Gy moet er niet aan
wanhoopen uwe bloedar
moede te genezen, indien
gy de Pink Pillen niet
hebt beproefd.
INGEZONDEN STUKKEN.
GEVONDEN VOORWERPEN.
Gedeponeerd ten Raadhuize
1 dop van een wagen, gev. bij Tienhoven;
1 mes en 1 portemonnaie, gevonden aan
den Koogerweg; 1 zakdoek, gev. te Burg
Benoemd tot Technisch administrateur
van Texels Eigen Stoombootonderneming
de heer P. J. Goemans, gep. mach. bij
de K. N. M., te Amsterdam.
Oudeschild8 Mei.
Gedurende de afgeloopen week, waren
er handen te kort, voor al het werk,
dat gedaan moest waren. Behalve de
visscherslui, die bijna geregeld hun bedrijf
konden uitoefenen, hadden ook zij, die
met het ophalen, drogeD enz van zeegras
gedeeltelijk in hun onderhoud voorzien,
druk werk. Bovendien wachtten tal
van tjalken op lossing of lading. Zoo
telden wij j 1. Maandag niet minder dan
14 dezer vaartuigen met stroo, steen,
grint, kunstmest enz. geladen. Het een
en ander gaf eene groote bedrijvigheid
te aanschouwen.
Oosterend8 Mei.
De heer W. Boon, van hier, die in de
vorige week slaagde voor het examen
als onderwijzer, behaalde heden te
Leeuwarden acte voor vrije en orde
oefeningen.
Als de vangst ruim is.
De handel in Zuiderzeeharing beleeft
critieke oosenblikken.
Op de Zuiderzee daalde de prijs tot
30 cents per tal. De vangst was zeer
overvloedig, en de markt te Amsterdam
werd Vrijdag zoozeer overvoerd, dat het
meerendeel verkocht werd voor 13 cents
per mand (ongeveer 240 stuks,) dus
bijna 20 stuks voor een cent. Een gedeelte
werd door zgn. „nestboeren" gekocht
voor eendenvoer eenige ladingen
vonden haar weg als mest voor de
tuinbouwstreken. De handelaars leden
groote verliezen.
't Gaat vaak vreemd toe.
Een bloedige vechtpartij heeft een
dezer nachten in de Warmo9sstraat te
Amsterdam plaats gehad
Tusschen twee en halfdrie stonden in
den vleeschwinkel van den heer B. van
Sijn een paar vrouwen een broodje met
vleesch te gebruiken, toen twee Duitschers
den winkel binnentraden en de vrouwen
uitscholden. Een woordentwist ontstond,
waarop een der Duitschers de 30 jarige
Christina Geek een stomp onder het oog
gaf, zoodat het bloed er uit stroomde.
De vrouw ontstak daarop dermate in
woede, dat zij een groot vleeschmes van
de toonbank nam en de Duitschers te
lijf ging. Zij bracht een hunner met het
mes een wonde aan de onderkaak, aan
arm en vingers toe. Het bloed gutste
uit de wonden. De man werd per brancard
naar het Binnengasthuis vervoerd en
de vrouw door vier agenten gearresteerd
naar het bureau St. Pietershal gebracht.
„R. N."
Een oude reus.
Toeristen, dio wel eens de Lek bij
Culemborg zijn overgestoken, zullen zich
herinneren, dat op den Neerweg een
eeuwenoude boom stond. Deze reus was
hol en had van binnen gemeten, een
middellijn van ongeveer 3 M. Menig
zwerver heeft daarin beschutting tegen
het weer en nachtrust gevonden, want
zeer gemakkelijk konden daar 2 3
personen in overnachten, terwijl er nog
voldoende ruimte overbleef om eten te
koken. Een en ander natuurlijk, wanneer
men slechts zwerverseischen stelt.
Het vorig jaar hebben twee bedelaars
(man en vrouw) daar ongeveer een maand
in gelogeerd. Vermoedelijk ten gevolge
van kwaadwilligheid, is de boom thans
van binnen geheel verbrand en heeft hij
zooveel geleden, dat zijn val onvermijde
lijk was. Een stukje stam van een
meter hoogte, is alles wat overbleef van
h6t eens zoo machtig en gastvrij geraamte.
«Tijd"
Bat teas nog nooit vertoond
Op de beestenmarkt te Zoelen (Geld.)
kreeg men te aanschouwen een juffer
keurig in costuum, met aan beide
handen witte bandschoenen, een os aan
een touw van de markt leidende 1
Mensch en dier.
