Prov. Staten Noord-Holland.
Bij den burgemeester van Haarlem zijn
opgegeven als candidaat voor de Prov. Staten
(vacature Mr. H. P. de Kanter) de heeren
Dr. J. Timmer (lib.) en A. J. de Waal Malefijt
(antirev. en kath.)
Weinig keus.
Vijf Friesche jongelingen, die te Oneida
Co. (U. S. Amerika) wonen, vragen per ad
vertentie in een Friesch blad Friesche meisjes
ten huwelijk. De red9n hiervan is, dat in
hun tegenwoordige woonplaats maar 8 huw
bare dochters gevonden worden tegenover 20
jongelingen.
Een goede zaak.
Aan de moeder van den onlangs in het
kamp van Zeist zoo noodlottig om het leven
gekomen millicien J. Bischop, te Adaarsd
(Gron.), is naar het „N. v. d. D." meldt, een
bevelschrift tot betaling, groot f 100 uitgereikt.
Dit bedrag is haar bij koninklijk besluit toe
gekend, terwijl het besluit tevens mededeeling
inhield, dat dit bedrag het volgende jaar,
indien noodig, weer kan worden aangevraagd.
Men schrijft aan de „Tel." van de Bel
gische grenzen
België heeft reeds vele jaren, zonder de
minste reden zijn grenzen gesloten gehouden
voor den invoer van Nedorlandsche varkens
en biggen. Nu hebben onze zuidelijke naburen
veel varkensvleesch noodig, vooral omdat zij
jaarlijks nog circa 5 millioen kilogram naar
Engeland en Frankrijk zenden. Vandaar dat
er lange jaren een levendige smokkelhandel
in varkens in onze grensplaatsen gedreven
werd. Zelfs op klaarlichten dag trokken
zware karrevrachten varkens over de schreef.
Toen echter door de Belgische Regeering
de zoogenaamde inventaris werd ingevoerd,
ging het smokkelen moeielijker en in onze
grensplaatsen werd meer gefokt voor de
Engelsche markt. De gevolgen bleven niet
uit, vooral toen in de laatste maanden voor
Duitsche rekening in België een groot aantal
varkens werden opgekocht.
De prijs der varkens steeg buitengewoon
hoog en het varkensvleesch kwam in prijs
gelijk met het kalfsvleesch. Voor varkens
werd tot fr. 1,30 levend betaald, voor var
kensvleesch tot fr. 1,80.
Als dat zoo voortgaat, kunnen de meeste
spekslagers hun winkels wel sluiten. Deze
hebben zich daarom tot de regeering gewend
met verzoek, de grenzen open te zetten voor
den vrijen invoer van Noderlandsche varkens
en biggen en het invoerrecht af te schaffen
dat geheven wordt op varkensvleesch, uit
Nederland in B6lgie ingevoerd. („Tel.")
Zoo zijn onze manieren
Men meldt uit Winschoten
Toen ze met elkander in lief en leed
zouden worden verbonden, was er 'n alge
meens belangstelling, zooals hier misschien
nog nooit 'n huwelijkspartij heeft ondervonden-
Bijna geheel Sint Vitusholt was uitgeloopen.
om de trouwplechtigheid tusschen den 56,
jarigen landbouwer U., een weduwnaar, en
de 19-jarige schoone T. B. te aanschouwen.
Reeds eenige dagen te voren was de muziek
het plaatsje niet uitop potten en pannen,
met ketels en tangen, werd de plechtige
plechtigheid al geruimen tijd aangekondigd.
Toen dan ook het trouwpaar de koets
instapte, was er een oorverdoovend geweld,
en algemeen klonken „hoera's" en „zij leven
hoog" met begeleiding van rinkelende potten
en pannen.
Bij den Engelsweg, waar ook al een ge
liefde van den gelukkigen bruidegom woont
en bij het Raadhuis waren de menschen bij
drommen opgestapeld.
Het bruidspaar heeft over belangstelling,
die nog steeds voortduurt niet te klagen
gehad.
Eén zwaluw maakt geen zomer.
Een heer wandelde met een paar dames.
