Puik best KOEVET,
Uit de band te fmir:
Uit een geliquideerd Magazijn.
H0LLAKD-AMER1KA.
F euilleton.
RAAP- LIJNKOEKEN,
gemerkt
Te humof fe koop:
Een Woonhuis met Loods en Tuin,
NAS m
Wei- en Bouwlanden
Nederlandsch Amerikaansche
Stoomvaart-Maatschappij.
Lijn: Noord-Amerika,
LijnZuid-Amerika,
DE KANTOORKLERK.
„EERSTEN PRIJS,"
Verguld Zilveren en Zilveren Medailles.)
KOOG a/d, ZAAN. llONlG ZDDN.
in de Gasthuisstraat. Aanvaarding 1 Meia.s.
Te bevragen bij P. N. BREMER, Burg.
Gesmolten 35 cent, ongesmolten 30 cent
per pond bij de 5 pond.
Bij W. SPIERDIJK, Burg.
de Hofsteden-
DORDRECHT met 65 Hectaren,
LEIDEN met 40 Hectaren,
VLIJT met 35 Hectaren
Alles gelegen in den polder Eierland op Texel.
Te aanvaarden met 20 MAART a. s. of later.
Te bevragen en alle inlichtingen te bekomen
bij den Administrateur II. FLENS, te Burg-
op Texel.
CORSETTEN van af40 cent.
GEEL KATOEN 7 10 extra zwaar 14
GRIJZE VOERING 5 ct. zwaar en breed 9
PILOW van af25
ZWART THIBET breed 35
MERINOS 6A breed22
Gekleurde SAJET van af16
Zwarte 4 en 6 draad groote
knotten 22 V°
GAREN, BAND, KNOOPEN, MACHINE-
KLOSSEN, Enz. Enz. tot spot prijzen.
57o korting bij contante betaling.
Bij Pb. VLESSING, Waahlerstraat.
eLke week naar NEW-YORK.
elke maand naar
MONTEVIDEO en Bi E\OS-AYRES.
Men vervoege zich aan de Kantoren der
N A. S. M. te Rotterdam of te Amsterdam,
en bij de Agenten, of bij
Inspecteur J. E. KROES, Groningen.
E. BOLSIUS, Oisterwijk.
Uit dagboek van een geneesheer.
2.
Vrij naar 't Engelsch door A. B.
Ik riep mijne vrouw met eene dienstbode, welke
de ongelukkige de noodige hulp verleende. De brief
waarvan zij zich bediend had, was op den grond
gevallen. Het was enkel een onbeschreven vel
papier en op de enveloppe stond met eene vrouwen
hand geschrevenMrs Elliot, No. 5 street
Het adres stak ik in mijn zak. Er was ook een
ander stukje papier gevallen, blijkbaar mijn loon
bevattende. Dit stak ik in haar mandje dat zij bij zich
bad.
Na veel moeite slaagde mijne vrouw en de dienstbode
er in de ongelukkige weer tot bewustzijn te brengen
en haar eerste blik was op hen gericht om hen te
danken voor hun hulp. Toen beproefde zij te spreken,
maar haar tranen beletten haar zulks. Eindelijk
zei zij
O, mijnheer, geloof mij, ik ben geen indringster
en toch heb ik u bedrogen! maar heb medelijden
met mijMyn plan was u uw gewoon loon te geven.
Ik wilde een juist oordeel omtrent den toestand
van mijn ongelukkigen man hebben. O, hoe ongelukkig
ben ik, hoe diep rampzalig, wat moet er nu van
ons wordenArme man geen hoop meerO,
waarom was ik niet tevreden met onbekendheid
met uw lot. Zij weende bitter en mijn vrouw had
blijkbaar zooveel medegevoel, dat ik mij gedrongen
gevoelde haar uit de kamer te verwijderen
Welk een treurig schilderij leverde daar voor mij
Mrs Elliot, als dat ten minste haar naam was, op.
O, vervolgde zij, ik dank u voor uw vriende
lijkheid. Ik gevoel het, dat gij mij de waarheid
hebt gezegd. Maar wat zal er nu van ons worden!
Mijn vrees is dus bewaarheid! Maar ik moet maken
dat ik thuis kom, want ik had al sedert lang thuis
moeten zijn en ik houd u ook maar op.
In 't geheel niet, mejuffrouw
Maar mijn man is ziek, mijnheer, en er niemand
anders dan hij, om op het kind te passen. Ik moest
eigenlijk al thuis zijn. Met moeite stond zy van
haar stoel op, bracht in haast haar haren en kleederen
wat in order en maakte zich aldus gereed om heen
te gaan. Zjj scheen iets te missen en keek op de
vloer, maar het voorwerp van haar zoeken daar
niet vindende, was zij eenigszins ontsteld:
Het is in uw mandje, mejuffrouw, zei ik, en
als gij mij niet wilt beleedigen, laat u het daar
blijven. Ik weet waarnaar u keek, denk er nu maar
niet meer aan. Mijn rijtuig staat voor, zal ik u tot
aan de street brengen Ik moet er toch zeer
dicht bij zijn.
