N. 245. Donderdag 6 Februari. An. 1890.
Advertentieblad.
Nieuws- en
OFFICIEEL GEDEELTE.
Binnenland.
Z o u t - a c c ij n s.
Advertentiën vóór 10 uur op den dag; der uitgave.
Prijs der Advertentiën
Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iedere regel meer 6 Cts.
Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte
berekend. Bewijsnummers 2 Cts. per nummer.
ABONNEMENTEN en ADVERTENTIËN worden aangenomen bij de Uitgevers LANÖEVELD DE ROOIJ, ParkstraatBurg op Texel.
Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond.
Abonnementsprijs per 3 maanden
Voor den Burg 30 Cts. Franco per post door ge
heel Nederland 45 Cts. Naar Amerika en andere
landen met verhooging der porto's.
GRONDBELASTING.
De BURGEMEESTER der gemeente TEXEL,
brengt overeenkomstig art. 15 tweede lid der
wet van 26 Mei 1870 (Staatsblad no- 82) ter
algemeene kennis, dat ter Secretarie dezer gemeente
vanaf heden gedurende 30 dagen, ter inzage van
belanghebbenden is nedergelegd eene opgave van
uitkomsten bedoeld in de artt. 15, 23 en 43 der wet.
De verzoekschriften om hermeting of herschat
ting ten koste van ongelijk die om vernietiging
van schattingen, welke geacht worden in strijd
met de wet te zijn verricht, bezwaarschritten
tegen ambtshalve verbeteringen van misstellingen
in de belastbare opbrengst en van onjuiste
metingen en berekeningen, zoomede de bezwaar
schriften omtrent de onderwerpen bedoeld in
art. 43 der wet, behooren luidens de artt. 16 no. 1,
19 no. 2, 23 derde lid en 44 bij Gedeputeerde
Staten dezer provincie te worden ingediend,
binnen dertig dagen na heden.
Texel den 5 Februari 1890.
De Burgemeester voornoemd,
C. M. KOOIJ.
Het Leidsch Dagblad levert nogmaals een
pleidooi voor de afschaffing van den zout-
accijns; wij ontleenen daaraan het volgende
Op en nabij de zuidelijke grenzen van ons
vaderland wordt aanhoudend een ware guerilla -
oorlog gevoerd, waarin partijen wedijveren in
Islimheid, soms ook in kracht. Gelukkig gebeurt
het maar hoogst zelden, dat in die schermut
selingen bloed wordt gestort; wel worden er,
ofschoon dan ook alleen van één zijde, dik
wijls krijgsgevangenen gemaakt, die meest
lallen terechtkomen in de gevangenis te Breda,
door belangstellende medebewoners gewoonlijk
„de perreplu" genaamd.
Wie rneenen zou, dat de „heikesknapper"
want het is dit element van de Nederland-
sche bevolking, dat wij bedoelen in zijn strijd
tegen de commiezen, er eenige schande in
ziet, voor korteren of langoren tijd en bij
herhaling achter de groote deuren gestopt te
worden, vergist zich. Alleen vindt hij het,
vooral wanneer 't in den zomer valt, als er
wat te verdienen is, minder aangenaam. Ook
stelt hij er eenigen prijs op, dat hij niet gelijk
met al zijn volwassen huisgenooten, wat
toch geen zeldzaamheid is, in de doos gaat;
immers, er dient toch iemand te zijn, die op
het huis past, de geit verzorgt en het oog
houdt op de te veld staande „piepers," zoo
als hij heel dichterlijk zijn aardappels noemt.
Zout-smokkelen is geen stelen, zegt hij; en
hoewel uit die stelling niet moet afgeleid
worden dat hij voor het overige heel precies
is op het punt van „mijn en dijn," inzonder
heid als de geit gebrek heeft aan voer en de
piepers-aanplant aan bemesting, toch heeft hij
in zooverre gelijk, dat al zijn rasgenooten
hot met hem eens zijn en de koopers zijner
smokkelwaar heel vreemd zouden kijken als
iemand hun verweet dat zij eigenlijk helers
-zijn van onrechtmatig verkregen goederen.
Alle mogelijke plaatsen, die de zoutsmok-
kelaars te baat kunnen nemen om met ver
mijding van de voor hen al te gevaarlijke
hoofdwegen het land binnen te dringen, kun
nen niet bewaakt worden; geen wonder dus,
dat de smokkelarij op groote schaal wordt
uitgeoefend. Flinkgebouwde mannen, maar
ook vrouwen en meisjes gaan over de grenzen
hun inkoopen doen; voor het zout betalen zij
4 5 7» cents per kilo.
Wordt de heikesman gesnapt, dan gaat hij
aan den haal, met achterlating van zijn vracht;
hij heeft dan een slechten dag gemaakt. Soms
weet hij toch nog zijn verlies gedeeltelijk te
herstellen. Als hij zeker is, dat de commies
hem niet kent, dan komt hij een paar
uren later met het meest onbevangen gezicht
van de wereld de plek voorbij, waarde ambtenaar
verlegen staat bij zijn buit, niet wetende
wat daarmee uit te voerenimmers, de man
der wet kan moeilijk dien zak zelf wegdragen.
