I
LEEUWARDEN,
zwarte en gekleurde JAPONSTOFFEN, BUKSKINGS,
Witte Goederen, Vitrages, Bontjes, Wollen en Bonte Dekens,
KARPETTEN, LOOPERS enz. enz.
Yeeren- alsook Kapokbedden
worden door ons steeds onder garantie geleverd!
Bekende solide bediening. Uiterst lage prijzen!
berichten de ontvangst eener zeer uitgebreide keuze
P.S. Tevens hechten wij er waarde aan de geachte clien
tèle in kennis te stellen, dat, tengevolge verbouwing van
Winkel en magazijnen, wij aan onze zaak eene belangrijke
uitbreiding hebben gegeven, en hoopt onze reiziger de Heer
E. D. LIGTHARD (vroeger eenige jaren aldaar woonachtig)
binnenkort U te bezoeken met eene prachtige collectie
STALEN voor het a. s. seizoen!
Beleefd aanbevelend
H. BRENNINKMEIJER Co.
Feuilleton.
Een dochter van Transvaal.
E BREMIMMEIJER Co.
Uit het Engelsch vertaald door P. L.
3. Hoofdstuk I.
"Wij willen slechts recht, zei Mr. James, warm
wordende en haalde toen zijne schouders op.
"Wat geelt het vrouwen van recht te spreken
Dat is een woord, dat zij niet verstaan. Gaat
gij heen, kapitein Laurence
Ja, het wordt laat. Ik hoop u morgen een
bezoek te brengen ot liever gezegd van daag
Miss James.
Doe dat, zei Nita hartelijk, het zal ons veel
genoegen doen u te zien, moeder zal in den
namiddag thuis zijn.
Geoffry gaf allen een hand. Hij hield die
van Katharina een oogenblik langer vast, dan
noodig waszij deed geen moeite hem terug
te trekken. Zij keken elkander ernstig aan.
Geoffry wandelde naar het hotel, waar hij
logeerde, zijn hoofd liep om. Hij beproefde te
denken, te redeneeren, maar hij kwam steeds
op hetzelfde punt terug. Katharina Viljoen
moest zijne vrouw worden. Hij had geen nabe
staanden rekenschap te geven. Het had hem
anders ook niet kunnen schelen.
Wat er over de keuze van zijne vrouw zou
worden gezegd, zou achter zijn rug zijn. Niemand
zou iets kwaaas in zijn gezicht durven zeggen.
Hij was dertig jaar en dus tijd voor hem te
huwen. Dat zij eene dochter van Transvaal
was en dus een vijand van Engeland, daaraan
dacht hij geen oogenblik. Wat beteekende de
politieke meening van vrouwen Zij namen
altijd die van hunne mannen aan. Zij zou spoedig
Engeland als het mooiste en grootste land der
wereld beschouwen.
Maar wat ook hare meeningen waren, zijne
vrouw moest zij worden.
Dien nacht weende Katharina. Waarom wist
zij niet, maar zij dacht dat het was omdat de
Engelschen als natie zoo afschuwelijk waren
en persoonlijk zoo innemend.
Hoofdstuk 2.
Den volgenden dag bracht Geoffry mevrouw
.Times een bezoek. Er waren ook nog andere
bezoekers. Er werd thee rondgediend in de
groote veranda die toegang gaf tot den prachti-
gcn tuin, welke slechts een millionair in dit
boete klimaat vruchtbaar kon houden.
Laurence zat naast Katharina. Over Enge
land of Transvaal werd niet gesproken en het
uur ging voor Laurence veel te spoedig voorbij.
Misschien ook te vlug voor Katharina.
Zij had niets tegen een rit, die Geoffry tegen
den volgenden avond, in den lichten maan,
voorstelde.
Men lachte en schertste vroolijk wat men in
Engeland wilde doen. Slechts de soldaat en
Katharina niet.
Den volgenden avond had de rit plaats.
Katharina kon rijden. Zij droeg een rijkleed
van Nita, maar het hinderde haar niet, dat het
losse kleed haar niet paste. Thuis in het veld,
vertelde zij Geoffry had zij geen rijkleed, een
beetje lange rok was al wat zij noodig had.
Laurence reed aan haar zijde. Niemand be
twistte hem dien plaats. Hij en Katharina
praatten fluisterend over hunne kindsheid, hun
betrekkingen, bezigheden, waar zij van hielden
en niet van hielden. Maar zfj spraken geen
woord van Engeland en wat er broeide.
