laat ons daar maar later over spreken - -
Aan tafel, want na het eten wil ik eens gauw naar het
feest gaan zien. Geen van hen liet zich lang noodigen,
maar allen waren weldra druk aan het eten. Alleen
Leonard, welke voorgaf zoo'n grooten eetlust te
hebben, at met lange tanden. Het scheen wel of
hy iets wilde zeggen, maar niet durfde. Eindelyk
vroeg hy met terneer geslagen blik aan Antoine.
Waarom is toch mejuffrouw Van Holst, welke
zoo'n levendige belangstelling in uwe familie scheen
te stellen u niet komen helpen in deze droevige
dagen, bezoekt zy u niet meer?
Helaas neen, Leonard, antwoordde de oude vrouw
bitter, zy heeft ons denk ik vergeten. Men zegt
dat haar vader zeer boos is op de arbeiders en
misschien heeft hy haar wel verboden - -
Dat is zoo niet moeder, riep Antoine levendig
uit, mejuffrouw Emma is ziek, dat weet ik, omdat
ik dagelijks de dokter er heen zie gaan en tot heden
is zy ook niet uit geweest.
Ziek? vroeg Leonard rillende; ziek - - - ge-
vaarlyk
Neen, want de dokter heeft verteld, dat zy
weldra weer uit mag gaan.
Maar hoe komt het dan dat geen van u, Ger
trude b. v. niet eens is gaan vragen naar haar?
Dat is wel waar Leonard, en dikwyls kwam
de gedachte by my op, zei Gertrudemaar ik durfde
niet. De juffrouw wist wel dat wy het erg arm
hadden en zy zou kunnen meenen, dat ik uit eigen
belang kwam.
Ik begryp zeer goed uw vrees; maar er was
nog wel een weg geweest - ik voor my verlang
er sterk naar iets nieuws omtrent den waren ge
zondheids toestand van mejuffrouw Emma te ver
nemen, welke met ons alle gevaren heeft doorleefd.
Welnu, Leonard zei Antoinewaarom zoudt gy
haar zelf niet gaan opzoeken als het diner afgeloopen
is? Uw bezoek zal zeer natuurlyk zyn en gy hebt
aan haar zoowel als aan ons zooveel dienst bewezen,
dat gy zeker kunt zyn op een goede ontvangst.
Gelooft gy dat, Antoine? vroeg Leonard
somberzou de tegenwoordigheid van iemand, die
haar uit zulk een gevaar gered heeft, maar van
zoo'n nederige stand is, haar niet koud laten? Gy
hebt haar evengoed geholpen als ik en gy ziet hoe
men u vergeet I Men zal zeggen, dat wy niets dan
onzon plichi deden met de twee meisjes te redden,
welke zich onder onze bescherming gesteld hadden
en dan heeft men zonder twyfel gelyk. Ik voor my
heb my misschien in die verschrikkely ke oogenblikken,
waarop alle onderscheid tusschen rang en stand
als t ware is uitgewischt wel eenige, haar minder
aangename woorden laten ontvallen. Nu het gevaar
geweken i3, moet ik koel en onvoorschillig zyn.
Antoine luisterde met groote verbazing naar die
woorden. Er was in de woorden van Leonard voor
hem iets onbegrypelyks. Gertrude antwoordde echter
Leonard oordeel niet zoo kwaad over mejuffrouw
Yan Holst; ik voor my, acht haar niet tot ondank
baarheid in staat, Zy kan evenmin als ik de diens
ten vergeten hebben, welke gy en Antoine en gy
vooral ons hebt bewezen en gy kuut niet anders
dan op hare erkentelykheid en bescherming rekenen.
Wat de woorden aangaat, gesproken in die onge-
lukkige oogenblikken hoe zou men zich die j uist kunnen
herinneren Wy waren allen half dood en dikwyls
komt het my voor, dat alles slechts een droom is.'
Ik ook, zei Antoine.
Leonard sloeg op beiden een doordringende blik,
vervolgens boog hy het hoofd weer en bleef naden
kend zitten.
Toen de maal tyd afgeloopen was, stond hy eens
klaps op.
[Wordt vervolgd')
Snelpersdruk LANGEVELD&DEROOIJ Texel.
