N° 2011. Zondag 23 December 1906. 208t8 Jaargang. Nieuws- en Advertentieblad. Bericht! Tweede Blad. Dit blad verschijnt Woensdag- en Zaterdagavond Advertentiën vóór 10 uur op den dag der uitgave. ABONNEMENTEN en ADVERTENTIËN worden aangenomen bij de Uitgevers LANGEVELD DE ROOIJ, Parkstraat, Burg op Texel. Waaraan de Kerstboom zijn oorsprong te danken heeft. (Een legende.) De Kerstboom vindt zijn oorsprong in Duitschland en er bestaat een mooie legende omtrent den sparreboom, die steeds als zoo danig dienst doet. Meer dan elfhonderd jaren geleden, in het begin der achtste eeuw, bewoonden woeste, heidensche volksstammen de uitgestrekte wouden van Duitschland. Deze heidenen aanbaden hun heilige boomen en bronneD, gingen te rade bij hun wijze priesters en Offerden zelfs menschen ter eere hunner goden. Een zendeling, met name Winfriedus, die de „Apostel van Duitschland" genoemd wordt, bezocht deze streken. Hij was een zoon van Engelsche edellieden, maar verliet zijn huis, om de leer van Christus aan de heidenen te gaan verkondigen. In het jaar 724 ver toefde hij met zijn volgelingen in het hart van Saksen, waar zich in de diepste wouden van Gritzlar dicht bij Geismar, een oude, oude eik bevond, die reeds vele eeuwen aan Thor, den dondergod gewijd was. Deze eik werd de „dondereik" genoemd en vreemde dingen vielen in zjjn schaduw voor. Op een winternacht troffen Winfriedus en de zjjnen onder den boom een troep woeste mannen aan, die daar vergaderd waren, om een offer aan hun grooten god te brengen en dit offer waseen klein kind. Winfriedus sprong naar voren en nam het kind in zijn armen. Toen greep hij een bijl en hieuw met forsche slagen net zoo lang op den ouden boom, tot hij wankelde, en viel. Toen de boom nederstortte, scheen het zil veren maanlicht door het bladerdak van het woud en zie, daar stond vlak achter den ouden boom een jonge spar, wiens puntige top zich ter hemel verhief. Winfriedus keerde zich tot de verbaasde heidenen, die verwacht hadden, dat hun dondergod den heiligschennenden zendeling met den dood zou hebben getroffen, en sprak Van dit uur af zal de spar uw heilige boom zijn. Het is den boom des vredes, want uw huizen zijn gebouwd van zijn hout. Hjj is het teeken der onsterfelijkheid, want zyn bladeren zijn immer groen. Hij wijst ten hemel, en voortaan zal hij „de boom van het kind" genoemd worden. Sinds dit oogenbllk stroomden de heidenen van alle kanten tot Winfriedus, die zich met hun dondergod had durven meten, zij luis terden naar de verhalen, die hij hun in hun eigen taal deed, en weldra kregen zij den man lief, die de verschrikkingen hunner woeste wouden had getrotseerd, om hun de vredesboodschap te brengen, en men zegt, dat honderdduizenden overgingen tot het Christendom. Is dit geen schoone legende, om met Kerst mis te gedenken? Het is een verschrikkelijk denkbeeld, dat ooit menschen en kinderen aan de afgoden zijn geofferd en 't is een zegen, dat de ge schiedenis van het Kind van Bethlehem, in zooveel landen aan zulke gruwelen voorgoed een einde heeft gemaakt. Van week tot week 16 Dec. 22 Dec. TEXEISCHE COURANT. Abonnementsprijs per 3 maanden- Voor ben Buiig 30 Cts. Franco per post door ge heel Nederland 15 Cts. Naar Amerika en andere landen met verhoogiDg der porto's. Prijs der Advertentiën. Van 1 tot 5 regels 30 Cts. Iedere regel meer 6 Cts. Groote letters en Vignetten worden naar plaatsruimte berekend. Bewijsnummers 2 Cts. per nummer. De uitgeuers uan de Texelsche Courant berichten, dat uithoofde de a.s. feestdagen, (Kerstmis) dit jaar inuallen op Dinsdag en Woensdag, Woensdagauond a.s. geen Courant toordt uitgegeuen dat in de daaropuolgende uieek de Courant, die anders Woensdagsauond uerschijnt, tioee dagen uroeger zal worden uitgegeuen. alzoo Maandag, den Oudejaarsdag. In dat nummer zal weder, als uorige jaren, gelegenheid bestaan tot het opnemen uan de gewone NIEUWJAARSGROETEN a 20 Cts. Beleefd wordt uerzocht, met het oog op den beperkten tijd tot het gereedmaken uan dat nummer, eene VROEGTIJDIGE inzending uan dergelijke en andere aduertentiën. DE UITGEVERS. «Mijnheer de voorzitter, ik wenschte een énkel woord te zeggen//En de geachte afgevaardigde die maar een enkel woord wilde zeggen praatte 17 kolom men van «Handelingen// vol. 