JONGENS- en MEISJESBOEKEN in prachtband,
Ansichtkaarten van TEXEL.
^/uipenRöuóers (prima merfien.)
Tot levering van Leer- en Leesboeken, Kaarten, Atlassen, Winkel-
boeken en Kasboeken in alle formaten, zoomede
Schrijfbehoeften en Kantoorbenoodigdheden, beveelt zich aan
Firma LANGEVELD DE R001J.
I
is ruim voorzien van
in verschillende prijzen.
Men vindt er de grootste sorteering
Steeds in voorraad
Het Gulden Mysterie.
FEUILLETON,
sr".
BOEKHANDEL PARKSTRAAT
door O. N. en A. M. Williamson.
Yortaald door W. J. en E. A. Cornelissen
Copier echt v/h Bureau „De Bomer
ConventieDeventer.
480
„Morgen vroeg kan ze gereed zijn om
(e vertrekken, en ze zal u me9nemeu. Ik
zal u beiden vergezellen wij zullen een
gewapend geleide meenemen, waar zij en
ik voor zullen zorgen. Stemt u toe
Victoria aarzelde een oogenblik, voor ze
zijn vraag beantwoordde.
„U bent zoo edelmoedig, en ik ben niet
bevreesd," zei ze tenslotte, met een lichten
nadruk op het woordje edel. „Maar daar
u mijn woord hebt, dat ik zwijgen zal,
zult u mij toch zeker wel willen vertellen
waarheen de reis is, die we moeten onder
nemen
„Toch kan ik het u niet zeggen," ant
woordde Si Maieddiue met zulk een be
slistheid, dat Victoria gevoelde, dat hij op
dit punt onverzettelijk was. „Het is niet,
omdat ik u niet voldoende vertrouw,
map.r om een reden die ik niet zeggen
mag. Al wat ik doeu kan is u mijn woord
van eer te geven, en dat van een prinses,
dat wij u veilig naar het huis van uw
zuster's echtgenoot brengen zullen. En
wanneer u gaat, dan moet dit gebeuren
in de kleediDg van een Arabische dame,
gesluierd voor oogen, die u zouden kunnen
bespiedenalleen op die manier zult u
veilig zijn onder bescherming vaD mijn
nicht."
„Aan u en haar mijn dank ik zal
gaan," zei Victoria, na een oogenblik
zwijgen.
Ze was er zekc-r van dat Stephen Knight
en zijn vriend haar zouden weerhouden
Algiers te verlaten met vreemdelingen,
vooral ia het gezelschap van Arabieren,
wanneer zij wisten wat zij van plan was.
Maar zij meende dat zij ten onrechte be
vooroordeeld waren. Haar zwager was
een Arabier, dus mocht zij geen vooroor
deel koesteren, ook al voelde ze zich er
toe geneigd en ze mocht ook niet aar
zelen, nu ze zulk een kans kreeg als Si
Maieddiae haar aanbood.
De groote moeilijkheden die ze onder
vonden had om iets omtrent B;n Halim
te weten te komen, maakten het haar zeer
aannemelijk, dat ze haar zuster's echtge
noot alleen bereiken kon door menschen
van zijn eigen ras. Ze was bereid Si
Maieddiue toe te stemmen, dat zijn en
haar God hem gezonden bad op het juiste
oogenblik, en ze zou dat oogenblik niet
ongebruikt laten voorbijgaan.
Anderen mochten meeneu, dat ze zeer
onvoorzichtig was, en met opzet haar on
geluk tegemoet ging; maar ze was niet
bevreesd. Ze bad altijd vertrouwd op
haar ster, en nu die haar naar Algiers
gebracht had, wilde zij niet ialen in haar
vertrouwen. Baar vorstand mocht haar
ingeveD, dat de Arabier baar wellicht
bedroog, dat hij misschien niet meer van
Ben Halim wist, dan zij hem zelf den
vorigen dag verteld had maar ze ge
voelde dat hij de waarheid gesproken had,
en voor haar was gevoel meer dan ver
stand. Ze zou naar het huis gaan, dat Si
Maieddine het huis van zija nicht noemde,
en als ze daar al reden vond, om hem te
wantrouwen, ze was er van overtuigd, dat
haar ook dan nog geen kwaad kon ge
schieden.