In dien nood verschijnt, als reddende engel,
onze zelfde vriend of anders een van zijn
kornuiten, die met den ambtenaar accoord
maakt om het vrachtje op zijn rug te ver
voeren.
Lukt de expeditie, dan is zooveel-maal zeven
of acht centen „verdiend", als er kilo's zijn
vervoerd. Want, de accijns bedraagt negen
centen, maar, de smokkelaar kan van zijn
afnemers, de winkeliers in verschillende ge
meenten langs de grenzen, natuurlijk niet den
vollen winkelprijs bedingen; ook dezen moeten
er wat aan verdienen, anders zouden zij geen
enkele reden hebben om de vriendelijke relatie
aan te houden. Is men het niet met ons
eens dat de hier geschetste toestanden, op de
zedelijke ontwikkeling onzer grensbewoners
een allesbehalve heilzamen invloed oefenen?
Er is meer voor die afschaffing aan te voeren.
De accijns is onzinnig hoog, buiten alle ver
houding tot de waarde van het artikel zelf.
Het woord accijns is afkomstig van een
werkwoord dat „afsnijden" beteekent; van
enkele gebruiksartikelen wordt, zoo het heet,
een gedeelte afgesneden ten voordeele van de
schatkist. Maar hoe men nu van een ding,
dat 6 cents kost, de prijs van het zout
hier te lande, een stuk kan afnemen ter
waarde van 9 centen, zelfs Bartjens, was
niet knap genoeg om dat te becijferen.
De Regeering heeft verlaging van den zout-
accijns in uitzicht gesteld. Naar onze beschei
den meening slechts een halve maatregelde
smokkelarij zal er niet door vernietigd worden,
alleen zullen de winsten uit dit bedrijf minder
ruim vloeien, wat de lief hebbers wel onaange
naam zullen vinden, maar hen niet zal weer:
houden er hun krachten aan te blijven wijden.
De zoutaccijns is op de begrooting voor 1890
uitgetrokken voor een bedrag van f3,800,000.
Wat de grensbewaking kost, wat er heengaat
aan onkosten voor het zoo lastig toezicht in
de zoutkeeten, kunnen wij niet nagaan; dat
is over andere begrootingsposten verdeeld.
Het komt ons voor dat dit een niet onbelangrijk
sommetje zal zijn, waardoor die 38 ton een
niet geringe vermindering ondergaan. We
kunnen dus gerust aannemen dat het offer,
't welk de schatkist zou brengen aan de
vervulling van een algemeen gedeelden wensch,
minder groot is dan het zich oppervlakkig
laat aanzien.
TEXEL, 5 Februari 1890.
Gisteren avond werd in de „Vergulde
Kikkert" de meermalen besproken gezellige
bijeenkomst gehouden, waartoe een fiink pu
bliek was opgekomen.
Nadat de bijeenkomst met een gepast woord
was genpend, werden achtervolgens een drietal
tooneelstukjes opgevoerd, nl.: Het Graf onder
den MeidoornEén moet er trouwen en Pak
ketten voor Dames.
Waren de beide laatste stukjes zeer geschikt
om meermalen de lachlust op te wekken, het
eerste was dramatischer van aard, doch maakte
èn door het koraalgezang en door decoratief
èn door de schoone taal, ontegenzeggelijk een
goeden indruk ook op hen, die voor zulke
stukken geen bijzondere voorliefde hebben.
Na afloop der werkzaamheden bleven velen
nog eenigen tijd vertoeven om te zien naai
de danslustigon of om zelf aan het bal deel
te nemen.
Als verrassing werden in het bal eenige
voordrachten in zang, alsDe politieke baan
vegerde Volksteller en Een miskend Genie,
ten beste gegeven.
Dat de avond aan velen heeft voldaan, is
wel te denken.
Benoemd tot onderwijzeres te Wormer-
veer aan de O. L. school mej. R. Roeper alhier.
Voor de levering van schoolbehoeften
voor de gemeente Texel, voor 1890, was in
geschreven door
J. S. Dekker voor f 1091.25
W. C. Reij 1140,50
Wed. P. Visser 1265,—
De levering is aan den laagsten inschrijver
gegund.
In de vergadering van het Nut, Don
derdag a. s. te houden, zal als spreker'optreden
de heer Dr. van der Meulen, van Haastrecht.
Het gerucht wil, dat onder de kippen alhier
nog al sterfte heerscht; wellicht is het dezelfde
ziekte, welke elders in de hoenderwereld zoo
veel slachtoffers maakt.
Oudeschild, 4 Febr. Zaterdag 1.1. gaf het
mannenkoor „Amicitia" alhier, eene buitenge
wone uitvoering in het Café van den Heer Bijl.
Uit de opkomst bleek, dat ook hier de griep
sterk influenceerde. De negentien nummers
werden over het geheel goed gezongen.
In de pauze werd den verdienstelijken
directeur, den Heer G. Klazinga, als blijk van
waardeering van zijn onvermoeid streven,
namens de vereeniging een keurig geschenk
vereerd.
De oud-hoogleeraar Buys Ballot is, naar uit
Utrecht gemeld wordt, aldaar overleden.
TEXELSCHE COURANT.