Neen, mijnheer, ik dank u, niet om de praatjes
der menschen, ne~n, niet daarom; maar mijn man
vermoedt niet, dat ik hier geweest ben, hy denkt,
dat ik slechts naar een drogist ben. In geen geval
zal hij iets van myn bezoek alhier hooren. Anders
zou hy misschien dadelijk alles raden. O, hoe onge
lukkig ben ik. Wat moet ik huichelen. Ik moet
vroolyk schynen en zeggen dat ik vol hoop ben,
terwijl ik in werkelijkheid wanhoop en danhy
voor myn oogen wegkwijnende. O, hoe vreeselyk
zal mij nu voortaan myn verblijf in huis zijn. Maar
hoe lang verwachtte ik het al niet
Na veel moeite slaagde ik er eindelijk in haar te
kalmeeren door haar er op te wijzen, dat zy al haar
werden op de groote Landbouwtentoonstellingen te Haarlem en te Zuicllaren beide
BEKROOND met den
Kosteloos onderzoek aan de Proefstations. niacin iin&san o innai
XL,m 7. iHf*/sn j,. bij C. R. KEIJSER op de Ruitersplaats.
f VI rit Ijyuuu/ J EELMAN Az. aan den Burg.
zelfbeheersching moest verzamelen, voor haar man
weer onder de oogen te komen. Zy beloofde mij
een list te zullen bedenken, om mij daardoor in de
gelegenheid te stellen haar man te bezoeken, verder
beloofde zy my, my in alle gevallen binnen weinige
dagen weer zullen bezoeken.
Maar mynheer, stamelde zy, terwijl ik haar tot
aan de deur vergezelde, wij mogen u zoo lastig
niet vallen.
Mejuffrouw, spreek daar nu niet meer van,
anders zou u mij boos maken. Verder drukte ik
haar goed op 't hart mjj vooral te komen bezoeken
en ik sloot de deur achter haar, verheugd, dat ik
weldra weer een andere donkere bladzijde in't boek
van 's menschen leven voor my zou liggen.
Nog dienzelfden dag moest ik in de nabijheid der
street zyn. Daar ik te voet was en even spoedig
door de street als door eene andere mijne
woning kon bereiken, nam ik de street. Niet
ver van de plaats waar mejuffrouw Elliot woonde,
werd ik door eene stortbui overvallen en zoodoende
had ik een zeer geschikt voorwendsel een kruideniers
winkel binnen te gaan. De winkelier, een klein,
oud vriendelijk mannetje, stond my toe, even in den
winkel te blijven, totdat de bui over zou zyn. Zonder
veel moeite ontving ik alle verlangde inlichtingen
van hem. Hij kende de Elliots; zij woonden op
No. 5, 3 hoog, maar zij waren daar pas voor een
paar maanden komen wonen. Hy vermoedde, dat Mr.
Elliot in de teering was en zijne vrouw scheen ook
niet van de sterksten te zyn.
Welk vak oefent hy uit? vroeg ik.
Ja, ik weet dat niet recht, ik denk, dat hij
werk heeft in een handelszaak, ik stel mij dat ten
minste zoo voor, maar hy geeft ook muziekles en
ik weet tevens, dat zy soms naaiwerk voor anderen
doet.
Naaiwerk 1 doet zy dat werkelijk herhaalde
ik, haar brief uit den zak halende en naar hei
prachtige regelmatige schrift ziende van het adres,
hetwelk zeker haar eigen moest zyn. O, dan zullen
fij het zeker wel niet al te breed hebben.
Maar u zult ze zeker toch niets doen mijnheer
U is immers toch geen deurwaarder, als ik u
vragen mag?
Neen, in 't geheel niet, zei ik glimlachende en
dit is ook geen rekening. Het is enkel een adres
van een brief. Ik stel eenig belang in deze lieden,
maar ik weet zeer weinig van hen, zooals u wel
opmerkt Zeidet gij my niet, dat zy op'toogen-
blik in moeielykheden verkeerden.
Wel, hernam hy, eenigszins gerust gesteld...
U zal bepaald niet ver van de waarheid in dezen af
zijn. Zy koopen hier en betalen voor alles wat zy
noodig hebben, maar veel gebruiken zy niet! Zy
doen alles in 't klein op, maar zy betalen geregeld
en dat is beter dan sommige anderen, die maar in 't
groot koopen en vergeten te betalen.
Ik stemde het hem volkomen toe. Vervolgens
vertelde hy my nog, dat hy eens een advertentie
voor Mr. Elliot had doen plaatsen, om daardoor
leerlingen te krijgen in 't fluitspel, maar dat daarop
slechts 1 leerling was gekomen, terwijl hy nu voor
korten tyd by een uitdrager, een (naar zijne meening
dezelfde) fluit had gezien, volkomen gelijk aan die
van Elliot en dat hij vermoedde, dat dus ook die
fluit, zijn lievelings instrument, had moeten worden
te gelde gemaakt, voor de noodige levensbehoeften.
Thans werden wy gestoord door een bezoeker. De
regen had opgehouden, zoodat ik heenging. Ik ver
langde thans sterk naar het beloofde bezoek van
Mr. Elliot. Byna een week echter verliep, voor ik
weer iets van haar vernam. Toevallig was ik toen
vroeg reeds by een patient gehaald, zoodat ik niet
op myn gewone spreekuur thuis kon zyn. Nadat
zy reeds een uur op my gewacht had, moest zy heen,
maar zy liet mij echter een klein briefje achter,
waarin zy mij verzocht haar man dien dag of den
volgenden te bezoeken. Zy herinnerde mij aan
myne belofte, niet te zullen vertellen, dat ik reeds
eenigszins bekend was met den toestand. Verder
gaf zy mij haar adres op.
Ongeveer 3 uren in den namiddag, kwam ik in
haar woning in de street. Mrs Elliot was niet
thuis. De tafel lag vol met dikke koopmans-boeken.
Een jong man van omstreeks 30 jaar oud, zat er by
met de hand onder het hoofd, terwijl zijn pen hem
blijkbaar uit de hand was gevallen, hy scheen te
slapen. Een lief klein kind zat tusschen een paar
stapels boeken naast hem op de tafel. Het was
echter zoezeer in het spel verdiept, dat het mij niet
opmerkte.
(Wordt vervolgd.)
Snelpersdruk LANGEVELD DE ROOIJ - Texel
