DE PRINS
Men abonneertzichin Boekh. Parkstr.
WEID HET TOCH MIMI GUIW EEH BEETJE K0UI1
ALPS. VIN DER HEIJDEN.
m
m
FRANS
HOOFDKAAS.
^$5
niBpjauoH
-IdXdx-naSuipBH
jsuaipjoiOM uap jooq
De Rotsen van Valpré
ROSALYS.
LIEFDESSTRIJD.
FEUILLETON»
JEFF RRIGGS'S ROMAN.
MOTORDIEN ST
Texel, Amsterdam via
de Zaanstreek.
van Demi's en Ulsters
„HET ANKER"
G. COEVERT, te den Rurg.
BQ J. P. KIKKERT.
•jjTKsxvYij naraMva
In eiken Boekhandel teekent men in op
de 13e Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Cacrur
te WAGENINGEN.
Aanvragen kunnen naar
ÏVageningen en naar
Bergen geschieden.
Prima kwaliteit,
billijke prijzen.
Steiger en Laadplaats aan het
Noord-Hollandsch Kanaal onder Bergen.
Maatschappij van verzekering
te Amsterdam.
Alkmaarsche
i :"V»*- -• .,-
'S"B TJ'BUTI'Bjf 9 q.OJ "O0Q;
gg TTBA TT9J.'BA.0i5 jaill ^pjOAV
behalve een groot aantal zeer fraaie platen
en portretten, die de voornaamste gebeurtenis
sen in Nederland en in het Buitenland in beeld
brengen, tal van belangrijke geïllustreerde
artikelen op ellc gebied en boeiende novellen
van bekende Auteurs, begint vanaf heden
in dit weekblad een nieuwe serie Romans:
Een zeer boeiende Roman van de bekende
schrijfster ET NEL M. JL)ELL, schrijfster
van „Als een Adelaar."
Verder in de Bibliotheek van „De Prins11
de boeiende Roman van LADY THORN-
BRIDGE
Daarna de nieuive roman van de WIL
LIAMSONS,
Alle abonné's zijn verzekerd.
Men abonneert zich door het geheeleland
bij eiken soliden Boekhandelaar of bij de
Agenten, tegen f3,per jaar voor de gewone
en tegen f 5,— per jaar voor de luxe-editie
Abonnementen kunnen met elk nummer aan
vangen, doch zijn steeds verbindend tot No. 52.
Op plaatsen waar geen Boekhandelaar ge
vestigd is, kan men zich direct per post abon-
neeren tegen toezending van postw. van f3,75
voor de gewone en f 5,75 voor de luxe-editie,
aan den Uitgever N. J. BOON, Amsteldijk 13
AMSTERDAM Men ontvangt daarvoor
een prachtige illustratie van 20 groote blad
zijden op mooi papier met 40 a 45 platen per
week.
door BRET HARTE.
Nadruk verboden.
10.)
„Dat doet ge niet, mr. Jeff. Uwe tegen
woordigheid is een voldoende verontschul
diging, dat ik zoolang uitblijf," antwoordde
ZÜ met de kalme waardigheid van een
zwak schepseltje.
Jeff, ten tweede male naar lichaam en
geest gelnuikt, kwam dit keer met een
heviger smak dan straks op 't mos terecht
en nam bescheiden plaats aan haar voet.
Nieuwe overwinning voor miss Mayfield.
„Kom, mr. Jeff," sprak de zegepralende
godin met haar vleiend stemmetje van
straks, vertel me toch iets omtrent u zelf.
