H.ïï. Veehouders!!
BERICHT
Nederl. Verlotingsmaatschappij
DEKRIET
R. P. KEIJSER, Cl
Een geheel let kost slechts 60 cent
TE KOOF ongeveer 50 a 60 voer best
gezonde Mixed Mais,
Voor de Paschen ontvangen
Dames-, Heeren
en Kinder-Schoenwerk,
Joh. Kikkert.
in de Spekslagerij „DE BEURS"
de nieuwste modellen FLAMBARDS
en FANTASIE-HOEDEN.
Ph. VLESSIMG.
Trekking beslist 24 April a. s.
„FORTUN A."
Een geheel KAMERAMEUBLEMEHT,
De minste prijs heeft een werkelijke winkelwaarde van 40 Gent.
Loten verkrijgbaar bij J. KOOL, Burg op Texel.
Feuilleton.
In eer hersteld.
tegen billijken prijs, dikte der bossen 52 duim,
bij J. DEKKER,
KLEINE SLUIS, Anna Paulowna.
Begin volgende week in lossing haven Texel
HARDE KLEINE PAARDEBOONEN
en prima HAVER.
Traag monsters en mijne scherp concur-
reerende prijzen.
Bekende conditiën.
Ruitersplaats.
DeNoord-Brabantsche Schoenwinkel
een groote partij degelijk en fijn
in de bekende solide kwaliteiten.
Grootste voorraad. Laagste prezen.
Niet alleen voor de PasoheD, maar altijd is er
verkrijgbaar, uitsluitend lste qualiteitfijn gemest
VARKENSVLEESCH, alsmede gekookte HAM,
BOTERHAMMÉNWORST,
ROOKWORST, LEVERWORST, GEROOKT
SPEK en fijn gerookte OSSENMUIZEN.
Aanbevelend,
C. VISSER, Slager.
der ontvangst van de nieuwste Dames en
Heeren ZOMER-STOFFEN, alsmede voor de
aanstaande Aanneming
een rijke keuze gewerkt zwarte en effen
Dames-Japonstoffen, fijne Pransche Tibeth's.
Voor Heeren pakken eene groote collectie Kam-
garens, Cheviot's en fijne Graniet-stoffen, waar
van op aanvrage een ruime collectie STALEN
ter inzage zijn te bekomen. Alles direct in
voorraad, zoodat men niet op de levering behoeft
te wachten. Ook worden op verlangen
de Pakken OP MAAT geleverd.
Voor de Aanneming ontvangen
Aanbevelende, Hoogachtend,
UEd. dw. Dnr.
GKEEIST HNTIETEïsr11
Men biede bet geluk de hand.
Directie v. d. LEES T, Haarlem.
HOOFDPRIJS:
bestaande uit: 1 Mahoniehouten ronde Tafel, 6 fraaie Stoelen, 1 soliede Mahoniehouten
Linnenkast, 1 fraaie grooten Regulateur, 1 paar schilderstukken op doek met breed vergulde
lijsten en 1 fraai Sohoorsteengarnituur bestaande uit Pendule met Candelabres.
Voorts als 2e prijs: Een geheel NIKKEL THEESERVIES bestaande uit: Theepot, Koffie
kan, Theestoofje, Melkkan en Suikerpot, alles gegarandeerd prima kwaliteit; benevens een
fraai blauw Theeservies en Japansche Theetafel.
3e prijs: Een compleet Veeren Bed, Peluw, Kussens en Dekens.
Voorts zullen beslist als prijzen uitkomen:
40 Schilderstukken op doek met fraaie vergulde lijsten, 10 paar schilderijen met fraaie
gravuren en noten houten lijsten, Penant- en Salontafeltjes, Vogelkooien op standaard,
Klokken, Serviezen, Theebladen, Vazen, Rieten Stoelen en honderde andere nuishoudelijke-
en Luxe-Artikelen, terwijl elk deelnemer beslist als een prij's aardig Huishoudelijk- of Luxe-
Artikel ontvangt, waarover ieder ruimschoots tevreden zal zijn.