In de Nation het Engelsch weekblad,
tracht een schrijver aan te toonen, dat
de jongen van dieren, die in't wild leven,
de vrees voor den mensch niet als een
natuurlijke ingeving hebben. Hij vertelt
van proeven, genomen met hazen, wilde
konijnen en allerlei soort vogels, die
spoedig na de geboorte met menschen
in aanraking gebracht, niet de minste
vrees toonden. Ze waren wel, naar hun
aard, schuw voor plotselinge geluiden,
en onbekende dingen die ze zagen, maar
ze waren voor het genus homo niet bang.
De jonge wilde konijnen toonden zelfs
geen vrees voor jonge honden,
De slotsom van den schrijver is, dat
de jongen door het oude geslacht in de
vreeze des menschen opgevoed worden.
Lange ervaring heeft de dierenwereld
geleerd, dat de mensch gevaarlijk is, en
die kennis wordt de jeugd ingeprent.
Let op jonge musschen, besluit de schrij
ver wanneer ze pas uit het nest zijn,
kunt gij ze tot dichtbij naderenzij
zija niet bang voor u. Maar dan klinkt
het waarschuwend sein van de oude
musschen, en het jong vliegt weg. Na
eenige dagen dus geleerd te zijn, weet
het must chejong, dat het van den mensch
op veiligen afstand moet blijven.
Hoe de strafwet werkt.
Onder de rubriek „Uit mijn rechts
praktijk" lezen we in het „Hbld."
Redicivist in instructie.
„Beklaagde, gij zijt meer in aanraking
met de justitie geweest
„Ja E.A. eenmaal, maar daarvoor heb
ik de straf ondergaan."
„Wanneer en welke straf?"
„In 1903 acht maanden voor verduis
tering (met eenige onrust.) Maar U laat
dit toch niet opschrijven Ik heb die
straf er eerlijk voor ondergaan."
„Ja ik moet het vermelden. De rechter
zal daarmee bij dit vonnis rekening
houden."
„Maar E.A. dat is toch onbillijk. Ik
heb die straf geleden, en moet ik nu
zwaarder gestraft worden, omdat ik
destijds ook gezeten heb
„Ja zoo is onze wet."
„Maar Mijnheer. Pat ik nu dit feit
gepleegd heb, is juist een gevolg van
mijn vorige straf. Ik was 3 jaren op
de fabriek. Er was niets op mij aan
te merken, U kunt er naar informeeren.
Toen vroeg de directie om vast aange
steld te kunnen worden, een bewijs van
goed gedrag van den Burgemeester. Ik
kon dit niet krijgen omdat dat vonnis
van mij in de boeken stond. Een paar
maanden heb ik het slepende gehouden,
maar toen moest het er uit en men
heeft mij daarop gedaan gegeven. Er
is in dezen tijd nergens werk te krijgen.
Mijn vrouw is ziekelijk en mijne drie
kinderen hadden in geen dagen warm
eten gehad."
Kiesvereeniging en worstebrood.
Een vermaarde kiesvereeniging ergens
in ons laag landje verkeerde in gunstigen
toestand. Aan het eind van het afge
loopen vereenigingsjaar werd namelijk
een batig saldo van f 14 geboekt. Wat
nu te doen met dit geld. In elk geval
moest het nuttig worden besteed. Ende
ziet in het brein van den politieken
voorzitter welde e6n grootsch denkbeeld,
een denkbeeld zoo treffend, dat de mede
bestuursleden het aanstonds met hun
leidsman eens waren het schitterend
idee zoo spoedig mogelijk te verwezen
lijken. Dat denkbeeld was voor het
geld een kletsavond met worstebrood
te organiseeren Dit bestuursvoorstel
werd toen in algemeene vergadering
ter tafel gebracht, bepleit en.... aan
genomen.
0/ 't opgang zal maken.
Dezer dagen zijn op de boerderij van
Baron van Dedem te Nieuw-Buinen
proeven genomeD met een melkmachine.
Bij het melken waren o a. aanwezig de
zuivelconsulent en een dokter verbonden
aan een ziekenhuis. Men tracht door
deze melkwijze bacterievrije melk te
verkrijgen, die ongekookt aan de patiënten
kan worden verstrekt.
Van de machine kan gezegd worden,
dat ze vrij groot en zwaar isom ze
te vervoeren is een flinke boerenkar
noodig. Twee koeien kunnen tegelijk
gemolken worden, terwijl het melken
ongeveer even lang duurt als met de
handen.
