Plezierreis naar Wieringen.
cfioefifianóel cftarfistraat.
Boekwerken,
TIJDSCHRIFTEN en COURANTEN,
plaatsing van Advertentiën
Schrijfbehoeften en
Kantoorbenoodigheden
EIVORMIGE BETONRIOLEN.i
RONDE BETONRIOLEN met KRAGEN,
REGEN-, WEL- et BEERPUTTEN, enz. enz.
LANGEVELD DE ROOIJ.
Weet gij „Wanneer?"
De Bruidschat.
Kaarten verkrijgbaar na 8 uur 's morgens aan het loket
bij de afvaart (in 't pakbnis.)
Vraagt uiterste prijzen.
Gevestigd te Oudeschild. GRIMIJSER.
Voor cle levering van
zoomede voor de
in alle Dag- en Weekbladen, blijven
wij ons beleefd aanbevelen.
steeds voorhanden.
FEUILLETON.
op ZONDAG 31 JULI a.s.
Weet gij wanneer gij de Sanguinose moet gebruiken
Wanneer Uw bloed arm is en daardoor de stoiwisseling traag.
Wanneer gij last hebt van bleeke kleur, bleeke lippen, bleek tandvleesch.
Wanneer gij te zwak zijt om te eten
Wanneer gij te moe zijt om te slapen
Wanneer gij nooit eens recht verkwikt, uitgerust en versterkt wakker wordt,
Wanneer gij gedurig moede zijt, en alles U te veel is
Wanneer gij last hebt van pijn in den maag, pijn in de lenden.
Wanneer gij prikkelbaar ol gedrukt zijt, of angstig zonder dat gij weet waarvoor.
DAN moet gij de Sanguinose gebruiken.
Neem dan eens geregeld een tijdlang tweemalen per dag één eetlepel Sanguinose.
SANGUINOSE versterkt Uw bloed, zuivert en verrijkt het. En doordat
zij Uw bloed versterkt, grijpt zij met vaste hand in de oorzaak van vele kwalen,
die in schijn zeer verschillend zijn. Voor jonge meisjes, in den tijd der vorming
van het gestel, is de Sanguinose een welbeproefd middel.
SANGUINOSE wordt verkocht in groote vierkante flacons van ruim 300 gram
inhoud en kost per flacon f 1.50, 6 flac. f 8.—, 12 flao. f 15.
Zorg dat gij de echte krijgt. Wees gewaarschuwd tegen namaak.
VAN DAM Co. Den Haag.
In de meeste gevallen is tweemaal per dag een eetlepel (15 gram) voldoende.
Dan duurt een flacon tien dagen, en kost U de behandeling slechts 121/3 ol
15 ets. per dag. Dat is goedkooper dan eenig ander dergelijk middel.
Te Oosterend bij P. Dros Gz., Oudeschild Joh. P. Dros,
den Burg T. Buijs, drogist, en I. Moerbeek.
Vrij naar 'tFransch door A, B.
32.)
Zij ontmoette op zekeren dag den Schot
Hamish Mac-Gregor van wien ze eenmaal
de eclitgenoote hoopte te worden om dan
samen een weelderig leven te leiden van
de gelden door tal van diefstallen ver
kregen.
Het was de kapitein die haar de oogen
opende, hij vertrouwde haar toe, dat Lovel
alleen zou slagen in eene onderneming,
die al zijn makkers vereenigd te vergeefs
hadden beproefd en dat hij daarin zou
slagen door middel van een jong schotsch
meisje dat vroeger zjjn beminde was en
wier genegenheid het hem gemakkelijk
zou vallen weder op te wekken. De zigeu
nerin zag in, dat haar hoop nu in rook
vervlogen was. Als zij zich zoozeer ging
verlagen dat zij iemand beminde, die niet
tot haar stam behoorde kon de schot van
zijn kant toch wel alstand doen van een
oud liefje. Toen Lovel haar verliet in de
Eseexstraat zonder haar zijn plannen mede
te deelen, werd haar achterdocht opgewekt;
toen hij haar spottend lachende zonder
ook maar eenige pogiDg aan te wenden
door den hond liet toetakelen was zij geheel
overtuigd er van, dat hij haar niet beminde.
Van den kapitein de komst te Londen
van den heer Henri de Castres vernemende
en moetende veronderstellen, dat deze zich
kwam meester maken van mejuffrouw de
Castres en de bruidschat welke zij als
rijke erfgenameongetwijfeld moest hebben,
bedacht zij het luitenant Parker tegen zijn
medeminnaar op te stoken, om daardoor
een duel te doen uitlokken, dat doodelijk
kou zijn voor den luitenant en in ieder
geval hem van zijn huis in de Nieuwstraat
zou verwijderen. Op die wijze zou zijn
huis in de Nieuwstraat onverdedigd zijn
en had een nieuwe aanval er op alle kans
van slagen. Lovel behoefde dan zijn land-
genoote niet te hulp te roepen. Dat plan
stond den kapitein niet aan en omdat het
niet slaagde en de zigeunerin Lovel niet
kon verwijderen van Anna Max-Gregor,
vertelde zij de geheele zaak aan den agent
Meadows, wiens hebzucht zij in hooge
mate opwekte door hem te spreken van
den verborgen schat in het huis in de
Nieuwstraat. Zij was daardoor zelf ver
loren, omdat de kapitein dat verraad wel
nimmer zou vergeven, maar ook Lovel
was er door verloren en dat was haar
voldoende. Toen zij deze in de herberg
van John Little aantrof was het voor haar
voldoende hem maar even aan te zien, om
te weten, dat alle hulp voor haar verloren
was en nu schepte zij er behagen in zijn
toorn op te wekken, ten einde tenminste
nog door zijn hand te sterven. Zij geloofde
dat de moordenaar steeds gedurende geheel
zijn leven wordt achtervolgd door den
schim van zijn slachtoffer en dat hij hier
door voortdurend wordt gekweld.