De dagen van hun verblijf in Johannisburg
waren weinigen, maar welke er van overbleven,
werden goed besteed.
De bedienden waren aan het inpakken voor
de reis en alles wat de familie James en hunne
gasten hadden te doen was te genieten en pret
maken.
Zoo waren er tot de laatste oogenblikken
picnics en buitenpartijen, kleine muziekavondjes
en dansjes.
En overal waar Katharina ging, was Geoffry
aan haar zijde.
Men glimlachte, wanneer zij verschenen, men
zou praatjes gemaakt hebben als Katharina
niet zoo trotsch gekeken had als iemand een
grapje maakte over haar groote vriendschap met
één van de „rooineks".
Nog maar vier dagen bleven zij te Johannis
burg, maar in dien tijd kan er veel gebeuren.
Geoffry Laurence was lang voordat die vier
dagen om waren, overtuigd, dat het geluk voor
hem slechts aan de zijde van Katharina Viljoen
kon bestaan.
Katharina was misschien van hetzelfde idée.
De laatste dag kwam.
Geoffry vond Katharina alleen in de groote
veranda. Mevrouw James en Nita waren nog
van eenige vrienden afscheid gaan nemen.
Katharina zou tot de grens van Natal met
hen reizen, waar haar pleegvader haar met de
wagen zou halen om haar naar de hoeve in
het veld te geleiden.
Geoffry bleef achter.
Zijn verlof van zijn regiment dat in Natal
lag, liep nog eenige weken.
Zij spraken van de hitte van de picnic van
daags te voren, van de personen welke de James
een bezoek brachten en toen vervielen zij in
een stilzwijgen, dat geen van beiden poogde te
verbreken.
Katharina lag in een lange lage wipatoeL
Haar gelaat was verscholen achter een prachtij
klimplant die weelderig tegen de stijlen d
verande opgroeide. De zon in de staalblair
lucht bescheen haar knieënhaar wit klee
viel in zachte plooien op hare voeten. Ha
handen rustten op de armen van de wipstot
Het waren, in spijt van hunne tengerhei:
bruine krachtige handjes. Er was geen ré
of armband om vinger of pols.
Zij had een hekel aan juweelen. Haar gek.
was van hem afgewend, hare oogen keken atj,
naar een gedeelte der weg door de zon i
gekleurd. Een groene en goude hagedis li
langs de veranda, zijn lichaam door het zonlic
beschenen, glinsterde.
Katharina schoof haar stoel een weinig ters,
om plaats te maken voor dit levend juweelt
het geraas van het schuiven der stoel op (te
vloer, verbrak de betoovering.
Geoffry naderde haar een weinig. Wij hebbi
elkander slechts vier dagen gekend, begon bi]
dat is misschien heel kort.
Zeer kort, mompelde zij.
En ge gaat morgen weg?
Met den trein van zeven uur.
Ik zou je zoo gaarne terugzien, Katharmfi
Ik ben een boer, mijne familie zijn boerei
zeide zij zacht. Hare handen grepen naar i.
leuning harer stoel.
Wat geeft dat zeide hij ongeduldig. Daav
enboven zijt gij geen boer. Uw vader en u»
moeder waren Engelschen. Gij zijt niet mei
boer dan ik.
Zij leunde met een hartstochtelijke bewegis,
voorover in haar stoel. Hare oogen vlamde.'
haar gelaat veranderde van een zedig bede
meisje in een opgewonden hartstochtelijke vrou
Zeg dat nooit meer, zoo gij mijnen vrie
wilt blijven, zeide zij. Ik 1 geen boer? Ik
Katharina Viljoen en ik ben een boerin
hart en ziel. Gij deed beter mij te verlaten
gij denkt dat ik ooit anders zal worden.
Er kwam een onbehagelijke stilte.
Het was Geoffry, of er een stroom ijsko
water over zijne warme gevoelens uitges
werd.
Katharina lag zwaar ademhalend in haar st
Morgen ga ik weer naar huis, zeide zij
het zou dus wijs zijn als wij afscheid nam
Geoffry mocht voor een oogenblik heb
gedacht dat dit inderdaad de wijste partij
zijn geweest, maar hij was overtuigd dat slecb
zij de vrouw voor hem was en hij was kop
als hn eens zijn plan had gevormd. In wel
wee Katharina Viljoen zou zijn vrouw zjjn.
(wordt vervolgd.)
Gedrukt bjj LANGÏVKLD Dl ROOI/. W<