Om zeven uur, zei Si Maieddiae, zou
Lella M'Barka een rijtuig zenden. Het
zou dan schemering zijn, en daar op dat
uur de meeste menschen thuis zija, zou
waarschijnlijk niemand haar hot hotel zien
verlaten. De gordijntjes van het rijtuig
zouden neergelaten zijn, zooals het ge
woonte is bij Arabische dames, en in het
rijtuig zou Victoria een negerin vinden,
een bediende van Lella M'Barka Bent
Djellab. Deze vrouw zou haar op weg
naar het huis van Victoria's gastvrouw
kleeden in een gandourah en een haick,
zoodat zij bij het uitstijgen er uit zou
zien als een Arabische dame. Op die
manier zou elk spoor van haar verloren
gaan.
Iatu9schen zou ze tijd hebben, denoodige
bagage in te pakken, en een brief te
schrijven, dien Victoria nog wilde ver
zenden. Om Si Maieddino gerust te stel
len, dat ze niet onverschillig zou zijn met
eenige mededeeling of toespeling, stelde
ze hem voor, elk woord dat ze schreef,
voor hem in het Fransch of in het Ara
bisch te vertalen maar met waardigheid
sloeg hij dit voorstel af. Zij vertrouwde
hem. Hij vertrouwde haar ook. Maar hij
zou zelf dea brief op de post doen, wanneer
het te laat zou zijn voor de bestelling,
terwijl zij nog in Algiers was.
Er werd afgesproken dat ze slechts
handbagage mee zou nemeD, daar het op
en afladen van koffers te veel de aan
dacht zou trekken. Haar groote koffers
konden in het hotel opgeborgen worden
tot ze terugkwam, of er om stuurde, en
daar Lella M'Barka plan had haar een
uitzet aan te bieden, zooals een jong
Arabisch meisje van adelijke geboorte
paste, behoefde ze uit het hotel slechts
haar toiletartikelen mee te nemen,
Ea zoo gebeurde het, dat Victoria
schreef aan Stephen Knight, en zich ge
reed maakte voor het tweede gedeelte
van het grooto avontuur, dat haar zou
voeren tot het doel, waarnaar zij baar
heele leven gestreeld had.
HOOFDSTUK XIX.
Victoria wachtte niet ia haar kamer
tot men kwam om baar te zeggen, dat
het rijtuig voor was, Het was beter, bad
Si Maieddine gezegd, dat er maar enkelen
precies wisten hoe zij vertrok. Zij ging
dus een paar minuten voor zeven naar
beneden in de hal, waar het licht no»
niet was aangestoken. Haar komst wai
voor den Arabischen portier het tei
om zacht de trap op te gaaD; eenige
oogenblik ken later keerde hij met haai
handbagage terug.
Precies zeven *ur kwam een rijtuig
voor. Het werd getrokken door twee
bruine muildieren en bestuurd door een
forschen neger, in een witte turban en
een geborduurden donkerblauwen caftan.
De gordijntjes van het rijtuig waren
neergelaten en toen de zwarte koetsier
zijn muilen stilheid, zag hij noch rechts,
noch links. De ^hotelportier opende hel
rijtuig, en toen Victoria was ingestapt
wierp hij baar de twee koffertjes
waarop hij met een krachtigen duw
deur achter haar sloot.
Het was bijna donker in het rijtuig,
doch zij kon een witte gestalte onderschei
den, waarvan in het halfduister gelaat en
omtrekken niet duidelijk te onderkennen
waren er was een geur in het rijtuig als
van riekende amuletten, warm geworden
op een menschelijk lichaam.
„Vergeef mij, lady, ik ben Haiena de
bediende van Lella M'Barka, gezonden
om u te dienen," sprak een zachte stem
met keelgeluid in het Arabisch. „Zegen
kome over u."
„Zegen kome ook over u," antwoordde
Victoria naar Arabische wijze, die
reeds geleerd had, toen er nog vele en
vele mijlen land en zee lagen tusschen
haar en het rijk van den Islam. Men 1
mij gszsgd, dat ik u verwachten kon."
(Wordt vervolgd?.