't Is niet tijdens onze huidige Kamerzitting gebeurt;- 't geval dateert van eenige jaren her. 't Werd ons destijds meegedeeld door 'n kennis, die 'n soort renteniersbetrekking beeft, 'n trouw lezer der «Handelingen// is en bovendien om den vrijen tijd te dooden, liefhebbert in 't Kamerverslagen statistieken.// Er zijn meer van die menschen die met dergelijke zonderlinge neigingen behept zijn en bij 't eind van het zittingsjaar je precies weten te vertellen hoeveel kolommen er totaal volgeredevoerd werden, welke politieke partij op 't grootste deel van den nationalen tijd beslag legde en wie der heeren afgevaardigden wat 't aantal en de uitgebreidheid der redevoeringen betreft, de palm der overwinning verdient. Nu moet alles volgens bet spreekwoord zijn goede zijde hebben,dus ook die schijnbaar nuttelooze statis- tiekerij//. Waar hier die goede zijde echter moet worden gezocht is ons niet helder. Wellicht weuscht men door het puhliceeren der cijfers 't veelpratend deel onzer volksvertegenwoordigers te vermanen in 't vervolg wat bescheidener gebruik te maken van den nationalen tijd, maar daartegenover staat dat ze wat-minder-redevoe- renden tot jaloerschheid kunnen verwekken, terwijl 't gevaar niet denkbeeldig is, dat een zeker deel der vaderlandsche kiezers de degelijkheid der vertegenwoor digers gaat afmeten naar 't aantal en de lengte der door hen gehouden redevoeringen. Als nu maar de degelijkheid eener redevoering geëvenredigd was naar hare lengte, kon dit laatste geen kwaad. Intusschen de Handelingen van onze laatste zittings periode z\jn voor de liefhebbers weer 'n aardig statis tisch kluifje. Want er zijn weer wat kolommetjes volgepraat. Ja, onze hoogmogende heeren hebben er weer zooveel aangedaan in de voorbije zittingen dat ze nauwelijks op fatsoenlijke wijze tegen de Kerstvacantie gereed kwamen. Het laatste deel der Staatsbegrooting moest weer zoowat afgejakkerd worden. En men wilde bij den aanvang nu alles eens zoo kalmpjes doen. 't Antwoord op de Troonrede moest afgeschaft worden, tot tijdbekoiting werd de Millioe- nenrede achterwege gelaten cn met 't zelfde doel den Vragendag ingesteld. Maar wat heeft bet geholpen P De kamer zat alweer in 't zelfde schuitje als vorige jaren, toen 't naar het einde liep. Avondzitting op avondzilting, zelf soms tot lang na middernacht. Niet onjuist is het wat do overzichtschrijver van do «Stan daard// opmerkt, dat al gaf men de Kamer ook een maand vooruit ze zouden blijven pratenhonderd uit. Men moet praten en nog eens praten en zoo wordt de Tweede Kamer, inplaats van een tak der wetgevende macht, oigenlyk een praatmachine. Zou 't geen tijd worden dat de praatgrage heeren eens aan wettelijke praatbeperking gaan denken P ooo Onze Oostelijko naburen maken zich gereed voor de komende Rijksdagverkiezing in Januari a.s. De bladen dio nog nauwelijks uitgepraat zijn over de Rijksdag ontbinding, brengen thans kolommen verkiezingsnieuws. Zooals het bij dergelijke verkiezingen gebruikelijk is, worden de kansen nauwkeurig berekona en ieder doet dat op zijn wijze, zoodat do een aan het Centrum een nederlaag, do ander een overwinning profoteert. Wij, buitenstaanders, doen dus goed maar kalm den loop der zaakjes af te wachten. De vorkiczingsdrukto is in vollen gang, candidaten worden gesteld, vergaderingen gehouden cn alles wijst er op dat dc strijd mot warmte zal worden gestreden. Niet het minst weren zich de vrijzinnige groepen die te velde trekken tegen het Centrum en de socialisten. Von Bulow en Dernburg kunnen intusschen zich onledig houden met het in ontvangst nemen van com plimentjes en huldebetuigingen, die hun in de laatste dagen in ruime mate ten deel vielen. Natuurlijk niet van de zijde der Centrummannen. ooo— Het Congo-debat in de Belgische Kamer is ten einde en 't resultaat is geweest dat de Regeering niet geheel haar zin heeft gekregen. Zij wilde zooals men weet, de Congo overnemen op de gestelde voorwaarden, dat de Kon. Congo-domeinen en de Kroondomeinen behou den zouden blijven. Maar daar wilde de Kamer niet aan. Zooals men zich herinnert was het vooral de afge vaardigde Heymai.s die zich tegen deze voorwaarden verzette, omdat naar zijn meening Belgie het onvoor waardelijk recht had tot overneming, krachtens het ge sloten verdrag, 't Eind van 't lied was dat de Regeering zwichtte en een