Die bedelaar daar is een zonderling, zei een
der dames, hoeveel geld je hem ook geeft
hij behoudt altijd een stuiver en geeft je de
rest terug.
Wat een dwaas moet dat zijn, merkte de
heer op. Ik zal hem eens op de proef stellen
en eens in de verleiding brengen.
Hij gaf den bedelaar een rijksdaalder. Deze
keek eenige malen nadenkend naar het geld
stuk en zei toenVoor ditmaal zal ik
van mijn gewoonte eens afwijken. Eén
zwaluw maakt geen zomer.
De gever zette verbaasde oogen op en de
dames proestten het uit I
Zeker een tweede Kenau.
Als je aan iemand een flets wil verkoopen
en de adspirant-kooper komt dan na een paar
dagen terug met je fiets die duidelijke ken-
teekenen draagt, dat ze in de verdrukking
heeft gezeten of duidelijker gezegd, dat ze
door oen auto is gehavend geworden en de
man je dan kalmweg vertelt, dat-ie van je
fiets niets meer moet hebben, dan is dat
toch wel een reden om geweldig boos te
worden. Of dat nu echter een optreden
wettigt als dat van den persoon aan wien
onlangs bovenstaand geval overkwam, is nog
zeer de vraag.
De fietsverkooper in quaestie nam namelijk
den kooper in spé, die hem het koopje gele
verd had, zóó onderhanden, dat 's mans gezicht
blauwe plekken en 's mans lippen roode
wonden vertoonden.
Gelukkig was de moeder van een der
jongelingen in de buurt om hofje van arbitrage
te spelen.
Barrevoets kwam ze haar woning op de
Oostvest uit en hanteerde zóó netjes haar
attribuut van nijvere huisvrouw - den stoffer
dat de twistenden in een minimum van
tijd „uit elkander" geslagen waren.
(„Haarl. Dbld.")
Uit verschillende streken van Zeeland
deelt men mee dat onder tal van vruchtboomen
een plotseling opkomende ziekte heerscht,
die deels tot den dood, deels tot onvrucht
baarheid voert. In enkele dagen verschrom
pelen alle bladeren, die een oud, schimmelachtig
aanzien krijgen. Boomen, die schitterend
gebloeid hebben, lieten kort na den bloei
geen spoor van vruchtzetting zien en staan
nu öf dood öf kwijnend.
De stormen der laatste dagen hebhen
aan het toch al schaarsche ooft in Zeeland
aanmerkelijk nadeel toegebracht. De vrachten
onrijp fruit zijn bijna niet met droge oogen
aan te zien. Toch brengt dit goedje, dat
ternauwernood nog voor jamfabrieken wat
waarde heeft, nog aardig wat op. Zoo worden
afgevallen peren op Walcheren met 25 cents
per vijfkop betaald, een prijs, die anders
volkomen rijpe en gave vruchten bereiken.
Hoe duur zouden die peren wel geweest zijn,
als ze werkelijk rijp hadden kunnen worden
En wat zullen de weinige overblijvende ge
peperd zijn
Een lOjarige jongen te Amsterdam zag
Vrijdag op de Prinsengracht een auto staan.
Eens meerijden dacht hij en 't zelfde oogen
blik had hij zich een mooi plaatsje uitgezocht
achterop, voor de inzittenden goed bedekt
door een neergeslagen kap.
Daar zette de auto zich in beweging.
De jongen pret voor drie. „Aan den Amstel
spring ik er wel af", dacht hij.
Doch hij had misgerekend
Een ander voertuig, waarmee hij op dezelfde
wijze wel eens een rijtoertje had gemaakt,
stopte onderweg nog wel eens, 'tzij om het
paard te laten drinken, 't zij omdat de inzit
tenden dorst kregen. Doch hier ging het in
een gang door tot de auto eindelijk moest
stoppen voor den spoorwegovergang te
Amersfoort.
Eerst daar werd de overcomplete passa
gier opgemerktv werd zijn tranenvloed ge
stelpt en kon hij door de goede zorgen der
politie zoo spoedig mogelijk huiswaarts keeren.
Hij zal 't nooit meer doen heeft hij plechtig
beloofd. (Hbld.)