Hoe slijt ge uw leven hier, ik bedoel, hoe
brengt ge uw tijd door Gij rijdt paard
en flink ook, dat kan ik u verzekeren
Maar dat weet ge zelf het best. Nu, die
sjerp, die sporeD, dat blinkend tuig ge
bruikt u toch zeker niet, omdat ge er zin
in hebt. Neen, er is hier een meisje in
het spel. Ik wed, dat ge haar dikwijls te
paard opzoekt en misschien met haar uit
rijdt, en wat doet ge zoo al meer
„Miss Mayfield, sprak Jeff, die haastig
overeind rees, „daar is thier geen meisje
in 't spel. Sinds ik hier woon heb ik u
en geen ander meisje ooit ontmoet of
daarnaar getaald. En mocht tante u ver
teld hebben dat nu, dan verklaar ik
dat ze gelogen heeft."
De meeste vrouwen, en miss Mayfield
was ook hierin een waardige ;Eva-dochter,
houden er niet van, dat men haar de zui
vere, onvervalschte waarheid, boe vleiend
die ook zij, plomp naar bet hoofd werpt.
In 't eerst oordeelde zij 't gepast te lachen
pn dat ware het zeker geweest, indien ze
tegenover ieder ander dan Jeff had gestaan,
daarop werd het haar bang te moe, en ,ze
sprak op gejaagden toon, „neen, neenge
begrijpt me niet. Uw tante heeft me niets
gezegd." En toen zweeg ze met een blos
op beide koonen. En die blos gold Jeff.
Neen, zoo kon het ook niet gaan dat
was nog erger dan die vlinderhistorie van
zooeven. Zij richtte zich in haar volle
lengte vier voet en een half overend
en sloeg haar mantel om haar schouder.
„Ik geloof, dat ik verstandig doe, met naar
huis te gaan," sprak ze kalm, ik mag niet
te veel van mijn krachten vergen."
„Laat mij u dan vergezellen, miss," zei
Jeff gedwee.
„Daar heb ik niets tegen, maar onder
een voorwaarde," sprak ze met schalksch-
heid, die vrees ik, nu wel eenigszins naar
bijtende scherts zweemde. „Go gingt naar
huis toen ik u riep. Nu duld ik niet, dat
gij dien zak achter den boom laat liggen
en later nog eens terugkeert om hem te
halen, wijl gij 't noodig oordeelt mij te
begeleiden. Leg hem op [den eenen arm
en reik mij den andere tot steun, zoo niet
dan ga ik alleen. Wees niet ongerust, ik
beu nu veel sterker dan in dien nacht,
toen ik aankwam en gij mij met mijn
wereldsche goederen in uw armen droegt."
Zij vestigde baar helderen, doordringen
den blik op Jeff, met dezelfde uitdrukking
waarmede zij hem in dien eersten nacht
had aangestaard. Jeff wendde zich ver
legen af, maar keerde spoedig met den
zak op den rug en haar sjaal over den
arm terug.
Toen ze haar bandje op zijn mouw liet
rusten, begon hij op beBchroomden, zenuw-
achtigen toon
„Mies, toen ik straks over tante Sally
sprak
Haar hand woog plotseling niet zwaarder
dan een veer op zijn arm, haar druk was
nauw voelbaar.
„Toen was ik gek," ging Jeff stotterend
voort, „en ik begrijp maar ntet hoe gij aan
zoo iets geloof koBt slaan, gij die toch van
alles nauwkeurig op de hoogte zijt."
„Hoe bedoelt ge dat?" vroeg miss May
field koel.
„Wel, het gebeurde met de kwartels en
den zak."
„O zoozei miss Mayfield.
Vijf minuten later scheelde het weinig
of Yuba Bill, de postillon, had zijn koets
in de sloot gestuurd, zoo groot was zijn
verbazing bij het waarnemen van een
oogenschijnlijk onbeduidend schouwspel,
te weteneen slanke knappe jongman in
een rood hemd en kaplaarzen en een va
lies op den rug dragend en naast hem een
klein, tenger, mooi meisje, in een rooden
mantel, die haar arm vertrouwelijk door
den zijne had gestoken.
„Een kind waarop niets te zeggen valt,
nietwaar Bill sprak een bewonderend
reiziger op deu bok. „Zeker jonggehuwden
uit de Staten."
„Neen," bromde Bill tusschen de tanden.