Per hondenkar naar het stadhuis
Te Hontenisse is in ondertrouw opgeno
men een weduwe, moeder van een 4-tal
kinderen, met een jonkman, wiens beide
beenen lam zijn en die, als hij zich van
zijn voertuig heeft laten glijden, zich
alleen voortbewegen kan door met behulp
der armen op het achterdeel over den
grond te schuiven.
Per hondenkar reed het paar tot voor
het raadhuis, waar de aanteekening plaats
had.
't Is te probeeren.
Om deu eetlust op te wekken bij mest-
varkens, die dikwijls slecht eten, raadt
een fokker aan, ze gezouten haver te
geven en wel een hoeveelheid van
ongeveer twee handen vol per dag en
per beest. De eetlust komt dan terstond
terug en de dieren nemen toe in gewicht.
De gezouten haver kan voor twee dagen
te gelijk klaar gemaakt worden men
doet in een pot eerst een laag haver en
dan een laag zout, roert alles goed dooreen
en giet er vervolgens een weinig water op.
(Journ. des Soc. Agr. du Brab. et du Hein.)
't Gaat daar vreemd toe.
Aan het „Soer. Handelsblad" wordt
het onderstaande ontleend
Onze Makkassaarsche correspondent
schrijft ons dat dezer dagen twee jeugdige
Boegineezen daar ter plaatse, die reeds
lang ruzie hadden, besloten hun veete
met een duel uit te vechten. Het waien
een knaap van 10 en een jongeling van
circa 18 jaar.
Beiden namen een geweer en gingen
naar het strand. Zij stelden zich 10
pas van elkander op met het geladen
geweer bij den voet. De leider van het
gevecht riep schiet op 1 En daar wer
den de geweren vliegensvlug in den
aanslag gebracht en vlogen twee kogels
elkaar te gemoet. De eene trof den
knaap in de borst, de andere doorboorde
het onderlijf van den jongeling.
De laatste was dadelijk doodde
knaap overleefde het gevecht.
't Vechten en ruzie maken schijnt
overigens Makkassar in de lucht te zitten.
Ieder loopt er met een mes, en als er
een week lang niemand doodgestoken
is, is het een wonder.
We schrijven 1908.
De bekende hoefijzercorrespondent van
het „Hdbl." schrijft uit den Haag
Eene onderwijzeres in gemeentedienst,
een reeds bedaagde en hoogst bezadigde
vrouw die o.a. aanstaande bewaarschool
onderwijzeressen opleidt, ontving onlangs
bezoek van een der leden van den Raad.
Het bezoek was te wijten aan klachten,
die door den vader van een der aanstaande
onderwijzeressen waren ingebracht tegen
het onderwijs van de bedoelde dame.
Ten eerste zou zij aan de meisjes (die
geen jonge schoolkinderen natuurlijk
meer zijn) hebben verteld dat de mensch
van de apen afstamt. Dat ontkende zij
echter. De mogelijkheid dat zij omtrent
de afstamming van den mensch zou
hebben gesproken overeenkomstig den
tegenwoordigen stand van de wetenschap
betwistte zij niet (al stond het haar niet
recht meer voor den geest), maar de naive
phrase, waarvan het gebruik haar ten
laste werd gelegd, kon zy niet hebben
gebezigd.
Maar nu was er nog een klacht.
Zij zou óók gezegd hebben lezer die
"Woutertje Pieterse niet mocht hebben
gelezen, schrik nietdat de mensch
tot de zoogdieren behoort.
En dat bekende zij. Alleen merkte
ze op dat dit nu eenmaal zoo was en
zij het niet helpen kon
Niet waar, daar hebben we nu altijd
om gelachen, om die verontwaardiging
van mej. Laps toen men haar tot de
zoogdieren wilde rekenen. „Als 't on
fatsoenlijk wordt, ga 'k liever weg."
We hebben dat toch min of meer voor
een caricatuur gehouden.
En daar komt nu, tientallen jaren
later, in de 20ste eeuw, een Haagsch
raadslid en niet een van de ouderen
maar een jong man die zich sociaal-modern
en democratisch pleegt voor te doen
en maakt zich waarachtig tot tolk van
een nieuwe Lapsiade.
Wat is de duisternis neg dichter dan
wjj wel eens donken.
Men maakt goud.
Er is een navolger opgestaan van den
onnavolgbaren Lemoine, den man, die
styf en sterk volhoudt, dat hij diamanten
by het mud kan fabriceeren en wel in
den persoon van een zekeren Rudolph
Hunter, Amerikaan natuurlijk.
