JONGENS- en MEISJESBOEKEN in prachtband, Ansichtkaarten van TEXEL. ^/uipenRöuóers (prima merfien.) Tot levering van Leer- en Leesboeken, Kaarten, Atlassen, Winkel- boeken en Kasboeken in alle formaten, zoomede Schrijfbehoeften en Kantoorbenoodigdheden, beveelt zich aan Firma LANGEVELD DE R001J. I is ruim voorzien van in verschillende prijzen. Men vindt er de grootste sorteering Steeds in voorraad Het Gulden Mysterie. FEUILLETON, sr". BOEKHANDEL PARKSTRAAT door O. N. en A. M. Williamson. Yortaald door W. J. en E. A. Cornelissen Copier echt v/h Bureau „De Bomer ConventieDeventer. 480 „Morgen vroeg kan ze gereed zijn om (e vertrekken, en ze zal u me9nemeu. Ik zal u beiden vergezellen wij zullen een gewapend geleide meenemen, waar zij en ik voor zullen zorgen. Stemt u toe Victoria aarzelde een oogenblik, voor ze zijn vraag beantwoordde. „U bent zoo edelmoedig, en ik ben niet bevreesd," zei ze tenslotte, met een lichten nadruk op het woordje edel. „Maar daar u mijn woord hebt, dat ik zwijgen zal, zult u mij toch zeker wel willen vertellen waarheen de reis is, die we moeten onder nemen „Toch kan ik het u niet zeggen," ant woordde Si Maieddiue met zulk een be slistheid, dat Victoria gevoelde, dat hij op dit punt onverzettelijk was. „Het is niet, omdat ik u niet voldoende vertrouw, map.r om een reden die ik niet zeggen mag. Al wat ik doeu kan is u mijn woord van eer te geven, en dat van een prinses, dat wij u veilig naar het huis van uw zuster's echtgenoot brengen zullen. En wanneer u gaat, dan moet dit gebeuren in de kleediDg van een Arabische dame, gesluierd voor oogen, die u zouden kunnen bespiedenalleen op die manier zult u veilig zijn onder bescherming vaD mijn nicht." „Aan u en haar mijn dank ik zal gaan," zei Victoria, na een oogenblik zwijgen. Ze was er zekc-r van dat Stephen Knight en zijn vriend haar zouden weerhouden Algiers te verlaten met vreemdelingen, vooral ia het gezelschap van Arabieren, wanneer zij wisten wat zij van plan was. Maar zij meende dat zij ten onrechte be vooroordeeld waren. Haar zwager was een Arabier, dus mocht zij geen vooroor deel koesteren, ook al voelde ze zich er toe geneigd en ze mocht ook niet aar zelen, nu ze zulk een kans kreeg als Si Maieddiae haar aanbood. De groote moeilijkheden die ze onder vonden had om iets omtrent B;n Halim te weten te komen, maakten het haar zeer aannemelijk, dat ze haar zuster's echtge noot alleen bereiken kon door menschen van zijn eigen ras. Ze was bereid Si Maieddiue toe te stemmen, dat zijn en haar God hem gezonden bad op het juiste oogenblik, en ze zou dat oogenblik niet ongebruikt laten voorbijgaan. Anderen mochten meeneu, dat ze zeer onvoorzichtig was, en met opzet haar on geluk tegemoet ging; maar ze was niet bevreesd. Ze bad altijd vertrouwd op haar ster, en nu die haar naar Algiers gebracht had, wilde zij niet ialen in haar vertrouwen. Baar vorstand mocht haar ingeveD, dat de Arabier baar wellicht bedroog, dat hij misschien niet meer van Ben Halim wist, dan zij hem zelf den vorigen dag verteld had maar ze ge voelde dat hij de waarheid gesproken had, en voor haar was gevoel meer dan ver stand. Ze zou naar het huis gaan, dat Si Maieddine het huis van zija nicht noemde, en als ze daar al reden vond, om hem te wantrouwen, ze was er van overtuigd, dat haar ook dan nog geen kwaad kon ge schieden. Om zeven uur, zei Si Maieddiae, zou Lella M'Barka een rijtuig zenden. Het zou dan schemering