Drukte aan de Zeeuwsche grens
In de grensplaatsen van Zeeuwsch Vlaan
deren heerscht thans groote drukte. De Belgen
hebben namelijk ontzaglijke hoeveelheden
haver in ons land opgekocht en deze worden
nu met stroo en al van het land weggevoerd.
Voor haver in 't stroo worden geen invoer
rechten betaald, terwijl voor gedorschte haver
een invoerrecht van 3 francs per 100 kilo
geheven wordt.
Dagelijks rijden lange rijen volgeladen
wagens naar de grens. Deze wagens worden
aan het grenskantoor onderzocht er zou
smokkelwaar onder het stroo verborgen kunnen
zijn terwijl de hoeveelheid van iederen
wagen wordt vastgesteld.
Alleen aan het grenskantoor Koewacht,
werden Woensdag 120 wagens haver onder
zocht
Zonderling adres.
Een dezer dagen kreeg de post een brief
te bestellen met het opschrift „Meneer Oom
Piet" waarbij de straat goed, maar het huis
nummer bovendien nog verkeerd was opge
geven. Toch werd de geadresseerde gevonden.
Op de achterzijde van den brief stond namelijk
het volledig adres van den afzender, een 7-
jarigen jongen te Montfoort. Aan de post
kwam men toen op het idee aan een bewoner
in die straat, die denzelfden naam voerde,
te vragen of de brief soms bij hem terecht
was. En ziet I Meneer Oom Piet was ge
vonden. („L. on V.")
Een prettige thuiskomst.
Een vlijtig ambachtsman en oppassend
huisvader, die met zijn tweede vrouw en
kinderen een bovenwoning in de Gerard
Doustraat te Amsterdam bewoont, werkt
sedert eenigen tyd in een gemeente in de
provincie Utrecht, waar hjj des Maandags
heengaat en des Zaterdags terugkeert.
Toen hij 1.1. Zaterdag weder thuiskwam,
vond hij ziju kinderen uit zijn eerste huwelijk
schreiend thuis, terwijl zijn beste meubels
verdwenen waren en met deze ook zijn vrouw.
Verkregen inlichtingen brachten hem tot de
wetenschap, dat zijne vrouw met een vroegeren
beminde er vandoor was gegaan, terwijl de
meubels door een opkooper waren wegge
haald.
Weer iets nieuws.
Te Amsterdam is weer eens iets buiten
gewoons bij het trouwen, schrijft het „N. v.
d. D." Er kwam een heele bruidsstoet op
de fiets aangereden. Nadat het huwelijk vol
trokken was ten stadhuize, stegen bruid en
bruidegom weer op de rijwielen, ouders,
schoonouders, ooms en tantes ook, en vroolijk
en wel reed men den O. Z. Voorburgwal af.
Eigenlijk had het jonge paar op een tandem
moeten zitten.
Wat een dwaas.
Ter gelegenheid van de kermis te Vaals
heeft zich een mijnheer uit Aken letterlijk
doodgedanst. De overledene was 54 jaar en
vader van vier volwassene kinderen. Hoewel
de dokter hem wegens zijn hartkwaal derge
lijke vermoeiende beweging verboden had,
scheen deze bejaarde heer nog zoo'n vermaak
in het dansen te scheppen, dat hij het slacht
offer er van werd.
Een zwaluw vlugger dan een duif.
Onlangs nam een heer te Charleroi, die de
duiven voor een prijskamp moest loslaten,
een zwaluw mede, die hij met de duiven in
vrijheid liet. De zwaluw, die haar nest had
onder zijne poort te Montignies aan de Sambre
werd rood geteekend, ten einde haar goed
te kunnen onderscheiden. De zwaluw was
om 10 ure 20 terug en de eerste duif om
11 ure 35. De zwaluw had de de 215 kilo
meter met een gemiddelde snelheid van 2150
meter per minuut afgelegd. De eerste aan
gekomen duif had met eene snelheid van
1225 meter per minuut gevlogen.
DAMMEN.
Ter wille van de liefhebbers van het Damspel
welke ook hier nog al worden aangetroffen, ver-
leenen wjj het onderstaande, ons toegezonden,
een plaatsje in ons blad.