Werd z(j dus door Lovel gedood, dan
zou zij steeds tuuschen deze en Anna staan.
Zij zou haar huwelijk verhinderen en ten
slotte hun liefde weten uit te dooven. In
plaats van dus Lovel te kalmeeren wekte
zij opnieuw zijn toorn op, toen plotseling
een dikke doek baar oogen bedekte en zij
in een groote mantel werd gewikkeld,
waardoor zij niets meer doen kon.
Zij herkende daarin den kapitein wiens
wraak oven zeker als vlug was en onder
wierp zich er aan. Meadows had haar dus
verraden maar was Lovel de medeplichtige
van haar twee beulen Zij wonschte het,
omdat hij dan ook een van haar moordo-
Het S. s. „Ada van Holland" van
T.E,S.O. zal bij goed weer ter gelegen
heid der "Wieringer kermis een reis
naar Wieringen maken en terug
Het Texelsch Fanfarecorps heeft zijne welwillende toe
zegging gedaan deze reis ter opluistering mede te zullen maken.
Vertrek Oudeschild 9 uur voormiddags. Vertrek van Wieringen
half zeven namiddags.
Retour le klasse f 1.00. 2e klasse f 0.75-
naars zou wordenmaar waarschijnlijk
kwam het haar niet voor.
Toen miss Helena die niet spreken nog
zich bewegen koD, voelde dat zij op de
schouders van John Little werd geladen,
dacht zij dat men haar in een rijtuig zou
plaatsen en daarna in de Theems zou
werpen: dat scheen haar het gemakkelijkst
en vlugste middel om zich van haar te
ontdoen. Iets was er nog bij de zigeunerin
overgebleven van dezeden en gewoonten der
Oosterlingen. Werpen de pacha's in Cairo
ook hun Blaven niet in de NijlP John
Little plaatste haar op een bed en daar
hij op dat oogenblik iets anders had te
doen liet hij haar alleen en ging naar zijn
kantoor. Miss Helena stikte bijna in den
mantel. Want deze liet met moeite slechts
een weinig lucht door, haar ademhaling
was dus zeer moeilijk. Zij zag zich ver
plicht, wilde zij niet bezwijmen, haar boeien
te verbreken. De eenige werktuigen welke
zij daarvoor had waren haar tandeD. Ein
delijk na wat vergeefsche pogingen wist
zij een barer armen vrij te krijgen en haar
hand te krijgen in den zak van haar rok
waarin zich een kleine Castilliaansche
poignaid moest bevinden, het was wel
zulk een best wapen niet en maar kinder
speelgoed doch in de hand van een Spaan-
sche is het toch steeds een gevaarlijk wapen.
Ja, gelukkig het wapen was er en binnen
enkele oogenblikken bad zij zich uit ,haar
boeien bevrijd, hoe goed Meadows ook
do knoopen mocht hebben golegd. Zij stond
op rekte zich eens goed uit bracht haar
kleeren wat in orde en verliet de kamer.
Recht gelukkig dat zij zich in één klap
op Lovel zoowel als op den kapitein zou
kunnen wrekon sloeg z(j de richting van
de Oxfordstraat in.
Nu de politie blijkbaar Lovel niet
gevangen wil nemen, zei zij tot ziobzolf, zal
ik hem in handen broDgon van mr Parker.
Terwijl ze het kantoor van John Little
voorbij liep, waar deze druk bezig was
om brood met kaas klaar te maken voor
een rijk grondeigenaar uit Galles sloeg hij
toevallig de oogen op en zag hij miss
Helena voorbij gaan die hem spottend
aankeek.
O Hemel, riep John Little onwille
keurig uit, terwijl hij van schrik zijn mes
liet vallen, daar gaat de zigeunerin I Wat
zal de kapitein wel zeggen Na dezen
uitroep ging hij weder met zjjnwerk door.
Mr Parker had al zijn ongerustheid laten
varen, alB hij een bloedverwant van Marie
de Castres had moeten uitzoeken zou bij
zonder twijfel ook zijn oog hebben laten
vallen op dien franschman, dien man vol
moed en eergevoel.
Mr Henri de Castres was gehuwd,
dat was voor den luitenant een voldoende
waarborg. Hij vergat het bezoek van de
Spaansche weduwe en dacht alleen maar
aan Marie de Castres en dat er niets was
dat hem meer van haar scheidde.
Dat was nu een franschman, waar
voor ik het meest beducht was, zei hij,
toen hij den jongen man aan zijn nicht
voorstelde. Hij had een enkel woord te
zeggen om al mijn vrees op te heffen. Ik
ben nu evenwel aan hom gehecht als ik
dat verplicht ben aan een uwer naaste
bloedverwanten.
Mr Parker heeft gelijk hernam de
irauschman en toen ik u zag nicht kon ik
mij z(jn vrees zeer goed verklaren, niet
dat ik zoo verwaand ben te beweren, dat
ik zooveel hooger sta dan hij, maar als ik
nog vry geweest was, zou ik zeker niet
zoo gemakkelijk afstand van u hebben
gedaan en de wenschen van uw moeder
on de hoop mijns vaders om eon dochter
voor hem mede terug te brongen uit
EDgelund niet gauw hebben toleurgesteld.
(Wordt vervolgd.)