zijn, en daar op dat uur de meeste menschen thuis zija, zou waarschijnlijk niemand haar hot hotel zien verlaten. De gordijntjes van het rijtuig zouden neergelaten zijn, zooals het ge woonte is bij Arabische dames, en in het rijtuig zou Victoria een negerin vinden, een bediende van Lella M'Barka Bent Djellab. Deze vrouw zou haar op weg naar het huis van Victoria's gastvrouw kleeden in een gandourah en een haick, zoodat zij bij het uitstijgen er uit zou zien als een Arabische dame. Op die manier zou elk spoor van haar verloren gaan. Iatu9schen zou ze tijd hebben, denoodige bagage in te pakken, en een brief te schrijven, dien Victoria nog wilde ver zenden. Om Si Maieddino gerust te stel len, dat ze niet onverschillig zou zijn met eenige mededeeling of toespeling, stelde ze hem voor, elk woord dat ze schreef, voor hem in het Fransch of in het Ara bisch te vertalen maar met waardigheid sloeg hij dit voorstel af. Zij vertrouwde hem. Hij vertrouwde haar ook. Maar hij zou zelf dea brief op de post doen, wanneer het te laat zou zijn voor de bestelling, terwijl zij nog in Algiers was. Er werd afgesproken dat ze slechts handbagage mee zou nemeD, daar het op en afladen van koffers te veel de aan dacht zou trekken. Haar groote koffers konden in het hotel opgeborgen worden tot ze terugkwam, of er om stuurde, en daar Lella M'Barka plan had haar een uitzet aan te bieden, zooals een jong Arabisch meisje van adelijke geboorte paste, behoefde ze uit het hotel slechts haar toiletartikelen mee te nemen, Ea zoo gebeurde het, dat Victoria schreef aan Stephen Knight, en zich ge reed maakte voor het tweede gedeelte van het grooto avontuur, dat haar zou voeren tot het doel, waarnaar zij baar heele leven gestreeld had. HOOFDSTUK XIX. Victoria wachtte niet ia haar kamer tot men kwam om baar te zeggen, dat het rijtuig voor was, Het was beter, bad Si Maieddine gezegd, dat er maar enkelen precies wisten hoe zij vertrok. Zij ging dus een paar minuten voor zeven naar beneden in de hal, waar het licht no» niet was aangestoken. Haar komst wai voor den Arabischen portier het tei om zacht de trap op te gaaD; eenige oogenblik ken later keerde hij met haai handbagage terug. Precies zeven *ur kwam een rijtuig voor. Het werd getrokken door twee bruine muildieren en bestuurd door een forschen neger, in een witte turban en een geborduurden donkerblauwen caftan. De gordijntjes van het rijtuig waren neergelaten en toen de zwarte koetsier zijn muilen stilheid, zag hij noch rechts, noch links. De ^hotelportier opende hel rijtuig, en toen Victoria was ingestapt wierp hij baar de twee koffertjes waarop hij met een krachtigen duw deur achter haar sloot. Het was bijna donker in het rijtuig, doch zij kon een witte gestalte onderschei den, waarvan in het halfduister gelaat en omtrekken niet duidelijk te onderkennen waren er was een geur in het rijtuig als van riekende amuletten, warm geworden op een menschelijk lichaam. „Vergeef mij, lady, ik ben Haiena de bediende van Lella M'Barka, gezonden om u te dienen," sprak een zachte stem met keelgeluid in het Arabisch. „Zegen kome over u." „Zegen kome ook over u," antwoordde Victoria naar Arabische wijze, die reeds geleerd had, toen er nog vele en vele mijlen land en zee lagen tusschen haar en het rijk van den Islam. Men 1 mij gszsgd, dat ik u verwachten kon." (Wordt vervolgd?.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Texelsche Courant | 1914 | | pagina 4