Zondag 26 Aug. jl. werd in het Heeren-Loge-
ment te Edam de le Nederlandsche Zeskamp,
uitgeschreven door den „Algemeene Nederland
sche Dambond" voor hoofd-klasse spelers beëin
digd. Het resultaat van dezen, voor de amateurs
belangrijke zeskamp isC. H. Broekkamp, Am
sterdam, len prijs, verguld zilveren medaille (aan
geboden tjoor den Voorzitter van den A. N. D.,
den Heer Jac. M. Vos) en diploma met 9 van de
12 te behalen punten, benevens zilveren medaille
aangeboden door de Damvereeniging „De Vriend
schap" te Zaandam voor do mooiste combinatie
in een spelende partij. D. Kikke Kz. te Edam,
2e prijs, groot zilveren medaille en diploma met
7 van de 12 te behalen punten L. J. Content,
Amsterdam, 3e prijs, klein zilveren medaille en
diploma, met 6 van do 10 te behalen punten.
De overige deelnemers met name N. Bouwcs,
Edam 4, W. van Daalen, Haarlem on K. Koster,
Hoogcarspel ieder 3 van de te behalen 10 punton.
De uitreiking der prijzen zal plaats hebben
op Zondag 7 October a.s. des namiddags 2 ure,
in de speelzaal van de Damvereeniging „Amster
dam", Café „De Kroon", Rembrandtplcin, Am
sterdam, waartoe alle houders van introductie-
kaarten toegang hebben.
In de, de vorige week in onze kolommen op
genomen eindstelling ontbrak de laatstgespoeldo
zot van zwart 8-25. De damspelers zullen dit
wel reeds bemerkt hebben.
Om ait visschen te gaan.
Dat de hartstocht naar drank en spel tot vaak treurige
dingen luidt, is bekend, maar dat hartstocht voor het
schijnbaar onschuldig vischvermaak, niet veel beters
kan uitrichten, leert het volgend bericht in de i/Dordr.
Courant
Hij had toch zoo'n zin om eens te gaan hengelen.
Dat vond-ie nou je liefhebberij in de zomermaanden.
Als de zon zoo lekker op het water schijnt, als de
weiden, waarin witte en bonte koeien droomen, zoo
mooi groen zijn, als 'n paar boomen aan den waterkant
een koele schaduw geven, dan vond-ie het heerlijk
daar rustig en kalm de vischjes te gaan verschalken.
Maar om 'n dag uit hengelen te gaan had-ie geld
noodig. Niet dat-ie zijn vrouw verlakte door in de
schaduw te gaan slapen en des avonds met een gekochte
zoö visch thuis te komen, zeggende, dat-ie die govan-
gen had, dadrvoor was-ie een te rechtgeaard visschor
de visch, die hij meebracht, had-ie zelf gevangen, daar
kim je staat op maken- Maar hij moest toch n bootje
huren, levensmiddelen inslaan en vooral ook een fieschje
met geestrijk vocht meenemen. Daar kan een recht
geaard visscher heclemaal niet buiten. En nou was
net ongelukkig, dat-ie op het oogenblik geen rooien
duit bezat. Hij zon en zon hoe d'r aan te komen.
Zou-ie zijn horloge verkoopen Maar dat kon-ie zoo
slecht misten. Z'n jas ging toch ook niet. Z'n Zondag-
schen hoed? Nee, want dan wou z'n vrouw niet meer
met 'm naar de kerk. Het was een lastig geval. Maar
plotseling schoot 'n helder idee door zijn Drein, hij had
nog een prachtig handelsartikel, hij had 'n familiegraf
Slechts een ouwe dooie oom en tante lagen d'r in.
Wat kon hem dat graf schelenEn wat die bloed
verwanten-zaliger
Hij naar 'n begrafenisonderneming.
En daar verkocht-ie a contant voor de somma van
10 gulden zijn graf met oom en tante. Toen had-ie
geld genoeg om desnoods een week uit visschen te
gaan.
En met vreugde gaf-ie zich aan z'n geliefkoosde
sport over.