Deze heer, chemist en optimist, beweert
dat hjj er in geslaagd is, na vele jaren
handenarbeid en taliooze proefnemingen,
goud te vervaardigen van 24 karaat,
door op een wijze, die hij „vooralsnog
geheim wenscht houden" zilverhoudende
en andere metalen te behandelen.
Evenals Lemoine, die een diamanten
werkplaats had ingericht, neemt Hunter
zich voor, een dusdanige installatie voor
den aanmaak van de kostbare specie
te bouwen. De man loopt rond met het
angstwekkende plan, 's jaarlijks voor 250
millioen guldentjes aan goud te ver
vaardigen.
Dit alles is te lezen in de „New-York
Herald," welker redactie naar allen schijn
verzot is op vroege komkommers.
Loterij zegt men in Nederland.
Een nieuwe methode om gasten te
trekken heeft een New-Yorksch restau
rant-eigenaar uitgevonden. lederen Zater
dagavond is bij hem table d'hóte. De
stoelen die hierbij gebruikt worden, zijn
genummerd. De restaurateur kiest een
stoel uit, schrijft het nummer er van op
en legt dit in een verzegeld couvert op
het buffet.
De bezoekers zoeken zelf hun stoel uit
en de gast die het geluk heeft op den
stoel te gaan zitten welks nummer de
opgeschrevene heeft, krijgt een gouden
horloge cadeau. Deze reclame is goed-
kooper dan adverteeren en de uitvinder
heeft zijn doel reclame-maken, bereikt.
Om één kus.
De eigenaar eener groote zijdefabriek
in Rijnland, die met een jonge, talentvolle
actrice vriendschappelijk omging, bad op
een fuif van haar de belofte ontvangen,
dat ze hem een kus zou geven, zoodra
hij zijn snor liet wegnemen. Na eenigen
tijd bracht de jonge man zijn voornemen
ten uitvoer. Intusschen had de bewuste
dame zich echter verloofd en weigerde
dientengevolge aan haar verplichtingen
te voldoen.
De fabrikant heeft de zaak in handen
der justitie gegeven en verlangt, indien
de jonge dame niet van besluit veran
dert, 15500 mark schadevergoeding voor
het verlies van zijn snor. De beklaagde
houdt vol, dat ze door onzoorziene om
standigheden van haar verplichtingen
ontbonden is. Haar advocaat gaat nog
verder, door te beweren, dat het in strijd
zou zijn met de goede zeden, wanneer
een verloofde jonge dame een anderen
man dan haar aanstaande echtgenoot zou
kussen.
Men is langs den Rijn niet weinig be
nieuwd naar des rechters uitspraak, in
dit zeker niet alledaagsche geval.
Den Burg, 8 Mei 1908.
Mijnheer de Redacteur,
Ten zeerste zoudt U ondergeteekende
verplichten met opname van het volgende
Tot mijn groote verwondering las ik in
't programma van de Landbouwtentoon
stelling, dat er een medaille was uitgeloofd
voor de schoonste collectie Texelsche vogel
eieren, Zeer zou het mjj spy ten, indien
in deze rubriek wordt ingezonden. Immers
de laatste jaren is men overal bezig de
vogels te beschermen, daar het groote,
zeer groote nut van vele wordt ingezien,
terwfjl het hier een aansporing is, eieren
uit te halen. Groote kans bestaat er op,
dat jongens in deze rubriek willen inzenden
en beginnen eieren, ook van zangvogels,
zooveel mogeljjk uit te halen. Hoe de
commissie, waarin zelfs leden van de
„Vereeniging tot behoud van Natuurmo
numenten" zitting hebben, er toe gekomen
is, zoo'n rubriek saam te stellen, is mjj
geheel duister, daar zij toch ook wel zeer
goed zal weten, dat het uithalen van eieren
van vele vogels ten strengste verboden is.
Wil men toch een overzicht geven van
de Texelsche vogeleieren, welnu, laatmon
eenige bestaande collecties doen vereenigen.
Men krjjgt dan een volledige verzameling,
terwijl men anders veel kans heeft op
verschillende onvolledige verzamelingen.
't Is te hopen, dat de Commissie deze
rubriek nog zal laten vervallen, doch één
volledige ziet te verkrijgen.
Hoogachtend,
H. VAN LEUSEN Szn.
00000000000 0
gaafiüciciaiiaaa
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.)