De porto's der prijzen komen voor rekening van den winner.
De trekking geschiedt publiek op 24 April e. k. waarbij ieder tegenwoordig mag zijn.
en wordt na ontvangst van dit bedrag per postwissel of in postzegels franco toegezonden door de directie
M. v. d. LeestKI. Houtstraat 88, Haarlem.
De prijzen zijn reeds alle aangekocht en publiek te bezichtigen in mijn Magazijn voornoemd.
Trekkingslij sten worden franco toegezonden.
Uit het Fransch door P.L.
2.
Toen begonnen ook al de andere jongens te
roepen„Weg met de muziek".
De beide muzikanten hielden dadelijk op, het
meisje met veel spijt; zij daoht aan de verloren
recette. Geen muziek, geen geld. Geen geld,
geen brood.
Zij kon het toch echter nog probeeren.
Zij keerde de tamboerijn om en ging rond.
Er volgden eenige afwijzingen, maar ook eenige
stuivers. Het was genoeg om haar weer vroo-
Ujk te maken.
Zij spoedde zich toen tot haar metgezel en
zeide in het Italiaansch, die zoo harmonieuse
en zoete taal:
„Noël! gij moet wel honger hebbenkom
meemet PepitaKom je
Op de eerste vraag had Noël door een hoofd
knik bevestigend geantwoord. Op dezelfde
wijze maar ontkennend, antwoordde hij op de
tweede.
Pepita glimlachtte en zeide vleiend, alsof zij
tot een kind sprak„Ik raad het. Dit schouw
spel vermaakt je. Wel, blijf dan; ga daar
zitten. Ik ga wat eten halen en dan kom ik
terug. Gij zult mjj hier waohten, is het niet
tot straks. Toen verdween zij huppelend als
een gazelle.
Gedurende dit tooneelfje had Kapitein Bar-
nabin zijn plan gevormd. Aldus begon hij zijn
aanspraak
„Jonge Bellevillers."
„De zon, die boven uwe hoofden schittert, is
de zon van Austerlitz. Van af de heuvelen
van Chaumont, kijkt geheel Parijs op ons neer.
Blaast de trompetten, slaat de trom.
Toen zeide hij, zijne rede afbrekende„Dat
is waar, er ontbreekt ons militaire muziek. Ha
wat mooi. Als wij den doedelzakspeler eens
namen. Wij zullen dan het voorkomen van een
Schotschen klan hebben.
Vervolgens vertoonde hij aan den Pifferari
een 25 ct stuk en zeide„Wilt gij ons ter over
winning voeren?"
Noël keek hem glimlachend, maar zonder
iets te zeggen aan.
„Zijt gij doof?" vroeg Rataplan, die reeds
ongeduldig werd.
De Italiaan antwoordde door gebaren „Neen."
Wat duivel antwoord mij dan
Hij opende den mond en deed eenige onge
articuleerde geluiden hooren.
Hij was stom.
Arme jongen! hernam Barnabin, maar daar
het je niet verhindert te spelen, moet je mijn
geldstuk aannemen en met ons méégaan.
Ben je bang
Noël trad onwillekeurig terug. Zijn blik
zijn gestalte, zijn geheele wezen kwam daartegen
in opstand.
Je neemt het dus aan?
Hoera !....Bravo !....riepen de soldaten.
Voorwaartsriep de kapitein.
De klan zette zich in beweging, voorafgegaan
door Noël, die den aanval blies.
Reeds naderde de vijand, verschikkelijke kre
ten uitende! Reeds floten steenen en pijlen
door de lucht. Het gevecht was begonnen.
Eensklaps hoorde men een angstkreet. Het
was Pépita.