motie aangenomen werd, waarin ver klaard wordt dat Belgie de Congo wil annexeeren doch zonder rekening te houden met eenige voorwaarde In dien geest zal de Regeering thans een ontwerp gereed maken. ooo Van Frankrijk valt weinig te vertellen. Alleen dient vermelding dat het er tot nog toe kalm is gebleven en de Regeering gemeend heeft den Paus zijn zin te geven door het indienen van een wetsontwerp, waarbij aan katholieken vrijheid gegeven wordt tot vereeniging buiten de assocations cultuelles om. Men meende dat daardoor een groot bezwaar der katholieken was onder vangen, maar 't blijkt reeds dat dit mis gezien was, daar verluidt dat de Paus ook dit recht van vereeniging niet zal aanvaarden, omdat Z.H. bij het samenstellen van genoemd wetsontwerp niet is gekend. De Regeering gaat inmiddels voort met de Schei- dingswet uit te voeren. OOO 'tls reeds geruimen tijd geleden dat we in ons wekelijksch overzicht gebeurtenissen uit het groote Czareurijk bespraken, eenvoudig omdat er niets belang rijks voorviel. Wel werd er hier en daar nog een bom geworpen, kwamen brutale bankberoovingen enkele malen voor of werd er af en toe een samenzwering ontdekt, doch ernstige voorvallen vielen er in lang niet voor. 'n .Bewijs dat de rust bezig is terug te keeren. Bij honderdtallen zijn de gevaarlijke elementen, zooals men bij voorkeur de revolutionairen noemt, uit de Russische samenleving verdwenen en voorgoed onschadelijk ge* maakt, en t schijnt wel of met hen ook het dreigende spooksel der revolutie van den Russischen bodem ver dween. Maar toch blyft de roede der kastijding neer dalen op het zoo zeer reeds geteisterde Czarenrijk. 't Is thans de geesel van den honger. Als een schrikwek kend spook waart door de armenwijken der steden en dorpen de hongersnood, aangrijnzend den arme, uit strekkend zijn knekelarmen naar het moeizaam voort gesleept wordend leven van duizenden. Berichten van de laatste dagen vertellen dat er niet minder dan een 40 miljoen hongerlijders zijn, menschen die hun kommervol bestaan voortsleepen, den eenen na den anderen dag totdat de dag komt dat het laatste restje voedsel verteerd zal zijn en 't uitgeteerd lichaam neerzakt om te sterven. Yreeselijk het lijden dat daar in de woonsteden der armen geleden wordt. Vooral ten plattelande in de gouvernementen Samara en Kazan moet de nood schrikbarend zijn. Prins ^Lwof, voorzitter van het centrale comité der Zemstwo s, heeft er vreeselijke bijzonderheden van ver teld, die hij opdeed bij een reis door bovengenoemde gouvernementen. Hij legde 1280 K.M. af zonder een enkel dorp te vinden waar de bewoners zich behoor lijk konden voeden. In elf dorpen was nog wat oud koren maar in de anderen trachten de ongelukkige bewoners hun leven te rekken met schors en stroo, waarmede hun huizen bedekt zijn. Alleen in het gou vernement Kazan zijn niet minder dan 1S3000 om brood schreiende kinderen en het Roode Kruis dat alles doet om het lijden te verzachten, kon slechts voor 30,000 dezer arme kleinen voedsel uitreiken. Ook in 't gouvernemsnt Nisjini-Novgorod is de ellende ontzettend. De bewoners van 't district Arbatof voe den zich er met eikels, die in 't najaar vergaard zijn voor de varkens. Sommige dorpen zijn er waar de ouders er toe over gaan hun dochters voor luttelen prijs te verkoopenaan gewetenlooze bordeelhouders uit de steden en het is zelfs voorgekomen dat de radelooze mannen hun vrou wen dwingen de huizen der schande in de steden binnen te gaan om voor enkele roebels hun eer te verkoopen. Wel laat de Russische regeering voorraden graan opkoopen voor de hongerlijdende districten, maar de schurkerij in het rijk van den Czaar is zoo groot dRt de agenten, met den graanopkoop belast, er een winst- zaakje van maken en een groot deel van het geld, dat bestemd is voor brood voor de met den hongersnood bedreigden, in de zakken dezer gewetenloozen terecht komt. Hoe moet ons hart niet vervuld zijn met deernis voor onze armo Russische medemenschen en hoe geluk kig moet het ons niet stemmen, geboren te zijn en te leven in een land, dat al mag het niet overvloeien van melk en honig, toch betrekkelijk economisch sterk staat en tot nog to§ verschoond is gebleven van dien geesel, die hongersnood heet. ooo

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1906 | | pagina 1