„O! dan ia hij zeker haar aanstaande?"
merkte de reiziger aan,
„Evenmin!" knarste Bill. „Kijk. Ik ken
beiden en zij kennen mij. Hebt gij wel
opgelet, dat zij zijn arm niet losliet toen
ze den wagen in 't oog kreeg, maar on
gegeneerd haar weg bleef gaan. Ware het
een vrijend paar geweest, dan had ze haar
arm wel gauw teruggetrokken en den
anderen kant van den weg genomen."
Hoe het zij, Bill was om de een of andere
geheime reden erg uit zijn humeur ge
raakt en de weerspannige Blauw Gras
moest het de eerste paar mijlen duchtig
ontgelden.
Middelerwijl daalden de jongelien, die,
in bun uiterlijk, de typen eener Idylle
verwezenlijkten, langzaam den heuvel af.
Daar miss Mayfield in dat korte tijds
verloop er niet in slagen mocht nadere
Vertrekt van Texel Zaterdagmorgen
6 uur en Dinsdagmiddag 2 uur van Am
sterdam.
Beleefd aanbevelend,
Jn. ZUIDEW1ND.
gaat steeds door met het maken en leveren
ad f 8,— naar maat, en beter soorten
worden op staal het voordeeligst geleverd
bij LENGHAÜS.
Helder, Aanbevelend,
Keizerstr. 62. F. LENGIIAUS,
Oosterend.
Ziekte- en Ongevallenverzekering.
Individueel en Collectief.
Vraagt inlichtingen aangaande premie
en coulance bij uitkeering bij den heer
Adj. Inspecteur.
Groote keuze.
Nettebewerking
Teekeningen en
fotografische af
beeldingen op
aanvraag.
STOOM-
steenhouwery.
Firma W. F. STOEL ZOON, 2
kantoor Luttik Ouddorp.
bijzonderheden omtrent Jeff's leven te
vernemen of het misschien overbodig achtte
daar zij reeds voldoende was iDgelicht,
onderhield zij hem keuvelend over haar
zelve. Zij beschreef haar leven op de
Sandwicheilanden, haar „verrukkelijke lui
heid", zooais zij 't noemde, „want voegde
zij er bij ofschoon ik mij tot mijne ver
ontschuldiging, op mijn ziekelijken toe
stand, het drukkend klimaat en mijne on
bekrompen middelen kon beroepen, geloof
ik toch, mr. Jeff, dat luiheid bij mij een
aangeboren kwaal is. Misschien, dat zoo
ik hier geruimen tijd zou leven en weer
geheel herstellen, ik in staat ware het een
of ander uit te voeren, maar ik betwijfel
zeer, dat ook uw tante ooit zou evenaren.
Kijk, daar staat ze, mr. Jeff, en wenkt u
toe, spoed te maken. Neen, bekommer u niet
om mij, loop maar vooruit, anders beschul
digt ze mij nog, dat ik u van uw plicht
afhoud. Ga, ik wil het. Ik kan dat eindje
weegs best alleen wandelen. Gaat ge nu
heen Niet[dan blijf ik hier en wijk
geen duim breed van de plek voordat ge
mijn zin doet." Half schertsend, half in
ernst bleef ze in het midden van den weg
staan, en zette baar woorden kracht bij
door een beweging met het hoofd, die ten
gevolge had, dat haar hoed haar eerst
over de oogen zakte en toen tegen den
grond rolde. Jeff kon zijn lachen niet
weerhouden, raapte den hoed op, over
handigde hem aan de eigenares en snelde
naar huis.
HOOFDSTUK III.
Tante Sally ontving hem toornig op den
drempel, met den uitroep „Zoo, beu je
daar eindelijk. Daar is een vreemde heer
binnen, die ik weet niet hoe lang op je
wacht. Hij heeft mij allerlei vragen ge
daan omtrent het huis en de affaire en
gluurde als een kat in het rond.
Wordt vervolgd.)