Zfj kwam hart aanloopen, vloog Noël om den
hals, hem zoodoende met haar lichaam besohut-
tende, en zeide half Fransch, half Italiaansch
„Neen! neen! ik wil niet, o, wat een deugnie
ten. Ik bid je, Noël, kom. Je weet wat ik je
beloofd heb, en..„
Zij eindigde nieteen steen trof haar aan het
voorhoofd.
Ach, ziet gij wel, Noël, zij zullen u dooden.
Het arme kind leed veel pijn. Het bloed
liep van haar voorhoofd. Bevende vloog zij
achteruit.
Zij zou gevallen zijn, zonder de hulp van
Noël, die ontsteld, bleek en bevende op haar
toesprong en haar in zijn armen opving.
„Arme kleine", mompelde Barnabin, berouw
hebbend. Wie zal haar nu helpen, wie haar
verzorgen
Daarop antwoordde een man„IkHet was
een grijsaard van hocge gestalte met een vreemd
voorkomen en een goeden en zachten blik.
Hij klopte Noël op den schouder, en zeide
hem in het Italiaansch
„Kom, we zullen voor haar zorgen, vertrouw
maar op mij."
Ach, riep Barnabiu uit, dat is goed van u
papa Robinson. Dank u. Na den slag zal ik
u tijding brengen.
Noël had zich opgericht, Pépita als een sla
pend kind in den arm genomen en volgde den
grijsaard, die men zooeven Robinson genoemd
had.
II Robinson.
Stel u een grijsaard voor, kaarsreoht, met
opgeheven hoofd. Het gelaat geleek brons,
een verschrikkelijk lidteeken, deelde het in
tweëen. Zijn blik schitterde levendig en vurig
onder dikke verwarde wenkbrauwen. Als
hoofddeksel droeg hij een hooge politiemuts,
zooals die van „de oude garde". Klaarblijkelijk
was het een oud soldaat, een ex-ijzervreter van
Napoleon.
Zijn lange, zilverwitte baard maakte hem
gezocht door schilders, die patriarchen of profe
ten hadden te schilderen.
Dan weer was hij voddenraper, maar als
model, voddenraper of wat ook, altijd was hij
onafhankelijk, een wijsgeer.
In de vijftien jaar, dat hij nu de heuvelen
van Chaumont bewoonde, was men van zijn
verleden niets aan de weet gekomen. Toen
hij kwam had hij gezegd: „Ik heet Jacques."^
Weldra had men hem om zijn afgezonderd
leven, don bijnaam van Robinson gegeven, en
toen hij oud werd „vader Robinson". Zijn hond
heette „Vrijdag".
Het dier, een oude zwarte poedel*kon men
niet zonder gevaar naderen.
De man wilde niet, dat men zich met hem
bezig hield.
W ederkeerig bemoeide hij zich niet met anderen.
Als het hem lustte te spreken, hetgeen echter
zelden gebeurde, bemerkte men, dat het een
man van opvoeding was. Hij sprak verscheidene
talenhij had veel gereisd in vreemde landen,
Egypte, Rusland en waar niet al meer.
Hoewel misantroop en arm, hield hij er van,
waar hij kon, hulp te verleenen.
Zijn braafheid was spreekwoordelijk.
De vagebonden, de zwervers in den omtrek,
fcozen hem, als het noodig was alsscheidsreohter.
Hij was hun deken, hun vriend, maar van hen
die zich tevreden stelden met onsohadelijke
zwerftochten. De boosdoeners wist hij steeds
er uit te pikken.
Zoo leefde dit geheimzinnig personaadje.
Hij bewoonde bij de „Amerikaansche steen
groeve", te midden van boschaohtig terrein, een
soort van hut, zoo goed en kwaad het kon, met
een dak van stroo bedekt.
's Avonds na den slag, tegen elf uur werd
de deur van deze vesting langzaam geopend.
Vader Robinson trad naar buiten en keek
om zich heen.
(wordt vervolgd
Gedrukt bjj LANGEVELD DE ROOIJ, Texel"
„Ja."
